2013-09-10 15:30:14
Ειλικρινά δεν θα μπορούσα να φανταστώ πόσο επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν οι κυβερνώντες γι’ αυτόν τον λαό και τη χώρα. Παρά το γεγονός ότι θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά υποψιασμένο για το τι είναι σε θέση να κάνουν οι κάθε λογής δοσίλογοι που μας κυβερνούν, δεν παύουν να με αιφνιδιάζουν. Δεν παύει να με εντυπωσιάζει το πόσο αδίστακτοι είναι στο έργο που έχουν αναλάβει κατ’ εντολή ξένων κέντρων.
Η ενθουσιώδης υποδοχή εκ μέρους του κ. Βενιζέλου του πολέμου εναντίον της Συρίας και της χωρίς αναστολές συμμετοχής της Ελλάδας σ’ αυτόν μας θύμισε άλλες πολύ μαύρες εποχές. Εποχές σαν του πολέμου της Κορέας όπου η τότε δωσίλογη ελληνική κυβέρνηση πρόσφερε απλόχερα τις ζωές των ελλήνων στρατιωτών προκειμένου οι μεγάλοι μας σύμμαχοι να κορέσουν την δίψα τους για άφθονο αίμα εναντίον ενός φτωχού λαού που πάλευε για την ανεξαρτησία του από την δυτική αποικιοκρατία. Βέβαια, με το αζημίωτο πάντα για τους ίδιους τους δωσίλογους, τα κομματικά τους ταμεία και τα επιχειρηματικά κυκλώματα που διαπλέκονται μ’ αυτούς.
Τα δίνει όλα για το χρίσμα
Ο κ. Βενιζέλος αποδείχθηκε βασιλικότερος του βασιλέως. Δεν διατύπωσε ούτε καν τις επιφυλάξεις και τους δισταγμούς που εξέφρασε ακόμη κι ο ίδιος ο Ομπάμα. Κι έτσι πέρασε στη δεύτερη φάση. Βάλθηκε να αναδειχθεί σε διεθνή παράγοντα αποσταθεροποίησης στη Μέση Ανατολή. Δεν του αρκεί πια ο ρόλος ενός τριτοκλασάτου δοσίλογου μιας περιθωριακής χώρας, όπως έχουν αυτός και οι όμοιοί του καταντήσει την Ελλάδα, η οποία εκτός όλων των άλλων προορίζεται να αποτεφρωθεί στον κλίβανο των ευρωπαίων δανειστών. Θέλει να παίξει ρόλο στη διεθνή σκακιέρα. Η βουλιμία του για εξουσία τον οδηγεί να ψάχνει για προαγωγή: από απλός δοσίλογος σε Κουίσλινγκ διεθνούς ολκής.
Έτσι ή αλλιώς αυτός που τον στοιχειώνει στην πολιτική του διαδρομή είναι ο Γιωργάκης Παπανδρέου. Ο Βενιζέλος είναι αδύνατον να χωνέψει πώς κάποιος με «καμένη φλάντζα», όπως ο Γιωργάκης, έχει αναδειχθεί στα μεγάλα σαλόνια της αποικιοκρατικής Δύσης σε ευπατρίδη της διεθνούς πολιτικής με μόνο προσόν τις εξαρτήσεις και τους δεσμούς της οικογένειάς του με το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ. Θέλει κι αυτός. Το θέλει τόσο πολύ όσο ο Μπλούτο του ναύτη Ποπάϊ λάτρευε να καταβροχθίζει μπιφτέκια Μοιάζουν άλλωστε στο εκτόπισμά τους. Κι έτσι επαναλαμβάνει ότι έκανε ο Γ. Παπανδρέου την εποχή της πρώτης «συμμαχίας των προθύμων» που άρχισε τα ταξίδια στρατολόγησης για τον Μπους.
Με το ταξίδι του στην Αίγυπτο, ο κ. Βενιζέλος, έθεσε και επίσημα την Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα πριν καν αρχίσει ο πόλεμος και την μετέτρεψε στον πιο κοντινό στόχο αντιποίνων εναντίον της «συμμαχίας των προθύμων». Με εξαίρεση το Ισραήλ, το οποίο παρά τον φυλετικό και πολεμόχαρο χαρακτήρα του, δεν τόλμησε – ανοιχτά τουλάχιστον – να ταχθεί τόσο αναφανδόν υπέρ του πολέμου εναντίον της Συρίας, όπως έκανε ο βουλιμικός Μπλούτο, δηλαδή ο κ. Βενιζέλος. Είναι τέτοια η βουλιμία του για προβολή και εξουσία που βγήκε στο κουρμπέτι σαν πλασιέ του μακελειού στη Συρία και όχι μόνο.
Πήγε στην Αίγυπτο για να στηρίξει με τη στάση του μια κυβέρνηση που σπρώχνει σκόπιμα τη χώρα της και τον λαό της στον εμφύλιο σπαραγμό, στην μετατροπή των μεγάλων Αιγυπτιακών πόλεων σε Βαγδάτη, όπου κυριαρχούν οι στημένες έξωθεν τυφλές βομβιστικές επιθέσεις και οι εμφύλιες φυλετικές και θρησκευτικές έριδες. Ο λόγος είναι απλός. Πρέπει πάση θυσία να πεθάνει το πνεύμα και η δυναμική της παλλαϊκής εξέγερσης στην πλατεία Ταχρίρ μέσα στις φλόγες ενός κατευθυνόμενου και καθ’ όλα στημένου εμφύλιου σπαραγμού.
Πώς μια δοτή κυβέρνηση σπρώχνει τον λαό στον εμφύλιο
Οι ίδιες οι δυνάμεις ασφαλείας της κυβέρνησης προκάλεσαν τον εμφύλιο. Της κυβέρνησης που εγκατέστησε με το έτσι θέλω ο στρατός της Αιγύπτου που εδώ και χρόνια ελέγχεται απόλυτα από τις ΗΠΑ. Οι ένοπλες δυνάμεις εκμεταλλεύτηκαν τις μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις εναντίον του Μόρσι και κατ’ εντολή των ΗΠΑ προχώρησαν σε πραξικόπημα εγκαθιστώντας «μεταβατική κυβέρνηση» για εκλογές κάποτε. Μόνο και μόνο για να μην επιτρέψουν την ανάδειξη μιας αληθινά λαοπρόβλητης κυβέρνησης που θα υπηρετεί τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα της Αιγύπτου. Αμέσως μετά έστειλαν τις δυνάμεις ασφαλείας με πλήρη αμερικανικό εξοπλισμό να αιματοκυλίσουν εν ψυχρώ με εκατοντάδες νεκρούς δυο ειρηνικές καθιστικές διαμαρτυρίες των οπαδών του Μόρσι. Κι έτσι φούντωσαν οι συμπλοκές.
Τώρα οι μυστικές υπηρεσίες εγχώριες και μη πέρασαν στη δεύτερη φάση με τις τυφλές βομβιστικές επιθέσεις. Χτυπήθηκε με τυφλή βομβιστική ενέργεια ο υπουργός εσωτερικών της «μεταβατικής κυβέρνησης». Φυσικά, ως δια μαγείας, ο υπουργός Μοχάμεντ Ιμπραήμ επέζησε. Φέρεται ως ο βασικός υπεύθυνος, ο ηθικός αυτουργός για το μακελειό που προκάλεσαν οι δυνάμεις ασφαλείας, αλλά τώρα εμφανίζεται ως τραγικό θύμα άνανδρης βομβιστικής επίθεσης, που καταδίκασε ακόμη και η Μουσουλμανική Αδελφότητα. Τα έχουν αυτά οι στημένες τυφλές βομβιστικές επιθέσεις. Σαρώνουν τον κοσμάκη, τα γύρω κτήρια σε μεγάλη έκταση, αλλά ο κύριος στόχος, ως δια μαγείας, διαφεύγει τον κίνδυνο. Κι έτσι ο θύτης εμφανίζεται ως θύμα κι ανοίγει ο δρόμος της άγριας καταστολής και των αντιποίνων.
«Αυτό δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή ενός νέου κύματος τρομοκρατίας» είπε ο Μοχάμεντ Ιμπραήμ, πριν καν προλάβει να συνέλθει – υποτίθεται – από το χτύπημα, τονίζοντας ότι οι Αρχές θα κερδίσουν τον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας. Μα καλά ο σεναριογράφος δεν μπορούσε να βρει κάτι πιο πρωτότυπο. Να κρατηθούν έστω τα προσχήματα χωρίς να φαίνεται τόσο πολύ ο δάχτυλος των ΗΠΑ.
Αυτή η «εγκληματική πράξη», δήλωσε με τη σειρά του το υπουργικό συμβούλιο, «δεν θα εμποδίσει την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία με δύναμη και αποφασιστικότητα και να πλήξει με σιδηρά πυγμή οποιονδήποτε απειλεί την εθνική ασφάλεια. Και αυτό μέχρι την επιστροφή της σταθερότητας.» Να πώς στήνεται το σκηνικό απροκάλυπτης και ασύδοτης κυβερνητικής βίας εναντίον οποιουδήποτε στιγματιστεί ως τρομοκράτης. Άντε τώρα να προχωρήσουν σε απεργίες οι εργάτες και σε διαδηλώσεις ο λαός εναντίον της «μεταβατικής κυβέρνησης». Όπως έκαναν εναντίον του Μουμπάρακ και τον έριξαν. Όπως έκαναν κι εναντίον του Μόρσι και επίσης τον έριξαν. Τώρα η πραξικοπηματική κυβέρνηση έκανε φανερό ότι διψάει για αίμα στο όνομα της «εθνικής ασφαλείας».
Για να αντιληφθείτε το πολιτικό θράσος με το οποίο κινείται η «μεταβατική κυβέρνηση» που πραξικοπηματικά εγκατέστησε ο στρατός τον περασμένο Ιούλιο, είναι και το γεγονός ότι ο πρόεδρος που ανατράπηκε Μόρσι και δεκατέσσερα άλλα μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητάς του θα αντιμετωπίσουν κατηγορίες για υποκίνηση σε φόνο. Ο εισαγγελέας, Hesham Barakat, παρέπεμψε τον Μόρσι και τα 14 άλλα μέλη της Αδελφότητας σε ποινικό δικαστήριο του Καίρου με την κατηγορία της «διάπραξης πράξεων βίας και ηθική αυτουργία σε δολοφονία και ληστεία», όπως ανέφερε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων (1/9). Οι κατηγορίες σχετίζονται με τη βία έξω από το προεδρικό μέγαρο τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν ο Μόρσι πυροδότησε την οργή των διαδηλωτών με την αυθαίρετη επέκταση των αρμοδιοτήτων του. Το αποτέλεσμα ήταν συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και οπαδών του Μόρσι και επεισόδια με εκτεταμένες καταστροφές.
Σκεφτείτε, ο Μόρσι παραπέμπεται για ηθική αυτουργία σε δολοφονίες και λεηλασίες που προκάλεσε η απόφασή του να παραμείνει στην προεδρία της Αιγύπτου παρά κι ενάντια στη λαϊκή δυσαρέσκεια και τις διαδηλώσεις εναντίον του. Αυτό βέβαια δεν λέει τίποτε στον Βενιζέλο και τους κυβερνώντες εδώ. Ούτε τους κάνει να ιδρώνει το αυτί τους. Ο λόγος απλός. Ενώ ο Μόρσι διώκεται, κανένας εισαγγελέας δεν εγκαλεί την «μεταβατική κυβέρνηση» για την εγκληματική δράση των δυνάμεων ασφαλείας και για φυσική αυτουργία σε μαζικές δολοφονίες. Η εν ψυχρώ δολοφονία εκατοντάδων οπαδών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας δεν μετρά για φόνος. Ιδίως όταν εκτελείται από τις δυνάμεις ασφαλείας και μάλιστα απρόκλητα. Ο στρατός και το «βαθύ κράτος» της Αιγύπτου που έχει επιβιώσει της λαϊκής εξέγερσης και της ανατροπής του Μουμπάρακ, θέλει να μετατρέψει τις μουσουλμανικές οργανώσεις σε Νο 1 εχθρό του κράτους και της «εθνικής ασφαλείας», έτσι ώστε να προχωρήσει στη μαζική σφαγή του λαού με άνεση.
Το πρόσχημα της ΑΟΖ, ή οι χάντρες για τους ιθαγενείς
Και η Ελλάδα τι δουλειά έχει με μια τέτοια κυβέρνηση; Μια κυβέρνηση που δεν έχει ούτε καν τυπική νομιμοποίηση με εκλογές. Τι δουλειά έχει ο Βενιζέλος με μια τέτοια κυβέρνηση και μάλιστα μεταβατική; Το προς τα πού μεταβατική πολύ φοβάμαι ότι ο Αιγυπτιακός λαός θα το ανακαλύψει με ποταμούς αίματος. Μήπως πήγε να εισπράξει συμβουλές; Μήπως πήγε να μάθει πώς σπρώχνει μια κυβέρνηση τον λαό στην αιματηρή καταστολή και στον εμφύλιο προκειμένου να μην απειλήσει ο ξεσηκωμός του τα σχέδια της ντόπιας ξενόδουλης ολιγαρχίας και των ξένων προστατών της; Πάντως ως πρόφαση για κατανάλωση των ιθαγενών της Ελλάδας εμφανίστηκε η επανάληψη των διαπραγματεύσεων με σκοπό την οριοθέτηση της ΑΟΖ των δυο χωρών.
Πρέπει να μας περνούν για πολύ… ιθαγενείς οι κυβερνώντες. Ποια σοβαρή κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της και τη χώρα που εκπροσωπεί θα πήγαινε να διαπραγματευτεί ΑΟΖ με μια κυβέρνηση σαν αυτήν της Αιγύπτου; Μια κυβέρνηση που η ίδια χαρακτηρίζεται μεταβατική και προσωρινή. Τι δουλειά έχει η Ελλάδα να διαπραγματευτεί με μια τέτοια κυβέρνηση; Που ξέρει ο Βενιζέλος ότι αυτή θα υπάρχει και αύριο; Που ξέρει ότι η κυβέρνηση που θα διαδεχθεί την προσωρινή θα σεβαστεί τις όποιες συμφωνίες; Ιδίως σε μια τέτοια κατάσταση για την ίδια την Αίγυπτο.
Κανονικά, αν στην Ελλάδα υπήρχε μια πατριωτική δημοκρατική κυβέρνηση κι όχι μια δοσιλογική, ούτε καν θα αναγνώριζε την προσωρινή κυβέρνηση της Αιγύπτου. Θα περίμενε τουλάχιστον να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο. Ενώ η μαζική σφαγή που οι δυνάμεις ασφαλείας της προκάλεσαν με απρόκλητο τρόπο, θα υποχρέωνε μια δημοκρατική Ελλάδα να τηρήσει τουλάχιστον σοβαρές διπλωματικές αποστάσεις. Αυτά βέβαια θα τα έκανε μια Ελλάδα που θα σεβόταν το διεθνές δίκαιο και θα υπήρχε αληθινή δημοκρατία στη χώρα.
Αντίθετα, η κυβέρνηση των δοσίλογων και τα παπαγαλάκια της μιλούν γενικά κι αόριστα για ξέσπασμα βίας και για κύμα τρομοκρατίας που απειλεί την Αίγυπτο. Και φυσικά τρέχουν να τα βρουν, μιας και έχουν τόσα μα τόσα κοινά στοιχεία ταυτότητας και χαρακτήρα. Ο Βενιζέλος ανάμεσα στους πραξικοπηματίες της μεταβατικής κυβέρνησης, που έχουν ήδη βάψει τα χέρια τους με το αίμα του λαού της Αιγύπτου, αισθάνεται σαν το σπίτι του με τους οικείους του. Ίδια αφεντικά, ίδιες προθέσεις, ίδια συμφέροντα που εξυπηρετούνται.
Ο Βενιζέλος σε ρόλο πλασιέ
Τι ήθελε λοιπόν στην Αίγυπτο ο Βενιζέλος; Πήγε προφανώς με σκοπό να προλειάνει το έδαφος στην προετοιμασία του πολέμου εναντίον της Συρίας. Η Ελλάδα και η Αίγυπτος αποτελούν στρατηγικής σημασίας εφαλτήρια για τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τη «συμμαχία των προθύμων» που βιάζονται να ξεκινήσει το μακελειό στη Συρία. Οι ανώτατοι αξιωματούχοι εξ ΗΠΑ δεν είναι καθόλου ευπρόσδεκτοι στην Αίγυπτο αυτή την εποχή. Ειδικά αν στην ατζέντα τους βρίσκεται ο πόλεμος εναντίον της Συρίας.
Η οικεία πρεσβεία των ΗΠΑ αυτήν την εποχή ακολουθεί μια πολύ χαμηλού προφίλ δραστηριότητα με σκοπό αφενός το δυνάμωμα των σχέσεων των ΗΠΑ με τις κεφαλές και συγκεκριμένα κυκλώματα της επιχειρηματικής κοινότητας της Αιγύπτου. Εμφανίζεται τακτικά στα Rotary Club και γενικά φροντίζει να συνδεθεί ακόμη πιο στενά με την οικονομική και πολιτική ελίτ της Αιγύπτου. Αν και την Παρασκευή επισκέφτηκε την Αίγυπτο αντιπροσωπεία του Κογκρέσου και της Βουλής των ΗΠΑ – τυπική διπλωματική τακτική ανίχνευσης του εδάφους σε μια χώρα με πληθυσμό που ολοφάνερα τρέφει εχθρικά αισθήματα για τον ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή – η ένταξη της χώρας στην περιοδεία κάποιου αξιωματούχου σαν τον Τζον Κέρι, θα ήταν πολύ δύσκολο. Αναφερόμαστε στον Τζον Κέρι γιατί αυτή την εποχή αυτός παίζει το ρόλο του γερακιού εξ Ουάσινγκτον που ταξιδεύει προκειμένου να συγκροτήσει τη «συμμαχία των προθύμων» εναντίον της Συρίας.
Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους, ίσως ο πιο βασικός, που πήγε ο Βενιζέλος στην Αίγυπτο. Και για να είμαστε πιο ακριβείς, αυτό ήταν ίσως το πιο σοβαρό κίνητρα που έκανε τον Βενιζέλο ως υπουργό εξωτερικών της Ελλάδας να δεχθεί την πρόσκληση που του απεύθυνε επίσημα ο ομόλογός του στην «μεταβατική κυβέρνηση» της Αιγύπτου. Από τότε που η Ουάσιγκτον απέρριψε την όποια στενή επαφή ζήτησε ο Βενιζέλος για να πάρει το χρίσμα, ο δεύτερος έχει βαλθεί να αποδειχθεί ένας εξαιρετικά «χρήσιμος ηλίθιος» για τις ΗΠΑ. Μπας κι έτσι ανοίξουν οι πύλες του Λευκού Οίκου και γι’ αυτόν. Έτσι ανέλαβε να βάλει πλάτες για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στην Αίγυπτο.
Η σημασία της Αιγύπτου για τις ΗΠΑ
Η Αίγυπτος από την εποχή του Μουμπάρακ έχει μετεξελιχθεί από στρατιωτική και πολιτική σκοπιά σε έναν από τους πιο βασικούς πυλώνες της στρατηγικής των ΗΠΑ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι η Αίγυπτος, ο στρατός και η οικονομία της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την βοήθεια που στέλνει η Ουάσινγκτον ανελλιπώς κάθε χρόνο από το 1979. Τα τελευταία χρόνια η Αίγυπτος εισέπραττε κάθε χρόνο περισσότερη βοήθεια εξ ΗΠΑ από κάθε άλλο κράτος στον κόσμο και στο ίδιο περίπου ύψος με το Ισραήλ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Ιράκ. Τόσο σημαντική είναι η Αίγυπτος για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Από τον προϋπολογισμό των ΗΠΑ έως το οικονομικό έτος 2012 δινόταν στην Αίγυπτο οικονομική βοήθεια για «αναπτυξιακά προγράμματα» της τάξης των 250 εκατ. δολαρίων και για την ελάφρυνση του χρέους της άλλα 100 εκατ. δολάρια. Το 2013 υπήρξε αναστολή της εν λόγω βοήθειας και για τον λόγο ότι μονομερώς η Αίγυπτος κατήγγειλε τα χρέη Μουμπάρακ. Ενώ από το 2014 προβλέπεται η επανέναρξη μόνο της βοήθειας για «αναπτυξιακά προγράμματα» μιας και οι ΗΠΑ αποδέχτηκαν το σβήσιμο των χρεών.
Ο κύριος όγκος της βοήθειας εξ ΗΠΑ αφορά την υποστήριξη των ενόπλων δυνάμεων της Αιγύπτου που για χρόνια ανερχόταν περίπου στα 2 δις δολάρια. Αυτή η βοήθεια χωρίζεται σε δυο μέρη: Την Διεθνή Στρατιωτική Εκπαίδευση και Κατάρτιση (International Military Education & Training, IMET) και την Χρηματοδότηση Ξένων Στρατών (Foreign Military Financing, FMF), που αφορά την χρηματοδότηση αγοράς οπλικών συστημάτων, κοκ από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Για στρατιωτική βοήθεια στην Αίγυπτο ο προϋπολογισμός των ΗΠΑ προβλέπει για το 2014 κοντά στο 1,6 δις δολάρια.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ καθυστέρησε την προγραμματισμένη παράδοση τεσσάρων μαχητικών F-16 στην Αίγυπτο τον περασμένο μήνα και εξετάζει μια παρόμοια καθυστέρηση για την αποστολή επιθετικών ελικοπτέρων Απάτσι και κιτ επισκευής για τα άρματα μάχης. Ωστόσο, ο Λευκός Οίκος δεν έχει στην πραγματικότητα σταματήσει την στρατιωτική βοήθεια, η οποία διατηρήθηκε σταθερά περίπου στα 1,3 δις δολάρια από το 1987. Η οικονομική ενίσχυση, εν τω μεταξύ, έχει μειωθεί περισσότερο από τα δύο τρίτα από το 1998.
Η απόφαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ να καθυστερήσει προς το παρών την επίδοση οπλικών συστημάτων στην Αίγυπτο, ήταν αποτέλεσμα της πίεσης που άσκησαν μέλη του Κογκρέσου και της Βουλής ζήτησαν την διακοπή της βοήθειας προς την Αίγυπτο. Ο λόγος ήταν το γεγονός ότι οι δυνάμεις ασφαλείας της «μεταβατικής κυβέρνησης» που εγκατέστησε ο στρατός στις 3 Ιουλίου φέτος, άνοιξαν πυρ απρόκλητα σε οπαδούς του Μόρσι και προκάλεσαν μια σφαγή άνευ προηγουμένου με πάνω από 1.000 νεκρούς μέσα σε μια εβδομάδα στα τέλη Αυγούστου. Η συντριπτική πλειοψηφία των νεκρών ήταν διαδηλωτές κι αυτό προκάλεσε την αγανάκτηση μελών του Κογκρέσου και της Βουλής των ΗΠΑ που ζήτησαν να διακοπεί η τροφοδοσία του Αιγυπτιακού στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας με όπλα και εκπαιδευτές.
Η κυβέρνηση Ομπάμα αναγκάστηκε να απαντήσει ότι η διακοπή της βοήθειας είναι υπό σκέψη και ανέστειλε μέχρι νεωτέρας τις αποστολές οπλικών συστημάτων. Αυτό όμως δεν άρεσε καθόλου στο Πεντάγωνο, ιδίως τώρα που σχεδιάζει να ενισχύσει την στρατιωτική του παρουσία στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Κι έτσι άρχισαν τα βιολιά. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αντιμετωπίζει δισεκατομμύρια δολάρια σε δυνητικό κόστος εάν αποφασίσει να ακυρώσει ξένη στρατιωτική βοήθεια προς την Αίγυπτο, ανέφερε ανώτερος αξιωματούχος του Πενταγώνου στο Reuters την Τετάρτη 5/9.
Ο Richard Genaille , αναπληρωτής διευθυντής της Υπηρεσίας του Πενταγώνου για την Συνεργασία στην Άμυνα και στην Ασφάλεια, δήλωσε ότι ελπίζει πως η κυβέρνηση Ομπάμα να καταλήξει σε απόφαση σύντομα για το αν θα συνεχίσει την 1,23 δις δολάρια σε αμερικανική στρατιωτική βοήθεια προς την Αίγυπτο, δεδομένου του μεγάλου αριθμού των αποστολών όπλων που βρίσκονται στα σκαριά.
«Είμαστε λίγο ανήσυχοι γι 'αυτό,» δήλωσε ο Genaille μετά από μια ομιλία του στο συνέδριο της βιομηχανίας ComDef στην Ουάσιγκτον. «Υπάρχει ένα ολόκληρο πακέτο συμβάσεων εκεί έξω. Οι λογαριασμοί συνεχίζουν να έρχονται και πρέπει να είμαστε σε θέση κάπως να τους πληρώσουμε, αλλιώς πάμε σε πτώχευση.»
Η Ουάσινγκτον – αναφέρει το Reuters – επανεξετάζει την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια προς την Αίγυπτο και την επιπλέον οικονομική βοήθεια αξίας 241 εκατ. αμερικανικών δολαρίων μετά την ανατροπή από τον στρατό της χώρας της κυβέρνησης που υποστηριζόταν από την Μουσουλμανική Αδελφότητα στις 3 Ιουλίου και στη συνέχεια επετέθησαν εναντίον των διαδηλωτών, τον περασμένο μήνα.
Όμοιος ομοίω αεί πελάζει
Φαντάσου λοιπόν σκηνικό. Οι ίδιες οι ΗΠΑ επίσημα να βρίσκονται σε δύσκολη θέση να αναγνωρίσουν μια τόσο προκλητική και πραξικοπηματική ενέργεια του στρατού της Αιγύπτου μετά την μαζική σφαγή των οπαδών του Μόρσι και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αλλά για τον Βενιζέλο δεν τρέχει κάστανο. Να τι είπε στην επίσημη προσφώνηση: «Ευχαριστώ θερμά τον Αιγύπτιο συνάδελφό μου τον Δόκτορα Φαχμί, γιατί με την πρόσκληση που μου απηύθυνε, μου έδωσε την ευκαιρία να βρίσκομαι σήμερα στο Κάιρο, προκειμένου να δηλώσω με καθαρό και πανηγυρικό τρόπο τη βούληση της Ελλάδος να σταθεί στο πλευρό της Αιγύπτου, στο πλευρό του φίλου Αιγυπτιακού λαού, με τον οποίο μας συνδέουν παραδοσιακοί, ιστορικοί, βαθύτατοι δεσμοί φιλίας. Η Ελλάδα στέκεται στο πλευρό της Αιγύπτου, στέκεται στο πλευρό των αιγυπτιακών αρχών, στο πλευρό της μεταβατικής κυβέρνησης, γιατί πιστεύουμε βαθιά ότι η σταθερότητα στην Αίγυπτο είναι καθοριστικός παράγοντας για τη σταθερότητα σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, σε όλη την περιοχή της Μεσογείου.»
Ο Βενιζέλος και η κυβέρνηση των δοσίλογων της Αθήνας έτρεξε να αναγνωρίσει επίσημα μια «μεταβατική κυβέρνηση» που ακόμη και οι ΗΠΑ – με τόσο στενές σχέσεις ιδίως με τον στρατό που την επέβαλλε – δεν τολμά να την αναγνωρίσει τόσο ανεπιφύλακτα. Με το αίμα χιλιάδων αθώων ακόμη να τρέχει στους δρόμους του Καίρου και της Αλεξάνδρειας, την ίδια ώρα που οι πραξικοπηματίες δημιουργούν νέα προσχήματα για ακόμη μεγαλύτερη σφαγή. Ιδανικό περιβάλλον για τον Βενιζέλο και την παρέα των δωσίλογων που εκπροσωπεί.
Να θυμηθούμε εδώ ότι με αφορμή τα γεγονότα στην Αίγυπτο και την κριτική που ασκείται από την αντιπολίτευση για τους χειρισμούς της κυβέρνησης, ο έτερος Καπαδόκης υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας είχε σχολιάσει καυστικά την ημέρα που ο στρατός της Αιγύπτου εγκαθιστούσε την «μεταβατική κυβέρνηση»: «Θα ήμασταν σαν την Αίγυπτο, εάν χρεοκοπούσαμε και βγαίναμε από το ευρώ, όπως υποστήριζαν κάποιοι» τόνισε, μετά το πέρας των διαπραγματεύσεων με την τρόικα αργά το βράδυ της Τετάρτης, 3/7.
Πώς γίνεται κι από το μαύρο χιούμορ του Στουρνάρα περάσαμε στην αμέριστη στήριξη του Βενιζέλου; Μόλις οι δικοί μας δοσίλογοι μυρίστηκαν ποτάμια αθώο αίμα να χύνεται από τις δυνάμεις ασφαλείας και την πραξικοπηματική κυβέρνηση, αλλά και δις δολάρια συμβάσεις της πολεμικής βιομηχανίας να μένουν στον αέρα από την αναγκαστικά επιφυλακτική στάση της κυβέρνησης Ομπάμα, νάσου ο Βενιζέλος στο Κάιρο. Δεν μπορούσε αυτός και η παρέα του να μην δείξουν την συμπαράστασή τους στους ομογάλακτούς τους. Δεν μπορούσαν να αντισταθούν στη γοητεία ενός pourcentage για διευκολύνσεις στους βιομήχανους του πολέμου. Το σίγουρο είναι ένα: Ο Βίντκουν Κουίσλιγκ ήταν Νορβηγός αξιωματικός και φιλοναζί πολιτικός που το όνομά του πέρασε στο παγκόσμιο λεξιλόγιο ως συνώνυμο του εθνοπροδότη. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος τον ανταγωνίζεται επάξια και έτσι όπως πάει ίσως και να τον κερδίσει.
dimitriskazakis.blogspot.com
Η ενθουσιώδης υποδοχή εκ μέρους του κ. Βενιζέλου του πολέμου εναντίον της Συρίας και της χωρίς αναστολές συμμετοχής της Ελλάδας σ’ αυτόν μας θύμισε άλλες πολύ μαύρες εποχές. Εποχές σαν του πολέμου της Κορέας όπου η τότε δωσίλογη ελληνική κυβέρνηση πρόσφερε απλόχερα τις ζωές των ελλήνων στρατιωτών προκειμένου οι μεγάλοι μας σύμμαχοι να κορέσουν την δίψα τους για άφθονο αίμα εναντίον ενός φτωχού λαού που πάλευε για την ανεξαρτησία του από την δυτική αποικιοκρατία. Βέβαια, με το αζημίωτο πάντα για τους ίδιους τους δωσίλογους, τα κομματικά τους ταμεία και τα επιχειρηματικά κυκλώματα που διαπλέκονται μ’ αυτούς.
Τα δίνει όλα για το χρίσμα
Ο κ. Βενιζέλος αποδείχθηκε βασιλικότερος του βασιλέως. Δεν διατύπωσε ούτε καν τις επιφυλάξεις και τους δισταγμούς που εξέφρασε ακόμη κι ο ίδιος ο Ομπάμα. Κι έτσι πέρασε στη δεύτερη φάση. Βάλθηκε να αναδειχθεί σε διεθνή παράγοντα αποσταθεροποίησης στη Μέση Ανατολή. Δεν του αρκεί πια ο ρόλος ενός τριτοκλασάτου δοσίλογου μιας περιθωριακής χώρας, όπως έχουν αυτός και οι όμοιοί του καταντήσει την Ελλάδα, η οποία εκτός όλων των άλλων προορίζεται να αποτεφρωθεί στον κλίβανο των ευρωπαίων δανειστών. Θέλει να παίξει ρόλο στη διεθνή σκακιέρα. Η βουλιμία του για εξουσία τον οδηγεί να ψάχνει για προαγωγή: από απλός δοσίλογος σε Κουίσλινγκ διεθνούς ολκής.
Έτσι ή αλλιώς αυτός που τον στοιχειώνει στην πολιτική του διαδρομή είναι ο Γιωργάκης Παπανδρέου. Ο Βενιζέλος είναι αδύνατον να χωνέψει πώς κάποιος με «καμένη φλάντζα», όπως ο Γιωργάκης, έχει αναδειχθεί στα μεγάλα σαλόνια της αποικιοκρατικής Δύσης σε ευπατρίδη της διεθνούς πολιτικής με μόνο προσόν τις εξαρτήσεις και τους δεσμούς της οικογένειάς του με το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ. Θέλει κι αυτός. Το θέλει τόσο πολύ όσο ο Μπλούτο του ναύτη Ποπάϊ λάτρευε να καταβροχθίζει μπιφτέκια Μοιάζουν άλλωστε στο εκτόπισμά τους. Κι έτσι επαναλαμβάνει ότι έκανε ο Γ. Παπανδρέου την εποχή της πρώτης «συμμαχίας των προθύμων» που άρχισε τα ταξίδια στρατολόγησης για τον Μπους.
Με το ταξίδι του στην Αίγυπτο, ο κ. Βενιζέλος, έθεσε και επίσημα την Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα πριν καν αρχίσει ο πόλεμος και την μετέτρεψε στον πιο κοντινό στόχο αντιποίνων εναντίον της «συμμαχίας των προθύμων». Με εξαίρεση το Ισραήλ, το οποίο παρά τον φυλετικό και πολεμόχαρο χαρακτήρα του, δεν τόλμησε – ανοιχτά τουλάχιστον – να ταχθεί τόσο αναφανδόν υπέρ του πολέμου εναντίον της Συρίας, όπως έκανε ο βουλιμικός Μπλούτο, δηλαδή ο κ. Βενιζέλος. Είναι τέτοια η βουλιμία του για προβολή και εξουσία που βγήκε στο κουρμπέτι σαν πλασιέ του μακελειού στη Συρία και όχι μόνο.
Πήγε στην Αίγυπτο για να στηρίξει με τη στάση του μια κυβέρνηση που σπρώχνει σκόπιμα τη χώρα της και τον λαό της στον εμφύλιο σπαραγμό, στην μετατροπή των μεγάλων Αιγυπτιακών πόλεων σε Βαγδάτη, όπου κυριαρχούν οι στημένες έξωθεν τυφλές βομβιστικές επιθέσεις και οι εμφύλιες φυλετικές και θρησκευτικές έριδες. Ο λόγος είναι απλός. Πρέπει πάση θυσία να πεθάνει το πνεύμα και η δυναμική της παλλαϊκής εξέγερσης στην πλατεία Ταχρίρ μέσα στις φλόγες ενός κατευθυνόμενου και καθ’ όλα στημένου εμφύλιου σπαραγμού.
Πώς μια δοτή κυβέρνηση σπρώχνει τον λαό στον εμφύλιο
Οι ίδιες οι δυνάμεις ασφαλείας της κυβέρνησης προκάλεσαν τον εμφύλιο. Της κυβέρνησης που εγκατέστησε με το έτσι θέλω ο στρατός της Αιγύπτου που εδώ και χρόνια ελέγχεται απόλυτα από τις ΗΠΑ. Οι ένοπλες δυνάμεις εκμεταλλεύτηκαν τις μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις εναντίον του Μόρσι και κατ’ εντολή των ΗΠΑ προχώρησαν σε πραξικόπημα εγκαθιστώντας «μεταβατική κυβέρνηση» για εκλογές κάποτε. Μόνο και μόνο για να μην επιτρέψουν την ανάδειξη μιας αληθινά λαοπρόβλητης κυβέρνησης που θα υπηρετεί τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα της Αιγύπτου. Αμέσως μετά έστειλαν τις δυνάμεις ασφαλείας με πλήρη αμερικανικό εξοπλισμό να αιματοκυλίσουν εν ψυχρώ με εκατοντάδες νεκρούς δυο ειρηνικές καθιστικές διαμαρτυρίες των οπαδών του Μόρσι. Κι έτσι φούντωσαν οι συμπλοκές.
Τώρα οι μυστικές υπηρεσίες εγχώριες και μη πέρασαν στη δεύτερη φάση με τις τυφλές βομβιστικές επιθέσεις. Χτυπήθηκε με τυφλή βομβιστική ενέργεια ο υπουργός εσωτερικών της «μεταβατικής κυβέρνησης». Φυσικά, ως δια μαγείας, ο υπουργός Μοχάμεντ Ιμπραήμ επέζησε. Φέρεται ως ο βασικός υπεύθυνος, ο ηθικός αυτουργός για το μακελειό που προκάλεσαν οι δυνάμεις ασφαλείας, αλλά τώρα εμφανίζεται ως τραγικό θύμα άνανδρης βομβιστικής επίθεσης, που καταδίκασε ακόμη και η Μουσουλμανική Αδελφότητα. Τα έχουν αυτά οι στημένες τυφλές βομβιστικές επιθέσεις. Σαρώνουν τον κοσμάκη, τα γύρω κτήρια σε μεγάλη έκταση, αλλά ο κύριος στόχος, ως δια μαγείας, διαφεύγει τον κίνδυνο. Κι έτσι ο θύτης εμφανίζεται ως θύμα κι ανοίγει ο δρόμος της άγριας καταστολής και των αντιποίνων.
«Αυτό δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή ενός νέου κύματος τρομοκρατίας» είπε ο Μοχάμεντ Ιμπραήμ, πριν καν προλάβει να συνέλθει – υποτίθεται – από το χτύπημα, τονίζοντας ότι οι Αρχές θα κερδίσουν τον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας. Μα καλά ο σεναριογράφος δεν μπορούσε να βρει κάτι πιο πρωτότυπο. Να κρατηθούν έστω τα προσχήματα χωρίς να φαίνεται τόσο πολύ ο δάχτυλος των ΗΠΑ.
Αυτή η «εγκληματική πράξη», δήλωσε με τη σειρά του το υπουργικό συμβούλιο, «δεν θα εμποδίσει την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία με δύναμη και αποφασιστικότητα και να πλήξει με σιδηρά πυγμή οποιονδήποτε απειλεί την εθνική ασφάλεια. Και αυτό μέχρι την επιστροφή της σταθερότητας.» Να πώς στήνεται το σκηνικό απροκάλυπτης και ασύδοτης κυβερνητικής βίας εναντίον οποιουδήποτε στιγματιστεί ως τρομοκράτης. Άντε τώρα να προχωρήσουν σε απεργίες οι εργάτες και σε διαδηλώσεις ο λαός εναντίον της «μεταβατικής κυβέρνησης». Όπως έκαναν εναντίον του Μουμπάρακ και τον έριξαν. Όπως έκαναν κι εναντίον του Μόρσι και επίσης τον έριξαν. Τώρα η πραξικοπηματική κυβέρνηση έκανε φανερό ότι διψάει για αίμα στο όνομα της «εθνικής ασφαλείας».
Για να αντιληφθείτε το πολιτικό θράσος με το οποίο κινείται η «μεταβατική κυβέρνηση» που πραξικοπηματικά εγκατέστησε ο στρατός τον περασμένο Ιούλιο, είναι και το γεγονός ότι ο πρόεδρος που ανατράπηκε Μόρσι και δεκατέσσερα άλλα μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητάς του θα αντιμετωπίσουν κατηγορίες για υποκίνηση σε φόνο. Ο εισαγγελέας, Hesham Barakat, παρέπεμψε τον Μόρσι και τα 14 άλλα μέλη της Αδελφότητας σε ποινικό δικαστήριο του Καίρου με την κατηγορία της «διάπραξης πράξεων βίας και ηθική αυτουργία σε δολοφονία και ληστεία», όπως ανέφερε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων (1/9). Οι κατηγορίες σχετίζονται με τη βία έξω από το προεδρικό μέγαρο τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν ο Μόρσι πυροδότησε την οργή των διαδηλωτών με την αυθαίρετη επέκταση των αρμοδιοτήτων του. Το αποτέλεσμα ήταν συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και οπαδών του Μόρσι και επεισόδια με εκτεταμένες καταστροφές.
Σκεφτείτε, ο Μόρσι παραπέμπεται για ηθική αυτουργία σε δολοφονίες και λεηλασίες που προκάλεσε η απόφασή του να παραμείνει στην προεδρία της Αιγύπτου παρά κι ενάντια στη λαϊκή δυσαρέσκεια και τις διαδηλώσεις εναντίον του. Αυτό βέβαια δεν λέει τίποτε στον Βενιζέλο και τους κυβερνώντες εδώ. Ούτε τους κάνει να ιδρώνει το αυτί τους. Ο λόγος απλός. Ενώ ο Μόρσι διώκεται, κανένας εισαγγελέας δεν εγκαλεί την «μεταβατική κυβέρνηση» για την εγκληματική δράση των δυνάμεων ασφαλείας και για φυσική αυτουργία σε μαζικές δολοφονίες. Η εν ψυχρώ δολοφονία εκατοντάδων οπαδών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας δεν μετρά για φόνος. Ιδίως όταν εκτελείται από τις δυνάμεις ασφαλείας και μάλιστα απρόκλητα. Ο στρατός και το «βαθύ κράτος» της Αιγύπτου που έχει επιβιώσει της λαϊκής εξέγερσης και της ανατροπής του Μουμπάρακ, θέλει να μετατρέψει τις μουσουλμανικές οργανώσεις σε Νο 1 εχθρό του κράτους και της «εθνικής ασφαλείας», έτσι ώστε να προχωρήσει στη μαζική σφαγή του λαού με άνεση.
Το πρόσχημα της ΑΟΖ, ή οι χάντρες για τους ιθαγενείς
Και η Ελλάδα τι δουλειά έχει με μια τέτοια κυβέρνηση; Μια κυβέρνηση που δεν έχει ούτε καν τυπική νομιμοποίηση με εκλογές. Τι δουλειά έχει ο Βενιζέλος με μια τέτοια κυβέρνηση και μάλιστα μεταβατική; Το προς τα πού μεταβατική πολύ φοβάμαι ότι ο Αιγυπτιακός λαός θα το ανακαλύψει με ποταμούς αίματος. Μήπως πήγε να εισπράξει συμβουλές; Μήπως πήγε να μάθει πώς σπρώχνει μια κυβέρνηση τον λαό στην αιματηρή καταστολή και στον εμφύλιο προκειμένου να μην απειλήσει ο ξεσηκωμός του τα σχέδια της ντόπιας ξενόδουλης ολιγαρχίας και των ξένων προστατών της; Πάντως ως πρόφαση για κατανάλωση των ιθαγενών της Ελλάδας εμφανίστηκε η επανάληψη των διαπραγματεύσεων με σκοπό την οριοθέτηση της ΑΟΖ των δυο χωρών.
Πρέπει να μας περνούν για πολύ… ιθαγενείς οι κυβερνώντες. Ποια σοβαρή κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της και τη χώρα που εκπροσωπεί θα πήγαινε να διαπραγματευτεί ΑΟΖ με μια κυβέρνηση σαν αυτήν της Αιγύπτου; Μια κυβέρνηση που η ίδια χαρακτηρίζεται μεταβατική και προσωρινή. Τι δουλειά έχει η Ελλάδα να διαπραγματευτεί με μια τέτοια κυβέρνηση; Που ξέρει ο Βενιζέλος ότι αυτή θα υπάρχει και αύριο; Που ξέρει ότι η κυβέρνηση που θα διαδεχθεί την προσωρινή θα σεβαστεί τις όποιες συμφωνίες; Ιδίως σε μια τέτοια κατάσταση για την ίδια την Αίγυπτο.
Κανονικά, αν στην Ελλάδα υπήρχε μια πατριωτική δημοκρατική κυβέρνηση κι όχι μια δοσιλογική, ούτε καν θα αναγνώριζε την προσωρινή κυβέρνηση της Αιγύπτου. Θα περίμενε τουλάχιστον να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο. Ενώ η μαζική σφαγή που οι δυνάμεις ασφαλείας της προκάλεσαν με απρόκλητο τρόπο, θα υποχρέωνε μια δημοκρατική Ελλάδα να τηρήσει τουλάχιστον σοβαρές διπλωματικές αποστάσεις. Αυτά βέβαια θα τα έκανε μια Ελλάδα που θα σεβόταν το διεθνές δίκαιο και θα υπήρχε αληθινή δημοκρατία στη χώρα.
Αντίθετα, η κυβέρνηση των δοσίλογων και τα παπαγαλάκια της μιλούν γενικά κι αόριστα για ξέσπασμα βίας και για κύμα τρομοκρατίας που απειλεί την Αίγυπτο. Και φυσικά τρέχουν να τα βρουν, μιας και έχουν τόσα μα τόσα κοινά στοιχεία ταυτότητας και χαρακτήρα. Ο Βενιζέλος ανάμεσα στους πραξικοπηματίες της μεταβατικής κυβέρνησης, που έχουν ήδη βάψει τα χέρια τους με το αίμα του λαού της Αιγύπτου, αισθάνεται σαν το σπίτι του με τους οικείους του. Ίδια αφεντικά, ίδιες προθέσεις, ίδια συμφέροντα που εξυπηρετούνται.
Ο Βενιζέλος σε ρόλο πλασιέ
Τι ήθελε λοιπόν στην Αίγυπτο ο Βενιζέλος; Πήγε προφανώς με σκοπό να προλειάνει το έδαφος στην προετοιμασία του πολέμου εναντίον της Συρίας. Η Ελλάδα και η Αίγυπτος αποτελούν στρατηγικής σημασίας εφαλτήρια για τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τη «συμμαχία των προθύμων» που βιάζονται να ξεκινήσει το μακελειό στη Συρία. Οι ανώτατοι αξιωματούχοι εξ ΗΠΑ δεν είναι καθόλου ευπρόσδεκτοι στην Αίγυπτο αυτή την εποχή. Ειδικά αν στην ατζέντα τους βρίσκεται ο πόλεμος εναντίον της Συρίας.
Η οικεία πρεσβεία των ΗΠΑ αυτήν την εποχή ακολουθεί μια πολύ χαμηλού προφίλ δραστηριότητα με σκοπό αφενός το δυνάμωμα των σχέσεων των ΗΠΑ με τις κεφαλές και συγκεκριμένα κυκλώματα της επιχειρηματικής κοινότητας της Αιγύπτου. Εμφανίζεται τακτικά στα Rotary Club και γενικά φροντίζει να συνδεθεί ακόμη πιο στενά με την οικονομική και πολιτική ελίτ της Αιγύπτου. Αν και την Παρασκευή επισκέφτηκε την Αίγυπτο αντιπροσωπεία του Κογκρέσου και της Βουλής των ΗΠΑ – τυπική διπλωματική τακτική ανίχνευσης του εδάφους σε μια χώρα με πληθυσμό που ολοφάνερα τρέφει εχθρικά αισθήματα για τον ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή – η ένταξη της χώρας στην περιοδεία κάποιου αξιωματούχου σαν τον Τζον Κέρι, θα ήταν πολύ δύσκολο. Αναφερόμαστε στον Τζον Κέρι γιατί αυτή την εποχή αυτός παίζει το ρόλο του γερακιού εξ Ουάσινγκτον που ταξιδεύει προκειμένου να συγκροτήσει τη «συμμαχία των προθύμων» εναντίον της Συρίας.
Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους, ίσως ο πιο βασικός, που πήγε ο Βενιζέλος στην Αίγυπτο. Και για να είμαστε πιο ακριβείς, αυτό ήταν ίσως το πιο σοβαρό κίνητρα που έκανε τον Βενιζέλο ως υπουργό εξωτερικών της Ελλάδας να δεχθεί την πρόσκληση που του απεύθυνε επίσημα ο ομόλογός του στην «μεταβατική κυβέρνηση» της Αιγύπτου. Από τότε που η Ουάσιγκτον απέρριψε την όποια στενή επαφή ζήτησε ο Βενιζέλος για να πάρει το χρίσμα, ο δεύτερος έχει βαλθεί να αποδειχθεί ένας εξαιρετικά «χρήσιμος ηλίθιος» για τις ΗΠΑ. Μπας κι έτσι ανοίξουν οι πύλες του Λευκού Οίκου και γι’ αυτόν. Έτσι ανέλαβε να βάλει πλάτες για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στην Αίγυπτο.
Η σημασία της Αιγύπτου για τις ΗΠΑ
Η Αίγυπτος από την εποχή του Μουμπάρακ έχει μετεξελιχθεί από στρατιωτική και πολιτική σκοπιά σε έναν από τους πιο βασικούς πυλώνες της στρατηγικής των ΗΠΑ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι η Αίγυπτος, ο στρατός και η οικονομία της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την βοήθεια που στέλνει η Ουάσινγκτον ανελλιπώς κάθε χρόνο από το 1979. Τα τελευταία χρόνια η Αίγυπτος εισέπραττε κάθε χρόνο περισσότερη βοήθεια εξ ΗΠΑ από κάθε άλλο κράτος στον κόσμο και στο ίδιο περίπου ύψος με το Ισραήλ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Ιράκ. Τόσο σημαντική είναι η Αίγυπτος για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Από τον προϋπολογισμό των ΗΠΑ έως το οικονομικό έτος 2012 δινόταν στην Αίγυπτο οικονομική βοήθεια για «αναπτυξιακά προγράμματα» της τάξης των 250 εκατ. δολαρίων και για την ελάφρυνση του χρέους της άλλα 100 εκατ. δολάρια. Το 2013 υπήρξε αναστολή της εν λόγω βοήθειας και για τον λόγο ότι μονομερώς η Αίγυπτος κατήγγειλε τα χρέη Μουμπάρακ. Ενώ από το 2014 προβλέπεται η επανέναρξη μόνο της βοήθειας για «αναπτυξιακά προγράμματα» μιας και οι ΗΠΑ αποδέχτηκαν το σβήσιμο των χρεών.
Ο κύριος όγκος της βοήθειας εξ ΗΠΑ αφορά την υποστήριξη των ενόπλων δυνάμεων της Αιγύπτου που για χρόνια ανερχόταν περίπου στα 2 δις δολάρια. Αυτή η βοήθεια χωρίζεται σε δυο μέρη: Την Διεθνή Στρατιωτική Εκπαίδευση και Κατάρτιση (International Military Education & Training, IMET) και την Χρηματοδότηση Ξένων Στρατών (Foreign Military Financing, FMF), που αφορά την χρηματοδότηση αγοράς οπλικών συστημάτων, κοκ από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Για στρατιωτική βοήθεια στην Αίγυπτο ο προϋπολογισμός των ΗΠΑ προβλέπει για το 2014 κοντά στο 1,6 δις δολάρια.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ καθυστέρησε την προγραμματισμένη παράδοση τεσσάρων μαχητικών F-16 στην Αίγυπτο τον περασμένο μήνα και εξετάζει μια παρόμοια καθυστέρηση για την αποστολή επιθετικών ελικοπτέρων Απάτσι και κιτ επισκευής για τα άρματα μάχης. Ωστόσο, ο Λευκός Οίκος δεν έχει στην πραγματικότητα σταματήσει την στρατιωτική βοήθεια, η οποία διατηρήθηκε σταθερά περίπου στα 1,3 δις δολάρια από το 1987. Η οικονομική ενίσχυση, εν τω μεταξύ, έχει μειωθεί περισσότερο από τα δύο τρίτα από το 1998.
Η απόφαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ να καθυστερήσει προς το παρών την επίδοση οπλικών συστημάτων στην Αίγυπτο, ήταν αποτέλεσμα της πίεσης που άσκησαν μέλη του Κογκρέσου και της Βουλής ζήτησαν την διακοπή της βοήθειας προς την Αίγυπτο. Ο λόγος ήταν το γεγονός ότι οι δυνάμεις ασφαλείας της «μεταβατικής κυβέρνησης» που εγκατέστησε ο στρατός στις 3 Ιουλίου φέτος, άνοιξαν πυρ απρόκλητα σε οπαδούς του Μόρσι και προκάλεσαν μια σφαγή άνευ προηγουμένου με πάνω από 1.000 νεκρούς μέσα σε μια εβδομάδα στα τέλη Αυγούστου. Η συντριπτική πλειοψηφία των νεκρών ήταν διαδηλωτές κι αυτό προκάλεσε την αγανάκτηση μελών του Κογκρέσου και της Βουλής των ΗΠΑ που ζήτησαν να διακοπεί η τροφοδοσία του Αιγυπτιακού στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας με όπλα και εκπαιδευτές.
Η κυβέρνηση Ομπάμα αναγκάστηκε να απαντήσει ότι η διακοπή της βοήθειας είναι υπό σκέψη και ανέστειλε μέχρι νεωτέρας τις αποστολές οπλικών συστημάτων. Αυτό όμως δεν άρεσε καθόλου στο Πεντάγωνο, ιδίως τώρα που σχεδιάζει να ενισχύσει την στρατιωτική του παρουσία στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Κι έτσι άρχισαν τα βιολιά. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αντιμετωπίζει δισεκατομμύρια δολάρια σε δυνητικό κόστος εάν αποφασίσει να ακυρώσει ξένη στρατιωτική βοήθεια προς την Αίγυπτο, ανέφερε ανώτερος αξιωματούχος του Πενταγώνου στο Reuters την Τετάρτη 5/9.
Ο Richard Genaille , αναπληρωτής διευθυντής της Υπηρεσίας του Πενταγώνου για την Συνεργασία στην Άμυνα και στην Ασφάλεια, δήλωσε ότι ελπίζει πως η κυβέρνηση Ομπάμα να καταλήξει σε απόφαση σύντομα για το αν θα συνεχίσει την 1,23 δις δολάρια σε αμερικανική στρατιωτική βοήθεια προς την Αίγυπτο, δεδομένου του μεγάλου αριθμού των αποστολών όπλων που βρίσκονται στα σκαριά.
«Είμαστε λίγο ανήσυχοι γι 'αυτό,» δήλωσε ο Genaille μετά από μια ομιλία του στο συνέδριο της βιομηχανίας ComDef στην Ουάσιγκτον. «Υπάρχει ένα ολόκληρο πακέτο συμβάσεων εκεί έξω. Οι λογαριασμοί συνεχίζουν να έρχονται και πρέπει να είμαστε σε θέση κάπως να τους πληρώσουμε, αλλιώς πάμε σε πτώχευση.»
Η Ουάσινγκτον – αναφέρει το Reuters – επανεξετάζει την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια προς την Αίγυπτο και την επιπλέον οικονομική βοήθεια αξίας 241 εκατ. αμερικανικών δολαρίων μετά την ανατροπή από τον στρατό της χώρας της κυβέρνησης που υποστηριζόταν από την Μουσουλμανική Αδελφότητα στις 3 Ιουλίου και στη συνέχεια επετέθησαν εναντίον των διαδηλωτών, τον περασμένο μήνα.
Όμοιος ομοίω αεί πελάζει
Φαντάσου λοιπόν σκηνικό. Οι ίδιες οι ΗΠΑ επίσημα να βρίσκονται σε δύσκολη θέση να αναγνωρίσουν μια τόσο προκλητική και πραξικοπηματική ενέργεια του στρατού της Αιγύπτου μετά την μαζική σφαγή των οπαδών του Μόρσι και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αλλά για τον Βενιζέλο δεν τρέχει κάστανο. Να τι είπε στην επίσημη προσφώνηση: «Ευχαριστώ θερμά τον Αιγύπτιο συνάδελφό μου τον Δόκτορα Φαχμί, γιατί με την πρόσκληση που μου απηύθυνε, μου έδωσε την ευκαιρία να βρίσκομαι σήμερα στο Κάιρο, προκειμένου να δηλώσω με καθαρό και πανηγυρικό τρόπο τη βούληση της Ελλάδος να σταθεί στο πλευρό της Αιγύπτου, στο πλευρό του φίλου Αιγυπτιακού λαού, με τον οποίο μας συνδέουν παραδοσιακοί, ιστορικοί, βαθύτατοι δεσμοί φιλίας. Η Ελλάδα στέκεται στο πλευρό της Αιγύπτου, στέκεται στο πλευρό των αιγυπτιακών αρχών, στο πλευρό της μεταβατικής κυβέρνησης, γιατί πιστεύουμε βαθιά ότι η σταθερότητα στην Αίγυπτο είναι καθοριστικός παράγοντας για τη σταθερότητα σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, σε όλη την περιοχή της Μεσογείου.»
Ο Βενιζέλος και η κυβέρνηση των δοσίλογων της Αθήνας έτρεξε να αναγνωρίσει επίσημα μια «μεταβατική κυβέρνηση» που ακόμη και οι ΗΠΑ – με τόσο στενές σχέσεις ιδίως με τον στρατό που την επέβαλλε – δεν τολμά να την αναγνωρίσει τόσο ανεπιφύλακτα. Με το αίμα χιλιάδων αθώων ακόμη να τρέχει στους δρόμους του Καίρου και της Αλεξάνδρειας, την ίδια ώρα που οι πραξικοπηματίες δημιουργούν νέα προσχήματα για ακόμη μεγαλύτερη σφαγή. Ιδανικό περιβάλλον για τον Βενιζέλο και την παρέα των δωσίλογων που εκπροσωπεί.
Να θυμηθούμε εδώ ότι με αφορμή τα γεγονότα στην Αίγυπτο και την κριτική που ασκείται από την αντιπολίτευση για τους χειρισμούς της κυβέρνησης, ο έτερος Καπαδόκης υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας είχε σχολιάσει καυστικά την ημέρα που ο στρατός της Αιγύπτου εγκαθιστούσε την «μεταβατική κυβέρνηση»: «Θα ήμασταν σαν την Αίγυπτο, εάν χρεοκοπούσαμε και βγαίναμε από το ευρώ, όπως υποστήριζαν κάποιοι» τόνισε, μετά το πέρας των διαπραγματεύσεων με την τρόικα αργά το βράδυ της Τετάρτης, 3/7.
Πώς γίνεται κι από το μαύρο χιούμορ του Στουρνάρα περάσαμε στην αμέριστη στήριξη του Βενιζέλου; Μόλις οι δικοί μας δοσίλογοι μυρίστηκαν ποτάμια αθώο αίμα να χύνεται από τις δυνάμεις ασφαλείας και την πραξικοπηματική κυβέρνηση, αλλά και δις δολάρια συμβάσεις της πολεμικής βιομηχανίας να μένουν στον αέρα από την αναγκαστικά επιφυλακτική στάση της κυβέρνησης Ομπάμα, νάσου ο Βενιζέλος στο Κάιρο. Δεν μπορούσε αυτός και η παρέα του να μην δείξουν την συμπαράστασή τους στους ομογάλακτούς τους. Δεν μπορούσαν να αντισταθούν στη γοητεία ενός pourcentage για διευκολύνσεις στους βιομήχανους του πολέμου. Το σίγουρο είναι ένα: Ο Βίντκουν Κουίσλιγκ ήταν Νορβηγός αξιωματικός και φιλοναζί πολιτικός που το όνομά του πέρασε στο παγκόσμιο λεξιλόγιο ως συνώνυμο του εθνοπροδότη. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος τον ανταγωνίζεται επάξια και έτσι όπως πάει ίσως και να τον κερδίσει.
dimitriskazakis.blogspot.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΚΛΗΡΩΣΗ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΜΕ... ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
