2013-09-09 12:41:05
Θα πρέπει να εξετάσουμε τις επιπτώσεις των δημοσκοπήσεων καλύτερα, σχολιάζει ο Wolfgang Munchau, υποστηρίζοντας ότι το αποτέλεσμα στις επικείμενες γερμανικές εκλογές δεν θα είναι και τόσο σαφές.
Έχει γίνει η κοινή λογική στις πολιτικές τάξεις της Ευρώπης: μέχρι τις γερμανικές γενικές εκλογές στο τέλος του μήνα, τίποτα σημαντικό δεν θα συμβεί – και στη συνέχεια, διά μαγείας, στις 12.01 στις 23 Σεπτεμβρίου, ο κόσμος θα είναι διαφορετικός.
Μην ελπίζετε. Αντί να γίνει ένα βαρυσήμαντο επίτευγμα, που θα ανοίξει το δρόμο για να γίνει κάτι για την κρίση που μαστίζει ακόμα την Ευρώπη, προβλέπω ότι το πραγματικό αδιέξοδο θα αρχίσει ακριβώς εκείνη τη στιγμή. Αντί να κοιτάμε τις επιπτώσεις των γερμανικών εκλογών στην Ευρώπη, θα πρέπει να εξετάσουμε τις επιπτώσεις στην Γερμανία. Με βάση τις δημοσκοπήσεις, ακόμη και επιτρέποντας πολλά στατιστικά περιθώρια, είναι δύσκολο να φανταστούμε ένα σενάριο στο οποίο η Γερμανία θα μπορούσε να καταλήξει με μια σταθερή κυβέρνηση για τέσσερα χρόνια. Υπάρχει μόνο ένα τέτοιο σενάριο που μπορώ να σκεφτώ – αλλά αυτό προς το παρόν δεν θεωρείται πολύ πιθανό.
Ο λόγος για αυτό έγκειται στο συνδυασμό των δύσκολων μαθηματικών των γερμανικών εκλογών και στην ισορροπία δυνάμεων στην Bundesrat , την άνω βουλή του κοινοβουλίου, όπου εκπροσωπούνται τα περιφερειακά κρατίδια. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πέντε κόμματα της Bundestag, την κάτω βουλή. Από την κεντροδεξιά είναι οι Χριστιανοδημοκράτες της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ – που κάθονται ως μια ομάδα με τους βαυαρούς εταίρους τους, τη Χριστιανική Κοινωνική Ένωση – και οι φιλελεύθεροι Ελεύθεροι Δημοκράτες. Από την αριστερά είναι οι Σοσιαλδημοκράτες , οι Πράσινοι και το κόμμα της Αριστεράς. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι και ένα έκτο κόμμα μπορεί επίσης να έχει μια μικρή πιθανότητα να εκλεγεί: οι Εναλλακτικοί για τη Γερμανία, το μόνο κόμμα που υποστηρίζει την έξοδο από το ευρώ .
Οι δημοσκοπήσεις ευνοούν μια μικρή πλειοψηφία για τον παρόντα κεντροδεξιό συνασπισμό του CDU και του FDP. Αλλά αυτά τα κόμματα δεν έχουν την πλειοψηφία στην Bundesrat και, δεδομένου του εκλογικού κύκλου στις κρατικές εκλογές, μια τέτοια πλειοψηφία δεν θα είναι δυνατή για τουλάχιστον άλλα τρία χρόνια. Είναι δύσκολο να δει κανείς πώς ο σημερινός συνασπισμός θα μπορούσε να κυβερνήσει, ειδικά καθώς θα περίμενα ότι, αν το SPD παραμείνει στην αντιπολίτευση θα υποστηρίζει πολύ λιγότερο τις πολιτικές της ευρωζώνης της Μέρκελ από ό,τι αν δεν ήταν σε αυτή τη θέση. Τα μέλη του SPD θα έμπαιναν σε μεγάλο πειρασμό να αψηφήσουν την κεντρώα βασικά ηγεσία του κόμματος και να κινηθούν προς τα αριστερά για να υιοθετήσουν πιο λαϊκίστικες θέσεις.
Η εναλλακτική λύση που υποστηρίζουν πολλοί είναι η συνηθισμένη ευρωπαϊκή ρύθμιση: ένας μεγάλος συνασπισμός των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, στον οποίο σχεδόν όλοι καταλήγουν στα έδρανα της κυβέρνησης. Το CDU και το SPD θα έχουν έτσι μια άνετη πλειοψηφία και στα δύο σώματα του κοινοβουλίου.
Ένας μεγάλος συνασπισμός θα συμβεί μόνο αν το CDU και το FDP αποτύχουν να κερδίσουν την πλειοψηφία. Αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται ότι τα κόμματα της αριστεράς έχουν την πλειοψηφία σε ένα κοινοβούλιο με πέντε κόμματα. Το τελευταίο είναι μόνο μια υποθετική πλειοψηφία, επειδή το SPD έχει αποκλείσει μια συμμαχία με το Αριστερό Κόμμα – προς το παρόν. Αλλά οι Σοσιαλδημοκράτες θα μπορούσαν να αλλάξουν πλεύση κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής περιόδου. Έτσι, η Μέρκελ θα είχε έναν εταίρο ο οποίος θα μπορούσε να εγκαταλείψει οποιαδήποτε στιγμή για να σχηματίσει έναν τριμερή συνασπισμό της Αριστεράς, ή μια δικομματική κυβέρνηση μειοψηφίας με τους Πράσινους, που σιωπηρά υποστηρίζονται από το Αριστερό Κόμμα. Το τελευταίο έχει δοκιμαστεί σε περιφερειακό επίπεδο, όπου υπήρξε μια μεγάλη επιτυχία για το SPD. Το κόμμα θα μπει στον πειρασμό να τερματίσει τη βασιλεία της Μέρκελ κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Δεν πιστεύω ότι το SPD θα σχηματίσει έναν τρικομματικό συνασπισμό της Αριστεράς αμέσως. Αν γίνει αυτό, το κόμμα δεν θα τηρήσει τις υποσχέσεις που έχει κάνει. Αυτό μας αφήνει τα δύο πιο πιθανά σενάρια, είτε μια ασταθή κυβέρνηση της κεντροδεξιάς, η οποία δεν θα έχει πλειοψηφία στην άνω βουλή, ή έναν ασταθή μεγάλο συνασπισμό, που θα μπορούσε να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή. Ούτε μπορεί να ολοκληρώσει μια πλήρη θητεία.
Τι σημαίνει αυτό για την υπόλοιπη Ευρώπη; Στην πρώτη περίπτωση, η γερμανική κυβέρνηση θα έχει ακόμη λιγότερα περιθώρια για ελιγμούς στην κρίση της ευρωζώνης. Ένας μεγάλος συνασπισμός μπορεί να φαίνεται πιο φιλοευρωπαϊκός – αλλά προσέξτε τι εύχεστε. Το αδιέξοδο μπορεί να επιστρέψει γρήγορα, καθώς η μόνιμη απειλή νέων εκλογών θα υπάρχει πάνω από μια τέτοια συμμαχία. Σύντομα θα μπορούσαμε να ακούσουμε και πάλι ότι θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι και μετά τις επόμενες γερμανικές εκλογές.
Το μόνο σενάριο στο οποίο μπορεί κάποιος να διακρίνει οποιαδήποτε μορφή σταθερότητας είναι εκείνο όπου τόσο το AfD όσο και το FDP θα κερδίσουν περισσότερο από 5 τοις εκατό των ψήφων, το όριο για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Στη συνέχεια, η Bundestag θα έχει έξι κόμματα και ούτε το CDU και το FDP, ούτε το SPD, οι Πράσινοι και η Αριστερά θα έχουν την απόλυτη πλειοψηφία. Στην περίπτωση αυτή, ο μεγάλος συνασπισμός θα είναι η μόνη επιλογή – και θα είναι σταθερός . Κανένας από τους εταίρους δεν θα έχει κίνητρο να αποχωρήσει. Θα ήταν παρόμοιο με το μεγάλο συνασπισμό της πρώτης θητείας της Μέρκελ, το 2005-09. Το πρόβλημα με αυτό είναι μακροχρόνιο. Το AfD θα μπορούσε να γίνει μια ισχυρότερη δύναμη, ωθώντας το CDU σε μια πιο ευρωσκεπτικιστική θέση.
Η απόλυτη ειρωνεία είναι ότι απαραίτητη προϋπόθεση για τη συνέχιση των σημερινών πολιτικών της Μέρκελ – ό,τι και αν σκέφτεστε για αυτές – είναι η εκλογή ενός αντι – ευρωπαϊκού κόμματος. Αν το AfD δεν καταφέρει να ξεπεράσει το εμπόδιο του 5 τοις εκατό – το οποίο είναι αυτό που αναμένουν οι περισσότεροι παρατηρητές , συμπεριλαμβανομένου και εμού- τότε είναι δύσκολο να δούμε έναν αστερισμό που θα προσφέρει σταθερότητα στη γερμανική πολιτική. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια υπόσχονται να είναι πολύ διαφορετικά από τα προηγούμενα.
http://www.ft.com/intl/cms/s/0/593fc3f0-1653-11e3-a57d-00144feabdc0.html#axzz2eHsMfwdU
πηγή: antinews.gr
Έχει γίνει η κοινή λογική στις πολιτικές τάξεις της Ευρώπης: μέχρι τις γερμανικές γενικές εκλογές στο τέλος του μήνα, τίποτα σημαντικό δεν θα συμβεί – και στη συνέχεια, διά μαγείας, στις 12.01 στις 23 Σεπτεμβρίου, ο κόσμος θα είναι διαφορετικός.
Μην ελπίζετε. Αντί να γίνει ένα βαρυσήμαντο επίτευγμα, που θα ανοίξει το δρόμο για να γίνει κάτι για την κρίση που μαστίζει ακόμα την Ευρώπη, προβλέπω ότι το πραγματικό αδιέξοδο θα αρχίσει ακριβώς εκείνη τη στιγμή. Αντί να κοιτάμε τις επιπτώσεις των γερμανικών εκλογών στην Ευρώπη, θα πρέπει να εξετάσουμε τις επιπτώσεις στην Γερμανία. Με βάση τις δημοσκοπήσεις, ακόμη και επιτρέποντας πολλά στατιστικά περιθώρια, είναι δύσκολο να φανταστούμε ένα σενάριο στο οποίο η Γερμανία θα μπορούσε να καταλήξει με μια σταθερή κυβέρνηση για τέσσερα χρόνια. Υπάρχει μόνο ένα τέτοιο σενάριο που μπορώ να σκεφτώ – αλλά αυτό προς το παρόν δεν θεωρείται πολύ πιθανό.
Ο λόγος για αυτό έγκειται στο συνδυασμό των δύσκολων μαθηματικών των γερμανικών εκλογών και στην ισορροπία δυνάμεων στην Bundesrat , την άνω βουλή του κοινοβουλίου, όπου εκπροσωπούνται τα περιφερειακά κρατίδια. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πέντε κόμματα της Bundestag, την κάτω βουλή. Από την κεντροδεξιά είναι οι Χριστιανοδημοκράτες της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ – που κάθονται ως μια ομάδα με τους βαυαρούς εταίρους τους, τη Χριστιανική Κοινωνική Ένωση – και οι φιλελεύθεροι Ελεύθεροι Δημοκράτες. Από την αριστερά είναι οι Σοσιαλδημοκράτες , οι Πράσινοι και το κόμμα της Αριστεράς. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι και ένα έκτο κόμμα μπορεί επίσης να έχει μια μικρή πιθανότητα να εκλεγεί: οι Εναλλακτικοί για τη Γερμανία, το μόνο κόμμα που υποστηρίζει την έξοδο από το ευρώ .
Οι δημοσκοπήσεις ευνοούν μια μικρή πλειοψηφία για τον παρόντα κεντροδεξιό συνασπισμό του CDU και του FDP. Αλλά αυτά τα κόμματα δεν έχουν την πλειοψηφία στην Bundesrat και, δεδομένου του εκλογικού κύκλου στις κρατικές εκλογές, μια τέτοια πλειοψηφία δεν θα είναι δυνατή για τουλάχιστον άλλα τρία χρόνια. Είναι δύσκολο να δει κανείς πώς ο σημερινός συνασπισμός θα μπορούσε να κυβερνήσει, ειδικά καθώς θα περίμενα ότι, αν το SPD παραμείνει στην αντιπολίτευση θα υποστηρίζει πολύ λιγότερο τις πολιτικές της ευρωζώνης της Μέρκελ από ό,τι αν δεν ήταν σε αυτή τη θέση. Τα μέλη του SPD θα έμπαιναν σε μεγάλο πειρασμό να αψηφήσουν την κεντρώα βασικά ηγεσία του κόμματος και να κινηθούν προς τα αριστερά για να υιοθετήσουν πιο λαϊκίστικες θέσεις.
Η εναλλακτική λύση που υποστηρίζουν πολλοί είναι η συνηθισμένη ευρωπαϊκή ρύθμιση: ένας μεγάλος συνασπισμός των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, στον οποίο σχεδόν όλοι καταλήγουν στα έδρανα της κυβέρνησης. Το CDU και το SPD θα έχουν έτσι μια άνετη πλειοψηφία και στα δύο σώματα του κοινοβουλίου.
Ένας μεγάλος συνασπισμός θα συμβεί μόνο αν το CDU και το FDP αποτύχουν να κερδίσουν την πλειοψηφία. Αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται ότι τα κόμματα της αριστεράς έχουν την πλειοψηφία σε ένα κοινοβούλιο με πέντε κόμματα. Το τελευταίο είναι μόνο μια υποθετική πλειοψηφία, επειδή το SPD έχει αποκλείσει μια συμμαχία με το Αριστερό Κόμμα – προς το παρόν. Αλλά οι Σοσιαλδημοκράτες θα μπορούσαν να αλλάξουν πλεύση κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής περιόδου. Έτσι, η Μέρκελ θα είχε έναν εταίρο ο οποίος θα μπορούσε να εγκαταλείψει οποιαδήποτε στιγμή για να σχηματίσει έναν τριμερή συνασπισμό της Αριστεράς, ή μια δικομματική κυβέρνηση μειοψηφίας με τους Πράσινους, που σιωπηρά υποστηρίζονται από το Αριστερό Κόμμα. Το τελευταίο έχει δοκιμαστεί σε περιφερειακό επίπεδο, όπου υπήρξε μια μεγάλη επιτυχία για το SPD. Το κόμμα θα μπει στον πειρασμό να τερματίσει τη βασιλεία της Μέρκελ κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Δεν πιστεύω ότι το SPD θα σχηματίσει έναν τρικομματικό συνασπισμό της Αριστεράς αμέσως. Αν γίνει αυτό, το κόμμα δεν θα τηρήσει τις υποσχέσεις που έχει κάνει. Αυτό μας αφήνει τα δύο πιο πιθανά σενάρια, είτε μια ασταθή κυβέρνηση της κεντροδεξιάς, η οποία δεν θα έχει πλειοψηφία στην άνω βουλή, ή έναν ασταθή μεγάλο συνασπισμό, που θα μπορούσε να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή. Ούτε μπορεί να ολοκληρώσει μια πλήρη θητεία.
Τι σημαίνει αυτό για την υπόλοιπη Ευρώπη; Στην πρώτη περίπτωση, η γερμανική κυβέρνηση θα έχει ακόμη λιγότερα περιθώρια για ελιγμούς στην κρίση της ευρωζώνης. Ένας μεγάλος συνασπισμός μπορεί να φαίνεται πιο φιλοευρωπαϊκός – αλλά προσέξτε τι εύχεστε. Το αδιέξοδο μπορεί να επιστρέψει γρήγορα, καθώς η μόνιμη απειλή νέων εκλογών θα υπάρχει πάνω από μια τέτοια συμμαχία. Σύντομα θα μπορούσαμε να ακούσουμε και πάλι ότι θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι και μετά τις επόμενες γερμανικές εκλογές.
Το μόνο σενάριο στο οποίο μπορεί κάποιος να διακρίνει οποιαδήποτε μορφή σταθερότητας είναι εκείνο όπου τόσο το AfD όσο και το FDP θα κερδίσουν περισσότερο από 5 τοις εκατό των ψήφων, το όριο για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Στη συνέχεια, η Bundestag θα έχει έξι κόμματα και ούτε το CDU και το FDP, ούτε το SPD, οι Πράσινοι και η Αριστερά θα έχουν την απόλυτη πλειοψηφία. Στην περίπτωση αυτή, ο μεγάλος συνασπισμός θα είναι η μόνη επιλογή – και θα είναι σταθερός . Κανένας από τους εταίρους δεν θα έχει κίνητρο να αποχωρήσει. Θα ήταν παρόμοιο με το μεγάλο συνασπισμό της πρώτης θητείας της Μέρκελ, το 2005-09. Το πρόβλημα με αυτό είναι μακροχρόνιο. Το AfD θα μπορούσε να γίνει μια ισχυρότερη δύναμη, ωθώντας το CDU σε μια πιο ευρωσκεπτικιστική θέση.
Η απόλυτη ειρωνεία είναι ότι απαραίτητη προϋπόθεση για τη συνέχιση των σημερινών πολιτικών της Μέρκελ – ό,τι και αν σκέφτεστε για αυτές – είναι η εκλογή ενός αντι – ευρωπαϊκού κόμματος. Αν το AfD δεν καταφέρει να ξεπεράσει το εμπόδιο του 5 τοις εκατό – το οποίο είναι αυτό που αναμένουν οι περισσότεροι παρατηρητές , συμπεριλαμβανομένου και εμού- τότε είναι δύσκολο να δούμε έναν αστερισμό που θα προσφέρει σταθερότητα στη γερμανική πολιτική. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια υπόσχονται να είναι πολύ διαφορετικά από τα προηγούμενα.
http://www.ft.com/intl/cms/s/0/593fc3f0-1653-11e3-a57d-00144feabdc0.html#axzz2eHsMfwdU
πηγή: antinews.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συναγερμός στην ΕΛ.ΑΣ. για τον Βασίλη Παλαιοκώστα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
