2013-09-17 02:55:11
Ένα πρόβλημα που έχει ένας που γράφει σε ένα ιστολόγιο είναι πώς γίνονται τόσα σκάνδαλα πλέον στην Ελλάδα κάθε μέρα που δεν υπάρχει χρόνος για να αναλύσει πλήρως το κάθε ένα απο αυτά. Όσο ψάχνει τόσo βρίσκει νέες λουμπίνες. Άκουσα πρόσφατα τον αγαπημένο σε όλους πρώην Πρωθυπουργό Μητσοτάκη στο Skai των Αλαφούζων, που έλεγε ότι “δεν θεωρεί σωστό οι Έλληνες πολίτες να ονομάζουν τους πολιτικούς κλέφτες αφού οι ίδιοι τους ψηφίζουν”. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια (άρα είναι ψεύτης) γιατί αφενός οι Έλληνες ψηφίζουν κόμματα αντί για βουλευτές και αφετέρου οι πολιτικοί αφού ανέλαβαν θώκους κατηγορήθηκαν ως κλέφτες, μιζαδόροι, λαμόγια, λουμπίνες και προδότες. Κανένας πολίτης δεν μπορεί να γνωρίζει τι κουμάσι ψηφίζει. Στην πορεία και μετά απο χρόνια το ανακαλύπτει.
Το Natura είναι ένα Ευρωπαικό δίκτυο (δηλαδή δεν αφορά την Τουρκία) που δημιουργήθηκε τη περίοδο 1992-1993 με σκοπό την προστασία των πουλιών και της φύσης σε διάφορα μέρη του Ευρωπαικού χώρου
. Αντιλαμβάνεστε ότι η προσχώρηση νησιών του Αιγαίου αλλά και περιοχών της χερσαίας Ελλάδας σε αυτό το δίκτυο έπρεπε να γίνει με πολύ μεγάλη προσοχή, αφενός διότι το δίκτυο αυτό περιορίζει την οικονομική ζωή πάρα πολύ και αφετέρου γιατί περιορίζει την εμετάλλευση του ορυκτού πλούτου όσων περιοχών χαρακτηριστούν προστατευόμενες, με δικαιολογία την προστασία.
Έχει ενδιαφέρον να δείτε στον χάρτη που ακολουθεί (λεπτομέρειες εδώ), ποιές περιοχές έχουν χαρακτηρισθεί Ναtura όσον αφορά τον καθορισμό της Ελληνικής ΑΟΖ στο Αιγαίο αλλά και στην περιοχή του Καστελλόριζου (για τη σημασία του χάρτη στην εκεμτάλλευση του ορυκτού πλούτου θα σας μιλήσω σέ μελλοντικό άρθρο, υπάρχει και σε αυτό πρόβλημα).
Κανένας πολιτικός δεν θα έπρεπε να σπεύσει να χαρακτηρίσει Natura περιοχές του κεντρικού Αιγαίου ή περιοχές στο Καστελόριζο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη το έκανε, διότι αυτή ήταν στα πράγματα τη συγκεκριμένη περίοδο.
Νησί είναι κάθε μόρφωμα του εδάφους που κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας εξέχει απο τη θάλασσα. Η διαφορά μεταξύ νησίδας (μικρού νησιού) και βραχονησίδας είναι ότι η δεύτερη δεν μπορεί να διατηρήσει επάνω της αυτόνομη οικονομική ζωή, οπότε δεν μπορεί να συνεισφέρει σε ΑΟΖ.
Τα Ίμια, όπως και τα νησιά του συμπλέγματος του Καστελλόριζου ανάμεσα στα οποία και η Στρογγύλη είναι μέλη του δικτύου Natura. Σας υπενθυμίζω ότι την περίοδο αυτή στο υπ. Εξωτερικών ήταν οι Σαμαράς. Μητσοτάκης και Παπακωνσταντίνου ενώ στο υπ.Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ήταν ο Στ. Μάνος και ο Αχ. Καραμανλής!
Εκεί που υπάρχει το πρόβλημα είναι ότι λόγω του μικρού μεγέθους τους, τα “νησιά” αυτά μπορεί να χαρακτηρισθούν και σαν “βραχονησίδες” ή σαν μεγάλοι “βράχοι” άν δεν έχουν οικονομική ζωή.
Αν προσπαθήσετε, θα θυμηθείτε ότι επι χρόνια τα Ελληνικά ΜΜΕ αναφέρονται στα μικρά αυτά “νησιά” με τον όρο “βραχονησίδες” (βράχοι) κάτι που δεν μου αρέσει. Στις περιπτώσεις αυτές είναι απαραίτητο να αποδειχθεί ότι αυτά έχουν οικονομική ζωή. Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα του άρθρου 121 του Νόμου της Θάλασσας. Δυστυχώς πολλοί “δημοσιογράφοι” και “νομικοί” αγνοούν ή “θέλουν” να αγνοούν αυτή τη σημαντική λεπτομέρεια και πυκνά-συχνά κάνουν “θόρυβο” μέχρι κάποιος να τους επαναφέρει στη τάξη Το κρίσιμο λοιπόν σημείο στην ανακήρυξη της ΑΟΖ μιας χώρας είναι η ύπαρξη αυτόνομης οικονομικής ζωής σε όσο το δυνατό περισσότερα νησιά, κάτι που τα μεγάλα νησιά δεν το χρειάζονται…
Ένα άλλο κρίσιμο σημείο είναι, πόσο αλλάζει με τη συνεισφορά του ένα νησάκι στην έκταση τη συνολικής ΑΟΖ της χώρας. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να ενισχύεται η οικονομική του ζωή και να μη εξαφανίζεται έντεχνα όπως έγινε στη Στρογγύλη.
¨Οταν ένα δικαστήριο προσπαθήσει να επιβεβαιώσει αν ένα “νησί” έχει οικονομική ζωή ώστε να του επιτρέψει να διεκδικήσει στο μέγιστο την συνεισφορά του στην ΑΟΖ (200 ναυτικά μίλια), κοιτάει να διερευνήσει ότι το αφορά π.χ. άν έχει αεροδρόμιο, άν έχει δρόμους, άν είναι κατοικημένο, άν έχει μεγάλο λιμάνι, αν παράγει κάτι, την χρήση του. Αποκλειστικές χρήσεις όπως “αρχαιολογικός χώρος”, “προφυλαγμένος χώρος”, “μη παραγωγικός χώρος”, “μη κατοικήσιμος χώρος” είναι φυσικά χαρακτηρισμοί που μετρούν στα αρνητικά σημεία της υπόθεσης. Η Στρογγύλη όπως περιέγραψα σε προηγούμενο άρθρο εδώ αυτή τη στιγμή δεν έχει οικονομική ζωή με αποτέλεσμα να μειώνεται η συνεισφορά της στην Ελληνική ΑΟΖ και να μην ακουμπάει πλέον η Ελληνική με τη Κυπριακή ΑΟΖ.
Αυτό που προσθέτουμε σήμερα είνα ότι η διαδικασία μείωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας έχει ξεκινήσει απο παλαιότερα και δεν αφορά μόνο ένα κόμμα. Υπήρχε κατά τη γνώμη μας σχέδιο που ακόμη είναι σε εξέλιξη. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι συνέβη στα Ίμια, όπως και η μείωση των θαλασσίων συνόρων απο υπάρχουσες συνθήκες με διάφορα μνημόνια (βλέπετε εδώ). Αυτό αφορά βέβαια μόνο όσα μνημόνια ξέρουμε. Το τί υπέγραψε ο Σαμαράς την τελευταία φορά στην Τουρκία ούτε κανείς γνωρίζει αλλά ούτε και κανένας στην Ελληνική Βουλή ενδιαφέρεται να το μάθει. Το τελευταίο σημαίνει συνενοχή και διαπλοκή.
Ενδιαφέρον έχει να διαβάσετε το κείμενο του ΥΠΕΚΑ Γιάννη Μανιάτη που ακολουθεί.
Άρθρο Μανιάτη για ΑΟΖ
Παρατηρείστε:
1> ότι αναφέρει πως σαν μέθοδο διαχωρισμού των ΑΟΖ αλλά της θάλασσας με τη μέθοδο της υφαλοκρηπίδας η Ελληνική πολιτεία θεωρεί την αρχή της μέση γραμμής, αυτή δηλαδή που χρησιμοποίησα για τη παραγωγή του χάρτη της Ελληνικής ΑΟΖ (βλέπετε εδώ), θεωρώντας ότι όλα τα νησιά έχουν 100% οικονομική ζωή και όχι 10%, 40%, 70% κλπ και σύμφωνα με τον οποίο η Ελληνική και η Κυπριακή ΑΟΖ εφάπτονται.
2> ότι αναφέρει ότι η Ελληνική υφαλοκρηπίδα είναι σύμφωνα με το νομικό ορισμό (και όχι τον γεωγραφικό) 200 ναυτικά μίλια άρα ταυτίζεται με την Ελληνική ΑΟΖ.
Σε άλλο του άρθρο του στο διαδίκτυο (βλέπετε εδώ) με ενημέρωσαν ότι αναφέρει ότι αν στο καθορισμό της υφαλοκρηπίδας με κάποια άλλη χώρα δεν υπάρξει συμφωνία τότε και πάλι θα χτησιμοποιηθεί η μέθοδος της μέσης γραμμής. Ακολουθεί απόσπασμα.
Σημειώστε ότι η Ελληνική εκδοχή του Νόμου της Θάλασσας εμφανίζει μερικές φορές κάποια μεταφραστικά σφάλματα, κάτι που παρατηρήθηκε και στη μετάφραση των μνημονιακών συμβάσεων. Στην διασύνδεση εδώ έχω την Αγγλική εκδοχή του Νόμου της Θάλασσας.
Η υφαλοκρηπίδα περιορίζει τα δικαιώματα της Ελλάδας μόνο σε ότι υπάρχει στο βυθό και όχι σε ότι υπάρχει υπεράνω αυτού όπως η ΑΟΖ. Το καλό με αυτή είναι ότι σε περιοχές που δεν υπάρχει διαφορά με άλλο κράτος μπορεί να υπάρξει εκμετάλλευση κοιτασμάτων (υδρογονάνθρακες και ορυχεία βυθού) χωρίς να χρειάζεται ανακήρυξη, όπως πρέπει να γίνει με την ΑΟΖ.
Τα μνημόνια που έχει υπογράψει η Ελλάδα και για τα οποία ήδη σας μίλησα (βλέπετε εδώ) όπως και τα δίκτυα Natura και ότι άλλο προκύψει στο μέλλον (θεωρώ ότι έχουν υπογραφεία πολλά κρυφά μνημόνια τη ερήμει του Ελληνικού λαού) είχαν και έχουν σκοπό να απεμπωλήσουν ΠΡΙΝ ανακηρυχθεί μέρη της Ελληνικής ΑΟΖ.
¨Ομως και στα αναγραφόμενα απο τον Μανιάτη θέματα που αφορούν την υφαλοκρηπίδα υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία. Ο ορισμός της υφαλοκρηπίδας δεν είναι 200 ναυτικά μίλια αλλά κάτι άλλο Σας παραθέτω τον Αγγλικό ορισμό απο τη Wikipedia, γιατί αυτός ανταποκρίνεται και στο Αγγλικό κείμενο του Νόμου της Θάλασσας. Τον Ελληνικό ορισμό, όπως αυτός αναφέρεται στην Ελληνική Wikipedia τον θεωρώ πλήρως παραπειστικό.
Αγγλικό κείμενο
The continental shelf is defined as the natural prolongation of the land territory to the continental margin’s outer edge, or 200 nautical miles (370 km) from the coastal state's baseline, whichever is greater. A state's continental shelf may exceed 200 nautical miles (370 km) until the natural prolongation ends. However, it may never exceed 350 nautical miles (650 kilometres; 400 miles) from the baseline; or it may never exceed 100 nautical miles (190 kilometres; 120 miles) beyond the 2,500 meter isobath (the line connecting the depth of 2,500 meters). Coastal states have the right to harvest mineral and non-living material in the subsoil of its continental shelf, to the exclusion of others. Coastal states also have exclusive control over living resources "attached" to the continental shelf, but not to creatures living in the water column beyond the exclusive economic zone.
Ελληνικό κείμενο (απόδειξη παραπληροφόρησης)
Η υφαλοκρηπίδα και το καθεστώς της σήμερα ορίζεται στο Διεθνές Δίκαιο και παραχωρείται στο παράκτιο κράτος, για λόγους πρακτικούς και πολιτικούς όμως ο νομικός ορισμός της διαφέρει από τον γεωλογικό. Σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 ως υφαλοκρηπίδα ορίζεται κατά βάση ο βυθός της θάλασσας εντός ακτίνας 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από τη γεωλογική μορφή του βυθού. Σε περίπτωση όμως που το υφαλοπλαίσιο εκτείνεται και πέρα των 200 μιλίων από την ακτή, τότε η υφαλοκρηπίδα κατά το Διεθνές Δίκαιο προεκτείνεται είτε ως τα 350 ν.μ. είτε ως τα 100 ν.μ. πέραν της ισοβαθούς των 2.500μ. είτε ως τα 60 ν.μ. από τη βάση του ηπειρωτικού ανυψώματος!!!
Σύνφωνα με τον Ελληνκό ορισμό, η υφαλοκρηπίδα μπορεί να είναι μεγαλύτερη, ίση ή μικρότερη απο την ΑΟΖ. Οι “ασάφειες” σε έναν νόμο στον οποίο υπεισέρχεται και το υποκειμενικό στοιχείο στο καθορισμό των γεωλογικών παραμέτρων που καθορίζουν την υφαλοκρηπίδα, δεν ευνοούν την ταχεία λύση ενός προβλήματος αλλά ούτε και την Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον Αγγλικό ορισμό, τον οποίο θεωρώ εντάξει, η υφαλοκρηπίδα μπορεί να είναι το ελάχιστο 200 μίλια ή στα όρια του εξωτερικού ορίου του “Continental Shelf”, όποιο τύχει να είναι μεγαλύτερο. Αυτό σημαίνει πως άν το continental shelf είναι πχ. 300 ναυτικά μίλια, τότε η υφαλοκρηπίδα θα φτάσει τα 300 ναυτικά μίλια. Υπάρχει και η δυνατότητα η υφαλοκρηπίδα να φτάσει ακόμη και τα 350 ναυτικά μίλια υπο ωρισμένες προυποθέσεις. Αυτά δεν τα ξέρει ο Μανιάτης; Ααααα. Ντροπήηη!!!
Τι σημαίνει όμως αυτό;
Aυτό σημαίνει ότι,
1> τα 200 ναυτικά μίλια είναι το ελάχιστο που μπορεί ένα κράτος να διεκδικήσει νομικά ως υφαλοκρηπίδα και
2> ότι η Τουρκία μπορεί να διεκδικήσει στο Αιγαίο ή στο Καστελόριζο ακόμη και 350 ναυτικά μίλια.
3> ότι η Ελλάδα σύμφωνα με τις δηλώσεις Μανιάτη δεν επιθυμεί να διεκδικήσει κάπου 350 ναυτικά μίλια. Λέτε να μη το έχουν αντιληφθεί;
4> ότι σύμφωνα με νόμο (φοβερρρρό), το Ν. 4001/2011 η Ελλάδα σε περίπτωση διαφωνίας για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας της με άλλη χώρα θα χρησιμοποιήσει την σρχή της μέσης απόστασης για τον καθορισμό των συνόρων των δύο υφαλοκρηπίδων.
Ας υποθέσουμε, ότι στο Αιγαίο η Τουρκία διεκδικεί υφαλοκρηπίδα 350 ναυτικών μιλίων ενώ στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζει τη ύπαρξη υφαλοκρηπίδας σε όλα ή κάποια απο τα νησιά, τότε η γραμμή διαχωρισμού των θαλασσών Ελλάδας-Τουρκίας στη προσέγγιση των υφαλοκρηπίδων θα είναι στη Μέση Του Αιγαίου! Για το τι συμβαίνει στη περιοχή του Καστελόριζου ας μή μιλήσω.
Τί άλλο να εξηγήσει κανείς; Όποιος θέλει βλέπει…
Αυτοί ήταν κάποιοι απο τους λόγους για τους οποίους υποστήριζα από χρόνια τον διαχωρισμό της θάλασσας με τους γείτονες βάσει της ΑΟΖ που δίνει σύνορα σταθερά στα 200 ναυτικά μίλια για κάθε χώρα με την προυπόθεση της ύπαρξης οικονομικής ζωής σε όλα τα Ελληνικά νησιά του Αγαίου ακόμη και στα μικρά, τα οποία κάποιοι που έχουν λόγους τα ονομάζουν ακόμη και μετά τόσα που έχουν διαπράξει κατά της Ελλάδας μας βραχονησίδες επιδεικτικά.
Στο ερώτημα, “άν διορθώνεται η κατάσταση ακόμη και τώρα”, η απάντηση είναι “ναί”. Αλλά δεν θα σας αποκαλύψω “πως”. Αυτό περιμένουν για να περάσουν νόμο ώστε καμμία πιθανή λύση που θα ευνοεί τα συμφέροντα της Ελλάδας να μην υπάρχει ως δυνατότητα, ως σκέψη ή ως προοπτική.
Με ρωτάτε πολλοί, “γιατί δεν αναφέρετε το όνομα σας στο ιστολόγιο”. H απάντηση μου είναι “γιατί δεν θέλω να υπάρχει σύγκρισή μου με προδότες”. “Γιατί τους συχαίνομαι”.
Πηγή
http://diulistirio.blogspot.gr
Το Natura είναι ένα Ευρωπαικό δίκτυο (δηλαδή δεν αφορά την Τουρκία) που δημιουργήθηκε τη περίοδο 1992-1993 με σκοπό την προστασία των πουλιών και της φύσης σε διάφορα μέρη του Ευρωπαικού χώρου
Έχει ενδιαφέρον να δείτε στον χάρτη που ακολουθεί (λεπτομέρειες εδώ), ποιές περιοχές έχουν χαρακτηρισθεί Ναtura όσον αφορά τον καθορισμό της Ελληνικής ΑΟΖ στο Αιγαίο αλλά και στην περιοχή του Καστελλόριζου (για τη σημασία του χάρτη στην εκεμτάλλευση του ορυκτού πλούτου θα σας μιλήσω σέ μελλοντικό άρθρο, υπάρχει και σε αυτό πρόβλημα).
Κανένας πολιτικός δεν θα έπρεπε να σπεύσει να χαρακτηρίσει Natura περιοχές του κεντρικού Αιγαίου ή περιοχές στο Καστελόριζο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη το έκανε, διότι αυτή ήταν στα πράγματα τη συγκεκριμένη περίοδο.
Νησί είναι κάθε μόρφωμα του εδάφους που κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας εξέχει απο τη θάλασσα. Η διαφορά μεταξύ νησίδας (μικρού νησιού) και βραχονησίδας είναι ότι η δεύτερη δεν μπορεί να διατηρήσει επάνω της αυτόνομη οικονομική ζωή, οπότε δεν μπορεί να συνεισφέρει σε ΑΟΖ.
Τα Ίμια, όπως και τα νησιά του συμπλέγματος του Καστελλόριζου ανάμεσα στα οποία και η Στρογγύλη είναι μέλη του δικτύου Natura. Σας υπενθυμίζω ότι την περίοδο αυτή στο υπ. Εξωτερικών ήταν οι Σαμαράς. Μητσοτάκης και Παπακωνσταντίνου ενώ στο υπ.Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ήταν ο Στ. Μάνος και ο Αχ. Καραμανλής!
Εκεί που υπάρχει το πρόβλημα είναι ότι λόγω του μικρού μεγέθους τους, τα “νησιά” αυτά μπορεί να χαρακτηρισθούν και σαν “βραχονησίδες” ή σαν μεγάλοι “βράχοι” άν δεν έχουν οικονομική ζωή.
Αν προσπαθήσετε, θα θυμηθείτε ότι επι χρόνια τα Ελληνικά ΜΜΕ αναφέρονται στα μικρά αυτά “νησιά” με τον όρο “βραχονησίδες” (βράχοι) κάτι που δεν μου αρέσει. Στις περιπτώσεις αυτές είναι απαραίτητο να αποδειχθεί ότι αυτά έχουν οικονομική ζωή. Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα του άρθρου 121 του Νόμου της Θάλασσας. Δυστυχώς πολλοί “δημοσιογράφοι” και “νομικοί” αγνοούν ή “θέλουν” να αγνοούν αυτή τη σημαντική λεπτομέρεια και πυκνά-συχνά κάνουν “θόρυβο” μέχρι κάποιος να τους επαναφέρει στη τάξη Το κρίσιμο λοιπόν σημείο στην ανακήρυξη της ΑΟΖ μιας χώρας είναι η ύπαρξη αυτόνομης οικονομικής ζωής σε όσο το δυνατό περισσότερα νησιά, κάτι που τα μεγάλα νησιά δεν το χρειάζονται…
Ένα άλλο κρίσιμο σημείο είναι, πόσο αλλάζει με τη συνεισφορά του ένα νησάκι στην έκταση τη συνολικής ΑΟΖ της χώρας. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να ενισχύεται η οικονομική του ζωή και να μη εξαφανίζεται έντεχνα όπως έγινε στη Στρογγύλη.
¨Οταν ένα δικαστήριο προσπαθήσει να επιβεβαιώσει αν ένα “νησί” έχει οικονομική ζωή ώστε να του επιτρέψει να διεκδικήσει στο μέγιστο την συνεισφορά του στην ΑΟΖ (200 ναυτικά μίλια), κοιτάει να διερευνήσει ότι το αφορά π.χ. άν έχει αεροδρόμιο, άν έχει δρόμους, άν είναι κατοικημένο, άν έχει μεγάλο λιμάνι, αν παράγει κάτι, την χρήση του. Αποκλειστικές χρήσεις όπως “αρχαιολογικός χώρος”, “προφυλαγμένος χώρος”, “μη παραγωγικός χώρος”, “μη κατοικήσιμος χώρος” είναι φυσικά χαρακτηρισμοί που μετρούν στα αρνητικά σημεία της υπόθεσης. Η Στρογγύλη όπως περιέγραψα σε προηγούμενο άρθρο εδώ αυτή τη στιγμή δεν έχει οικονομική ζωή με αποτέλεσμα να μειώνεται η συνεισφορά της στην Ελληνική ΑΟΖ και να μην ακουμπάει πλέον η Ελληνική με τη Κυπριακή ΑΟΖ.
Αυτό που προσθέτουμε σήμερα είνα ότι η διαδικασία μείωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας έχει ξεκινήσει απο παλαιότερα και δεν αφορά μόνο ένα κόμμα. Υπήρχε κατά τη γνώμη μας σχέδιο που ακόμη είναι σε εξέλιξη. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι συνέβη στα Ίμια, όπως και η μείωση των θαλασσίων συνόρων απο υπάρχουσες συνθήκες με διάφορα μνημόνια (βλέπετε εδώ). Αυτό αφορά βέβαια μόνο όσα μνημόνια ξέρουμε. Το τί υπέγραψε ο Σαμαράς την τελευταία φορά στην Τουρκία ούτε κανείς γνωρίζει αλλά ούτε και κανένας στην Ελληνική Βουλή ενδιαφέρεται να το μάθει. Το τελευταίο σημαίνει συνενοχή και διαπλοκή.
Ενδιαφέρον έχει να διαβάσετε το κείμενο του ΥΠΕΚΑ Γιάννη Μανιάτη που ακολουθεί.
Άρθρο Μανιάτη για ΑΟΖ
Παρατηρείστε:
1> ότι αναφέρει πως σαν μέθοδο διαχωρισμού των ΑΟΖ αλλά της θάλασσας με τη μέθοδο της υφαλοκρηπίδας η Ελληνική πολιτεία θεωρεί την αρχή της μέση γραμμής, αυτή δηλαδή που χρησιμοποίησα για τη παραγωγή του χάρτη της Ελληνικής ΑΟΖ (βλέπετε εδώ), θεωρώντας ότι όλα τα νησιά έχουν 100% οικονομική ζωή και όχι 10%, 40%, 70% κλπ και σύμφωνα με τον οποίο η Ελληνική και η Κυπριακή ΑΟΖ εφάπτονται.
2> ότι αναφέρει ότι η Ελληνική υφαλοκρηπίδα είναι σύμφωνα με το νομικό ορισμό (και όχι τον γεωγραφικό) 200 ναυτικά μίλια άρα ταυτίζεται με την Ελληνική ΑΟΖ.
Σε άλλο του άρθρο του στο διαδίκτυο (βλέπετε εδώ) με ενημέρωσαν ότι αναφέρει ότι αν στο καθορισμό της υφαλοκρηπίδας με κάποια άλλη χώρα δεν υπάρξει συμφωνία τότε και πάλι θα χτησιμοποιηθεί η μέθοδος της μέσης γραμμής. Ακολουθεί απόσπασμα.
Σημειώστε ότι η Ελληνική εκδοχή του Νόμου της Θάλασσας εμφανίζει μερικές φορές κάποια μεταφραστικά σφάλματα, κάτι που παρατηρήθηκε και στη μετάφραση των μνημονιακών συμβάσεων. Στην διασύνδεση εδώ έχω την Αγγλική εκδοχή του Νόμου της Θάλασσας.
Η υφαλοκρηπίδα περιορίζει τα δικαιώματα της Ελλάδας μόνο σε ότι υπάρχει στο βυθό και όχι σε ότι υπάρχει υπεράνω αυτού όπως η ΑΟΖ. Το καλό με αυτή είναι ότι σε περιοχές που δεν υπάρχει διαφορά με άλλο κράτος μπορεί να υπάρξει εκμετάλλευση κοιτασμάτων (υδρογονάνθρακες και ορυχεία βυθού) χωρίς να χρειάζεται ανακήρυξη, όπως πρέπει να γίνει με την ΑΟΖ.
Τα μνημόνια που έχει υπογράψει η Ελλάδα και για τα οποία ήδη σας μίλησα (βλέπετε εδώ) όπως και τα δίκτυα Natura και ότι άλλο προκύψει στο μέλλον (θεωρώ ότι έχουν υπογραφεία πολλά κρυφά μνημόνια τη ερήμει του Ελληνικού λαού) είχαν και έχουν σκοπό να απεμπωλήσουν ΠΡΙΝ ανακηρυχθεί μέρη της Ελληνικής ΑΟΖ.
¨Ομως και στα αναγραφόμενα απο τον Μανιάτη θέματα που αφορούν την υφαλοκρηπίδα υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία. Ο ορισμός της υφαλοκρηπίδας δεν είναι 200 ναυτικά μίλια αλλά κάτι άλλο Σας παραθέτω τον Αγγλικό ορισμό απο τη Wikipedia, γιατί αυτός ανταποκρίνεται και στο Αγγλικό κείμενο του Νόμου της Θάλασσας. Τον Ελληνικό ορισμό, όπως αυτός αναφέρεται στην Ελληνική Wikipedia τον θεωρώ πλήρως παραπειστικό.
Αγγλικό κείμενο
The continental shelf is defined as the natural prolongation of the land territory to the continental margin’s outer edge, or 200 nautical miles (370 km) from the coastal state's baseline, whichever is greater. A state's continental shelf may exceed 200 nautical miles (370 km) until the natural prolongation ends. However, it may never exceed 350 nautical miles (650 kilometres; 400 miles) from the baseline; or it may never exceed 100 nautical miles (190 kilometres; 120 miles) beyond the 2,500 meter isobath (the line connecting the depth of 2,500 meters). Coastal states have the right to harvest mineral and non-living material in the subsoil of its continental shelf, to the exclusion of others. Coastal states also have exclusive control over living resources "attached" to the continental shelf, but not to creatures living in the water column beyond the exclusive economic zone.
Ελληνικό κείμενο (απόδειξη παραπληροφόρησης)
Η υφαλοκρηπίδα και το καθεστώς της σήμερα ορίζεται στο Διεθνές Δίκαιο και παραχωρείται στο παράκτιο κράτος, για λόγους πρακτικούς και πολιτικούς όμως ο νομικός ορισμός της διαφέρει από τον γεωλογικό. Σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 ως υφαλοκρηπίδα ορίζεται κατά βάση ο βυθός της θάλασσας εντός ακτίνας 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από τη γεωλογική μορφή του βυθού. Σε περίπτωση όμως που το υφαλοπλαίσιο εκτείνεται και πέρα των 200 μιλίων από την ακτή, τότε η υφαλοκρηπίδα κατά το Διεθνές Δίκαιο προεκτείνεται είτε ως τα 350 ν.μ. είτε ως τα 100 ν.μ. πέραν της ισοβαθούς των 2.500μ. είτε ως τα 60 ν.μ. από τη βάση του ηπειρωτικού ανυψώματος!!!
Σύνφωνα με τον Ελληνκό ορισμό, η υφαλοκρηπίδα μπορεί να είναι μεγαλύτερη, ίση ή μικρότερη απο την ΑΟΖ. Οι “ασάφειες” σε έναν νόμο στον οποίο υπεισέρχεται και το υποκειμενικό στοιχείο στο καθορισμό των γεωλογικών παραμέτρων που καθορίζουν την υφαλοκρηπίδα, δεν ευνοούν την ταχεία λύση ενός προβλήματος αλλά ούτε και την Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον Αγγλικό ορισμό, τον οποίο θεωρώ εντάξει, η υφαλοκρηπίδα μπορεί να είναι το ελάχιστο 200 μίλια ή στα όρια του εξωτερικού ορίου του “Continental Shelf”, όποιο τύχει να είναι μεγαλύτερο. Αυτό σημαίνει πως άν το continental shelf είναι πχ. 300 ναυτικά μίλια, τότε η υφαλοκρηπίδα θα φτάσει τα 300 ναυτικά μίλια. Υπάρχει και η δυνατότητα η υφαλοκρηπίδα να φτάσει ακόμη και τα 350 ναυτικά μίλια υπο ωρισμένες προυποθέσεις. Αυτά δεν τα ξέρει ο Μανιάτης; Ααααα. Ντροπήηη!!!
Τι σημαίνει όμως αυτό;
Aυτό σημαίνει ότι,
1> τα 200 ναυτικά μίλια είναι το ελάχιστο που μπορεί ένα κράτος να διεκδικήσει νομικά ως υφαλοκρηπίδα και
2> ότι η Τουρκία μπορεί να διεκδικήσει στο Αιγαίο ή στο Καστελόριζο ακόμη και 350 ναυτικά μίλια.
3> ότι η Ελλάδα σύμφωνα με τις δηλώσεις Μανιάτη δεν επιθυμεί να διεκδικήσει κάπου 350 ναυτικά μίλια. Λέτε να μη το έχουν αντιληφθεί;
4> ότι σύμφωνα με νόμο (φοβερρρρό), το Ν. 4001/2011 η Ελλάδα σε περίπτωση διαφωνίας για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας της με άλλη χώρα θα χρησιμοποιήσει την σρχή της μέσης απόστασης για τον καθορισμό των συνόρων των δύο υφαλοκρηπίδων.
Ας υποθέσουμε, ότι στο Αιγαίο η Τουρκία διεκδικεί υφαλοκρηπίδα 350 ναυτικών μιλίων ενώ στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζει τη ύπαρξη υφαλοκρηπίδας σε όλα ή κάποια απο τα νησιά, τότε η γραμμή διαχωρισμού των θαλασσών Ελλάδας-Τουρκίας στη προσέγγιση των υφαλοκρηπίδων θα είναι στη Μέση Του Αιγαίου! Για το τι συμβαίνει στη περιοχή του Καστελόριζου ας μή μιλήσω.
Τί άλλο να εξηγήσει κανείς; Όποιος θέλει βλέπει…
Αυτοί ήταν κάποιοι απο τους λόγους για τους οποίους υποστήριζα από χρόνια τον διαχωρισμό της θάλασσας με τους γείτονες βάσει της ΑΟΖ που δίνει σύνορα σταθερά στα 200 ναυτικά μίλια για κάθε χώρα με την προυπόθεση της ύπαρξης οικονομικής ζωής σε όλα τα Ελληνικά νησιά του Αγαίου ακόμη και στα μικρά, τα οποία κάποιοι που έχουν λόγους τα ονομάζουν ακόμη και μετά τόσα που έχουν διαπράξει κατά της Ελλάδας μας βραχονησίδες επιδεικτικά.
Στο ερώτημα, “άν διορθώνεται η κατάσταση ακόμη και τώρα”, η απάντηση είναι “ναί”. Αλλά δεν θα σας αποκαλύψω “πως”. Αυτό περιμένουν για να περάσουν νόμο ώστε καμμία πιθανή λύση που θα ευνοεί τα συμφέροντα της Ελλάδας να μην υπάρχει ως δυνατότητα, ως σκέψη ή ως προοπτική.
Με ρωτάτε πολλοί, “γιατί δεν αναφέρετε το όνομα σας στο ιστολόγιο”. H απάντηση μου είναι “γιατί δεν θέλω να υπάρχει σύγκρισή μου με προδότες”. “Γιατί τους συχαίνομαι”.
Πηγή
http://diulistirio.blogspot.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άγνωστος έριξε κροτίδες στο φράχτη του Λευκού Οίκου
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πρωταγωνιστής στους «Βρυκόλακες»;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Συντάξεις: Ποιοι θα έχουν τριπλή ενίσχυση στις συντάξεις Δεκεμβρίου; [πίνακες]](https://www.newsnowgr.com/static/gfx/nn124x78.gif)
