2013-10-13 08:00:06
Τις προάλλες, ο ικανός δημοσιογράφος Παύλος Ξανθούλης αποκάλυψε από τις Βρυξέλλες ότι στο προσχέδιο της έκθεσης για τις ενταξιακές της Τουρκίας, η ομάδα του Φούλε, αρμόδιου Επιτρόπου της Ε.Ε., επιχειρεί την αποενοχοποίηση της Τουρκίας. Ειδική αναφορά γίνεται στην απόφαση του ΕΔΑΔ (υπόθεση Μελέαγρου) και περιέχεται ερμηνεία για το τι υπονοούσε (!) το ΕΔΑΔ. Εξαρχής, επισημαίνεται ότι άλλο το ΕΔΑΔ και άλλο το Δικαστήριο της Ε.Ε. (πρώην ΔΕΚ).
Συγκεκριμένα, υποδεικνύεται στο προσχέδιο ότι το ΕΔΑΔ υπονόησε στην απόφαση του ότι όσοι υπέβαλαν αίτηση στην «Επιτροπή» αποζημιώσεων πρέπει να αποδεχτούν την προτεινόμενη οικονομική ανακούφιση (!), ακόμη και εάν αυτό οδηγεί σε απώλεια του τίτλου ιδιοκτησίας. Ουσιαστικά, επιδιώκεται ακύρωση του δικαιώματος ιδιοκτησίας των Ε/κ, περιορίζοντας το σε διακανονισμό με αποζημίωση μέσω της λεγόμενης «Επιτροπής» αποζημιώσεων (αποκλείοντας αποκατάσταση της ιδιοκτησίας).
Τα πιο πάνω, παρέχουν τουλάχιστον δύο μαθήματα. Πρώτον, η πολιτική που ακολουθούμε κάθε φορά καταλήγει αναπόφευκτα σε νέες εκπτώσεις. Η πολιτική αυτή βασίζεται στον εξής συλλογισμό: αποδεχόμενοι κάθε φορά τον συμβιβασμό (που σημαίνει την λιγότερο επώδυνη υποχώρηση), αποφεύγουμε το χείριστο. Συγκρίνοντας το κείμενο της έκθεσης τις πρώτες φορές με το σημερινό, η αλλοίωση προς το χειρότερο είναι ολοφάνερη. Δυστυχώς, η στάση μας παραπέμπει σε ομάδα που δεν κατέρχεται στον αγώνα για να αποφύγει την συντριπτική ήττα και ως εκ τούτου, η ήττα προκαθορίζεται στο 2-0.
Όταν πριν μερικά χρόνια μετά το δημοψήφισμα, ο ανεκδιήγητος Στρο, Υπ. Εξ. του Ηνωμένου Βασιλείου, ήθελε να επισκεφτεί το «προεδρικό» των κατεχομένων, σε μια προσπάθεια αναβάθμισης του κατοχικού καθεστώτος περιφρονώντας την κυριαρχία του κυπριακού κράτους, ο τότε Πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος επέλεξε την διπλωματική σύγκρουση, πράγμα που εξόργισε τον Στρο αλλά απέτρεψε άλλα χειρότερα. Μαζί με τον Στρο, οδύρονταν και διάφορα ενδημικά παπαγαλάκια επειδή «απομονωθήκαμε ως κράτος» και επειδή θεώρησαν μεγάλο πλήγμα την επίσκεψη στα κατεχόμενα δύο Ιταλών βουλευτών του κόμματος μιας πορνοστάρ.
Το δεύτερο μάθημα αφορά το ατομικό δικαίωμα ιδιοκτησίας ως πολιτικό αίτημα για συλλογική αποκατάσταση του. Έχουμε τεκμηριώσει κατ΄επανάληψην τις ασήκωτες ευθύνες πολιτειακών αξιωματούχων (πέραν από πολιτικούς) που λόγω καθήκοντος όφειλαν να προασπίζονται τη νομιμότητα και κυριαρχία του κράτους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πρώην Γεν. Εισαγγελέα που ουδέποτε θεώρησε την «Επιτροπή» ξεκάθαρα παράνομη. Ποιος θα εξηγήσει γιατί μια απόφαση του ΕΔΑΔ επικρατεί της προστασίας της κυριαρχίας ενός κράτους αλλά και της υποχρέωσης κάθε κράτους-μέλους της Ε.Ε. να εφαρμόζει την απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε. (πρώην ΔΕΚ) με βάση την απόφαση Μ. Αποστολίδη εναντίον Όραμς όπου καθορίστηκε τελεσίδικα και δεσμευτικά η νομιμότητα του κυπριακού κτηματολογίου; Αντιθέτως, έγινε επίκληση προστασίας του δημόσιου συμφέροντος στην περίπτωση του Μ. Τύμβιου, με αποτέλεσμα να αγοράσει η προηγούμενη Κυβέρνηση Τ/κ γη στις ελεύθερες περιοχές που υποτίθεται παραχωρήθηκε από την «Επιτροπή» στον Τύμβιο. Παρεμπιπτόντως, σε συνέντευξη του ο πρώην Γεν. Εισαγγελέας προχθές, ούτε ερωτήθηκε για το θέμα, ούτε αναγνώρισε κάποιο λάθος στην πολύχρονη παρουσία του.
Λίγοι θα ενθυμούνται πως πριν μερικά χρόνια αποκαλύψαμε πρώτοι την παρασκηνιακή παρέμβαση της ομάδας Ντάουνερ στην δικαστική διαδικασία ενώπιον του ΔΕΚ (Αποστολίδης εναντίον Όραμς), όπως απεκάλυπταν τα έγγραφα Ντάουνερ. Μετά και την επισφράγιση του Δικαστηρίου της Ε.Ε. για κατοχύρωση της ιδιοκτησίας σε ΟΛΗ την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, η απόφαση κατέστη κορυφαίας πολιτικής σημασίας που όμως εξαφανίστηκε από το προσκήνιο έκτοτε. Διότι, τα παράγωγα της κατοχής όπως η «Επιτροπή», δημιουργήματα της Τουρκίας ή της υποτελούς διοίκησής της στα κατεχόμενα, είναι ΠΑΡΑΝΟΜΑ. Ωστόσο, παρόμοιες προστυχιές προφανώς εξυφαίνονται και σήμερα. Η θέση ότι «καθένας αποφασίζει ελεύθερα μόνος του για την περιουσία του» ισχύει υπό συνθήκες ομαλότητας και ελευθερίας. Τώρα, φανερώνει ανευθυνότητα ή κρύβει ανομολόγητα κίνητρα σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα. Η παρούσα παθητική στάση ανατρέπει την νομιμότητα επί του εδάφους καθιστώντας σταδιακά νόμιμη την συνεχιζόμενη παράνομη τουρκική κατοχή.
Κώστας Μαυρίδης [email protected]
InfoGnomon
Συγκεκριμένα, υποδεικνύεται στο προσχέδιο ότι το ΕΔΑΔ υπονόησε στην απόφαση του ότι όσοι υπέβαλαν αίτηση στην «Επιτροπή» αποζημιώσεων πρέπει να αποδεχτούν την προτεινόμενη οικονομική ανακούφιση (!), ακόμη και εάν αυτό οδηγεί σε απώλεια του τίτλου ιδιοκτησίας. Ουσιαστικά, επιδιώκεται ακύρωση του δικαιώματος ιδιοκτησίας των Ε/κ, περιορίζοντας το σε διακανονισμό με αποζημίωση μέσω της λεγόμενης «Επιτροπής» αποζημιώσεων (αποκλείοντας αποκατάσταση της ιδιοκτησίας).
Τα πιο πάνω, παρέχουν τουλάχιστον δύο μαθήματα. Πρώτον, η πολιτική που ακολουθούμε κάθε φορά καταλήγει αναπόφευκτα σε νέες εκπτώσεις. Η πολιτική αυτή βασίζεται στον εξής συλλογισμό: αποδεχόμενοι κάθε φορά τον συμβιβασμό (που σημαίνει την λιγότερο επώδυνη υποχώρηση), αποφεύγουμε το χείριστο. Συγκρίνοντας το κείμενο της έκθεσης τις πρώτες φορές με το σημερινό, η αλλοίωση προς το χειρότερο είναι ολοφάνερη. Δυστυχώς, η στάση μας παραπέμπει σε ομάδα που δεν κατέρχεται στον αγώνα για να αποφύγει την συντριπτική ήττα και ως εκ τούτου, η ήττα προκαθορίζεται στο 2-0.
Όταν πριν μερικά χρόνια μετά το δημοψήφισμα, ο ανεκδιήγητος Στρο, Υπ. Εξ. του Ηνωμένου Βασιλείου, ήθελε να επισκεφτεί το «προεδρικό» των κατεχομένων, σε μια προσπάθεια αναβάθμισης του κατοχικού καθεστώτος περιφρονώντας την κυριαρχία του κυπριακού κράτους, ο τότε Πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος επέλεξε την διπλωματική σύγκρουση, πράγμα που εξόργισε τον Στρο αλλά απέτρεψε άλλα χειρότερα. Μαζί με τον Στρο, οδύρονταν και διάφορα ενδημικά παπαγαλάκια επειδή «απομονωθήκαμε ως κράτος» και επειδή θεώρησαν μεγάλο πλήγμα την επίσκεψη στα κατεχόμενα δύο Ιταλών βουλευτών του κόμματος μιας πορνοστάρ.
Το δεύτερο μάθημα αφορά το ατομικό δικαίωμα ιδιοκτησίας ως πολιτικό αίτημα για συλλογική αποκατάσταση του. Έχουμε τεκμηριώσει κατ΄επανάληψην τις ασήκωτες ευθύνες πολιτειακών αξιωματούχων (πέραν από πολιτικούς) που λόγω καθήκοντος όφειλαν να προασπίζονται τη νομιμότητα και κυριαρχία του κράτους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πρώην Γεν. Εισαγγελέα που ουδέποτε θεώρησε την «Επιτροπή» ξεκάθαρα παράνομη. Ποιος θα εξηγήσει γιατί μια απόφαση του ΕΔΑΔ επικρατεί της προστασίας της κυριαρχίας ενός κράτους αλλά και της υποχρέωσης κάθε κράτους-μέλους της Ε.Ε. να εφαρμόζει την απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε. (πρώην ΔΕΚ) με βάση την απόφαση Μ. Αποστολίδη εναντίον Όραμς όπου καθορίστηκε τελεσίδικα και δεσμευτικά η νομιμότητα του κυπριακού κτηματολογίου; Αντιθέτως, έγινε επίκληση προστασίας του δημόσιου συμφέροντος στην περίπτωση του Μ. Τύμβιου, με αποτέλεσμα να αγοράσει η προηγούμενη Κυβέρνηση Τ/κ γη στις ελεύθερες περιοχές που υποτίθεται παραχωρήθηκε από την «Επιτροπή» στον Τύμβιο. Παρεμπιπτόντως, σε συνέντευξη του ο πρώην Γεν. Εισαγγελέας προχθές, ούτε ερωτήθηκε για το θέμα, ούτε αναγνώρισε κάποιο λάθος στην πολύχρονη παρουσία του.
Λίγοι θα ενθυμούνται πως πριν μερικά χρόνια αποκαλύψαμε πρώτοι την παρασκηνιακή παρέμβαση της ομάδας Ντάουνερ στην δικαστική διαδικασία ενώπιον του ΔΕΚ (Αποστολίδης εναντίον Όραμς), όπως απεκάλυπταν τα έγγραφα Ντάουνερ. Μετά και την επισφράγιση του Δικαστηρίου της Ε.Ε. για κατοχύρωση της ιδιοκτησίας σε ΟΛΗ την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, η απόφαση κατέστη κορυφαίας πολιτικής σημασίας που όμως εξαφανίστηκε από το προσκήνιο έκτοτε. Διότι, τα παράγωγα της κατοχής όπως η «Επιτροπή», δημιουργήματα της Τουρκίας ή της υποτελούς διοίκησής της στα κατεχόμενα, είναι ΠΑΡΑΝΟΜΑ. Ωστόσο, παρόμοιες προστυχιές προφανώς εξυφαίνονται και σήμερα. Η θέση ότι «καθένας αποφασίζει ελεύθερα μόνος του για την περιουσία του» ισχύει υπό συνθήκες ομαλότητας και ελευθερίας. Τώρα, φανερώνει ανευθυνότητα ή κρύβει ανομολόγητα κίνητρα σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα. Η παρούσα παθητική στάση ανατρέπει την νομιμότητα επί του εδάφους καθιστώντας σταδιακά νόμιμη την συνεχιζόμενη παράνομη τουρκική κατοχή.
Κώστας Μαυρίδης [email protected]
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Κωστής Παλαμάς, το Βυζάντιο και η Εποποιία 1912-13
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
