2013-10-14 00:26:03
Πριν δεκαπέντε χρόνια περίπου το καλοκαίρι, νέος τότε ο Φέλιξ από την Ελβετία, βγήκε στα ψηλά χωριά του... Ρεθύμνου με τη φίλη του, αναζητώντας το άλλο πρόσωπο, το καθαρό, της Κρήτης. Φτάνοντας σε ένα από αυτά, βρήκε στην αυλή ενός σπιτιού δυο τραπέζια και καρέκλες, πίστεψε ότι εκεί μπορούσαν να γευματίσουν και η γριούλα που καταλάβαινε μόνο με τη γλώσσα των… νοημάτων, τους οδήγησε μέσα, τους έδειξε το φαγητό στην κατσαρόλα, κάθισαν και έφαγαν και στο τέλος ζήτησαν να πληρώσουν. Όμως εκείνη τους εξήγησε ότι εκεί ήταν το σπίτι της, δεν ήταν επιχείρηση και αρνήθηκε να τους πάρει χρήματα.
Ήταν η μεγάλη έκπληξη για τον περιπλανώμενο τουρίστα και τη φίλη του. Δυο-τρία χρόνια όμως μετά, ο Φέλιξ εντυπωσιασμένος από τα αισθήματα των ντόπιων, ήλθε στην Αγία Παρασκευή τον οικισμό του δήμου Ρεθύμνου και κατασκεύασε το δικό του σπίτι και έγινε Κρητικός Και δεν είναι μόνο ο Φέλιξ που γέμισε την ψυχή του με τα ατόφια συναισθήματα της ράτσας στα ενδότερα
. Οι σχέσεις που «χτίστηκαν» ανάμεσα στις… φυλές πριν πολλά χρόνια, συνεχίζουν να αντέχουν στις ρωγμές που προκαλεί η αλλοτρίωση στις συνειδήσεις από τον εύκολο πλουτισμό στα τουριστικά θέρετρα. Τα κέρδη είναι πολλαπλάσια από τη συναδέλφωση των λαών στους καιρούς των τουριστικών μηνών, παρά από τον ευμάλακτο υλισμό που βάζουν αδίστακτα ορισμένοι στις πρώτες προτεραιότητές τους!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΩΣ ΤΟΝ ΚΑΜΠΟ…
Τις δέκα μέρες των διακοπών του στην Ανάληψη Χερσονήσου το καλοκαίρι φέτος, ο Αυστριακός κάθε πρωί έφευγε με τη σύζυγό του για «να πιούν καφέ» και να συναντήσουν στο φούρνο και στο ζαχαροπλαστείο του στον Αδελιανό Κάμπο του Ρεθύμνου, τον Μιχάλη Γιαμπουδάκη, απόγονο του μπουρλοτιέρη του Αρκαδίου. Μα αυτό το δρομολόγιο των 200 χιλιομέτρων καθημερινά, όσο κι αν ήταν πολύωρο και επίπονο, γι αυτούς ήταν ένα ταξίδι… ρουτίνας μπροστά στη μεγάλη φιλία που εγκαινιάστηκε και στέριωσε πριν χρόνια ανάμεσα στον Ρεθύμνιο επαγγελματία και τον Ευρωπαίο…
«Στη φιλία που δημιουργείς με τους ξένους παραθεριστές», ξεκαθαρίζει ο κ. Γιαμπουδάκης, «δε βάζεις σε πρώτη επιδίωξη το ευρώ, αλλά την ουσιαστική επαφή του ανθρώπου με τον άνθρωπο ανεξαρτήτου εθνικότητας. Πάνω από όλα μετράει η συμπεριφορά και η επικοινωνία, ώστε να υπάρξει συνέχεια. Μου ήρθαν πριν χρόνια κοριτσάκια με τους γονείς του και έρχονται σήμερα γυναίκες με τους φίλους τους για διακοπές, γνωρίζονται με τις κόρες μου και αυτή η σχέση μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Είναι κάτι εκπληκτικό όταν το συνειδητοποιήσεις!»
Και δεν είναι μόνο ο Αυστριακός που ξεκινούσε από τα ανατολικά του νησιού για να βρεθεί στα δυτικά προς χάρη της φιλίας με ένα Κρητικό του τουρισμού. Για τον Μιχάλη θα φύγουν όπου κι αν βρίσκονται (στην παραλία του Κόρακα του Ροδακίνου, του Αγίου Παύλου των Σαχτουρίων), για να φτάσουν στον Αδελιανό Κάμπο, να τον δουν και να κάνουν μια κουβέντα μαζί του…
Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ
«Είναι δεκάδες οι φίλοι από τις χώρες της Ευρώπης, την Αυστρία, την Ελβετία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Αγγλία και τελευταία και από την Πολωνία, που ανοίξαμε ένα δίαυλο επικοινωνίας πριν χρόνια, έρχονται και ξανάρχονται», συνεχίζει. «Γνωρίσαμε τις οικογένειές τους και γνώρισαν τη δική μου, διατηρούμε επαφή σε γιορτές και άλλα διαστήματα και ανταλλάσουμε δώρα. Νομίζω ότι ένιωσαν ζεστασιά και αυτή, πιστεύω, τους έχει αγγίξει. Για μένα, σημαντικότερο είναι να έρχεται ο πελάτης καθημερινά και ας μου αφήνει ένα ευρώ, παρά να έλθει ένας μια φορά και να πληρώσει λογαριασμό 20 ευρώ. Δίδω μεγαλύτερη αξία στην επαφή παρά στα κέρδη. Πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν άνθρωπος ο επισκέπτης, δίδοντάς του τις αξίες της κοινωνίας μας, και όχι ως ευρώ! Αν συμβαίνει αυτό, το παιχνίδι είναι χαμένο…»
Ορισμένοι πιστεύουν ότι οι ξένοι επιλέγουν την Κρήτη για την «θάλασσα και τον ήλιο», όμως οι γνωρίζοντες καλά υποστηρίζουν ότι «τους φέρνει κοντά η φιλοξενία και η κουλτούρα των Κρητικών». Τούτο φάνηκε τα προηγούμενα χρόνια, που παρατηρήθηκε μια… κοιλιά στην κίνηση επειδή τα παραδοσιακά γνωρίσματα είχαν αρχίσει να αλλοιώνονται από την επικράτηση υλιστικών μοντέλων και η φιλοξενία είχε αρχίσει να πηγαίνει… περίπατο! Με το πού εμφανίστηκε ξανά, λόγω της οικονομικής στενότητας, άρχισε η ανοδική πορεία…
madeincreta.gr
Ήταν η μεγάλη έκπληξη για τον περιπλανώμενο τουρίστα και τη φίλη του. Δυο-τρία χρόνια όμως μετά, ο Φέλιξ εντυπωσιασμένος από τα αισθήματα των ντόπιων, ήλθε στην Αγία Παρασκευή τον οικισμό του δήμου Ρεθύμνου και κατασκεύασε το δικό του σπίτι και έγινε Κρητικός Και δεν είναι μόνο ο Φέλιξ που γέμισε την ψυχή του με τα ατόφια συναισθήματα της ράτσας στα ενδότερα
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΩΣ ΤΟΝ ΚΑΜΠΟ…
Τις δέκα μέρες των διακοπών του στην Ανάληψη Χερσονήσου το καλοκαίρι φέτος, ο Αυστριακός κάθε πρωί έφευγε με τη σύζυγό του για «να πιούν καφέ» και να συναντήσουν στο φούρνο και στο ζαχαροπλαστείο του στον Αδελιανό Κάμπο του Ρεθύμνου, τον Μιχάλη Γιαμπουδάκη, απόγονο του μπουρλοτιέρη του Αρκαδίου. Μα αυτό το δρομολόγιο των 200 χιλιομέτρων καθημερινά, όσο κι αν ήταν πολύωρο και επίπονο, γι αυτούς ήταν ένα ταξίδι… ρουτίνας μπροστά στη μεγάλη φιλία που εγκαινιάστηκε και στέριωσε πριν χρόνια ανάμεσα στον Ρεθύμνιο επαγγελματία και τον Ευρωπαίο…
«Στη φιλία που δημιουργείς με τους ξένους παραθεριστές», ξεκαθαρίζει ο κ. Γιαμπουδάκης, «δε βάζεις σε πρώτη επιδίωξη το ευρώ, αλλά την ουσιαστική επαφή του ανθρώπου με τον άνθρωπο ανεξαρτήτου εθνικότητας. Πάνω από όλα μετράει η συμπεριφορά και η επικοινωνία, ώστε να υπάρξει συνέχεια. Μου ήρθαν πριν χρόνια κοριτσάκια με τους γονείς του και έρχονται σήμερα γυναίκες με τους φίλους τους για διακοπές, γνωρίζονται με τις κόρες μου και αυτή η σχέση μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Είναι κάτι εκπληκτικό όταν το συνειδητοποιήσεις!»
Και δεν είναι μόνο ο Αυστριακός που ξεκινούσε από τα ανατολικά του νησιού για να βρεθεί στα δυτικά προς χάρη της φιλίας με ένα Κρητικό του τουρισμού. Για τον Μιχάλη θα φύγουν όπου κι αν βρίσκονται (στην παραλία του Κόρακα του Ροδακίνου, του Αγίου Παύλου των Σαχτουρίων), για να φτάσουν στον Αδελιανό Κάμπο, να τον δουν και να κάνουν μια κουβέντα μαζί του…
Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ
«Είναι δεκάδες οι φίλοι από τις χώρες της Ευρώπης, την Αυστρία, την Ελβετία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Αγγλία και τελευταία και από την Πολωνία, που ανοίξαμε ένα δίαυλο επικοινωνίας πριν χρόνια, έρχονται και ξανάρχονται», συνεχίζει. «Γνωρίσαμε τις οικογένειές τους και γνώρισαν τη δική μου, διατηρούμε επαφή σε γιορτές και άλλα διαστήματα και ανταλλάσουμε δώρα. Νομίζω ότι ένιωσαν ζεστασιά και αυτή, πιστεύω, τους έχει αγγίξει. Για μένα, σημαντικότερο είναι να έρχεται ο πελάτης καθημερινά και ας μου αφήνει ένα ευρώ, παρά να έλθει ένας μια φορά και να πληρώσει λογαριασμό 20 ευρώ. Δίδω μεγαλύτερη αξία στην επαφή παρά στα κέρδη. Πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν άνθρωπος ο επισκέπτης, δίδοντάς του τις αξίες της κοινωνίας μας, και όχι ως ευρώ! Αν συμβαίνει αυτό, το παιχνίδι είναι χαμένο…»
Ορισμένοι πιστεύουν ότι οι ξένοι επιλέγουν την Κρήτη για την «θάλασσα και τον ήλιο», όμως οι γνωρίζοντες καλά υποστηρίζουν ότι «τους φέρνει κοντά η φιλοξενία και η κουλτούρα των Κρητικών». Τούτο φάνηκε τα προηγούμενα χρόνια, που παρατηρήθηκε μια… κοιλιά στην κίνηση επειδή τα παραδοσιακά γνωρίσματα είχαν αρχίσει να αλλοιώνονται από την επικράτηση υλιστικών μοντέλων και η φιλοξενία είχε αρχίσει να πηγαίνει… περίπατο! Με το πού εμφανίστηκε ξανά, λόγω της οικονομικής στενότητας, άρχισε η ανοδική πορεία…
madeincreta.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η SIEMENS ΜΠΑΜ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΤΗ ROSCO
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
