2013-10-14 11:11:52
Στεφανία Λυγερού
1. Ό,τι λάθος έκανες να το σταματήσεις και ν’ αρχίσεις να κάνεις το σωστό.
Το δύσκολο του πράγματος είναι ότι αυτό που αδιαμφισβήτητα πλέον (έχει αποδειχτεί) έκανες λάθος, το έκανες για σωστό λόγο! Παράδειγμα: έκρυβες από το παιδί σου μία αλήθεια για να μην του δημιουργήσεις ψυχολογικά προβλήματα Δύσκολο είναι γιατί συνεχίζεις να πιστεύεις ότι αυτό πρέπει να κάνεις, κι ας έχεις πάρει τα αποτελέσματα που αποδεικνύουν ότι είναι καραλάθος. Για να καταφέρεις να σταματήσεις να το κάνεις, κι ακόμα χειρότερα, να αρχίσεις να κάνεις το αντίθετο απ’ ό,τι έκανες μέχρι σήμερα, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΣΟΥ (ενώ διαφωνείς), ένας μόνος τρόπος υπάρχει.
Να δεις την κατάσταση έξω από σένα (όχι σε προσωπικό επίπεδο), και/για να βρεις το κανονικό σωστό (σε επίπεδο καθολικό/ιστορίας). Παράδειγμα: Το προσωπικό μου σωστό είναι το παιδί μου να μεγαλώνει σε περιβάλλον ασφαλές, με ηρεμία και χρέος σαν μάνα έχω να του καλύπτω τις ανάγκες του.
Το καθολικό σωστό είναι ότι αν δεν παλέψω σήμερα για την χώρα, την ελευθερία, την δημοκρατία, το παιδί μου αύριο θα είναι δούλος.
Αφού θέσεις και τα δυο -επί τάπητος-, μετά διάλεξε! Την άποψή σου πάλι θα βρεις (άρα δεν θα πηγαίνεις κόντρα σε σένα, κι έτσι θα αντέξεις να το κάνεις).
2. Για χίλιους δυο λόγους (πολύ λογικούς), που στην παρούσα φάση δεν χρειάζεται να αναφερθούν, απογίναμε μονομερώς εστιασμένοι. Η δεύτερη εργασία είναι να γίνουμε όλα μας! Παράδειγμα: Εστίασες στην πρακτικότητα της ζωής και παραμέλησες (μέχρι εξαφανίσεως) τον ψυχισμό σου.
Να σημειωθεί ότι: όποια πλευρά της προσωπικότητάς σου κι αν εξαφάνισες, την έχεις! (δεν γεννήθηκες χωρίς αυτήν), μόνο την σέρνεις σαν κουφάρι (οπότε και σε βαραίνει) αλλά/και (το σημαντικότερο) σε αφήνει μισερό! (Σκέψου.. όπου δεν βρίσκει λύσεις η λογική τις βρίσκει η ψυχή και τούμπαλιν.)
Ο τρόπος για να γίνεις ξανά όλα σου (και άρα υγιής/ισορροπημένος) είναι να αρχίσεις να ζεις ΜΟΝΟ με την πλευρά που είχες εξαφανίσει (για ένα διάστημα, δεν θα κρατήσει πολύ). Χωρίς να συγκρίνεις (δεν υπάρχει καλή ή κακή πλευρά σου, όλες έχουν χρησιμότητα).
Η διαδικασία θα ολοκληρωθεί όταν πάψεις να το κάνεις υπό σκέψη. Όταν θα έχεις κάνει ξανά δική σου και την ψόφια σου πλευρά, κι αν ζήσουνε και λίγο καιρό μαζί, μετά θα αναλαμβάνει δράση όποια πλευρά σού χρειάζεται. (Δεν θα τρώγονται, θα συνεργάζονται.)
3. Το τρίτο χρέος μας έχει να κάνει με τον αγώνα. Το βασικότερο όφελος (σε προσωπικό επίπεδο) που φέρνει ο αγώνας είναι η δύναμη. Αυξάνεται η προσωπική σου δύναμη όσο υπερασπίζεσαι τις αρχές και τις αξίες σου. (Παρένθεση: η δουλειά που καλείσαι να κάνεις πρέπει να γίνεται ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ και στα τρία επίπεδα.
Γιατί αν ασχολείσαι μόνο με τον αγώνα, η δύναμη θα γίνεται εγωισμός. Τα προηγούμενα δύο σε αναγκάζουν να πατήσεις -πάτωμα- το εγώ σου. Με το συνδυασμό των τριών η δύναμη θα γίνεται σθένος.) Το σημαντικότερο σε σχέση με τον αγώνα είναι ο ΛΟΓΟΣ που τον κάνεις. Αν αγωνίζεσαι για να μην χάσεις το σπίτι σου, τον μισθό σου, την ευμάρειά σου, την βολή σου, δεν θα έχεις κανένα απολύτως όφελος.
Για να προαχθείς πρέπει να παλέψεις για το καθολικά σωστό, για την χώρα σου, την δημοκρατία, την ελευθερία, και κυρίως γνωρίζοντας ότι μπορεί να μην ποτέ καρπωθείς τα οφέλη (γνωρίζοντας ότι η λευτεριά μπορεί να έρθει μετά από 50 χρόνια κι εσύ να είσαι πεθαμένος και να την απολαύσουν οι επόμενες γενιές).
Και πρέπει να αγωνιστείς με όλες σου τις δυνάμεις, και να πάψεις τον αγώνα μόνο όταν έρθει το τέλος τους (ή σου/μου). Μόνο τότε θα καρπωθείς όλο το όφελος, που είναι το: "έκανα το χρέος μου".
Υ.Γ. Η «κρίση» είναι ηθική. Σκοπός είναι να γίνουμε Άριστοι άνθρωποι. Οι βάρβαροι μεμιάς θα γίνουν ατμός…
pestanea
1. Ό,τι λάθος έκανες να το σταματήσεις και ν’ αρχίσεις να κάνεις το σωστό.
Το δύσκολο του πράγματος είναι ότι αυτό που αδιαμφισβήτητα πλέον (έχει αποδειχτεί) έκανες λάθος, το έκανες για σωστό λόγο! Παράδειγμα: έκρυβες από το παιδί σου μία αλήθεια για να μην του δημιουργήσεις ψυχολογικά προβλήματα Δύσκολο είναι γιατί συνεχίζεις να πιστεύεις ότι αυτό πρέπει να κάνεις, κι ας έχεις πάρει τα αποτελέσματα που αποδεικνύουν ότι είναι καραλάθος. Για να καταφέρεις να σταματήσεις να το κάνεις, κι ακόμα χειρότερα, να αρχίσεις να κάνεις το αντίθετο απ’ ό,τι έκανες μέχρι σήμερα, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΣΟΥ (ενώ διαφωνείς), ένας μόνος τρόπος υπάρχει.
Να δεις την κατάσταση έξω από σένα (όχι σε προσωπικό επίπεδο), και/για να βρεις το κανονικό σωστό (σε επίπεδο καθολικό/ιστορίας). Παράδειγμα: Το προσωπικό μου σωστό είναι το παιδί μου να μεγαλώνει σε περιβάλλον ασφαλές, με ηρεμία και χρέος σαν μάνα έχω να του καλύπτω τις ανάγκες του.
Το καθολικό σωστό είναι ότι αν δεν παλέψω σήμερα για την χώρα, την ελευθερία, την δημοκρατία, το παιδί μου αύριο θα είναι δούλος.
Αφού θέσεις και τα δυο -επί τάπητος-, μετά διάλεξε! Την άποψή σου πάλι θα βρεις (άρα δεν θα πηγαίνεις κόντρα σε σένα, κι έτσι θα αντέξεις να το κάνεις).
2. Για χίλιους δυο λόγους (πολύ λογικούς), που στην παρούσα φάση δεν χρειάζεται να αναφερθούν, απογίναμε μονομερώς εστιασμένοι. Η δεύτερη εργασία είναι να γίνουμε όλα μας! Παράδειγμα: Εστίασες στην πρακτικότητα της ζωής και παραμέλησες (μέχρι εξαφανίσεως) τον ψυχισμό σου.
Να σημειωθεί ότι: όποια πλευρά της προσωπικότητάς σου κι αν εξαφάνισες, την έχεις! (δεν γεννήθηκες χωρίς αυτήν), μόνο την σέρνεις σαν κουφάρι (οπότε και σε βαραίνει) αλλά/και (το σημαντικότερο) σε αφήνει μισερό! (Σκέψου.. όπου δεν βρίσκει λύσεις η λογική τις βρίσκει η ψυχή και τούμπαλιν.)
Ο τρόπος για να γίνεις ξανά όλα σου (και άρα υγιής/ισορροπημένος) είναι να αρχίσεις να ζεις ΜΟΝΟ με την πλευρά που είχες εξαφανίσει (για ένα διάστημα, δεν θα κρατήσει πολύ). Χωρίς να συγκρίνεις (δεν υπάρχει καλή ή κακή πλευρά σου, όλες έχουν χρησιμότητα).
Η διαδικασία θα ολοκληρωθεί όταν πάψεις να το κάνεις υπό σκέψη. Όταν θα έχεις κάνει ξανά δική σου και την ψόφια σου πλευρά, κι αν ζήσουνε και λίγο καιρό μαζί, μετά θα αναλαμβάνει δράση όποια πλευρά σού χρειάζεται. (Δεν θα τρώγονται, θα συνεργάζονται.)
3. Το τρίτο χρέος μας έχει να κάνει με τον αγώνα. Το βασικότερο όφελος (σε προσωπικό επίπεδο) που φέρνει ο αγώνας είναι η δύναμη. Αυξάνεται η προσωπική σου δύναμη όσο υπερασπίζεσαι τις αρχές και τις αξίες σου. (Παρένθεση: η δουλειά που καλείσαι να κάνεις πρέπει να γίνεται ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ και στα τρία επίπεδα.
Γιατί αν ασχολείσαι μόνο με τον αγώνα, η δύναμη θα γίνεται εγωισμός. Τα προηγούμενα δύο σε αναγκάζουν να πατήσεις -πάτωμα- το εγώ σου. Με το συνδυασμό των τριών η δύναμη θα γίνεται σθένος.) Το σημαντικότερο σε σχέση με τον αγώνα είναι ο ΛΟΓΟΣ που τον κάνεις. Αν αγωνίζεσαι για να μην χάσεις το σπίτι σου, τον μισθό σου, την ευμάρειά σου, την βολή σου, δεν θα έχεις κανένα απολύτως όφελος.
Για να προαχθείς πρέπει να παλέψεις για το καθολικά σωστό, για την χώρα σου, την δημοκρατία, την ελευθερία, και κυρίως γνωρίζοντας ότι μπορεί να μην ποτέ καρπωθείς τα οφέλη (γνωρίζοντας ότι η λευτεριά μπορεί να έρθει μετά από 50 χρόνια κι εσύ να είσαι πεθαμένος και να την απολαύσουν οι επόμενες γενιές).
Και πρέπει να αγωνιστείς με όλες σου τις δυνάμεις, και να πάψεις τον αγώνα μόνο όταν έρθει το τέλος τους (ή σου/μου). Μόνο τότε θα καρπωθείς όλο το όφελος, που είναι το: "έκανα το χρέος μου".
Υ.Γ. Η «κρίση» είναι ηθική. Σκοπός είναι να γίνουμε Άριστοι άνθρωποι. Οι βάρβαροι μεμιάς θα γίνουν ατμός…
pestanea
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
