στόχους

2012-04-08 19:43:13

Στάθης Ευσταθιάδης

Η διάσκεψη των λεγόμενων «Φίλων του Συριακού Λαού» της περασμένης Κυριακής στην Κωνσταντινούπολη ήταν ένα ακόμη «σόου» εκείνων που υπό το κάλυμμα ανθρωπιστικών αισθημάτων και φιλόπτωχων διαθέσεων επιχειρούν να προωθήσουν πολιτικές εναντίον τρίτων είτε να εξυπηρετήσουν στενά κομματικούς στόχους. Εβδομήντα τέσσερις χώρες έλαβαν μέρος, 32 περιθωριακές συναντήσεις καταγράφηκαν, ο τουρκικός Τύπος που ηδονίζεται με τις στατιστικές μέτρησε συνολικά 88 ώρες συνομιλιών και επαφών μεταξύ υπουργών και κυβερνητικών αξιωματούχων των χωρών που συμμετείχαν – μεταξύ των οποίων η Ελλάδα με τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών πρέσβη κ. Γιάννη Ζέππο –, αλλά τι απέδωσαν όλα αυτά; Τίποτε. Ή μάλλον, απέδωσαν ένα αρνητικό κλίμα. Πολλά λόγια και λίγες πράξεις. Τρεις σημαντικές απουσίες βάρυναν τη διάσκεψη: της Ρωσίας, της Κίνας και της βαρόνης Κάθριν Αστον, της αρμόδιας για τις εξωτερικές σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης

. Της ήταν αδύνατον να παραστεί επειδή, όπως ανακοίνωσε το γραφείο της, στη διάσκεψη δεν είχε κληθεί η Κύπρος. Η Αγκυρα δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Η απουσία τής βαρόνης όμως πήρε σοβαρό, συμβολικό χαρακτήρα. «Η Ευρώπη στάθηκε μακριά από τη διάσκεψη και ό,τι αυτή θέλησε να εκφράσει», σχολίασε το δίκτυο CNN και υπογράμμισε ο τουρκικός Τύπος. Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέντ Νταβούτογλου «δεν απέδωσε σημασία» στην απουσία της και βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει παράπονα για τη στάση της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία και ο γάλλος ομόλογός του Αλέν Ζιπέ θέλησε να περιορίσει τις εντυπώσεις δηλώνοντας στην τουρκική τηλεόραση ότι «η Ευρώπη συμπαθεί και ενισχύει» τις κινήσεις για τη «σωτηρία του άμαχου πληθυσμού» της Συρίας. Δεν αρνήθηκε όμως ότι θα μπορούσε να ήταν «περισσότερο εμφανής» η Ευρωπαϊκή Ενωση.Η θέση της Ρωσίας ήταν εκ των προτέρων γνωστή. Αλλωστε την επανέλαβε για όσους (ίσως) την είχαν ξεχάσει ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ - «κάποιες χώρες» είπε, με τις πράξεις τους και με τις «εκδηλώσεις» τους οδηγούν τη Συρία σε εμφύλιο πόλεμο. Η διάσκεψη οδηγήθηκε σε ναυάγιο. Αλλά δεν είχαν αυταπάτες οι περισσότεροι από όσους πήραν μέρος. Πίσω από την ανθρωπιστική πρωτοβουλία της Ουάσιγκτον και μερικών ευρωπαϊκών κρατών βρίσκεται η στρατηγική της εκμηδένισης του Ιράν. Οχι μόνο των πυρηνικών του σχεδίων, αλλά και της επιρροής που ασκεί και μπορεί να ασκήσει μελλοντικά στην περιοχή. Η Συρία - η οποία εκτείνεται ως τη Μεσόγειο και διατηρεί ειδικής μορφής σχέσεις με τον Λίβανο - είναι δογματικά και οικονομικά «προέκταση» του Ιράν για την Αμερική, όπως και για το ΝΑΤΟ. Προσθέτοντας και το Ιράκ, όπου η κυβέρνηση του Νούρι αλ Μαλίκι συμπλέει δογματικά με τους Αγιατολάχ της Τεχεράνης, έχουμε μία ισλαμική περιοχή την οποία δεν μπορούν να αγνοήσουν ούτε και οι σαφώς εχθρικές στον πρόεδρο Μπάσαρ αλ Ασαντ εμίρηδες και βασιλιάδες της Αραβικής χερσονήσου. Η κυρία Χίλαρι Κλίντον δεν έκρυψε την απογοήτευσή της όταν διαπίστωσε ότι η στάση τους στην Κωνσταντινούπολη δεν ήταν τόσο «παραγωγική» όσο θα ήθελε. Οι «Financial Times» (3/4) σημείωσαν ότι «πολλοί άραβες ηγέτες» ζήτησαν να είναι «ήπιας μορφής» η απόφαση της διάσκεψης. Η απουσία της Ρωσίας και της Κίνας «συγκράτησε» και άλλες χώρες. Δεν θα ήθελαν - και δεν θέλησαν - να ακολουθήσουν τη γραμμή της Ουάσιγκτον. Γνώριζαν ότι οι αποφάσεις τους θα είχαν κάποιον αντίκτυπο στις σχέσεις τους με τη Μόσχα και το Πεκίνο. «Οι συμμετέχοντες (στη διάσκεψη) δεν είχαν χρόνο να σκεφθούν τι τραβά ο άμαχος πληθυσμός στη Συρία. Πολύ περισσότερο ανησυχούσαν για τις σχέσεις τους με τη Ρωσία και την Κίνα», έγραψε η τουρκική «Today's Zaman» (4/4). Και ο σχολιαστής του τουρκικού CNN πριν ακόμα τερματιστεί η διάσκεψη διαπίστωνε ότι οι περισσότεροι μουσουλμάνοι ηγέτες που έπαιρναν μέρος έδειξαν ότι δεν θα ήθελαν να τραυματίσουν τις σχέσεις τους με τη Μόσχα και το Πεκίνο υποστηρίζοντας αποφάσεις οι οποίες θα τις ενοχλούσαν. Η διάσκεψη όμως έχει και «άρωμα» αμερικανικών εκλογών. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα δέχεται πυρά ακόμη και από Δημοκρατικούς για τη (δήθεν) «αναποτελεσματική» πολιτική του στη Συρία. Η διάσκεψη της Κωνσταντινούπολης, την οποία προώθησε η Ουάσιγκτον, ήταν μία απάντηση της κυβέρνησης Ομπάμα στους επικριτές της.

Τεχεράνη

Γύρισε την πλάτη στον Ερντογάν

Η Τουρκία θέλησε να παίξει το γνωστό παιχνίδι της. Προώθησε παρασκηνιακά αλλά και σε κατ' ιδίαν συναντήσεις του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με ξένους ηγέτες την «ανάγκη» να δοθούν «όπλα και ο ανάλογος εξοπλισμός» στους «εξεγερμένους». Οταν συνάντησε την έντονη αντίδραση της αμερικανικής πλευράς - η κυρία Κλίντον δεν επέτρεψε παρεξηγήσεις -, άλλαξε τους στόχους του και μετρίασε τον ενθουσιασμό του. Το γεγονός ότι η Τουρκία ήταν η χώρα που οργάνωσε τη διάσκεψη ενισχύει ασφαλώς την εικόνα της στην περιοχή και στον ευρύτερο μουσουλμανικό κόσμο - μόνιμη επιδίωξη της στρατηγικής της κυβέρνησης Ερντογάν - αλλά ταυτόχρονα υπονομεύει και τον ρόλο που θέλει να παίξει σε περισσότερο ουσιαστικά προβλήματα. Κυρίως στο πρόβλημα με το Ιράν. Η Τεχεράνη αντέδρασε. Την περασμένη Δευτέρα, 24 ώρες μετά την «ήπια» απόφαση των «φίλων του συριακού λαού», η Αγκυρα δέχθηκε ψυχρολουσία. Η Τεχεράνη ανακοίνωσε ότι δεν θέλει να γίνει στην Κωνσταντινούπολη, όπως είχε αποφασιστεί, η συνάντηση των «5+1» με το Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμά του αλλά στο Ιράκ. InfoGnomon

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ