2013-08-26 19:30:09
Στο βιβλίο του ''Η Μεγάλη Σκακιέρα'' με υπότιτλο ''Η Αμερικανική υπεροχή και οι γεωστρατηγικές της επιταγές'' που κυκλοφόρησε το 1997, ο Zbigniew Brzezinski , πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Carter, περιγράφει πως οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν το ρόλο τους ως παγκόσμια υπερδύναμη στη σκακιέρα του παγκόσμιου χάρτη.
Μάλιστα, τονίζει ότι το καθήκον των ΗΠΑ είναι να χειριστούν τις συγκρούσεις και τις σχέσεις στην Ευρώπη, την Ασία και τη Μέση Ανατολή έτσι ώστε να μην εμφανιστεί καμία αντίπαλη υπερδύναμη ικανή να απειλήσει τα συμφέροντα και την ευημερία τους.
Παρομοιάζει τον παγκόσμια χάρτη με μια σκακιέρα όπου οι χώρες χωρίζονται σε παίκτες ανάλογα με την θέση και την αξία τους και σε άξονες ή όπως θα μπορούσαμε να πούμε χώροι διεξαγωγής του παιχνιδιού.
Και το παιχνίδι πλέον παίζεται στη δική μας περιοχή του πλανήτη.Σε μια Ευρώπη που οικονομικά καταρρέει, σε μια Ευρώπη όπου η αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών μελών της μοιάζει με άπιαστο όνειρο, Γερμανία - Γαλλία και γενικότερα ο ευρωπαϊκός Βορράς, μέσα από τη προσπάθεια τους να επιβιώσουν οδηγούν τις χώρες του Νότου όχι μόνο στην εξαθλίωση αλλά και στη συμμετοχή τους ως πιόνια στο παιχνίδι εξουσίας των ΗΠΑ.
Η ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου με τα ενεργειακά αποθέματα και τον ρόλο της ως σταυροδρόμι Δύσης - Ανατολής προετοιμάζεται μέσω της οικονομικής κρίσης και της σκληρής πολιτικής λιτότητας που επιβάλλει η σκληρή γερμανίδα νταντά, να υποδεχτεί ως σωτήρες τους Αμερικανούς. Αμερικανούς που απέτυχαν να ελέχξουν την περιοχή με την Αραβική Άνοιξη. Το ισλαμικό στοιχείοξύπνησε,έκανε την αατροπή που επιθυμούσαν αλλά στη συνέχεια φαίνεται πως δρα ανεξέλεγκτο και το ερώτημα είναι πως θα κινηθούν πλέον οι παίκτες στη σκακιέρα.
Σε μα σκακιέρα όπου η Αίγυπτος φλέγεται, η Τουρκία αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα, το Ισραήλ επιζητά να παίξει το δικό του ρόλο, η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν καταρρεύσει οικονομικά και η Ευρώπη δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε τόσο διχασμένη.
Ακολουθεί απόσπασμα του βιβλίου για να δείτε πως όλα όσα λαμβάνουν χώρα είναι κινήσεις ενός γεωστραηγικού σχεδίου κι αν δεν αποτελούν κινήσεις αλλά τυχαία περιστατικά, ο μεγάλος παίκτης φροντίζει να τα εκμεταλευτεί καταλλήλως.
''Σήμερα, το γεωπολιτικό ζήτημα δεν είναι πια ποιο γεωγραφικό τμήμα της Ευρασίας είναι το σημείο εκκίνησης για την κυριαρχία στην ήπειρο, ούτε αν η χερσαία δύναμη είναι σημαντικότερη από τη θαλάσσια. Η γεωπολιτική μετατοπίστηκε από την περιφερειακή στην παγκόσμια διάσταση, ενώ η υπεροχή σε ολόκληρη την ευρασιατική ήπειρο χρησιμεύει ως κεντρική βάση για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία. Οι ΗΠΑ, μια μη ευρασιατική δύναμη, απολαμβάνουν τώρα τη διεθνή πρωτοκαθεδρία και η δύναμή τους εκδιπλώνεται άμεσα σε τρεις περιφέρειες της ευρασιατικής ηπείρου, από τις οποίες ασκούν ισχυρή επιρροή πάνω στα κράτη που καταλαμβάνουν την ευρασιατική ενδοχώρα. Όμως, στο πιο σημαντικό πεδίο του παιχνιδιού που παίζεται στην υδρόγειο- στην Ευρασία- μπορεί να αναδειχτεί ο δυνητικός αντίπαλος της Αμερικής. Έτσι, η επικέντρωση στους κύριους παίκτες και η σωστή εκτίμηση του πεδίου του παχνιδιού πρέπει να είναι το σημείο εκκίνησης για τη διαμόρφωση της αμερικανικής γεωστρατηγικής για την μακροπρόθεσμη διαχείριση των ευρασιατικών γεωπολιτικών συμφερόντων της Αμερικής.
Επομένως απαιτούνται δυο βασικά βήματα:
Πρώτον, να εντοπιστούν τα δυναμικά από γεωστρατηγική άποψη, ευρασιατικά κράτη που έχουν τη δύναμη να προκαλέσουν μια δυνητικά σημαντική μετατόπιση στη διεθνή κατανομή της ισχύος και να αποκρυπτογραφηθούν οι κεντρικοί εξωτερικοί στόχοι των πολιτικών ελίτ τους, καθώς και οι πιθανές συνέπειες της επιδίωξης τους να πετύχουν αυτούς τους στόχους.
Επίσης, να υποδειχτούν επακριβώς τα κρίσιμα από γεωπολιτική άποψη, ευρασιατικά κράτη, των οποίων η θέση και/ή η ύπαρξη έχουν καταλυτικά αποτελέσματα είτε στους πιο δραστήριους γεωστρατηγικούς παίκτες είτε στις περιφερειακές συνθήκες.
Δεύτερον, να καθοριστούν ειδικές πολιτικές των ΗΠΑ, προκειμένου να αντισταθμιστούν, να ενταχθούν στο παγκόσμιο σύστημα της Αμερικής και/ή να ελεγχθούν τα παραπάνω κράτη,έτσι ώστε να διαφυλαχτούν και να προωθηθούν τα ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ, καθώς και να διατυπωθεί μια πιο συνεκτική γεωστρατηγική, η οποία να καθορίζει σε παγκόσμια κλίμακα την αλληλοσύνδεση μεταξύ των πιο ειδικών αμερικανικών πολιτικών.
Με λίγα λόγια, για τις ΗΠΑ η ευρασιατική γεωστρατηγική περιλαμβάνει τη σχεδιασμένη διαχείριση των δυναμικών από γεωστρατηγική άποψη κρατών και τον προσεκτικό χειρισμό των καταλυτικών από γεωπολιτική άποψη κρατών, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στο διπλό συμφέρον της Αμερικής : Να παραμείνει βραχυπρόθεσμα η μοναδική παγκόσμια δύναμη και να μετασχηματίσει μακροπρόθεσμα αυτή τη θέση της σε όλο και πιο θεσμοποιημένη παγκόσμια συνεργασία.
Για να το εκφράσουμε με μια ορολογία που θυμίζει την πολύ πιοβίαιη εποχή των παλιών αυτοκρατοριών, οι τρεις μεγάλες επιταγές της αυτοκρατορικής γεωστρατηγικής είναι να εμποδίσει τη συνεργία των υποτελών και να διατηρήσει την κατάσταση εξάρτησής τους σε θέματα ασφάλειας, να παραμείνουν οι φόρου υποτελείς υποχωρητικοί και προστατευμένοι και να εμποδίσει τους βάρβαρους να ενωθούν μεταξύ τους.. Πιθανώς, το τωρινό κυρίαρχο αμερικάνικο παγκόσμιο σύστημα, εντός του οποίου ''η απειλή ολέμου είναι εκτός ημερήσιας διάταξης'', θα είναι σταθερό μόνο σε εκείνα τα μέρη του κόσμου στα οποία η αμερικάνικη πρωτοκαθεδρία, καθοδηγούμενη από μακροπρόθεσμη γεωστρατηγική, στηρίζεται σε συμβατά και ομοειδή κοινωνικοπολιτικά συστήματα, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με πολυμερή πλαίσια στα οποία κυριαρχεί η Αμερική.''
Αλήθεια, τι δεν καταλαβαίνετε για το μέλλον που μας επιφυλλάσουν;;
Επιμέλεια: Γιώτα Χουλιάρα για το geopolitics.com
Μάλιστα, τονίζει ότι το καθήκον των ΗΠΑ είναι να χειριστούν τις συγκρούσεις και τις σχέσεις στην Ευρώπη, την Ασία και τη Μέση Ανατολή έτσι ώστε να μην εμφανιστεί καμία αντίπαλη υπερδύναμη ικανή να απειλήσει τα συμφέροντα και την ευημερία τους.
Παρομοιάζει τον παγκόσμια χάρτη με μια σκακιέρα όπου οι χώρες χωρίζονται σε παίκτες ανάλογα με την θέση και την αξία τους και σε άξονες ή όπως θα μπορούσαμε να πούμε χώροι διεξαγωγής του παιχνιδιού.
Και το παιχνίδι πλέον παίζεται στη δική μας περιοχή του πλανήτη.Σε μια Ευρώπη που οικονομικά καταρρέει, σε μια Ευρώπη όπου η αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών μελών της μοιάζει με άπιαστο όνειρο, Γερμανία - Γαλλία και γενικότερα ο ευρωπαϊκός Βορράς, μέσα από τη προσπάθεια τους να επιβιώσουν οδηγούν τις χώρες του Νότου όχι μόνο στην εξαθλίωση αλλά και στη συμμετοχή τους ως πιόνια στο παιχνίδι εξουσίας των ΗΠΑ.
Η ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου με τα ενεργειακά αποθέματα και τον ρόλο της ως σταυροδρόμι Δύσης - Ανατολής προετοιμάζεται μέσω της οικονομικής κρίσης και της σκληρής πολιτικής λιτότητας που επιβάλλει η σκληρή γερμανίδα νταντά, να υποδεχτεί ως σωτήρες τους Αμερικανούς. Αμερικανούς που απέτυχαν να ελέχξουν την περιοχή με την Αραβική Άνοιξη. Το ισλαμικό στοιχείοξύπνησε,έκανε την αατροπή που επιθυμούσαν αλλά στη συνέχεια φαίνεται πως δρα ανεξέλεγκτο και το ερώτημα είναι πως θα κινηθούν πλέον οι παίκτες στη σκακιέρα.
Σε μα σκακιέρα όπου η Αίγυπτος φλέγεται, η Τουρκία αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα, το Ισραήλ επιζητά να παίξει το δικό του ρόλο, η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν καταρρεύσει οικονομικά και η Ευρώπη δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε τόσο διχασμένη.
Ακολουθεί απόσπασμα του βιβλίου για να δείτε πως όλα όσα λαμβάνουν χώρα είναι κινήσεις ενός γεωστραηγικού σχεδίου κι αν δεν αποτελούν κινήσεις αλλά τυχαία περιστατικά, ο μεγάλος παίκτης φροντίζει να τα εκμεταλευτεί καταλλήλως.
''Σήμερα, το γεωπολιτικό ζήτημα δεν είναι πια ποιο γεωγραφικό τμήμα της Ευρασίας είναι το σημείο εκκίνησης για την κυριαρχία στην ήπειρο, ούτε αν η χερσαία δύναμη είναι σημαντικότερη από τη θαλάσσια. Η γεωπολιτική μετατοπίστηκε από την περιφερειακή στην παγκόσμια διάσταση, ενώ η υπεροχή σε ολόκληρη την ευρασιατική ήπειρο χρησιμεύει ως κεντρική βάση για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία. Οι ΗΠΑ, μια μη ευρασιατική δύναμη, απολαμβάνουν τώρα τη διεθνή πρωτοκαθεδρία και η δύναμή τους εκδιπλώνεται άμεσα σε τρεις περιφέρειες της ευρασιατικής ηπείρου, από τις οποίες ασκούν ισχυρή επιρροή πάνω στα κράτη που καταλαμβάνουν την ευρασιατική ενδοχώρα. Όμως, στο πιο σημαντικό πεδίο του παιχνιδιού που παίζεται στην υδρόγειο- στην Ευρασία- μπορεί να αναδειχτεί ο δυνητικός αντίπαλος της Αμερικής. Έτσι, η επικέντρωση στους κύριους παίκτες και η σωστή εκτίμηση του πεδίου του παχνιδιού πρέπει να είναι το σημείο εκκίνησης για τη διαμόρφωση της αμερικανικής γεωστρατηγικής για την μακροπρόθεσμη διαχείριση των ευρασιατικών γεωπολιτικών συμφερόντων της Αμερικής.
Επομένως απαιτούνται δυο βασικά βήματα:
Πρώτον, να εντοπιστούν τα δυναμικά από γεωστρατηγική άποψη, ευρασιατικά κράτη που έχουν τη δύναμη να προκαλέσουν μια δυνητικά σημαντική μετατόπιση στη διεθνή κατανομή της ισχύος και να αποκρυπτογραφηθούν οι κεντρικοί εξωτερικοί στόχοι των πολιτικών ελίτ τους, καθώς και οι πιθανές συνέπειες της επιδίωξης τους να πετύχουν αυτούς τους στόχους.
Επίσης, να υποδειχτούν επακριβώς τα κρίσιμα από γεωπολιτική άποψη, ευρασιατικά κράτη, των οποίων η θέση και/ή η ύπαρξη έχουν καταλυτικά αποτελέσματα είτε στους πιο δραστήριους γεωστρατηγικούς παίκτες είτε στις περιφερειακές συνθήκες.
Δεύτερον, να καθοριστούν ειδικές πολιτικές των ΗΠΑ, προκειμένου να αντισταθμιστούν, να ενταχθούν στο παγκόσμιο σύστημα της Αμερικής και/ή να ελεγχθούν τα παραπάνω κράτη,έτσι ώστε να διαφυλαχτούν και να προωθηθούν τα ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ, καθώς και να διατυπωθεί μια πιο συνεκτική γεωστρατηγική, η οποία να καθορίζει σε παγκόσμια κλίμακα την αλληλοσύνδεση μεταξύ των πιο ειδικών αμερικανικών πολιτικών.
Με λίγα λόγια, για τις ΗΠΑ η ευρασιατική γεωστρατηγική περιλαμβάνει τη σχεδιασμένη διαχείριση των δυναμικών από γεωστρατηγική άποψη κρατών και τον προσεκτικό χειρισμό των καταλυτικών από γεωπολιτική άποψη κρατών, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στο διπλό συμφέρον της Αμερικής : Να παραμείνει βραχυπρόθεσμα η μοναδική παγκόσμια δύναμη και να μετασχηματίσει μακροπρόθεσμα αυτή τη θέση της σε όλο και πιο θεσμοποιημένη παγκόσμια συνεργασία.
Για να το εκφράσουμε με μια ορολογία που θυμίζει την πολύ πιοβίαιη εποχή των παλιών αυτοκρατοριών, οι τρεις μεγάλες επιταγές της αυτοκρατορικής γεωστρατηγικής είναι να εμποδίσει τη συνεργία των υποτελών και να διατηρήσει την κατάσταση εξάρτησής τους σε θέματα ασφάλειας, να παραμείνουν οι φόρου υποτελείς υποχωρητικοί και προστατευμένοι και να εμποδίσει τους βάρβαρους να ενωθούν μεταξύ τους.. Πιθανώς, το τωρινό κυρίαρχο αμερικάνικο παγκόσμιο σύστημα, εντός του οποίου ''η απειλή ολέμου είναι εκτός ημερήσιας διάταξης'', θα είναι σταθερό μόνο σε εκείνα τα μέρη του κόσμου στα οποία η αμερικάνικη πρωτοκαθεδρία, καθοδηγούμενη από μακροπρόθεσμη γεωστρατηγική, στηρίζεται σε συμβατά και ομοειδή κοινωνικοπολιτικά συστήματα, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με πολυμερή πλαίσια στα οποία κυριαρχεί η Αμερική.''
Αλήθεια, τι δεν καταλαβαίνετε για το μέλλον που μας επιφυλλάσουν;;
Επιμέλεια: Γιώτα Χουλιάρα για το geopolitics.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στέφενς:"Ο,τι και να γίνει αύριο και θα φάμε και θα πιούμε"
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
