2013-09-04 16:22:07
Μια μαμά γράφει Μόλις πριν 40 μήνες ήταν στην κοιλιά μου 6 χιλιοστά την ανακάλυψα και η καρδούλα της χτυπούσε γρήγορα και δυνατά. Πόσο αναπάντεχα ήρθε στη ζωή μου και πόσο αναπάντεχα την άλλαξε…
Απ΄τη μια στιγμή στην άλλη ήρθε η μαγεία, θα γίνεις μανούλα! Τι και πως και που και πότε και δεκάδες άλλα ερωτήματα εγκαταστάθηκαν στο κεφάλι μου και οι απαντήσεις ήταν αόριστες , μπερδεμένες και πάνω απ όλα θεωρητικές.
Μέχρι που είπα ηρέμησε και απόλαυσέ το, όπως ήρθε έτσι απλά και μόνο του, έτσι και θα συνεχίσει.
Το μαγικό ήταν πως από κάποια στιγμή και μετά στις ατέλειωτες ώρες προσμονής που περάσαμε οι δυο μας, την έβλεπα μπροστά μου και της έλεγα κάθε μου σχέδιο και κάθε τι που ονειρευόμουν για εκείνη. Έβλεπα τα πάντα, μόνο το προσωπάκι της δεν τολμούσα να φανταστώ..
Ότι ήθελε ο Θεός. Νομίζω πως όλες οι μανούλες περνάνε και αυτό το άγχος, να΄ναι γερό το μωρό τους φυσικά, αλλά και όμορφο. Έτσι ήθελα και γω να΄ναι γερή και όμορφη αλλά το δεύτερο δεν το λεγα ποτέ!!
Άλλωστε όπως και να’χει όλες όμορφα σας βλέπουμε με τα μάτια της απέραντης αγάπης!
Και γεννήθηκε, τι περίεργο συναίσθημα…
Την έδωσαν στην αγκαλιά μου και ίσως έτσι μου φάνηκε αλλά με κοίταξε στα μάτια όπως εγώ εκείνη, βιαζόμασταν να γνωριστούμε καλύτερα!
Τόσο καιρό τα λέγαμε και τα κάναμε όλα μαζί και δεν ήξερε η μια την άλλη, απίστευτο;;
Και δέσαμε με τη μικρή μου, ταιριάξαμε, με συμπλήρωσε απόλυτα.
Της άρεσαν τόσο πολύ τα τραγουδάκια που της έλεγα που ήθελε να κάνουμε συνέχεια παρέα! Γίναμε αυτοκόλλητες. Περνούσε τόσο καλά μαζί μου που σαν μωρό το κλάμα της δεν το ακούσαμε.
Το μωρό ήταν ευτυχισμένο και η μαμά περήφανη!
Και μέρα τη μέρα μεγάλωνε και άλλαζε, περπάτησε, μίλησε και έγινε κοριτσάκι.
Με χαρακτήρα… έντονο, δυναμικό, αποφασιστικό, χαριτωμένο, ταλαντούχο, τσαχπίνικο και ένα σωρό αρετές που ακόμα ανακαλύπτω.
Γρήγορα είπα για την κορούλα μου πως είναι το παιδί που ήθελα να έχω με τα καλά και τα κακά του, αυτή είναι η κόρη μου!
Αύριο θα την αποχωριστώ, το μωρό μου μεγάλωσε και θα πάει σχολείο. Το αβοήθητο πλασματάκι που μεγάλωσε γαντζωμένο επάνω μου και τράφηκε απ΄το σώμα μου, είναι σήμερα 3 ½ χρονών και ανοίγει τα φτερά της..
Θα πετάξει στον εντελώς δικό της μικρόκοσμο μακριά απ΄την αγκαλιά της μαμάς και θα ξεκινήσει την ολόδική της πορεία στη ζωή. Με τις δικές της δυνάμεις ! Θα αρχίσει να αποκτά τις δικές τις εμπειρίες και να ξεπερνά τις όποιες προκλήσεις έρθουν στο δρόμο της, χωρίς να ‘’καθαρίζει ‘’ η μαμά.
Η μικρή μου θα ανοίξει τα φτερά της αύριο και θα μάθει να πετά σε ένα ταξίδι που θα της φέρει πολλά και έτσι κομμάτι κομμάτι θα φτιάχνεται η δική της ζωή.
Με πολύ πολύ αγάπη λοιπόν, σε όλες τις μανούλες με τα πρωτάκια του μικρού μικρού σχολείου, θα ευχηθώ καλή δύναμη και καλή αρχή στο πανέμορφο ταξίδι της ζωής των παιδιών μας που τώρα ξεκινάει.
Κρατήστε τα σφιχτά απ΄το χεράκι και παραδώστε τα με εμπιστοσύνη στη νέα τους ζωή.
Εμπιστοσύνη και σιγουριά σε ότι μέχρι σήμερα εμείς δημιουργήσαμε.
Και με κάθε ευκαιρία να λέτε στα παιδιά πως όπου και αν βρίσκονται θα είστε πάντα εκεί γι΄αυτά με πολύ, πολύ, πολύ, μοναδική, ανυπέρβλητη, μητρική αγάπη!
Γλυκιά μου πριγκίπισσα, καλή μας αρχή!
Tromaktiko
Απ΄τη μια στιγμή στην άλλη ήρθε η μαγεία, θα γίνεις μανούλα! Τι και πως και που και πότε και δεκάδες άλλα ερωτήματα εγκαταστάθηκαν στο κεφάλι μου και οι απαντήσεις ήταν αόριστες , μπερδεμένες και πάνω απ όλα θεωρητικές.
Μέχρι που είπα ηρέμησε και απόλαυσέ το, όπως ήρθε έτσι απλά και μόνο του, έτσι και θα συνεχίσει.
Το μαγικό ήταν πως από κάποια στιγμή και μετά στις ατέλειωτες ώρες προσμονής που περάσαμε οι δυο μας, την έβλεπα μπροστά μου και της έλεγα κάθε μου σχέδιο και κάθε τι που ονειρευόμουν για εκείνη. Έβλεπα τα πάντα, μόνο το προσωπάκι της δεν τολμούσα να φανταστώ..
Ότι ήθελε ο Θεός. Νομίζω πως όλες οι μανούλες περνάνε και αυτό το άγχος, να΄ναι γερό το μωρό τους φυσικά, αλλά και όμορφο. Έτσι ήθελα και γω να΄ναι γερή και όμορφη αλλά το δεύτερο δεν το λεγα ποτέ!!
Άλλωστε όπως και να’χει όλες όμορφα σας βλέπουμε με τα μάτια της απέραντης αγάπης!
Και γεννήθηκε, τι περίεργο συναίσθημα…
Την έδωσαν στην αγκαλιά μου και ίσως έτσι μου φάνηκε αλλά με κοίταξε στα μάτια όπως εγώ εκείνη, βιαζόμασταν να γνωριστούμε καλύτερα!
Τόσο καιρό τα λέγαμε και τα κάναμε όλα μαζί και δεν ήξερε η μια την άλλη, απίστευτο;;
Και δέσαμε με τη μικρή μου, ταιριάξαμε, με συμπλήρωσε απόλυτα.
Της άρεσαν τόσο πολύ τα τραγουδάκια που της έλεγα που ήθελε να κάνουμε συνέχεια παρέα! Γίναμε αυτοκόλλητες. Περνούσε τόσο καλά μαζί μου που σαν μωρό το κλάμα της δεν το ακούσαμε.
Το μωρό ήταν ευτυχισμένο και η μαμά περήφανη!
Και μέρα τη μέρα μεγάλωνε και άλλαζε, περπάτησε, μίλησε και έγινε κοριτσάκι.
Με χαρακτήρα… έντονο, δυναμικό, αποφασιστικό, χαριτωμένο, ταλαντούχο, τσαχπίνικο και ένα σωρό αρετές που ακόμα ανακαλύπτω.
Γρήγορα είπα για την κορούλα μου πως είναι το παιδί που ήθελα να έχω με τα καλά και τα κακά του, αυτή είναι η κόρη μου!
Αύριο θα την αποχωριστώ, το μωρό μου μεγάλωσε και θα πάει σχολείο. Το αβοήθητο πλασματάκι που μεγάλωσε γαντζωμένο επάνω μου και τράφηκε απ΄το σώμα μου, είναι σήμερα 3 ½ χρονών και ανοίγει τα φτερά της..
Θα πετάξει στον εντελώς δικό της μικρόκοσμο μακριά απ΄την αγκαλιά της μαμάς και θα ξεκινήσει την ολόδική της πορεία στη ζωή. Με τις δικές της δυνάμεις ! Θα αρχίσει να αποκτά τις δικές τις εμπειρίες και να ξεπερνά τις όποιες προκλήσεις έρθουν στο δρόμο της, χωρίς να ‘’καθαρίζει ‘’ η μαμά.
Η μικρή μου θα ανοίξει τα φτερά της αύριο και θα μάθει να πετά σε ένα ταξίδι που θα της φέρει πολλά και έτσι κομμάτι κομμάτι θα φτιάχνεται η δική της ζωή.
Με πολύ πολύ αγάπη λοιπόν, σε όλες τις μανούλες με τα πρωτάκια του μικρού μικρού σχολείου, θα ευχηθώ καλή δύναμη και καλή αρχή στο πανέμορφο ταξίδι της ζωής των παιδιών μας που τώρα ξεκινάει.
Κρατήστε τα σφιχτά απ΄το χεράκι και παραδώστε τα με εμπιστοσύνη στη νέα τους ζωή.
Εμπιστοσύνη και σιγουριά σε ότι μέχρι σήμερα εμείς δημιουργήσαμε.
Και με κάθε ευκαιρία να λέτε στα παιδιά πως όπου και αν βρίσκονται θα είστε πάντα εκεί γι΄αυτά με πολύ, πολύ, πολύ, μοναδική, ανυπέρβλητη, μητρική αγάπη!
Γλυκιά μου πριγκίπισσα, καλή μας αρχή!
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εθνικός Εξευτελισμός
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Και όμως συνέβη...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
