2013-09-22 19:50:57
Γράφει ο Γιάννης Γεωργίου
Ο Λουκάς είναι παλιός φίλος, μα ξεχασμένος... Η ζωή μας τα έφερε έτσι που γνωριστήκαμε υπηρετώντας τη στρατιωτική μας θητεία, και χωρίσανε οι δρόμοι μας λίγο μετά που απολυθήκαμε... Ήταν μυστήριο παιδί... υπηρέτησε σχεδόν ένα χρόνο παραπάνω από το κανονικό, στα πάντα αντιδρούσε...
Έφαγε την πρώτη του φυλακή επειδή έστειλε στο νοσοκομείο δυο παιδιά που καπνίζανε χασίς μέσα στο εκκλησάκι της μονάδας...
Στον Αξιωματικό δεν είπε ποτέ το γιατί, και το πλήρωσε με ένα μήνα φυλακή...
Από τότε όλοι οι αξιωματικοί τον βάλανε στο μάτι... κι ο καημένος δεν σήκωνε κι αυτός μύγα στο σπαθί του...
Δεκαπέντε μέρες φυλακή γιατί έφτυσε στα μούτρα τον Αξιωματικό υπηρεσίας...
Ποτέ δεν είπε την πραγματική αιτία... ότι του είχε βρίσει τη μητέρα...
Δέκα μέρες φυλακή γιατί ξυλοφόρτωσε τον μάγειρα...Ποτέ δεν είπε για την σεξουαλική παρενόχληση την ώρα της αγγαρείας στα μαγειρεία...
Είκοσι μέρες φυλακή γιατί κηρύχθηκε λιποτάκτης επειδή άργησε να επιστρέψει από την άδεια του... Τι να τους εξηγούσε... ότι η κοπελιά του αρραβωνιάστηκε με κάποιον συγχωριανό του χωρίς να το ξέρει;
Φυλακή, φυλακή... Πάντα τον σκεφτόμουνα αλλά και τον θαύμαζα συνάμα... Πως όμως θα βγει στην κοινωνία αυτός ο άνθρωπος; Πως θ΄αντέξει την πίεση; Πως θα συμβιβαστεί ο ασυμβίβαστος;
Φιληθήκαμε και χαιρετηθήκαμε όταν απολυόμουνα...Εκείνος είχε ακόμα κάτι μήνες να υπηρετήσει... Ο διοικητής τον είχε στείλει σε ένα φυλάκιο μέχρι να απολυθεί, με εντολή να τον αφήνουν ήσυχο και να μην τον προκαλούν...
Είκοσι χρόνια πέρασαν από τότε... Τον είδα μια μέρα τυχαία να προχωράει σκεφτικός στο πεζοδρόμιο... Αν και είχε αλλάξει εξωτερικά τον γνώρισα αμέσως...
-Λουκά!!!
-Γιάννη!!!
Αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε... Παρατήσαμε και οι δύο ότι είχαμε να κάνουμε και καθίσαμε στην πιο κοντινή καφετέρια. Είχαμε τόσα πολλά να πούμε!
Ο Λουκάς με το που απολύθηκε βρήκε δουλειά σε ένα εργοστάσιο, παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια και δυό παιδιά. Αγόρασε αυτοκίνητο, πήρε σπίτι με δάνειο, όλα πήγαιναν καλά μέχρι πριν τρία χρόνια που απολύσανε τη γυναίκα του από τη δουλειά!
Μπήκε και στα έξοδα για δύο κηδείες, συγχωρεθήκανε η μάνα του και ο πεθερός του, μετά του μειώσανε και το μισθό...
Η μεγάλη του κόρη δευτεροετής φοιτήτρια, και ο μικρός στην Τρίτη Λυκείου. Δόσεις απλήρωτες στην τράπεζα, παρενοχλήσεις από τις εισπρακτικές εταιρείες για τις κάρτες και τα δάνεια...
Έξοδα, χαράτσια, εφορίες...
Πήρε όλα τα μέτρα που θα έπρεπε να πάρει ένας οικογενειάρχης άνθρωπος... Μείωσε όσο μπορούσε τα έξοδα, τα μακαρόνια μπήκαν στην ημερήσια διάταξη, η κόρη περνάει με 250€ το μήνα, ο γιος δεν πάει φροντιστήρια...Έκοψε το κάπνισμα, κόψανε τις εξόδους, τα ρούχα, τις διακοπές...
Τα λεφτά πάλι δεν φτάνουν...
Οι τελευταίες του κουβέντες πριν χωρίσουμε ήταν...
-Γιάννη φίλε μου... θυμάσαι τι ωραία περνάγαμε στο στρατό;
-Τι ωραία ρε Λουκά, σε είχανε ταράξει στη φυλακή!
-Φυλακή ναι, αλλά ένιωθα γεμάτος, ήρεμος, ελεύθερος! Τα είχα εντάξει με τον εαυτό μου! Τις αναπολώ αυτές τις μέρες, γιατί τώρα δεν είναι έτσι...
Μου σπάσανε τον τσαμπουκά ρε φίλε! Κάθομαι σαν την κότα και τα υπομένω όλα! Είναι χειρότερα από το να μου βρίζανε τη μάνα, κι εγώ τα αποδέχομαι όλα χωρίς να κάνω τίποτε! Το βουλώνω το στόμα μου γιατί φοβάμαι την επόμενη μέρα, τη μέρα που θα έρθει κι εμένα η σειρά μου και θα χάσω ακόμα κι αυτά τα 600€ που παίρνω... Δεν ξέρω τι θα κάνω τότε, μένω και ισόγειο γαμώτο... μου είπε με ένα πικρό χαμόγελο...
Τρόμαξα! Ο Λουκάς... ο κρυφός μου ήρωας, ο λεβέντης που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, ήταν πλέον σκλάβος του συστήματος, με τον τσαμπουκά σπασμένο...
Τρόμαξα! Γιατί συνειδητοποίησα κάτι που αρνιόμουν να το καταλάβω κι εγώ... Ήμουν κι εγώ το ίδιο σκλάβος, όσο κι ο Λουκάς, με τα ίδια σχεδόν προβλήματα, με την ίδια αβεβαιότητα, με τον ίδιο φόβο...
Τρόμαξα ακόμα περισσότερο όταν συνειδητοποίησα τη διάσταση του προβλήματος... Σαν τον Λουκά και σαν κι εμένα είναι κι άλλοι πολλοί! Εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια Έλληνες...
...με τον τσαμπουκά σπασμένο!
e-nemesis
logioshermes
Ο Λουκάς είναι παλιός φίλος, μα ξεχασμένος... Η ζωή μας τα έφερε έτσι που γνωριστήκαμε υπηρετώντας τη στρατιωτική μας θητεία, και χωρίσανε οι δρόμοι μας λίγο μετά που απολυθήκαμε... Ήταν μυστήριο παιδί... υπηρέτησε σχεδόν ένα χρόνο παραπάνω από το κανονικό, στα πάντα αντιδρούσε...
Έφαγε την πρώτη του φυλακή επειδή έστειλε στο νοσοκομείο δυο παιδιά που καπνίζανε χασίς μέσα στο εκκλησάκι της μονάδας...
Στον Αξιωματικό δεν είπε ποτέ το γιατί, και το πλήρωσε με ένα μήνα φυλακή...
Από τότε όλοι οι αξιωματικοί τον βάλανε στο μάτι... κι ο καημένος δεν σήκωνε κι αυτός μύγα στο σπαθί του...
Δεκαπέντε μέρες φυλακή γιατί έφτυσε στα μούτρα τον Αξιωματικό υπηρεσίας...
Ποτέ δεν είπε την πραγματική αιτία... ότι του είχε βρίσει τη μητέρα...
Δέκα μέρες φυλακή γιατί ξυλοφόρτωσε τον μάγειρα...Ποτέ δεν είπε για την σεξουαλική παρενόχληση την ώρα της αγγαρείας στα μαγειρεία...
Είκοσι μέρες φυλακή γιατί κηρύχθηκε λιποτάκτης επειδή άργησε να επιστρέψει από την άδεια του... Τι να τους εξηγούσε... ότι η κοπελιά του αρραβωνιάστηκε με κάποιον συγχωριανό του χωρίς να το ξέρει;
Φυλακή, φυλακή... Πάντα τον σκεφτόμουνα αλλά και τον θαύμαζα συνάμα... Πως όμως θα βγει στην κοινωνία αυτός ο άνθρωπος; Πως θ΄αντέξει την πίεση; Πως θα συμβιβαστεί ο ασυμβίβαστος;
Φιληθήκαμε και χαιρετηθήκαμε όταν απολυόμουνα...Εκείνος είχε ακόμα κάτι μήνες να υπηρετήσει... Ο διοικητής τον είχε στείλει σε ένα φυλάκιο μέχρι να απολυθεί, με εντολή να τον αφήνουν ήσυχο και να μην τον προκαλούν...
Είκοσι χρόνια πέρασαν από τότε... Τον είδα μια μέρα τυχαία να προχωράει σκεφτικός στο πεζοδρόμιο... Αν και είχε αλλάξει εξωτερικά τον γνώρισα αμέσως...
-Λουκά!!!
-Γιάννη!!!
Αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε... Παρατήσαμε και οι δύο ότι είχαμε να κάνουμε και καθίσαμε στην πιο κοντινή καφετέρια. Είχαμε τόσα πολλά να πούμε!
Ο Λουκάς με το που απολύθηκε βρήκε δουλειά σε ένα εργοστάσιο, παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια και δυό παιδιά. Αγόρασε αυτοκίνητο, πήρε σπίτι με δάνειο, όλα πήγαιναν καλά μέχρι πριν τρία χρόνια που απολύσανε τη γυναίκα του από τη δουλειά!
Μπήκε και στα έξοδα για δύο κηδείες, συγχωρεθήκανε η μάνα του και ο πεθερός του, μετά του μειώσανε και το μισθό...
Η μεγάλη του κόρη δευτεροετής φοιτήτρια, και ο μικρός στην Τρίτη Λυκείου. Δόσεις απλήρωτες στην τράπεζα, παρενοχλήσεις από τις εισπρακτικές εταιρείες για τις κάρτες και τα δάνεια...
Έξοδα, χαράτσια, εφορίες...
Πήρε όλα τα μέτρα που θα έπρεπε να πάρει ένας οικογενειάρχης άνθρωπος... Μείωσε όσο μπορούσε τα έξοδα, τα μακαρόνια μπήκαν στην ημερήσια διάταξη, η κόρη περνάει με 250€ το μήνα, ο γιος δεν πάει φροντιστήρια...Έκοψε το κάπνισμα, κόψανε τις εξόδους, τα ρούχα, τις διακοπές...
Τα λεφτά πάλι δεν φτάνουν...
Οι τελευταίες του κουβέντες πριν χωρίσουμε ήταν...
-Γιάννη φίλε μου... θυμάσαι τι ωραία περνάγαμε στο στρατό;
-Τι ωραία ρε Λουκά, σε είχανε ταράξει στη φυλακή!
-Φυλακή ναι, αλλά ένιωθα γεμάτος, ήρεμος, ελεύθερος! Τα είχα εντάξει με τον εαυτό μου! Τις αναπολώ αυτές τις μέρες, γιατί τώρα δεν είναι έτσι...
Μου σπάσανε τον τσαμπουκά ρε φίλε! Κάθομαι σαν την κότα και τα υπομένω όλα! Είναι χειρότερα από το να μου βρίζανε τη μάνα, κι εγώ τα αποδέχομαι όλα χωρίς να κάνω τίποτε! Το βουλώνω το στόμα μου γιατί φοβάμαι την επόμενη μέρα, τη μέρα που θα έρθει κι εμένα η σειρά μου και θα χάσω ακόμα κι αυτά τα 600€ που παίρνω... Δεν ξέρω τι θα κάνω τότε, μένω και ισόγειο γαμώτο... μου είπε με ένα πικρό χαμόγελο...
Τρόμαξα! Ο Λουκάς... ο κρυφός μου ήρωας, ο λεβέντης που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, ήταν πλέον σκλάβος του συστήματος, με τον τσαμπουκά σπασμένο...
Τρόμαξα! Γιατί συνειδητοποίησα κάτι που αρνιόμουν να το καταλάβω κι εγώ... Ήμουν κι εγώ το ίδιο σκλάβος, όσο κι ο Λουκάς, με τα ίδια σχεδόν προβλήματα, με την ίδια αβεβαιότητα, με τον ίδιο φόβο...
Τρόμαξα ακόμα περισσότερο όταν συνειδητοποίησα τη διάσταση του προβλήματος... Σαν τον Λουκά και σαν κι εμένα είναι κι άλλοι πολλοί! Εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια Έλληνες...
...με τον τσαμπουκά σπασμένο!
e-nemesis
logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μυστικά για την αποθήκευση των καλοκαιρινών
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
