2013-09-09 13:14:26
Γράφει ο Κωνσταντίνος Βουλγαράκης
Υποναύαρχος ε.α ΠΝ
Παρατηρώ με ενδιαφέρον, συγκρατημένη ικανοποίηση, αλλά και μεγάλο προβληματισμό, την (έστω και ξώφαλτση) στροφή της νεολαίας μας, προς ορισμένες αρχές και εκδηλώσεις πατριωτισμού και Ελληνοχριστιανικών παραδόσεων !!
Η στροφή αυτή δυστυχώς, όπως όλα και πάντοτε στη Χώρα μας, δεν προέρχεται από μια Εθνικά στοχευμένη επιλογή και συστηματική μεθόδευση, αλλά είναι παράπλευρη συνέπεια της νέας εθνικής καταστροφής της πατρίδας μας. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι, όποτε η πατρίδα μας κινδύνευε οι Έλληνες ανέσυραν βαθιά από τη συνείδηση τους τέτοιες τάσεις, που εκδηλωνόντουσαν ως φρόνημα, αποφασιστικότητα και ενθουσιασμός …. που συμπαρέσυρε τους πάντες και τα πάντα. Μια ψύχραιμη παρατήρηση και ένας «οραματικός» στοχασμός, θα διαπίστωνε αναλογικά πολλές τέτοιες διαχρονικές ομοιότητες καταστάσεων και εκδηλώσεων, στην Ιστορία μας.
Παρατηρώ σήμερα τους νέους μας :
- Εγκαταλείπουν σιγά-σιγά το αδιάφορο, χαλαρό και μπλαζέ στηλάκι, έχουν αρχίσει να αθλούνται συστηματικά, να συζητούν πολιτικά, να ανησυχούν και να αγανακτούν, να προβληματίζονται για το μέλλον της Χώρας τους, να γίνονται δηλαδή «ενεργοί πολίτες». Η ματιά τους γίνεται ολοένα και πιο σταθερή, οξεία και … «απειλητική» (έτσι όπως πρέπει και αρμόζει στα νιάτα)!!
- Αναλύουν (ως άλλοτε) ελάχιστα τις σημερινές εξελίξεις, προβληματίζονται και ασχολούνται ελάχιστα με τις διεργασίες μεταβατικών πολιτικών καταστάσεων και επενδύουν μόνο στον ενθουσιασμό και στο δυναμισμό τους, να αντισταθούν σ’ όποιον απειλήσει την πατρίδα, να εφορμήσουν σαρώνοντας τα πάντα, να επιβάλλουν το δικό τους νόμο και να υπερκεράσουν τους στατικούς γονείς τους, βαδίζοντας προς το υγειές «παρελθόν», που αυτοί οι ίδιοι, τους είχαν μεταφέρει μέσα από τα παραμύθια τους.
- Εγκαταλείπουν τις ατελέσφορες διεθνοποιημένες ιδεολογικές αναζητήσεις, τις παγκοσμιοποιημένες δοξασίες περί σκοτεινών κέντρων συνωμοσίας και τα ξενόφερτα επαναστατικά ιδεώδη. Επικεντρώνονται στα καθ’ ημάς, στις ιστορικές καταβολές και στις παραδοσιακές αρχές μας, που πηγάζουν από το πεφωτισμένο λίκνο του παγκόσμιου πολιτισμού. Στερεότυπα συνθήματα, που μέχρι χθες θεωρούνταν αναχρονιστικά και πολιτισμικά βλάστημα, όπως «πατρίδα – θρησκεία – οικογένεια», «τάξη – πειθαρχία – σεβασμός» και «αξιοκρατία – δικαιοσύνη - αξιοπρέπεια», συζητούνται πλέον ευρέως στα στέκια της νεολαίας, δημιουργώντας έτσι, τη συναίσθηση ενός νέου ελπιδοφόρου οράματος.
- Δεν αναζητούν πλέον τα πρότυπα τους στο εξωτερικό και σε ξένους ηγέτες, αλλά τα ανασύρουν μέσα από τη δική μας ιστορία, από τους δικούς μας προγόνους. Ανακαλύπτουν ξανά την εκκλησία, ξαναδιαβάζουν την αρχαία ιστορία μας, ξαναθυμούνται τη γραμματική της Ελληνικής γλώσσας, επιλέγουν και προβάλλουν κάθε τι «Ελληνικό», ανακαλύπτουν ξανά την τιμή και τον ενθουσιασμό, να στρατευτούν και να υπηρετήσουν τη θητεία τους, υποκλίνονται με σεβασμό στη Σημαία μας, νοιώθουν την υποχρέωση και το καθήκον να προσφέρουν στην πατρίδα (… που τους αγνόησε και τους πληγώνει) – και αυτό ακριβώς είναι το μεγαλείο μιας «ζωντανής» Ελληνικής ψυχής.
Και όμως, ΤΩΡΑ ακριβώς ελλοχεύει ο μεγάλος κίνδυνος, που πιστεύω ακράδαντα ότι είναι μεγαλύτερος ακόμα και από την οικονομική καταστροφή που σήμερα βιώνουμε. Αυτά τα ελπιδοφόρα χαρακτηριστικά και ευγενή ιδεώδη, που φαίνεται να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και αναπτύσσονται στη νεολαία μας, κινδυνεύουν από την καπηλεία πατριδοκάπηλων δημαγωγών, από τα ζιζάνια του ερμαφρόδιτου «Εθνικισμού» και τα πάντοτε ανθεκτικά παράσιτα της ξεμωραμένης «Αναρχοδημοκρατίας».
Την ώρα που εμείς οι «ώριμοι» διαχειριστές της εξουσίας, ψάχνουμε αέργως να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο από την οικονομική κρίση, να συγκροτήσουμε μεταβατικά πολιτικά σχήματα διακυβέρνησης (μάλλον διαιώνισης του κατεστημένου), με περίσσια ανευθυνότητα αδιαφορούμε παντελώς για την τύχη της νεολαίας μας και την έχουμε αφήσει έρμαιο στα νύχια των επικίνδυνων αρπαχτικών, που με ψευδεπίγραφες ιδεοληψίες και αδιέξοδους οραματισμούς, κάνουν ΜΟΔΑ τις ανησυχίες και τις αγωνίες των νέων μας και τους προσελκύουν στα «τζιτζάτα» δώματα προσηλυτισμού και κατήχησης.
Όμως η «μόδα» έχει πάντοτε ιδιοτελείς και ευκαιριακούς στόχους, έρχεται και παρέρχεται, καταναλώνοντας άσκοπα χρόνο, πόρους και ελπίδες, στοχεύοντας αποκλειστικά και μόνο στις ανθρώπινες αδυναμίες.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν, ποιος Έλληνας γονιός θα πήγαινε αμέριμνος στη δουλειά του, βλέποντας το παιδί του να πηγαίνει σ’ ένα τεκέ ναρκομανών !? Ποιος Έλληνας θα έβαζε σε προτεραιότητα την οικονομική του ευμάρεια, σε σχέση με τη μόρφωση και το μέλλον του παιδιού του !? Ποιος Έλληνας γονιός θα μπορούσε να συζητά και να διασκεδάζει με τις παρέες του, χωρίς να νοιάζεται που γυρνά και με ποιους συναναστρέφεται το παιδί του !?
Εν τέλει, τι να την κάνουμε την πολιτική και οικονομική σταθερότητα και σε ποιους να την κληροδοτήσουμε, εάν έχουμε χάσει τα παιδιά μας !!
kranos
Υποναύαρχος ε.α ΠΝ
Παρατηρώ με ενδιαφέρον, συγκρατημένη ικανοποίηση, αλλά και μεγάλο προβληματισμό, την (έστω και ξώφαλτση) στροφή της νεολαίας μας, προς ορισμένες αρχές και εκδηλώσεις πατριωτισμού και Ελληνοχριστιανικών παραδόσεων !!
Η στροφή αυτή δυστυχώς, όπως όλα και πάντοτε στη Χώρα μας, δεν προέρχεται από μια Εθνικά στοχευμένη επιλογή και συστηματική μεθόδευση, αλλά είναι παράπλευρη συνέπεια της νέας εθνικής καταστροφής της πατρίδας μας. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι, όποτε η πατρίδα μας κινδύνευε οι Έλληνες ανέσυραν βαθιά από τη συνείδηση τους τέτοιες τάσεις, που εκδηλωνόντουσαν ως φρόνημα, αποφασιστικότητα και ενθουσιασμός …. που συμπαρέσυρε τους πάντες και τα πάντα. Μια ψύχραιμη παρατήρηση και ένας «οραματικός» στοχασμός, θα διαπίστωνε αναλογικά πολλές τέτοιες διαχρονικές ομοιότητες καταστάσεων και εκδηλώσεων, στην Ιστορία μας.
Παρατηρώ σήμερα τους νέους μας :
- Εγκαταλείπουν σιγά-σιγά το αδιάφορο, χαλαρό και μπλαζέ στηλάκι, έχουν αρχίσει να αθλούνται συστηματικά, να συζητούν πολιτικά, να ανησυχούν και να αγανακτούν, να προβληματίζονται για το μέλλον της Χώρας τους, να γίνονται δηλαδή «ενεργοί πολίτες». Η ματιά τους γίνεται ολοένα και πιο σταθερή, οξεία και … «απειλητική» (έτσι όπως πρέπει και αρμόζει στα νιάτα)!!
- Αναλύουν (ως άλλοτε) ελάχιστα τις σημερινές εξελίξεις, προβληματίζονται και ασχολούνται ελάχιστα με τις διεργασίες μεταβατικών πολιτικών καταστάσεων και επενδύουν μόνο στον ενθουσιασμό και στο δυναμισμό τους, να αντισταθούν σ’ όποιον απειλήσει την πατρίδα, να εφορμήσουν σαρώνοντας τα πάντα, να επιβάλλουν το δικό τους νόμο και να υπερκεράσουν τους στατικούς γονείς τους, βαδίζοντας προς το υγειές «παρελθόν», που αυτοί οι ίδιοι, τους είχαν μεταφέρει μέσα από τα παραμύθια τους.
- Εγκαταλείπουν τις ατελέσφορες διεθνοποιημένες ιδεολογικές αναζητήσεις, τις παγκοσμιοποιημένες δοξασίες περί σκοτεινών κέντρων συνωμοσίας και τα ξενόφερτα επαναστατικά ιδεώδη. Επικεντρώνονται στα καθ’ ημάς, στις ιστορικές καταβολές και στις παραδοσιακές αρχές μας, που πηγάζουν από το πεφωτισμένο λίκνο του παγκόσμιου πολιτισμού. Στερεότυπα συνθήματα, που μέχρι χθες θεωρούνταν αναχρονιστικά και πολιτισμικά βλάστημα, όπως «πατρίδα – θρησκεία – οικογένεια», «τάξη – πειθαρχία – σεβασμός» και «αξιοκρατία – δικαιοσύνη - αξιοπρέπεια», συζητούνται πλέον ευρέως στα στέκια της νεολαίας, δημιουργώντας έτσι, τη συναίσθηση ενός νέου ελπιδοφόρου οράματος.
- Δεν αναζητούν πλέον τα πρότυπα τους στο εξωτερικό και σε ξένους ηγέτες, αλλά τα ανασύρουν μέσα από τη δική μας ιστορία, από τους δικούς μας προγόνους. Ανακαλύπτουν ξανά την εκκλησία, ξαναδιαβάζουν την αρχαία ιστορία μας, ξαναθυμούνται τη γραμματική της Ελληνικής γλώσσας, επιλέγουν και προβάλλουν κάθε τι «Ελληνικό», ανακαλύπτουν ξανά την τιμή και τον ενθουσιασμό, να στρατευτούν και να υπηρετήσουν τη θητεία τους, υποκλίνονται με σεβασμό στη Σημαία μας, νοιώθουν την υποχρέωση και το καθήκον να προσφέρουν στην πατρίδα (… που τους αγνόησε και τους πληγώνει) – και αυτό ακριβώς είναι το μεγαλείο μιας «ζωντανής» Ελληνικής ψυχής.
Και όμως, ΤΩΡΑ ακριβώς ελλοχεύει ο μεγάλος κίνδυνος, που πιστεύω ακράδαντα ότι είναι μεγαλύτερος ακόμα και από την οικονομική καταστροφή που σήμερα βιώνουμε. Αυτά τα ελπιδοφόρα χαρακτηριστικά και ευγενή ιδεώδη, που φαίνεται να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και αναπτύσσονται στη νεολαία μας, κινδυνεύουν από την καπηλεία πατριδοκάπηλων δημαγωγών, από τα ζιζάνια του ερμαφρόδιτου «Εθνικισμού» και τα πάντοτε ανθεκτικά παράσιτα της ξεμωραμένης «Αναρχοδημοκρατίας».
Την ώρα που εμείς οι «ώριμοι» διαχειριστές της εξουσίας, ψάχνουμε αέργως να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο από την οικονομική κρίση, να συγκροτήσουμε μεταβατικά πολιτικά σχήματα διακυβέρνησης (μάλλον διαιώνισης του κατεστημένου), με περίσσια ανευθυνότητα αδιαφορούμε παντελώς για την τύχη της νεολαίας μας και την έχουμε αφήσει έρμαιο στα νύχια των επικίνδυνων αρπαχτικών, που με ψευδεπίγραφες ιδεοληψίες και αδιέξοδους οραματισμούς, κάνουν ΜΟΔΑ τις ανησυχίες και τις αγωνίες των νέων μας και τους προσελκύουν στα «τζιτζάτα» δώματα προσηλυτισμού και κατήχησης.
Όμως η «μόδα» έχει πάντοτε ιδιοτελείς και ευκαιριακούς στόχους, έρχεται και παρέρχεται, καταναλώνοντας άσκοπα χρόνο, πόρους και ελπίδες, στοχεύοντας αποκλειστικά και μόνο στις ανθρώπινες αδυναμίες.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν, ποιος Έλληνας γονιός θα πήγαινε αμέριμνος στη δουλειά του, βλέποντας το παιδί του να πηγαίνει σ’ ένα τεκέ ναρκομανών !? Ποιος Έλληνας θα έβαζε σε προτεραιότητα την οικονομική του ευμάρεια, σε σχέση με τη μόρφωση και το μέλλον του παιδιού του !? Ποιος Έλληνας γονιός θα μπορούσε να συζητά και να διασκεδάζει με τις παρέες του, χωρίς να νοιάζεται που γυρνά και με ποιους συναναστρέφεται το παιδί του !?
Εν τέλει, τι να την κάνουμε την πολιτική και οικονομική σταθερότητα και σε ποιους να την κληροδοτήσουμε, εάν έχουμε χάσει τα παιδιά μας !!
kranos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΚΡΙΤΗΡΙΟ Η... ΞΑΝΘΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΙ Σ.Ζ.!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
