2013-09-27 14:32:07
της Σοφίας Βούλτεψη
Έκλεισαν χθες 24 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη από τη 17 Νοέμβρη. Μια επέτειος που στις μέρες μας, μέρες... νέου εθνικού διχασμού, βαραίνει τις μνήμες όλων μας περισσότερο από κάθε φορά.
Μια πολιτική δολοφονία απόλυτα στοχευμένη. Στόχος, να υποστεί καίριο πλήγμα η εθνική ενότητα, η εθνική συνεννόηση, η εθνική συμφιλίωση.
Αρχιτέκτονάς τους, ο αείμνηστος Παύλος Μπακογιάννης, ο δημοσιογράφος, ο πολιτικός, ο αντιστασιακός, ο βουλευτής που εισηγήθηκε την άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου, ο Έλληνας που αφιέρωσε τη ζωή του στη μάχη κατά του εθνικού διχασμού και θυσιάστηκε για τις ιδέες του.
Τα δολοφονικά όπλα σήκωσαν εναντίον του οι κήρυκες του μίσους εκείνης της εποχής.
Αυτοί που πολεμούσαν την εθνική συμφιλίωση, γιατί ήξεραν πως ενωμένοι οι Έλληνες νικούν και διχασμένοι οδηγούνται μοιραία στην καταστροφή.
Ηχεί ακόμη στ’ αυτιά πολλών (όσων δεν ξεχνούν) η φράση – ευχή που είπε την ίδια μέρα, με άταφο ακόμη το νεκρό σώμα του Μπακογιάννη, αλλά με την ψυχή του παρούσα ως σήμερα, από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός πεθερός του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης:
«Ας είναι το αίμα του Παύλου Μπακογιάννη το τελευταίο που χύνεται άδικα σ’ αυτόν τον τόπο».
Δυστυχώς, δεν ήταν το τελευταίο.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, κορυφώθηκε και η επιχείρηση ηθικής νομιμοποίησης της τρομοκρατίας στη χώρα μας.
Σήμερα, άλλοι κήρυκες του μίσους υψώνουν οδοφράγματα ανάμεσα στους Έλληνες, παρέχοντας ουσιαστικά ηθική νομιμοποίηση στο ναζισμό.
Για τις ψήφους. Για την εξουσία.
«Ο Έλληνας ψηφοφόρος», έγραφε ο Παύλος Μπακογιάννης, «γνωρίζει την αδυναμία του να επιβάλει τη θέλησή του στο κόμμα και γι' αυτό χρησιμοποιεί τις εκλογές ως επιχείρηση τιμωρίας ή εκδίκησης. Χρησιμοποιεί την ψήφο περισσότερο με αρνητική έννοια παρά με πολιτική».
Αυτό εκμεταλλεύονται και οι κήρυκες του μίσους.
Και αυτό πρέπει να πολεμήσουν, με όσα μέσα διαθέτει ο καθένας, όλοι οι Έλληνες.
Η ζωή και ο θάνατος του Παύλου Μπακογιάννη, αυτού του ανιδιοτελούς πατριώτη, παραμένουν, πρέπει να παραμένουν, φάρος φωτεινός και σήμερα, που ο εθνικός διχασμός κατατρώγει και πάλι τα σωθικά της πατρίδας.
Και μια λεπτομέρεια: Η δικτατορία των συνταγματαρχών βρήκε τον Παύλο Μπακογιάννη διευθυντή του ελληνικού προγράμματος της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας.
Από εκείνα τα μικρόφωνα, με εκπομπές που αναμεταδίδονταν και από την «Ντόιτσε Βέλλε», η φωνή του έφθανε ως την σκλαβωμένη Ελλάδα.
Η μεταπολεμική Γερμανία του πρόσφερε τη δυνατότητα να πολεμήσει τον φασισμό.
Ο Παύλος Μπακογιάννης δεν έχασε τη ζωή του από γερμανικά χέρια, αλλά από «ελληνικά» (με πολλά εισαγωγικά, αλλά με αυτήν την ιθαγένεια).
Αυτά για όσους (άκαπνους και μόνιμα βολεμένους) που μιλούν σήμερα για Γ΄ και για Δ΄ Ράιχ και για «ναζισμό με το ίδιο πρόσωπο», εναντίον του οποίου έχουν, λέει, κηρύξει έναν (εκ του ασφαλούς) πόλεμο.
elzoni.gr
Έκλεισαν χθες 24 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη από τη 17 Νοέμβρη. Μια επέτειος που στις μέρες μας, μέρες... νέου εθνικού διχασμού, βαραίνει τις μνήμες όλων μας περισσότερο από κάθε φορά.
Μια πολιτική δολοφονία απόλυτα στοχευμένη. Στόχος, να υποστεί καίριο πλήγμα η εθνική ενότητα, η εθνική συνεννόηση, η εθνική συμφιλίωση.
Αρχιτέκτονάς τους, ο αείμνηστος Παύλος Μπακογιάννης, ο δημοσιογράφος, ο πολιτικός, ο αντιστασιακός, ο βουλευτής που εισηγήθηκε την άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου, ο Έλληνας που αφιέρωσε τη ζωή του στη μάχη κατά του εθνικού διχασμού και θυσιάστηκε για τις ιδέες του.
Τα δολοφονικά όπλα σήκωσαν εναντίον του οι κήρυκες του μίσους εκείνης της εποχής.
Αυτοί που πολεμούσαν την εθνική συμφιλίωση, γιατί ήξεραν πως ενωμένοι οι Έλληνες νικούν και διχασμένοι οδηγούνται μοιραία στην καταστροφή.
Ηχεί ακόμη στ’ αυτιά πολλών (όσων δεν ξεχνούν) η φράση – ευχή που είπε την ίδια μέρα, με άταφο ακόμη το νεκρό σώμα του Μπακογιάννη, αλλά με την ψυχή του παρούσα ως σήμερα, από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός πεθερός του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης:
«Ας είναι το αίμα του Παύλου Μπακογιάννη το τελευταίο που χύνεται άδικα σ’ αυτόν τον τόπο».
Δυστυχώς, δεν ήταν το τελευταίο.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, κορυφώθηκε και η επιχείρηση ηθικής νομιμοποίησης της τρομοκρατίας στη χώρα μας.
Σήμερα, άλλοι κήρυκες του μίσους υψώνουν οδοφράγματα ανάμεσα στους Έλληνες, παρέχοντας ουσιαστικά ηθική νομιμοποίηση στο ναζισμό.
Για τις ψήφους. Για την εξουσία.
«Ο Έλληνας ψηφοφόρος», έγραφε ο Παύλος Μπακογιάννης, «γνωρίζει την αδυναμία του να επιβάλει τη θέλησή του στο κόμμα και γι' αυτό χρησιμοποιεί τις εκλογές ως επιχείρηση τιμωρίας ή εκδίκησης. Χρησιμοποιεί την ψήφο περισσότερο με αρνητική έννοια παρά με πολιτική».
Αυτό εκμεταλλεύονται και οι κήρυκες του μίσους.
Και αυτό πρέπει να πολεμήσουν, με όσα μέσα διαθέτει ο καθένας, όλοι οι Έλληνες.
Η ζωή και ο θάνατος του Παύλου Μπακογιάννη, αυτού του ανιδιοτελούς πατριώτη, παραμένουν, πρέπει να παραμένουν, φάρος φωτεινός και σήμερα, που ο εθνικός διχασμός κατατρώγει και πάλι τα σωθικά της πατρίδας.
Και μια λεπτομέρεια: Η δικτατορία των συνταγματαρχών βρήκε τον Παύλο Μπακογιάννη διευθυντή του ελληνικού προγράμματος της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας.
Από εκείνα τα μικρόφωνα, με εκπομπές που αναμεταδίδονταν και από την «Ντόιτσε Βέλλε», η φωνή του έφθανε ως την σκλαβωμένη Ελλάδα.
Η μεταπολεμική Γερμανία του πρόσφερε τη δυνατότητα να πολεμήσει τον φασισμό.
Ο Παύλος Μπακογιάννης δεν έχασε τη ζωή του από γερμανικά χέρια, αλλά από «ελληνικά» (με πολλά εισαγωγικά, αλλά με αυτήν την ιθαγένεια).
Αυτά για όσους (άκαπνους και μόνιμα βολεμένους) που μιλούν σήμερα για Γ΄ και για Δ΄ Ράιχ και για «ναζισμό με το ίδιο πρόσωπο», εναντίον του οποίου έχουν, λέει, κηρύξει έναν (εκ του ασφαλούς) πόλεμο.
elzoni.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απεβίωσε η σπουδαία λαϊκή τραγουδίστρια Πόλυ Πάνου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
