2013-08-08 18:06:04
από το Γραφείο Τύπου
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι νοιώθω υπερήφανος που είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, όπου με μαγεύει η ιστορική κουλτούρα του να στεγάζει και να σέβεται... διαφορετικές απόψεις, οι ανιδιοτελείς αγώνες του και η μη ενοχική στα της εξουσίας συμπεριφορά του.
Νοιώθω επίσης περήφανος που αίτημά μου πολλών χρόνων τότε που θήτεψα στο ενοχικό ΠΑΣΟΚ γίνεται πράξη με την από το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ προβλεπόμενη ύπαρξη και δημοσιοποίηση τάσης, αρκεί αυτός που βρίσκεται στην τάση:
Να δέχεται την αρχή της πλειοψηφίας.
Να δημοσιοποιεί πρώτα την επίσημη θέση του κόμματος και μετά να εκφράζει και τη δική του.
Σαφώς και είναι ευχής έργον στις επερχόμενες εκλογές να κατορθώσει ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει αυτοδυναμία.
Σαφώς και είναι ευχής έργον μη ενοχικά κόμματα όπως το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι Οικολόγοι, πιθανόν κόμμα του Αλαβάνου, κόμματα εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, να μπορέσουν να ξεπεράσουν τη σκόπελο του 3% και να μπουν στη Βουλή.
Σαφώς, δηλαδή, θα ήταν ευχής έργον να δημιουργηθεί μια πλειοψηφία μετά τις εκλογές που να έχει χαρακτηριστικά:
Την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης με δημοκρατικό τρόπο.
Την ανάκτηση της χαμένης εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας.
Παρ’ όλο αυτό όμως το ευχολόγιο, η κάλπη πάντα είναι απρόβλεπτη.
Αυτές τις μέρες στο δημόσιο διάλογο διάβασα, μελέτησα και ανέλυσα τρεις καταγεγραμμένους προβληματισμούς:
1. Στον τρίτο πόλο του Φώτη Κουβέλη, απευθείας απαντώ: Αργά το σκέφτηκε και συμφωνώ απόλυτα με τον Νίκο Μπίστη, ότι η προσπάθειά του να φτιάξει σκορδαλιά χωρίς σκόρδο είναι από την αρχή αποτυχημένη.
Το «λογικό μέτωπο» που λέει ο Ν. Μπίστης, αλήθεια, με ποια λογική μπορεί να υπάρξει χωρίς προαπαιτούμενο την ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, τη μη χρήση φθαρμένων υλικών και τα απαραίτητα εργαλεία δηλαδή:
· Ακύρωση μνημονίου
· Διαγραφή χρέους
· Αντιμετώπιση ελλειμμάτων
· Σχέδιο απάλυνσης του κοινωνικού πόνου
· Νέα παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδος
· Αλλαγή του σάπιου πολιτικού συστήματος με συνταγματική αναθεώρηση
Άρα το «λογικό» του Μπίστη, είναι ουσιαστικά μια νέου τύπου οπορτουνιστική συστημική, με μπαλώματα, συνέχιση της υπάρχουσας κατάστασης.
2. Διάβασα χθες τη δήλωση του συντρόφου μου Πέτρου Τατσόπουλου.
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι πάντοτε συμπαθούσα τον ξεχωριστό, αιρετικό, καλοπροαίρετα τυχοδιωκτικό, δονκιχωτικό και αντισυστιμικό λόγο του. Τον σέβομαι απόλυτα, όμως μου έκανε εντύπωση η δήλωσή του, ότι στην ανάγκη να δημιουργηθεί βιώσιμη κυβέρνηση για το συμφέρον του λαού μπορεί να συνεργαστούμε ακόμα και με την Νέα Δημοκρατία.
Αλήθεια είναι δυνατόν να συνεργαστείς με ένα κόμμα μνημονιακό που κυβερνά καταλύοντας τη δημοκρατία με:
· Υπουργικές αποφάσεις
· Προεδρικά διατάγματα
· Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου
· Μεγάλα νομοσχέδια σε ένα μόνο άρθρο για να εκβιάζει τους βουλευτές.
· Με εφαρμογή επιστρατεύσεων και επιτάξεων
· Με εφαρμογή πολιτικής τα μαχαιρώνω όλα οριζόντια για να είμαι το καλό παιδί της Γερμανίας.
· Με εφαρμοσμένη κατάλυση του Ελληνικού κράτους
· Με πολιτική στον τραπεζικό τομέα που ωφελεί μόνο τους τραπεζίτες.
· Με προκλητική πώληση κάθε δημόσιου και κοινωνικού αγαθού.
Θεωρώ ότι δεν υπάρχει κοινός γεωμετρικός τόπος για συνεργασία με την Νέα Δημοκρατία.
Με ξεχωριστά άτομα, έστω και με συντηρητικές αντιλήψεις, που θα μπορέσουν να προσφέρουν σε επίπεδο τεχνογνωσίας και που θα συμφωνούν απόλυτα στην πολιτική της ανατροπής σαφώς και μπορεί να υπάρξει σύγκλυση. Όμως σε καμία περίπτωση η συνεργασία σε επίπεδο κομμάτων.
Επ΄ ευκαιρία των σκέψεων αυτών φαίνεται ολοκάθαρα η από καιρό διατυπωμένη θέση μου για τη δημιουργία αντιμνημονιακού-ανατρεπτικού μετώπου.
Πρωτοβουλίες πολιτών, κινήματα, δίκτυα αλληλεγγύης, άτομα τα οποία εμπλέχθηκαν με την εξουσία, που όμως ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, άτομα που κουβαλούν βιώματα και καταβολές πατριωτισμού, άτομα που κουβαλούν βιώματα και καταβολές της ορθόδοξης πίστης και που κριτικάρουν την εκκλησιαστική εξουσία, θεωρώντας ότι άλλο το να πιστεύω στο Θεό και άλλο να εγκρίνω παράδοξα εξουσιαστικά, εκκλησιαστικά φαινόμενα. Άτομα που από οικογενειακή παράδοση πιστεύουν στην αξία του εθνικού (Κυπριακό, Σκοπιανό, Βαλκανική πολιτική) και τα οποία ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει τις διαφορές εθνικού, λαϊκού, πατριωτικού, διεθνιστικού, αλλά είναι έτοιμοι όμως να χύσουν το αίμα τους σε απειλή της εθνικής κυριαρχίας, σιγά-σιγά μπορούν να γαλουχηθούν και να ενταχθούν στο μέτωπο.
Τέτοια παραδείγματα μη ενοχικών ατόμων, συλλογικοτήτων, πρωτοβουλιών υπάρχουν πολλά.
Εξ΄ ου και η ανάγκη λοιπόν δημιουργίας Μετώπου.
Κλείνοντας, συμπυκνώνω τις σκέψεις μου στα κάτωθι:
Πράγματι, κύριε Κουβέλη, σκορδαλιά χωρίς σκόρδο δεν γίνεται.
Πράγματι, κύριε Μπίστη, το «λογικό» για εσάς είναι παράλογο για μας.
Πράγματι, σύντροφε Τατσόπουλε, χρειάζονται συνεργασίες, αλλά σε καμιά περίπτωση με αυτούς που κατάλυσαν τη δημοκρατία και διέλυσαν την Ελληνική κοινωνία.
Ιωάννης Μιχελογιαννάκης
Βουλευτής Ηρακλείου ΣΥΡΙΖΑ
Tromaktiko
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι νοιώθω υπερήφανος που είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, όπου με μαγεύει η ιστορική κουλτούρα του να στεγάζει και να σέβεται... διαφορετικές απόψεις, οι ανιδιοτελείς αγώνες του και η μη ενοχική στα της εξουσίας συμπεριφορά του.
Νοιώθω επίσης περήφανος που αίτημά μου πολλών χρόνων τότε που θήτεψα στο ενοχικό ΠΑΣΟΚ γίνεται πράξη με την από το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ προβλεπόμενη ύπαρξη και δημοσιοποίηση τάσης, αρκεί αυτός που βρίσκεται στην τάση:
Να δέχεται την αρχή της πλειοψηφίας.
Να δημοσιοποιεί πρώτα την επίσημη θέση του κόμματος και μετά να εκφράζει και τη δική του.
Σαφώς και είναι ευχής έργον στις επερχόμενες εκλογές να κατορθώσει ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει αυτοδυναμία.
Σαφώς και είναι ευχής έργον μη ενοχικά κόμματα όπως το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι Οικολόγοι, πιθανόν κόμμα του Αλαβάνου, κόμματα εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, να μπορέσουν να ξεπεράσουν τη σκόπελο του 3% και να μπουν στη Βουλή.
Σαφώς, δηλαδή, θα ήταν ευχής έργον να δημιουργηθεί μια πλειοψηφία μετά τις εκλογές που να έχει χαρακτηριστικά:
Την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης με δημοκρατικό τρόπο.
Την ανάκτηση της χαμένης εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας.
Παρ’ όλο αυτό όμως το ευχολόγιο, η κάλπη πάντα είναι απρόβλεπτη.
Αυτές τις μέρες στο δημόσιο διάλογο διάβασα, μελέτησα και ανέλυσα τρεις καταγεγραμμένους προβληματισμούς:
1. Στον τρίτο πόλο του Φώτη Κουβέλη, απευθείας απαντώ: Αργά το σκέφτηκε και συμφωνώ απόλυτα με τον Νίκο Μπίστη, ότι η προσπάθειά του να φτιάξει σκορδαλιά χωρίς σκόρδο είναι από την αρχή αποτυχημένη.
Το «λογικό μέτωπο» που λέει ο Ν. Μπίστης, αλήθεια, με ποια λογική μπορεί να υπάρξει χωρίς προαπαιτούμενο την ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, τη μη χρήση φθαρμένων υλικών και τα απαραίτητα εργαλεία δηλαδή:
· Ακύρωση μνημονίου
· Διαγραφή χρέους
· Αντιμετώπιση ελλειμμάτων
· Σχέδιο απάλυνσης του κοινωνικού πόνου
· Νέα παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδος
· Αλλαγή του σάπιου πολιτικού συστήματος με συνταγματική αναθεώρηση
Άρα το «λογικό» του Μπίστη, είναι ουσιαστικά μια νέου τύπου οπορτουνιστική συστημική, με μπαλώματα, συνέχιση της υπάρχουσας κατάστασης.
2. Διάβασα χθες τη δήλωση του συντρόφου μου Πέτρου Τατσόπουλου.
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι πάντοτε συμπαθούσα τον ξεχωριστό, αιρετικό, καλοπροαίρετα τυχοδιωκτικό, δονκιχωτικό και αντισυστιμικό λόγο του. Τον σέβομαι απόλυτα, όμως μου έκανε εντύπωση η δήλωσή του, ότι στην ανάγκη να δημιουργηθεί βιώσιμη κυβέρνηση για το συμφέρον του λαού μπορεί να συνεργαστούμε ακόμα και με την Νέα Δημοκρατία.
Αλήθεια είναι δυνατόν να συνεργαστείς με ένα κόμμα μνημονιακό που κυβερνά καταλύοντας τη δημοκρατία με:
· Υπουργικές αποφάσεις
· Προεδρικά διατάγματα
· Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου
· Μεγάλα νομοσχέδια σε ένα μόνο άρθρο για να εκβιάζει τους βουλευτές.
· Με εφαρμογή επιστρατεύσεων και επιτάξεων
· Με εφαρμογή πολιτικής τα μαχαιρώνω όλα οριζόντια για να είμαι το καλό παιδί της Γερμανίας.
· Με εφαρμοσμένη κατάλυση του Ελληνικού κράτους
· Με πολιτική στον τραπεζικό τομέα που ωφελεί μόνο τους τραπεζίτες.
· Με προκλητική πώληση κάθε δημόσιου και κοινωνικού αγαθού.
Θεωρώ ότι δεν υπάρχει κοινός γεωμετρικός τόπος για συνεργασία με την Νέα Δημοκρατία.
Με ξεχωριστά άτομα, έστω και με συντηρητικές αντιλήψεις, που θα μπορέσουν να προσφέρουν σε επίπεδο τεχνογνωσίας και που θα συμφωνούν απόλυτα στην πολιτική της ανατροπής σαφώς και μπορεί να υπάρξει σύγκλυση. Όμως σε καμία περίπτωση η συνεργασία σε επίπεδο κομμάτων.
Επ΄ ευκαιρία των σκέψεων αυτών φαίνεται ολοκάθαρα η από καιρό διατυπωμένη θέση μου για τη δημιουργία αντιμνημονιακού-ανατρεπτικού μετώπου.
Πρωτοβουλίες πολιτών, κινήματα, δίκτυα αλληλεγγύης, άτομα τα οποία εμπλέχθηκαν με την εξουσία, που όμως ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, άτομα που κουβαλούν βιώματα και καταβολές πατριωτισμού, άτομα που κουβαλούν βιώματα και καταβολές της ορθόδοξης πίστης και που κριτικάρουν την εκκλησιαστική εξουσία, θεωρώντας ότι άλλο το να πιστεύω στο Θεό και άλλο να εγκρίνω παράδοξα εξουσιαστικά, εκκλησιαστικά φαινόμενα. Άτομα που από οικογενειακή παράδοση πιστεύουν στην αξία του εθνικού (Κυπριακό, Σκοπιανό, Βαλκανική πολιτική) και τα οποία ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει τις διαφορές εθνικού, λαϊκού, πατριωτικού, διεθνιστικού, αλλά είναι έτοιμοι όμως να χύσουν το αίμα τους σε απειλή της εθνικής κυριαρχίας, σιγά-σιγά μπορούν να γαλουχηθούν και να ενταχθούν στο μέτωπο.
Τέτοια παραδείγματα μη ενοχικών ατόμων, συλλογικοτήτων, πρωτοβουλιών υπάρχουν πολλά.
Εξ΄ ου και η ανάγκη λοιπόν δημιουργίας Μετώπου.
Κλείνοντας, συμπυκνώνω τις σκέψεις μου στα κάτωθι:
Πράγματι, κύριε Κουβέλη, σκορδαλιά χωρίς σκόρδο δεν γίνεται.
Πράγματι, κύριε Μπίστη, το «λογικό» για εσάς είναι παράλογο για μας.
Πράγματι, σύντροφε Τατσόπουλε, χρειάζονται συνεργασίες, αλλά σε καμιά περίπτωση με αυτούς που κατάλυσαν τη δημοκρατία και διέλυσαν την Ελληνική κοινωνία.
Ιωάννης Μιχελογιαννάκης
Βουλευτής Ηρακλείου ΣΥΡΙΖΑ
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ένοπλη ληστεία σε εφορεία στη Θεσσαλονίκη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
