2013-07-29 23:30:09
Γράφει ο Κούρκουλος
Τα συστήματα εξουσίας διακρίνονται ως προς τη μορφή δύναμης που ασκούν και ως προς τη μορφή της υποταγής επιφέρουν ή διασφαλίζουν.
Μορφές δύναμης
Α. Οικονομική δύναμη
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδέχεται να χάσουν τη θέση της πρώτης παγκόσμιας οικονομικής δύναμης το 2016, καθώς θα τις ξεπεράσει τότε η Κίνα ακολουθούμενη από την Ινδία, σύμφωνα με τις προβλέψεις που περιέχονται σε έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.
Β. Πολιτική δύναμη
Οι αρετές και η τόλμη ενός λαού απέναντι στις ιστορικές ευκαιρίες αναδείξεως αυτού αλλά και την αντιμετώπιση των αρνητικών προκλήσεων φανερώνονται κατά τρόπο καταλυτικό και σαφή όταν ο λαός αυτός αναμετράται με δυνάμεις και πρόσωπα που φλερτάρουν την εξουσία. Μια εξουσία που μπορεί να αφορά τον προκαλούμενο λαό και τους ταγούς του, αλλά μπορεί να αφορά και την επιχειρούμενη επιβολή εξουσίας από το εξωτερικό περιβάλλον, «φιλικό» και εχθρικό.
Η κριτική που ασκεί αντίστοιχα ο λαός απέναντι στον πολιτικό πρέπει να είναι απείρως αυστηρότερη όταν αυτός κατορθώσει να αποκτήσει δύναμη και να ανέλθει στην εξουσία. Διότι στην περίπτωση αυτή το ζητούμενο είναι να κυβερνήσουν τον τόπο από κοινού η Πολιτική Δύναμη με το Πατριωτικό Ήθος. Αυτή η οδός εθνικής ευθύνης αναμφίβολα είναι αταίριαστη για έναν πολιτικό που δεν έχει αναπτύξει ποτέ του αυτόβουλη σχέση με τον λαό που διοικεί αλλά βαστιέται επάνω σε ξένες πλάτες και οδηγίες. Διότι η εξουσία είτε είναι θυσιαστικός αγώνας στην υπηρεσία της Φυλής είτε αργυρώνητη εκδούλευση και ιδιοτελής σκοπός αποκαλύπτει το αληθινό πρόσωπο αυτού που τη φέρει.
Θέλει πραγματικά μεγάλη δύναμη ψυχής ένας ηγέτης ώστε να καταφέρει να αντισταθεί στα εμπόδια που θα σταθούν εμπρός του από όποια αφετηρία κι αν έχει αφιχθεί. Πρέπει να δώσει πρώτα από όλα με επιτυχία τις εξετάσεις για να αποδείξει ότι προέρχεται από τις τάξεις του λαού που καλείται να υπηρετήσει, όχι μόνο στο αίμα αλλά και στις πνευματικές παρακαταθήκες. Και ύστερα θα πρέπει να αποδείξει ότι έρχεται ως υπηρέτης του λαού πραγματικός που θα εκφράσει με τις πολιτικές του επιλογές τις λαϊκές ανάγκες και το εθνικό συμφέρον. Καθήκον δηλαδή του πολιτικού είναι να υποτάσσει τα δικά του πάθη και μικροσυμφέροντα στην ευημερία και την ισχύ του λαού του.
Και τότε το επόμενο βήμα του ηγέτη είναι να εξασφαλίσει την αξιοκρατία και την αξιοπρέπεια της Φυλής. Διδάγματα και ερμηνείες που έδωσε το Ελληνικό Έθνος στην ελεύθερη ανθρωπότητα με την φιλοσοφική σκέψη και τις πράξεις απαράμιλλου ηρωισμού. Η μεν αξιοκρατία επιστρατεύεται προκειμένου να νικηθεί η αλαζονεία μέσα από την στελέχωση της κοινωνίας και των θεσμών από τους πλέον άριστους πολίτες που θα εργαστούν από κοινού για το καλό του Κράτους δίχως φυγοπονία και σπατάλη εμπιστοσύνης ή πρόσκαιρου μα επιβλαβούς πλουτισμού. Και η αξιοπρέπεια αντιστοιχεί στην δύναμη να προταχθεί στην πρώτη γραμμή άμυνας το Πατριωτικό Ήθος αποκρούοντας την ψυχολογική ή και την στρατιωτική βία που θα επιδείξει σε βάρος του Έθνους ο Βάρβαρος εχθρός.
Σκοπός του αληθινού πολιτικού ηγέτη του Έθνους είναι να μην βρεθεί σε στιγμή αδυναμίας η Εθνική Κοινότητα. Κι όταν μιλάμε για μια τέτοια στιγμή αδυναμίας, αναφερόμαστε είτε στην κατάσταση οικονομικών εκκρεμοτήτων και την υπογραφή ατιμωτικών συμφωνητικών εθνικής παράδοσης είτε στην οπισθοχώρηση και την υποταγή από τον φόβο του ισχυρού εχθρού. Πάσα κατάσταση πολιτικής αδυναμίας αποτελεί το σύμπτωμα ενός πολιτικού που είναι φαύλος, επικίνδυνος και προδότης της Φυλής του. Ένας άχρηστος αχυράνθρωπος που είναι όμηρος των παθών του και άθυρμα ξένων ή ελεεινών συμφερόντων από τον οποίο πρέπει να απαλλαγεί η Φυλή.
Είχε πει κάποτε πολύ εύστοχα ο σοφός Πλούταρχος τα εξής λόγια: «Ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου αποκαλύπτεται όταν κατέχει δύναμη και εξουσία. Αυτές φουντώνουν κάθε πάθος και φανερώνουν κάθε κρυμμένο ελάττωμα». Οι πολιτικοί του ντόπιου νεοταξισμού και της αστικής δημοκρατίας αγνοούν εσκεμμένα και τον δήμο, δηλαδή τον λαό, και το Ελληνικό Έθνος, προσπαθώντας να μετακυλήσουν επάνω τους ως τάχα αδυναμίες του Ελληνισμού τις δικές τους προσωπικές αδυναμίες. Αδυναμίες που στην πραγματικότητα είναι συμβόλαια θανάτου του ίδιου του Ελληνισμού.
Γ. Ιδεολογική δύναμη
Ιδεολογία είναι μια οργανωμένη συλλογή ιδεών.
Η λέξη χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Κόμη Antoine Destutt de Tracy στα τέλη του 18ου αιώνα για να ορίσει μια «επιστήμη των ιδεών». Ως ιδεολογία μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ένα συνολικό όραμα, ένας τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων (σύγκρινε με κοσμοθεωρία), στην κοινή λογική και σύμφωνα με διάφορες φιλοσοφικές τάσεις (συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών ιδεολογιών), ή ένα σύνολο ιδεών που προτείνει μια κοινωνική τάξη για όλη την κοινωνία. Ο βασικός στόχος μιας ιδεολογίας είναι να φέρει αλλαγή στην κοινωνία μέσω μιας ρυθμιστικής διαδικασίας (πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος). Οι ιδεολογίες έχουν την τάση να περιλαμβάνουν αφηρημένες έννοιες προς εφαρμογή στον πραγματικό κόσμο και για τον λόγο αυτό συναντώνται πολύ συχνά στο πεδίο της πολιτικής.
Μορφές υποταγής
Α. Παθητική υποταγή
Η παθητική υποταγή στην εξουσία είναι στάσεις εγκληματικές σε μια μετέωρη χώρα που παραπαίει και κλυδωνίζεται συθέμελα. Αν σήμερα, την κύρια ευθύνη γι' αυτό την έχει ο δικομματισμός που μας κυβέρνησε επί δεκαετίες (απ' το κεφάλι βρομάει το ψάρι), ένα μέρος της ευθύνης έχει και ο πολίτης, στον βαθμό που ανέχεται με οχαδερφική απάθεια κραυγαλέες αδικίες, συνυπάρχοντας και συμβιβαζόμενος με το στρεβλό πελατειακό σύστημα της νεότερης Ελλάδας.
Β. Ιδιοτελής υποταγή
Αλλες χώρες πληρώνουν αδρά και αποκτούν με παράνομα μέσα μια λίστα ανάλογη και μέσω αυτής βάζουν στα ταμεία του κράτους έσοδα μερικών δισεκατομμυρίων ευρώ από φοροφυγάδες που εντοπίζουν μέσω της λίστας. Στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδωσαν οι Γάλλοι τζάμπα τη λίστα Λαγκάρντ και… γέμισε η Ελλάδα αντίγραφα, αλλά από εισπράξεις ούτε ευρώ!
Αδιαφορούν για την ουσία της υπόθεσης όλοι οι πολιτικοί. Καθόλου δεν τους ενδιαφέρει η είσπραξη διαφυγόντων φόρων. Το μόνο που τους νοιάζει είναι η δυνατότητα να προσποριστούν προσωπικό κέρδος στριμώχνοντας κάποιον πολιτικό αντίπαλο, να εκβιάσουν ή να καλύψουν κάποιον ισχυρό οικονομικό παράγοντα.
Το ίδιο παιχνίδι παίζουν και οι ξένοι – Γάλλοι, Γερμανοί, Αμερικανοί. Ούτε αυτοί κόπτονται για την πορεία των δημοσιονομικών της Ελλάδας. Με τις λίστες που δίνουν ή διοχετεύουν, πειραγμένες ή μη, οι αντίστοιχες μυστικές υπηρεσίες επιχειρούν να προωθήσουν συμφέροντα της χώρας τους μέσω ενδεχομένως «διακριτικών» εκβιασμών κάποιων γηγενών πολιτικών, στους οποίους υπενθυμίζουν αμαρτήματα που έχουν διαπράξει στο παρελθόν. Η υπονόμευση επίσης άλλων πολιτικών που προωθούν τα συμφέροντα ανταγωνιστικής ξένης δύναμης υπηρετείται συχνά με τη δημοσιοποίηση διαφόρων λιστών.
Η ανάμειξη υπηρεσιών ξένων χωρών, η οποία δεν μπορεί να αποκλειστεί, αλλά και η ιδιοτελής δραστηριότητα Ελλήνων πολιτικών για προσωπικό όφελος οδηγούν σε αυτόν τον… πληθωρισμό από αντίγραφα της λίστας Λαγκάρντ που έπνιξαν την Ελλάδα. Αλλοι θέλουν να εκθέσουν κάποιους, άλλοι να καλύψουν κάποιους άλλους, άλλοι να στείλουν μηνύματα εκβιασμού απαιτώντας υποταγή, με τελικό αποτέλεσμα η υπόθεση να γίνεται όλο και πιο περίπλοκη. Διευρύνονται διαρκώς τα πρόσωπα που εμπλέκονται – πρωθυπουργοί, υπουργοί, πρέσβεις, υπηρεσιακοί παράγοντες και πάει λέγοντας.
Γ. Απόλυτα οικειοθελής υποταγή.
Στην Ιρλανδία δεν είχαν κανένα Φωτόπουλο, Παναγόπουλο, ΠΑΜΕ και λοιπούς εργατοπατέρες.
Στην Ιρλανδία δεν είχαν ένα σωρό στρεβλώσεις στην οικονομία τους, υπέρ των συντεχνιών.
Στην Ιρλανδία δεν είχαν μια γραφειοκρατία που να φρενάρει οιονδήποτε επιθυμεί να παράξει και να δημιουργήσει.
Στην Ιρλανδία, δεν απαιτείται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ παράσταση - χαράτσι δικηγόρου σε οποιαδήποτε αγοραπωλησία ακινήτου άνω των 11.000 ευρώ, όπως εδώ.
Στην Ιρλανδία, δεν έγινε ουδεμία συζήτηση –απαίτηση από καμιά τρόικα για να μειωθούν οι κατώτατοι μισθοί, που είναι 1460 ευρώ.
Κι αυτό επειδή η δική τους τρόικα δεν είχε μπλεξίματα με τους δογματισμούς και τις αγκυλώσεις των κάθε Ρέππα, Κουτρουμάνη, Χρυσοχοϊδη, Μπιρμπίλη, Κατσέλη, Παπουτσή, Βορίδη, Μανώλη και Σία.
Κι εδώ γεννιούνται οι απορίες.
Η φιλελεύθερη Ιρλανδία, έχει κατώτατο μισθό 1460 ευρώ.
Εμείς, που κατά τον τέως πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη δεν θέλαμε να γίνουμε Ιρλανδία, προσπαθούμε να διατηρήσουμε τα 863!
Η δε Αγγλία, με τη μεγάλη Θατσερική παράδοση που εμείς εξοβελίζαμε, επί χρόνια, ως επάρατη και δώσαμε εναντίον της μεγάλες μάχες, έχει 1150 ευρώ.
Προφανώς, αυτοί είναι οι βλάκες κι εμείς οι …έξυπνοι.
Ο Βέμπερ τόνισε, επίσης, ότι «η πολιτική για μας σημαίνει την επιδίωξη να συμμετέχει κανείς στην άσκηση δύναμης (macht) ή να επηρεάσει την κατανομή της δύναμης είτε μεταξύ κρατών είτε μεταξύ κοινωνικών ομάδων εντός ενός κράτους. (…) Όταν λέμε ότι ένα ερώτημα είναι πολιτικό…ή ότι μια απόφαση καθορίζεται ‘πολιτικά’, αυτό που εννοούμε είναι ότι συμφέροντα που αφορούν στην κατανομή, στη διατήρηση ή στη μεταβίβαση της δύναμης είναι αυτά που αποφασίζουν τι απάντηση θα δοθεί στο ερώτημα αυτό ή που καθορίζουν τη συγκεκριμένη απόφαση.»
logioshermes
Τα συστήματα εξουσίας διακρίνονται ως προς τη μορφή δύναμης που ασκούν και ως προς τη μορφή της υποταγής επιφέρουν ή διασφαλίζουν.
Μορφές δύναμης
Α. Οικονομική δύναμη
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδέχεται να χάσουν τη θέση της πρώτης παγκόσμιας οικονομικής δύναμης το 2016, καθώς θα τις ξεπεράσει τότε η Κίνα ακολουθούμενη από την Ινδία, σύμφωνα με τις προβλέψεις που περιέχονται σε έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.
Β. Πολιτική δύναμη
Οι αρετές και η τόλμη ενός λαού απέναντι στις ιστορικές ευκαιρίες αναδείξεως αυτού αλλά και την αντιμετώπιση των αρνητικών προκλήσεων φανερώνονται κατά τρόπο καταλυτικό και σαφή όταν ο λαός αυτός αναμετράται με δυνάμεις και πρόσωπα που φλερτάρουν την εξουσία. Μια εξουσία που μπορεί να αφορά τον προκαλούμενο λαό και τους ταγούς του, αλλά μπορεί να αφορά και την επιχειρούμενη επιβολή εξουσίας από το εξωτερικό περιβάλλον, «φιλικό» και εχθρικό.
Η κριτική που ασκεί αντίστοιχα ο λαός απέναντι στον πολιτικό πρέπει να είναι απείρως αυστηρότερη όταν αυτός κατορθώσει να αποκτήσει δύναμη και να ανέλθει στην εξουσία. Διότι στην περίπτωση αυτή το ζητούμενο είναι να κυβερνήσουν τον τόπο από κοινού η Πολιτική Δύναμη με το Πατριωτικό Ήθος. Αυτή η οδός εθνικής ευθύνης αναμφίβολα είναι αταίριαστη για έναν πολιτικό που δεν έχει αναπτύξει ποτέ του αυτόβουλη σχέση με τον λαό που διοικεί αλλά βαστιέται επάνω σε ξένες πλάτες και οδηγίες. Διότι η εξουσία είτε είναι θυσιαστικός αγώνας στην υπηρεσία της Φυλής είτε αργυρώνητη εκδούλευση και ιδιοτελής σκοπός αποκαλύπτει το αληθινό πρόσωπο αυτού που τη φέρει.
Θέλει πραγματικά μεγάλη δύναμη ψυχής ένας ηγέτης ώστε να καταφέρει να αντισταθεί στα εμπόδια που θα σταθούν εμπρός του από όποια αφετηρία κι αν έχει αφιχθεί. Πρέπει να δώσει πρώτα από όλα με επιτυχία τις εξετάσεις για να αποδείξει ότι προέρχεται από τις τάξεις του λαού που καλείται να υπηρετήσει, όχι μόνο στο αίμα αλλά και στις πνευματικές παρακαταθήκες. Και ύστερα θα πρέπει να αποδείξει ότι έρχεται ως υπηρέτης του λαού πραγματικός που θα εκφράσει με τις πολιτικές του επιλογές τις λαϊκές ανάγκες και το εθνικό συμφέρον. Καθήκον δηλαδή του πολιτικού είναι να υποτάσσει τα δικά του πάθη και μικροσυμφέροντα στην ευημερία και την ισχύ του λαού του.
Και τότε το επόμενο βήμα του ηγέτη είναι να εξασφαλίσει την αξιοκρατία και την αξιοπρέπεια της Φυλής. Διδάγματα και ερμηνείες που έδωσε το Ελληνικό Έθνος στην ελεύθερη ανθρωπότητα με την φιλοσοφική σκέψη και τις πράξεις απαράμιλλου ηρωισμού. Η μεν αξιοκρατία επιστρατεύεται προκειμένου να νικηθεί η αλαζονεία μέσα από την στελέχωση της κοινωνίας και των θεσμών από τους πλέον άριστους πολίτες που θα εργαστούν από κοινού για το καλό του Κράτους δίχως φυγοπονία και σπατάλη εμπιστοσύνης ή πρόσκαιρου μα επιβλαβούς πλουτισμού. Και η αξιοπρέπεια αντιστοιχεί στην δύναμη να προταχθεί στην πρώτη γραμμή άμυνας το Πατριωτικό Ήθος αποκρούοντας την ψυχολογική ή και την στρατιωτική βία που θα επιδείξει σε βάρος του Έθνους ο Βάρβαρος εχθρός.
Σκοπός του αληθινού πολιτικού ηγέτη του Έθνους είναι να μην βρεθεί σε στιγμή αδυναμίας η Εθνική Κοινότητα. Κι όταν μιλάμε για μια τέτοια στιγμή αδυναμίας, αναφερόμαστε είτε στην κατάσταση οικονομικών εκκρεμοτήτων και την υπογραφή ατιμωτικών συμφωνητικών εθνικής παράδοσης είτε στην οπισθοχώρηση και την υποταγή από τον φόβο του ισχυρού εχθρού. Πάσα κατάσταση πολιτικής αδυναμίας αποτελεί το σύμπτωμα ενός πολιτικού που είναι φαύλος, επικίνδυνος και προδότης της Φυλής του. Ένας άχρηστος αχυράνθρωπος που είναι όμηρος των παθών του και άθυρμα ξένων ή ελεεινών συμφερόντων από τον οποίο πρέπει να απαλλαγεί η Φυλή.
Είχε πει κάποτε πολύ εύστοχα ο σοφός Πλούταρχος τα εξής λόγια: «Ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου αποκαλύπτεται όταν κατέχει δύναμη και εξουσία. Αυτές φουντώνουν κάθε πάθος και φανερώνουν κάθε κρυμμένο ελάττωμα». Οι πολιτικοί του ντόπιου νεοταξισμού και της αστικής δημοκρατίας αγνοούν εσκεμμένα και τον δήμο, δηλαδή τον λαό, και το Ελληνικό Έθνος, προσπαθώντας να μετακυλήσουν επάνω τους ως τάχα αδυναμίες του Ελληνισμού τις δικές τους προσωπικές αδυναμίες. Αδυναμίες που στην πραγματικότητα είναι συμβόλαια θανάτου του ίδιου του Ελληνισμού.
Γ. Ιδεολογική δύναμη
Ιδεολογία είναι μια οργανωμένη συλλογή ιδεών.
Η λέξη χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Κόμη Antoine Destutt de Tracy στα τέλη του 18ου αιώνα για να ορίσει μια «επιστήμη των ιδεών». Ως ιδεολογία μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ένα συνολικό όραμα, ένας τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων (σύγκρινε με κοσμοθεωρία), στην κοινή λογική και σύμφωνα με διάφορες φιλοσοφικές τάσεις (συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών ιδεολογιών), ή ένα σύνολο ιδεών που προτείνει μια κοινωνική τάξη για όλη την κοινωνία. Ο βασικός στόχος μιας ιδεολογίας είναι να φέρει αλλαγή στην κοινωνία μέσω μιας ρυθμιστικής διαδικασίας (πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος). Οι ιδεολογίες έχουν την τάση να περιλαμβάνουν αφηρημένες έννοιες προς εφαρμογή στον πραγματικό κόσμο και για τον λόγο αυτό συναντώνται πολύ συχνά στο πεδίο της πολιτικής.
Μορφές υποταγής
Α. Παθητική υποταγή
Η παθητική υποταγή στην εξουσία είναι στάσεις εγκληματικές σε μια μετέωρη χώρα που παραπαίει και κλυδωνίζεται συθέμελα. Αν σήμερα, την κύρια ευθύνη γι' αυτό την έχει ο δικομματισμός που μας κυβέρνησε επί δεκαετίες (απ' το κεφάλι βρομάει το ψάρι), ένα μέρος της ευθύνης έχει και ο πολίτης, στον βαθμό που ανέχεται με οχαδερφική απάθεια κραυγαλέες αδικίες, συνυπάρχοντας και συμβιβαζόμενος με το στρεβλό πελατειακό σύστημα της νεότερης Ελλάδας.
Β. Ιδιοτελής υποταγή
Αλλες χώρες πληρώνουν αδρά και αποκτούν με παράνομα μέσα μια λίστα ανάλογη και μέσω αυτής βάζουν στα ταμεία του κράτους έσοδα μερικών δισεκατομμυρίων ευρώ από φοροφυγάδες που εντοπίζουν μέσω της λίστας. Στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδωσαν οι Γάλλοι τζάμπα τη λίστα Λαγκάρντ και… γέμισε η Ελλάδα αντίγραφα, αλλά από εισπράξεις ούτε ευρώ!
Αδιαφορούν για την ουσία της υπόθεσης όλοι οι πολιτικοί. Καθόλου δεν τους ενδιαφέρει η είσπραξη διαφυγόντων φόρων. Το μόνο που τους νοιάζει είναι η δυνατότητα να προσποριστούν προσωπικό κέρδος στριμώχνοντας κάποιον πολιτικό αντίπαλο, να εκβιάσουν ή να καλύψουν κάποιον ισχυρό οικονομικό παράγοντα.
Το ίδιο παιχνίδι παίζουν και οι ξένοι – Γάλλοι, Γερμανοί, Αμερικανοί. Ούτε αυτοί κόπτονται για την πορεία των δημοσιονομικών της Ελλάδας. Με τις λίστες που δίνουν ή διοχετεύουν, πειραγμένες ή μη, οι αντίστοιχες μυστικές υπηρεσίες επιχειρούν να προωθήσουν συμφέροντα της χώρας τους μέσω ενδεχομένως «διακριτικών» εκβιασμών κάποιων γηγενών πολιτικών, στους οποίους υπενθυμίζουν αμαρτήματα που έχουν διαπράξει στο παρελθόν. Η υπονόμευση επίσης άλλων πολιτικών που προωθούν τα συμφέροντα ανταγωνιστικής ξένης δύναμης υπηρετείται συχνά με τη δημοσιοποίηση διαφόρων λιστών.
Η ανάμειξη υπηρεσιών ξένων χωρών, η οποία δεν μπορεί να αποκλειστεί, αλλά και η ιδιοτελής δραστηριότητα Ελλήνων πολιτικών για προσωπικό όφελος οδηγούν σε αυτόν τον… πληθωρισμό από αντίγραφα της λίστας Λαγκάρντ που έπνιξαν την Ελλάδα. Αλλοι θέλουν να εκθέσουν κάποιους, άλλοι να καλύψουν κάποιους άλλους, άλλοι να στείλουν μηνύματα εκβιασμού απαιτώντας υποταγή, με τελικό αποτέλεσμα η υπόθεση να γίνεται όλο και πιο περίπλοκη. Διευρύνονται διαρκώς τα πρόσωπα που εμπλέκονται – πρωθυπουργοί, υπουργοί, πρέσβεις, υπηρεσιακοί παράγοντες και πάει λέγοντας.
Γ. Απόλυτα οικειοθελής υποταγή.
Στην Ιρλανδία δεν είχαν κανένα Φωτόπουλο, Παναγόπουλο, ΠΑΜΕ και λοιπούς εργατοπατέρες.
Στην Ιρλανδία δεν είχαν ένα σωρό στρεβλώσεις στην οικονομία τους, υπέρ των συντεχνιών.
Στην Ιρλανδία δεν είχαν μια γραφειοκρατία που να φρενάρει οιονδήποτε επιθυμεί να παράξει και να δημιουργήσει.
Στην Ιρλανδία, δεν απαιτείται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ παράσταση - χαράτσι δικηγόρου σε οποιαδήποτε αγοραπωλησία ακινήτου άνω των 11.000 ευρώ, όπως εδώ.
Στην Ιρλανδία, δεν έγινε ουδεμία συζήτηση –απαίτηση από καμιά τρόικα για να μειωθούν οι κατώτατοι μισθοί, που είναι 1460 ευρώ.
Κι αυτό επειδή η δική τους τρόικα δεν είχε μπλεξίματα με τους δογματισμούς και τις αγκυλώσεις των κάθε Ρέππα, Κουτρουμάνη, Χρυσοχοϊδη, Μπιρμπίλη, Κατσέλη, Παπουτσή, Βορίδη, Μανώλη και Σία.
Κι εδώ γεννιούνται οι απορίες.
Η φιλελεύθερη Ιρλανδία, έχει κατώτατο μισθό 1460 ευρώ.
Εμείς, που κατά τον τέως πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη δεν θέλαμε να γίνουμε Ιρλανδία, προσπαθούμε να διατηρήσουμε τα 863!
Η δε Αγγλία, με τη μεγάλη Θατσερική παράδοση που εμείς εξοβελίζαμε, επί χρόνια, ως επάρατη και δώσαμε εναντίον της μεγάλες μάχες, έχει 1150 ευρώ.
Προφανώς, αυτοί είναι οι βλάκες κι εμείς οι …έξυπνοι.
Ο Βέμπερ τόνισε, επίσης, ότι «η πολιτική για μας σημαίνει την επιδίωξη να συμμετέχει κανείς στην άσκηση δύναμης (macht) ή να επηρεάσει την κατανομή της δύναμης είτε μεταξύ κρατών είτε μεταξύ κοινωνικών ομάδων εντός ενός κράτους. (…) Όταν λέμε ότι ένα ερώτημα είναι πολιτικό…ή ότι μια απόφαση καθορίζεται ‘πολιτικά’, αυτό που εννοούμε είναι ότι συμφέροντα που αφορούν στην κατανομή, στη διατήρηση ή στη μεταβίβαση της δύναμης είναι αυτά που αποφασίζουν τι απάντηση θα δοθεί στο ερώτημα αυτό ή που καθορίζουν τη συγκεκριμένη απόφαση.»
logioshermes
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στα υποθηκοφυλακεία η κτηματογράφηση σε εννέα νομούς
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συντριβή ελικοπτέρου στη Ρουμανία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
