2013-08-30 10:10:07
Επανέρχεται στο προσκήνιο η πληροφορία για πέρασμα της περιουσίας του Δημοσίου ως ενέχυρο στον ESM, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
Άμεση εκποίηση λιμανιών, αεροδρομίων, ενέργειας, ύδρευσης, γης και λοιπών περιουσιακών στοιχείων ζητούν και οι Γερμανοί βιομήχανοι.
Οι δανειστές εκφράζουν πλέον ανοιχτά τις προθέσεις τους για τη δημόσια περιουσία. Όχι ότι ποτέ τις έκρυψαν, απλά εμείς μέσα στην νάρκη από την ευζωία και την πολιτική παραπλάνηση δεν θέλαμε να ακούσουμε ό,τι πραγματικά λεγόταν και να δούμε ό,τι πραγματικά ήταν εμφανές. Οι γερμανικές κραυγές, του τύπου “πουλήστε τα νησιά σας για να ξεχρεώσετε!“, δεν δημοσιοποιήθηκαν δήθεν από παρανόηση ή χάριν αστεϊσμού αλλά για να καλλιεργηθεί κλίμα αποδοχής της αρπαγής.
Ενώ, όπως χαρακτηριστικά σχολίασε ο rally monkey, τυχόν έκδοση Ευρωομολόγου ή εκτύπωση ευρώ θα γίνει μετά από οικονομική αιματοχυσία. Των χρεωστών, εννοείται. Το Ευρωομόλογο είναι βολικός μύθος τον οποίο αναπαράγουν κυρίως οι πολιτικοί εκείνοι που ευθύνονται για την οικονομική καταστροφή, με σκοπό να μην συζητούνται και αποδίδονται οι ευθύνες τους, ποινικά όπως θα έπρεπε, ώστε οι πολίτες να βαυκαλίζονται με την εντύπωση ότι οι Γερμανοί θα εξευτελίσουν τις αποταμιεύσεις τους για να μας ξεχρεώσουν.
Φυσικά τυχόν εκποίηση ενεχύρου, που επιπλέον, όπως στην προκειμένη περίπτωση, γίνεται υπό επαχθείς όρους, δεν συντελεί στην ουσιαστική αποπληρωμή και στην ελάφρυνση από το χρέος. Οδηγεί στην κατάσταση που περιέγραφε ο Ιρβινγκ Φίσερ, κορυφαίος Αμερικανός οικονομολόγος την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης: «Όσο περισσότερα πληρώνουν οι οφειλέτες, τόσο περισσότερα χρωστούν».
Ακριβώς το ίδιο προκαλείται από την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης που μας έχει επιβληθεί. Όσο μειώνονται οι μισθοί για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, τόσο αυξάνεται το πραγματικό χρέος. “Εκτινάχθηκε” στα 321 δις, περιστασιακά λέει. Για τους πιστωτές, αλλά και για τους εγχώριους “ψιθυριστές” στην Τρόικα, αποτελεί βέβαια ευτύχημα, καθώς αυξάνει την αξία των χρημάτων τους και τους επιτρέπει να αγοράσουν φθηνά ο,τιδήποτε απαξιώνεται (γη, επιχειρήσεις, ανθρώπους).
Τουλάχιστον, λοιπόν, ας μην προβληματιζόμαστε άλλο εάν εφαρμόζουμε σωστά την πολιτική. Απλώς εφαρμόζουμε μια πολιτική που μάς καταστρέφει. Και οδηγεί στην κατάργηση των βασικών υποδομών του ελληνικού κράτους – μαζί με τα “ξερά” αχρήστων δημοσίων οργανισμών καίγονται και τα “χλωρά”, στην απώλεια της δημόσιας περιουσίας και εν τέλει, εάν όχι σε απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας, σε μια πλήρη κηδεμονία, με πολίτες πενομένους και ασαφή εδαφική κυριότητα.
Ελλάδα ίσον δημόσια περιουσία συν ένοπλες δυνάμεις που την υπερασπίζονται συν ιδιωτική περιουσία που ανήκει σε Έλληνες το γένος. Όταν και οι τρεις συντελεστές της εξίσωσης τείνουν στο μηδέν, παύει να υπάρχει Ελλάδα.
Θυμάστε τώρα την αντιδικία για το Αγγλικό Δίκαιο και γιατί όφειλε να διέπει όλα όσα αποδεχθήκαμε μετά το Δεύτερο Μνημόνιο, παραιτούμενοι από κάθε επίκληση εθνικής κυριαρχίας, όταν μερικοί αστειευόντουσαν “σιγά, μη μάς πουλήσουν την Ακρόπολη”;
Γίνεται αντιληπτό γιατί η FAZ κατηγορούσε προχθές την ελληνική πολιτική ελίτ σαν “ανίκανη”, επειδή δεν έχει προχωρήσει ταχύρρυθμα τις εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας;
Διακρίνεται τι βρίσκεται πίσω από την “Υπόθεση Σταυρίδη-ΤΑΙΠΕΔ”, που πιθανόν υποδηλώνει αφενός προσωπική αποποίηση ευθυνών αφετέρου παρελκυστική πολιτική μας στο θέμα των εξπρές ιδιωτικοποιήσεων – και όχι “αποκρατικοποιήσεων”, παρακαλώ- που επιτακτικά ζητούνται;
Βλέπετε γιατί έχει δική του παντιέρα το Υπουργείο Οικονομικών στις αμυντικές βιομηχανίες, νοιάζονται ή θέλουν οι δανειστές μια Ελλάδα με αμυντική επάρκεια;
Οι Γερμανοί δεν είναι Αγγλοαμερικανοί, που στο τέλος ίσως άφηναν κανένα “ξεροκόμματο” στο εξ αρχής προτεκτοράτο τους για να επιβιώνει έστω στα όρια του αφανισμού. Το μόνο εν ισχύ δόγμα είναι “Ουαί τοις ηττημένοις”. Οι ίδιοι, αντιμετώπισαν σαν σκλάβους τους ανατολικούς ομοεθνείς τους.
Για 1 μάρκο (!) πουλήθηκαν τα περιουσιακά στοιχεία της Ανατολικής Γερμανίας. Και το κόστος της γερμανικής επανένωσης, δύο τρις, μετακυλήθηκε στους υπόλοιπους της Ευρωζώνης, με την συσσώρευση γερμανικών πλεονασμάτων σε βάρος των αντίστοιχα δημιουργούμενων ελλειμμάτων στον Νότο, αφού η ανοιχτή αγορά και το ευρώ(=μάρκο) λειτουργούσε σαν πολιορκητικός κριός για το γερμανικό πλεονέκτημα ανταγωνιστικότητας.
Γι’ αυτό οι Γερμανοί ήταν αυτοί που μας δάνεισαν, σώζοντας μας, και επιπλέον, όπως αποκάλυψε η Daily Mail, μας χορηγούσαν επί ένα χρόνο ρευστότητα, σε μετρητά, “κόβοντας” προφανώς χρήμα. Παρείχαν στο σύστημα σταθερότητα και διασφάλιζαν την αντοχή ενός προσοδοφόρου για αυτούς γεωοικονομικού καθεστώτος, της Ευρωζώνης.
Ο πρεσβύτερος Καραμανλής, που μάς έβαλε με ανισοβαρείς σχέσεις, “να κολυμπήσουμε” τάχα, σε μια λέσχη όπου δεν είχαμε το παραμικρό πλεονέκτημα, οικονομικό, διακυβερνητικό ή ισχύος, ενώ ταυτόχρονα διαφέραμε ιστορικά στον πολιτισμικο-θρησκευτικό τομέα.
Ο Ανδρέας, ο οποίος λεηλάτησε τους πόρους που έδωσε η λέσχη, σε αντιστάθμισμα για την ολοκληρωτική καταστροφή της ελληνικής παραγωγικής οικονομίας από το άνοιγμα της στην ΕΟΚ.
Ο Σημίτης, που χωρίς ενημέρωση και δημοψήφισμα, παρά τις αντίθετες φωνές, με παράτες αλλά κρυφίως επί του ουσιαστικού διακυβεύματος, μας ενέταξε στην ζώνη του ευρώ εκχωρώντας χωρίς εγγυήσεις την νομισματική πολιτική σε ξένα κέντρα.
Ας μην ειπωθεί κάτι άλλο για τους δύο πρώτους, μόνο ότι η θέση τους στην ελληνική ιστορία οφείλει να επανεξεταστεί.
Κατά την υποκειμενική μας άποψη, η οποία δεν οφείλει να δεσμεύει και το antinews, όλοι όσοι “ενορχήστρωσαν” την είσοδο της χώρας στο Ευρώ όφειλαν να παραπεμφθούν σε Ειδικό Δικαστήριο.
Αδιάφορο αν κάποιοι μιλήσουν για όψιμο “ευρωσκεπτικισμό” ή “αντιγερμανισμό του συρμού”. Αποδεδειγμένα πλέον, αυτό που ονομάζεται “Ενωμένη Ευρώπη” δεν υπάρχει, ακολουθεί μια ιστορική πορεία στο άγνωστο, ανεμίζοντας ψευδεπίγραφα, σαν σημαία ευκαιρίας, την ανάμνηση των πραγματικά ιδεαλιστών, πρώτων οραματιστών της και μεταπολεμικών ιδρυτών. Αυτό που υπάρχει είναι μια συγκέντρωση ισχύος σε ορισμένα εθνικά, οικονομικά και χρηματοπιστωτικά κέντρα. Σε βάρος όλων των υπολοίπων.
Και ενώ μέχρι πρόσφατα διακινούσε το άλλοθι ότι, με αυτόν τον άτυπο ολοκληρωτισμό, επιχειρεί να προλάβει την υποβάθμισή της από την ξέφρενη ανάδυση των BRICS, μόλις προχθές οι FT διαπίστωναν ότι οι BRICS “ξεφουσκώνουν”.
Σύντομα ή λίγο αργότερα, θα βρεθούμε ενώπιον μιας εθνικής πραγματικότητας χωρίς ψιμύθια. Έχει το πρόσωπο της Μέδουσας. Ίσως αιτιολογημένα αποφεύγουμε να την αντικρύσουμε, μην “πετρώσουμε”. Όμως πλέον οφείλουμε. Δεν θα μάς σώσουν ούτε οι Γερμανοί ούτε οι Αμερικανοί ούτε οι Ρώσσοι. Το μόνο που ίσως μάς σώσει είναι η αλήθεια. Η αλήθεια για το τι μας συμβαίνει, από τι απειλούμαστε, τί μπορούμε να περιμένουμε, πού πραγματικά “πατάμε”, ποιες είναι πραγματικά οι προοπτικές.
Και σε ποιους πολιτικούς και ποιες πολιτικές δυνάμεις μπορούμε να στηριζόμαστε.
Κάποιοι, εκτελούν εντολές εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, σιωπηλά, επειδή επιβλήθηκε από την δουλεία του χρέους.
Άλλοι, εκτελούν τις εντολές υπερθεματίζοντας για την ανάγκη των εκποιήσεων.
Ενώ τρίτοι, κόπτονται υπέρ της δημόσιας περιουσίας, για να την πουλήσουν εάν αναλάβουν εξουσία, με ίδιον όφελος!
Με τα τύμπανα του πολέμου να ηχούν δίπλα, ενός παγκοσμίου πολέμου μη αποκλειόμενου, ίσως οι λύσεις βρίσκονται “έξω από το κάδρο”, όπως χαρακτηρίζονται οι αντισυμβατικές προσεγγίσεις – με τις συμβατικές πορευόμαστε πέντε χρόνια δίχως αποτέλεσμα. Μπορεί όμως η Ελλάδα π.χ. να καταλογίσει αρπακτική πρόθεση στους εταίρους της δίχως να υποστεί άμεσα οικονομική καταστροφή; Μα θα την υποστεί ούτως ή αλλως αν συνεχίσει την επιβληθείσα πορεία, καθώς έτσι το χρέος δεν “βγαίνει”.
Ο πρωθυπουργός δεν είναι “επαναστάτης χωρίς αιτία”. Ενδεχομένως δε, δεν χρειάζεται να χαράξει “αντισυστημική” πορεία. Επιθυμεί να μην δίνονται λαβές επειδή πρώτα απ’ όλα σκοπεύει να διώξει την Τρόικα – εκεί που ο Παπανδρέου την έφερε. Αλλά το λογιστικό, εν πολλοίς, πρωτογενές πλεόνασμα δεν θα θεραπεύσει την εθνική εξασθένιση. Θα πρέπει να αποτυπώσει την πραγματικότητα και να ενημερώσει το λαό. Γι’ αυτό γίνεται ιστορική η ευθύνη του να αποτρέψει το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από τη δυσαρέσκεια πολιτών που βρίσκονται σε άγνοια.
Και τι σε κάνει να ελπίζεις στην αλήθεια, θα ρωτήσουν άλλοι, ακροτελεύτια. Πότε επικράτησε, αυτή μαζί με το δίκαιο; Μα αν πάψουμε να την επιδιώκουμε είναι σαν να παίρνουμε πνευματικό κώνειο. Εθνικό το Αληθές.
Προφήτης / antinews.gr
Άμεση εκποίηση λιμανιών, αεροδρομίων, ενέργειας, ύδρευσης, γης και λοιπών περιουσιακών στοιχείων ζητούν και οι Γερμανοί βιομήχανοι.
Οι δανειστές εκφράζουν πλέον ανοιχτά τις προθέσεις τους για τη δημόσια περιουσία. Όχι ότι ποτέ τις έκρυψαν, απλά εμείς μέσα στην νάρκη από την ευζωία και την πολιτική παραπλάνηση δεν θέλαμε να ακούσουμε ό,τι πραγματικά λεγόταν και να δούμε ό,τι πραγματικά ήταν εμφανές. Οι γερμανικές κραυγές, του τύπου “πουλήστε τα νησιά σας για να ξεχρεώσετε!“, δεν δημοσιοποιήθηκαν δήθεν από παρανόηση ή χάριν αστεϊσμού αλλά για να καλλιεργηθεί κλίμα αποδοχής της αρπαγής.
Ενώ, όπως χαρακτηριστικά σχολίασε ο rally monkey, τυχόν έκδοση Ευρωομολόγου ή εκτύπωση ευρώ θα γίνει μετά από οικονομική αιματοχυσία. Των χρεωστών, εννοείται. Το Ευρωομόλογο είναι βολικός μύθος τον οποίο αναπαράγουν κυρίως οι πολιτικοί εκείνοι που ευθύνονται για την οικονομική καταστροφή, με σκοπό να μην συζητούνται και αποδίδονται οι ευθύνες τους, ποινικά όπως θα έπρεπε, ώστε οι πολίτες να βαυκαλίζονται με την εντύπωση ότι οι Γερμανοί θα εξευτελίσουν τις αποταμιεύσεις τους για να μας ξεχρεώσουν.
Φυσικά τυχόν εκποίηση ενεχύρου, που επιπλέον, όπως στην προκειμένη περίπτωση, γίνεται υπό επαχθείς όρους, δεν συντελεί στην ουσιαστική αποπληρωμή και στην ελάφρυνση από το χρέος. Οδηγεί στην κατάσταση που περιέγραφε ο Ιρβινγκ Φίσερ, κορυφαίος Αμερικανός οικονομολόγος την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης: «Όσο περισσότερα πληρώνουν οι οφειλέτες, τόσο περισσότερα χρωστούν».
Ακριβώς το ίδιο προκαλείται από την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης που μας έχει επιβληθεί. Όσο μειώνονται οι μισθοί για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, τόσο αυξάνεται το πραγματικό χρέος. “Εκτινάχθηκε” στα 321 δις, περιστασιακά λέει. Για τους πιστωτές, αλλά και για τους εγχώριους “ψιθυριστές” στην Τρόικα, αποτελεί βέβαια ευτύχημα, καθώς αυξάνει την αξία των χρημάτων τους και τους επιτρέπει να αγοράσουν φθηνά ο,τιδήποτε απαξιώνεται (γη, επιχειρήσεις, ανθρώπους).
Τουλάχιστον, λοιπόν, ας μην προβληματιζόμαστε άλλο εάν εφαρμόζουμε σωστά την πολιτική. Απλώς εφαρμόζουμε μια πολιτική που μάς καταστρέφει. Και οδηγεί στην κατάργηση των βασικών υποδομών του ελληνικού κράτους – μαζί με τα “ξερά” αχρήστων δημοσίων οργανισμών καίγονται και τα “χλωρά”, στην απώλεια της δημόσιας περιουσίας και εν τέλει, εάν όχι σε απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας, σε μια πλήρη κηδεμονία, με πολίτες πενομένους και ασαφή εδαφική κυριότητα.
Ελλάδα ίσον δημόσια περιουσία συν ένοπλες δυνάμεις που την υπερασπίζονται συν ιδιωτική περιουσία που ανήκει σε Έλληνες το γένος. Όταν και οι τρεις συντελεστές της εξίσωσης τείνουν στο μηδέν, παύει να υπάρχει Ελλάδα.
Θυμάστε τώρα την αντιδικία για το Αγγλικό Δίκαιο και γιατί όφειλε να διέπει όλα όσα αποδεχθήκαμε μετά το Δεύτερο Μνημόνιο, παραιτούμενοι από κάθε επίκληση εθνικής κυριαρχίας, όταν μερικοί αστειευόντουσαν “σιγά, μη μάς πουλήσουν την Ακρόπολη”;
Γίνεται αντιληπτό γιατί η FAZ κατηγορούσε προχθές την ελληνική πολιτική ελίτ σαν “ανίκανη”, επειδή δεν έχει προχωρήσει ταχύρρυθμα τις εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας;
Διακρίνεται τι βρίσκεται πίσω από την “Υπόθεση Σταυρίδη-ΤΑΙΠΕΔ”, που πιθανόν υποδηλώνει αφενός προσωπική αποποίηση ευθυνών αφετέρου παρελκυστική πολιτική μας στο θέμα των εξπρές ιδιωτικοποιήσεων – και όχι “αποκρατικοποιήσεων”, παρακαλώ- που επιτακτικά ζητούνται;
Βλέπετε γιατί έχει δική του παντιέρα το Υπουργείο Οικονομικών στις αμυντικές βιομηχανίες, νοιάζονται ή θέλουν οι δανειστές μια Ελλάδα με αμυντική επάρκεια;
Οι Γερμανοί δεν είναι Αγγλοαμερικανοί, που στο τέλος ίσως άφηναν κανένα “ξεροκόμματο” στο εξ αρχής προτεκτοράτο τους για να επιβιώνει έστω στα όρια του αφανισμού. Το μόνο εν ισχύ δόγμα είναι “Ουαί τοις ηττημένοις”. Οι ίδιοι, αντιμετώπισαν σαν σκλάβους τους ανατολικούς ομοεθνείς τους.
Για 1 μάρκο (!) πουλήθηκαν τα περιουσιακά στοιχεία της Ανατολικής Γερμανίας. Και το κόστος της γερμανικής επανένωσης, δύο τρις, μετακυλήθηκε στους υπόλοιπους της Ευρωζώνης, με την συσσώρευση γερμανικών πλεονασμάτων σε βάρος των αντίστοιχα δημιουργούμενων ελλειμμάτων στον Νότο, αφού η ανοιχτή αγορά και το ευρώ(=μάρκο) λειτουργούσε σαν πολιορκητικός κριός για το γερμανικό πλεονέκτημα ανταγωνιστικότητας.
Γι’ αυτό οι Γερμανοί ήταν αυτοί που μας δάνεισαν, σώζοντας μας, και επιπλέον, όπως αποκάλυψε η Daily Mail, μας χορηγούσαν επί ένα χρόνο ρευστότητα, σε μετρητά, “κόβοντας” προφανώς χρήμα. Παρείχαν στο σύστημα σταθερότητα και διασφάλιζαν την αντοχή ενός προσοδοφόρου για αυτούς γεωοικονομικού καθεστώτος, της Ευρωζώνης.
Ο πρεσβύτερος Καραμανλής, που μάς έβαλε με ανισοβαρείς σχέσεις, “να κολυμπήσουμε” τάχα, σε μια λέσχη όπου δεν είχαμε το παραμικρό πλεονέκτημα, οικονομικό, διακυβερνητικό ή ισχύος, ενώ ταυτόχρονα διαφέραμε ιστορικά στον πολιτισμικο-θρησκευτικό τομέα.
Ο Ανδρέας, ο οποίος λεηλάτησε τους πόρους που έδωσε η λέσχη, σε αντιστάθμισμα για την ολοκληρωτική καταστροφή της ελληνικής παραγωγικής οικονομίας από το άνοιγμα της στην ΕΟΚ.
Ο Σημίτης, που χωρίς ενημέρωση και δημοψήφισμα, παρά τις αντίθετες φωνές, με παράτες αλλά κρυφίως επί του ουσιαστικού διακυβεύματος, μας ενέταξε στην ζώνη του ευρώ εκχωρώντας χωρίς εγγυήσεις την νομισματική πολιτική σε ξένα κέντρα.
Ας μην ειπωθεί κάτι άλλο για τους δύο πρώτους, μόνο ότι η θέση τους στην ελληνική ιστορία οφείλει να επανεξεταστεί.
Κατά την υποκειμενική μας άποψη, η οποία δεν οφείλει να δεσμεύει και το antinews, όλοι όσοι “ενορχήστρωσαν” την είσοδο της χώρας στο Ευρώ όφειλαν να παραπεμφθούν σε Ειδικό Δικαστήριο.
Αδιάφορο αν κάποιοι μιλήσουν για όψιμο “ευρωσκεπτικισμό” ή “αντιγερμανισμό του συρμού”. Αποδεδειγμένα πλέον, αυτό που ονομάζεται “Ενωμένη Ευρώπη” δεν υπάρχει, ακολουθεί μια ιστορική πορεία στο άγνωστο, ανεμίζοντας ψευδεπίγραφα, σαν σημαία ευκαιρίας, την ανάμνηση των πραγματικά ιδεαλιστών, πρώτων οραματιστών της και μεταπολεμικών ιδρυτών. Αυτό που υπάρχει είναι μια συγκέντρωση ισχύος σε ορισμένα εθνικά, οικονομικά και χρηματοπιστωτικά κέντρα. Σε βάρος όλων των υπολοίπων.
Και ενώ μέχρι πρόσφατα διακινούσε το άλλοθι ότι, με αυτόν τον άτυπο ολοκληρωτισμό, επιχειρεί να προλάβει την υποβάθμισή της από την ξέφρενη ανάδυση των BRICS, μόλις προχθές οι FT διαπίστωναν ότι οι BRICS “ξεφουσκώνουν”.
Σύντομα ή λίγο αργότερα, θα βρεθούμε ενώπιον μιας εθνικής πραγματικότητας χωρίς ψιμύθια. Έχει το πρόσωπο της Μέδουσας. Ίσως αιτιολογημένα αποφεύγουμε να την αντικρύσουμε, μην “πετρώσουμε”. Όμως πλέον οφείλουμε. Δεν θα μάς σώσουν ούτε οι Γερμανοί ούτε οι Αμερικανοί ούτε οι Ρώσσοι. Το μόνο που ίσως μάς σώσει είναι η αλήθεια. Η αλήθεια για το τι μας συμβαίνει, από τι απειλούμαστε, τί μπορούμε να περιμένουμε, πού πραγματικά “πατάμε”, ποιες είναι πραγματικά οι προοπτικές.
Και σε ποιους πολιτικούς και ποιες πολιτικές δυνάμεις μπορούμε να στηριζόμαστε.
Κάποιοι, εκτελούν εντολές εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, σιωπηλά, επειδή επιβλήθηκε από την δουλεία του χρέους.
Άλλοι, εκτελούν τις εντολές υπερθεματίζοντας για την ανάγκη των εκποιήσεων.
Ενώ τρίτοι, κόπτονται υπέρ της δημόσιας περιουσίας, για να την πουλήσουν εάν αναλάβουν εξουσία, με ίδιον όφελος!
Με τα τύμπανα του πολέμου να ηχούν δίπλα, ενός παγκοσμίου πολέμου μη αποκλειόμενου, ίσως οι λύσεις βρίσκονται “έξω από το κάδρο”, όπως χαρακτηρίζονται οι αντισυμβατικές προσεγγίσεις – με τις συμβατικές πορευόμαστε πέντε χρόνια δίχως αποτέλεσμα. Μπορεί όμως η Ελλάδα π.χ. να καταλογίσει αρπακτική πρόθεση στους εταίρους της δίχως να υποστεί άμεσα οικονομική καταστροφή; Μα θα την υποστεί ούτως ή αλλως αν συνεχίσει την επιβληθείσα πορεία, καθώς έτσι το χρέος δεν “βγαίνει”.
Ο πρωθυπουργός δεν είναι “επαναστάτης χωρίς αιτία”. Ενδεχομένως δε, δεν χρειάζεται να χαράξει “αντισυστημική” πορεία. Επιθυμεί να μην δίνονται λαβές επειδή πρώτα απ’ όλα σκοπεύει να διώξει την Τρόικα – εκεί που ο Παπανδρέου την έφερε. Αλλά το λογιστικό, εν πολλοίς, πρωτογενές πλεόνασμα δεν θα θεραπεύσει την εθνική εξασθένιση. Θα πρέπει να αποτυπώσει την πραγματικότητα και να ενημερώσει το λαό. Γι’ αυτό γίνεται ιστορική η ευθύνη του να αποτρέψει το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από τη δυσαρέσκεια πολιτών που βρίσκονται σε άγνοια.
Και τι σε κάνει να ελπίζεις στην αλήθεια, θα ρωτήσουν άλλοι, ακροτελεύτια. Πότε επικράτησε, αυτή μαζί με το δίκαιο; Μα αν πάψουμε να την επιδιώκουμε είναι σαν να παίρνουμε πνευματικό κώνειο. Εθνικό το Αληθές.
Προφήτης / antinews.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΑΟΚ - Την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη ο Νίνης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
