2013-08-26 12:56:19
Να δημιουργηθεί πρόγραμμα υιοθεσίας απόρων και ηλικιωμένων προτείνει η κοινωνιολόγος Ιωάννα Χαρμπέα.
Σε ανήμπορους και ηλικιωμένους, πρόσωπα με βαθιές ρυτίδες και γεμάτα απογοήτευση, λείπει ακόμα και το καθημερινό φαγητό...
Χαρακτηριστικός ο διάλογος: "Τι θα φας σήμερα γιαγιά; Κρουασάν παιδί μου. Και το βράδυ; Άλλο ένα κρουασάν".
Στο πλαίσιο αυτό έχει ενδιαφέρον η πρόταση της κοινωνιολόγου-εγκληματολόγου Ιωάννας Χαρμπέα, που
προτείνει τη δημιουργία προγράμματος υιοθεσίας απόρων και ηλικιωμένων. Αναφέρει σχετικά: "Η εύκολη λύση το κρουασάν, η ηλικιωμένη δεν είχε σάκχαρο όταν αρχίσαμε να την επισκεπτόμαστε, αλλά δημιούργησε στην πορεία από την κακή διατροφή. Πάλι καλά σκέφτεσαι αυτή τουλάχιστον έχει το φαγητό της, γιατί έχεις δει και χειρότερα! Και νιώθεις τύψεις που το βράδυ γυρνώντας σπίτι σου περισσεύουν δυο πιάτα φαί και τα πετάς! Σκέφτεσαι τη γριούλα που της λείπουν. Πόσα άραγε πράγματα πετάμε με τόση ευκολία τη στιγμή που κάποιοι τα έχουν ανάγκη; Ίσως πολλά, ίσως και λιγότερα κάποιοι .
Όλοι όμως πετάμε στα σκουπίδια το φαγητό που κάποιος συνάνθρωπος μας το χει ανάγκη! Και τότε σου μπαίνουν ιδέες. Πρόγραμμα υιοθεσίας απόρων και ηλικιωμένων. Οι καθιερωμένοι και πετυχημένοι θεσμοί του κοινωνικού παντοπωλείου και του κοινωνικού φαρμακείου δεν επαρκούν να καλύψουν τις ανάγκες, οι άποροι συνεχώς αυξάνονται και πολλές φορές είναι αφανείς στις επίσημες υπηρεσίες. Είναι άτομα μοναχικά, ηλικιωμένα ,ίσως και αποκλεισμένα που δεν δύναται να μπορούν να ζητήσουν οι ίδιοι βοήθεια , πόσο μάλλον να κάνουν μια αίτηση για σίτιση ή δωρεάν φάρμακα. Τα άτομα αυτά είναι ορατά στην επιμέρους όμως τοπική κοινωνία, μπορούν εύκολα να ανακαλυφθούν και να τα προσεγγίσουμε! Είναι άνθρωποι που ποτέ δε θα ζητήσουν βοήθεια οι ίδιοι όχι γιατί δεν τη χρειάζονται , αλλά γιατί δεν ξέρουν ότι υπάρχει! Ή δεν ξέρουν που να απευθυνθούν. Εξάλλου η μιζέρια της καθημερινότητας δεν τους αφήνει να δουν παραπέρα.
Εδώ ακριβώς έρχεται να κουμπώσει το πρόγραμμα υιοθεσίας. Στα στενά πλαίσια της ίδιας τοπικής κοινωνίας υπάρχουν πολίτες διαθέσιμοι να βοηθήσουν παρέχοντας ένα πιάτο φαί, ρούχα, παπούτσια ίσως και πράγματα σπιτιού, ότι δεν τους χρειάζεται. Αυτό βέβαια είναι κάτι που ήδη γίνεται θα μπορούσε όμως να γίνει πιο συγκεκριμένα. Η αυτόματη ανάληψη – υποχρέωση ενός ατόμου να βοηθήσει κάποιο συγκεκριμένο άτομο, απλοποιεί τα πράγματα και διευκολύνει διαδικασίες. Έτσι έχουμε άμεσο όφελος , δε χανόμαστε σε γραφειοκρατικές διαδικασίες και ενισχύεται η κοινωνική αλληλεγγύη που τόσο έχει ανάγκη η κοινωνία της κρίσης.
Η κοινωνική δομή της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας του χωριού θα μπορούσε να καταγράψει και να κατευθύνει το πρόγραμμα συντάσσοντας ένα κατάλογο με άτομα που είναι διαθέσιμα να προσφέρουν , καταγράφοντας και το τι ακριβώς διατίθενται να προσφέρουν και μια αντίστοιχη λίστα των αντίστοιχων αναξιοπαθούντων που δεν είναι δύσκολο να ανακαλυφθούν στα στενά όρια μικρών κοινωνιών. Φυσικά η δραστηριότητα, πρωτοβουλία υιοθεσίας και εθελοντισμού ας την ονομάσω έτσι θα λειτουργεί συμπληρωματικά ως προς τις υπάρχουσες δομές.
Ίσως είναι μια προέκταση που θα διευκολύνει την πρόσβαση φτωχών ,άπορων στρωμάτων στη λήψη απαραίτητων για τη διαβίωση. Είναι ανώφελο να κλείνουμε τα μάτια σε ότι βλέπουμε καθημερινά, είναι ανούσιο να κλείνουμε τα αυτιά στη φωνή μιας κοινωνίας που νοσεί και εκλιπαρεί για βοήθεια!
Και όποιος με θεωρήσει υπερβολική ας ξαναθυμηθεί τις λιποθυμίες παιδιών σε σχολεία, λόγω ελλιπούς σίτισης.
Δεν ξέρω τι μπορεί να οραματιστεί κανείς για το μέλλον , ένα είναι βέβαιο ότι αν πάψει να οραματίζεται το μέλλον του, τότε είτε είναι άτομο, κοινωνία ή οργανισμός είναι νεκρός. Είμαστε νεκροί λοιπόν ή απλά αδιάφοροι;" katoci.com
Σε ανήμπορους και ηλικιωμένους, πρόσωπα με βαθιές ρυτίδες και γεμάτα απογοήτευση, λείπει ακόμα και το καθημερινό φαγητό...
Χαρακτηριστικός ο διάλογος: "Τι θα φας σήμερα γιαγιά; Κρουασάν παιδί μου. Και το βράδυ; Άλλο ένα κρουασάν".
Στο πλαίσιο αυτό έχει ενδιαφέρον η πρόταση της κοινωνιολόγου-εγκληματολόγου Ιωάννας Χαρμπέα, που
προτείνει τη δημιουργία προγράμματος υιοθεσίας απόρων και ηλικιωμένων. Αναφέρει σχετικά: "Η εύκολη λύση το κρουασάν, η ηλικιωμένη δεν είχε σάκχαρο όταν αρχίσαμε να την επισκεπτόμαστε, αλλά δημιούργησε στην πορεία από την κακή διατροφή. Πάλι καλά σκέφτεσαι αυτή τουλάχιστον έχει το φαγητό της, γιατί έχεις δει και χειρότερα! Και νιώθεις τύψεις που το βράδυ γυρνώντας σπίτι σου περισσεύουν δυο πιάτα φαί και τα πετάς! Σκέφτεσαι τη γριούλα που της λείπουν. Πόσα άραγε πράγματα πετάμε με τόση ευκολία τη στιγμή που κάποιοι τα έχουν ανάγκη; Ίσως πολλά, ίσως και λιγότερα κάποιοι .
Όλοι όμως πετάμε στα σκουπίδια το φαγητό που κάποιος συνάνθρωπος μας το χει ανάγκη! Και τότε σου μπαίνουν ιδέες. Πρόγραμμα υιοθεσίας απόρων και ηλικιωμένων. Οι καθιερωμένοι και πετυχημένοι θεσμοί του κοινωνικού παντοπωλείου και του κοινωνικού φαρμακείου δεν επαρκούν να καλύψουν τις ανάγκες, οι άποροι συνεχώς αυξάνονται και πολλές φορές είναι αφανείς στις επίσημες υπηρεσίες. Είναι άτομα μοναχικά, ηλικιωμένα ,ίσως και αποκλεισμένα που δεν δύναται να μπορούν να ζητήσουν οι ίδιοι βοήθεια , πόσο μάλλον να κάνουν μια αίτηση για σίτιση ή δωρεάν φάρμακα. Τα άτομα αυτά είναι ορατά στην επιμέρους όμως τοπική κοινωνία, μπορούν εύκολα να ανακαλυφθούν και να τα προσεγγίσουμε! Είναι άνθρωποι που ποτέ δε θα ζητήσουν βοήθεια οι ίδιοι όχι γιατί δεν τη χρειάζονται , αλλά γιατί δεν ξέρουν ότι υπάρχει! Ή δεν ξέρουν που να απευθυνθούν. Εξάλλου η μιζέρια της καθημερινότητας δεν τους αφήνει να δουν παραπέρα.
Εδώ ακριβώς έρχεται να κουμπώσει το πρόγραμμα υιοθεσίας. Στα στενά πλαίσια της ίδιας τοπικής κοινωνίας υπάρχουν πολίτες διαθέσιμοι να βοηθήσουν παρέχοντας ένα πιάτο φαί, ρούχα, παπούτσια ίσως και πράγματα σπιτιού, ότι δεν τους χρειάζεται. Αυτό βέβαια είναι κάτι που ήδη γίνεται θα μπορούσε όμως να γίνει πιο συγκεκριμένα. Η αυτόματη ανάληψη – υποχρέωση ενός ατόμου να βοηθήσει κάποιο συγκεκριμένο άτομο, απλοποιεί τα πράγματα και διευκολύνει διαδικασίες. Έτσι έχουμε άμεσο όφελος , δε χανόμαστε σε γραφειοκρατικές διαδικασίες και ενισχύεται η κοινωνική αλληλεγγύη που τόσο έχει ανάγκη η κοινωνία της κρίσης.
Η κοινωνική δομή της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας του χωριού θα μπορούσε να καταγράψει και να κατευθύνει το πρόγραμμα συντάσσοντας ένα κατάλογο με άτομα που είναι διαθέσιμα να προσφέρουν , καταγράφοντας και το τι ακριβώς διατίθενται να προσφέρουν και μια αντίστοιχη λίστα των αντίστοιχων αναξιοπαθούντων που δεν είναι δύσκολο να ανακαλυφθούν στα στενά όρια μικρών κοινωνιών. Φυσικά η δραστηριότητα, πρωτοβουλία υιοθεσίας και εθελοντισμού ας την ονομάσω έτσι θα λειτουργεί συμπληρωματικά ως προς τις υπάρχουσες δομές.
Ίσως είναι μια προέκταση που θα διευκολύνει την πρόσβαση φτωχών ,άπορων στρωμάτων στη λήψη απαραίτητων για τη διαβίωση. Είναι ανώφελο να κλείνουμε τα μάτια σε ότι βλέπουμε καθημερινά, είναι ανούσιο να κλείνουμε τα αυτιά στη φωνή μιας κοινωνίας που νοσεί και εκλιπαρεί για βοήθεια!
Και όποιος με θεωρήσει υπερβολική ας ξαναθυμηθεί τις λιποθυμίες παιδιών σε σχολεία, λόγω ελλιπούς σίτισης.
Δεν ξέρω τι μπορεί να οραματιστεί κανείς για το μέλλον , ένα είναι βέβαιο ότι αν πάψει να οραματίζεται το μέλλον του, τότε είτε είναι άτομο, κοινωνία ή οργανισμός είναι νεκρός. Είμαστε νεκροί λοιπόν ή απλά αδιάφοροι;" katoci.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σοκ προκαλούν τα στοιχεία για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πολεμικό βλήμα βρέθηκε στο Αντίρριο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
