2013-09-08 20:53:05
Στον απόηχο του φεστιβάλ ελεύθερης πτώσης που ολοκληρώθηκε πρόσφατα στο «Ναυάγιο» της Ζακύνθου, τα αεραθλήματα αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο τους θαυμαστές τους.
Μέσα σε λίγο σχετικά χρόνο, οι Ελληνες άρχισαν να προφέρουν λέξεις όπως birdman (άνθρωπος - πουλί, επί το ελληνικότερον), wingsuit (στολή με φτερά) και πάει λέγοντας. Βοήθησαν, φυσικά και οι εντυπωσιακές εικόνες αλλά και τα βιντεοσκοπημένα «ανδραγαθήματα» των θαρραλέων birdmen, που κεντρίζουν την περιέργεια των «κοινών θνητών».
Το «Εθνος της Κυριακής» αναζήτησε τους Ελληνες που ασχολούνται με την «απίθανη πτήση» του wingsuit. Σύμφωνα με τους ειδήμονες, αποτελεί την πλησιέστερη, υπαρκτή εκδοχή της αρχετυπικής φαντασίωσης του Ικαρου, της ιδεώδους πτήσης του ανθρώπου χωρίς μηχανική βοήθεια.
Η πτήση με wingsuit απευθύνεται σε έμπειρους αλεξιπτωτιστές που έχουν πραγματοποιήσει τουλάχιστον 200 άλματα ελεύθερης πτώσης. Για μέγιστη ασφάλεια, ο επίδοξος άνθρωπος-πουλί οφείλει κατ' αρχάς να είναι κάτοχος πτυχίου αλεξιπτωτιστή που αναγνωρίζεται από τη Διεθνή Αεροναυτική Ομοσπονδία (FAI).
«Στην Ελλάδα σχεδόν όλα τα άλματα με wingsuit πραγματοποιούνται από αεροσκάφη, ως επέκταση της ελεύθερης πτώσης, του γνωστού skydiving», μας λέει ο 35χρονος αεροναυπηγός Στράτος Νιαρχάκος, ο οποίος έχει μόλις ανοίξει τα... φτερά του σε μια από τις πρόσφατες πτήσεις του.
«Προς το παρόν, στην Ελλάδα υπάρχουν δύο σχολές αλεξιπτωτιστών που διαθέτουν εξουσιοδότηση να απονέμουν πτυχία αλεξιπτωτιστή, πιστοποιημένα από τoν Αμερικανικό Σύνδεσμο Αλεξιπτωτιστών (USPA) που με τη σειρά του είναι αναγνωρισμένος από τη FAI», εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» ο 35χρονος αεροναυπηγός Στράτος Νιαρχάκος, δραστήριο μέλος του εγχώριου πυρήνα των περίπου δέκα ανθρώπων που ασχολούνται συστηματικά με το σπορ.
Οι δύο σχολές
Μιλάμε για την Ελληνική Αεροπορική Ακαδημία που έχει «βγάλει» τους περισσότερους Ελληνες αλεξιπτωτιστές.
Δραστηριοποιείται από το 1988 (www.skydivegreece.gr) στα Μέγαρα Αττικής αλλά και στο Πολύκαστρο, σε απόσταση περίπου 50 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη. Μιλάμε επίσης για την Ελληνική Λέσχη Ελεύθερης Πτώσης, η ζώνη ρίψης της οποίας βρίσκεται στην Κωπαΐδα (www.gffc.gr).
«Οπως πολλοί άλλοι συναθλητές, στα πρώτα άλματα ως αλεξιπτωτιστής είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Θυμάμαι τον εαυτό μου, ντυμένο με πλήρη εξάρτυση μέσα στο αεροσκάφος. Ηθελα να τα πετάξω όλα από πάνω μου και να το βάλω στα πόδια. Τώρα, ύστερα από τόσες εμπειρίες, χαμογελάω με τις τότε αντιδράσεις μου που ήταν βέβαια απολύτως φυσιολογικές. Με την πάροδο του χρόνου και ανάλογα με τον άνθρωπο, ο φόβος αποσύρεται στα βάθη της συνείδησης», λέει ο κ. Νιαρχάκος.
Για τους ανθρώπους που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τον κόσμο της ελεύθερης πτώσης, το σπορ δείχνει και είναι αρκετά περίπλοκο, καθώς η εξοικείωση με το πλήθος των παραμέτρων (τεχνικές, εξοπλισμός, θεωρία, πρακτική κ.λπ.) συνιστά, εκ των πραγμάτων, αργή και σταδιακή διαδικασία. Τα πτυχία, για παράδειγμα, διακρίνονται σε τέσσερις κατηγορίες ανάλογα με τον αριθμό των αλμάτων και τη γενικότερη πρόοδο του αλεξιπτωτιστή. Ετσι, προαπαιτούμενο για την απόκτηση του πτυχίου Α' τάξης είναι τουλάχιστον 25 άλματα, για τη Β' κατηγορία τα 50, για τη C τα 200 και για την D τα 500 άλματα.
Στην πορεία ο αλεξιπτωτιστής αξιολογείται σε σχέση με συγκεκριμένες τεχνικές δεξιότητες που καθορίζονται επακριβώς από τους κανονισμούς. Μέρος της διαδικασίας εκμάθησης είναι φυσικά και η συσκευασία του αλεξιπτώτου. Με περισσότερα από 400 άλματα, ο κ. Νιαρχάκος είναι κάτοχος πτυχίου τάξης C.
Ζητάμε τη γνώμη του για τη σύνδεση του wingsuit με το άθλημα του base jumping, δηλαδή με την ελεύθερη πτώση από ψηλά, κάθετα βράχια, κτίρια κ.λπ. «Σε αυτήν την περίπτωση τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα αφού απαιτείται ελάχιστο ύψος τουλάχιστον 300 μέτρων, απόλυτη καθετότητα ή, ακόμα καλύτερα, βράχια με αρνητική κλίση, καλές καιρικές συνθήκες, προσεκτικά επιλεγμένο σημείο εξόδου (exit point) και, βεβαίως, κατάλληλος χώρος προσγείωσης. Στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμα προχωρήσει αποφασιστικά σε αυτή την κατεύθυνση αφού σχεδόν όλα τα άλματα με wingsuit πραγματοποιούνται από αεροσκάφη, ως επέκταση της ελεύθερης πτώσης, του γνωστού skydiving», λέει ο κ. Νιαρχάκος.
Από τα 3.500 μέτρα
Tαχύτητες μέχρι και 400 χ.α.ώ.
Στοιχεία που αξίζει να αναφερθούν είναι οι ταχύτητες της τάξης των 200 χλμ. την ώρα που επιτυγχάνονται με τη «στάση του βάτραχου» και αυτές των 400 χλμ. που «πιάνουν» οι προχωρημένοι αλεξιπτωτιστές που πέφτουν head down (δηλαδή κάθετα με το κεφάλι προς τα κάτω). Το συνηθισμένο ύψος από το οποίο γίνονται οι ρίψεις είναι τα περίπου 3.500 μέτρα (11.000 πόδια). Ο αλεξιπτωτιστής ανοίγει τον κύριο θόλο στα 1.000 μ. (3.000- 4.000 πόδια) ή στα 1.500 μ. (5.000 πόδια) προκειμένου για αρχάριους.
Βόλτα στον αέρα
Σε ό,τι αφορά το wingsuit, το εντυπωσιακότερο ίσως στοιχείο είναι το γεγονός ότι μπορεί να πετύχει κάθετη ταχύτητα έως 40 χλμ. την ώρα, την ίδια στιγμή που η οριζόντια ταχύτητα μπορεί να φθάσει τα 150 χλμ. την ώρα (!), να πραγματοποιήσει δηλαδή την ιδανικότερη, ίσως, ανεμοπορία.
Ο πρώτος Ελληνας που το 2009 έκανε wingsuit στην Ελλάδα ήταν ο μηχανικός μοτοσικλετών Αντρέας Αβδελίδης. Το 2005 οι Γιάννης και Μαρία Λυκάκη είχαν κάνει ανάλογες πτήσεις στην Αριζόνα των ΗΠΑ. Σε διεθνές επίπεδο, σκαπανέας του σπορ υπήρξε ο Γάλλος Πατρίκ Ντε Γκαγιαρντόν.
ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ-ethnos
xespao
Μέσα σε λίγο σχετικά χρόνο, οι Ελληνες άρχισαν να προφέρουν λέξεις όπως birdman (άνθρωπος - πουλί, επί το ελληνικότερον), wingsuit (στολή με φτερά) και πάει λέγοντας. Βοήθησαν, φυσικά και οι εντυπωσιακές εικόνες αλλά και τα βιντεοσκοπημένα «ανδραγαθήματα» των θαρραλέων birdmen, που κεντρίζουν την περιέργεια των «κοινών θνητών».
Το «Εθνος της Κυριακής» αναζήτησε τους Ελληνες που ασχολούνται με την «απίθανη πτήση» του wingsuit. Σύμφωνα με τους ειδήμονες, αποτελεί την πλησιέστερη, υπαρκτή εκδοχή της αρχετυπικής φαντασίωσης του Ικαρου, της ιδεώδους πτήσης του ανθρώπου χωρίς μηχανική βοήθεια.
Η πτήση με wingsuit απευθύνεται σε έμπειρους αλεξιπτωτιστές που έχουν πραγματοποιήσει τουλάχιστον 200 άλματα ελεύθερης πτώσης. Για μέγιστη ασφάλεια, ο επίδοξος άνθρωπος-πουλί οφείλει κατ' αρχάς να είναι κάτοχος πτυχίου αλεξιπτωτιστή που αναγνωρίζεται από τη Διεθνή Αεροναυτική Ομοσπονδία (FAI).
«Στην Ελλάδα σχεδόν όλα τα άλματα με wingsuit πραγματοποιούνται από αεροσκάφη, ως επέκταση της ελεύθερης πτώσης, του γνωστού skydiving», μας λέει ο 35χρονος αεροναυπηγός Στράτος Νιαρχάκος, ο οποίος έχει μόλις ανοίξει τα... φτερά του σε μια από τις πρόσφατες πτήσεις του.
«Προς το παρόν, στην Ελλάδα υπάρχουν δύο σχολές αλεξιπτωτιστών που διαθέτουν εξουσιοδότηση να απονέμουν πτυχία αλεξιπτωτιστή, πιστοποιημένα από τoν Αμερικανικό Σύνδεσμο Αλεξιπτωτιστών (USPA) που με τη σειρά του είναι αναγνωρισμένος από τη FAI», εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» ο 35χρονος αεροναυπηγός Στράτος Νιαρχάκος, δραστήριο μέλος του εγχώριου πυρήνα των περίπου δέκα ανθρώπων που ασχολούνται συστηματικά με το σπορ.
Οι δύο σχολές
Μιλάμε για την Ελληνική Αεροπορική Ακαδημία που έχει «βγάλει» τους περισσότερους Ελληνες αλεξιπτωτιστές.
Δραστηριοποιείται από το 1988 (www.skydivegreece.gr) στα Μέγαρα Αττικής αλλά και στο Πολύκαστρο, σε απόσταση περίπου 50 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη. Μιλάμε επίσης για την Ελληνική Λέσχη Ελεύθερης Πτώσης, η ζώνη ρίψης της οποίας βρίσκεται στην Κωπαΐδα (www.gffc.gr).
«Οπως πολλοί άλλοι συναθλητές, στα πρώτα άλματα ως αλεξιπτωτιστής είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Θυμάμαι τον εαυτό μου, ντυμένο με πλήρη εξάρτυση μέσα στο αεροσκάφος. Ηθελα να τα πετάξω όλα από πάνω μου και να το βάλω στα πόδια. Τώρα, ύστερα από τόσες εμπειρίες, χαμογελάω με τις τότε αντιδράσεις μου που ήταν βέβαια απολύτως φυσιολογικές. Με την πάροδο του χρόνου και ανάλογα με τον άνθρωπο, ο φόβος αποσύρεται στα βάθη της συνείδησης», λέει ο κ. Νιαρχάκος.
Για τους ανθρώπους που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τον κόσμο της ελεύθερης πτώσης, το σπορ δείχνει και είναι αρκετά περίπλοκο, καθώς η εξοικείωση με το πλήθος των παραμέτρων (τεχνικές, εξοπλισμός, θεωρία, πρακτική κ.λπ.) συνιστά, εκ των πραγμάτων, αργή και σταδιακή διαδικασία. Τα πτυχία, για παράδειγμα, διακρίνονται σε τέσσερις κατηγορίες ανάλογα με τον αριθμό των αλμάτων και τη γενικότερη πρόοδο του αλεξιπτωτιστή. Ετσι, προαπαιτούμενο για την απόκτηση του πτυχίου Α' τάξης είναι τουλάχιστον 25 άλματα, για τη Β' κατηγορία τα 50, για τη C τα 200 και για την D τα 500 άλματα.
Στην πορεία ο αλεξιπτωτιστής αξιολογείται σε σχέση με συγκεκριμένες τεχνικές δεξιότητες που καθορίζονται επακριβώς από τους κανονισμούς. Μέρος της διαδικασίας εκμάθησης είναι φυσικά και η συσκευασία του αλεξιπτώτου. Με περισσότερα από 400 άλματα, ο κ. Νιαρχάκος είναι κάτοχος πτυχίου τάξης C.
Ζητάμε τη γνώμη του για τη σύνδεση του wingsuit με το άθλημα του base jumping, δηλαδή με την ελεύθερη πτώση από ψηλά, κάθετα βράχια, κτίρια κ.λπ. «Σε αυτήν την περίπτωση τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα αφού απαιτείται ελάχιστο ύψος τουλάχιστον 300 μέτρων, απόλυτη καθετότητα ή, ακόμα καλύτερα, βράχια με αρνητική κλίση, καλές καιρικές συνθήκες, προσεκτικά επιλεγμένο σημείο εξόδου (exit point) και, βεβαίως, κατάλληλος χώρος προσγείωσης. Στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμα προχωρήσει αποφασιστικά σε αυτή την κατεύθυνση αφού σχεδόν όλα τα άλματα με wingsuit πραγματοποιούνται από αεροσκάφη, ως επέκταση της ελεύθερης πτώσης, του γνωστού skydiving», λέει ο κ. Νιαρχάκος.
Από τα 3.500 μέτρα
Tαχύτητες μέχρι και 400 χ.α.ώ.
Στοιχεία που αξίζει να αναφερθούν είναι οι ταχύτητες της τάξης των 200 χλμ. την ώρα που επιτυγχάνονται με τη «στάση του βάτραχου» και αυτές των 400 χλμ. που «πιάνουν» οι προχωρημένοι αλεξιπτωτιστές που πέφτουν head down (δηλαδή κάθετα με το κεφάλι προς τα κάτω). Το συνηθισμένο ύψος από το οποίο γίνονται οι ρίψεις είναι τα περίπου 3.500 μέτρα (11.000 πόδια). Ο αλεξιπτωτιστής ανοίγει τον κύριο θόλο στα 1.000 μ. (3.000- 4.000 πόδια) ή στα 1.500 μ. (5.000 πόδια) προκειμένου για αρχάριους.
Βόλτα στον αέρα
Σε ό,τι αφορά το wingsuit, το εντυπωσιακότερο ίσως στοιχείο είναι το γεγονός ότι μπορεί να πετύχει κάθετη ταχύτητα έως 40 χλμ. την ώρα, την ίδια στιγμή που η οριζόντια ταχύτητα μπορεί να φθάσει τα 150 χλμ. την ώρα (!), να πραγματοποιήσει δηλαδή την ιδανικότερη, ίσως, ανεμοπορία.
Ο πρώτος Ελληνας που το 2009 έκανε wingsuit στην Ελλάδα ήταν ο μηχανικός μοτοσικλετών Αντρέας Αβδελίδης. Το 2005 οι Γιάννης και Μαρία Λυκάκη είχαν κάνει ανάλογες πτήσεις στην Αριζόνα των ΗΠΑ. Σε διεθνές επίπεδο, σκαπανέας του σπορ υπήρξε ο Γάλλος Πατρίκ Ντε Γκαγιαρντόν.
ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ-ethnos
xespao
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βίντεο: Δείτε τον Μέσι να γίνεται οδηγός... φορτηγού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
