2013-09-13 20:17:04
Επέλεξα κάποιους στίχους από τον ύμνο στην ελευθερία με σκοπό να καταδείξω τις αξίες που είχαν οι τότε Έλληνες. Η αναφορά στους 300, δείχνει την συναίσθηση, που είχαν για να συνεχίσουν τα σπουδαία κατορθώματα των αρχαίων προγόνων τους.
Η αναφορά στον Σταυρό, στον Χριστό, την δυνατή τους πίστη. Η αγάπη στην πατρίδα, η διάθεση αυτοθυσίας, είναι η ουσία του ποιήματος. Ήταν τα στοιχεία εκείνα, που τους οδηγούσαν στον καθημερινό τους αγώνα, γράφοντας σπουδαίες κι ένδοξες σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας
Δυστυχώς οι νεοέλληνες αντικαταστήσαμε το Σταυρό του Χριστού, με τις δάδες, τους ήλιους και τα σφυροδρέπανα και με τα κάθε λογής κομματικά σύμβολα. Αντικαταστήσαμε τους σπουδαίους λόγιους, ποιητές, φιλοσόφους, πατέρες της εκκλησίας μας, με τον Μάρξ, τον Φρόυντ κλπ, μέχρι και με τον κάθε λογής διεστραμμένο συγγραφέα, πολιτικό και ψευδοκουλτουριάρη. Αφήσαμε την πίστη μας και ακολουθήσαμε τις δυτικοφερμένες αιρέσεις και τον νεοπαγανισμό
. Που να βρεις σήμερα παλικάρια που να θεωρούν την προάσπιση της πατρίδας τους χαρά, την στιγμή που ο καθένας από μας βάζει λυτούς και δεμένους να αποφύγει το στρατό και την όποια κακουχία;;; Ποια κακουχία να αντέξουν οι σημερινοί νέοι όταν έχουν μάθει στην καλοπέραση;; Σε ποιο βαθμό μοιάζει η σημερινή γυναίκα με την πχ βορειοηπειρώτισσα του ΄40;; Τι σχέση έχουν οι σημερινές κοπέλες με την πχ Ηρώ Κωνσταντοπούλου;
Νομίζω ότι βιώνουμε μια εποχή παρακμής. Εύχομαι να μην περάσουν 400 χρόνια για να αντιληφθούμε ότι ενωμένοι, με αγάπη στον Χριστό και στην πατρίδα, με διάθεση να θυσιάσουμε κάτι από τον εαυτό μας, μπορούμε να αφήσουμε το θετικό στίγμα μας στην μακρόχρονη ιστορική διαδρομή τούτης της χώρας.
Εύχομαι η δύναμη του Σταυρού, την ύψωση του οποίου, γιορτάζει η ορθόδοξη εκκλησία μας αύριο 11/09 να βοηθά όποιον τον επικαλείται. Χρόνια πολλά και ευλογημένα σε όσους γιορτάζουν.
Στίχοι :Διονύσιος Σολωμός
Μουσική : Νικόλαος Μάντζαρος
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετρά τη γη.
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Ολιγόστευαν οι σκύλοι,
και Αλλά εφώναζαν, Αλλά
και των Χριστιανών τα χείλη
φωτιά εφώναζαν, φωτιά.
Της αυγής δροσάτι αέρι,
δεν φυσάς τώρα εσύ πλιό
στων ψευδόπιστων το αστέρι
φύσα, φύσα εις το σταυρό.
Ω τρακόσιοι! Σηκωθείτε
και ξανάλθετε σ’ εμάς
τα παιδιά σας θέλ’ ιδήτε
πόσο μοιάζουνε με σας.
Πήγες εις το Μεσολόγγι
την ημέρα του Χριστού,
μέρα που άνθισαν οι λόγγοι
για το τέκνο του Θεού.
Σούλθε εμπρός λαμποκοπώντας
η Θρησκεία μ’ ένα σταυρό,
και το δάκτυλο κινώντας
οπού ανεί τον ουρανό.
Σ’ αυτό, εφώναξε, το χώμα
στάσου ολόρθη, Ελευθεριά
και φιλώντας σου στο στόμα
μπαίνει μες στην εκκλησιά.
Εις την τράπεζα σιμώνει
και το σύγνεφο το αχνό
γύρω γύρω της πυκνώνει
που σκορπάει το θυμιατό.
Αγρικάει την ψαλμωδία
οπού εδίδαξεν αυτή.
Βλέπει τη φωταγωγία
στους Αγίους εμπρός χυτή.
Με φωνή που καταπείθει,
προχωρώντας ομιλείς
«Σήμερ’ άπιστοι, εγεννήθη
ναι, του κόσμου ο Λυτρωτής.
Αυτός λέγει... Αφοκρασθείτε:
Εγώ είμ’ Aλφα, Ωμέγα εγώ
πέστε, που θ’ αποκρυφθείτε
εσείς όλοι, αν οργισθώ;
Και εκεί πούναι η Αγία Σοφία,
μες στους λόφους τους επτά,
όλα τ’ άψυχα κορμία
βραχοσύντριφτα, γυμνά.
Τον Θεόν ευχαριστούσε
στου πελάου τη λύσσα εμπρός,
και τα λόγια ηχολογούσε
αναρίθμητος λαός.
Όλοι κλαύστε. Αποθαμένος
ο αρχηγός της Εκκλησιάς
κλαύστε, κλαύστε κρεμασμένος
ωσάν νάτανε φονιάς.
Έχει ολάνοικτο το στόμα
π’ ώρες πρώτα είχε γευθεί
τ’ Aγιον Αίμα, τ’ Aγιον Σώμα
λες πως θε να ξαναβγεί.
"Παλληκάρια μου! Οι πολέμιοι
για σας όλοι είναι χαρά,
και το γόνα σας δεν τρέμει
στους κινδύνους εμπροστά..
Ω ακουσμένοι εις την ανδρεία!
καταστήστε ένα σταυρό,
και φωνάξετε με μία:
Βασιλείς, κοιτάξτ’ εδώ.
Το σημείον που προσκυνάτε
είναι τούτο, και γι’ αυτό
ματωμένους μας κοιτάτε
στον αγώνα το σκληρό.
Ακατάπαυστα το βρίζουν
τα σκυλιά και το πατούν
και τα τέκνα του αφανίζουν
και την πίστη αναγελούν.
Εξ αιτίας του εσπάρθη, εχάθη
αίμα αθώο χριστιανικό,
που φωνάζει από τα βάθη
της νυκτός: Να `κδικηθώ.
Δεν ακούτε, εσείς εικόνες
του Θεού, τέτοια φωνή;
τώρα επέρασαν αιώνες
και δεν έπαυσε στιγμή.
Τι θα κάμετε; θ’ αφήστε
να αποκτήσωμεν εμείς
λευθερίαν, ή θα την λύστε
εξ αιτίας Πολιτικής;
Αναγνώστης
Tromaktiko
Η αναφορά στον Σταυρό, στον Χριστό, την δυνατή τους πίστη. Η αγάπη στην πατρίδα, η διάθεση αυτοθυσίας, είναι η ουσία του ποιήματος. Ήταν τα στοιχεία εκείνα, που τους οδηγούσαν στον καθημερινό τους αγώνα, γράφοντας σπουδαίες κι ένδοξες σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας
Δυστυχώς οι νεοέλληνες αντικαταστήσαμε το Σταυρό του Χριστού, με τις δάδες, τους ήλιους και τα σφυροδρέπανα και με τα κάθε λογής κομματικά σύμβολα. Αντικαταστήσαμε τους σπουδαίους λόγιους, ποιητές, φιλοσόφους, πατέρες της εκκλησίας μας, με τον Μάρξ, τον Φρόυντ κλπ, μέχρι και με τον κάθε λογής διεστραμμένο συγγραφέα, πολιτικό και ψευδοκουλτουριάρη. Αφήσαμε την πίστη μας και ακολουθήσαμε τις δυτικοφερμένες αιρέσεις και τον νεοπαγανισμό
Νομίζω ότι βιώνουμε μια εποχή παρακμής. Εύχομαι να μην περάσουν 400 χρόνια για να αντιληφθούμε ότι ενωμένοι, με αγάπη στον Χριστό και στην πατρίδα, με διάθεση να θυσιάσουμε κάτι από τον εαυτό μας, μπορούμε να αφήσουμε το θετικό στίγμα μας στην μακρόχρονη ιστορική διαδρομή τούτης της χώρας.
Εύχομαι η δύναμη του Σταυρού, την ύψωση του οποίου, γιορτάζει η ορθόδοξη εκκλησία μας αύριο 11/09 να βοηθά όποιον τον επικαλείται. Χρόνια πολλά και ευλογημένα σε όσους γιορτάζουν.
Στίχοι :Διονύσιος Σολωμός
Μουσική : Νικόλαος Μάντζαρος
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετρά τη γη.
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Ολιγόστευαν οι σκύλοι,
και Αλλά εφώναζαν, Αλλά
και των Χριστιανών τα χείλη
φωτιά εφώναζαν, φωτιά.
Της αυγής δροσάτι αέρι,
δεν φυσάς τώρα εσύ πλιό
στων ψευδόπιστων το αστέρι
φύσα, φύσα εις το σταυρό.
Ω τρακόσιοι! Σηκωθείτε
και ξανάλθετε σ’ εμάς
τα παιδιά σας θέλ’ ιδήτε
πόσο μοιάζουνε με σας.
Πήγες εις το Μεσολόγγι
την ημέρα του Χριστού,
μέρα που άνθισαν οι λόγγοι
για το τέκνο του Θεού.
Σούλθε εμπρός λαμποκοπώντας
η Θρησκεία μ’ ένα σταυρό,
και το δάκτυλο κινώντας
οπού ανεί τον ουρανό.
Σ’ αυτό, εφώναξε, το χώμα
στάσου ολόρθη, Ελευθεριά
και φιλώντας σου στο στόμα
μπαίνει μες στην εκκλησιά.
Εις την τράπεζα σιμώνει
και το σύγνεφο το αχνό
γύρω γύρω της πυκνώνει
που σκορπάει το θυμιατό.
Αγρικάει την ψαλμωδία
οπού εδίδαξεν αυτή.
Βλέπει τη φωταγωγία
στους Αγίους εμπρός χυτή.
Με φωνή που καταπείθει,
προχωρώντας ομιλείς
«Σήμερ’ άπιστοι, εγεννήθη
ναι, του κόσμου ο Λυτρωτής.
Αυτός λέγει... Αφοκρασθείτε:
Εγώ είμ’ Aλφα, Ωμέγα εγώ
πέστε, που θ’ αποκρυφθείτε
εσείς όλοι, αν οργισθώ;
Και εκεί πούναι η Αγία Σοφία,
μες στους λόφους τους επτά,
όλα τ’ άψυχα κορμία
βραχοσύντριφτα, γυμνά.
Τον Θεόν ευχαριστούσε
στου πελάου τη λύσσα εμπρός,
και τα λόγια ηχολογούσε
αναρίθμητος λαός.
Όλοι κλαύστε. Αποθαμένος
ο αρχηγός της Εκκλησιάς
κλαύστε, κλαύστε κρεμασμένος
ωσάν νάτανε φονιάς.
Έχει ολάνοικτο το στόμα
π’ ώρες πρώτα είχε γευθεί
τ’ Aγιον Αίμα, τ’ Aγιον Σώμα
λες πως θε να ξαναβγεί.
"Παλληκάρια μου! Οι πολέμιοι
για σας όλοι είναι χαρά,
και το γόνα σας δεν τρέμει
στους κινδύνους εμπροστά..
Ω ακουσμένοι εις την ανδρεία!
καταστήστε ένα σταυρό,
και φωνάξετε με μία:
Βασιλείς, κοιτάξτ’ εδώ.
Το σημείον που προσκυνάτε
είναι τούτο, και γι’ αυτό
ματωμένους μας κοιτάτε
στον αγώνα το σκληρό.
Ακατάπαυστα το βρίζουν
τα σκυλιά και το πατούν
και τα τέκνα του αφανίζουν
και την πίστη αναγελούν.
Εξ αιτίας του εσπάρθη, εχάθη
αίμα αθώο χριστιανικό,
που φωνάζει από τα βάθη
της νυκτός: Να `κδικηθώ.
Δεν ακούτε, εσείς εικόνες
του Θεού, τέτοια φωνή;
τώρα επέρασαν αιώνες
και δεν έπαυσε στιγμή.
Τι θα κάμετε; θ’ αφήστε
να αποκτήσωμεν εμείς
λευθερίαν, ή θα την λύστε
εξ αιτίας Πολιτικής;
Αναγνώστης
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΟΣΙΠΥ 13 09 2013 Ενημερωτικό Σημείωμα (Πληρωμή Φεβρουαρίου)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
