2013-08-01 22:49:03
Του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη
Πριν μερικά χρόνια επί «αρχηγίας» του κυρίου Λούκου στο Φεστιβάλ Αθηνών και... Επιδαύρου είχα γράψει και όχι μόνο μια φορά, πως είναι κατά τη γνώμη μου λάθος να παρουσιάζονται στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, έργα που δεν ανήκουν στο αρχαίο δράμα, ανεξαρτήτως της ποιότητας τους γιατί όπως όλοι ξέρουμε, στην Ελλάδα όταν ανοίγει ένα παράθυρο μπορεί και να γκρεμιστεί όλος ο τοίχος!
Μάλιστα αν θυμάμαι καλά, τότε είχα γράψει με αφορμή τις ''Ευτυχισμένες μέρες'' του Μπέκετ στην Επίδαυρο σε μια εξαιρετική παράσταση μεν, εντελώς άσχετη με το χώρο δς Έγραφα και έλεγα τότε πως μπορεί να ξεκινήσει θαυμάσια η ιστορία αυτή με Μπέκετ και σε λίγα χρόνια να δούμε εκεί και τη Χαρτοπαίχτρα του Ψαθά - την οποία κάθε άλλο παρά, θεωρώ φτηνό έργο…
Δικαιώθηκα πολύ πιο γρήγορα από ότι περίμενα κι έτσι στην Επίδαυρο μετά τον Δεκαπενταύγουστο, δεν θα ανέβει μεν Ψαθάς αλλά θα ανέβει Περεσιάδης και η Γκόλφω του…
Μου είπαν ότι είναι εξαιρετική παράσταση και βέβαια όταν το δω θα σας πω κι εγώ τη γνώμη μου γι αυτό, αλλά βέβαια η Γκόλφω έχει μια συστηματική, ξεχωριστή αξία στο ελληνικό ρεπερτόριο,παίζεται ασταμάτητα τα τελευταία 120 χρόνια, έχει παιχτεί από τους μεγαλύτερους έως τους χειρότερους ελληνικούς θιάσους, από το Εθνικό έως την Ελεύθερη Σκηνή και μέχρι το τελευταίο μπουλούκι του παλιού καιρού, έχει γυριστεί δυο φορές ταινία και θεωρείται εκτός από ένα από τα πιο διάσημα θεατρικά έργα και το καλύτερο από τα δραματικά ειδύλλια ή έργα φουστανέλας, όπως τα λέει ο πολύς κόσμος…
Η Γκόλφω έχει συναισθηματική ανεκτίμητη αξία, αλλά δεν είναι και το πραγματικά σπουδαίο θεατρικό έργο, όμως δεν είναι αυτό το θέμα μας…
Από το 1938 που ξαναέζησε θεατρικά το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου με την ''Ηλέκτρα'' του Ροντήρη και από το 1954 που στην ουσία ξεκίνησε το Φεστιβάλ Επιδαύρου, στο συγκεκριμένο θέατρο φιλοξενούνταν μόνο παραστάσεις αρχαίου δράματος δημιουργώντας ένα μοναδικό φεστιβάλ παγκοσμίως και μάλιστα στον πιο ιδανικό χώρο που θα μπορούσε να γίνει. Υπήρξαν βέβαια μεγάλες εξαιρέσεις που όμως ήταν όντως μεγάλες εξαιρέσεις, όπως οι εμφανίσεις της Μαρίας Κάλλας η της Όπερας των Παρισίων και βέβαια κάποια Σαββατοκύριακα μετά το Φεστιβάλ, ο εκεί δήμος φιλοξενούσε παραστάσεις η νοίκιαζε το θέατρο σε αντάξια η όχι θεάματα αλλά χωρίς να επηρεάζεται το κυρίως φεστιβάλ…
Δεν είναι το θέμα μας αν είναι η Γκόλφω, ο Ριχάρδος, οι Ευτυχισμένες μέρες, το Καμπαρέ, ο Βυσσινόκηπος ή το Υπάρχει και φιλότιμο. Δεν είναι το θέμα μας αν η παράσταση είναι καλή, κακή ή σπουδαία. Το θέμα μας είναι πως όταν έχεις ένα τέτοιο φεστιβάλ στα χέρια σου ακόμα και μέσα στη παρακμή του, δεν το κάνεις χαρτοπόλεμο, ούτε μεταποιείς την Επίδαυρο σε θεατράκι ρεπερτορίου. Προσπαθείς το αρχαίο δράμα να παρουσιάζεται εκεί ακόμα και από ξένους θιάσους γιατί έτσι μόνο διατηρείς μια τέτοια πολιτιστική ταυτότητα. Είμαι σίγουρος πως ακόμα και οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί κι σκηνοθέτες του κόσμου, θα έρχονταν ακόμα και δωρεάν που λέει ο λόγος, για να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους πάνω στο αρχαίο δράμα στο θέατρο του Πολυκλείτου .Κοιτάς να καλυτερεύσεις κι ας μη ζουν η Παξινού, ο Ροντήρης, η Αρώνη, ο Μινωτής,ο Κουν ,ο Νέζερ.
Ο κύριος Λούκος βέβαια, φαίνεται καθαρά πως αυτό που θέλει, που ξέρει και που μπορεί, είναι η δουλειά του στην Αποθήκη της Πειραιώς. Και η Επίδαυρος και το Ηρώδειο φαίνονται εντελώς απαξιωμένα τα τελευταία χρόνια - ίσως ξεπερνούν το καλλιτεχνικό του μέγεθος…
Ο κύριος Παναγιωτόπουλος,ο νέος Υπουργός Πολιτισμού οφείλει να κοιτάξει λίγο και το συγκεκριμένο θέμα μια και το Φεστιβάλ Επιδαύρου, είναι αλλά μπορεί να γίνει πολύ περισσότερο ένας ισχυρός πόλος τουριστικής έλξης και σίγουρα ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό γεγονός παγκόσμιας εμβέλειας. αλλιώς φοβάμαι επειδή ζω και στην Ελλάδα ότι η απόσταση από την Επίδαυρο μέχρι το παλιό αναψυκτήριο Άκρον της Λένορμαν, δεν είναι και τόσο μακρινή onlytheater.gr
Πριν μερικά χρόνια επί «αρχηγίας» του κυρίου Λούκου στο Φεστιβάλ Αθηνών και... Επιδαύρου είχα γράψει και όχι μόνο μια φορά, πως είναι κατά τη γνώμη μου λάθος να παρουσιάζονται στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, έργα που δεν ανήκουν στο αρχαίο δράμα, ανεξαρτήτως της ποιότητας τους γιατί όπως όλοι ξέρουμε, στην Ελλάδα όταν ανοίγει ένα παράθυρο μπορεί και να γκρεμιστεί όλος ο τοίχος!
Μάλιστα αν θυμάμαι καλά, τότε είχα γράψει με αφορμή τις ''Ευτυχισμένες μέρες'' του Μπέκετ στην Επίδαυρο σε μια εξαιρετική παράσταση μεν, εντελώς άσχετη με το χώρο δς Έγραφα και έλεγα τότε πως μπορεί να ξεκινήσει θαυμάσια η ιστορία αυτή με Μπέκετ και σε λίγα χρόνια να δούμε εκεί και τη Χαρτοπαίχτρα του Ψαθά - την οποία κάθε άλλο παρά, θεωρώ φτηνό έργο…
Δικαιώθηκα πολύ πιο γρήγορα από ότι περίμενα κι έτσι στην Επίδαυρο μετά τον Δεκαπενταύγουστο, δεν θα ανέβει μεν Ψαθάς αλλά θα ανέβει Περεσιάδης και η Γκόλφω του…
Μου είπαν ότι είναι εξαιρετική παράσταση και βέβαια όταν το δω θα σας πω κι εγώ τη γνώμη μου γι αυτό, αλλά βέβαια η Γκόλφω έχει μια συστηματική, ξεχωριστή αξία στο ελληνικό ρεπερτόριο,παίζεται ασταμάτητα τα τελευταία 120 χρόνια, έχει παιχτεί από τους μεγαλύτερους έως τους χειρότερους ελληνικούς θιάσους, από το Εθνικό έως την Ελεύθερη Σκηνή και μέχρι το τελευταίο μπουλούκι του παλιού καιρού, έχει γυριστεί δυο φορές ταινία και θεωρείται εκτός από ένα από τα πιο διάσημα θεατρικά έργα και το καλύτερο από τα δραματικά ειδύλλια ή έργα φουστανέλας, όπως τα λέει ο πολύς κόσμος…
Η Γκόλφω έχει συναισθηματική ανεκτίμητη αξία, αλλά δεν είναι και το πραγματικά σπουδαίο θεατρικό έργο, όμως δεν είναι αυτό το θέμα μας…
Από το 1938 που ξαναέζησε θεατρικά το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου με την ''Ηλέκτρα'' του Ροντήρη και από το 1954 που στην ουσία ξεκίνησε το Φεστιβάλ Επιδαύρου, στο συγκεκριμένο θέατρο φιλοξενούνταν μόνο παραστάσεις αρχαίου δράματος δημιουργώντας ένα μοναδικό φεστιβάλ παγκοσμίως και μάλιστα στον πιο ιδανικό χώρο που θα μπορούσε να γίνει. Υπήρξαν βέβαια μεγάλες εξαιρέσεις που όμως ήταν όντως μεγάλες εξαιρέσεις, όπως οι εμφανίσεις της Μαρίας Κάλλας η της Όπερας των Παρισίων και βέβαια κάποια Σαββατοκύριακα μετά το Φεστιβάλ, ο εκεί δήμος φιλοξενούσε παραστάσεις η νοίκιαζε το θέατρο σε αντάξια η όχι θεάματα αλλά χωρίς να επηρεάζεται το κυρίως φεστιβάλ…
Δεν είναι το θέμα μας αν είναι η Γκόλφω, ο Ριχάρδος, οι Ευτυχισμένες μέρες, το Καμπαρέ, ο Βυσσινόκηπος ή το Υπάρχει και φιλότιμο. Δεν είναι το θέμα μας αν η παράσταση είναι καλή, κακή ή σπουδαία. Το θέμα μας είναι πως όταν έχεις ένα τέτοιο φεστιβάλ στα χέρια σου ακόμα και μέσα στη παρακμή του, δεν το κάνεις χαρτοπόλεμο, ούτε μεταποιείς την Επίδαυρο σε θεατράκι ρεπερτορίου. Προσπαθείς το αρχαίο δράμα να παρουσιάζεται εκεί ακόμα και από ξένους θιάσους γιατί έτσι μόνο διατηρείς μια τέτοια πολιτιστική ταυτότητα. Είμαι σίγουρος πως ακόμα και οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί κι σκηνοθέτες του κόσμου, θα έρχονταν ακόμα και δωρεάν που λέει ο λόγος, για να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους πάνω στο αρχαίο δράμα στο θέατρο του Πολυκλείτου .Κοιτάς να καλυτερεύσεις κι ας μη ζουν η Παξινού, ο Ροντήρης, η Αρώνη, ο Μινωτής,ο Κουν ,ο Νέζερ.
Ο κύριος Λούκος βέβαια, φαίνεται καθαρά πως αυτό που θέλει, που ξέρει και που μπορεί, είναι η δουλειά του στην Αποθήκη της Πειραιώς. Και η Επίδαυρος και το Ηρώδειο φαίνονται εντελώς απαξιωμένα τα τελευταία χρόνια - ίσως ξεπερνούν το καλλιτεχνικό του μέγεθος…
Ο κύριος Παναγιωτόπουλος,ο νέος Υπουργός Πολιτισμού οφείλει να κοιτάξει λίγο και το συγκεκριμένο θέμα μια και το Φεστιβάλ Επιδαύρου, είναι αλλά μπορεί να γίνει πολύ περισσότερο ένας ισχυρός πόλος τουριστικής έλξης και σίγουρα ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό γεγονός παγκόσμιας εμβέλειας. αλλιώς φοβάμαι επειδή ζω και στην Ελλάδα ότι η απόσταση από την Επίδαυρο μέχρι το παλιό αναψυκτήριο Άκρον της Λένορμαν, δεν είναι και τόσο μακρινή onlytheater.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Αν δεν έχω πεθάνει, μην πάρετε τη μαμά τηλέφωνο, θα θυμώσει»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Φθιώτιδα: Όλοι χάζευαν το κορμί της! [Photos]](https://images.newsnowgreece.com/47/477946/fthiotida-oloi-xazevan-to-kormi-tis-Photos-1-124x78.jpg)
