2013-09-20 10:28:46
της Ελίνας Γαληνού
Ενα γεγονός όπως η δολοφονία του Φύσσα και υπό τις συνθήκες τις οποίες πραγματοποιήθηκε, ποτέ δεν έρχεται μόνο. Εχουμε αλίμονο, πικρή πείρα από τέτοια....Η σύγχρονη πολιτική μας Ιστορία είναι γεμάτη από δαύτα και μυαλό δεν βάζουμε.
Η αλήθεια είναι ότι όσο περνάει ο καιρός με τις συνεχιζόμενες πιέσεις προς την ελληνική κοινωνία, η ατμόσφαιρα γίνεται όλο και πιό εκρηκτική. Δικαιολογημένα βέβαια, ο Ελληνας βράζει και πνίγεται μέσα στους ατμούς του. Δεν χρειάζεται παρά μια σπίθα για να ανάψει μια φωτιά...ποιός ξέρει όμως πού θα φτάσει και πόσους θα κάψει στο διάβα της...Ισως είναι καλύτερα να μην το μάθουμε ποτέ, παρά να το έχουμε μόνο υπόψη και στη φαντασία μας Πού βαδίζουμε όμως και πού θα βαδίσουμε; Κρίσιμη φάση για τη χώρα, λεπτές ισορροπίες που πρέπει να κρατηθούν επιβάλει η λογική, αλλά η πραγματικότητα, δείχνει να ξεφεύγει από τον έλεγχο. Το πολιτικό σκηνικό, αποτυπώνει πολύ χαρακτηριστικά αυτήν την κατάσταση.
. Τα κόμματα αλληλοκατηγορούνται για τους πάντες και τα πάντα, οι πολιτικοί ανταλάσσουν ύβρεις αντί ιδεών. Στα ΜΜΕ προβάλλονται όλο και συχνότερα, σκηνές ζόρικης αντιπαράθεσης άνευ λόγου και ουσίας, πράγμα που μας βοηθάει να εμπεδώσουμε το επικοινωνιακό αδιέξοδο που επικρατεί, και που μας εξωθεί στα χειρότερα. Το μόνο που δεν δείχνουν να σκέφτονται όλοι οι "θερμόαιμοι", είναι το πόσο πολύτιμος αλλά και λιγοστός είναι ο χρόνος μας για να σπαταλιέται κατ΄αυτόν τον τρόπο. Οσο για την προς τα έξω εικόνα της Ελλάδας, αυτή σίγουρα θα κάνει πολλούς να κουνάνε το κεφάλι τους προβληματισμένοι για τις επερχόμενες εξελίξεις, ενώ άλλοι ίσως και να τρίβουν τις χούφτες τους, γιατί στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος...
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλων τα νεύρα είναι τεντωμένα, ενώ είναι βέβαιο ότι όσο η κυβέρνηση στριμώχνεται όλο και περισσότερο στις Συμπληγάδες πέτρες των δανειστών, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα προσπαθούν να επωφεληθούν, προτάσσοντας ότι όλες τους οι ενέργειες, αποσκοπούν στο καλό της χώρας και του λαού..Εχουμε ακούσει να προτάσσεται και ηχηρά μάλιστα, ένας φανατικός πατριωτισμός κι΄απ΄ όσους εκτονώνονται με ύβρεις και κατηγορητήρια, αλλά και από όσους φλερτάρουν έκτροπα και βία ή την εφαρμόζουν κιόλας. Τι σημαίνει όμως πατριώτης, δεν μας λένε...Σημαίνει αγάπη προς την πατρίδα-θα μας πούν-και αγανάκτηση για όσα περνάει, και προς όσους της τα προκαλούν..Εντάξει φίλοι, είστε πατριώτες, αλλά.. αν είναι τέτοια η αγάπη σας, αγαπάτε την λιγότερο την Ελλάδα. Αυτό θα σκέφτεται κάθε λογικός άνθρωπος, που ασφαλώς έχει πρώτα σταθμίσει τους κινδύνους αυτής της εκρηκτικής ατμόσφαιρας, που τείνει ν΄αποκτήσει χαρακτηριστικά εμφυλίου πολέμου...
Θα μπορούσαμε να αναλύσουμε πολλές ώρες τα φαινόμενα αυτά, και να χρησιμοποιήσουμε διάφορες θεωρίες φιλοσοφικές, πολιτικές, ψυχολογίας κλπ. Αλλά επειδή ο χρόνος τρέχει και μαζί του, τα γεγονότα, καλύτερα να απλουστεύσουμε τα πράγματα. Μέχρι τώρα, ακούγαμε εμπρηστικές φωνές μέσα από την αντιπολίτευση και ίσως δεν ανησυχούσαμε τόσο πολύ. Τώρα βλέπουμε εμπρηστικές πράξεις, οι οποίες δεν ξέρουμε πώς θα δικαιολογηθούν, ωστόσο δεν παύουν να είναι πράξεις βίας. Πολύ απλά, όταν αρχίζει το λάδι να ρίχνεται στη φωτιά, ένα είναι βέβαιο. Οτι η φωτιά θα θεριέψει και θα αφήσει στο πέρασμά της αποκαίδια. Ολα τα άλλα, είναι λόγια του αέρα...
Τελικά τι γίνεται, και τι μεθοδεύεται σ΄αυτή τη χώρα; Τα δείγματα ότι κάποιοι έχουν επενδύσει μετά μανίας στην αποσταθεροποίησή της και ίσως να βιάζονται κιόλας, αρχίζουν να γίνονται όλο και πιό έντονα...Και αυτό, είναι τελείως διαφορετικό από την αγανάκτηση της κοινωνίας, η οποία ακόμα και αν εξεγερθεί από μόνη της, θα βγεί στις πλατείες, θα φωνάξει, θα ξενυχτίσει, ώσπου να παρεισφρύσουν στις διαδηλώσεις της τίποτα κουκουλοφόροι, για να κάψουν πάλι το πελεκούδι, όπως έκαναν το 2011 και το 2012, και να σταματήσουν όλα εκεί. Τα έχουμε μάθει αυτά, και είδαμε άλλωστε ότι και θύματα να υπάρξουν, δεν θα σημάνει αυτό καμιά μεγάλη ανατροπή, παρά μόνο λίγο θόρυβο που κι΄αυτός με τον καιρό θα καταλαγιάσει. Τίποτα τόσο ηχηρό όσο η δολοφονία του Γρηγορόπουλου, λές και η ζωή των ανθρώπων που κάηκαν στη Μαρφίν, ήταν φτηνότερης αξίας...
Πού το πάμε τελικά, ή μάλλον πού το πάνε αυτού του είδους οι ¨"πατριώτες"; Τι είδους πατρίδα θέλουν, όταν όλα θα έχουν διαλυθεί στο χάος το οποίο προσπαθούν να προκαλέσουν με κάθε τρόπο; Μήπως άλλοι Ελληνες εκτός απ΄αυτούς δεν πονάνε, δεν υποφέρουν, δεν αγαπάνε την πατρίδα τους; Δεν θλίβεται άλλος κόσμος για όσα δεινά περνάμε και για όσα υποψιαζόμαστε ότι μας περιμένουν ακόμα;
Σωστά μίλησε ο πρωθυπουργός, λέγοντας ότι η δημοκρατία πρέπει να αμυνθεί, πράγμα που πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση όλων μας. Ομως, για την άμυνα αυτής της δημοκρατίας που εδώ και κάποια χρόνια ψυχορραγεί, χρειάζεται έμψυχο υλικό, δηλαδή αληθινούς πατριώτες, που να έχουν νιώσει την αναγκαιότητα και τη σημασία της συλλογικής δράσης, της συλλογικής σκέψης, και της αξιοπρεπούς αλληλουποστήριξης. Ολα τα υπόλοιπα, που έχουν να κάνουν με τη βία, τον διχασμό και τους αποσταθεροποιητικούς παράγοντες, μόνο πατριωτισμός δεν είναι. Γυρίζοντας στην Ιστορία και βλέποντας στο παρελθόν μας πού μας οδήγησαν τέτοια παρόμοια φαινόμενα, ας θυμηθούμε πώς χαρακτηρίζονται οι υποκινητές τους...
InfoGnomon
Ενα γεγονός όπως η δολοφονία του Φύσσα και υπό τις συνθήκες τις οποίες πραγματοποιήθηκε, ποτέ δεν έρχεται μόνο. Εχουμε αλίμονο, πικρή πείρα από τέτοια....Η σύγχρονη πολιτική μας Ιστορία είναι γεμάτη από δαύτα και μυαλό δεν βάζουμε.
Η αλήθεια είναι ότι όσο περνάει ο καιρός με τις συνεχιζόμενες πιέσεις προς την ελληνική κοινωνία, η ατμόσφαιρα γίνεται όλο και πιό εκρηκτική. Δικαιολογημένα βέβαια, ο Ελληνας βράζει και πνίγεται μέσα στους ατμούς του. Δεν χρειάζεται παρά μια σπίθα για να ανάψει μια φωτιά...ποιός ξέρει όμως πού θα φτάσει και πόσους θα κάψει στο διάβα της...Ισως είναι καλύτερα να μην το μάθουμε ποτέ, παρά να το έχουμε μόνο υπόψη και στη φαντασία μας Πού βαδίζουμε όμως και πού θα βαδίσουμε; Κρίσιμη φάση για τη χώρα, λεπτές ισορροπίες που πρέπει να κρατηθούν επιβάλει η λογική, αλλά η πραγματικότητα, δείχνει να ξεφεύγει από τον έλεγχο. Το πολιτικό σκηνικό, αποτυπώνει πολύ χαρακτηριστικά αυτήν την κατάσταση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλων τα νεύρα είναι τεντωμένα, ενώ είναι βέβαιο ότι όσο η κυβέρνηση στριμώχνεται όλο και περισσότερο στις Συμπληγάδες πέτρες των δανειστών, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα προσπαθούν να επωφεληθούν, προτάσσοντας ότι όλες τους οι ενέργειες, αποσκοπούν στο καλό της χώρας και του λαού..Εχουμε ακούσει να προτάσσεται και ηχηρά μάλιστα, ένας φανατικός πατριωτισμός κι΄απ΄ όσους εκτονώνονται με ύβρεις και κατηγορητήρια, αλλά και από όσους φλερτάρουν έκτροπα και βία ή την εφαρμόζουν κιόλας. Τι σημαίνει όμως πατριώτης, δεν μας λένε...Σημαίνει αγάπη προς την πατρίδα-θα μας πούν-και αγανάκτηση για όσα περνάει, και προς όσους της τα προκαλούν..Εντάξει φίλοι, είστε πατριώτες, αλλά.. αν είναι τέτοια η αγάπη σας, αγαπάτε την λιγότερο την Ελλάδα. Αυτό θα σκέφτεται κάθε λογικός άνθρωπος, που ασφαλώς έχει πρώτα σταθμίσει τους κινδύνους αυτής της εκρηκτικής ατμόσφαιρας, που τείνει ν΄αποκτήσει χαρακτηριστικά εμφυλίου πολέμου...
Θα μπορούσαμε να αναλύσουμε πολλές ώρες τα φαινόμενα αυτά, και να χρησιμοποιήσουμε διάφορες θεωρίες φιλοσοφικές, πολιτικές, ψυχολογίας κλπ. Αλλά επειδή ο χρόνος τρέχει και μαζί του, τα γεγονότα, καλύτερα να απλουστεύσουμε τα πράγματα. Μέχρι τώρα, ακούγαμε εμπρηστικές φωνές μέσα από την αντιπολίτευση και ίσως δεν ανησυχούσαμε τόσο πολύ. Τώρα βλέπουμε εμπρηστικές πράξεις, οι οποίες δεν ξέρουμε πώς θα δικαιολογηθούν, ωστόσο δεν παύουν να είναι πράξεις βίας. Πολύ απλά, όταν αρχίζει το λάδι να ρίχνεται στη φωτιά, ένα είναι βέβαιο. Οτι η φωτιά θα θεριέψει και θα αφήσει στο πέρασμά της αποκαίδια. Ολα τα άλλα, είναι λόγια του αέρα...
Τελικά τι γίνεται, και τι μεθοδεύεται σ΄αυτή τη χώρα; Τα δείγματα ότι κάποιοι έχουν επενδύσει μετά μανίας στην αποσταθεροποίησή της και ίσως να βιάζονται κιόλας, αρχίζουν να γίνονται όλο και πιό έντονα...Και αυτό, είναι τελείως διαφορετικό από την αγανάκτηση της κοινωνίας, η οποία ακόμα και αν εξεγερθεί από μόνη της, θα βγεί στις πλατείες, θα φωνάξει, θα ξενυχτίσει, ώσπου να παρεισφρύσουν στις διαδηλώσεις της τίποτα κουκουλοφόροι, για να κάψουν πάλι το πελεκούδι, όπως έκαναν το 2011 και το 2012, και να σταματήσουν όλα εκεί. Τα έχουμε μάθει αυτά, και είδαμε άλλωστε ότι και θύματα να υπάρξουν, δεν θα σημάνει αυτό καμιά μεγάλη ανατροπή, παρά μόνο λίγο θόρυβο που κι΄αυτός με τον καιρό θα καταλαγιάσει. Τίποτα τόσο ηχηρό όσο η δολοφονία του Γρηγορόπουλου, λές και η ζωή των ανθρώπων που κάηκαν στη Μαρφίν, ήταν φτηνότερης αξίας...
Πού το πάμε τελικά, ή μάλλον πού το πάνε αυτού του είδους οι ¨"πατριώτες"; Τι είδους πατρίδα θέλουν, όταν όλα θα έχουν διαλυθεί στο χάος το οποίο προσπαθούν να προκαλέσουν με κάθε τρόπο; Μήπως άλλοι Ελληνες εκτός απ΄αυτούς δεν πονάνε, δεν υποφέρουν, δεν αγαπάνε την πατρίδα τους; Δεν θλίβεται άλλος κόσμος για όσα δεινά περνάμε και για όσα υποψιαζόμαστε ότι μας περιμένουν ακόμα;
Σωστά μίλησε ο πρωθυπουργός, λέγοντας ότι η δημοκρατία πρέπει να αμυνθεί, πράγμα που πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση όλων μας. Ομως, για την άμυνα αυτής της δημοκρατίας που εδώ και κάποια χρόνια ψυχορραγεί, χρειάζεται έμψυχο υλικό, δηλαδή αληθινούς πατριώτες, που να έχουν νιώσει την αναγκαιότητα και τη σημασία της συλλογικής δράσης, της συλλογικής σκέψης, και της αξιοπρεπούς αλληλουποστήριξης. Ολα τα υπόλοιπα, που έχουν να κάνουν με τη βία, τον διχασμό και τους αποσταθεροποιητικούς παράγοντες, μόνο πατριωτισμός δεν είναι. Γυρίζοντας στην Ιστορία και βλέποντας στο παρελθόν μας πού μας οδήγησαν τέτοια παρόμοια φαινόμενα, ας θυμηθούμε πώς χαρακτηρίζονται οι υποκινητές τους...
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σήμερα αποφασίζουν οι καθηγητές για τις κινητοποιήσεις
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΑΙΚΤΑΡΑ ΘΑ ΕΦΕΡΝΑ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
