2013-08-31 00:26:37
Δημήτρης Ν. Πατσάκης, 25.8.13
Η αξιολόγηση έχει πρόσφατα εισαχθεί στο δημόσιο διάλογο, ως προϋπόθεση τοποθέτησης, ανάδειξης, ανταμοιβής και ενδεχομένως αντικατάστασης του προσωπικού, με βάση την συνολική βαθμολογία της απόδοσής τους στις θέσεις και τα καθήκοντα τα οποία κατέχουν και διεκπεραιώνουν αντίστοιχα.
Με αυτήν διαδικασία, δόκιμη και αποτελεσματική στο σύνολο σχεδόν των χωρών της Ε.Ε. αλλά και διεθνώς, επιλέγονται οι καταλληλότεροι κάθε φορά για την υλοποίηση της εργασίας την οποία καλούνται να αναλάβουν, με τις αρμόζουσες υλικές και ηθικές ανταμοιβές.
Η θλιβερή εξαίρεση της χώρας της «φαιδράς πορτοκαλέας» από την γενική αυτή αρχή ευνομίας, δημοκρατίας και ουσιαστικής ισότητας, με την ευγενή συμβολή πολιτικών και εκπροσώπων των εργαζομένων και την ανοχή της Κοινωνίας, απασχολημένης με άλλα «σοβαρότερα», όπως ανέγερση αυθαιρέτων κατασκευών, λήψη προνοιακών επιδομάτων, συνταξιοδότηση στα «50-φεύγα» κ.τ.λ. δικαιολογεί σε μεγάλο βαθμό την απαξίωσή της στα μάτια της ευρωπαϊκής και γενικά αλλοδαπής «κοινής γνώμης».
Στον χώρο της Υγείας ,από την αξιολόγηση εξαιρούνται, για άγνωστο λόγο, οι διοικούντες, με χειρότερο ενδεχόμενο την αντικατάστασή τους πρόσκαιρα ή λόγω λήξης της θητείας τους.
Το ερώτημα που τίθεται, συνοψίζεται στα ακόλουθα:
-Υπάρχει πρόθεση σκέψης περί του πρακτέου;
-Mε ποιόν ακριβώς τρόπο κρίνεται κάποιος, όχι τόσο γιατί έπραξε κάτι λάθος αλλά γιατί απέφυγε να πράξει κάτι ουσιαστικό, αρκούμενος στην κατοχή της θέσης και την νομιμοποίηση δια της υπογραφής του πράξεων που ,αν δεν ζημίωσαν, μπορούσαν να είχαν μικρότερο κόστος. Ως «κόστος» δεν εννοείται μόνον το οικονομικό, αλλά και το γενικότερο ποιοτικό αρνητικό όφελος. Η περιβόητη «Ποιότητα», με όσες μορφές και μεθόδους είναι διαπιστώσιμη, είναι ένα μόνο παράδειγμα.
Έχοντας επικεντρώσει το ενδιαφέρον μας μόνον στις συγκρίσεις του κόστους νοσηλείας διαχρονικά, όλοι σχεδόν είναι «επιτυχημένοι». Ταο γεγονός πως το κόστος πολλών συντελεστών ορίζεται εξωγενώς, προφανώς αποτελεί «λεπτομέρεια».
Η δημοσιοποίηση τεκμηριωμένων στοιχείων για κάθε μονάδα του Ε.Σ.Υ, π.χ. για την εξέλιξη του όγκου Τομογραφιών εντός αλλά κυρίως εκτός αυτής, συνδυασμένη με την νοσηλευτική κίνηση των επί μέρους κλινικών ειδικοτήτων, είναι ένα απλό παράδειγμα αξιολόγησης. Αν κάποιος δεν γνωρίζει (ή δεν θέλει να πληροφορηθεί) τι γίνεται στο «μαγαζί» του, μάλλον «δεν κάνει» και καλό θα είναι να ενημερωθεί για την αποχώρησή του (με τις σχετικές υπουργικές τυπικές ευχαριστίες κ.τ.λ).
Συμπερασματικά, υπάρχει πολλή δουλειά και κάποιοι πρέπει να ζυγίσουν καλά τις δυνάμεις τους προκειμένου να αποδεχθούν τις θέσεις που προσφέρονται.
medispin
Η αξιολόγηση έχει πρόσφατα εισαχθεί στο δημόσιο διάλογο, ως προϋπόθεση τοποθέτησης, ανάδειξης, ανταμοιβής και ενδεχομένως αντικατάστασης του προσωπικού, με βάση την συνολική βαθμολογία της απόδοσής τους στις θέσεις και τα καθήκοντα τα οποία κατέχουν και διεκπεραιώνουν αντίστοιχα.
Με αυτήν διαδικασία, δόκιμη και αποτελεσματική στο σύνολο σχεδόν των χωρών της Ε.Ε. αλλά και διεθνώς, επιλέγονται οι καταλληλότεροι κάθε φορά για την υλοποίηση της εργασίας την οποία καλούνται να αναλάβουν, με τις αρμόζουσες υλικές και ηθικές ανταμοιβές.
Η θλιβερή εξαίρεση της χώρας της «φαιδράς πορτοκαλέας» από την γενική αυτή αρχή ευνομίας, δημοκρατίας και ουσιαστικής ισότητας, με την ευγενή συμβολή πολιτικών και εκπροσώπων των εργαζομένων και την ανοχή της Κοινωνίας, απασχολημένης με άλλα «σοβαρότερα», όπως ανέγερση αυθαιρέτων κατασκευών, λήψη προνοιακών επιδομάτων, συνταξιοδότηση στα «50-φεύγα» κ.τ.λ. δικαιολογεί σε μεγάλο βαθμό την απαξίωσή της στα μάτια της ευρωπαϊκής και γενικά αλλοδαπής «κοινής γνώμης».
Στον χώρο της Υγείας ,από την αξιολόγηση εξαιρούνται, για άγνωστο λόγο, οι διοικούντες, με χειρότερο ενδεχόμενο την αντικατάστασή τους πρόσκαιρα ή λόγω λήξης της θητείας τους.
Το ερώτημα που τίθεται, συνοψίζεται στα ακόλουθα:
-Υπάρχει πρόθεση σκέψης περί του πρακτέου;
-Mε ποιόν ακριβώς τρόπο κρίνεται κάποιος, όχι τόσο γιατί έπραξε κάτι λάθος αλλά γιατί απέφυγε να πράξει κάτι ουσιαστικό, αρκούμενος στην κατοχή της θέσης και την νομιμοποίηση δια της υπογραφής του πράξεων που ,αν δεν ζημίωσαν, μπορούσαν να είχαν μικρότερο κόστος. Ως «κόστος» δεν εννοείται μόνον το οικονομικό, αλλά και το γενικότερο ποιοτικό αρνητικό όφελος. Η περιβόητη «Ποιότητα», με όσες μορφές και μεθόδους είναι διαπιστώσιμη, είναι ένα μόνο παράδειγμα.
Έχοντας επικεντρώσει το ενδιαφέρον μας μόνον στις συγκρίσεις του κόστους νοσηλείας διαχρονικά, όλοι σχεδόν είναι «επιτυχημένοι». Ταο γεγονός πως το κόστος πολλών συντελεστών ορίζεται εξωγενώς, προφανώς αποτελεί «λεπτομέρεια».
Η δημοσιοποίηση τεκμηριωμένων στοιχείων για κάθε μονάδα του Ε.Σ.Υ, π.χ. για την εξέλιξη του όγκου Τομογραφιών εντός αλλά κυρίως εκτός αυτής, συνδυασμένη με την νοσηλευτική κίνηση των επί μέρους κλινικών ειδικοτήτων, είναι ένα απλό παράδειγμα αξιολόγησης. Αν κάποιος δεν γνωρίζει (ή δεν θέλει να πληροφορηθεί) τι γίνεται στο «μαγαζί» του, μάλλον «δεν κάνει» και καλό θα είναι να ενημερωθεί για την αποχώρησή του (με τις σχετικές υπουργικές τυπικές ευχαριστίες κ.τ.λ).
Συμπερασματικά, υπάρχει πολλή δουλειά και κάποιοι πρέπει να ζυγίσουν καλά τις δυνάμεις τους προκειμένου να αποδεχθούν τις θέσεις που προσφέρονται.
medispin
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πανελλαδική συγκέντρωση σχολικών ειδών για τα παιδιά που έχουν ανάγκη!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Irina Shayk: Πιο εκρηκτική από ποτέ! (pics)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
