2013-09-12 01:23:05
Διάφορα μουσικά κομμάτια -μεταξύ των οποίων τραγούδια του Χούλιο Ιγκλέσιας-, τα οποία ακούγονταν πολύ δυνατά, χρησιμοποιήθηκαν ως μέθοδος βασανιστηρίου κατά την δικτατορία του Αουγκούστο Πινοτσέτ, σύμφωνα με βρετανική έρευνα, η οποία δόθηκε την Τετάρτη στην δημοσιότητα με αφορμή την 40ή επέτειο από το πραξικόπημα του Χιλιανού δικτάτορα.
Η μουσική του Ισπανού τραγουδιστή, αλλά και η μουσική από την ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ Κουρδιστό Πορτοκάλι ή το τραγούδι του Τζορτζ Χάρισον My Sweet Lord αναπαράγονταν συνεχώς, σε μια προσπάθεια να καταρρεύσουν ψυχολογικά οι κρατούμενοι, αναφέρει η Κάτια Τσόρνικ, ερευνήτρια του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ.
Στηριζόμενη σε μαρτυρίες πρώην κρατουμένων και ενός μέλους των μυστικών υπηρεσιών της Χιλής υπό τον Πινοτσέτ, η Τσόρνικ ρίχνει φως σε αυτή την τακτική.
«Στη διαπασών για ολόκληρες ημέρες, δημοφιλή τραγούδια χρησιμοποιούνταν για να προκαλέσουν ψυχικές και σωματικές βλάβες» υποστηρίζει η Κάτια Τσόρνικ.
Ένας πρώην κρατούμενος διηγείται πως οι δεσμοφύλακές του συνήθιζαν να τραγουδούν το Gigi l'Amoroso της Δαλιδά προτού τον πάνε για ανάκριση και τον βασανίσουν υπό τους ήχους του ιδίου τραγουδιού.
«Ένα κέντρο βασανιστηρίων (...) ονομαζόταν "η ντισκοτέκ" από τους πράκτορες. Η μουσική εξυπηρετούσε επίσης στο να καλύπτονται οι κραυγές των κρατουμένων» πρόσθεσε η Τσόρνικ, απαντώντας σε ερώτηση που της έκανε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
«Μουσική ακουγόταν 24 ώρες το 24ωρο. Άνοιγαν το ραδιόφωνο και έπαιζε ο,τιδήποτε ήταν της μόδας. Στα στρατόπεδα κρατουμένων, έβαζαν στρατιωτικά εμβατήρια για να μας κάνουν να περπατάμε με βηματισμό και μας υποχρέωναν να τραγουδάμε» επιβεβαίωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Κάρλος Ρέγες, Χιλιανός φωτογράφος, ο οποίος είχε φυλακιστεί για δύο χρόνια την περίοδο της δικτατορίας του Πινοτσέτ.
Ωστόσο, φαίνεται πως η μουσική είχε και το αντίθετο αποτέλεσμα.
Όπως ισχυρίζεται η Τσόρνικ, τα τραγούδια έδιναν δύναμη στους κρατούμενους να αντέξουν και να βρουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν τις ταπεινώσεις που υφίσταντο.
Η ερευνήτρια αναφέρθηκε συγκεκριμένα στην δημιουργία μιας χορωδίας στο Τρες Άλαμος, ένα από τα κέντρα κράτησης στο Σαντιάγκο.
«Η μουσική ένωσε τους κρατούμενους καθώς ήταν ένα μέσο για να αντιμετωπίσουν τα τρομερά τους βάσανα. Αποτελούσε επίσης μια μαρτυρία. Πολλοί κρατούμενοι επισήμως δεν υπήρχαν πια και προορίζονταν για να εξαφανιστούν χωρίς να αφήσουν ίχνη. Τα τραγούδια τους βοηθούσαν να θυμηθούν ότι υπήρχαν, όπως επίσης και να θυμηθούν σε τι πίστευαν» κατέληξε η ίδια.
Στη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ έχασαν την ζωή τους 3.200 άνθρωποι, 38.000 υπέστησαν βασανιστήρια και εκατοντάδες εξαφανίστηκαν.
philenews.com
Η μουσική του Ισπανού τραγουδιστή, αλλά και η μουσική από την ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ Κουρδιστό Πορτοκάλι ή το τραγούδι του Τζορτζ Χάρισον My Sweet Lord αναπαράγονταν συνεχώς, σε μια προσπάθεια να καταρρεύσουν ψυχολογικά οι κρατούμενοι, αναφέρει η Κάτια Τσόρνικ, ερευνήτρια του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ.
Στηριζόμενη σε μαρτυρίες πρώην κρατουμένων και ενός μέλους των μυστικών υπηρεσιών της Χιλής υπό τον Πινοτσέτ, η Τσόρνικ ρίχνει φως σε αυτή την τακτική.
«Στη διαπασών για ολόκληρες ημέρες, δημοφιλή τραγούδια χρησιμοποιούνταν για να προκαλέσουν ψυχικές και σωματικές βλάβες» υποστηρίζει η Κάτια Τσόρνικ.
Ένας πρώην κρατούμενος διηγείται πως οι δεσμοφύλακές του συνήθιζαν να τραγουδούν το Gigi l'Amoroso της Δαλιδά προτού τον πάνε για ανάκριση και τον βασανίσουν υπό τους ήχους του ιδίου τραγουδιού.
«Ένα κέντρο βασανιστηρίων (...) ονομαζόταν "η ντισκοτέκ" από τους πράκτορες. Η μουσική εξυπηρετούσε επίσης στο να καλύπτονται οι κραυγές των κρατουμένων» πρόσθεσε η Τσόρνικ, απαντώντας σε ερώτηση που της έκανε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
«Μουσική ακουγόταν 24 ώρες το 24ωρο. Άνοιγαν το ραδιόφωνο και έπαιζε ο,τιδήποτε ήταν της μόδας. Στα στρατόπεδα κρατουμένων, έβαζαν στρατιωτικά εμβατήρια για να μας κάνουν να περπατάμε με βηματισμό και μας υποχρέωναν να τραγουδάμε» επιβεβαίωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Κάρλος Ρέγες, Χιλιανός φωτογράφος, ο οποίος είχε φυλακιστεί για δύο χρόνια την περίοδο της δικτατορίας του Πινοτσέτ.
Ωστόσο, φαίνεται πως η μουσική είχε και το αντίθετο αποτέλεσμα.
Όπως ισχυρίζεται η Τσόρνικ, τα τραγούδια έδιναν δύναμη στους κρατούμενους να αντέξουν και να βρουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν τις ταπεινώσεις που υφίσταντο.
Η ερευνήτρια αναφέρθηκε συγκεκριμένα στην δημιουργία μιας χορωδίας στο Τρες Άλαμος, ένα από τα κέντρα κράτησης στο Σαντιάγκο.
«Η μουσική ένωσε τους κρατούμενους καθώς ήταν ένα μέσο για να αντιμετωπίσουν τα τρομερά τους βάσανα. Αποτελούσε επίσης μια μαρτυρία. Πολλοί κρατούμενοι επισήμως δεν υπήρχαν πια και προορίζονταν για να εξαφανιστούν χωρίς να αφήσουν ίχνη. Τα τραγούδια τους βοηθούσαν να θυμηθούν ότι υπήρχαν, όπως επίσης και να θυμηθούν σε τι πίστευαν» κατέληξε η ίδια.
Στη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ έχασαν την ζωή τους 3.200 άνθρωποι, 38.000 υπέστησαν βασανιστήρια και εκατοντάδες εξαφανίστηκαν.
philenews.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έστειλαν 7 τόνους εφόδια στη Συρία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
