2013-08-17 14:39:11
του Ηλία Σχορετσανίτη, Οικονομολόγου, Msc
Η κοίμηση της Θεοτόκου αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες εορτές της Ορθοδόξου εκκλησίας μας και αναφέρεται συμβολικά ως «Πάσχα του καλοκαιριού». Ενδεικτικό της αγάπης του λαού μας στο πρόσωπο της γλυκιάς Μητέρας του Ελληνικού Γένους είναι ότι δοξολογείται με πάνω από 500 Θεοτοκωνύμια! Πρωτίστως, όμως, ο ελληνικός στρατός αναγνωρίζει στο πρόσωπο της Παναγίας την Υπέρμαχο Στρατηγό! Η Πρώτη των Αγίων, είναι ταγμένη να φυλάσσει τα σύνορα της Ελλάδος μας.
Είναι αυτή που στήριζε και θα στηρίξει και πάλι αν χρειαστεί τον απλό έλληνα στρατιώτη και αξιωματικό στον ένοπλο αγώνα για την ελευθερία της πατρίδος μας. Οι μαρτυρίες για την εμφάνιση της Παναγίας μας είναι πάμπολλες, με ενδεικτικό και πρόσφατο σημείο αναφοράς το αλβανικό μέτωπο στο Β’ ΠΠ. Δε θα αναφερθώ περεταίρω καθώς είναι εκτός σκοπιμότητας του συγκεκριμένου άρθρου. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί σε κάθε περίπτωση να αντλήσει πλήθος πληροφοριών από το διαδίκτυο.
Στη μακραίωνη ιστορία του Χριστιανισμού μαρτύρησαν και καθιερώθηκαν ως άγιοι της Εκκλησίας μας και πολλοί στρατιωτικοί κάθε βαθμίδος: νεοσύλλεκτοι, στρατιώτες, λεγεωνάριοι, ανώτεροι αξιωματικοί, στρατηλάτες, ακόμη και γυναίκες. Παρ’ ότι δε φοράνε χακί στις αγιογραφίες και δεν κρατούν G3A3, αλλά φορούν την πολεμική ενδυμασία και κρατούν τα όπλα της εποχής, δεν έπαυσαν να είναι ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ορκισμένοι στον αυτοκράτορά τους που ήταν ειδωλολάτρης.
Συνεπακόλουθα, οι στρατιωτικοί μας άγιοι είναι ΠΡΟΤΥΠΑ μαρτύρων, γιατί χρειάζεται θάρρος και ανδρεία πραγματική για να καταπατήσεις τον όρκο σου στον αυτοκράτορα και ορθώσεις το ανάστημά σου απέναντί του, εις στο όνομα του Ιησού Χριστού. Ειδικά σε μια εποχή που ο Χριστιανισμός διωκόταν λυσσαλέα. Γι’ αυτό το λόγο και ο ελληνικός λαός τίμησε πολλούς Αγίους στρατιωτικούς και τους όρισε ως προστάτες πόλεων, για να τις υπερασπίζονται με το ίδιο απαράμιλλο θάρρος που υπερασπίστηκαν την πίστη τους στον Τριαδικό μας Θεό.
Ναι, είμαι βέβαιος πως η Υπέρμαχος Στρατηγός και άπαντες οι Άγιοι, στρατιωτικοί και μη, είναι σήμερα στο πλευρό της Ελλάδος. Γιατί και σήμερα έχουμε πόλεμο. Και σήμερα η πατρίδα κινδυνεύει δυο φορές πλειότερο από την παγκοσμιοποίηση των τοκογλύφων και των κακών διαχειριστών της εξουσίας, χτυπώντας το τρίπτυχο πατρίδος-θρησκείας-οικογένειας, όσο αναχρονιστικό και αν ακούγεται στα χιλιοβομβαρδισμένα από πληροφορίες αυτιά μας. Βρισκόμεθα υπό νέους διωγμούς, πνευματικούς. Εμείς δεν πρέπει να αντιπαραταχθούμε με τα πνευματικά μας όπλα; Δεν πρέπει με τη συμπεριφορά μας και την αυταπάρνησή μας να υποχρεώσουμε κυριολεκτικά τους Αγίους μας και τον ίδιο το Θεό να επέμβουν για συνεχίσουμε να δοξάζουμε το Όνομά Του, όπως για αιώνες κάνανε οι πρόγονοί μας; Δεν πρέπει κάτι να κάνουμε για την πατρίδα;
Κάποιοι, όμως, πρέπει να γίνουν τα ΠΡΟΤΥΠΑ, οι μπροστάρηδες. Κάποιοι πρέπει να θέσουν τους εαυτούς τους ως παράδειγμα που θα συγκινήσει, θα παρακινήσει και θα συνεγείρει τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ απόστρατους και μη. Οι στρατιωτικοί ήταν και τότε τα πρότυπα, οι στρατιωτικοί πρέπει να θέσουν και σήμερα τις προδιαγραφές του ήρωα σε ένα διαφορετικό, αόρατο πεδίο μάχης. Δεν υπονοώ, βέβαια, χούντες και δικτατορίες, όπως πολλοί στρεβλώς αναπολούν.
Στη γείτονα Τουρκία βγήκε προσφάτως ο τούρκος -ισοβίτης πλέον- στρατηγός Ιλκέρ Μπασμπούγ και δήλωσε εναντίων του Ρ.Τ. Ερντογάν τα εξής: «Ο λαός έχει τώρα τον λόγο. Έχω ήσυχη τη συνείδησή μου. Ο λαός δεν κάνει ποτέ λάθος και περιμένω να αντιδράσει. Δεν μπορεί να τον ξεγελάσει κανείς». Και αν μου πει κάποιος ότι ο στρατηγός Μπασμπούγ είναι καμένο χαρτί γιατί είναι στη φυλακή, το μόνο που έχω να του θυμίσω είναι τις τουρκικές φυλακές του «εξπρές του μεσονυχτίου» και να αναλογιστεί το πόσο θάρρος χρειάζεται για να μιλήσεις, ειδικά όταν έχεις την πλάτη στον τοίχο. Πρέπει να είσαι πραγματικό παλληκάρι!
Ένα θάρρος που δυστυχώς δεν έχουν επιδείξει –ακόμη- οι δικοί μας στρατηγοί απέναντι στην ελληνική ηγεσία, εκτός και αν τα βρίσκουν όλα καλώς καμωμένα οπότε συζητούμε σε άλλη βάση. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν πρώτη των αρετών την ανδρεία. Δεν είσαι σε θέση να απαιτείς να επιδείξει ανδρεία στη μάχη ο φαντάρος – ο απλός έλληνας, αν δε δείξεις πρώτος το παράδειγμα ως ηγέτης – ως επικεφαλής του. Τί και αν δεν έχουμε πεδίο μάχης με πραγματικά όπλα, όλμους και τανκς, αν και προσωπικά βλέπω τη θρυαλλίδα να σιγοκαίει; Η ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος των Ελλήνων το γράφει ξεκάθαρα: «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Αμφιβάλλει κανείς ότι το Σύνταγμά μας έχει παραβιαστεί κατά συρροή; Αμφισβητεί κάποιος ότι η προαναφερθείσα διάταξη έχει ενεργοποιηθεί; Ταλανίζεται κάποιος ως προς το γεγονός ότι οι έλληνες στρατιωτικοί είναι αυτοί που είναι πρώτοι στον πατριωτισμό, καθώς είναι διατεθειμένοι με όρκο στην πατρίδα να δώσουν τη ζωή τους για την υπεράσπιση της ακεραιότητά της; Θεωρεί κανείς ψευδή τα λόγια του Γιώργου Παπανδρέου ότι τελούμε υπό μειωμένη εθνική κυριαρχία συνεπεία των δημοσιονομικών μας προβλημάτων;
Που είναι λοιπόν οι έλληνες στρατιωτικοί ηγήτορες, απόστρατοι και μη; Γιατί δε μίλησε κανένας; Ποιος περιμένουμε να δώσει το παράδειγμα στον ελληνικό λαό για να αντιδράσει στην κατάλυση του Συντάγματος; Η ανδρεία δεν έχει σχέση με τα αξιώματα. Έχει να κάνει με την καρδιά, την υπερηφάνεια, την ιστορική γνώση, την ελληνική ψυχή και συνείδηση. Πιστεύω ότι οι έλληνες στρατιωτικοί διαθέτουν όλα τα παραπάνω. Αυτό που χρειάζονται και αυτό που θα κάνει τη διαφορά από τους στρατιωτικούς του υπόλοιπου κόσμου είναι η πίστη τους στο Χριστό! Είναι η πίστη ΜΑΣ στο Χριστό!
Και επειδή κάποιοι θα βιαστούνε να πούνε ότι οι εν ενεργεία στρατιωτικοί δεν έχουν περιθώρια αντίδρασης θεσμικώς, θα τους προέτρεπα να μελετήσουν με προσοχή τον Άγιο Νέστωρα, τον Άγιο Θεόδωρο το Στρατηλάτη, τους Αγίους Σαράντα, τον Άγιο Ερμεία και τόσους άλλους για να κατανοήσουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργούν οι στρατιωτικοί άγιοι, γιατί τέτοιοι πρέπει να γίνουν! Άγιοι. Πολλώ δε μάλλω όταν άπαντες συν Χριστώ είναι στο πλευρό τους… Δεν μπορεί οι πορτογάλοι στρατιωτικοί να αγαπάνε πιο πολύ την πατρίδα τους, δεν μπορώ να το πιστέψω… Η ιστορία μας δείχνει το δρόμο. Έκαστος στρατιωτικός αξιωματούχος πρέπει να θυμάται ότι είναι πρωτίστως στρατιώτης. Στρατιώτης του Χριστού πρώτα και κατόπιν στρατιωτικός ηγέτης. Όταν δούμε να βγάζουν το σταυρό από τη γαλανόλευκη θα είναι αργά να το καταλάβουμε. Τότε ο κόσμος θα σας πει: «Ο σιωπών δοκεί συναινείν. Φταίτε και σεις!». Θα έχουν άδικο;
Ακόμη και οι απόστρατοι στρατηγοί που έχουν κερδίσει το σεβασμό του στρατεύματος και του λαού τηρούνε σιγή ιχθύος με ελάχιστες εξαιρέσεις. Πολιτικό όχημα υπάρχει για τους απόστρατους στρατηγούς, αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και όχι μόνον: ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας. Μπορούν να συμμετέχουν και να εκφράσουν δημιουργικά τον πατριωτισμό τους για το καλό όλης της κοινωνίας, μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Σε μια εποχή που οι πολιτικοί δεν εκφράζουν την πολιτική ως έννοια πολιτισμού και έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας, οι στρατιωτικοί είναι αυτοί που αντιπροσωπεύουν τα τελευταία υγιή κύτταρα μιας τεχνηέντως αποδομούμενης κοινωνίας. Η φωνή τους μετράει περισσότερο απ’ όσο νομίζουν! Δεν αντιλέγω ότι υπάρχουν και μισθοφόροι καριερίστες που βλέπουν μόνον τα ευρώ, αλλά είμαι απολύτως βέβαιος ότι υπάρχουν και Καραϊσκάκηδες και Μπουμπουλίνες στον ελληνικό στρατό!
Λυπάμαι που η Ελλάδα έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Λυπάμαι που η Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν έχει να αντιτάξει –εν μέσω μιας πρωτοφανούς κρίσεως- έναν πραγματικό ιδεολόγο σε κανένα θεσμό: πολιτικό, στρατιωτικό, θρησκευτικό, δικαστικό και ακαδημαϊκό. Το κείμενο αυτό δεν έχει σκοπό να κατακρίνει, αλλά να αφυπνίσει τις κορυφές της ηγεσίας όλων των προαναφερθέντων θεσμών, αλλά και αυτούς που νιώθουν κατάφορα την αδικία και αγαπούν την πατρίδα μα έχουν αναστολές γιατί φοβούνται. Είναι γι’ αυτούς που νομίζουν ότι εάν μιλήσουν ανοιχτά στην καρδιά του λαού είναι σαν να πετάνε αυγό στον τοίχο. Γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι τα διακυβευόμενα συμφέροντα είναι πολλά και θανατηφόρα. Γι’ αυτούς που έχουν οικογένεια και παιδιά, αλλά κιοτεύουν να εκφραστούν γιατί πιστεύουν ότι θα πάρουν αθώους στο λαιμό τους. Γι’ αυτούς που έχουν «λερωμένη τη φωλιά τους» και τρέμουν τη δημόσια διαπόμπευση. Είναι για τα παλληκάρια, γιατί θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Θαρσείτε έλληνες στρατιωτικοί! Έχουμε «Πλάτες» τιμημένες με αίμα άφθονο. Φόβο να έχουμε μόνο απέναντι στο Θεό!
Καλή Παναγιά σε όλους τους ένστολους και εύχομαι πάντα να σας σκεπάζει με τα φτερά Της στο πεδίο της αόρατης και ορατής μάχης. Θα ολοκληρώσω παραθέτοντας τα ΑΓΙΑ λόγια του πατρός Προφυρίου: «Σοῦ ἔρχονται φοβίες μερικὲς φορές, ὅπως μοῦ λές, γιατὶ δὲν ἀγαπᾶς πολὺ τὸν Χριστό. Αὐτὸ εἶναι ὅλο. Ἄντε πήγαινε τώρα…».
Το παρόν άρθρο εστάλη από τον συντάκτη του στην Ένωση Στρατιωτικών Περιφέρειας Θεσσαλίας από την οποία και μας κοινοποιήθηκε
kranos
Η κοίμηση της Θεοτόκου αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες εορτές της Ορθοδόξου εκκλησίας μας και αναφέρεται συμβολικά ως «Πάσχα του καλοκαιριού». Ενδεικτικό της αγάπης του λαού μας στο πρόσωπο της γλυκιάς Μητέρας του Ελληνικού Γένους είναι ότι δοξολογείται με πάνω από 500 Θεοτοκωνύμια! Πρωτίστως, όμως, ο ελληνικός στρατός αναγνωρίζει στο πρόσωπο της Παναγίας την Υπέρμαχο Στρατηγό! Η Πρώτη των Αγίων, είναι ταγμένη να φυλάσσει τα σύνορα της Ελλάδος μας.
Είναι αυτή που στήριζε και θα στηρίξει και πάλι αν χρειαστεί τον απλό έλληνα στρατιώτη και αξιωματικό στον ένοπλο αγώνα για την ελευθερία της πατρίδος μας. Οι μαρτυρίες για την εμφάνιση της Παναγίας μας είναι πάμπολλες, με ενδεικτικό και πρόσφατο σημείο αναφοράς το αλβανικό μέτωπο στο Β’ ΠΠ. Δε θα αναφερθώ περεταίρω καθώς είναι εκτός σκοπιμότητας του συγκεκριμένου άρθρου. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί σε κάθε περίπτωση να αντλήσει πλήθος πληροφοριών από το διαδίκτυο.
Στη μακραίωνη ιστορία του Χριστιανισμού μαρτύρησαν και καθιερώθηκαν ως άγιοι της Εκκλησίας μας και πολλοί στρατιωτικοί κάθε βαθμίδος: νεοσύλλεκτοι, στρατιώτες, λεγεωνάριοι, ανώτεροι αξιωματικοί, στρατηλάτες, ακόμη και γυναίκες. Παρ’ ότι δε φοράνε χακί στις αγιογραφίες και δεν κρατούν G3A3, αλλά φορούν την πολεμική ενδυμασία και κρατούν τα όπλα της εποχής, δεν έπαυσαν να είναι ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ορκισμένοι στον αυτοκράτορά τους που ήταν ειδωλολάτρης.
Συνεπακόλουθα, οι στρατιωτικοί μας άγιοι είναι ΠΡΟΤΥΠΑ μαρτύρων, γιατί χρειάζεται θάρρος και ανδρεία πραγματική για να καταπατήσεις τον όρκο σου στον αυτοκράτορα και ορθώσεις το ανάστημά σου απέναντί του, εις στο όνομα του Ιησού Χριστού. Ειδικά σε μια εποχή που ο Χριστιανισμός διωκόταν λυσσαλέα. Γι’ αυτό το λόγο και ο ελληνικός λαός τίμησε πολλούς Αγίους στρατιωτικούς και τους όρισε ως προστάτες πόλεων, για να τις υπερασπίζονται με το ίδιο απαράμιλλο θάρρος που υπερασπίστηκαν την πίστη τους στον Τριαδικό μας Θεό.
Ναι, είμαι βέβαιος πως η Υπέρμαχος Στρατηγός και άπαντες οι Άγιοι, στρατιωτικοί και μη, είναι σήμερα στο πλευρό της Ελλάδος. Γιατί και σήμερα έχουμε πόλεμο. Και σήμερα η πατρίδα κινδυνεύει δυο φορές πλειότερο από την παγκοσμιοποίηση των τοκογλύφων και των κακών διαχειριστών της εξουσίας, χτυπώντας το τρίπτυχο πατρίδος-θρησκείας-οικογένειας, όσο αναχρονιστικό και αν ακούγεται στα χιλιοβομβαρδισμένα από πληροφορίες αυτιά μας. Βρισκόμεθα υπό νέους διωγμούς, πνευματικούς. Εμείς δεν πρέπει να αντιπαραταχθούμε με τα πνευματικά μας όπλα; Δεν πρέπει με τη συμπεριφορά μας και την αυταπάρνησή μας να υποχρεώσουμε κυριολεκτικά τους Αγίους μας και τον ίδιο το Θεό να επέμβουν για συνεχίσουμε να δοξάζουμε το Όνομά Του, όπως για αιώνες κάνανε οι πρόγονοί μας; Δεν πρέπει κάτι να κάνουμε για την πατρίδα;
Κάποιοι, όμως, πρέπει να γίνουν τα ΠΡΟΤΥΠΑ, οι μπροστάρηδες. Κάποιοι πρέπει να θέσουν τους εαυτούς τους ως παράδειγμα που θα συγκινήσει, θα παρακινήσει και θα συνεγείρει τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ απόστρατους και μη. Οι στρατιωτικοί ήταν και τότε τα πρότυπα, οι στρατιωτικοί πρέπει να θέσουν και σήμερα τις προδιαγραφές του ήρωα σε ένα διαφορετικό, αόρατο πεδίο μάχης. Δεν υπονοώ, βέβαια, χούντες και δικτατορίες, όπως πολλοί στρεβλώς αναπολούν.
Στη γείτονα Τουρκία βγήκε προσφάτως ο τούρκος -ισοβίτης πλέον- στρατηγός Ιλκέρ Μπασμπούγ και δήλωσε εναντίων του Ρ.Τ. Ερντογάν τα εξής: «Ο λαός έχει τώρα τον λόγο. Έχω ήσυχη τη συνείδησή μου. Ο λαός δεν κάνει ποτέ λάθος και περιμένω να αντιδράσει. Δεν μπορεί να τον ξεγελάσει κανείς». Και αν μου πει κάποιος ότι ο στρατηγός Μπασμπούγ είναι καμένο χαρτί γιατί είναι στη φυλακή, το μόνο που έχω να του θυμίσω είναι τις τουρκικές φυλακές του «εξπρές του μεσονυχτίου» και να αναλογιστεί το πόσο θάρρος χρειάζεται για να μιλήσεις, ειδικά όταν έχεις την πλάτη στον τοίχο. Πρέπει να είσαι πραγματικό παλληκάρι!
Ένα θάρρος που δυστυχώς δεν έχουν επιδείξει –ακόμη- οι δικοί μας στρατηγοί απέναντι στην ελληνική ηγεσία, εκτός και αν τα βρίσκουν όλα καλώς καμωμένα οπότε συζητούμε σε άλλη βάση. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν πρώτη των αρετών την ανδρεία. Δεν είσαι σε θέση να απαιτείς να επιδείξει ανδρεία στη μάχη ο φαντάρος – ο απλός έλληνας, αν δε δείξεις πρώτος το παράδειγμα ως ηγέτης – ως επικεφαλής του. Τί και αν δεν έχουμε πεδίο μάχης με πραγματικά όπλα, όλμους και τανκς, αν και προσωπικά βλέπω τη θρυαλλίδα να σιγοκαίει; Η ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος των Ελλήνων το γράφει ξεκάθαρα: «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Αμφιβάλλει κανείς ότι το Σύνταγμά μας έχει παραβιαστεί κατά συρροή; Αμφισβητεί κάποιος ότι η προαναφερθείσα διάταξη έχει ενεργοποιηθεί; Ταλανίζεται κάποιος ως προς το γεγονός ότι οι έλληνες στρατιωτικοί είναι αυτοί που είναι πρώτοι στον πατριωτισμό, καθώς είναι διατεθειμένοι με όρκο στην πατρίδα να δώσουν τη ζωή τους για την υπεράσπιση της ακεραιότητά της; Θεωρεί κανείς ψευδή τα λόγια του Γιώργου Παπανδρέου ότι τελούμε υπό μειωμένη εθνική κυριαρχία συνεπεία των δημοσιονομικών μας προβλημάτων;
Που είναι λοιπόν οι έλληνες στρατιωτικοί ηγήτορες, απόστρατοι και μη; Γιατί δε μίλησε κανένας; Ποιος περιμένουμε να δώσει το παράδειγμα στον ελληνικό λαό για να αντιδράσει στην κατάλυση του Συντάγματος; Η ανδρεία δεν έχει σχέση με τα αξιώματα. Έχει να κάνει με την καρδιά, την υπερηφάνεια, την ιστορική γνώση, την ελληνική ψυχή και συνείδηση. Πιστεύω ότι οι έλληνες στρατιωτικοί διαθέτουν όλα τα παραπάνω. Αυτό που χρειάζονται και αυτό που θα κάνει τη διαφορά από τους στρατιωτικούς του υπόλοιπου κόσμου είναι η πίστη τους στο Χριστό! Είναι η πίστη ΜΑΣ στο Χριστό!
Και επειδή κάποιοι θα βιαστούνε να πούνε ότι οι εν ενεργεία στρατιωτικοί δεν έχουν περιθώρια αντίδρασης θεσμικώς, θα τους προέτρεπα να μελετήσουν με προσοχή τον Άγιο Νέστωρα, τον Άγιο Θεόδωρο το Στρατηλάτη, τους Αγίους Σαράντα, τον Άγιο Ερμεία και τόσους άλλους για να κατανοήσουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργούν οι στρατιωτικοί άγιοι, γιατί τέτοιοι πρέπει να γίνουν! Άγιοι. Πολλώ δε μάλλω όταν άπαντες συν Χριστώ είναι στο πλευρό τους… Δεν μπορεί οι πορτογάλοι στρατιωτικοί να αγαπάνε πιο πολύ την πατρίδα τους, δεν μπορώ να το πιστέψω… Η ιστορία μας δείχνει το δρόμο. Έκαστος στρατιωτικός αξιωματούχος πρέπει να θυμάται ότι είναι πρωτίστως στρατιώτης. Στρατιώτης του Χριστού πρώτα και κατόπιν στρατιωτικός ηγέτης. Όταν δούμε να βγάζουν το σταυρό από τη γαλανόλευκη θα είναι αργά να το καταλάβουμε. Τότε ο κόσμος θα σας πει: «Ο σιωπών δοκεί συναινείν. Φταίτε και σεις!». Θα έχουν άδικο;
Ακόμη και οι απόστρατοι στρατηγοί που έχουν κερδίσει το σεβασμό του στρατεύματος και του λαού τηρούνε σιγή ιχθύος με ελάχιστες εξαιρέσεις. Πολιτικό όχημα υπάρχει για τους απόστρατους στρατηγούς, αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και όχι μόνον: ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας. Μπορούν να συμμετέχουν και να εκφράσουν δημιουργικά τον πατριωτισμό τους για το καλό όλης της κοινωνίας, μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Σε μια εποχή που οι πολιτικοί δεν εκφράζουν την πολιτική ως έννοια πολιτισμού και έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας, οι στρατιωτικοί είναι αυτοί που αντιπροσωπεύουν τα τελευταία υγιή κύτταρα μιας τεχνηέντως αποδομούμενης κοινωνίας. Η φωνή τους μετράει περισσότερο απ’ όσο νομίζουν! Δεν αντιλέγω ότι υπάρχουν και μισθοφόροι καριερίστες που βλέπουν μόνον τα ευρώ, αλλά είμαι απολύτως βέβαιος ότι υπάρχουν και Καραϊσκάκηδες και Μπουμπουλίνες στον ελληνικό στρατό!
Λυπάμαι που η Ελλάδα έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Λυπάμαι που η Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν έχει να αντιτάξει –εν μέσω μιας πρωτοφανούς κρίσεως- έναν πραγματικό ιδεολόγο σε κανένα θεσμό: πολιτικό, στρατιωτικό, θρησκευτικό, δικαστικό και ακαδημαϊκό. Το κείμενο αυτό δεν έχει σκοπό να κατακρίνει, αλλά να αφυπνίσει τις κορυφές της ηγεσίας όλων των προαναφερθέντων θεσμών, αλλά και αυτούς που νιώθουν κατάφορα την αδικία και αγαπούν την πατρίδα μα έχουν αναστολές γιατί φοβούνται. Είναι γι’ αυτούς που νομίζουν ότι εάν μιλήσουν ανοιχτά στην καρδιά του λαού είναι σαν να πετάνε αυγό στον τοίχο. Γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι τα διακυβευόμενα συμφέροντα είναι πολλά και θανατηφόρα. Γι’ αυτούς που έχουν οικογένεια και παιδιά, αλλά κιοτεύουν να εκφραστούν γιατί πιστεύουν ότι θα πάρουν αθώους στο λαιμό τους. Γι’ αυτούς που έχουν «λερωμένη τη φωλιά τους» και τρέμουν τη δημόσια διαπόμπευση. Είναι για τα παλληκάρια, γιατί θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Θαρσείτε έλληνες στρατιωτικοί! Έχουμε «Πλάτες» τιμημένες με αίμα άφθονο. Φόβο να έχουμε μόνο απέναντι στο Θεό!
Καλή Παναγιά σε όλους τους ένστολους και εύχομαι πάντα να σας σκεπάζει με τα φτερά Της στο πεδίο της αόρατης και ορατής μάχης. Θα ολοκληρώσω παραθέτοντας τα ΑΓΙΑ λόγια του πατρός Προφυρίου: «Σοῦ ἔρχονται φοβίες μερικὲς φορές, ὅπως μοῦ λές, γιατὶ δὲν ἀγαπᾶς πολὺ τὸν Χριστό. Αὐτὸ εἶναι ὅλο. Ἄντε πήγαινε τώρα…».
Το παρόν άρθρο εστάλη από τον συντάκτη του στην Ένωση Στρατιωτικών Περιφέρειας Θεσσαλίας από την οποία και μας κοινοποιήθηκε
kranos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
