Ένα ποίημα για την Ελλάδα - Χώρα του Φωτός

2013-08-02 15:25:03

Γράφει ο Έλβις Παπανικόλας

Χώρα του φωτός αιώνες θαρρώ πως στέκεις

Τον χρόνο τον ίδιο σε διάρκεια συναγωνίζεσαι Χώρα των ιδιαίτερων ανθρώπων, των Ακροκεραυνίων βουνών, των μαγεμένων θαλασσών και των συναισθημάτων

Τι απόκοσμος είναι τούτος ο τόπος συλλογίζομαι,ακόμα και ο αγέρας του σου ψιθυρίζει μυστικά

Ακόμα και οι μυρωδιές του μπορούν σαν κρασί να σε μεθύσουν

Ένας φάρος που δείχνει το φως μέσα από σκοτεινές εποχές,όταν η νύχτα διαρκεί αιώνες

Αν το φως είναι παιδί αγάπης τότε οι γονείς του ερωτεύθηκαν σε τούτο το μέρος

Η μέρα και η νύχτα να χρωματίζουν αυτές τις θάλασσες

Ο ήλιος και το φεγγάρι να παίζουν κρυφτό στα ψηλά βουνά

Ηλιοβασιλέματα βγαλμένα από παλέτα ζωγράφου

Κλείνω τα μάτια και ανοίγω τα βλέφαρα της ψυχής μου

Τώρα μπορώ να δω πιο καθαρά όσα δεν μου επιτρέπουν τα μάτια

Φως και τίποτε άλλο,αγάλματα ασάλευτα και μορφές αντρών σαν γίγαντες να συζητούν

Γίνομαι ένας περπατητής του χρόνου σε τούτη την στιγμή της αγαλλίασης

Άρχισαν τα πρώτα άστρα να τρεμοπαίζουν πάνω μου σαν λάμπες

Το ταξίδι μου στο φως σύντομο αλλά μοναδικό

Μα τι τόπος είναι αυτός συλλογίζομαι

Ακόμα και η νύχτα του είναι λουσμένη φως και σπαρμένη αγγελικές μελωδίες

Ένας τόπος που το φως μπορεί και κρατά αγκαλιά την νύχτα

Ένας τόπος γεμάτος μυστήρια,την αγάπη του Θεού,δημιούργημα της φαντασίας του,

Ελλάδα,ο φάρος της φωτίζει και απόψε εδώ που στέκομαι στην σκοτεινή άκρη της ανθρωπότητας.
Tromaktiko

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ