Ο δρόμος

2013-09-02 23:37:55

Kυκλοφορεί την Τρίτη το νέο τεύχος του Unfollow και το εξώφυλλό του είναι μάλλον το πιο αγαπημένο μου ως τώρα, γιατί εκτός από το πολιτικό μήνυμα που απευθύνεται στον υποψήφιο αναγνώστη αλλά και στον πολίτη που θα το δει στο περίπτερο ή στο διαδίκτυο, υπάρχει και μια κρυμμένη κι αγαπησιάρικη -στα μάτια μου τουλάχιστον- διάσταση που αφορά τους συντελεστές του περιοδικού: ο δρόμος της φωτογραφίας είναι ο δρόμος των γραφείων του περιοδικού, άρα εξ ορισμού κι ένας δρόμος με συναισθηματική φόρτιση. Και δεν θα ντραπώ να πω, πως 21 μήνες τώρα είναι μέσα στην γενική μιντιακή και πολιτική εικόνα ένας δρόμος καλός και έντιμος και άξιος· πως εν πάση περιπτώσει είναι ένας δρόμος τον οποίο αισθάνομαι όμορφα να περπατάω.

Σκέφτομαι πως η φωτογραφία μού αρέσει επιπλέον επειδή έχει μια υλικότητα και μια σωματικότητα και μια αλήθεια που ξεπερνάει την αλήθεια της πολιτικής θέσης. Σκέφτομαι πως η φωτογραφία θα μου άρεσε ούτως ή άλλως, ακόμα και αν ήταν ένας τυχαίος αθηναϊκός δρόμος· πως έχει αποτυπώσει την παραγνωρισμένη και δυσφημισμένη αστική ομορφιά, την ομορφιά των στενών της πόλης· την ομορφιά που έχουν όταν τα φωτίζει ο ήλιος με αυτό το συγκεκριμένο φως ή την ομορφιά που έχουν όταν τα φωτίζει η ζωή της νύχτας· την ομορφιά της καθημερινότητας.

Τα μέρη που ζούμε είναι και οι ζωές που ζούμε, είναι και το νόημα που τους δίνουν οι αναμνήσεις μας. Οι ζωές που ζούμε είναι βέβαια -εκτός από τα μέρη- και οι εποχές που ζούμε. Και το παράδοξο με την εποχή στην οποία ζούμε, είναι πως όσο πιο ευδιάκριτο και αναμφίβολο καθίσταται το νόημά της, όσο πιο ευδιάκριτο και αναμφίβολο καθίσταται το τι συνιστά ο δρόμος που έχουμε πάρει, τόσο λιγότερα εμπόδια και τόσο μικρότερη αντίδραση συναντά.
Old Boy

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ