2013-08-11 10:56:12
Συγκίνηση έχει προκαλέσει στην Πάτρα η είδηση της απώλειας του Βασίλη Φάκαλου, μέλους της γνωστής οικογένειας εμπόρων της πόλης.
Ο εκλιπών διακρινόταν για την αστική κουλτούρα του. Αποτελούσε τον συνεκτικό κρίκο της οικογενειακής επιχείρησης. Ηταν άνθρωπος ήπιων τόνων και έδειχνε το πραγματικό ενδιαφέρον του για την Πάτρα, παρατηρώντας όλα όσα συνέβαιναν γύρω του.
Ο Βασίλης με τους αδελφούς του, Αλέκο (τον πρώην αντιδήμαρχο) και Παύλο Φάκαλο, πήραν στις πλάτες τους για πολλά χρόνια την οικογενειακή επιχείρηση, που ξεκίνησε το 1942-1943 στο κάτω μέρος της Αγίου Νικολάου, στη συμβολή με την Αγίου Ανδρέου.
Η επόμενη γενιά έβαλε τη δουλειά σε νέα πρότυπα. Δεν ήταν το κλασικό ζαχαροπλαστείο, αλλά μια επιχείρηση στην οποία έβρισκες από ξηρούς καρπούς μέχρι σνακ, ποτά, γλυκά κ.ά. Με το πέρασμα των χρόνων η ποικιλία των προσφερόμενων ειδών εμπλουτίστηκε από τοπικά κρασιά και ποτά, λουκούμια και άλλες γλυκές και αλμυρές λιχουδιές.
Το κατάστημα είχε αποκτήσει τη δική του ταυτότητα και συνιστούσε από μόνο του μια κατηγορία («Είναι τύπου Φάκαλου» έλεγαν τότε όσοι ήθελαν να καθορίσουν τον τύπο μιας συναφούς επιχείρησης).
Πελάτες εκείνα τα χρόνια ήταν κυρίως ταξιδιώτες και επισκέπτες της πόλης. Οι περισσότεροι ήταν Επτανήσιοι, που ταξίδευαν για Κεφαλλονιά και Ιθάκη, αλλά και Ηλείοι. Ενας από τους πιο γνωστούς πελάτες του μαγαζιού ήταν ο πολιτικός Θανάσης Κανελλόπουλος, που είχε αδυναμία στο πιροσκί των αδελφών Φάκαλου. Οι σημερινοί 40άρηδες (και κάτι) διατηρούσαν μια αδυναμία στην τυρόπιτα Ο ρόλος του Βασίλη Φάκαλου ήταν καθοριστικός σε αυτό το οικοδόμημα. Ο εκλιπών ήταν το σταθερό «τιμόνι» του καραβιού. Διαχειριζόταν την ταμειακή καθημερινότητα, επισκεπτόταν τις τράπεζες για τις συναλλαγές της επιχείρησης και έχαιρε της αμέριστης εμπιστοσύνης των υπολοίπων μελών της οικογένειας και εταίρων της επιχείρησης.
Στις συζητήσεις που έκανε με τον κόσμο, φίλους, πελάτες και γνωστούς, πρυτάνευε η λογική. Στο μυαλό αρκετών Πατρινών πλανάται ακόμα η εικόνα του Βασίλη Φάκαλου, να περιδιαβαίνει το κέντρο της Κάτω Πόλης, τις περισσότερες φορές πάνω στο δίκυκλό του. Δεν παρέλειπε να τηλεφωνεί μια στο τόσο στον τοπικό τύπο για να επισημάνει κάποια παραφωνία, που συγκρουόταν με τη λογική του, την αισθητική του ή τον τρόπο που αντιλαμβανόταν τη σωστή λειτουργία της πόλης.
Η ευγένειά του δεν περιοριζόταν στον κύκλο των πελατών και των φίλων του. Αποτελούσε συνειδητή επιλογή του, να επιδεικνύει τον ίδιο σεβασμό απέναντι στο αγοραστικό κοινό του καταστήματος, στους «δικούς» του ανθρώπους και στο προσωπικό της επιχείρησης. Από την πόρτα του καταστήματος πέρασαν για να εργαστούν αρκετές δεκάδες παιδιών ηλικίας 15-16 ετών, σημερινοί 40άρηδες, που έχουν χαράξει σήμερα την προσωπική πορεία της ζωής τους. Μια παρέα πρώην εργαζόμενων, περίπου δέκα, επισκέφθηκαν τον Βασίλη Φάκαλο, κρατώντας μια τούρτα, πριν από λίγες μέρες. Ηταν τα γενέθλιά του. Δεν τον ξέχασαν. Οπως δεν θα τον ξεχάσουν και όσοι τον αποχαιρέτησαν την Παρασκευή από τον Ι. Ν. Αγίου Διονυσίου.
Μιχάλης Βασιλάκης-εφημερίδα Πελοπόννησος
xespao
Ο εκλιπών διακρινόταν για την αστική κουλτούρα του. Αποτελούσε τον συνεκτικό κρίκο της οικογενειακής επιχείρησης. Ηταν άνθρωπος ήπιων τόνων και έδειχνε το πραγματικό ενδιαφέρον του για την Πάτρα, παρατηρώντας όλα όσα συνέβαιναν γύρω του.
Ο Βασίλης με τους αδελφούς του, Αλέκο (τον πρώην αντιδήμαρχο) και Παύλο Φάκαλο, πήραν στις πλάτες τους για πολλά χρόνια την οικογενειακή επιχείρηση, που ξεκίνησε το 1942-1943 στο κάτω μέρος της Αγίου Νικολάου, στη συμβολή με την Αγίου Ανδρέου.
Η επόμενη γενιά έβαλε τη δουλειά σε νέα πρότυπα. Δεν ήταν το κλασικό ζαχαροπλαστείο, αλλά μια επιχείρηση στην οποία έβρισκες από ξηρούς καρπούς μέχρι σνακ, ποτά, γλυκά κ.ά. Με το πέρασμα των χρόνων η ποικιλία των προσφερόμενων ειδών εμπλουτίστηκε από τοπικά κρασιά και ποτά, λουκούμια και άλλες γλυκές και αλμυρές λιχουδιές.
Το κατάστημα είχε αποκτήσει τη δική του ταυτότητα και συνιστούσε από μόνο του μια κατηγορία («Είναι τύπου Φάκαλου» έλεγαν τότε όσοι ήθελαν να καθορίσουν τον τύπο μιας συναφούς επιχείρησης).
Πελάτες εκείνα τα χρόνια ήταν κυρίως ταξιδιώτες και επισκέπτες της πόλης. Οι περισσότεροι ήταν Επτανήσιοι, που ταξίδευαν για Κεφαλλονιά και Ιθάκη, αλλά και Ηλείοι. Ενας από τους πιο γνωστούς πελάτες του μαγαζιού ήταν ο πολιτικός Θανάσης Κανελλόπουλος, που είχε αδυναμία στο πιροσκί των αδελφών Φάκαλου. Οι σημερινοί 40άρηδες (και κάτι) διατηρούσαν μια αδυναμία στην τυρόπιτα Ο ρόλος του Βασίλη Φάκαλου ήταν καθοριστικός σε αυτό το οικοδόμημα. Ο εκλιπών ήταν το σταθερό «τιμόνι» του καραβιού. Διαχειριζόταν την ταμειακή καθημερινότητα, επισκεπτόταν τις τράπεζες για τις συναλλαγές της επιχείρησης και έχαιρε της αμέριστης εμπιστοσύνης των υπολοίπων μελών της οικογένειας και εταίρων της επιχείρησης.
Στις συζητήσεις που έκανε με τον κόσμο, φίλους, πελάτες και γνωστούς, πρυτάνευε η λογική. Στο μυαλό αρκετών Πατρινών πλανάται ακόμα η εικόνα του Βασίλη Φάκαλου, να περιδιαβαίνει το κέντρο της Κάτω Πόλης, τις περισσότερες φορές πάνω στο δίκυκλό του. Δεν παρέλειπε να τηλεφωνεί μια στο τόσο στον τοπικό τύπο για να επισημάνει κάποια παραφωνία, που συγκρουόταν με τη λογική του, την αισθητική του ή τον τρόπο που αντιλαμβανόταν τη σωστή λειτουργία της πόλης.
Η ευγένειά του δεν περιοριζόταν στον κύκλο των πελατών και των φίλων του. Αποτελούσε συνειδητή επιλογή του, να επιδεικνύει τον ίδιο σεβασμό απέναντι στο αγοραστικό κοινό του καταστήματος, στους «δικούς» του ανθρώπους και στο προσωπικό της επιχείρησης. Από την πόρτα του καταστήματος πέρασαν για να εργαστούν αρκετές δεκάδες παιδιών ηλικίας 15-16 ετών, σημερινοί 40άρηδες, που έχουν χαράξει σήμερα την προσωπική πορεία της ζωής τους. Μια παρέα πρώην εργαζόμενων, περίπου δέκα, επισκέφθηκαν τον Βασίλη Φάκαλο, κρατώντας μια τούρτα, πριν από λίγες μέρες. Ηταν τα γενέθλιά του. Δεν τον ξέχασαν. Οπως δεν θα τον ξεχάσουν και όσοι τον αποχαιρέτησαν την Παρασκευή από τον Ι. Ν. Αγίου Διονυσίου.
Μιχάλης Βασιλάκης-εφημερίδα Πελοπόννησος
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
