2013-10-05 10:16:07
Γράφει ο Τσανούσης Στάμος
Τις τελευταίες μέρες το τσίρκο της ελληνικής πραγματικότητας περιστρέφεται γύρω απο την Χρυση Αυγή και τις ανακρίσεις που διενεργούνται σχετικά με το αν πρόκειται για εγκληματική οργάνωση ή όχι.
Ένας ολόκληρος λαός στέκεται σχεδόν βραχυκυκλωμένος και παρατηρεί μια κατ' επίφαση δημοκρατία να χρησιμοποιεί εξόχως φασιστικά μέτρα για να καταδιώξει τον εχθρό της. Σοκαριστικά στοιχεια, νέες αποκαλύψεις και νέα πρόσωπα έρχονται στο προσκήνιο και συνθέτουν το παζλ της Χρυσής Αυγής.
Τελευταία πράξη του δράματος είναι η απόφαση της δικαστικής αρχής σχετικά με το ποιούς πρέπει να προφυλακιστεί και ποιούς όχι. Στο κομμάτι αυτό του δράματος, το σύγχρονο παρακράτος, που δεν είναι άλλο από τη δημοσιογραφία, έχει παίξει τα ρέστα του. Οι σχετικές αποφάσεις των ανακριτών δεν έμειναν στο απυρόβλητο όπως συνήθως γίνεται με τις δικαστικές αποφάσεις, είτε αυτές αφορούν εγκληματικές οργανώσεις, είτε αφορούν μεγαλέμπορους ναρκωτικών που αποφυλακίζονται, είτε αφορούν συνδικάτα του εγκλήματος που επίσης αποφυλακίζονται, είτε αφορούν οικονομικά ή άλλα εγκλήματα που η παραγραφή τους έμμεσα τα αθωώνει
. Για όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν υπήρξε αντίστοιχη αντίδραση από κανένα από τα κανάλια και τους δημοσιογράφους που έχουν σεληνιαστεί αυτές τις μέρες με τη δράση της Χρυσής Αυγής. Ούτε καν χλιαρή κριτική.
Κατά την άποψη μου, πρόκειται για ένα καλοστημένη σκηνικό προκειμένου η Χρυσή Αυγή να αυτοκαταστραφεί.
Καταρχήν, η απόφαση της δικαστικής αρχής είναι μια άκρως πολιτική απόφαση. Στην ουσία ένα κόμμα κατηγορείται ως εγκληματική οργάνωση αλλά παρόλα αυτά, δεν τυγχάνουν της ίδιας αντιμετώπισης τα μέλη που την απαρτίζουν. Μιχαλολιάκος και Παππάς, οι δύο δηλαδή άνθρωποι που μπορούν να συντάξουν μια πρόταση με περισσότερες από τρεις λέξεις, βρέθηκαν στη φυλακή ενώ όλα τα στελέχη που βασίζονται στο...θυμικό, κρίθηκαν από τη δικαιοσύνη ως ακίνδυνοι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η Χρυσή Αυγή να βρίσκεται ακέφαλη στην πιο δύσκολη φάση της τελευταίας τριετίας και να βασίζεται σε ανθρώπους που το σύστημα τους έχει ήδη εξετάσει και έχει αποδειχθεί ότι δε μπορούν ούτε να συγκρατήσουν το θυμό τους, ούτε να εκφέρουν πολιτικό λόγο, ούτε να οργανώσουν ένα κόμμα. Το συστήμα το έχει δοκιμάσει πολύ καιρό τώρα, και όποιος πλέον μακρυά από τα γεγονότα και αποστασιοποιημένα θυμηθεί το πρώτο περιστατικό του κυρίου Κασιδιάρη με την κυρία Δούρου και την κυρία Κανέλλη, θα αντιληφθεί ότι οι δύο αυτές κυρίες εκμεταλλέυτηκαν την αδυναμία του συνομιλητή τους να συγκρατείται και τον ανάγκασαν να εκτεθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από εκείνο το περιστατικό, πίσω από τον Κασιδιάρη ήταν ο κύριος Παππάς για να μαζεύει τον αμάζευτο. Ούτε είναι τυχαία η σπουδή των προφυλακισμένων να γράφουν σημειώματα μέσα από τη φυλακή, μήπως και καταφέρουν να δώσουν γραμμή έστω και από αυτή τη θέση.
Στην αδυναμία αυτή και το θυμικό χτυπάει ανελέητα και το έκτρωμα που λέγεται ελληνική δημοσιογραφία, το οποίο είχε να επιδείξει τέτοιο κιτρινισμό από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Φεύγοντας από την Ασφάλεια, τα μέλη της Χρυσής Αυγής που αποφυλακίστηκαν είχαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεβρακώσουν τα Μ.Μ.Ε αλλά δε το έκαναν. Ο λόγος είναι απλός. Τα πολιτικά μέλη που βρίσκονται έξω είναι απλά σαν τον χοντρό που είχαμε όλοι στο σχολείο και που όποτε θέλαμε να τσακωθεί αντί για εμάς του λέγαμε "όρμα, αυτός είπε κάτι για τη μάνα σου". Γι αυτό λοιπόν αντί για κριτική που θα μπορούσε να καταστρέψει την αξιοπιστία της δημοσιογραφίας, αρκέστηκαν σε μπουνιές, κλωτσιές, φτυσίματα και καφέδες. Βούτυρο στο ψωμί των δημοσιογράφων δηλαδή που πέφτουν πιο θεαματικά και από τον Καραγκούνη προκειμένου να πάρουν τη φάση.
Το ναζιστικού τύπου έκτρωμα που λέγεται ελληνική δημοσιογραφία προβαίνει συνεχώς σε έκνομες πράξεις, χωρίς όμως να έχει αντίπαλο που να μπορεί να τις διαχειριστεί. Υλικό της ανάκρισης το οποίο είναι απόρρητο, αναπαράγεται συνεχώς. Πρόσωπα ανθρώπων που οδηγούνται με χειροπέδες στην Ασφάλεια προβάλλονται κανονικά, αντίθετα με κάθε νομοθεσία. Προσωπικά δεδομένα όπως το ποιές ήταν οι αναζητήσεις της κυρίας Ζαρούλια στον υπολογιστή της και τί έψαχνε στη google πάνε περίπατο. Προσωπική αξιοπρέπεια και σεβασμός πάνε περίπατο επίσης με αναφορές στο ποιός βουλευτής κλαίει και ποιός όχι. Οι ειδήσεις αναπαράγονται κατά το δοκούν και η περιγραφή έχει γίνει συνθηματικού χαρακτήρα με λέξεις και εκφράσεις όπως "μόρφωμα", προκειμένου να γραφτούν στο υποσυνείδητο των θεατών όπως επιτάσσουν οι κανόνες της προπαγάνδας.
Ακόμα και η γελοία ετοιμότητα την οποία έχει επιδείξει η ελληνική αστυνομία αποκρύπτεται προκειμένου να είναι το σκηνικό πρέπον και όμορφο. Το βράδυ που γυρνούσε από τον ανακριτή ο κύριος Μιχαλολιάκος, οι πάνοπλοι αστακοί κάπου τον ξεχάσαν και έψαχνε μόνος του σε ποιό τζιπάκι να πάει. Οι έμπειροι ράμπο έβαλαν τον κρατούμενο Παππά σε ένα αυτοκίνητο ξεχνώντας να κλειδώσουν την πόρτα εσωτερικά, με αποτέλεσμα εκείνος να την ανοίγει όποτε θέλει και να λέει τα δικά του. Οι έμπειροι μοτοσικλετιστές κουτουλάνε μεταξύ τους στην ευθεία κατά τη μεταγωγή των κρατουμένων στις φυλακές. Οι κουκουλοφόροι αστυνόμοι επιτρέπουν στον κύριο Μιχαλολιάκο να φιλήσει και να αγκαλιάσει την κόρη του κατά την προσαγωγή του στα δικαστήρια λες και πρόκειται για τη νικήτρια στα καλλιστεία που τρέχει κάποιος να τη συγχαρεί. Αλλά αυτά τα γεγονότα παραμερίζονται διότι θα αλλοίωναν την όψη που έχει το θεληματικό πιγούνι της ελληνικής δημοκρατίας την ώρα που καταδιώκει τον εχθρό της.
Το σκηνικό αυτό απολαμβάνουν με ερωτικό σχεδόν τρόπο οι εντολοδόχοι του μορφώματος που λέγεται ελληνική δημοσιογραφία, δηλαδή οι πολιτικοί. Τους ευνοεί άλλωστε αυτή η υπερπληροφόρηση εργολαβικού τύπου από πλευράς δημοσιογράφων, καθώς με την πληθώρα ειδήσεων και βίντεο σχετικών με τη Χρυσή Αυγή, άλλα θέματα απλά δεν χωρούν και ξεχνιούνται. Ειδήσεις αναφορικά με τις νέες διατάξεις που επιτρέπουν την εκχώρηση ακινήτων στο δημόσιο προκειμένου να εξοφληθούν τα χρέη του ιδιοκτήτη ούτε που προβάλλονται. Ειδήσεις όπως ο χαρακτηρισμός ολόκληρων νησιών ως αρχαιολογικούς χώρους, γεγονός που κόβει την επικοινωνία της ενδεχόμενης ελληνικής ΑΟΖ με την αντίστοιχη Κυπριακή, ή όπως η πρόβλεψη για ανεργία στο 34%, πολύ βολικά ξεχνιούνται και δεν αναπαράγονται. Ειδήσεις όπως η παρέμβαση της προέδρου της ένωσης δικαστών κας Βασιλικής Θάνου σχετικά με δημοσιογράφους-ανακριτές αποσιωπούνται. Ειδήσεις όπως η φράση του πρωθυπουργού της χώρας ότι τελειώσαμε με το ένα άκρο, να αναλάβουμε και το άλλο (δηλαδή την αριστερά), δεν κινούν το ενδιαφέρον του μορφώματος που λέγεται ελληνική δημοσιογραφία.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι η πολιτική βρίσκεται σε έναν ιδιότυπο πόλεμο εξουσίας. Συστημικοί εναντίον αντισυστημικών με όλα τα μέσα που το δίκαιο του ισχυρού επιτρέπει. Δεν πρόκειται για έναν αγώνα της δημοκρατίας έναντι της απολυταρχίας γιατί πολύ απλά δεν πρόκειται για δημοκρατικά κόμματα εξουσίας. Κόμματα που πίσω από τα προσωπεία υπηρετούν μόνο τον ολοκληρωτισμό. Κόμματα που αδιαφορούν για τη λαϊκή εντολή, κόμματα που αθετούν τις προγραμματικές τους δηλώσεις. Αυτοπροσδιορίζονται ως δημοκρατικά προκειμένου να δικαιολογήσουν τον αδυσώπητο αγώνα εξουσίας στον οποίο έχουν περιέλθει. Σε αυτό τον πόλεμο όλοι οι Έλληνες πρέπει να μείνουν αμέτοχοι. Δεν τους αφορά, δεν είναι για το καλό τους, δε νοιάζεται κανένας γι αυτούς. Αντί λοιπόν ένας λαός να καταλήξει εγκεφαλικά νεκρός μέσα από άθλια δελτία ειδήσεων, τα οποία έχουν γίνει το χειρότερο παρακράτος που έχει ζήσει η Ελλάδα, ας επιτρέψει στους φασίστες όλων των τόνων να αλληλοεξοντωθούν πολιτικά. Οι μεγαλύτεροι ας θυμηθούν σε αναλογία τις ημέρες του ψυχρού πολέμου όπου Η.Π.Α και Ε.Σ.Σ.Δ. έπαιζαν πετροπόλεμο στο κεφάλι των υπόλοιπων λαών.
Όσο λοιπόν ο Έλληνας έχει να επιλέξει ανάμεσα σε κόμματα που κανένα δε τηρεί το νόμο, όσο ο Ελληνας δέχεται πλύση εγκεφάλου από τη δημοσιογραφία που δε σέβεται κανέναν νόμο, θα είναι ανάμεσα σε κακές επιλογές. Αντί λοιπόν να επιλέξουμε το λιγότερο κακό ας αποδείξουμε ότι μας αξίζει το καλό.
stsanoussis.blogspot.gr
Τις τελευταίες μέρες το τσίρκο της ελληνικής πραγματικότητας περιστρέφεται γύρω απο την Χρυση Αυγή και τις ανακρίσεις που διενεργούνται σχετικά με το αν πρόκειται για εγκληματική οργάνωση ή όχι.
Ένας ολόκληρος λαός στέκεται σχεδόν βραχυκυκλωμένος και παρατηρεί μια κατ' επίφαση δημοκρατία να χρησιμοποιεί εξόχως φασιστικά μέτρα για να καταδιώξει τον εχθρό της. Σοκαριστικά στοιχεια, νέες αποκαλύψεις και νέα πρόσωπα έρχονται στο προσκήνιο και συνθέτουν το παζλ της Χρυσής Αυγής.
Τελευταία πράξη του δράματος είναι η απόφαση της δικαστικής αρχής σχετικά με το ποιούς πρέπει να προφυλακιστεί και ποιούς όχι. Στο κομμάτι αυτό του δράματος, το σύγχρονο παρακράτος, που δεν είναι άλλο από τη δημοσιογραφία, έχει παίξει τα ρέστα του. Οι σχετικές αποφάσεις των ανακριτών δεν έμειναν στο απυρόβλητο όπως συνήθως γίνεται με τις δικαστικές αποφάσεις, είτε αυτές αφορούν εγκληματικές οργανώσεις, είτε αφορούν μεγαλέμπορους ναρκωτικών που αποφυλακίζονται, είτε αφορούν συνδικάτα του εγκλήματος που επίσης αποφυλακίζονται, είτε αφορούν οικονομικά ή άλλα εγκλήματα που η παραγραφή τους έμμεσα τα αθωώνει
Κατά την άποψη μου, πρόκειται για ένα καλοστημένη σκηνικό προκειμένου η Χρυσή Αυγή να αυτοκαταστραφεί.
Καταρχήν, η απόφαση της δικαστικής αρχής είναι μια άκρως πολιτική απόφαση. Στην ουσία ένα κόμμα κατηγορείται ως εγκληματική οργάνωση αλλά παρόλα αυτά, δεν τυγχάνουν της ίδιας αντιμετώπισης τα μέλη που την απαρτίζουν. Μιχαλολιάκος και Παππάς, οι δύο δηλαδή άνθρωποι που μπορούν να συντάξουν μια πρόταση με περισσότερες από τρεις λέξεις, βρέθηκαν στη φυλακή ενώ όλα τα στελέχη που βασίζονται στο...θυμικό, κρίθηκαν από τη δικαιοσύνη ως ακίνδυνοι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η Χρυσή Αυγή να βρίσκεται ακέφαλη στην πιο δύσκολη φάση της τελευταίας τριετίας και να βασίζεται σε ανθρώπους που το σύστημα τους έχει ήδη εξετάσει και έχει αποδειχθεί ότι δε μπορούν ούτε να συγκρατήσουν το θυμό τους, ούτε να εκφέρουν πολιτικό λόγο, ούτε να οργανώσουν ένα κόμμα. Το συστήμα το έχει δοκιμάσει πολύ καιρό τώρα, και όποιος πλέον μακρυά από τα γεγονότα και αποστασιοποιημένα θυμηθεί το πρώτο περιστατικό του κυρίου Κασιδιάρη με την κυρία Δούρου και την κυρία Κανέλλη, θα αντιληφθεί ότι οι δύο αυτές κυρίες εκμεταλλέυτηκαν την αδυναμία του συνομιλητή τους να συγκρατείται και τον ανάγκασαν να εκτεθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από εκείνο το περιστατικό, πίσω από τον Κασιδιάρη ήταν ο κύριος Παππάς για να μαζεύει τον αμάζευτο. Ούτε είναι τυχαία η σπουδή των προφυλακισμένων να γράφουν σημειώματα μέσα από τη φυλακή, μήπως και καταφέρουν να δώσουν γραμμή έστω και από αυτή τη θέση.
Στην αδυναμία αυτή και το θυμικό χτυπάει ανελέητα και το έκτρωμα που λέγεται ελληνική δημοσιογραφία, το οποίο είχε να επιδείξει τέτοιο κιτρινισμό από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Φεύγοντας από την Ασφάλεια, τα μέλη της Χρυσής Αυγής που αποφυλακίστηκαν είχαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεβρακώσουν τα Μ.Μ.Ε αλλά δε το έκαναν. Ο λόγος είναι απλός. Τα πολιτικά μέλη που βρίσκονται έξω είναι απλά σαν τον χοντρό που είχαμε όλοι στο σχολείο και που όποτε θέλαμε να τσακωθεί αντί για εμάς του λέγαμε "όρμα, αυτός είπε κάτι για τη μάνα σου". Γι αυτό λοιπόν αντί για κριτική που θα μπορούσε να καταστρέψει την αξιοπιστία της δημοσιογραφίας, αρκέστηκαν σε μπουνιές, κλωτσιές, φτυσίματα και καφέδες. Βούτυρο στο ψωμί των δημοσιογράφων δηλαδή που πέφτουν πιο θεαματικά και από τον Καραγκούνη προκειμένου να πάρουν τη φάση.
Το ναζιστικού τύπου έκτρωμα που λέγεται ελληνική δημοσιογραφία προβαίνει συνεχώς σε έκνομες πράξεις, χωρίς όμως να έχει αντίπαλο που να μπορεί να τις διαχειριστεί. Υλικό της ανάκρισης το οποίο είναι απόρρητο, αναπαράγεται συνεχώς. Πρόσωπα ανθρώπων που οδηγούνται με χειροπέδες στην Ασφάλεια προβάλλονται κανονικά, αντίθετα με κάθε νομοθεσία. Προσωπικά δεδομένα όπως το ποιές ήταν οι αναζητήσεις της κυρίας Ζαρούλια στον υπολογιστή της και τί έψαχνε στη google πάνε περίπατο. Προσωπική αξιοπρέπεια και σεβασμός πάνε περίπατο επίσης με αναφορές στο ποιός βουλευτής κλαίει και ποιός όχι. Οι ειδήσεις αναπαράγονται κατά το δοκούν και η περιγραφή έχει γίνει συνθηματικού χαρακτήρα με λέξεις και εκφράσεις όπως "μόρφωμα", προκειμένου να γραφτούν στο υποσυνείδητο των θεατών όπως επιτάσσουν οι κανόνες της προπαγάνδας.
Ακόμα και η γελοία ετοιμότητα την οποία έχει επιδείξει η ελληνική αστυνομία αποκρύπτεται προκειμένου να είναι το σκηνικό πρέπον και όμορφο. Το βράδυ που γυρνούσε από τον ανακριτή ο κύριος Μιχαλολιάκος, οι πάνοπλοι αστακοί κάπου τον ξεχάσαν και έψαχνε μόνος του σε ποιό τζιπάκι να πάει. Οι έμπειροι ράμπο έβαλαν τον κρατούμενο Παππά σε ένα αυτοκίνητο ξεχνώντας να κλειδώσουν την πόρτα εσωτερικά, με αποτέλεσμα εκείνος να την ανοίγει όποτε θέλει και να λέει τα δικά του. Οι έμπειροι μοτοσικλετιστές κουτουλάνε μεταξύ τους στην ευθεία κατά τη μεταγωγή των κρατουμένων στις φυλακές. Οι κουκουλοφόροι αστυνόμοι επιτρέπουν στον κύριο Μιχαλολιάκο να φιλήσει και να αγκαλιάσει την κόρη του κατά την προσαγωγή του στα δικαστήρια λες και πρόκειται για τη νικήτρια στα καλλιστεία που τρέχει κάποιος να τη συγχαρεί. Αλλά αυτά τα γεγονότα παραμερίζονται διότι θα αλλοίωναν την όψη που έχει το θεληματικό πιγούνι της ελληνικής δημοκρατίας την ώρα που καταδιώκει τον εχθρό της.
Το σκηνικό αυτό απολαμβάνουν με ερωτικό σχεδόν τρόπο οι εντολοδόχοι του μορφώματος που λέγεται ελληνική δημοσιογραφία, δηλαδή οι πολιτικοί. Τους ευνοεί άλλωστε αυτή η υπερπληροφόρηση εργολαβικού τύπου από πλευράς δημοσιογράφων, καθώς με την πληθώρα ειδήσεων και βίντεο σχετικών με τη Χρυσή Αυγή, άλλα θέματα απλά δεν χωρούν και ξεχνιούνται. Ειδήσεις αναφορικά με τις νέες διατάξεις που επιτρέπουν την εκχώρηση ακινήτων στο δημόσιο προκειμένου να εξοφληθούν τα χρέη του ιδιοκτήτη ούτε που προβάλλονται. Ειδήσεις όπως ο χαρακτηρισμός ολόκληρων νησιών ως αρχαιολογικούς χώρους, γεγονός που κόβει την επικοινωνία της ενδεχόμενης ελληνικής ΑΟΖ με την αντίστοιχη Κυπριακή, ή όπως η πρόβλεψη για ανεργία στο 34%, πολύ βολικά ξεχνιούνται και δεν αναπαράγονται. Ειδήσεις όπως η παρέμβαση της προέδρου της ένωσης δικαστών κας Βασιλικής Θάνου σχετικά με δημοσιογράφους-ανακριτές αποσιωπούνται. Ειδήσεις όπως η φράση του πρωθυπουργού της χώρας ότι τελειώσαμε με το ένα άκρο, να αναλάβουμε και το άλλο (δηλαδή την αριστερά), δεν κινούν το ενδιαφέρον του μορφώματος που λέγεται ελληνική δημοσιογραφία.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι η πολιτική βρίσκεται σε έναν ιδιότυπο πόλεμο εξουσίας. Συστημικοί εναντίον αντισυστημικών με όλα τα μέσα που το δίκαιο του ισχυρού επιτρέπει. Δεν πρόκειται για έναν αγώνα της δημοκρατίας έναντι της απολυταρχίας γιατί πολύ απλά δεν πρόκειται για δημοκρατικά κόμματα εξουσίας. Κόμματα που πίσω από τα προσωπεία υπηρετούν μόνο τον ολοκληρωτισμό. Κόμματα που αδιαφορούν για τη λαϊκή εντολή, κόμματα που αθετούν τις προγραμματικές τους δηλώσεις. Αυτοπροσδιορίζονται ως δημοκρατικά προκειμένου να δικαιολογήσουν τον αδυσώπητο αγώνα εξουσίας στον οποίο έχουν περιέλθει. Σε αυτό τον πόλεμο όλοι οι Έλληνες πρέπει να μείνουν αμέτοχοι. Δεν τους αφορά, δεν είναι για το καλό τους, δε νοιάζεται κανένας γι αυτούς. Αντί λοιπόν ένας λαός να καταλήξει εγκεφαλικά νεκρός μέσα από άθλια δελτία ειδήσεων, τα οποία έχουν γίνει το χειρότερο παρακράτος που έχει ζήσει η Ελλάδα, ας επιτρέψει στους φασίστες όλων των τόνων να αλληλοεξοντωθούν πολιτικά. Οι μεγαλύτεροι ας θυμηθούν σε αναλογία τις ημέρες του ψυχρού πολέμου όπου Η.Π.Α και Ε.Σ.Σ.Δ. έπαιζαν πετροπόλεμο στο κεφάλι των υπόλοιπων λαών.
Όσο λοιπόν ο Έλληνας έχει να επιλέξει ανάμεσα σε κόμματα που κανένα δε τηρεί το νόμο, όσο ο Ελληνας δέχεται πλύση εγκεφάλου από τη δημοσιογραφία που δε σέβεται κανέναν νόμο, θα είναι ανάμεσα σε κακές επιλογές. Αντί λοιπόν να επιλέξουμε το λιγότερο κακό ας αποδείξουμε ότι μας αξίζει το καλό.
stsanoussis.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αεριοκίνηση: 200 χιλιόμετρα με… 10 ευρώ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
