2013-10-10 19:30:08
Ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου Ζιλ Ντεάν, σε συνέντευξη που παραχώρησε σήμερα στην γαλλόφωνη εφημερίδα Soir, είπε ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να βαδίσει στα βήματα της Ελλάδας.
Η συνέντευξη έχει τίτλο: «Η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι η Ελλάδα του κόσμου» και σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό του Βελγίου, «αν οι Ευρωπαίοι πολίτες θέλουν να έχουν μία φωνή, θα είναι μία «ευρωπαϊκή φωνή». «Εάν δεν το πετύχουμε, τότε οι άλλοι θα αποφασίζουν για εμάς. Είναι η διαφορά ανάμεσα σε μία Ευρώπη παγκόσμιος παίχτης, με πραγματική επιρροή ή μία Ευρώπη που έγινε η Ελλάδα του κόσμου» δηλώνει ο Ζ. Νταέν και συνεχίζει λέγοντας: «Η Δημοκρατία είναι ένα εύθραυστο λουλούδι, που απέδειξε ότι μπορεί να αυτοκαταστραφεί, με δημοκρατικό τρόπο. Ελπίζω ότι, όπως μετά από την κρίση του 30, δεν θα χρειαστούμε και πάλι να ξαναρχίσουμε από το μηδέν».
Ο Ζ. Νταέν τονίζει ότι δεν τον φόβισε η πιθανότητα έκρηξης της Ευρώπης, λέγοντας ότι υπήρξε βούληση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τη στιγμή που χρειαζόταν πραγματικά
. Θέτει ως πρώτη προτεραιότητα της Ευρώπης τη δημιουργία ενός μηχανισμού αλληλεγγύης στην ΕΕ, η οποία, όπως λέει, απαιτεί την αλλαγή των Συνθηκών. «Ενίοτε διερωτώμαι γιατί δεν προχωράμε πιο γρήγορα. Σπαταλάμε χρήματα για την επιστημονική έρευνα, για την αναπτυξιακή βοήθεια, την άμυνα, διότι καθόμαστε ο καθένας στη γωνιά του. Στον τομέα της Άμυνας, μπορούμε να εξοικονομήσουμε χρήματα» δηλώνει χαρακτηριστικά.
Εξάλλου, ερωτηθείς για το ρόλο του γαλλο-γερμανικού ζεύγους, ο Ζ. Νταέν απαντά ότι «ο άξονας αυτός έχει τεράστια ιστορική σημασία». Συνεχίζει λέγοντας ότι η λειτουργία του εξαρτάται από τα άτομα και σήμερα φαίνεται λίγο πιο δύσκολη. Αλλά από τότε που το διακρατικό στοιχείο απέκτησε μεγάλο βάρος, υπάρχει όλο και περισσότερη ανάγκη οι μεγάλες χώρες να κατανοούν η μία την άλλη. «Μόνο αν ο ρόλος της Επιτροπής αυξηθεί, αυτό μπορεί να αλλάξει. Μία ισχυρότερη και πιο μικρή σε μέγεθος Επιτροπή, είναι η καλύτερη εγγύηση για τα μικρά κράτη-μέλη. Μία Επιτροπή των 28, δεν θα μπορέσει ποτέ να λειτουργήσει ως πραγματικό κολέγιο. Η συνήθεια να αντλούνται οι πρόεδροι της Επιτροπής ανάμεσα στους πρώην πρωθυπουργούς, δεν βοήθησε επίσης. Οι μεγάλοι πρόεδροι του παρελθόντος δεν ήταν πρώην αρχηγοί κυβερνήσεων» απαντά ο Ζ. Νταέν
Παράλληλα, εκφράζει την πεποίθηση ότι σε δέκα χρόνια η Ευρώπη θα είναι πιο μακριά απ” ό,τι φανταζόμαστε σήμερα. «Εάν είχαμε πει στο Σούμαν, στον Αντενάουερ και στους άλλους πατέρες-ιδρυτές της Ευρώπης με τι θα έμοιαζε η Ευρώπη σήμερα, δεν θα μας πίστευαν. Από το ξέσπασμα της κρίσης το 2008, μέχρι σήμερα, πολύ σημαντικά βήματα πραγματοποιήθηκαν. Πολλές φορές βέβαια, ήταν λίγα ή πολύ αργοπορημένα, διότι η Γερμανία κινείται μόνον όταν είναι πεπεισμένη ότι υπάρχει κίνδυνος. Τότε μόνο είναι έτοιμη να πράξει εκείνα που είχε ορκιστεί ότι δεν θα έκανε ποτέ. Γι” αυτό πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα θα δημιουργηθούν τα ευρωομόλογα. Στις τελευταίες εκλογές φάνηκε ότι ο γερμανικός λαός δεν επιθυμεί να εγκαταλείψει την ευρωπαϊκή ιδέα. Το πρόβλημα είναι η διαδικασία απόφασης με ομοφωνία. Γι” αυτό, χρειάζεται αλλαγή των Συνθηκών» σημειώνει ο Ζ. Ντάεν στη Soir.
Σχετικά με το χάσμα Βορρά-Νότου, ο Ζ. Νταέν απαντά: «Πριν από 15 χρόνια είχαμε πολλές διαφορές σχετικά με την ένταξη των χωρών του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ: τότε, το αναπτυξιακό χάσμα Ανατολικών-Δυτικών χωρών μας φόβιζε. Τώρα, η κρίση χρέους προκάλεσε ένα νέο χάσμα, όπου αντιπαραθέτονται οι χώρες οι οποίες θεωρούνται συνετές σε δημοσιονομικά θέματα και εκείνες που υποτιθέμενα, δεν είναι. Ας θυμηθούμε ότι αντιμετωπίστηκε σοβαρά η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η κυβέρνηση του Ηνωμένου-Βασιλείου, μέλος του «Βόρειου κλαμπ», αν και δεν ανήκει στην Ευρωζώνη, θέλει να υποβάλει σε δημοψήφισμα την ίδια την παραμονή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αποσχιστικές τάσεις στη Σκοτία, στην Καταλονία και κυρίως το υποτιθέμενο φλαμανδικό αποσχιστικό κίνημα, ανησυχούν τους Ευρωπαίους ηγέτες πολύ περισσότερο απ” ό,τι το παραδέχονται δημοσίως. Ανάμεσα στο σχεδόν ουτοπικό ιδανικό μιας ενοποιημένης ηπείρου, και την ικανότητα σύγκλισης, περιορισμένης σε μία πιο μικρή ομάδα χωρών, ο καθένας μπορεί να βάλει τον πήχη όπου τον βολεύει. Θα λυθεί το ερώτημα αυτό ποτέ; Δεν είμαι βέβαιος».
Τέλος, σχετικά με την πρόσφατη τραγωδία της Λαμπεντούζα, ο Ζ. Νταέν αναφέρει: «Δεν μπορούμε να αφήνουμε την φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων στο κράτος-μέλος όπου εκείνο βρίσκεται. Πρέπει να υπάρξει κοινή χρηματοδότηση και ένα ευρωπαϊκό σώμα φυλάκων των συνόρων».
Καθημερινή logioshermes
Η συνέντευξη έχει τίτλο: «Η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι η Ελλάδα του κόσμου» και σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό του Βελγίου, «αν οι Ευρωπαίοι πολίτες θέλουν να έχουν μία φωνή, θα είναι μία «ευρωπαϊκή φωνή». «Εάν δεν το πετύχουμε, τότε οι άλλοι θα αποφασίζουν για εμάς. Είναι η διαφορά ανάμεσα σε μία Ευρώπη παγκόσμιος παίχτης, με πραγματική επιρροή ή μία Ευρώπη που έγινε η Ελλάδα του κόσμου» δηλώνει ο Ζ. Νταέν και συνεχίζει λέγοντας: «Η Δημοκρατία είναι ένα εύθραυστο λουλούδι, που απέδειξε ότι μπορεί να αυτοκαταστραφεί, με δημοκρατικό τρόπο. Ελπίζω ότι, όπως μετά από την κρίση του 30, δεν θα χρειαστούμε και πάλι να ξαναρχίσουμε από το μηδέν».
Ο Ζ. Νταέν τονίζει ότι δεν τον φόβισε η πιθανότητα έκρηξης της Ευρώπης, λέγοντας ότι υπήρξε βούληση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τη στιγμή που χρειαζόταν πραγματικά
Εξάλλου, ερωτηθείς για το ρόλο του γαλλο-γερμανικού ζεύγους, ο Ζ. Νταέν απαντά ότι «ο άξονας αυτός έχει τεράστια ιστορική σημασία». Συνεχίζει λέγοντας ότι η λειτουργία του εξαρτάται από τα άτομα και σήμερα φαίνεται λίγο πιο δύσκολη. Αλλά από τότε που το διακρατικό στοιχείο απέκτησε μεγάλο βάρος, υπάρχει όλο και περισσότερη ανάγκη οι μεγάλες χώρες να κατανοούν η μία την άλλη. «Μόνο αν ο ρόλος της Επιτροπής αυξηθεί, αυτό μπορεί να αλλάξει. Μία ισχυρότερη και πιο μικρή σε μέγεθος Επιτροπή, είναι η καλύτερη εγγύηση για τα μικρά κράτη-μέλη. Μία Επιτροπή των 28, δεν θα μπορέσει ποτέ να λειτουργήσει ως πραγματικό κολέγιο. Η συνήθεια να αντλούνται οι πρόεδροι της Επιτροπής ανάμεσα στους πρώην πρωθυπουργούς, δεν βοήθησε επίσης. Οι μεγάλοι πρόεδροι του παρελθόντος δεν ήταν πρώην αρχηγοί κυβερνήσεων» απαντά ο Ζ. Νταέν
Παράλληλα, εκφράζει την πεποίθηση ότι σε δέκα χρόνια η Ευρώπη θα είναι πιο μακριά απ” ό,τι φανταζόμαστε σήμερα. «Εάν είχαμε πει στο Σούμαν, στον Αντενάουερ και στους άλλους πατέρες-ιδρυτές της Ευρώπης με τι θα έμοιαζε η Ευρώπη σήμερα, δεν θα μας πίστευαν. Από το ξέσπασμα της κρίσης το 2008, μέχρι σήμερα, πολύ σημαντικά βήματα πραγματοποιήθηκαν. Πολλές φορές βέβαια, ήταν λίγα ή πολύ αργοπορημένα, διότι η Γερμανία κινείται μόνον όταν είναι πεπεισμένη ότι υπάρχει κίνδυνος. Τότε μόνο είναι έτοιμη να πράξει εκείνα που είχε ορκιστεί ότι δεν θα έκανε ποτέ. Γι” αυτό πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα θα δημιουργηθούν τα ευρωομόλογα. Στις τελευταίες εκλογές φάνηκε ότι ο γερμανικός λαός δεν επιθυμεί να εγκαταλείψει την ευρωπαϊκή ιδέα. Το πρόβλημα είναι η διαδικασία απόφασης με ομοφωνία. Γι” αυτό, χρειάζεται αλλαγή των Συνθηκών» σημειώνει ο Ζ. Ντάεν στη Soir.
Σχετικά με το χάσμα Βορρά-Νότου, ο Ζ. Νταέν απαντά: «Πριν από 15 χρόνια είχαμε πολλές διαφορές σχετικά με την ένταξη των χωρών του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ: τότε, το αναπτυξιακό χάσμα Ανατολικών-Δυτικών χωρών μας φόβιζε. Τώρα, η κρίση χρέους προκάλεσε ένα νέο χάσμα, όπου αντιπαραθέτονται οι χώρες οι οποίες θεωρούνται συνετές σε δημοσιονομικά θέματα και εκείνες που υποτιθέμενα, δεν είναι. Ας θυμηθούμε ότι αντιμετωπίστηκε σοβαρά η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η κυβέρνηση του Ηνωμένου-Βασιλείου, μέλος του «Βόρειου κλαμπ», αν και δεν ανήκει στην Ευρωζώνη, θέλει να υποβάλει σε δημοψήφισμα την ίδια την παραμονή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αποσχιστικές τάσεις στη Σκοτία, στην Καταλονία και κυρίως το υποτιθέμενο φλαμανδικό αποσχιστικό κίνημα, ανησυχούν τους Ευρωπαίους ηγέτες πολύ περισσότερο απ” ό,τι το παραδέχονται δημοσίως. Ανάμεσα στο σχεδόν ουτοπικό ιδανικό μιας ενοποιημένης ηπείρου, και την ικανότητα σύγκλισης, περιορισμένης σε μία πιο μικρή ομάδα χωρών, ο καθένας μπορεί να βάλει τον πήχη όπου τον βολεύει. Θα λυθεί το ερώτημα αυτό ποτέ; Δεν είμαι βέβαιος».
Τέλος, σχετικά με την πρόσφατη τραγωδία της Λαμπεντούζα, ο Ζ. Νταέν αναφέρει: «Δεν μπορούμε να αφήνουμε την φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων στο κράτος-μέλος όπου εκείνο βρίσκεται. Πρέπει να υπάρξει κοινή χρηματοδότηση και ένα ευρωπαϊκό σώμα φυλάκων των συνόρων».
Καθημερινή logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
