2013-09-01 22:46:09
Η είδηση μεταδίδεται αστραπιαία. Ενας πατέρας στην επαρχία πυροβολεί τη 17χρονη κόρη του και στη συνέχεια αποπειράται να αυτοκτονήσει με το ίδιο όπλο. Η κοινωνία σοκάρεται. Για μέρες επικρατεί σύγχυση. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τι ήταν αυτό που όπλισε το χέρι του δράστη και τον έκανε να το στρέψει εναντίον του ίδιου του του σπλάχνου. Ωσπου οι αστυνομικοί βρίσκουν κάτω από το στρώμα μία χειρόγραφη επιστολή... «Σκοτώνω την κόρη μας για να μη γίνει σαν και εσένα. Κανονικά θα έπρεπε να σκοτώσω εσένα, αλλά επειδή θα ζήσεις, όσο ζήσεις, με το βάρος του θανάτου της, θα είναι καλύτερα»!
Το πυκνό πέπλο μυστηρίου που κάλυπτε τα κίνητρα του παιδοκτόνου διαλύεται. Εκδίκηση! Η ιστορία του 47χρονου επιχειρηματία από το Αργος, ο οποίος στις 12 Αυγούστου πυροβόλησε τη 17χρονη Ασπασία και την έστειλε να χαροπαλεύει στο κρεβάτι της Εντατικής για να εκδικηθεί την εν διαστάσει σύζυγό του, δεν είναι, ωστόσο, η πρώτη που βλέπει το φως της δημοσιότητας
. Με τον ίδιο τρόπο που πολλές σύγχρονες «Μήδειες» αποποιήθηκαν τις ευθύνες τους ως μητέρες και επέτρεψαν στα ενστικτώδη πάθη τους να αφαιρέσουν τη ζωή των ίδιων τους των σπλάχνων για να εκδικηθούν τον σύντροφό τους, έτσι και κάποιοι πατεράδες δεν δίστασαν, ως άλλοι... Κρόνοι, να σκοτώσουν τα παιδιά τους. Η «Espresso της Κυριακής» θυμίζει μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις πατεράδων που παρακινημένοι από την παράφορη απαίτηση για εκδίκηση πήραν τη ζωή των παιδιών τους και συγκλόνισαν την κοινή γνώμη.
Ο παιδοκτόνος της Κρήτης
Μια μέρα του φθινοπώρου του 1999, ένας πατέρας παίρνει από το χέρι τα τέσσερα ανήλικα παιδιά του, τη 12χρονη κόρη του, τον Γιάννη, δέκα ετών, τον Νίκο, τεσσάρων ετών, και το δίχρονο αβάπτιστο αδελφάκι τους και πηγαίνουν με το αυτοκίνητο βόλτα στον Αλμυρό ποταμό στο Ηράκλειο. Φτάνοντας στον προορισμό τους ακινητοποιεί το αυτοκίνητο και αποφασίζει να θέσει σε εφαρμογή το φρικτό σχέδιό του. Δένει τα χέρια της κόρης του στο λεβιέ των ταχυτήτων για να μην μπορεί να κουνηθεί και πετάει τα αγόρια στα ορμητικά νερά του ποταμού! Αφού ολοκληρώνει την αποτρόπαιη πράξη του, επιστρέφει στο αυτοκίνητο και κατευθύνεται στην περιοχή του Μοχού, όπου εγκαταλείπει το κοριτσάκι.
Η δολοφονία των τριών αθώων αγοριών χαρακτηρίστηκε ένα από τα πιο άγρια εγκλήματα που έγιναν στη χώρα μας από γονιό. Ο πατέρας, ο Γιώργος Μεταξάκης, ομολόγησε ότι σκότωσε τα παιδιά του και καταδικάστηκε σε τρις ισόβια χωρίς ελαφρυντικά. Ακόμη πιο σοκαριστική, ίσως, και από την ίδια του την πράξη ήταν η παραδοχή του ότι αφαίρεσε τη ζωή των αγοριών για να εκδικηθεί την εν διαστάσει σύζυγό του. «Αγαπάω τα παιδιά μου. Αλλά εσύ μου τα στερείς. Εσύ φταις για όλα. Οταν πεθάνω, να με θάψετε μαζί τους» έγραφε στο ημερολόγιό του για τη γυναίκα του, με την οποία καβγάδιζαν συχνά. Σε μία προσπάθεια να την πείσει να γυρίσει κοντά του την είχε απειλήσει ότι θα σκότωνε τα παιδιά. Πράγμα που τελικά έκανε... Μετά την καταδίκη του ο Μεταξάκης οδηγήθηκε στη φυλακή, αλλά στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο δεν εμφανίστηκε ποτέ. Από τότε εργάζεται στα μαγειρεία του ψυχιατρείου. Το κελί όπου κρατείται το μοιράζεται με ακόμη έναν κρατούμενο που έχει διαπράξει το ίδιο αδίκημα.
Δεκαεφτά μαχαιριές
Το ημερολόγιο γράφει 27 Απριλίου 2002. Στο υπνοδωμάτιο ενός σπιτιού στο χωριό Πελασγία Φθιώτιδας μια γειτόνισσα βρίσκει το πτώμα της 13χρονης Βασούλας πλημμυρισμένο στο αίμα. Το άψυχο κορμάκι του κοριτσιού είναι διάτρητο από μαχαιριές. Η καρωτίδα του είναι τρεις φορές κομμένη, έχει κομμένες φλέβες, φέρει βαθιά τραύματα στην περιοχή των νεφρών, στην κοιλιά, στους αγκώνες, τους μαστούς, στα δάχτυλα... Το πόρισμα του ιατροδικαστή που εξετάζει το πτώμα κάνει λόγο για εγκληματική σφαγή. Μετά την αποκάλυψη του φρικτού εγκλήματος, η μητέρα του κοριτσιού Αθανασία Βελεσιώτη κατηγορεί τον εν διαστάσει σύζυγό της Χρήστο Βουλγαράκη ότι σκότωσε το 13χρονο αγγελούδι για να την εκδικηθεί επειδή τον είχε εγκαταλείψει. Στην κατάθεσή του στην Αστυνομία ο 45χρονος αρνείται ότι σκότωσε την κόρη του και ισχυρίζεται ότι δολοφονήθηκε από ένα κύκλωμα τοκογλυφίας στο οποίο είχε μπλέξει και τον απειλούσε. Η κοινή γνώμη παρακολουθεί μουδιασμένη τις εξελίξεις!
Η δίκη του Βουλγαράκη διεξάγεται στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Καρπενησίου και έπειτα από μαραθώνια δικαστική διαδικασία, ο 45χρονος καταδικάζεται σε ποινή κάθειρξης 21 ετών, καθώς του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Οδηγείται στις φυλακές και την 1η Αυγούστου 2009 αφήνεται διά βουλεύματος ελεύθερος, καθώς έχει εκτίσει το 1/3 της ποινής. Οι δικαστές, ωστόσο, επιβάλουν έναν βασικό όρο: κατά τη διάρκεια της ελευθερίας του θα πρέπει να διαμένει στη Μοναστική Αδελφότητα Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ, στο Τρίκορφο Φωκίδος, στη μονή του Νεκτάριου Μουλατσιώτη και των παπαροκάδων. Ηταν κάτι που, όπως δηλώνει, επιθυμούσε και ο ίδιος. Λίγους μήνες μετά ο Βουλγαράκης επιστρέψει στη φυλακή, καθώς έπειτα από έφεση της πρώην συζύγου του, το Συμβούλιο Εφετών Πειραιά εκδίδει βούλευμα με το οποίο διατάσσει την αποχώρησή του από τη μονή των παπαροκάδων, επισημαίνοντας ότι τα εγκληματικά στοιχεία της προσωπικότητας του παιδοκτόνου δεν άλλαξαν και δεν μπορεί για τους λόγους αυτούς να διαβιώσει σε καθεστώς ελευθερίας. Σήμερα, ο Χρήστος Βουλγαράκης περιμένει να προσδιοριστεί η δίκη του στο Εφετείο.
Ο «δράκος» της Ερμιόνης
Παραμονές Πρωτοχρονιάς του 1994. Ο 40χρονος ελαιοχρωματιστής Μανώλης Δουρής, ο οποίος είναι παντρεμένος και πατέρας επτά παιδιών, προσέρχεται στο αστυνομικό τμήμα Κρανιδίου και αναστατωμένος δηλώνει την εξαφάνιση του μικρότερου γιου του, του εξάχρονου Νίκου. Αν και από τη στιγμή που χάθηκαν τα ίχνη του παιδιού δεν έχουν μεσολαβήσει παρά λίγες μόνο ώρες, για χάρη των γονιών ξεκινούν οι έρευνες. Η Αστυνομία μαζί με την οικογένεια και γείτονες χτενίζουν την περιοχή με την ελπίδα να βρεθεί το αγοράκι.
Η υπόθεση της εξαφάνισης παίρνει τραγική τροπή τα ξημερώματα Πρωτοχρονιάς. Τότε ο Μανώλης Δουρής βρίσκει μαζί με ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά του τον Νίκο χτυπημένο μέχρι θανάτου και κακοποιημένο σεξουαλικά. Το πτώμα του είναι καλά κρυμμένο σε έναν μαντρότοιχο, σε μία αλάνα κοντά στο σπίτι της οικογένειας. Η δολοφονία του εξάχρονου αγοριού σοκάρει ολόκληρη την Ελλάδα. Τραγική φιγούρα φαίνεται να είναι ο πατέρας του παιδιού, ο οποίος κλαίει και οδύρεται μπροστά στις κάμερες. Οσο προχωρούν οι έρευνες της Αστυνομίας σκιές υποψίας αρχίζουν να πέφτουν πάνω στον χαροκαμένο πατέρα και, σε συνδυασμό με το βεβαρημένο παρελθόν του -είχε νοσηλευτεί σε ψυχιατρεία-, ο Δουρής συλλαμβάνεται. Στη συνέχεια ομολογεί ότι αυτός σκότωσε και βίασε το ίδιο του το παιδί! «Με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε» θα πει στην κατάθεσή του προκαλώντας λαϊκό κύμα οργής.
Στη δίκη του στο Κακουργιοδικείο Κορίνθου ο Δουρής αλλάζει τακτική κι από «κτήνος», όπως είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος τον εαυτό του, δηλώνει αθώος. Μάλιστα, φτάνει στο σημείο να κατηγορήσει τη σύζυγό του για τον θάνατο του παιδιού: «Θα είσαι ελεύθερη να ζήσεις τη ζωή σου, όπως εσύ το ζήτησες, μαζί με τον εραστή σου, με τον οποίο σκοτώσατε τον Νίκο». Στη διάρκεια της δίκης περιπλέκονται κι άλλο τα πράγματα, καθώς, σύμφωνα με το ιατροδικαστικό πόρισμα, στο άψυχο σώμα του παιδιού εντοπίστηκαν τρίχες γεννητικών οργάνων που δεν ανήκουν στον Δουρή. Τελικά, το δικαστήριο τον κηρύσσει ένοχο και του επιβάλλει ποινή κάθειρξης είκοσι ετών για τον βιασμό και ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση με «ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση». Η υπόθεση δεν εκδικάζεται ποτέ σε δεύτερο βαθμό, αφού ο Δουρής βρίσκεται κρεμασμένος στη φυλακή με καλώδιο τηλεόρασης Φονιάδες με τσεκούρι και πιστόλι
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα πατεράδων που σόκαραν την κοινή γνώμη με τις πράξεις τους. Το 1972 εκτελείται ο Βασίλης Λυμπέρης -ο τελευταίος κρατούμενος που του επιβλήθηκε η θανατική ποινή- γιατί περιέλουσε το σπίτι του στη Μεταμόρφωση Χαλανδρίου με βενζίνη και έβαλε φωτιά καίγοντας ζωντανούς τη γυναίκα του, τα δύο παιδιά τους και την πεθερά του. Πολύ αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1994, ο Νικόλαος Δημόπουλος σκοτώνει με τσεκούρι τον 16χρονο γιο του, γιατί του έκανε παρατήρηση να σταματήσει να πίνει και να μεθάει, ενώ σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, το πανελλήνιο συγκλονίζεται από την αδιανόητη πράξη του Κώστα Ματσούκα. Ο 35χρονος μικροπωλητής, πατέρας τεσσάρων παιδιών, δεν διστάζει να πυροβολήσει εν ψυχρώ τον 5χρονο γιο του για να εκδικηθεί, όπως θα πει αργότερα, τη φίλη του με την οποία είχε αποκτήσει το παιδί και δεν του έδινε την επιμέλειά του! Τον Ιούλιο του 1996 άλλη μία ιστορία φρίκης και απόγνωσης περνάει στους πρωτοσέλιδους τίτλους των εφημερίδων. Πρωταγωνιστής είναι ο μηχανολόγος και επιχειρηματίας Απόστολος Κοσμάς, ο οποίος σκοτώνει με τσεκούρι τον πρωτότοκο γιο του που αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα. Στη συνέχεια μεταφέρει το πτώμα στον Κάλαμο, όπου το περιλούζει με βενζίνη και του βάζει φωτιά!
Μαρία Μεϊμάρη-espressonews
xespao
Το πυκνό πέπλο μυστηρίου που κάλυπτε τα κίνητρα του παιδοκτόνου διαλύεται. Εκδίκηση! Η ιστορία του 47χρονου επιχειρηματία από το Αργος, ο οποίος στις 12 Αυγούστου πυροβόλησε τη 17χρονη Ασπασία και την έστειλε να χαροπαλεύει στο κρεβάτι της Εντατικής για να εκδικηθεί την εν διαστάσει σύζυγό του, δεν είναι, ωστόσο, η πρώτη που βλέπει το φως της δημοσιότητας
Ο παιδοκτόνος της Κρήτης
Μια μέρα του φθινοπώρου του 1999, ένας πατέρας παίρνει από το χέρι τα τέσσερα ανήλικα παιδιά του, τη 12χρονη κόρη του, τον Γιάννη, δέκα ετών, τον Νίκο, τεσσάρων ετών, και το δίχρονο αβάπτιστο αδελφάκι τους και πηγαίνουν με το αυτοκίνητο βόλτα στον Αλμυρό ποταμό στο Ηράκλειο. Φτάνοντας στον προορισμό τους ακινητοποιεί το αυτοκίνητο και αποφασίζει να θέσει σε εφαρμογή το φρικτό σχέδιό του. Δένει τα χέρια της κόρης του στο λεβιέ των ταχυτήτων για να μην μπορεί να κουνηθεί και πετάει τα αγόρια στα ορμητικά νερά του ποταμού! Αφού ολοκληρώνει την αποτρόπαιη πράξη του, επιστρέφει στο αυτοκίνητο και κατευθύνεται στην περιοχή του Μοχού, όπου εγκαταλείπει το κοριτσάκι.
Η δολοφονία των τριών αθώων αγοριών χαρακτηρίστηκε ένα από τα πιο άγρια εγκλήματα που έγιναν στη χώρα μας από γονιό. Ο πατέρας, ο Γιώργος Μεταξάκης, ομολόγησε ότι σκότωσε τα παιδιά του και καταδικάστηκε σε τρις ισόβια χωρίς ελαφρυντικά. Ακόμη πιο σοκαριστική, ίσως, και από την ίδια του την πράξη ήταν η παραδοχή του ότι αφαίρεσε τη ζωή των αγοριών για να εκδικηθεί την εν διαστάσει σύζυγό του. «Αγαπάω τα παιδιά μου. Αλλά εσύ μου τα στερείς. Εσύ φταις για όλα. Οταν πεθάνω, να με θάψετε μαζί τους» έγραφε στο ημερολόγιό του για τη γυναίκα του, με την οποία καβγάδιζαν συχνά. Σε μία προσπάθεια να την πείσει να γυρίσει κοντά του την είχε απειλήσει ότι θα σκότωνε τα παιδιά. Πράγμα που τελικά έκανε... Μετά την καταδίκη του ο Μεταξάκης οδηγήθηκε στη φυλακή, αλλά στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο δεν εμφανίστηκε ποτέ. Από τότε εργάζεται στα μαγειρεία του ψυχιατρείου. Το κελί όπου κρατείται το μοιράζεται με ακόμη έναν κρατούμενο που έχει διαπράξει το ίδιο αδίκημα.
Δεκαεφτά μαχαιριές
Το ημερολόγιο γράφει 27 Απριλίου 2002. Στο υπνοδωμάτιο ενός σπιτιού στο χωριό Πελασγία Φθιώτιδας μια γειτόνισσα βρίσκει το πτώμα της 13χρονης Βασούλας πλημμυρισμένο στο αίμα. Το άψυχο κορμάκι του κοριτσιού είναι διάτρητο από μαχαιριές. Η καρωτίδα του είναι τρεις φορές κομμένη, έχει κομμένες φλέβες, φέρει βαθιά τραύματα στην περιοχή των νεφρών, στην κοιλιά, στους αγκώνες, τους μαστούς, στα δάχτυλα... Το πόρισμα του ιατροδικαστή που εξετάζει το πτώμα κάνει λόγο για εγκληματική σφαγή. Μετά την αποκάλυψη του φρικτού εγκλήματος, η μητέρα του κοριτσιού Αθανασία Βελεσιώτη κατηγορεί τον εν διαστάσει σύζυγό της Χρήστο Βουλγαράκη ότι σκότωσε το 13χρονο αγγελούδι για να την εκδικηθεί επειδή τον είχε εγκαταλείψει. Στην κατάθεσή του στην Αστυνομία ο 45χρονος αρνείται ότι σκότωσε την κόρη του και ισχυρίζεται ότι δολοφονήθηκε από ένα κύκλωμα τοκογλυφίας στο οποίο είχε μπλέξει και τον απειλούσε. Η κοινή γνώμη παρακολουθεί μουδιασμένη τις εξελίξεις!
Η δίκη του Βουλγαράκη διεξάγεται στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Καρπενησίου και έπειτα από μαραθώνια δικαστική διαδικασία, ο 45χρονος καταδικάζεται σε ποινή κάθειρξης 21 ετών, καθώς του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Οδηγείται στις φυλακές και την 1η Αυγούστου 2009 αφήνεται διά βουλεύματος ελεύθερος, καθώς έχει εκτίσει το 1/3 της ποινής. Οι δικαστές, ωστόσο, επιβάλουν έναν βασικό όρο: κατά τη διάρκεια της ελευθερίας του θα πρέπει να διαμένει στη Μοναστική Αδελφότητα Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ, στο Τρίκορφο Φωκίδος, στη μονή του Νεκτάριου Μουλατσιώτη και των παπαροκάδων. Ηταν κάτι που, όπως δηλώνει, επιθυμούσε και ο ίδιος. Λίγους μήνες μετά ο Βουλγαράκης επιστρέψει στη φυλακή, καθώς έπειτα από έφεση της πρώην συζύγου του, το Συμβούλιο Εφετών Πειραιά εκδίδει βούλευμα με το οποίο διατάσσει την αποχώρησή του από τη μονή των παπαροκάδων, επισημαίνοντας ότι τα εγκληματικά στοιχεία της προσωπικότητας του παιδοκτόνου δεν άλλαξαν και δεν μπορεί για τους λόγους αυτούς να διαβιώσει σε καθεστώς ελευθερίας. Σήμερα, ο Χρήστος Βουλγαράκης περιμένει να προσδιοριστεί η δίκη του στο Εφετείο.
Ο «δράκος» της Ερμιόνης
Παραμονές Πρωτοχρονιάς του 1994. Ο 40χρονος ελαιοχρωματιστής Μανώλης Δουρής, ο οποίος είναι παντρεμένος και πατέρας επτά παιδιών, προσέρχεται στο αστυνομικό τμήμα Κρανιδίου και αναστατωμένος δηλώνει την εξαφάνιση του μικρότερου γιου του, του εξάχρονου Νίκου. Αν και από τη στιγμή που χάθηκαν τα ίχνη του παιδιού δεν έχουν μεσολαβήσει παρά λίγες μόνο ώρες, για χάρη των γονιών ξεκινούν οι έρευνες. Η Αστυνομία μαζί με την οικογένεια και γείτονες χτενίζουν την περιοχή με την ελπίδα να βρεθεί το αγοράκι.
Η υπόθεση της εξαφάνισης παίρνει τραγική τροπή τα ξημερώματα Πρωτοχρονιάς. Τότε ο Μανώλης Δουρής βρίσκει μαζί με ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά του τον Νίκο χτυπημένο μέχρι θανάτου και κακοποιημένο σεξουαλικά. Το πτώμα του είναι καλά κρυμμένο σε έναν μαντρότοιχο, σε μία αλάνα κοντά στο σπίτι της οικογένειας. Η δολοφονία του εξάχρονου αγοριού σοκάρει ολόκληρη την Ελλάδα. Τραγική φιγούρα φαίνεται να είναι ο πατέρας του παιδιού, ο οποίος κλαίει και οδύρεται μπροστά στις κάμερες. Οσο προχωρούν οι έρευνες της Αστυνομίας σκιές υποψίας αρχίζουν να πέφτουν πάνω στον χαροκαμένο πατέρα και, σε συνδυασμό με το βεβαρημένο παρελθόν του -είχε νοσηλευτεί σε ψυχιατρεία-, ο Δουρής συλλαμβάνεται. Στη συνέχεια ομολογεί ότι αυτός σκότωσε και βίασε το ίδιο του το παιδί! «Με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε» θα πει στην κατάθεσή του προκαλώντας λαϊκό κύμα οργής.
Στη δίκη του στο Κακουργιοδικείο Κορίνθου ο Δουρής αλλάζει τακτική κι από «κτήνος», όπως είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος τον εαυτό του, δηλώνει αθώος. Μάλιστα, φτάνει στο σημείο να κατηγορήσει τη σύζυγό του για τον θάνατο του παιδιού: «Θα είσαι ελεύθερη να ζήσεις τη ζωή σου, όπως εσύ το ζήτησες, μαζί με τον εραστή σου, με τον οποίο σκοτώσατε τον Νίκο». Στη διάρκεια της δίκης περιπλέκονται κι άλλο τα πράγματα, καθώς, σύμφωνα με το ιατροδικαστικό πόρισμα, στο άψυχο σώμα του παιδιού εντοπίστηκαν τρίχες γεννητικών οργάνων που δεν ανήκουν στον Δουρή. Τελικά, το δικαστήριο τον κηρύσσει ένοχο και του επιβάλλει ποινή κάθειρξης είκοσι ετών για τον βιασμό και ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση με «ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση». Η υπόθεση δεν εκδικάζεται ποτέ σε δεύτερο βαθμό, αφού ο Δουρής βρίσκεται κρεμασμένος στη φυλακή με καλώδιο τηλεόρασης Φονιάδες με τσεκούρι και πιστόλι
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα πατεράδων που σόκαραν την κοινή γνώμη με τις πράξεις τους. Το 1972 εκτελείται ο Βασίλης Λυμπέρης -ο τελευταίος κρατούμενος που του επιβλήθηκε η θανατική ποινή- γιατί περιέλουσε το σπίτι του στη Μεταμόρφωση Χαλανδρίου με βενζίνη και έβαλε φωτιά καίγοντας ζωντανούς τη γυναίκα του, τα δύο παιδιά τους και την πεθερά του. Πολύ αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1994, ο Νικόλαος Δημόπουλος σκοτώνει με τσεκούρι τον 16χρονο γιο του, γιατί του έκανε παρατήρηση να σταματήσει να πίνει και να μεθάει, ενώ σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, το πανελλήνιο συγκλονίζεται από την αδιανόητη πράξη του Κώστα Ματσούκα. Ο 35χρονος μικροπωλητής, πατέρας τεσσάρων παιδιών, δεν διστάζει να πυροβολήσει εν ψυχρώ τον 5χρονο γιο του για να εκδικηθεί, όπως θα πει αργότερα, τη φίλη του με την οποία είχε αποκτήσει το παιδί και δεν του έδινε την επιμέλειά του! Τον Ιούλιο του 1996 άλλη μία ιστορία φρίκης και απόγνωσης περνάει στους πρωτοσέλιδους τίτλους των εφημερίδων. Πρωταγωνιστής είναι ο μηχανολόγος και επιχειρηματίας Απόστολος Κοσμάς, ο οποίος σκοτώνει με τσεκούρι τον πρωτότοκο γιο του που αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα. Στη συνέχεια μεταφέρει το πτώμα στον Κάλαμο, όπου το περιλούζει με βενζίνη και του βάζει φωτιά!
Μαρία Μεϊμάρη-espressonews
xespao
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
