2013-09-18 09:44:38
της Ελίνας Γαληνού
Εν όψει της έλευσης της τρόικα, τα νεύρα είναι τεντωμένα τόσο μέσα στον πολιτικό κόσμο, όσο και στην κοινωνία. Για την μεν κυβέρνηση, το άγχος είναι ευνόητο, μπροστά στο νέο τέστ αντοχής. Οι εκπρόσωποι των δανειστών, αναμένεται να αξιολογήσουν την πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις με σκληρό βλέμμα, που σημαίνει ότι εάν δεν τα βρουν όλα όπως θέλουν, θα επιμείνουν στις πιέσεις. Η κοινωνία όμως δεν αντέχει ούτε άλλες πιέσεις, ούτε άλλα μέτρα, αντίθετα, επιζητεί εναγωνίως μια ανάσα, για να επιβιώσει Οταν το λουρί έχει τόσο πολύ σφίξει τον λαιμό, ώστε από στιγμή σε στιγμή ο άνθρωπος θα σκάσει, το μόνο που περιμένει είναι μια χαλάρωση του λουριού. Είναι το μόνο που μπορεί να ακούσει και να του τραβήξει το ενδιαφέρον. Ετσι και στην περίπτωσή μας, όπου τα νοικοκυριά εν όψει της νέας σαιζόν, τρομάζουν να τα βγάλουν πέρα και αγωνιούν εάν την επομένη θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις στοιχειώδεις πλέον ανάγκες τους
. Η μαζική φοροεπιδρομή που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο καλοκαίρι, έκανε τον κόσμο να τρέχει και να μην φτάνει, για ν΄ αντιμετωπίσει τη χιονοστιβάδα φόρων που του απαιτούν, προκειμένου να μη βρεθεί στην δυσάρεστη θέση κατασχέσεων που τον απειλούν...Επομένως, το τελευταίο που θα μπορούσε να ακούσει και να συγκινήσει τους πολίτες, είναι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, για την οποία καμαρώνει το αρμόδιο υπουργείο, θεωρώντας ότι θα εκτιμηθεί από την τρόικα και πιθανόν...σε βάθος χρόνου, ν΄ανοίξει τον δρόμο για μια επαναδιαπραγμάτευση...
Και ο λογικότερος πολίτης όμως, δύσκολα θα μπορούσε να επιχαίρει. Διότι καθένας στο σπίτι του, έχει πολλά βάσανα και δυσκολίες να αντιμετωπίσει. Το καθημερινό καθίσταται όλο και δυσχερέστερο, το σταθερό εισόδημα πιο αβέβαιο, η ανεργία εξαπλώνεται, η ύφεση συνεχίζεται, και το φως στο βάθος του τούνελ, δείχνει ότι απέχει πολύ ακόμα...Οταν ένας οικογενειάρχης έχει υποστεί δραστικές μειώσεις στις αποδοχές του, ή δεν γνωρίζει εάν θα έχει δουλειά τον επόμενο μήνα, ενώ έχει και άνεργο παιδί ή παιδί που σπουδάζει, με τι κουράγιο ν΄ακούσει τα περί πλεονάσματος και να χαρεί; Οταν ο άλλος αδυνατεί να εξοφλήσει το δάνειο για το σπίτι που αγόρασε σε καλές εποχές και κινδυνεύει τώρα να το χάσει, τι ΄ακούσει; Αφήστε που το βάθος ξέρουμε όλοι ότι το πρωτογενές πλεόνασμα, συγκεντρώθηκε από τη σεισάχθεια μέσω φόρων και από τις ανεξόφλητες οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες. Να μας έλεγαν ότι το πέτυχαν μέσω συγκέντρωσης ανεξόφλητων φόρων που χρόνια χρωστάνε στις Εφορίες οι διάφοροι κακοπληρωτές, μάλιστα! Αλλά τώρα, με τι καρδιά, με τι ψυχή να το χαρείς, όταν βλέπεις ότι η δική σου τσέπη άδειασε και ότι εξανεμίζονται και οι τελευταίες σου ακόμα οικονομίες;
Πέρα από πολιτικές τοποθετήσεις και αποχρώσεις, είναι βέβαιο ότι κάθε λογικός πολίτης θα ήθελε να επιτύχει πράγματι η κυβέρνηση στο έργο της-τουλάχιστον αυτό το οποίο ευαγγελίζεται για το καλό του τόπου και την έξοδο από την κρίση. Θα ήθελε να πιάσουν τόπο οι κόποι και οι θυσίες του, και να φτάσει μια μέρα να πει "χαλάλι". Θα ήθελε όμως, ή μάλλον έχει απόλυτη ανάγκη, να ληφθεί σοβαρά υπόψη το γεγονός ότι ο ίδιος έχει μάλλον αρχίσει να ξεπερνάει τα όρια της αντοχής του. Και όταν φτάσει κανείς εκεί, η ανάγκη επιβίωσης υπερφαλαγγίζει κάθε άλλη λογική σκέψη, όσο καλά τεκμηριωμένη κι΄αν είναι αυτή.
Τον πολίτη που είναι έτοιμος να βγει από τα ρούχα του εάν η τρόικα αρχίσει τα τερτίπια της και αναγκάσει την κυβέρνηση να βάλει και άλλα μέτρα, είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να τον πείσεις με λογικά επιχειρήματα, ότι πρέπει να κάνει κι΄άλλη υπομονή. Σίγουρα η λογική και η υπομονή είναι αρετές, αλλά δεν επαρκούν πάντα όταν ο άλλος βρίσκεται σε απόγνωση. Τρία χρόνια τώρα, ο κόσμος έκανε μεγάλη υπομονή, προσδοκώντας ότι οι πιέσεις που δέχεται θα είναι ως ένα όριο. Οσο όμως περνάει ο καιρός και δεν βλέπει το φως να φτάνει στη δική του πόρτα, τι μπορείς να του πεις και πώς να τον παρηγορήσεις με τις αριθμητικές επιτυχίες;
Σαφώς είμαστε σε δύσκολη φάση και κρίσιμη, και το ενδεχόμενο αποσταθεροποίησης ή εκλογών θεωρείται από πολλούς ρίσκο που η χώρα πρέπει να αποφύγει τούτη τη στιγμή. Ο ελληνικός λαός όμως, αποτελείται από ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ναι μεν λογική, αλλά και τεράστιες ανάγκες και μηδενική ανοχή στις δικαιολογίες περί θυσιών που τους επιβάλλονται. Και όταν ο άλλος φτάσει σε απόγνωση, ισχύει η παροιμία κατά την οποία "ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται.. Οι πολιτικοί τουλάχιστον, θα πρέπει να προβληματιστούν γι΄αυτό το θέμα, γιατί αν σκοπεύουν να πουν στους πολίτες ¨"σκέψου λογικά", θα ακούσουν ότι η πείνα είναι ο χειρότερος εχθρός της λογικής σκέψης...
InfoGnomon
Εν όψει της έλευσης της τρόικα, τα νεύρα είναι τεντωμένα τόσο μέσα στον πολιτικό κόσμο, όσο και στην κοινωνία. Για την μεν κυβέρνηση, το άγχος είναι ευνόητο, μπροστά στο νέο τέστ αντοχής. Οι εκπρόσωποι των δανειστών, αναμένεται να αξιολογήσουν την πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις με σκληρό βλέμμα, που σημαίνει ότι εάν δεν τα βρουν όλα όπως θέλουν, θα επιμείνουν στις πιέσεις. Η κοινωνία όμως δεν αντέχει ούτε άλλες πιέσεις, ούτε άλλα μέτρα, αντίθετα, επιζητεί εναγωνίως μια ανάσα, για να επιβιώσει Οταν το λουρί έχει τόσο πολύ σφίξει τον λαιμό, ώστε από στιγμή σε στιγμή ο άνθρωπος θα σκάσει, το μόνο που περιμένει είναι μια χαλάρωση του λουριού. Είναι το μόνο που μπορεί να ακούσει και να του τραβήξει το ενδιαφέρον. Ετσι και στην περίπτωσή μας, όπου τα νοικοκυριά εν όψει της νέας σαιζόν, τρομάζουν να τα βγάλουν πέρα και αγωνιούν εάν την επομένη θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις στοιχειώδεις πλέον ανάγκες τους
Και ο λογικότερος πολίτης όμως, δύσκολα θα μπορούσε να επιχαίρει. Διότι καθένας στο σπίτι του, έχει πολλά βάσανα και δυσκολίες να αντιμετωπίσει. Το καθημερινό καθίσταται όλο και δυσχερέστερο, το σταθερό εισόδημα πιο αβέβαιο, η ανεργία εξαπλώνεται, η ύφεση συνεχίζεται, και το φως στο βάθος του τούνελ, δείχνει ότι απέχει πολύ ακόμα...Οταν ένας οικογενειάρχης έχει υποστεί δραστικές μειώσεις στις αποδοχές του, ή δεν γνωρίζει εάν θα έχει δουλειά τον επόμενο μήνα, ενώ έχει και άνεργο παιδί ή παιδί που σπουδάζει, με τι κουράγιο ν΄ακούσει τα περί πλεονάσματος και να χαρεί; Οταν ο άλλος αδυνατεί να εξοφλήσει το δάνειο για το σπίτι που αγόρασε σε καλές εποχές και κινδυνεύει τώρα να το χάσει, τι ΄ακούσει; Αφήστε που το βάθος ξέρουμε όλοι ότι το πρωτογενές πλεόνασμα, συγκεντρώθηκε από τη σεισάχθεια μέσω φόρων και από τις ανεξόφλητες οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες. Να μας έλεγαν ότι το πέτυχαν μέσω συγκέντρωσης ανεξόφλητων φόρων που χρόνια χρωστάνε στις Εφορίες οι διάφοροι κακοπληρωτές, μάλιστα! Αλλά τώρα, με τι καρδιά, με τι ψυχή να το χαρείς, όταν βλέπεις ότι η δική σου τσέπη άδειασε και ότι εξανεμίζονται και οι τελευταίες σου ακόμα οικονομίες;
Πέρα από πολιτικές τοποθετήσεις και αποχρώσεις, είναι βέβαιο ότι κάθε λογικός πολίτης θα ήθελε να επιτύχει πράγματι η κυβέρνηση στο έργο της-τουλάχιστον αυτό το οποίο ευαγγελίζεται για το καλό του τόπου και την έξοδο από την κρίση. Θα ήθελε να πιάσουν τόπο οι κόποι και οι θυσίες του, και να φτάσει μια μέρα να πει "χαλάλι". Θα ήθελε όμως, ή μάλλον έχει απόλυτη ανάγκη, να ληφθεί σοβαρά υπόψη το γεγονός ότι ο ίδιος έχει μάλλον αρχίσει να ξεπερνάει τα όρια της αντοχής του. Και όταν φτάσει κανείς εκεί, η ανάγκη επιβίωσης υπερφαλαγγίζει κάθε άλλη λογική σκέψη, όσο καλά τεκμηριωμένη κι΄αν είναι αυτή.
Τον πολίτη που είναι έτοιμος να βγει από τα ρούχα του εάν η τρόικα αρχίσει τα τερτίπια της και αναγκάσει την κυβέρνηση να βάλει και άλλα μέτρα, είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να τον πείσεις με λογικά επιχειρήματα, ότι πρέπει να κάνει κι΄άλλη υπομονή. Σίγουρα η λογική και η υπομονή είναι αρετές, αλλά δεν επαρκούν πάντα όταν ο άλλος βρίσκεται σε απόγνωση. Τρία χρόνια τώρα, ο κόσμος έκανε μεγάλη υπομονή, προσδοκώντας ότι οι πιέσεις που δέχεται θα είναι ως ένα όριο. Οσο όμως περνάει ο καιρός και δεν βλέπει το φως να φτάνει στη δική του πόρτα, τι μπορείς να του πεις και πώς να τον παρηγορήσεις με τις αριθμητικές επιτυχίες;
Σαφώς είμαστε σε δύσκολη φάση και κρίσιμη, και το ενδεχόμενο αποσταθεροποίησης ή εκλογών θεωρείται από πολλούς ρίσκο που η χώρα πρέπει να αποφύγει τούτη τη στιγμή. Ο ελληνικός λαός όμως, αποτελείται από ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ναι μεν λογική, αλλά και τεράστιες ανάγκες και μηδενική ανοχή στις δικαιολογίες περί θυσιών που τους επιβάλλονται. Και όταν ο άλλος φτάσει σε απόγνωση, ισχύει η παροιμία κατά την οποία "ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται.. Οι πολιτικοί τουλάχιστον, θα πρέπει να προβληματιστούν γι΄αυτό το θέμα, γιατί αν σκοπεύουν να πουν στους πολίτες ¨"σκέψου λογικά", θα ακούσουν ότι η πείνα είναι ο χειρότερος εχθρός της λογικής σκέψης...
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
