ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Τελικά μπορούν να μας διώξουν από το ευρώ;

Δεν θα έγραφα αυτό το σημείωμα, τα θεωρώαυτονόητα αυτά που θα εκθέσω παρακάτω, αν δεν ερχόταν ένας φίλος μου προχθές ναμου πει πως θα ψηφίσει ένα από αυτά τα μικρά «αποκόμματα» που δημιουργούνται μεσυνοπτικές διαδικασίες μέσα στην φιλόξενη αλλά άγονη αγκαλιά του«αντιμνημονιακού μετώπου». Προτίμησα να μην μιλήσω στον φίλο μου κουνώνταςαποδοκιμαστικά το κεφάλι αλλά αργότερα, το μετάνιωσα και αποφάσισα να «μιλήσω»μέσα από το φιλόξενο «antinews» όπου ξέρω πως και ο ίδιος με διαβάζει!Και απευθύνομαι όχι μονάχα σε αυτόν αλλά και σε όσους άλλους φίλους καισυμπολίτες έχουν βάλει μπροστά το θυμικό τους και έχουν ξεχάσει να ρωτήσουν τομυαλό τους. Σε όσους έχουν βάλει μπροστά την τσέπη τους και έχουν ξεχάσει ναρωτήσουν τη ζωή τους.

Υπάρχει μια τραγική αντίφαση στην κοινωνίαμας! Η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας τάσσεται υπέρ της παραμονήςτης χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η πλειοψηφία υπέρ της παραμονής της χώραςστη ζώνη του Ευρώ. Από την άλλη, η πλειοψηφία των συμπατριωτών μας εμφανίζεται(δημοσκοπικά) να ψηφίζει κόμματα και κομματίδια που έχουν ως λάβαρο τηναντιμνημονιακή ρητορική. Αυτή η αντίφαση διατρέχει οριζόντια τους πολιτικούςχώρους των δύο «μεγάλων κομμάτων» και οδήγησε στην δημιουργία και (δημοσκοπικήπρος το παρόν) ενδυνάμωση κομμάτων και κομματιδίων που χωρίς ιδεολογικόυπόβαθρο, χωρίς ξεκάθαρο πολιτικό λόγο, χωρίς αξιόπιστο πρόγραμμα και σχέδιογια την επόμενη μέρα, ψαρεύουν ξεδιάντροπα στα θολά νερά της δυσαρέσκειας καιτης απελπισίας. Το ερώτημα είναι γιατί οι ίδιοι πολίτες που τάσσονται υπέρ τηςΕΕ και του ΕΥΡΩ, στρέφονται κατόπιν σε πολιτικούς σχηματισμούς που με τις«θέσεις – αντιθέσεις» τους απεργάζονται το αντίθετο;Η απάντηση για μένα είναι εκτός τηςπροφανούς (έκρηξη του θυμικού, δυσαρέσκεια, φτώχεια, απελπισία), πως υπάρχειέλλειμμα πολιτικού λόγου και ενημέρωσης από την πλευρά των ευρωπαϊστών καικυρίως από την μεριά της ΝΔ, του κόμματος που μας εισήγαγε στην μεγάλη αυτήοικογένεια των ευρωπαϊκών κρατών. Το έλλειμμα αυτό ενημέρωσης και πολιτικούλόγου, αφήνει ελεύθερο πεδίο σε όλους αυτούς του θολούς και όψιμους επαναστάτεςνα παρουσιάζουν το άσπρο ως μαύρο. Το εικονικό ως πραγματικό. Το υποκειμενικόως αντικειμενικό. Έτσι, έχουν γεμίσει τα ΜΜΕ (έντυπα και ηλεκτρονικά) από«ειδήμονες» που εξηγούν με νομικούς, τεχνικούς και πολλές φορές ανύπαρκτουςόρους πως:1.     Κανείς δεν μπορεί να μας διώξει από τη ζώνη του Ευρώ ακόμη και αν κηρύξουμεμονομερή στάση πληρωμών γιατί δεν υπάρχουν τα «εργαλεία».2.     Κανείς δεν μπορεί να μας αποβάλει από την Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμη και αν δεντηρήσουμε τις υπογραφές μας γιατί δεν προβλέπεται από τις υπάρχουσες συνθήκες.Ο αντίλογος σε αυτά τα δύο επιχειρήματα ενώείναι εύκολος και καταλυτικός δυστυχώς δεν ακούγεται όσο πρέπει δυνατά. Δενξέρω γιατί γίνεται αυτό, δεν ξέρω τι φοβούνται αυτοί που θα έπρεπε να τοναρθρώνουν, αλλά θα προσπαθήσω να τον συνοψίσω με λίγα λόγια στα πλαίσια ενόςσύντομου σημειώματος όπως αυτό.Η έξοδος από το ΕΥΡΩ, θα είναι η άμεσησυνέπεια οποιασδήποτε απόπειρας μονομερούς στάσης πληρωμών και αθέτησης τωνοικονομικών συμφωνιών που έχουμε υπογράψει. Και θα είναι οικειοθελής καιαυτόματη, καθώς η παραμονή σε ένα σύστημα ισχυρού και σταθερού νομίσματος είναιαυτοκτονική για μια χώρα που παράγει πρωτογενή ελλείμματα και δεν έχει απόπουθενά αλλού να δανειστεί με ανθρώπινους όρους. Εκτός κι αν πιστέψει κανείςστις θολές εξαγγελίες εύκολου δανεισμού από «φίλους» και μάλιστα σε ΕΥΡΩ ήΔΟΛΛΑΡΙΑ, έτσι επειδή μας αγαπούν και θέλουν να μας βοηθήσουν. Εξάλλου, τομοναδικό επιχείρημα που μπορεί να αντέξει στην βάσανο της λογικής και τηςοικονομικής ανάλυσης όλων αυτών που ευαγγελίζονται την στάση πληρωμών καιμονομερή διαγραφή του χρέους (ή έστω τα 3ετή ή 5ετή φανταστικά μορατόριουμπληρωμών!) είναι η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα ώστε μέσω του εργαλείου τηςυποτίμησης ή διολίσθησής του (που τώρα μας λείπει) να καταστούμε ανταγωνιστικοίστο μέλλον και να ανακάμψουμε.Η παραμονή ή όχι από την άλλη στηνΕυρωπαϊκή Ένωση, δεν είναι μια νομική διαδικασία στη βάση του γεγονότος πως ηΕΕ δεν είναι μια ανώνυμη εταιρεία αλλά ένας πολιτικός σχηματισμός κρατών. Άρα,μονάχα με πολιτικούς και όχι με νομικούς όρους μπορεί να γίνεται συζήτηση γιαπαραμονή ή έξοδο από μια τέτοια Ένωση. Άμεση συνεπαγωγή αυτών των διαπιστώσεωνείναι πως όντως από την μία κανείς δενr μπορεί να μας αποβάλει από την ΕΕ, όμωςαπό την άλλη, δεν υπάρχει λόγος παραμονής σε μια πολιτική ένωση κρατών, ενόςκράτους που πια πολιτικά δεν πιστεύει σε αυτήν. Και δεν πιστεύουμε στηνΕυρωπαϊκή Ένωση όταν αρνούμαστε όλες τις πολιτικές αποφάσεις της (συνόδωνκορυφής, συνόδων εκοφίν) όπως: Μάαστριχτ, Λισσαβόνα, συνθήκη σένκεν, Δουβλίνο,κλπ). Κάποιοι ισχυρίζονται πως θα μπορούσαμε να παλέψουμε ώστε να αλλάξουν προςτο καλύτερο όλες αυτές οι θεμελιώδεις αποφάσεις της ΕΕ αλλά δεν μας λένε πως θαγίνει αυτό όταν δεν βλέπουμε πια τους άλλους Ευρωπαίους ως ΕΤΑΙΡΟΥΣ μας αλλά ωςΕΧΘΡΟΥΣ μας! Δεν μας λένε πως θα επιβιώσει ΠΟΛΙΤΙΚΑ η Ελλάδα μέσα σε ένα κλαμπχωρών του οποίου θα αμφισβητούμε τους βασικούς κανόνες και λόγους ύπαρξης! Όσοιισχυρίζονται ότι ετσιθελικά και μονομερώς θα απολαμβάνουμε τα προνόμια τουκλαμπ της Ευρώπης χωρίς να αναλαμβάνουμε και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις είναιαπλώς εκτός τόπου και χρόνου και δυνητικά επικίνδυνοι για τα μεσο –μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Χώρας.Πιστεύω πως αυτός ο λογικός και πειστικόςαντίλογος θα μπορούσε να ανατρέψει το κλίμα έκρηξης θυμικού που συνέχει μεγάλημερίδα του εκλογικού σώματος και να επαναφέρει στα «λογικά τους» ανθρώπους πουέχουν αυτήν την μεγάλη αντίφαση μέσα στο σκοτισμένο και απελπισμένο μυαλό τους.Και θα απομείνει το 25 – 30% αυτών που πραγματικά θέλουν την έξοδο από την ΕΕκαι τη ζώνη του ΕΥΡΩ να μοιραστεί κατά το δοκούν σε όλους αυτούς τουςσχηματισμούς (παλιούς και νέους) που ονειρεύονται ο καθείς για δικούς τουςλόγους την απομονωμένη πλην «φτωχή και τιμία» Ελλαδίτσα τους.Akenaton www. antinews.g liberals10