2013-08-06 11:07:05
Ενώπιον του 54ου πρωταθλήματος στην ιστορία του Ολυμπιακού, με το Πανελλήνιο να ξεκινά από την Παρασκευή, 9 Αυγούστου, έως την Κυριακή, 11, και του 25ου δικού του ως προπονητή της ομάδας κολύμβησης, περνούν πολλά από το μυαλό του Νίκου Γέμελου.
Ο αρχιπροπονητής, πια, των ερυθρόλευκων και κόουτς της ομάδας που άνοιξε τη... φάμπρικα στην ανοικτή θάλασσα -και κυρίως του Σπύρου Γιαννιώτη, με τα έξι μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα- ανοίγει, μεν, το ντουλάπι με τις αναμνήσεις, αλλά δεν θέλει να μείνει εκεί, στη συνέντευξή του στο "Γαύρο".
Προτιμά το τώρα, έτσι νιώθει και για αυτό πράττει. Και μπορεί να μην είπε, «σταμάτησα την κολύμβηση από νωρίς, τόσο το καλύτερο για την κολύμβηση», για να παραφραστεί και η μνημειώδης ατάκα του Μπόζα Μάλκοβιτς, πάντως από το 1972, στα 4 χρόνια του στον Ολυμπιακό, έως τώρα, στα 45 του, μέσα από την προπονητική ανακάλυψε το νέκταρ, όχι της καριέρας αλλά, της ζωής του. Αλλωστε, ευθαρσώς, θεωρεί ότι «η προπονητική στην κολύμβηση είναι επιστήμη».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Στις 3 Αυγούστου συμπληρώθηκαν 11 χρόνια από το πρώτο μετάλλιο της Ελλάδας σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κολύμβησης. Είναι μία μεγάλη στιγμή για σένα και για την ελληνική κολύμβηση.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είχαμε ήδη πετύχει μία διάκριση, με την έβδομη θέση του Σπύρου στα 400μ. ελεύθερο στη Φουκουόκα. Εκείνη όντως ήταν μία σπουδαία στιγμή για την ελληνική κολύμβηση. Ηταν μία γρήγορη κούρσα, με την υποδειγματική αλλαγή του Ξυλούρη με τον Κοκκώδη.
Ε: Ερχόντουσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας και αυτή η μεταστροφή έκανε καλό; Στην Ατλάντα η Ελλάδα δεν είχε στείλει κολυμβητή και από το Σίδνεϊ άρχισαν να πηγαίνουν κάποιοι.
Α: Η αλλαγή δεν αφορούσε στις ικανότητες των Ελλήνων κολυμβητών, απλώς είχε γίνει στροφή και είχε πέσει όλος ο κόσμος πάνω από τα σπορ. Ολοι ζούσαμε και αναπνέαμε για το 2004 και αυτή η στροφή αναδείχθηκε σε ό,τι αφορά την προετοιμασία των κολυμβητών μας.
Ε: Στην Αθήνα πολλοί Ελληνες κολυμβητές μπήκαν σε τελικούς αγωνισμάτων. Θαυμάζεις απεριόριστα τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και αναρωτιέμαι μήπως κάποιο από αυτά τα πλασαρίσματα είναι η κορυφαία στιγμή της δικής σου καριέρας.
Α: Θα σ’ το πω ευθέως: η Βαρκελώνη είναι. Το χρυσό μετάλλιο που πήρε ο Σπύρος στα 10 χλμ. και το ασημένιο που πήρε το ομαδικό. Το έχω σκεφτεί, πάντα η τελευταία είναι, διότι είναι κάτι καινούργιο. Αυτό το νέο, που συμβαίνει συνεχώς, είναι εκείνο που έρχεται και καλύπτει τα προηγούμενα.
Ε: Πότε ξεκίνησες την προπονητική;
Α: Ξεκίνησα το 1988. Ξεκίνησα εκμάθηση στον Ολυμπιακό από το 1972 και η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Από πάντα, το μόνο που ήθελα να γίνω ήταν προπονητής. Δεν σκεφτόμουν κάτι άλλο. Αυτό που μου άρεσε πάντα ήταν ίσως η επαφή με τα παιδιά, πάντα μου άρεσε να δίνομαι στα παιδιά, κάθε παιδί είναι μοναδικό και ξεχωριστό. Μπορεί κάποιος κολυμβητής να φέρνει επιτυχίες, αλλά για μένα όλα τα παιδιά έχουν τη δική τους αξία.
Ε: Φυσικά πρέπει να έχεις κάποια αδυναμία στον Γιαννιώτη.
Α: Με τον Σπύρο συνεργαζόμαστε από το 1999. Πριν από αυτόν είχα πάρα πολλούς κολυμβητές, σπουδαία ονόματα, όπως ήταν ο Δημήτρης Μαγγανάς και ο Θανάσης Οικονόμου. Η αλήθεια είναι ότι με τον Σπύρο είναι διαφορετικά. Το λέω με κάθε επίγνωση και βγάζοντας έξω το συναισθηματικό κομμάτι και τον χαρακτήρα του, ο οποίος είναι σπάνιος: ο Σπύρος είναι τεράστιος αθλητής και αυτό το λέω αντικειμενικά. Γενικά όλοι οι κολυμβητές μου με γεμίζουν. Δεν ξέρω αν τον ξεχωρίζω μόνο ως παιδί, αλλά σίγουρα είναι υπέροχος αθλητής.
Ε: Ταίριαξαν τα χνότα σας και πέτυχε η συνεργασία;
Α: Δεν μπορώ να σου πω ότι ταίριαξαν οι χαρακτήρες μας, αλλά η πολλή τριβή, αν μπορεί να το πει κάποιος έτσι, έκαναν εμένα να είμαι εκείνος και εκείνος να είμαι εγώ.
Ε: Εχεις πάει στα τελευταία συνέδρια που έχουν γίνει μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με προπονητές σπουδαίων κολυμβητών. Αυτό αποτελεί παράσημο για σένα.
Α: Δεν είναι αυτό το παράσημο. Συμβαίνει μία φορά τα τέσσερα χρόνια. Αυτό που είναι φοβερό, που το θεωρώ από τα βασικά συστατικά της ζωής μου, είναι οι σχέσεις που έχω αναπτύξει, με τους προπονητές. Είναι η συνομιλία και οι επαφές μου με τους ξένους προπονητές. Είναι ό,τι καλύτερο για μένα.
Ε: Θεωρείς ότι είσαι δεκτικός προπονητής. Οτι δέχεσαι να αλλάξεις κάτι μετά από προτροπή κάποιου προπονητή ή και κάποιου κολυμβητή;
Α: Σίγουρα είμαι δεκτικός. Δεν είμαι μόνο δεκτικός, είμαι και ανοικτός σε οποιαδήποτε συζήτηση. Σίγουρα δημιουργώ τις καταστάσεις, είμαι συνεργάσιμος, υποστηρίζω την επιστήμη. Διότι θεωρώ ότι η προπονητική στην κολύμβηση είναι επιστήμη.
Ε: Ποια κούρσα που έχεις δει ζωντανά είναι η τοπ για σένα;
Α: Τα 1.500μ. του Γιαννιώτη το 2004 και η φανταστική κούρσα του στο Πεκίνο, ο χρόνος 14.53 είναι απίστευτος για τα ελληνικά δεδομένα. Αλλά κάθε κούρσα έχει κάτι ξεχωριστό. Είναι συναρπαστικά όλα και με γεμίζουν. Πάρε, για παράδειγμα, την Εφίμοβα και τη Μεϊλουτίτε στο πρόσθιο ή το κολύμπι του Σουν Γιανγκ. Η καθεμία έχει κάτι ξεχωριστό. Είναι συναρπαστικά όλα, όλο το κολύμπι είναι το τοπ μου, ίσως επειδή δεν έχουμε καταφέρει ακόμα κάτι τέτοιο. Από την άλλη μεριά, οι πιο συγκλονιστικές στιγμές είναι στην ανοικτή θάλασσα. Οταν ο Σπύρος περνάει μπροστά σε μία κούρσα, όπως έκανε στη Βαρκελώνη.
Ε: Και μάλιστα από τόσο πίσω. Ηταν 24ος μετά τα 5 χλμ.
Α: Είναι θέμα απόλαυσης και αγωνίας. Μαζί.
Ε: Ο Ολυμπιακός έστειλε και τους τέσσερις κολυμβητές που πήραν μέρος στο Παγκόσμιο.
Α: Και τους τέσσερις και τους δέκα και τους πενήντα. Ο Ολυμπιακός είναι καταδικασμένος να πρωταγωνιστεί είναι ο μεγαλύτερος ναυταθλητικός σύλλογος της Ελλάδας και στον ναυταθλητισμό περιέχονται και τα αγωνίσματα του υγρού στίβου.
Ε: Εχεις βάλει ένα πλάνο για το πότε θα σταματήσεις; Εχεις σκεφτεί, παραδείγματος χάριν, ότι θέλεις στα 55 σου να φύγεις και να πας να μείνεις στην εξοχή ή θέλεις να παραμείνεις στη δράση μέχρι τα 80 σου και να συνεχίσεις να βασανίζεις τους κολυμβητές σου;
Α: Τότε θα τους βασανίζω, τώρα δεν τους βασανίζω. Τέτοιες σκέψεις γενικά σου περνάνε από το μυαλό, είναι φυσιολογικό. Αλλά δεν έχω οριοθετήσει κάτι. Οταν κουραστώ ή όταν δεν έχω κάτι να δώσω, τότε θα αποχωρήσω.
olympiacos-blog
Ο αρχιπροπονητής, πια, των ερυθρόλευκων και κόουτς της ομάδας που άνοιξε τη... φάμπρικα στην ανοικτή θάλασσα -και κυρίως του Σπύρου Γιαννιώτη, με τα έξι μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα- ανοίγει, μεν, το ντουλάπι με τις αναμνήσεις, αλλά δεν θέλει να μείνει εκεί, στη συνέντευξή του στο "Γαύρο".
Προτιμά το τώρα, έτσι νιώθει και για αυτό πράττει. Και μπορεί να μην είπε, «σταμάτησα την κολύμβηση από νωρίς, τόσο το καλύτερο για την κολύμβηση», για να παραφραστεί και η μνημειώδης ατάκα του Μπόζα Μάλκοβιτς, πάντως από το 1972, στα 4 χρόνια του στον Ολυμπιακό, έως τώρα, στα 45 του, μέσα από την προπονητική ανακάλυψε το νέκταρ, όχι της καριέρας αλλά, της ζωής του. Αλλωστε, ευθαρσώς, θεωρεί ότι «η προπονητική στην κολύμβηση είναι επιστήμη».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Στις 3 Αυγούστου συμπληρώθηκαν 11 χρόνια από το πρώτο μετάλλιο της Ελλάδας σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κολύμβησης. Είναι μία μεγάλη στιγμή για σένα και για την ελληνική κολύμβηση.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είχαμε ήδη πετύχει μία διάκριση, με την έβδομη θέση του Σπύρου στα 400μ. ελεύθερο στη Φουκουόκα. Εκείνη όντως ήταν μία σπουδαία στιγμή για την ελληνική κολύμβηση. Ηταν μία γρήγορη κούρσα, με την υποδειγματική αλλαγή του Ξυλούρη με τον Κοκκώδη.
Ε: Ερχόντουσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας και αυτή η μεταστροφή έκανε καλό; Στην Ατλάντα η Ελλάδα δεν είχε στείλει κολυμβητή και από το Σίδνεϊ άρχισαν να πηγαίνουν κάποιοι.
Α: Η αλλαγή δεν αφορούσε στις ικανότητες των Ελλήνων κολυμβητών, απλώς είχε γίνει στροφή και είχε πέσει όλος ο κόσμος πάνω από τα σπορ. Ολοι ζούσαμε και αναπνέαμε για το 2004 και αυτή η στροφή αναδείχθηκε σε ό,τι αφορά την προετοιμασία των κολυμβητών μας.
Ε: Στην Αθήνα πολλοί Ελληνες κολυμβητές μπήκαν σε τελικούς αγωνισμάτων. Θαυμάζεις απεριόριστα τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και αναρωτιέμαι μήπως κάποιο από αυτά τα πλασαρίσματα είναι η κορυφαία στιγμή της δικής σου καριέρας.
Α: Θα σ’ το πω ευθέως: η Βαρκελώνη είναι. Το χρυσό μετάλλιο που πήρε ο Σπύρος στα 10 χλμ. και το ασημένιο που πήρε το ομαδικό. Το έχω σκεφτεί, πάντα η τελευταία είναι, διότι είναι κάτι καινούργιο. Αυτό το νέο, που συμβαίνει συνεχώς, είναι εκείνο που έρχεται και καλύπτει τα προηγούμενα.
Ε: Πότε ξεκίνησες την προπονητική;
Α: Ξεκίνησα το 1988. Ξεκίνησα εκμάθηση στον Ολυμπιακό από το 1972 και η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Από πάντα, το μόνο που ήθελα να γίνω ήταν προπονητής. Δεν σκεφτόμουν κάτι άλλο. Αυτό που μου άρεσε πάντα ήταν ίσως η επαφή με τα παιδιά, πάντα μου άρεσε να δίνομαι στα παιδιά, κάθε παιδί είναι μοναδικό και ξεχωριστό. Μπορεί κάποιος κολυμβητής να φέρνει επιτυχίες, αλλά για μένα όλα τα παιδιά έχουν τη δική τους αξία.
Ε: Φυσικά πρέπει να έχεις κάποια αδυναμία στον Γιαννιώτη.
Α: Με τον Σπύρο συνεργαζόμαστε από το 1999. Πριν από αυτόν είχα πάρα πολλούς κολυμβητές, σπουδαία ονόματα, όπως ήταν ο Δημήτρης Μαγγανάς και ο Θανάσης Οικονόμου. Η αλήθεια είναι ότι με τον Σπύρο είναι διαφορετικά. Το λέω με κάθε επίγνωση και βγάζοντας έξω το συναισθηματικό κομμάτι και τον χαρακτήρα του, ο οποίος είναι σπάνιος: ο Σπύρος είναι τεράστιος αθλητής και αυτό το λέω αντικειμενικά. Γενικά όλοι οι κολυμβητές μου με γεμίζουν. Δεν ξέρω αν τον ξεχωρίζω μόνο ως παιδί, αλλά σίγουρα είναι υπέροχος αθλητής.
Ε: Ταίριαξαν τα χνότα σας και πέτυχε η συνεργασία;
Α: Δεν μπορώ να σου πω ότι ταίριαξαν οι χαρακτήρες μας, αλλά η πολλή τριβή, αν μπορεί να το πει κάποιος έτσι, έκαναν εμένα να είμαι εκείνος και εκείνος να είμαι εγώ.
Ε: Εχεις πάει στα τελευταία συνέδρια που έχουν γίνει μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με προπονητές σπουδαίων κολυμβητών. Αυτό αποτελεί παράσημο για σένα.
Α: Δεν είναι αυτό το παράσημο. Συμβαίνει μία φορά τα τέσσερα χρόνια. Αυτό που είναι φοβερό, που το θεωρώ από τα βασικά συστατικά της ζωής μου, είναι οι σχέσεις που έχω αναπτύξει, με τους προπονητές. Είναι η συνομιλία και οι επαφές μου με τους ξένους προπονητές. Είναι ό,τι καλύτερο για μένα.
Ε: Θεωρείς ότι είσαι δεκτικός προπονητής. Οτι δέχεσαι να αλλάξεις κάτι μετά από προτροπή κάποιου προπονητή ή και κάποιου κολυμβητή;
Α: Σίγουρα είμαι δεκτικός. Δεν είμαι μόνο δεκτικός, είμαι και ανοικτός σε οποιαδήποτε συζήτηση. Σίγουρα δημιουργώ τις καταστάσεις, είμαι συνεργάσιμος, υποστηρίζω την επιστήμη. Διότι θεωρώ ότι η προπονητική στην κολύμβηση είναι επιστήμη.
Ε: Ποια κούρσα που έχεις δει ζωντανά είναι η τοπ για σένα;
Α: Τα 1.500μ. του Γιαννιώτη το 2004 και η φανταστική κούρσα του στο Πεκίνο, ο χρόνος 14.53 είναι απίστευτος για τα ελληνικά δεδομένα. Αλλά κάθε κούρσα έχει κάτι ξεχωριστό. Είναι συναρπαστικά όλα και με γεμίζουν. Πάρε, για παράδειγμα, την Εφίμοβα και τη Μεϊλουτίτε στο πρόσθιο ή το κολύμπι του Σουν Γιανγκ. Η καθεμία έχει κάτι ξεχωριστό. Είναι συναρπαστικά όλα, όλο το κολύμπι είναι το τοπ μου, ίσως επειδή δεν έχουμε καταφέρει ακόμα κάτι τέτοιο. Από την άλλη μεριά, οι πιο συγκλονιστικές στιγμές είναι στην ανοικτή θάλασσα. Οταν ο Σπύρος περνάει μπροστά σε μία κούρσα, όπως έκανε στη Βαρκελώνη.
Ε: Και μάλιστα από τόσο πίσω. Ηταν 24ος μετά τα 5 χλμ.
Α: Είναι θέμα απόλαυσης και αγωνίας. Μαζί.
Ε: Ο Ολυμπιακός έστειλε και τους τέσσερις κολυμβητές που πήραν μέρος στο Παγκόσμιο.
Α: Και τους τέσσερις και τους δέκα και τους πενήντα. Ο Ολυμπιακός είναι καταδικασμένος να πρωταγωνιστεί είναι ο μεγαλύτερος ναυταθλητικός σύλλογος της Ελλάδας και στον ναυταθλητισμό περιέχονται και τα αγωνίσματα του υγρού στίβου.
Ε: Εχεις βάλει ένα πλάνο για το πότε θα σταματήσεις; Εχεις σκεφτεί, παραδείγματος χάριν, ότι θέλεις στα 55 σου να φύγεις και να πας να μείνεις στην εξοχή ή θέλεις να παραμείνεις στη δράση μέχρι τα 80 σου και να συνεχίσεις να βασανίζεις τους κολυμβητές σου;
Α: Τότε θα τους βασανίζω, τώρα δεν τους βασανίζω. Τέτοιες σκέψεις γενικά σου περνάνε από το μυαλό, είναι φυσιολογικό. Αλλά δεν έχω οριοθετήσει κάτι. Οταν κουραστώ ή όταν δεν έχω κάτι να δώσω, τότε θα αποχωρήσω.
olympiacos-blog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το πλάνο της κινητικότητας στην Υγεία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δύσκολες ώρες για την Αννίτα Πάνια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
