2012-04-07 11:21:04
Του Πέτρου Αργυρίου
Όταν το Δεκέμβριο του 2010 ο 26χρονος Τυνήσιος μικροπωλητής Mohamed Bouazizi αυτοπυρπολήθηκε στην πόλη Sidi Bouzid, ολάκερος ο πλανήτης έπεσε πάνω του. Ο Mohamed ήταν το «σπίρτο που άναψε την επανάσταση» , την περίφημη «Αραβική Άνοιξη».
Οι Timeς τον ανακήρυξαν «άνθρωπο της χρονιάς» του 2011. Οι δυτικοί τίμησαν τη .......μνήμη του και την πράξη του με το βραβείο Ζαχάροφ. Άραβες χαρακτήρισαν αυτόν αλλά και μιμητές του ως «Ηρωικούς Μάρτυρες μιας Νέας Επανάστασης της Μέσης Ανατολής». Περισσότερο μετριοπαθείς τους βάπτισαν με τον τίτλο «Οι Θυσιασμένοι».
Όταν τον Απρίλιο του 2012 ένας 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός αυτοπυροβολήθηκε σε κοινή θέα στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, για τα περισσότερα μήντια ο 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός παρέμεινε ένας 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός. Ανώνυμος. Το όνομα του δεν άξιζε μνείας. Η ταφόπλακα του θα το γράφει το όνομα του. Η μηντιακή ανωνυμία όμως του θα ήταν η ταφόπλακα της αμιγώς πολιτικής του πράξης.
Ξαφνικά τα μήντια ανακαλύπτουν για μια ακόμη φορά ως Indiana Jones του παρόντος ότι οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα, μια χώρα που παραδοσιακά είχε από τους μικρότερους δείκτες αυτοκτονίες παγκοσμίως, εκτοξεύονται. 40% πάνω.
Τα ελληνικά μήντια αναγκάστηκαν να «ανακαλύψουν» το θέμα των αυτοκτονιών γιατί ακριβώς όπως και με το θέμα των μεταναστών, δεν μπορούσαν άλλο να το συγκαλύψουν ή να το αποσιωπήσουν. Το πιστόλι της αυτοκτονίας τους ανάγκασε με το ζόρι να ανοίξουν το θέμα.
Αλλά και πάλι κατέφυγαν στο τέχνασμα τους: Κρατήσαν το συνταξιούχο στην ανωνυμία με τη σταλινική λογική ότι «ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία. Ο θάνατος χιλίων είναι στατιστική».
Αφού δεν μπορούσαν να την κουκουλώσουν, φρόντισαν τουλάχιστον να υποβαθμίσουν το σαφές πολιτικό μήνυμα της δημόσιας αυτοκτονίας: Η πολιτική σας μας σκοτώνει. Μας σκοτώνει με σιγαστήρα και βασανιστικά αργά. Η δημόσια αυτοκτονία του Δημήτρη Χριστίδη έβγαλε το σιγαστήρα από την πολιτική δολοφονία χιλιάδων Ελλήνων.
Μια που μιλήσαμε για κουκούλωμα που δεν ήταν εφικτό ας μιλήσουμε για τα αυτοκτονικά σχόλια του υφυπουργού εσωτερικών Πάρη Κουκουλόπουλου ο οποίος υπαινίχθηκε ότι η πράξη του Ήρωα θα μπορούσε να έχει ψυχιατρικό υπόβαθρο και ως εκ τούτου ότι θα μπορούσε να μην ανήκει στην πολιτική σφαίρα αλλά στην ψυχιατρική σφαίρα. Και δε σταμάτησε εκεί: Ακολουθώντας τη λογική του «μαζί τα φάγαμε» σπίλωσε τη μνήμη του γενικά ανώνυμου νεκρού λέγοντας ότι « Εάν ο ίδιος άνθρωπος είχε άλλη προσέγγιση, θα μπορούσε να μας βοηθήσει και πολύ καλά για το πώς τα 4 δισ. του 2004 για δαπάνες φαρμάκου έγιναν 9 δισ. μέσα σε λίγα χρόνια» . Το σχόλιο του υφυπουργού μιλάει από μόνο του. Το αστείο με το Κουκουλόπουλο είναι ότι η δημόσια αυτοκτονία του Δημήτρη Χριστούλα θα μπορούσε να τον είχε αγγίξει περισσότερο -έστω και συνειρμικά: Η Γυναίκα του Κουκουλόπουλου είναι φαρμακοποιός. Όπως και ο Χριστούλας. Επομένως τη σωτήρια παρέμβαση των φαρμακοποιών για τις υπέρογκες δαπάνες που ζητούσε από τον ήδη νεκρό και άγνωστό του Κουκουλόπουλο την είχε μέσα στο σπίτι του. Το παιδί του Κουκολόπουλου το λεν Δημήτρη. Ακριβώς όπως και τον Χριστούλα. Αλλά εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες. Ο Χριστούλας είχε την ευαισθησία να αυτοκτονήσει για τις αμαρτίες των άλλων. Οι πολιτικοί δεν έχουν καν την ευαισθησία να παραιτηθούν για τις δικές τους αμαρτίες. Δεν μπορείτε να περιμένετε δημοκρατικές ευαισθησίες από ανθρώπους που δεν έχουν ανθρώπινες ευαισθησίες.
- Έχει όνομα: Τον λένε Δημήτρη Χριστούλα-
Το διεθνή μήντια στην πλειοψηφία τους θάψαν και αυτά το όνομα του. Περιγράψαν την αυτοκτονία ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, ούτε σαν ηρωική ούτε καν ως πολιτική πράξη. Για ποιο λόγο αυτά τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά; Τι περισσότερο είχε ο Τυνήσιος μικροπωλητής από τον Έλληνα συνταξιούχο; Τι περισσότερο έχασε; Ο Τυνήσιος έχασε την δανεισμένη πραμάτεια του. Του την στερήσαν οι αρχές της Τυνησίας. Μαζί με αυτήν και την αξιοπρέπεια του και το δικαίωμα στη ζωή. Ο Χριστούλας έχασε τη δουλεμένη σύνταξη του. Την πετσόκοψαν σε αυτόν και σε εκατοντάδες χιλιάδες άλλα γερόντια οι αρχές της Ελλάδας. Μαζί με αυτήν και την αξιοπρέπεια του. Ο Τυνήσιος αυτοπυρπολήθηκε για προσωπικούς λόγους. Και δικαίως τα μήντια τον μεταμορφώσαν σε ήρωα και σύμβολο. Ο Έλληνας αυτοπυρπολήθηκε και για πολιτικούς λόγους, για τους ανώνυμους εκατομμύρια σιωπηλά υποφέροντες Έλληνες. Τη μέρα που κατά τους χριστιανούς ο Ιησούς σταυρώθηκε για να πάρει τις αμαρτίες των άλλων, ο Χριστούλας αυτοπυροβολήθηκε για να σκίσει με το θανάσιμο κρότο το πέπλο της σιωπής πίσω από το οποίο εκατομμύρια συμπολίτες του βασανίζονται. Το έκανε και για τους άλλους και αυτόν τον κάνει τουλάχιστον εξίσου ήρωα με τον Bouazizi, αν όχι περισσότερο. Για ποιο λόγο λοιπόν αυτά τα δύο μέτρα και σταθμά; Για ποιο λόγο αναστήσαν τον Τυνήσιο και θάψαν τον Έλληνα; Είναι απλό: Για τη βιομηχανία της Δημοκρατίας: Οι Άραβες δεν είχαν ελευθερίες. Έπρεπε να τους τις πουλήσουμε. Οι Έλληνες παραείχαν ελευθερίες: Έπρεπε να τους τις στερήσουμε. Για αυτό το λόγο, όταν οι Αιγύπτιοι, με 8χτοπλάσιο πλαίσιο πληθυσμό μάζεψαν λίγες εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στις πλατείες, τα δυτικά μήντια έσπευσαν να απαθανατίσουν το στιγμιότυπο και να χαιρετήσουν τους Αιγύπτιους διαδηλωτές ως δημοκράτες. Όταν όμως εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων μαζεύτηκαν επανειλημμένα στις πλατείες αντιμετωπίζοντας καταστολή και χημικό πόλεμο που θα κανε κάθε αυταρχικό καθεστώς περήφανο, οι Έλληνες χαρακτηρίζονταν ως καλοβολεμένοι που θέλαν να διατηρήσαν τα παράλογα προνόμια τους ή ως ταραξίες.
Τα διεθνή μήντια δεν αναφέραν επίσης πως όταν μερικές χιλιάδες Έλληνες μαζεύτηκαν στην πλατεία Συντάγματος για να τιμήσουν τη μνήμη του σκόπιμα ανώνυμου αντικαθεστωτικού ήρωα Δημήτρη Χριστούλα, τριγύρω τους μαζεύτηκαν πέντε κλούβες των ΜΑΤ.
Στην πολιτισμική καρδιά της Ευρώπης, υπάρχει ένα έθνος που οι κάτοικοι του, όσον αφορά τα πολιτικά πράγματα, βρίσκονται κατά οίκον περιορισμό-όταν δεν συλλαμβάνονται προληπτικά. Η χώρα αυτή λέγεται Ελλάδα. Και η χώρα αυτή έχει ένα νέο-ήρωα.
-Έχει όνομα : τον λένε Δημήτρη Χριστούλα
Και είναι ο ήρωας μου. Ο ήρωας όσων αδικημένων, καταφρονεμένων, εκβιασμένων, ξυλοφορτωμένων και απελπισμένων Ελλήνων.
Στην κηδεία του Bouazizi οι Τυνήσιοι λέγεται ότι αφιέρωσαν έναν ύμνο στον ήρωα τους και οι δυτικοί τον τιμήσαν τον ύμνο ή τουλάχιστον σεβαστήκαν τον πόνο πίσω από αυτόν: Επιτρέψτε και σε μας τους βδελυρούς υποδυτικούς Έλληνες να κάνουμε το ίδιο, να υμνήσουμε το Δημήτρη με τα ίδια ακριβώς λόγια που λέγεται ότι έψαλαν οι Τυνήσιοι για τον δικό τους Mohamed :
«Έχε γεια Δημήτρη, θα πάρουμε εκδίκηση για σένα. Κλαίμε για σένα σήμερα. Θα κάνουμε αυτούς που προκάλεσαν το θάνατο σου να κλάψουν» Kafeneio
Όταν το Δεκέμβριο του 2010 ο 26χρονος Τυνήσιος μικροπωλητής Mohamed Bouazizi αυτοπυρπολήθηκε στην πόλη Sidi Bouzid, ολάκερος ο πλανήτης έπεσε πάνω του. Ο Mohamed ήταν το «σπίρτο που άναψε την επανάσταση» , την περίφημη «Αραβική Άνοιξη».
Οι Timeς τον ανακήρυξαν «άνθρωπο της χρονιάς» του 2011. Οι δυτικοί τίμησαν τη .......μνήμη του και την πράξη του με το βραβείο Ζαχάροφ. Άραβες χαρακτήρισαν αυτόν αλλά και μιμητές του ως «Ηρωικούς Μάρτυρες μιας Νέας Επανάστασης της Μέσης Ανατολής». Περισσότερο μετριοπαθείς τους βάπτισαν με τον τίτλο «Οι Θυσιασμένοι».
Όταν τον Απρίλιο του 2012 ένας 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός αυτοπυροβολήθηκε σε κοινή θέα στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, για τα περισσότερα μήντια ο 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός παρέμεινε ένας 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός. Ανώνυμος. Το όνομα του δεν άξιζε μνείας. Η ταφόπλακα του θα το γράφει το όνομα του. Η μηντιακή ανωνυμία όμως του θα ήταν η ταφόπλακα της αμιγώς πολιτικής του πράξης.
Ξαφνικά τα μήντια ανακαλύπτουν για μια ακόμη φορά ως Indiana Jones του παρόντος ότι οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα, μια χώρα που παραδοσιακά είχε από τους μικρότερους δείκτες αυτοκτονίες παγκοσμίως, εκτοξεύονται. 40% πάνω.
Τα ελληνικά μήντια αναγκάστηκαν να «ανακαλύψουν» το θέμα των αυτοκτονιών γιατί ακριβώς όπως και με το θέμα των μεταναστών, δεν μπορούσαν άλλο να το συγκαλύψουν ή να το αποσιωπήσουν. Το πιστόλι της αυτοκτονίας τους ανάγκασε με το ζόρι να ανοίξουν το θέμα.
Αλλά και πάλι κατέφυγαν στο τέχνασμα τους: Κρατήσαν το συνταξιούχο στην ανωνυμία με τη σταλινική λογική ότι «ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία. Ο θάνατος χιλίων είναι στατιστική».
Αφού δεν μπορούσαν να την κουκουλώσουν, φρόντισαν τουλάχιστον να υποβαθμίσουν το σαφές πολιτικό μήνυμα της δημόσιας αυτοκτονίας: Η πολιτική σας μας σκοτώνει. Μας σκοτώνει με σιγαστήρα και βασανιστικά αργά. Η δημόσια αυτοκτονία του Δημήτρη Χριστίδη έβγαλε το σιγαστήρα από την πολιτική δολοφονία χιλιάδων Ελλήνων.
Μια που μιλήσαμε για κουκούλωμα που δεν ήταν εφικτό ας μιλήσουμε για τα αυτοκτονικά σχόλια του υφυπουργού εσωτερικών Πάρη Κουκουλόπουλου ο οποίος υπαινίχθηκε ότι η πράξη του Ήρωα θα μπορούσε να έχει ψυχιατρικό υπόβαθρο και ως εκ τούτου ότι θα μπορούσε να μην ανήκει στην πολιτική σφαίρα αλλά στην ψυχιατρική σφαίρα. Και δε σταμάτησε εκεί: Ακολουθώντας τη λογική του «μαζί τα φάγαμε» σπίλωσε τη μνήμη του γενικά ανώνυμου νεκρού λέγοντας ότι « Εάν ο ίδιος άνθρωπος είχε άλλη προσέγγιση, θα μπορούσε να μας βοηθήσει και πολύ καλά για το πώς τα 4 δισ. του 2004 για δαπάνες φαρμάκου έγιναν 9 δισ. μέσα σε λίγα χρόνια» . Το σχόλιο του υφυπουργού μιλάει από μόνο του. Το αστείο με το Κουκουλόπουλο είναι ότι η δημόσια αυτοκτονία του Δημήτρη Χριστούλα θα μπορούσε να τον είχε αγγίξει περισσότερο -έστω και συνειρμικά: Η Γυναίκα του Κουκουλόπουλου είναι φαρμακοποιός. Όπως και ο Χριστούλας. Επομένως τη σωτήρια παρέμβαση των φαρμακοποιών για τις υπέρογκες δαπάνες που ζητούσε από τον ήδη νεκρό και άγνωστό του Κουκουλόπουλο την είχε μέσα στο σπίτι του. Το παιδί του Κουκολόπουλου το λεν Δημήτρη. Ακριβώς όπως και τον Χριστούλα. Αλλά εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες. Ο Χριστούλας είχε την ευαισθησία να αυτοκτονήσει για τις αμαρτίες των άλλων. Οι πολιτικοί δεν έχουν καν την ευαισθησία να παραιτηθούν για τις δικές τους αμαρτίες. Δεν μπορείτε να περιμένετε δημοκρατικές ευαισθησίες από ανθρώπους που δεν έχουν ανθρώπινες ευαισθησίες.
- Έχει όνομα: Τον λένε Δημήτρη Χριστούλα-
Το διεθνή μήντια στην πλειοψηφία τους θάψαν και αυτά το όνομα του. Περιγράψαν την αυτοκτονία ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, ούτε σαν ηρωική ούτε καν ως πολιτική πράξη. Για ποιο λόγο αυτά τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά; Τι περισσότερο είχε ο Τυνήσιος μικροπωλητής από τον Έλληνα συνταξιούχο; Τι περισσότερο έχασε; Ο Τυνήσιος έχασε την δανεισμένη πραμάτεια του. Του την στερήσαν οι αρχές της Τυνησίας. Μαζί με αυτήν και την αξιοπρέπεια του και το δικαίωμα στη ζωή. Ο Χριστούλας έχασε τη δουλεμένη σύνταξη του. Την πετσόκοψαν σε αυτόν και σε εκατοντάδες χιλιάδες άλλα γερόντια οι αρχές της Ελλάδας. Μαζί με αυτήν και την αξιοπρέπεια του. Ο Τυνήσιος αυτοπυρπολήθηκε για προσωπικούς λόγους. Και δικαίως τα μήντια τον μεταμορφώσαν σε ήρωα και σύμβολο. Ο Έλληνας αυτοπυρπολήθηκε και για πολιτικούς λόγους, για τους ανώνυμους εκατομμύρια σιωπηλά υποφέροντες Έλληνες. Τη μέρα που κατά τους χριστιανούς ο Ιησούς σταυρώθηκε για να πάρει τις αμαρτίες των άλλων, ο Χριστούλας αυτοπυροβολήθηκε για να σκίσει με το θανάσιμο κρότο το πέπλο της σιωπής πίσω από το οποίο εκατομμύρια συμπολίτες του βασανίζονται. Το έκανε και για τους άλλους και αυτόν τον κάνει τουλάχιστον εξίσου ήρωα με τον Bouazizi, αν όχι περισσότερο. Για ποιο λόγο λοιπόν αυτά τα δύο μέτρα και σταθμά; Για ποιο λόγο αναστήσαν τον Τυνήσιο και θάψαν τον Έλληνα; Είναι απλό: Για τη βιομηχανία της Δημοκρατίας: Οι Άραβες δεν είχαν ελευθερίες. Έπρεπε να τους τις πουλήσουμε. Οι Έλληνες παραείχαν ελευθερίες: Έπρεπε να τους τις στερήσουμε. Για αυτό το λόγο, όταν οι Αιγύπτιοι, με 8χτοπλάσιο πλαίσιο πληθυσμό μάζεψαν λίγες εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στις πλατείες, τα δυτικά μήντια έσπευσαν να απαθανατίσουν το στιγμιότυπο και να χαιρετήσουν τους Αιγύπτιους διαδηλωτές ως δημοκράτες. Όταν όμως εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων μαζεύτηκαν επανειλημμένα στις πλατείες αντιμετωπίζοντας καταστολή και χημικό πόλεμο που θα κανε κάθε αυταρχικό καθεστώς περήφανο, οι Έλληνες χαρακτηρίζονταν ως καλοβολεμένοι που θέλαν να διατηρήσαν τα παράλογα προνόμια τους ή ως ταραξίες.
Τα διεθνή μήντια δεν αναφέραν επίσης πως όταν μερικές χιλιάδες Έλληνες μαζεύτηκαν στην πλατεία Συντάγματος για να τιμήσουν τη μνήμη του σκόπιμα ανώνυμου αντικαθεστωτικού ήρωα Δημήτρη Χριστούλα, τριγύρω τους μαζεύτηκαν πέντε κλούβες των ΜΑΤ.
Στην πολιτισμική καρδιά της Ευρώπης, υπάρχει ένα έθνος που οι κάτοικοι του, όσον αφορά τα πολιτικά πράγματα, βρίσκονται κατά οίκον περιορισμό-όταν δεν συλλαμβάνονται προληπτικά. Η χώρα αυτή λέγεται Ελλάδα. Και η χώρα αυτή έχει ένα νέο-ήρωα.
-Έχει όνομα : τον λένε Δημήτρη Χριστούλα
Και είναι ο ήρωας μου. Ο ήρωας όσων αδικημένων, καταφρονεμένων, εκβιασμένων, ξυλοφορτωμένων και απελπισμένων Ελλήνων.
Στην κηδεία του Bouazizi οι Τυνήσιοι λέγεται ότι αφιέρωσαν έναν ύμνο στον ήρωα τους και οι δυτικοί τον τιμήσαν τον ύμνο ή τουλάχιστον σεβαστήκαν τον πόνο πίσω από αυτόν: Επιτρέψτε και σε μας τους βδελυρούς υποδυτικούς Έλληνες να κάνουμε το ίδιο, να υμνήσουμε το Δημήτρη με τα ίδια ακριβώς λόγια που λέγεται ότι έψαλαν οι Τυνήσιοι για τον δικό τους Mohamed :
«Έχε γεια Δημήτρη, θα πάρουμε εκδίκηση για σένα. Κλαίμε για σένα σήμερα. Θα κάνουμε αυτούς που προκάλεσαν το θάνατο σου να κλάψουν» Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
![Δροσερό Ξάνθης: Εγκαινιάστηκε το Κέντρο Υποστήριξης Φτωχών Οικογενειών [video]](https://images.newsnowgreece.com/4/47588/drosero-xanthis-egkainiastike-to-kentro-ypostirixis-ftoxon-oikogeneion-video-1-124x78.jpg)
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γεννήθηκε στα 30.000 πόδια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
