2013-09-07 21:55:50
Γράφει ο Γρηγοριάδης Κωνσταντίνος
Ένας από τους κλασικούς και υπέροχους δίσκους της νεοελληνικής μουσικής ιστορίας και ένας από τους γνωστότερους του Μάνου Χατζιδάκι είναι η «Αθανασία» σε στίχους του Νίκου Γκάτσου.Κυκλοφόρησε το 1976 και τα τραγούδια ερμηνεύουν οι Μανώλης Μητσιάς και Δήμητρα Γαλάνη. Ο δίσκος προοριζόταν αρχικά για τη φωνή του Μανώλη Μητσιά αλλά ο μεγάλος συνθέτης επέμενε να τραγουδήσει και η Δήμητρα Γαλάνη. Οι δυο ερμηνευτές συμμετείχαν και λίγα χρόνια νωρίτερα(1971) στον κύκλο τραγουδιών «Της γης το χρυσάφι»,όμως ο Χατζιδάκις δεν ήταν παρών στις ηχογραφήσεις.
Ο δίσκος αρχίζει με το εξαιρετικό ορχηστρικό «Η μπαλάντα του Ούρι».Μετά από χρόνια ο Γκάτσος έβαλε τους στίχους στη μουσική,οι οποίοι τραγουδήθηκαν από τη Δήμητρα Γαλάνη και από το Βασίλη Λέκκα. Ακολουθεί ένα σπουδαίο χασάπικο σε ερμηνεία Μανώλη Μητσιά,το οποίο είναι «ο Γιάννης ο φονιάς».Το τραγούδι αναφέρεται σε ένα φόνο,του οποίου το φονιά δεν ξέρουμε.Ο Μητσιάς το ερμήνευσε,όπως έπρεπε,συνομωτικά. Είναι ένα χασάπικο με ένταση,δυναμισμό και είναι το ιδανικό από αυτό το είδος,που περίμενε να τραγουδήσει ο ερμηνευτής.
Στη σύνθεση «Κοίτα με στα μάτια» αναδεικνύεται ο μοναδικός λυρισμός του Γκάτσου.Το τραγούδι συνιστά ένα νεκρικό διάλογο.Με λιτό τρόπο ο στιχουργός μας συγκινεί χρησιμοποιώντας μεταφορές.Ειδικά οι στίχοι της τρίτης στροφής έχουν μια σπάνια αισθητική,μοναδική.Δυστυχώς,το τραγούδι δεν είναι τόσο γνωστό,αλλά αποτελεί μια ακουστική όαση.Η ερμηνεία της Γαλάνη είναι εξαιρετική,αλλά το τραγούδι έχει επανεκτελεσθεί και από το Μητσιά. Φυσικά για το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου τα λόγια είναι περιττά.Η «Αθανασία» σε ερμηνεία της Γαλάνη αναφέρεται στον ανέφικτο πόθο του ανθρώπου για αθανασία.Ο μεγάλος Γκάτσος της δίνει μορφή.Οι άνθρωποι θέλουν να την κατακτήσουν αλλά δεν μπορούν(Ομορφονιά,που δε σε κέρδισε κανείς),καθώς αυτή είναι ανεξάρτητη και δεν υπάγεται σε κανέναν.
Ένα από τα υπέροχα τραγούδια του δίσκου είναι ο «Τσάμικος» και ένα από τα καλύτερα του ρεπερτορίου του Μητσιά. Για λόγους που δεν μπορούμε να αναλύσουμε εδώ,ο γνωστός καθηγητής φιλοσοφίας Χρήστος Γιανναράς σε επιφυλλίδα του στην Καθημερινή είχε προτείνει το συγκεκριμένο τραγούδι για νέο εθνικό μας ύμνο.Επίσης,το τραγούδι έχει τη δική του ιστορία:ο Γκάτσος έδωσε το ποίημα στον Χατζιδάκι με αυτό τον τίτλο,ώστε ο συνθέτης να το γράψει για τον ανάλογο σκοπό.Το παράδοξο είναι,ότι ο Χατζιδάκις δε θυμόταν πως είναι το τσάμικο και ζήτησε από το σπουδαίο λαϊκό συνθέτη Θανάση Πολυκανδριώτη να του παίξει στο μπουζούκι μερικά τσάμικα.Ο Χατζιδάκις μπήκε στο κλίμα,το έγραψε αμέσως και πέρασε στο πάνθεον των μεγάλων τραγουδιών της ελληνικής μουσικής.
Ακόμα,γνωστό τραγούδι από το δίσκο αυτό είναι το «Μεθυσμένο καράβι» ή αλλιώς «Αρθούρε Ρεμπώ»,που απευθύνεται στον επιφανή Γάλλο ποιητή και μεγάλο εκπρόσωπο του συμβολισμού με επίδραση στη μοντέρνα ποίηση.Τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου είναι εξίσου εξαιρετικά με λιτή ορχήστρα,απλή μουσική,αλλά όχι εύκολη.Να σημειωθεί ότι ο θαυμάσιος πίνακας του εξωφύλλου ανήκει στο Γιώργο Σταθόπουλο.
Η μουσική του αξέχαστου συνθέτη δένει απόλυτα με τους στίχους του κορυφαίου Γκάτσου και δημιουργεί ένα διαμαντένιο κύκλο τραγουδιών,που αποτελούν μια ενότητα.Ο Χατζιδάκις επιτυγχάνει την ένωση της λαϊκής και της λόγιας μουσικής και μας χαρίζει ένα δίσκο απαραίτητο ακροάσεως.
Μόνο η μαγεία χαρακτηρίζει αυτόν το καταπληκτικό δίσκο.
Σημείωση: Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο της Columbia και την παραγωγή έκανε ο Γιώργος Μακράκης
logioshermes
Ένας από τους κλασικούς και υπέροχους δίσκους της νεοελληνικής μουσικής ιστορίας και ένας από τους γνωστότερους του Μάνου Χατζιδάκι είναι η «Αθανασία» σε στίχους του Νίκου Γκάτσου.Κυκλοφόρησε το 1976 και τα τραγούδια ερμηνεύουν οι Μανώλης Μητσιάς και Δήμητρα Γαλάνη. Ο δίσκος προοριζόταν αρχικά για τη φωνή του Μανώλη Μητσιά αλλά ο μεγάλος συνθέτης επέμενε να τραγουδήσει και η Δήμητρα Γαλάνη. Οι δυο ερμηνευτές συμμετείχαν και λίγα χρόνια νωρίτερα(1971) στον κύκλο τραγουδιών «Της γης το χρυσάφι»,όμως ο Χατζιδάκις δεν ήταν παρών στις ηχογραφήσεις.
Ο δίσκος αρχίζει με το εξαιρετικό ορχηστρικό «Η μπαλάντα του Ούρι».Μετά από χρόνια ο Γκάτσος έβαλε τους στίχους στη μουσική,οι οποίοι τραγουδήθηκαν από τη Δήμητρα Γαλάνη και από το Βασίλη Λέκκα. Ακολουθεί ένα σπουδαίο χασάπικο σε ερμηνεία Μανώλη Μητσιά,το οποίο είναι «ο Γιάννης ο φονιάς».Το τραγούδι αναφέρεται σε ένα φόνο,του οποίου το φονιά δεν ξέρουμε.Ο Μητσιάς το ερμήνευσε,όπως έπρεπε,συνομωτικά. Είναι ένα χασάπικο με ένταση,δυναμισμό και είναι το ιδανικό από αυτό το είδος,που περίμενε να τραγουδήσει ο ερμηνευτής.
Στη σύνθεση «Κοίτα με στα μάτια» αναδεικνύεται ο μοναδικός λυρισμός του Γκάτσου.Το τραγούδι συνιστά ένα νεκρικό διάλογο.Με λιτό τρόπο ο στιχουργός μας συγκινεί χρησιμοποιώντας μεταφορές.Ειδικά οι στίχοι της τρίτης στροφής έχουν μια σπάνια αισθητική,μοναδική.Δυστυχώς,το τραγούδι δεν είναι τόσο γνωστό,αλλά αποτελεί μια ακουστική όαση.Η ερμηνεία της Γαλάνη είναι εξαιρετική,αλλά το τραγούδι έχει επανεκτελεσθεί και από το Μητσιά. Φυσικά για το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου τα λόγια είναι περιττά.Η «Αθανασία» σε ερμηνεία της Γαλάνη αναφέρεται στον ανέφικτο πόθο του ανθρώπου για αθανασία.Ο μεγάλος Γκάτσος της δίνει μορφή.Οι άνθρωποι θέλουν να την κατακτήσουν αλλά δεν μπορούν(Ομορφονιά,που δε σε κέρδισε κανείς),καθώς αυτή είναι ανεξάρτητη και δεν υπάγεται σε κανέναν.
Ένα από τα υπέροχα τραγούδια του δίσκου είναι ο «Τσάμικος» και ένα από τα καλύτερα του ρεπερτορίου του Μητσιά. Για λόγους που δεν μπορούμε να αναλύσουμε εδώ,ο γνωστός καθηγητής φιλοσοφίας Χρήστος Γιανναράς σε επιφυλλίδα του στην Καθημερινή είχε προτείνει το συγκεκριμένο τραγούδι για νέο εθνικό μας ύμνο.Επίσης,το τραγούδι έχει τη δική του ιστορία:ο Γκάτσος έδωσε το ποίημα στον Χατζιδάκι με αυτό τον τίτλο,ώστε ο συνθέτης να το γράψει για τον ανάλογο σκοπό.Το παράδοξο είναι,ότι ο Χατζιδάκις δε θυμόταν πως είναι το τσάμικο και ζήτησε από το σπουδαίο λαϊκό συνθέτη Θανάση Πολυκανδριώτη να του παίξει στο μπουζούκι μερικά τσάμικα.Ο Χατζιδάκις μπήκε στο κλίμα,το έγραψε αμέσως και πέρασε στο πάνθεον των μεγάλων τραγουδιών της ελληνικής μουσικής.
Ακόμα,γνωστό τραγούδι από το δίσκο αυτό είναι το «Μεθυσμένο καράβι» ή αλλιώς «Αρθούρε Ρεμπώ»,που απευθύνεται στον επιφανή Γάλλο ποιητή και μεγάλο εκπρόσωπο του συμβολισμού με επίδραση στη μοντέρνα ποίηση.Τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου είναι εξίσου εξαιρετικά με λιτή ορχήστρα,απλή μουσική,αλλά όχι εύκολη.Να σημειωθεί ότι ο θαυμάσιος πίνακας του εξωφύλλου ανήκει στο Γιώργο Σταθόπουλο.
Η μουσική του αξέχαστου συνθέτη δένει απόλυτα με τους στίχους του κορυφαίου Γκάτσου και δημιουργεί ένα διαμαντένιο κύκλο τραγουδιών,που αποτελούν μια ενότητα.Ο Χατζιδάκις επιτυγχάνει την ένωση της λαϊκής και της λόγιας μουσικής και μας χαρίζει ένα δίσκο απαραίτητο ακροάσεως.
Μόνο η μαγεία χαρακτηρίζει αυτόν το καταπληκτικό δίσκο.
Σημείωση: Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο της Columbia και την παραγωγή έκανε ο Γιώργος Μακράκης
logioshermes
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ