2013-09-12 17:17:21
Αξιότιμοι κύριοι, εκλεκτή μας παρέα, είμαι εκπαιδευτικός του Τομέα Οικονομικών και Διοικητικών Υπηρεσιών και υπηρετώ το σχολείο μου (ΕΠΑΛ Ελευθερίου-Κορδελιού Θεσ/νίκης) με υπέρμετρη αγάπη, παρά τις αντίξοες συνθήκες που βιώνουμε Δεν έχω απολυθεί, δεν είμαι σε διαθεσιμότητα, δεν καταργήθηκε ο τομέας μου, δεν κινδυνεύω (απ'ότι λένε..) διότι έχω διοριστεί μέσω γραπτού ΑΣΕΠ, δεν..δεν....Πνίγομαι όμως..Αυτό που δεν αφορά ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ εμένα, αφορά κάποιον άλλο....Τα τελευταία γεγονότα, όμως, με ξεπερνούν ως άνθρωπο πρωτίστως, και δευτερευόντως ως εργαζόμενη. Τα γνωρίζετε...
---------------------------------------------------------------------------------------------
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ. ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ. ΑΣ ΑΠΛΩΣΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ!!!
Αγαπητοί συνάδελφοι, γονείς, μαθητές, φίλοι του ιστοχώρου,
με τιμή και αγάπη απευθύνομαι στο πρόσωπό σας, ελπίζοντας και στοχεύοντας στην ενεργοποίηση ή την ενθάρρυνση της κουρασμένης μας ψυχής, στην αναστήλωση της αξιοπρέπειάς μας, πρώτα της δικής μου.
Τα όσα συμβαίνουν αναίτια, άδικα κι ατεκμηρίωτα τον τελευταίο καιρό σε κάθε είδους κοινωνικό ιστό - και ασφαλώς και στο χώρο της παιδείας-, είναι ακατανόητα, απαράδεκτα και ντροπιαστικά για τον καθένα από μας, σε όποιο εργασιακό χώρο κι αν βρίσκεται. Εκτός αν είναι τραπεζίτης, οπότε δεν τον αφορούν αυτά που λέω...
Είναι αδύνατον να σας περιγράψω πως αισθάνομαι τους τελευταίους ιδιαίτερα μήνες...Ακρωτηριασμένη, θλιμμένη, άπνοη, σχεδόν καταθλιπτική. Μετά από 12 χρόνια συνεχούς συνυπηρέτησης, να λείπουν απο κοντά μας οι σε διαθεσιμότητα συνάδελφοι, χωρίς λόγο, χωρίς προειδοποίηση, απόφαση μιας νύχτας!!! Μιλώ για τους πανάξιους εκπαιδευτικούς που έδωσαν τη ζωή τους στο δημόσιο σχολειό, που το στήριξαν, που δεν προσλήφθηκαν με μέσον ή ρουσφέτι, (θαρρώ είμαστε ο μόνος κλάδος που δε χωρούν τέτοια στο διορισμό!!!), που δυο μήνες τώρα σέρνονται κυριολεχτικά στους δρόμους να βρουν το αυτονόητο δίκιο τους, που δεν υπάρχει προς το παρόν καμιά προοπτική απορρόφησής τους, παρά τα ψέμματα που παπαγαλίζουν τα κανάλια ενημέρωσης... Για τη διαμόρφωση ψευδούς και επίπλαστης γνώμης της κοινωνίας.. Χριστέ μου, πόσα ψέμματα!!!! Και δεν ντρέπονται. Έχουνε πάθει πια αμβλύτητα.
Μας κατηγορούν πως διαμαρτυρόμαστε για τις 2 επιπρόσθετες ώρες διδασκαλίας....Εδώ δε μιλάμε για τις χιλιάδες ώρες απλήρωτης δουλειάς που ξοδεύονται για τα περιβαλλοντικά, πολιτιστικά και προγράμματα υγείας των μαθητών μας, για την εθελοντική μας ενασχόληση με τα προσωπικά και οικογενειακά τους προβλήματα, (αυτό είναι η μεγαλύτερη χαρά και χρέος του δασκάλου!!!!), για την κατασκευή των διαγωνισμάτων, για τη διόρθωσή τους, για τις ώρες που αφιερώνουμε προκειμένου να επιμορφωθούμε, να εξελιχθούμε ως άτομα και ως εκπαιδευτικοί, για..για...για.... θα ασχοληθούμε μ'αυτό;
Την ίδια ώρα που απολύουν τους χιλιάδες συναδέλφους μου, προκηρύσσουν θέσεις για άλλους 4.500 χιλιάδες στην πρωτοβάθμια...χωρίς κριτήρια..
Το θέμα είναι απλό. Απολύουν για να τους βγουν τα νούμερα, να καταργηθούν τα δυο βασικά κύτταρα του δημοσίου - υγεία και παιδεία- και την ίδια ώρα να προσλάβουν άλλους με μισό μισθό. Απλά πράματα.
Για λόγους που μέχρι αύριο να γράφω δε θα τελειώσουν, θα συμμετέχω στις απεργιακές κινητοποιήσεις για όσο χρειαστεί, κι ας μην έχω να πάρω ούτε το ψωμί μου. Έτσι κι αλλιώς μας τα πήραν όλα. Σε λίγο έρχονται κι άλλες περικοπές, τουλάχιστον να γονατίσω και ν'ατενίζω τον ουρανό!!! Την αξιοπρέπειά μου δε θα τους αφήσω να μου την ξεσκίσουν. Θα παλέψω να τη διατηρήσω ως κομμάτι υφάσματος ανέπαφο κι όχι ως κουρέλι....Το χρωστώ στους προηγούμενους αγωνιστές συναδέλφους. Το χρωστώ στους μαθητές μου που λατρεύω. Δε αφιέρωσα ούτε μια λέξη για τις οικονομικές περικοπές, που είναι ζητούμενο πρωτίστης σημασίας για όλους μας. Εμένα προσωπικά με αφορά η επαναφορά της αναπνοής μου. Δεν αναπνέω από ντροπή κι από την απαξίωση Ας δώσουμε το χέρι ο ένας στον άλλο, να εμφυσήσει ο καθένας στο διπλανό του δύναμη κι αντοχή, και να πορευτούμε αντάμα σε τούτο τον αγώνα. Είναι καθήκον μας. Κανείς δεν είναι ασφαλής. Όλους μας αφορά, σ'όποιο σχολειό και βαθμίδα κι αν ανήκουμε!!!
Μιλήστε στους συλλόγους σας. Καλέστε τους γονείς και μαθητές. Ενημερώστε τους. Τους αφορά άμεσα το θέμα. Πείτε την άποψή σας. Ας είναι και διαφορετική. Ενυσχίστε την αναποφασιστικότητα του διπλανού σας. Δε φταίει. Ίσως δεν μπορεί να αντιληφθεί τι τον περιμένει παρακάτω.. Ίσως θεωρεί ακόμα πως η φωτιά στο διπλανό σπίτι δε θα φτάσει στο δικό του. Ενδυναμώστε τον!!! Πείτε του πως μια ήρεμη κι ήσυχη συνείδηση, αξίζει όλα τα λεφτά του κόσμου!!! Είναι υπέροχο να παλεύεις για το δίκιο σου. Κι επιβάλλεται.
Καλή δύναμη (συν)-αδέλφια!!!!
ΥΓ. Είμαι πρώτη επιτυχούσα του γραπτού διαγωνισμού του ΑΣΕΠ στην ειδικότητά μου και πριμοδοτούμαι με 30 μόρια. Λογικά δεν κινδυνεύω...
Απεργώ για το αύριο, για το άδικο των συναδέλφων μου, για τη δημόσια και δωρεάν παιδεία.
Κώνστα Σ., καθηγήτρια του κλάδου ΠΕ 1802 κ 1803
Αναγνώστρια
Tromaktiko
---------------------------------------------------------------------------------------------
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ. ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ. ΑΣ ΑΠΛΩΣΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ!!!
Αγαπητοί συνάδελφοι, γονείς, μαθητές, φίλοι του ιστοχώρου,
με τιμή και αγάπη απευθύνομαι στο πρόσωπό σας, ελπίζοντας και στοχεύοντας στην ενεργοποίηση ή την ενθάρρυνση της κουρασμένης μας ψυχής, στην αναστήλωση της αξιοπρέπειάς μας, πρώτα της δικής μου.
Τα όσα συμβαίνουν αναίτια, άδικα κι ατεκμηρίωτα τον τελευταίο καιρό σε κάθε είδους κοινωνικό ιστό - και ασφαλώς και στο χώρο της παιδείας-, είναι ακατανόητα, απαράδεκτα και ντροπιαστικά για τον καθένα από μας, σε όποιο εργασιακό χώρο κι αν βρίσκεται. Εκτός αν είναι τραπεζίτης, οπότε δεν τον αφορούν αυτά που λέω...
Είναι αδύνατον να σας περιγράψω πως αισθάνομαι τους τελευταίους ιδιαίτερα μήνες...Ακρωτηριασμένη, θλιμμένη, άπνοη, σχεδόν καταθλιπτική. Μετά από 12 χρόνια συνεχούς συνυπηρέτησης, να λείπουν απο κοντά μας οι σε διαθεσιμότητα συνάδελφοι, χωρίς λόγο, χωρίς προειδοποίηση, απόφαση μιας νύχτας!!! Μιλώ για τους πανάξιους εκπαιδευτικούς που έδωσαν τη ζωή τους στο δημόσιο σχολειό, που το στήριξαν, που δεν προσλήφθηκαν με μέσον ή ρουσφέτι, (θαρρώ είμαστε ο μόνος κλάδος που δε χωρούν τέτοια στο διορισμό!!!), που δυο μήνες τώρα σέρνονται κυριολεχτικά στους δρόμους να βρουν το αυτονόητο δίκιο τους, που δεν υπάρχει προς το παρόν καμιά προοπτική απορρόφησής τους, παρά τα ψέμματα που παπαγαλίζουν τα κανάλια ενημέρωσης... Για τη διαμόρφωση ψευδούς και επίπλαστης γνώμης της κοινωνίας.. Χριστέ μου, πόσα ψέμματα!!!! Και δεν ντρέπονται. Έχουνε πάθει πια αμβλύτητα.
Μας κατηγορούν πως διαμαρτυρόμαστε για τις 2 επιπρόσθετες ώρες διδασκαλίας....Εδώ δε μιλάμε για τις χιλιάδες ώρες απλήρωτης δουλειάς που ξοδεύονται για τα περιβαλλοντικά, πολιτιστικά και προγράμματα υγείας των μαθητών μας, για την εθελοντική μας ενασχόληση με τα προσωπικά και οικογενειακά τους προβλήματα, (αυτό είναι η μεγαλύτερη χαρά και χρέος του δασκάλου!!!!), για την κατασκευή των διαγωνισμάτων, για τη διόρθωσή τους, για τις ώρες που αφιερώνουμε προκειμένου να επιμορφωθούμε, να εξελιχθούμε ως άτομα και ως εκπαιδευτικοί, για..για...για.... θα ασχοληθούμε μ'αυτό;
Την ίδια ώρα που απολύουν τους χιλιάδες συναδέλφους μου, προκηρύσσουν θέσεις για άλλους 4.500 χιλιάδες στην πρωτοβάθμια...χωρίς κριτήρια..
Το θέμα είναι απλό. Απολύουν για να τους βγουν τα νούμερα, να καταργηθούν τα δυο βασικά κύτταρα του δημοσίου - υγεία και παιδεία- και την ίδια ώρα να προσλάβουν άλλους με μισό μισθό. Απλά πράματα.
Για λόγους που μέχρι αύριο να γράφω δε θα τελειώσουν, θα συμμετέχω στις απεργιακές κινητοποιήσεις για όσο χρειαστεί, κι ας μην έχω να πάρω ούτε το ψωμί μου. Έτσι κι αλλιώς μας τα πήραν όλα. Σε λίγο έρχονται κι άλλες περικοπές, τουλάχιστον να γονατίσω και ν'ατενίζω τον ουρανό!!! Την αξιοπρέπειά μου δε θα τους αφήσω να μου την ξεσκίσουν. Θα παλέψω να τη διατηρήσω ως κομμάτι υφάσματος ανέπαφο κι όχι ως κουρέλι....Το χρωστώ στους προηγούμενους αγωνιστές συναδέλφους. Το χρωστώ στους μαθητές μου που λατρεύω. Δε αφιέρωσα ούτε μια λέξη για τις οικονομικές περικοπές, που είναι ζητούμενο πρωτίστης σημασίας για όλους μας. Εμένα προσωπικά με αφορά η επαναφορά της αναπνοής μου. Δεν αναπνέω από ντροπή κι από την απαξίωση Ας δώσουμε το χέρι ο ένας στον άλλο, να εμφυσήσει ο καθένας στο διπλανό του δύναμη κι αντοχή, και να πορευτούμε αντάμα σε τούτο τον αγώνα. Είναι καθήκον μας. Κανείς δεν είναι ασφαλής. Όλους μας αφορά, σ'όποιο σχολειό και βαθμίδα κι αν ανήκουμε!!!
Μιλήστε στους συλλόγους σας. Καλέστε τους γονείς και μαθητές. Ενημερώστε τους. Τους αφορά άμεσα το θέμα. Πείτε την άποψή σας. Ας είναι και διαφορετική. Ενυσχίστε την αναποφασιστικότητα του διπλανού σας. Δε φταίει. Ίσως δεν μπορεί να αντιληφθεί τι τον περιμένει παρακάτω.. Ίσως θεωρεί ακόμα πως η φωτιά στο διπλανό σπίτι δε θα φτάσει στο δικό του. Ενδυναμώστε τον!!! Πείτε του πως μια ήρεμη κι ήσυχη συνείδηση, αξίζει όλα τα λεφτά του κόσμου!!! Είναι υπέροχο να παλεύεις για το δίκιο σου. Κι επιβάλλεται.
Καλή δύναμη (συν)-αδέλφια!!!!
ΥΓ. Είμαι πρώτη επιτυχούσα του γραπτού διαγωνισμού του ΑΣΕΠ στην ειδικότητά μου και πριμοδοτούμαι με 30 μόρια. Λογικά δεν κινδυνεύω...
Απεργώ για το αύριο, για το άδικο των συναδέλφων μου, για τη δημόσια και δωρεάν παιδεία.
Κώνστα Σ., καθηγήτρια του κλάδου ΠΕ 1802 κ 1803
Αναγνώστρια
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΕΚΘ: Σχέδια που στερούνται σοβαρότητας τα λουκέτα στα δημοτικά ΜΜΕ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΝΕΚΔΟΤΟ: Η φορολογική δήλωση ενός Κρητικού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
