Ενοχλητικές φθινοπωρινές σκέψεις...

2013-09-17 01:15:04

Γράφει ο Γιάννης Αντωνόπουλος

Γνωρίζαμε εδώ και καιρό ότι ο Σεπτέμβρης που ερχόταν, και κατ'επέκταση το φθινόπωρο θα ήταν δυναμικό και έντονο όσον αφορά τις συκρούσεις ανάμεσα στο απεργιακό κύμα και την κυβέρνηση. Τώρα ο Σεπτέμβης είναι εδώ και οι απεργίες ξεκινούν.

Αντιδράσεις αναμενόμενες που δεν εκπλήσσουν κανένα ούτε στην παιδεία αλλά ούτε και στην αμυντική βιομηχανία μετά τις πρόσφατες εξελίξεις. Αλλά ας μείνουμε στην παιδεία. Μου τόνιζε ένας φίλος πριν από κάποιες μέρες , ότι αν ρωτήσεις στην Ελλάδα τι φταίει για τη γενικότερη κατάσταση οι 9 στους 10 θα απαντήσουν ... « η παιδεία» . Και υπάρχει λόγος που βάζω τη λέξη παιδεία σε εισαγωγικά, γιατί αν πας την κουβέντα λίγο παραπέρα θα αντιληφθείς ότι άλλη παιδεία έχει ο καθένας στο μυαλό του.

Υπάρχουν διάφορες απόψεις μέσα στην κοινωνία που εκπροσωπούν τα θέλω και τα πρέπει της εκάστοτε μερίδας ανθρώπων

. Κάποιοι έχουν στο μυαλό τους την παιδεία ως μια εικόνα με σχολικές ποδιές, μαυροπίνακες, πειθαρχία και προσκόλληση στην προώθηση των εθνικών ιδεώδων. Κάποιοι άλλοι ζητάνε κάτι ποιο προοδευτικό , χωρίς όμως να το διευκρινίζουν . Ζητάνε απεγκλωβισμό από το υπάρχον ξεπερασμένο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και πάλι ορίζουν την παιδεία σαν πράγματα χειροπιαστά , όπως τρόπους διδασκαλίας και διαφορετικά μαθήματα. Αγνοούν και οι δυο την ουσία , ότι δηλαδή πρωτίστως πρέπει να τεθεί άνα άλλο ερώτημα. Για ποιο λόγο χρειαζόμαστε την παιδεία; Τι περιμένουμε από αυτήν; Όταν στέλνουμε τα παιδιά μας σχολείο , τι περιμένουμε από αυτά; Το ερώτημα έχει τεθεί εδώ και καιρό από τον αμερικανό διανοητή Νόαμ Τσόμσκι .

Ζητάμε λοιπόν νέους ανθρώπους που απλά θα μεταφέρουν υπερ εξειδικευμένες γνώσεις που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες της αγοράς; Θέλουμε ρομποτάκια που θα αποστηθίζουν ακριβώς ότι πρέπει να αποστηθίσουν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες εταιρειών ή ανθρώπους ελεύθερους , ανεξάρτητους , που θα τους δωθούν τα κατάλληλα ερεθίσματα για να σκεφτούν μόνοι τους και να δημιουργήσουν τις δικές τους ιδέες, τη δική τους κοινωνία; Αν επιλέξουμε το δεύτερο τότε όντως η παιδεία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο που ζούμε ενώ αν επιλέξουμε το πρώτο, η παιδεία δεν αποτελεί την πολυπόθητη λύση . Άλλωστε τα αποτελέσματα αυτής της λογικής είναι που βιώνουμε τώρα.

Και να κλείσουμε με μερικές σκέψεις πάνω στην απεργία των εκπαιδευτικών. Μερικοί θα τη στηρίξουν , ενώ η πλειοψηφία όχι. Αξίζει όμως να μας ενοχλήσει λίγο το γενονός πως ένας νεοδιόριστος θα αμοίβεται με 580 ευρώ , θα ανησυχεί για το πως θα χωρέσει σε αυτά το ενοίκιο , τους λογαριασμούς αλλά φυσικά θα περιμένουμε να αποδίδει τα μέγιστα στη δουλειά του. Θα ξέρει ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να μπει σε «καθεστώς κινητικότητας» (ωραία λέξη) , όχι επειδή δεν έκανε σωστά τη δουλειά του αλλά επειδή τα μαθηματικά δεν βγαίνουν. Και κάπου εδώ οφείλουμε να θυμηθούμε επίσης ότι στη δουλειά του δεν επιτρέπεται να μην είναι προσηλωμένος , δεν γίνεται να αποσπάται η προσοχή του. Το μέλλον της χώρας προετοιμάζει. Δεν χρειάζονται υποδείξεις σε κανένα , ούτε βαθυστόχαστες αναλύσεις για το αν θα πρέπει να στηρίξει ή να μην στηρίξει την απεργία . Είναι απλό : βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του άλλου και πάρτε τις αποφάσεις σας. Όταν σταματήσουμε να σκεφτόμαστε με βάση τον ατομικισμό , ίσως να κάνουμε ένα βήμα πιο πέρα. Προς τα που... άγνωστο ακόμη.

dodekanisosnews.gr

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ