2012-03-08 15:26:02
Γράφειο ο GreekRagnaroker
Ηοικογένειά μου άκουγε σχεδόν αποκλειστικάΓιώργο Νταλάρα. Στο αυτοκίνητο, στιςγιορτές, όταν καλούσαμε φίλους, ή ότανείχαμε κόσμο από το εξωτερικό και θέλαμενα τους δείξουμε ένα κομμάτι από τηνελληνική κουλτούρα, πάντα έπαιζε στοbackground.
Πίστευα κι εγώότι ήταν σπουδαίος καλλιτέχνης μέχριπου ήμουν 14-15 χρονών. Θυμάμαι ότι οτελευταίος δίσκος που μου άρεσε ήταναυτός με τα τραγούδια του Bregovic. Με είχεενθουσιάσει το πως δυνάμωνε ο ρυθμόςστο... τραγούδι "Νύχτα" - το οποίοκανείς δε θυμάται ποτέ πως λέγεταιπαρεμπιπτόντως: "Η καρδιά μου θέλεινα πετάξει..." κλπ.
Μετάαπό αυτό άρχισα να τον σιχαίνομαι. Κυρίωςαρχικά από αντίδραση στο σόι μου, όπουπάντα τα ήξεραν όλοι όλα καλύτερα απόμένα, καθότι ήμουν ο μικρότερος στηνοικογένεια. Θυμάμαι είχαμε πάει να τονδούμε να παίζει με του Πυξ Λαξ στην ΙεράΟδό στην Αθήνα, κι έλεγα στους γονείςμου ότι εγώ πήγα για τους Πυξ Λαξ
. Δε λέωκι ο Νταλάρας καλός ήταν Τηνεπόμενη χρονιά πήγαμε ξανά να τον δούμε,νομίζω έπαιζε με τα Κίτρινα Ποδήλατα.Δεν ήταν καλός... Θυμήθηκα μετά τη συναυλίαότι τον είχαμε δει και στη Λευκάδα στοΚάστρο ένα καλοκαίρι, όπου πάλι δεν ήτανκαλός... Ε, κάτι αυτά, κάτι η εφηβεία, κάτιότι τα τραγούδια του Bregovic είναι τα ίδιασε διαφορετικές γλώσσες, κάτι ο Τζιμάκος,και το αποφάσισα: Τέλος ο Νταλάρας γιαμένα.
Στησυνέχεια της ζωής μου κατάλαβα γιατίμου είχε δημιουργηθεί αυτή η απέχθειακαι κυρίως γιατί τελικώς έμεινε εκεί.Ο Νταλάρας συμβολίζει τα περισσότερακακά του Νεοέλληνα. Ο φτωχός που έγινενεόπλουτος και την ψώνισε, που βγάζειφράγκα με επαναστατικά τραγούδια,ποντάροντας στο θυμικό και στη μνήμητου Έλληνα, ο δεξιός (σε στυλ ζωήςτουλάχιστον) με το αριστερό παρελθόν,ο ξεπουλημένος κλπ. Γενικά τον θεωρούσαυποκριτή.
Επίσηςθεωρούσα ότι έφταιγε για ένα σωρόπροβλήματα της ελληνικής μουσικής. Άσεπου δεν είχε μείνει τραγούδι να μην τοπει! Αυτό κι αν με ενοχλούσε! Κι ακόμαμε ενοχλεί.
Είχααποφασίσει να μην πληρώσω ποτέ γιασυναυλία του, δίσκο του ή οτιδήποτε άλλοσυμμετέχει, και συνήθως οι εκπομπές τουραδιοφώνου που άκουγα δεν έπαιζαν ποτέτραγούδια του.
Ζώνταςστο εξωτερικό, καθαρά από τύχη βρήκαδιάφορους ανθρώπους οι οποίοι μουμίλαγαν για το Νταλάρα. Τούρκοι,Γιουγκοσλάβοι (έτσι τους λέω ακόμα,γιατί έτσι τους έμαθα) Ισραηλινοί καιΆραβες. Πάντα τους έλεγα: "Μπορεί ναέχει φοβερή φωνή, αλλά δεν τον αντέχω!"
Καιπραγματικά δεν τον άντεχα! Η νοοτροπίαόλων όσοι τον ακούν φανατικά είναι αυτήπου οδήγησε την Ελλάδα σε αυτή τηνκατάντια.
Οιυποστηρικτές του είναι η γενιά τουΠολυτεχνείου, που γέμισε την Αθήνα, πουέβγαλε πολλά λεφτά τη δεκαετία του 1980,που έφτιαξε αυθαίρετα, βίλες και πισίνες,διόγκωσε τη φοροδιαφυγή, ήθελε να βάλλειτα παιδιά της στο δημόσιο, και είχεψύχωση με το να μπουν στο Πανεπιστήμιο,ψήφιζε Πασοκάρα και ΝΔ και ξέχασε κατάβάση από που ξεκίνησε. Το μόνο που τουςείχε μείνει για να θυμάται ήταν η φωνήτου Νταλάρα να τραγουδάει "Τοανεμολόγιο" και "Το Καραντί" καινα σιγοτραγουδάει μαζί του πίνονταςουίσκι...
Τώρααυτή η γενιά ψηφίζει μνημόνια, καιπροδίδει τους ίδιους τους αγώνες της,καθώς και τα παιδιά της. Το ότι η γυναίκατου Νταλάρα πολιτεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ καιψήφισε αυτά που ψήφισε πίστευα ότι ήταντο αποκορύφωμα... Το Νταλάρα τον αποκαθήλωσαεντελώς. Και μόλις έμαθα ότι θα κάνειαυτές τις δωρεάν συναυλίες διαφώνησα.'Δε ντρέπεται,' έλεγα 'ο ξεφτίλας να τοπαίζει ότι τραγουδάει για τη φτωχολογιά,ενώ η γυναίκα του σκοτώνει το λαό μεσιγαστήρα 2 χρόνια τώρα'
Βλέπονταςόμως την εικόνα στο Ίλιον, πραγματικάμε πόνεσε η καρδιά μου. Κι αυτό το βάροςμε έκανε να γράψω σήμερα. Γιατί ακόματο σκέφτομαι διαρκώς 36 ώρες αφότου τονείδα να τρώει το γιαούρτι και να μηφεύγει. Συγκινήθηκα...
Ένιωθασα να επιτίθενται στον πατέρα μου, τονοποίο κράζω από το πρωί ως το βράδυ -αυτόν και τους ομοίους του! Και για αυτόήθελα να τον υπερασπιστώ.
Ηεικόνα αυτής της λοιδορίας με έκανε νασιχαθώ και με σόκαρε, με ξενέρωσε. Οτύπος που ανέβηκε με το κράνος με φόβισε.Ο Νταλάρας όμως δεν έφυγε ούτε τότε,παρ' ότι ίσως να παιζόταν η σωματική τουακεραιότητα. Αυτή η εικόνα μου θύμισεΧριστό στο μυστικό δείπνο και στοΓολγοθά, παρ' ότι απεχθάνομαι όλες τιςθρησκείες. Τον θαύμασα.
Δεδιαφωνώ με το γιαούρτωμα πολιτικών,επιχειρηματιών που θέλουν εργάτεςσκλάβους, μεγαλοδημοσιογράφων καιεκδοτών. Αντιθέτως μάλιστα θα έριχνακι εγώ αν μου δινόταν η ευκαιρία. Δεδιαφωνώ επίσης με τη μπούκα στη βουλή,τις πέτρες στους μπάτσους, την επίθεσηστη Marfin, το κάψιμο του Χριστουγεννιάτικουδέντρου, τη ρίψη μολότοφ. Αντίθετα, θέλωνα πάρουμε τα όπλα και να κάνουμε μιαβαθιά ταξική, κοινωνική και πολιτικήεπανάσταση στην Ελλάδα.
Όμωςτο να επιτεθώ σε ένα καλλιτέχνη το βρίσκωαντιαισθητικό, λάθος και βαθιά φασιστικό.Δε με εκφράζει και θα ήθελα να μην είχεγίνει ποτέ. Συνειδητοποίησα ότι μουέγινε συμπαθής ο George (που έλεγε κι οΠανούσης) από την αντίδρασή του. Στησυνέχεια άκουσα τις συνεντεύξεις τουςτις τελευταίες μέρες, και μου έγινεακόμα πιο συμπαθής, αντίθετα με τηγυναίκα του...
Συνειδητοποίησακαι κάτι άλλο: αυτά τα τραγούδια πουλέει ο Νταλάρας συμβολίζουν όλα τααρνητικά που είπαμε παραπάνω, αλλά ηουσία τους θα μπορούσε να είναι καισύμβολο για μια νέα αρχή, για εμάς τουςνεότερους, που έχουμε ακόμη τσαγανό καιψυχή και θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματακαι το κατεστημένο στην Ελλάδα.
Αυτόδε σημαίνει ότι δεν τα σκάτωσε στοπαρελθόν στη ζωή του και στην καριέρατου ο Νταλάρας, ούτε ότι συμφωνώ μαζίτου στα περί "αναπόφευκτου" τουμνημονίου κλπ. Θα ήθελα να είναι κιεκείνος μαζί με το λαό όπως ο Θεοδωράκηςκι ο Αλκίνοος στις πορείες στο δρόμο τατελευταία 2 χρόνια, και να μη σιωπά μέχρισήμερα. Εκείνος αποφάσισε να κάνει αυτέςτις δωρεάν συναυλίες για τον κόσμο,δικαίωμά του.
Όπωςκαι δικαίωμά μου είναι κι εμένα ναδιαφωνώ με αυτές, όπως και ότι τώραάλλαξα γνώμη και τις στηρίζω. Μακάρι ναήμουν στην Αθήνα σε μία από τις επόμενεςσυναυλίες του, για να τον χειροκροτήσω,να τον υπερασπιστώ και να τον συγχαρώαπό κοντά. Προς το παρόν, ανυπομονώ ναέρθει στο εξωτερικό για να του σφίξω τοχέρι, μόνο για την αντίδραση του στοΊλιον.
GreekRagnaroker
Υστερόγραφο:Θα συνεχίσω να αγαπάω και να ακούω τοΤζίμη Πανούση κάθε μέρα στο ραδιόφωνο,γιατί αυτή είναι η Ελλάδα που με εκφράζει
Kafeneio
Ηοικογένειά μου άκουγε σχεδόν αποκλειστικάΓιώργο Νταλάρα. Στο αυτοκίνητο, στιςγιορτές, όταν καλούσαμε φίλους, ή ότανείχαμε κόσμο από το εξωτερικό και θέλαμενα τους δείξουμε ένα κομμάτι από τηνελληνική κουλτούρα, πάντα έπαιζε στοbackground.
Πίστευα κι εγώότι ήταν σπουδαίος καλλιτέχνης μέχριπου ήμουν 14-15 χρονών. Θυμάμαι ότι οτελευταίος δίσκος που μου άρεσε ήταναυτός με τα τραγούδια του Bregovic. Με είχεενθουσιάσει το πως δυνάμωνε ο ρυθμόςστο... τραγούδι "Νύχτα" - το οποίοκανείς δε θυμάται ποτέ πως λέγεταιπαρεμπιπτόντως: "Η καρδιά μου θέλεινα πετάξει..." κλπ.
Μετάαπό αυτό άρχισα να τον σιχαίνομαι. Κυρίωςαρχικά από αντίδραση στο σόι μου, όπουπάντα τα ήξεραν όλοι όλα καλύτερα απόμένα, καθότι ήμουν ο μικρότερος στηνοικογένεια. Θυμάμαι είχαμε πάει να τονδούμε να παίζει με του Πυξ Λαξ στην ΙεράΟδό στην Αθήνα, κι έλεγα στους γονείςμου ότι εγώ πήγα για τους Πυξ Λαξ
Στησυνέχεια της ζωής μου κατάλαβα γιατίμου είχε δημιουργηθεί αυτή η απέχθειακαι κυρίως γιατί τελικώς έμεινε εκεί.Ο Νταλάρας συμβολίζει τα περισσότερακακά του Νεοέλληνα. Ο φτωχός που έγινενεόπλουτος και την ψώνισε, που βγάζειφράγκα με επαναστατικά τραγούδια,ποντάροντας στο θυμικό και στη μνήμητου Έλληνα, ο δεξιός (σε στυλ ζωήςτουλάχιστον) με το αριστερό παρελθόν,ο ξεπουλημένος κλπ. Γενικά τον θεωρούσαυποκριτή.
Επίσηςθεωρούσα ότι έφταιγε για ένα σωρόπροβλήματα της ελληνικής μουσικής. Άσεπου δεν είχε μείνει τραγούδι να μην τοπει! Αυτό κι αν με ενοχλούσε! Κι ακόμαμε ενοχλεί.
Είχααποφασίσει να μην πληρώσω ποτέ γιασυναυλία του, δίσκο του ή οτιδήποτε άλλοσυμμετέχει, και συνήθως οι εκπομπές τουραδιοφώνου που άκουγα δεν έπαιζαν ποτέτραγούδια του.
Ζώνταςστο εξωτερικό, καθαρά από τύχη βρήκαδιάφορους ανθρώπους οι οποίοι μουμίλαγαν για το Νταλάρα. Τούρκοι,Γιουγκοσλάβοι (έτσι τους λέω ακόμα,γιατί έτσι τους έμαθα) Ισραηλινοί καιΆραβες. Πάντα τους έλεγα: "Μπορεί ναέχει φοβερή φωνή, αλλά δεν τον αντέχω!"
Καιπραγματικά δεν τον άντεχα! Η νοοτροπίαόλων όσοι τον ακούν φανατικά είναι αυτήπου οδήγησε την Ελλάδα σε αυτή τηνκατάντια.
Οιυποστηρικτές του είναι η γενιά τουΠολυτεχνείου, που γέμισε την Αθήνα, πουέβγαλε πολλά λεφτά τη δεκαετία του 1980,που έφτιαξε αυθαίρετα, βίλες και πισίνες,διόγκωσε τη φοροδιαφυγή, ήθελε να βάλλειτα παιδιά της στο δημόσιο, και είχεψύχωση με το να μπουν στο Πανεπιστήμιο,ψήφιζε Πασοκάρα και ΝΔ και ξέχασε κατάβάση από που ξεκίνησε. Το μόνο που τουςείχε μείνει για να θυμάται ήταν η φωνήτου Νταλάρα να τραγουδάει "Τοανεμολόγιο" και "Το Καραντί" καινα σιγοτραγουδάει μαζί του πίνονταςουίσκι...
Τώρααυτή η γενιά ψηφίζει μνημόνια, καιπροδίδει τους ίδιους τους αγώνες της,καθώς και τα παιδιά της. Το ότι η γυναίκατου Νταλάρα πολιτεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ καιψήφισε αυτά που ψήφισε πίστευα ότι ήταντο αποκορύφωμα... Το Νταλάρα τον αποκαθήλωσαεντελώς. Και μόλις έμαθα ότι θα κάνειαυτές τις δωρεάν συναυλίες διαφώνησα.'Δε ντρέπεται,' έλεγα 'ο ξεφτίλας να τοπαίζει ότι τραγουδάει για τη φτωχολογιά,ενώ η γυναίκα του σκοτώνει το λαό μεσιγαστήρα 2 χρόνια τώρα'
Βλέπονταςόμως την εικόνα στο Ίλιον, πραγματικάμε πόνεσε η καρδιά μου. Κι αυτό το βάροςμε έκανε να γράψω σήμερα. Γιατί ακόματο σκέφτομαι διαρκώς 36 ώρες αφότου τονείδα να τρώει το γιαούρτι και να μηφεύγει. Συγκινήθηκα...
Ένιωθασα να επιτίθενται στον πατέρα μου, τονοποίο κράζω από το πρωί ως το βράδυ -αυτόν και τους ομοίους του! Και για αυτόήθελα να τον υπερασπιστώ.
Ηεικόνα αυτής της λοιδορίας με έκανε νασιχαθώ και με σόκαρε, με ξενέρωσε. Οτύπος που ανέβηκε με το κράνος με φόβισε.Ο Νταλάρας όμως δεν έφυγε ούτε τότε,παρ' ότι ίσως να παιζόταν η σωματική τουακεραιότητα. Αυτή η εικόνα μου θύμισεΧριστό στο μυστικό δείπνο και στοΓολγοθά, παρ' ότι απεχθάνομαι όλες τιςθρησκείες. Τον θαύμασα.
Δεδιαφωνώ με το γιαούρτωμα πολιτικών,επιχειρηματιών που θέλουν εργάτεςσκλάβους, μεγαλοδημοσιογράφων καιεκδοτών. Αντιθέτως μάλιστα θα έριχνακι εγώ αν μου δινόταν η ευκαιρία. Δεδιαφωνώ επίσης με τη μπούκα στη βουλή,τις πέτρες στους μπάτσους, την επίθεσηστη Marfin, το κάψιμο του Χριστουγεννιάτικουδέντρου, τη ρίψη μολότοφ. Αντίθετα, θέλωνα πάρουμε τα όπλα και να κάνουμε μιαβαθιά ταξική, κοινωνική και πολιτικήεπανάσταση στην Ελλάδα.
Όμωςτο να επιτεθώ σε ένα καλλιτέχνη το βρίσκωαντιαισθητικό, λάθος και βαθιά φασιστικό.Δε με εκφράζει και θα ήθελα να μην είχεγίνει ποτέ. Συνειδητοποίησα ότι μουέγινε συμπαθής ο George (που έλεγε κι οΠανούσης) από την αντίδρασή του. Στησυνέχεια άκουσα τις συνεντεύξεις τουςτις τελευταίες μέρες, και μου έγινεακόμα πιο συμπαθής, αντίθετα με τηγυναίκα του...
Συνειδητοποίησακαι κάτι άλλο: αυτά τα τραγούδια πουλέει ο Νταλάρας συμβολίζουν όλα τααρνητικά που είπαμε παραπάνω, αλλά ηουσία τους θα μπορούσε να είναι καισύμβολο για μια νέα αρχή, για εμάς τουςνεότερους, που έχουμε ακόμη τσαγανό καιψυχή και θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματακαι το κατεστημένο στην Ελλάδα.
Αυτόδε σημαίνει ότι δεν τα σκάτωσε στοπαρελθόν στη ζωή του και στην καριέρατου ο Νταλάρας, ούτε ότι συμφωνώ μαζίτου στα περί "αναπόφευκτου" τουμνημονίου κλπ. Θα ήθελα να είναι κιεκείνος μαζί με το λαό όπως ο Θεοδωράκηςκι ο Αλκίνοος στις πορείες στο δρόμο τατελευταία 2 χρόνια, και να μη σιωπά μέχρισήμερα. Εκείνος αποφάσισε να κάνει αυτέςτις δωρεάν συναυλίες για τον κόσμο,δικαίωμά του.
Όπωςκαι δικαίωμά μου είναι κι εμένα ναδιαφωνώ με αυτές, όπως και ότι τώραάλλαξα γνώμη και τις στηρίζω. Μακάρι ναήμουν στην Αθήνα σε μία από τις επόμενεςσυναυλίες του, για να τον χειροκροτήσω,να τον υπερασπιστώ και να τον συγχαρώαπό κοντά. Προς το παρόν, ανυπομονώ ναέρθει στο εξωτερικό για να του σφίξω τοχέρι, μόνο για την αντίδραση του στοΊλιον.
GreekRagnaroker
Υστερόγραφο:Θα συνεχίσω να αγαπάω και να ακούω τοΤζίμη Πανούση κάθε μέρα στο ραδιόφωνο,γιατί αυτή είναι η Ελλάδα που με εκφράζει
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Πως μπορώ να δεχτώ ότι ο πεντάχρονος εγγονός μου, είναι τώρα εγγονή;»
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Λαϊκό τσουνάμι στην Θράκη κατά του χρυσού ...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
