2013-09-02 00:03:04
του Γεωργίου Κ. Τασούδη
Από τη μελέτη της ιστορίας και τη βίωση των... εκφάνσεων της στην καθημερινότητα, προκύπτει το συμπέρασμα ότι, η αδιύλιστη πρόσληψη, αφομοίωση και εφαρμογή δάνειων πολιτικών και στρατηγικών σκέψεων – σχεδίων, παρουσιάζεται διαχρονικά ατελέσφορη και ενίοτε επιζήμια για τα οικεία συμφέροντα, ενώ η εν λόγω ανεπάρκεια και αδυναμία άρθρωσης οικείας πρότασης, γίνεται ιδιαιτέρως αντιληπτή και εμφανής σε περιόδους αστάθειας. Ίσως μάλιστα η πολυετής και συσωρευτική έλλειψη πρωτογενούς δημιουργικής πρωτοβουλίας και ενεργητικής διεκδικητικής τακτικής, επισπεύδει τη βύθιση του όποιου φορέα ή οργανισμού στην ύφεση, απαγορεύοντας παράλληλα την ανάδυση του στο προσκήνιο διατηρώντας τον στη μετριότητα του περιθωρίου και στη γενικότερη και γενικευμένη αγνόηση του ως δεδομένο άβουλο υποτελή.
Η δόμηση των διεθνών σχέσεων και η αλληλεπίδραση μεταξύ των κρατών, τα υποχρεώνει να προσαρμόζονται, είτε συμμετέχουν ως ενεργητικοί συνδιαμορφωτές είτε ως απλοί παθητικοί παρατηρητές, στη «γενικότερη σκοπιμότητα», η οποία αποτελεί προϊόν της «τριβής συμφερόντων» μεταξύ των διεθνών παικτών
. Ωστόσο, είναι καίριας σημασίας η αποσαφήνιση και ο διαχωρισμός της έννοιας «προσαρμοστική πολιτική» από αυτές του μιμητισμού, του μεταπρατισμού, του αισθήματος επαρχιωτισμού, της άβουλης αντιγραφής, της δουλικότητας και της μειονεξίας.
Η συμμετοχή με αξιώσεις στην «οικουμενική» ή «γενικότερη σκοπιμότητα», προϋποθέτει την ύπαρξη πάγιας (στις γενικές της αρχές Συνταγματικά κατοχυρωμένης), στιβαρής και ενιαίας εθνικής στρατηγικής πολιτικής η οποία αφού -συν τω χρόνω- εμπεδωθεί και απαλλαγεί από φοβικά σύνδρομα να καταστεί ευέλικτη, προσαρμοστική και ανοικτή στη βελτίωση και εξέλιξη προσλαμβάνοντας και ενσωματώνοντας στον κορμό της, οποιαδήποτε αξιόλογη και συμφέρουσα ιδέα αναδύεται σε παγκόσμιο επίπεδο, δίχως, όμως, να αλλοιώνεται η ιδιοσυστασία της καθώς και η ιστορική συνέχεια και αναφορά της. Η επίτευξη της συγκεκριμένης ιδιόμορφης ώσμωσης ναι μεν δεν μπορεί να κατορθωθεί ακάματα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να χαρακτηριστεί ως ανέφικτη ή ρομαντική επιδίωξη.
Ως Ρωμιοί βρισκόμαστε στην πλεονεκτική και προνομιούχο θέση να μην βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα σύμπαντα καθώς οι σάρκα και πνεύμα πρόγονοι μας –πριν από εμάς για εμάς- έχουν συλλάβει διανοητικά θέτοντας τις θεωρητικές βάσεις και ταυτόχρονα πραγματώσει εμπράκτως στρατηγικούς σχεδιασμούς με απαράμιλλη εφευρετικότητα, ποιότητα και ανθεκτικότητα στο χρόνο, οι οποίοι μάλιστα αποτέλεσαν παράδειγμα προς μίμηση και αντικείμενο διεθνούς θαυμασμού και μελέτης.
Προκειμένου να αποτυπωθεί με ακρίβεια η ορολογία, αυτό που αποτελεί αδήριτη ανάγκη για την Ελλάδα σήμερα είναι η θεσμοποίηση μιας Εθνικής Στρατηγικής Απολυτότητας, δίνοντας έμφαση στο τρίτο συστατικό αυτής, την Απολυτότητα. Όπως ο χριστιανισμός έχει ως απολυτότητα του την Καινή Διαθήκη, ο Μαρξ το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, ο Κορνήλιος Καστοριάδης τη Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας κ.ο.κ., έτσι και η Ελλάδα αν επιθυμεί να αποκαταστήσει τη σχέση της με τη σοβαρότητα, τόσο σε συνάρτηση με τον εαυτό της όσο και με τους γύρω της, οφείλει να θέσει ως άμεση προτεραιότητα της τη θέσμιση Εθνικής Στρατηγικής Απολυτότητας, την οποία να διαφυλάσσει ως κάτι το ιερό και με βάση την οποία να σχεδιάζονται όλοι οι μετέπειτα πολιτικοί βηματισμοί. Δυστυχώς μέχρι σήμερα ενιαία στρατηγική της Ελλάδας ήταν η ανυπαρξία ενιαίας στρατηγικής, κάτι το οποίο τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια.
Αναλυτικότερα η Εθνική Στρατηγική Απολυτότητα, άμεσα με τη θέσμιση της, οφείλει να αναχθεί και να λειτουργεί ως σύμβολο συνένωσης των διασκορπισμένων ποιοτήτων, ως κεντρομόλος δύναμη και ως ποιμήν. Να αποτελεί δηλαδή μέτρο σύγκρισης των πράξεων μας, μπούσουλας και φάρος στις δύσκολες στιγμές των διλλημάτων. Κοντολογίς να συμπυκνώνει στο τώρα τόσο την ιστορική διδακτικότητα (από την εποχή του Μύθου ακόμα) όσο και τη μελλοντική επιτηδειότητα.
Προαπαιτούμενο λοιπόν της σύνταξης της είναι η γνώση της καθ’ ημάς παρακαταθήκης και φυσικά η καταγραφή και ιεράρχηση των πραγματικών εθνικών αναγκών για το παρόν και το μέλλον. Να έχουμε δηλαδή υπερήφανη και σαφή εικόνα του από πού προερχόμαστε και τίμια, ακριβοδίκαιη διάθεση καθορισμού του πώς φαντασιωνόμαστε τη θέση μας στον παρόντα και μέλλοντα χρόνο και φυσικά ικανότητα εμπνευσμένης σύνθεσης και ελληνοποίησης του εκάστοτε και ίσως φαινομενικά αντιφατικού αξιοποιήσιμου διεθνούς υλικού.
Η δημιουργία Εθνικής Στρατηγικής οφείλει, λοιπόν, να αναζητήσει το προς άντληση υλικό, στην τόπω και χρόνω κοινή καταγωγή και στις εξ αίματος και διανοίας συγγένειες, όπως επί παραδείγματι, στους φύλακες της Πολιτείας του Πλάτωνα, στις ιστορικές αποτυπώσεις του Θουκυδίδη, στα κατορθώματα των Μακεδόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στα Τακτικά του Λέοντος Σοφού, στην Επαναγωγή του Φωτίου και στη διπλωματική και στρατηγική δεινότητα της Ελληνορθόδοξης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στην απλότητα της ανδρείας και εφευρετικότητας των ηρώων του 1821, στο θυσιαστικό πνεύμα των Βαλκανικών Πολέμων και της εποποιίας του 1940, μιας και σε αυτές τις πηγές απαντώνται όλες οι προαναφερόμενες προϋποθέσεις οικειότητας, αλλά και αστείρευτος πλούτος ντόπιας στρατηγικής σκέψης.
Κάθε στρατηγικός σχεδιασμός, ασχέτως εάν εμπεριέχει όλα εκείνα τα επιμέρους δημοφιλή, ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα του προσδώσουν οικουμενική απήχηση, αρχικά βασίζεται σε συγκεκριμένο σύνολο και συλλογικό φαντασιακό, βάσει των απαιτήσεων και ιδιαιτεροτήτων του οποίου πραγματοποιήθηκε η διανοητική επεξεργασία και ολοκλήρωση του.
Κατ’ επέκταση η άκριτη υιοθέτηση αλλότριων προτάσεων και σχεδίων και η πεισματική (ίσως και για λόγους ευκολίας) προσπάθεια ή απαίτηση εφαρμογής τους είναι θνησιγενής, λόγω έλλειψης ψυχικής συγγένειας, καθώς κάθε επιμέρους ή συλλογική ψυχή και διάνοια επηρεάζει με μοναδικό τρόπο καθετί που την περιβάλλει.
Κατόπιν των παραπάνω, λαμβάνοντας υπόψη τα παραδείγματα από την ιστορική μας παρακαταθήκη, αρχικά ας αφιερώσουμε μέρος του χρόνου και της σκέψης μας για να αναλογιστούμε το πως προσωπικότητες όπως ο Πλάτωνας, ο Θουκυδίδης, ο Μ. Αλέξανδρος, ο Λέων ΣΤ΄ Σοφός, ο Ιωάννης Βατάτζης, ο Κολοκοτρώνης, ο Καπποδίστριας, ο Δραγούμης κ.α., αν και χρησιμοποίησαν διάλεκτο τοπική, τα έργα και οι πράξεις τους προσέλκυσαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον, αποκτώντας οικουμενική βαρύτητα και κατόπιν να προβούμε στην αναγωγή τους στις απαιτήσεις του καιρού μας και εντέλει στις απαραίτητες συνθέσεις.
Εν κατακλείδι και επαγωγικά όλων των ανωτέρω, κρίνεται σκόπιμο και επιτακτικό να ξανασυστηθούμε με την παράδοση μας, αποθησαυρίζοντας από αυτήν το απαιτούμενο υλικό, για την αναβίωση μιας εθνικής στρατηγικής πρότασης. Μόνον έτσι, ακολουθώντας τη συγκεκριμένη τακτική, θα καταστεί δυνατή και η πρόσληψη κάθε δημιουργικής εξωγενούς πρότασης με αξιοπρεπή, βιώσιμο και προς το γενικό συμφέρον τρόπο.
Μόνον έτσι θα χειραφετηθούμε από τον μιμητισμό που τόσα πολλά μας έχει στοιχίσει και εξακολουθεί να μας στοιχίζει. Μόνον έτσι θα αποτρέψουμε τις εσωτερικές πολιτικές παλινωδίες, επιτυγχάνοντας παράλληλα την εκπροσώπηση και εγκατάσταση μας στην υδρόγεια σκοπιμότητα με λόγο αρμόζοντα στην ιδιαιτερότητα και τις ανάγκες μας. Τέλος, μόνον έτσι θα γίνει κατορθωτή η άσκηση πολιτικής όχι βάσει ατομικών πεποιθήσεων και μικροσκοπιμοτήτων, αλλά βάσει θεσμικών κειμένων υπερεθνικού σχεδιασμού. Tromaktiko
Από τη μελέτη της ιστορίας και τη βίωση των... εκφάνσεων της στην καθημερινότητα, προκύπτει το συμπέρασμα ότι, η αδιύλιστη πρόσληψη, αφομοίωση και εφαρμογή δάνειων πολιτικών και στρατηγικών σκέψεων – σχεδίων, παρουσιάζεται διαχρονικά ατελέσφορη και ενίοτε επιζήμια για τα οικεία συμφέροντα, ενώ η εν λόγω ανεπάρκεια και αδυναμία άρθρωσης οικείας πρότασης, γίνεται ιδιαιτέρως αντιληπτή και εμφανής σε περιόδους αστάθειας. Ίσως μάλιστα η πολυετής και συσωρευτική έλλειψη πρωτογενούς δημιουργικής πρωτοβουλίας και ενεργητικής διεκδικητικής τακτικής, επισπεύδει τη βύθιση του όποιου φορέα ή οργανισμού στην ύφεση, απαγορεύοντας παράλληλα την ανάδυση του στο προσκήνιο διατηρώντας τον στη μετριότητα του περιθωρίου και στη γενικότερη και γενικευμένη αγνόηση του ως δεδομένο άβουλο υποτελή.
Η δόμηση των διεθνών σχέσεων και η αλληλεπίδραση μεταξύ των κρατών, τα υποχρεώνει να προσαρμόζονται, είτε συμμετέχουν ως ενεργητικοί συνδιαμορφωτές είτε ως απλοί παθητικοί παρατηρητές, στη «γενικότερη σκοπιμότητα», η οποία αποτελεί προϊόν της «τριβής συμφερόντων» μεταξύ των διεθνών παικτών
Η συμμετοχή με αξιώσεις στην «οικουμενική» ή «γενικότερη σκοπιμότητα», προϋποθέτει την ύπαρξη πάγιας (στις γενικές της αρχές Συνταγματικά κατοχυρωμένης), στιβαρής και ενιαίας εθνικής στρατηγικής πολιτικής η οποία αφού -συν τω χρόνω- εμπεδωθεί και απαλλαγεί από φοβικά σύνδρομα να καταστεί ευέλικτη, προσαρμοστική και ανοικτή στη βελτίωση και εξέλιξη προσλαμβάνοντας και ενσωματώνοντας στον κορμό της, οποιαδήποτε αξιόλογη και συμφέρουσα ιδέα αναδύεται σε παγκόσμιο επίπεδο, δίχως, όμως, να αλλοιώνεται η ιδιοσυστασία της καθώς και η ιστορική συνέχεια και αναφορά της. Η επίτευξη της συγκεκριμένης ιδιόμορφης ώσμωσης ναι μεν δεν μπορεί να κατορθωθεί ακάματα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να χαρακτηριστεί ως ανέφικτη ή ρομαντική επιδίωξη.
Ως Ρωμιοί βρισκόμαστε στην πλεονεκτική και προνομιούχο θέση να μην βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα σύμπαντα καθώς οι σάρκα και πνεύμα πρόγονοι μας –πριν από εμάς για εμάς- έχουν συλλάβει διανοητικά θέτοντας τις θεωρητικές βάσεις και ταυτόχρονα πραγματώσει εμπράκτως στρατηγικούς σχεδιασμούς με απαράμιλλη εφευρετικότητα, ποιότητα και ανθεκτικότητα στο χρόνο, οι οποίοι μάλιστα αποτέλεσαν παράδειγμα προς μίμηση και αντικείμενο διεθνούς θαυμασμού και μελέτης.
Προκειμένου να αποτυπωθεί με ακρίβεια η ορολογία, αυτό που αποτελεί αδήριτη ανάγκη για την Ελλάδα σήμερα είναι η θεσμοποίηση μιας Εθνικής Στρατηγικής Απολυτότητας, δίνοντας έμφαση στο τρίτο συστατικό αυτής, την Απολυτότητα. Όπως ο χριστιανισμός έχει ως απολυτότητα του την Καινή Διαθήκη, ο Μαρξ το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, ο Κορνήλιος Καστοριάδης τη Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας κ.ο.κ., έτσι και η Ελλάδα αν επιθυμεί να αποκαταστήσει τη σχέση της με τη σοβαρότητα, τόσο σε συνάρτηση με τον εαυτό της όσο και με τους γύρω της, οφείλει να θέσει ως άμεση προτεραιότητα της τη θέσμιση Εθνικής Στρατηγικής Απολυτότητας, την οποία να διαφυλάσσει ως κάτι το ιερό και με βάση την οποία να σχεδιάζονται όλοι οι μετέπειτα πολιτικοί βηματισμοί. Δυστυχώς μέχρι σήμερα ενιαία στρατηγική της Ελλάδας ήταν η ανυπαρξία ενιαίας στρατηγικής, κάτι το οποίο τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια.
Αναλυτικότερα η Εθνική Στρατηγική Απολυτότητα, άμεσα με τη θέσμιση της, οφείλει να αναχθεί και να λειτουργεί ως σύμβολο συνένωσης των διασκορπισμένων ποιοτήτων, ως κεντρομόλος δύναμη και ως ποιμήν. Να αποτελεί δηλαδή μέτρο σύγκρισης των πράξεων μας, μπούσουλας και φάρος στις δύσκολες στιγμές των διλλημάτων. Κοντολογίς να συμπυκνώνει στο τώρα τόσο την ιστορική διδακτικότητα (από την εποχή του Μύθου ακόμα) όσο και τη μελλοντική επιτηδειότητα.
Προαπαιτούμενο λοιπόν της σύνταξης της είναι η γνώση της καθ’ ημάς παρακαταθήκης και φυσικά η καταγραφή και ιεράρχηση των πραγματικών εθνικών αναγκών για το παρόν και το μέλλον. Να έχουμε δηλαδή υπερήφανη και σαφή εικόνα του από πού προερχόμαστε και τίμια, ακριβοδίκαιη διάθεση καθορισμού του πώς φαντασιωνόμαστε τη θέση μας στον παρόντα και μέλλοντα χρόνο και φυσικά ικανότητα εμπνευσμένης σύνθεσης και ελληνοποίησης του εκάστοτε και ίσως φαινομενικά αντιφατικού αξιοποιήσιμου διεθνούς υλικού.
Η δημιουργία Εθνικής Στρατηγικής οφείλει, λοιπόν, να αναζητήσει το προς άντληση υλικό, στην τόπω και χρόνω κοινή καταγωγή και στις εξ αίματος και διανοίας συγγένειες, όπως επί παραδείγματι, στους φύλακες της Πολιτείας του Πλάτωνα, στις ιστορικές αποτυπώσεις του Θουκυδίδη, στα κατορθώματα των Μακεδόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στα Τακτικά του Λέοντος Σοφού, στην Επαναγωγή του Φωτίου και στη διπλωματική και στρατηγική δεινότητα της Ελληνορθόδοξης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στην απλότητα της ανδρείας και εφευρετικότητας των ηρώων του 1821, στο θυσιαστικό πνεύμα των Βαλκανικών Πολέμων και της εποποιίας του 1940, μιας και σε αυτές τις πηγές απαντώνται όλες οι προαναφερόμενες προϋποθέσεις οικειότητας, αλλά και αστείρευτος πλούτος ντόπιας στρατηγικής σκέψης.
Κάθε στρατηγικός σχεδιασμός, ασχέτως εάν εμπεριέχει όλα εκείνα τα επιμέρους δημοφιλή, ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα του προσδώσουν οικουμενική απήχηση, αρχικά βασίζεται σε συγκεκριμένο σύνολο και συλλογικό φαντασιακό, βάσει των απαιτήσεων και ιδιαιτεροτήτων του οποίου πραγματοποιήθηκε η διανοητική επεξεργασία και ολοκλήρωση του.
Κατ’ επέκταση η άκριτη υιοθέτηση αλλότριων προτάσεων και σχεδίων και η πεισματική (ίσως και για λόγους ευκολίας) προσπάθεια ή απαίτηση εφαρμογής τους είναι θνησιγενής, λόγω έλλειψης ψυχικής συγγένειας, καθώς κάθε επιμέρους ή συλλογική ψυχή και διάνοια επηρεάζει με μοναδικό τρόπο καθετί που την περιβάλλει.
Κατόπιν των παραπάνω, λαμβάνοντας υπόψη τα παραδείγματα από την ιστορική μας παρακαταθήκη, αρχικά ας αφιερώσουμε μέρος του χρόνου και της σκέψης μας για να αναλογιστούμε το πως προσωπικότητες όπως ο Πλάτωνας, ο Θουκυδίδης, ο Μ. Αλέξανδρος, ο Λέων ΣΤ΄ Σοφός, ο Ιωάννης Βατάτζης, ο Κολοκοτρώνης, ο Καπποδίστριας, ο Δραγούμης κ.α., αν και χρησιμοποίησαν διάλεκτο τοπική, τα έργα και οι πράξεις τους προσέλκυσαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον, αποκτώντας οικουμενική βαρύτητα και κατόπιν να προβούμε στην αναγωγή τους στις απαιτήσεις του καιρού μας και εντέλει στις απαραίτητες συνθέσεις.
Εν κατακλείδι και επαγωγικά όλων των ανωτέρω, κρίνεται σκόπιμο και επιτακτικό να ξανασυστηθούμε με την παράδοση μας, αποθησαυρίζοντας από αυτήν το απαιτούμενο υλικό, για την αναβίωση μιας εθνικής στρατηγικής πρότασης. Μόνον έτσι, ακολουθώντας τη συγκεκριμένη τακτική, θα καταστεί δυνατή και η πρόσληψη κάθε δημιουργικής εξωγενούς πρότασης με αξιοπρεπή, βιώσιμο και προς το γενικό συμφέρον τρόπο.
Μόνον έτσι θα χειραφετηθούμε από τον μιμητισμό που τόσα πολλά μας έχει στοιχίσει και εξακολουθεί να μας στοιχίζει. Μόνον έτσι θα αποτρέψουμε τις εσωτερικές πολιτικές παλινωδίες, επιτυγχάνοντας παράλληλα την εκπροσώπηση και εγκατάσταση μας στην υδρόγεια σκοπιμότητα με λόγο αρμόζοντα στην ιδιαιτερότητα και τις ανάγκες μας. Τέλος, μόνον έτσι θα γίνει κατορθωτή η άσκηση πολιτικής όχι βάσει ατομικών πεποιθήσεων και μικροσκοπιμοτήτων, αλλά βάσει θεσμικών κειμένων υπερεθνικού σχεδιασμού. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Qualcomm: Snapdragon 800...το υπερόπλο που ξετρελάνει έρχεται
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
