2013-10-11 16:28:17
Réseau International (Γαλλία) (μτφ. Κριστιάν)
Οι κρίσεις έχουν κάτι το θετικό, ξεκαθαρίζουν πολλές καταστάσεις και σχεδιάζουν καλύτερα τις γραμμές θραύσης ρίχνοντας τις μάσκες.
Η συριακή κρίση δεν ξέφυγε από τον κανόνα.
Εκτός από την αληθινή φύση της διεθνούς τρομοκρατίας, μας αποκάλυψε μια Ευρώπη-αποικία και ιδιαίτερα στην περίπτωσή μας, μια θανούσα Γαλλία εκατό λεύγες από το τι πιστεύει ακόμα ότι είναι ή από αυτό που εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πίστευαν ότι ήταν.
Στην εποχή του Σαρκοζί, με τον Bernard Kouchner υπουργό Εξωτερικών, η θαμπάδα ήταν ακόμη δυνατή.
Σήμερα, με τον Φρανσουά Ολάντ, πλαισιωμένο από έναν Manuel Valls και έναν Laurent Fabius, όλα έγιναν σαφή.
Η πολιτική στη Γαλλία, περιορίζεται πλέον μόνο σε εκλογικούς ελιγμούς.
Για τα ΜΜΕ, όπως και για τον προ-προγραμματισμένο πολίτη, το να μιλάς για πολιτική είναι να συζητάς για την ισορροπία της δύναμης των πολιτικών ανδρών και ομάδων, να μάθεις ποιος θα εκλεγεί ή θα ηττηθεί, να υποστηρίξεις δηλώσεις τις οποίες ήδη μέτρησες πόσο κενές είναι, αλλά για τις οποίες δεν μπορείς να μη μιλήσεις, και πάντα, να γυρίσουμε πίσω στο αιώνιο και άκαρπο αγώνα Αριστερά-Δεξιά ενισχυμένο με λίγη σάλτσα από τα άκρα, από τις δύο πλευρές για το καλό μέτρο.
Αλλά η πραγματική πολιτική, αυτή που καθορίζει το μέλλον των Γάλλων και της Γαλλίας, αποφασίζεται αλλού. Προσδιορίζεται στο εξωτερικό.
Η κυβέρνηση μαστίζεται κυριολεκτικά από πράκτορες, οι οποίοι, είτε με τις ενέργειές τους, είτε το δηλώνουν ανοιχτά, είναι περισσότερο στην υπηρεσία του εξωτερικού παρά εκείνων που τους εξέλεξαν.
Εργαζόμενοι με διπλή απασχόληση, οι παράγοντες αυτοί φαίνονται να αμείβονται προφανώς καλύτερα από τους ξένους εργοδότες τους παρά από το γαλλικό λαό.
Αλλά το αποτέλεσμα είναι μπροστά μας, οι πολίτες δεν μετράνε.
Με τη συριακή κρίση, οι απαιτήσεις και οι εξωτερικές πιέσεις έγιναν τέτοιες που έπεσαν πολλές μάσκες. Όλοι αυτοί οι πράκτορες χρησιμοποιούνται μόνο για τη διαχείριση των υποθέσεων της Γαλλίας από το εξωτερικό. Χρησιμοποιούνται επίσης για να προσφέρουν, σε διεθνές πλαίσιο, το βάρος της Γαλλίας, το οποίο, παρ 'όλα αυτά, εξακολουθεί να έχει ακόμα αρκετά υπολείμματα να σπαταλήσει.
Από το Υπουργείο Εσωτερικών μέχρι το Υπουργείο Εξωτερικών, μέσω του Υπουργείου Άμυνας, δεν ξέρουμε πλέον ποιος δουλεύει για ποιον.
Δείτε σχετικά αυτό το άρθρο της La Plume à Gratter .
Στο Quai d'Orsay (σ.μ
. Υπουργείο Εξωτερικών), τα πράγματα φαίνονται ακόμη χειρότερα.
Τα τελευταία υπολείμματα της διπλωματίας, η οποία ήταν κάποτε γνωστή σε όλο τον κόσμο, τώρα τείνουν να καταστραφούν μόνιμα.
Οι αραβολόγοι διπλωμάτες , αυτοί που γνωρίζουν όλα τα προβλήματα των αραβικών χωρών με λεπτομέρειες και οι οποίοι απέδειξαν την αξία τους, όταν η Γαλλία χρειάστηκε να υπερασπιστεί τα ίδια τα συμφέροντά της, στέλλονται αλλού σε όλο τον κόσμο, ένας στην Νότια Αμερική, ο άλλος στη Βόρεια Ευρώπη, και αντικαταστάθηκαν από άλλους διπλωμάτες περισσότερο ικανούς να υπερασπιστούν τα ξένα συμφέροντα. Ένα άρθρο του Georges Malbrunot (Φιγκαρό) μας φωτίζει για ορισμένες λεπτομέρειες αυτών των αλλαγών.
Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και οι πρεσβευτές, που αντιπροσωπεύουν τη Γαλλία και τους Γάλλους, διορίζονται από το εξωτερικό.
Ιδωμένο από το εξωτερικό, οι παρατηρητές πρέπει να το διασκεδάσουν, και αναρωτιούνται πόσο μακριά θα δεχθεί αυτό το έθνος, άλλοτε υπερήφανο για την επανάστασή του, τη ισχύ και την ιστορία του, να απαξιωθεί.
Μέχρι πότε θα δεχτεί να το φτύνουν ανοικτά στο πρόσωπο χωρίς να τολμά να αντιδράσει και να δείξει κάποια υπερηφάνεια;
Avic
http://avicennesy.wordpress.com/2013/10/07/un-gouvernement-francais-au-service-de-letranger/
Οι κρίσεις έχουν κάτι το θετικό, ξεκαθαρίζουν πολλές καταστάσεις και σχεδιάζουν καλύτερα τις γραμμές θραύσης ρίχνοντας τις μάσκες.
Η συριακή κρίση δεν ξέφυγε από τον κανόνα.
Εκτός από την αληθινή φύση της διεθνούς τρομοκρατίας, μας αποκάλυψε μια Ευρώπη-αποικία και ιδιαίτερα στην περίπτωσή μας, μια θανούσα Γαλλία εκατό λεύγες από το τι πιστεύει ακόμα ότι είναι ή από αυτό που εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πίστευαν ότι ήταν.
Στην εποχή του Σαρκοζί, με τον Bernard Kouchner υπουργό Εξωτερικών, η θαμπάδα ήταν ακόμη δυνατή.
Σήμερα, με τον Φρανσουά Ολάντ, πλαισιωμένο από έναν Manuel Valls και έναν Laurent Fabius, όλα έγιναν σαφή.
Η πολιτική στη Γαλλία, περιορίζεται πλέον μόνο σε εκλογικούς ελιγμούς.
Για τα ΜΜΕ, όπως και για τον προ-προγραμματισμένο πολίτη, το να μιλάς για πολιτική είναι να συζητάς για την ισορροπία της δύναμης των πολιτικών ανδρών και ομάδων, να μάθεις ποιος θα εκλεγεί ή θα ηττηθεί, να υποστηρίξεις δηλώσεις τις οποίες ήδη μέτρησες πόσο κενές είναι, αλλά για τις οποίες δεν μπορείς να μη μιλήσεις, και πάντα, να γυρίσουμε πίσω στο αιώνιο και άκαρπο αγώνα Αριστερά-Δεξιά ενισχυμένο με λίγη σάλτσα από τα άκρα, από τις δύο πλευρές για το καλό μέτρο.
Αλλά η πραγματική πολιτική, αυτή που καθορίζει το μέλλον των Γάλλων και της Γαλλίας, αποφασίζεται αλλού. Προσδιορίζεται στο εξωτερικό.
Η κυβέρνηση μαστίζεται κυριολεκτικά από πράκτορες, οι οποίοι, είτε με τις ενέργειές τους, είτε το δηλώνουν ανοιχτά, είναι περισσότερο στην υπηρεσία του εξωτερικού παρά εκείνων που τους εξέλεξαν.
Εργαζόμενοι με διπλή απασχόληση, οι παράγοντες αυτοί φαίνονται να αμείβονται προφανώς καλύτερα από τους ξένους εργοδότες τους παρά από το γαλλικό λαό.
Αλλά το αποτέλεσμα είναι μπροστά μας, οι πολίτες δεν μετράνε.
Με τη συριακή κρίση, οι απαιτήσεις και οι εξωτερικές πιέσεις έγιναν τέτοιες που έπεσαν πολλές μάσκες. Όλοι αυτοί οι πράκτορες χρησιμοποιούνται μόνο για τη διαχείριση των υποθέσεων της Γαλλίας από το εξωτερικό. Χρησιμοποιούνται επίσης για να προσφέρουν, σε διεθνές πλαίσιο, το βάρος της Γαλλίας, το οποίο, παρ 'όλα αυτά, εξακολουθεί να έχει ακόμα αρκετά υπολείμματα να σπαταλήσει.
Από το Υπουργείο Εσωτερικών μέχρι το Υπουργείο Εξωτερικών, μέσω του Υπουργείου Άμυνας, δεν ξέρουμε πλέον ποιος δουλεύει για ποιον.
Δείτε σχετικά αυτό το άρθρο της La Plume à Gratter .
Στο Quai d'Orsay (σ.μ
Τα τελευταία υπολείμματα της διπλωματίας, η οποία ήταν κάποτε γνωστή σε όλο τον κόσμο, τώρα τείνουν να καταστραφούν μόνιμα.
Οι αραβολόγοι διπλωμάτες , αυτοί που γνωρίζουν όλα τα προβλήματα των αραβικών χωρών με λεπτομέρειες και οι οποίοι απέδειξαν την αξία τους, όταν η Γαλλία χρειάστηκε να υπερασπιστεί τα ίδια τα συμφέροντά της, στέλλονται αλλού σε όλο τον κόσμο, ένας στην Νότια Αμερική, ο άλλος στη Βόρεια Ευρώπη, και αντικαταστάθηκαν από άλλους διπλωμάτες περισσότερο ικανούς να υπερασπιστούν τα ξένα συμφέροντα. Ένα άρθρο του Georges Malbrunot (Φιγκαρό) μας φωτίζει για ορισμένες λεπτομέρειες αυτών των αλλαγών.
Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και οι πρεσβευτές, που αντιπροσωπεύουν τη Γαλλία και τους Γάλλους, διορίζονται από το εξωτερικό.
Ιδωμένο από το εξωτερικό, οι παρατηρητές πρέπει να το διασκεδάσουν, και αναρωτιούνται πόσο μακριά θα δεχθεί αυτό το έθνος, άλλοτε υπερήφανο για την επανάστασή του, τη ισχύ και την ιστορία του, να απαξιωθεί.
Μέχρι πότε θα δεχτεί να το φτύνουν ανοικτά στο πρόσωπο χωρίς να τολμά να αντιδράσει και να δείξει κάποια υπερηφάνεια;
Avic
http://avicennesy.wordpress.com/2013/10/07/un-gouvernement-francais-au-service-de-letranger/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πλημμύρα από νομίσματα σε πλατεία της Ελβετίας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
