2013-10-16 13:47:28
από τον Τιερί Μεϊσάν (μτφ. Κριστιάν)
Ο Τιερί Μεϊσάν έχει εξηγήσει επανειλημμένα σε αυτές τις στήλες τις εσωτερικές αντιφάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών για να τονίσει τον τρόπο με τον οποίον θα μπορούσαν να σπάσουν. Σε αυτό το άρθρο, αναρωτιέται σχετικά με τις συνέπειες δύο γεγονότων που θα μπορούσαν να ξεκινήσουν την διαδικασία της αποσύνθεσης.
Η αμερικανική αυτοκρατορία είναι το υπερτροφικό υπόλειμμα ενός από τους δύο παίκτες του Ψυχρού Πόλεμου. Η Σοβιετική Ένωση εξαφανίστηκε, αλλά οι ΗΠΑ είναι πάντα εκεί και εκμεταλλεύτηκαν την απουσία ανταγωνιστή για να μονοπωλήσουν την παγκόσμια εξουσία.
Το 1991, η λογική θα ήταν η Ουάσιγκτον να ήθελε να χρησιμοποιήσει τους πόρους της για να κάνει μπίζνες και να αναπτύξει την ευημερία της.
Αλλά μετά από διάφορους δισταγμούς, το Ρεπουμπλικανικό Κογκρέσο επέβαλε το 1995 στον Πρόεδρο Κλίντον το σχέδιο του για παγκόσμιο ιμπεριαλισμό ψηφίζοντας την επαναστρατικοποίηση παρότι δεν υπήρξε πια αντίπαλος. Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες -οι οποίες έχουν αφιερώσει τους πόρους τους σε μια σόλο κούρσα των στρατιωτικών εξοπλισμών- έμειναν χωρίς αναπνοή, ενώ οι BRICS προέκυψαν ως νέους ανταγωνιστές.
Η 68η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, τον περασμένο μήνα, ήταν το θέατρο μιας γενικευμένης εξέγερσης εναντίον της μονο-πολικότητας των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν αναπόφευκτη από το 1986, όταν το σοβιετικό κράτος ξεπεράστηκε από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνομπίλ, ανίκανο να προστατεύσει το λαό του.
Αν θέλουμε να προβούμε σε παραλληλισμό, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν έχει ακόμη να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, ακόμη και αν οι καταστροφές που προκλήθηκαν από τον τυφώνα Κατρίνα το 2005 και Sandy, το 2012, και η χρεοκοπία των τοπικών κυβερνήσεων έχουν ήδη δείξει την αδυναμία των ομοσπονδιακών κρατών.
Το μπλοκάρισμα για δύο εβδομάδες, ή περισσότερο, της λειτουργίας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ δεν οφείλεται σε φυσική καταστροφή, αλλά σε πολιτικό παιγνίδι. Θα αρκούσε μια συμφωνία μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών για να τελειώσει. Αλλά προς το παρόν, μόνο λίγες ειδικές υπηρεσίες εξαιρέθηκαν, όπως οι στρατιωτικοί εφημέριοι.
Η μόνη πραγματική εξαίρεση στο μπλοκάρισμα ήταν η άδεια δανειοδότησης για έξι εβδομάδες. Η συγκεκριμένη εξαίρεση αυτή που απαιτούταν από την Wall Street η οποία όμως δεν αντέδρασε στο κλείσιμο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αλλά ήταν τρομοκρατημένη με την ιδέα μιας αδυναμίας της Ουάσιγκτον να καλύψει τα ληξιπρόθεσμα χρέη της.
Πριν από την κατάρρευση της, η Σοβιετική Ένωση προσπάθησε να σωθεί κάνοντας οικονομίες.
Από τη μια μέρα στην άλλη, η Μόσχα σταμάτησε τις οικονομικές υποστήριξεις που έδινε στους συμμάχους της. Πρώτα, εκείνες προς τον Τρίτο Κόσμυ και έπειτα εκείνες προς τις χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Ως εκ τούτου, οι σύμμαχοί της δεν είχαν άλλη επιλογή για επιβίωση τους παρά να περάσουν στο αντίπαλο στρατόπεδο, ήτοι της Ουάσιγκτον. Η λιποταξία τους, που συμβολίζεται με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, επιτάχυνε ακόμη περισσότερο την αποσύνθεση της Σοβιετικής Ένωσης.
Είναι προφανώς για να αποφευχθεί αυτό το σοκ, τη στιγμή μάλιστα που η Ρωσία θριαμβεύει ειρηνικά στη Μέση Ανατολή, που η κυβέρνηση Ομπάμα περίμενε τόσο πολύ για να αναστείλει τη βοήθεια της προς την Αίγυπτο.
Βεβαίως, σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ, η βοήθεια αυτή κατέστη παράνομη μετά από το στρατιωτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε τη δικτατορία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Αλλά τίποτα δεν υποχρέωνε τον Λευκό Οίκο για να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Και έτσι, η αποφυγή, για τρεις μήνες, να μιλήσει για «πραξικόπημα» ήταν αρκετή για τη συνέχιση της πρόσδεσης της Αιγύπτου στο αυτοκρατορικό στρατόπεδο.
Ωστόσο, ενώ τίποτα δεν έχει αλλάξει στο Κάιρο, η Ουάσιγκτον έκοψε τη τροφοδοσία.
Το στοίχημα του Πρόεδρου Ομπάμα ήταν να μειώσει τον προϋπολογισμό των Ηνωμένων Πολιτειών με αναλογικό και προοδευτικό τρόπο, έτσι ώστε η χώρα του να αποφύγει την κατάρρευση, να εγκαταλείψει τις υπερβολικές αξιώσεις της και να γίνει ένα κράτος όπως όλα τα άλλα.
Η μείωση κατά του 20% του μεγέθους των στρατών τους ήταν μια καλή αρχή.
Ωστόσο, το μπλοκάρισμα του προϋπολογισμού και η αναστολή της βοήθειας προς την Αίγυπτο δείχνουν ότι το σενάριο αυτό δεν είναι δυνατό.
Η τρομερή δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών δεν μπορεί να μειωθεί χωρίς κραδασμούς, με κίνδυνο να σπάσουν.
Thierry Meyssan
Πηγή Al-Watan (Συρία)
Global Research
InfoGnomon
Ο Τιερί Μεϊσάν έχει εξηγήσει επανειλημμένα σε αυτές τις στήλες τις εσωτερικές αντιφάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών για να τονίσει τον τρόπο με τον οποίον θα μπορούσαν να σπάσουν. Σε αυτό το άρθρο, αναρωτιέται σχετικά με τις συνέπειες δύο γεγονότων που θα μπορούσαν να ξεκινήσουν την διαδικασία της αποσύνθεσης.
Η αμερικανική αυτοκρατορία είναι το υπερτροφικό υπόλειμμα ενός από τους δύο παίκτες του Ψυχρού Πόλεμου. Η Σοβιετική Ένωση εξαφανίστηκε, αλλά οι ΗΠΑ είναι πάντα εκεί και εκμεταλλεύτηκαν την απουσία ανταγωνιστή για να μονοπωλήσουν την παγκόσμια εξουσία.
Το 1991, η λογική θα ήταν η Ουάσιγκτον να ήθελε να χρησιμοποιήσει τους πόρους της για να κάνει μπίζνες και να αναπτύξει την ευημερία της.
Αλλά μετά από διάφορους δισταγμούς, το Ρεπουμπλικανικό Κογκρέσο επέβαλε το 1995 στον Πρόεδρο Κλίντον το σχέδιο του για παγκόσμιο ιμπεριαλισμό ψηφίζοντας την επαναστρατικοποίηση παρότι δεν υπήρξε πια αντίπαλος. Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες -οι οποίες έχουν αφιερώσει τους πόρους τους σε μια σόλο κούρσα των στρατιωτικών εξοπλισμών- έμειναν χωρίς αναπνοή, ενώ οι BRICS προέκυψαν ως νέους ανταγωνιστές.
Η 68η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, τον περασμένο μήνα, ήταν το θέατρο μιας γενικευμένης εξέγερσης εναντίον της μονο-πολικότητας των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν αναπόφευκτη από το 1986, όταν το σοβιετικό κράτος ξεπεράστηκε από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνομπίλ, ανίκανο να προστατεύσει το λαό του.
Αν θέλουμε να προβούμε σε παραλληλισμό, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν έχει ακόμη να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, ακόμη και αν οι καταστροφές που προκλήθηκαν από τον τυφώνα Κατρίνα το 2005 και Sandy, το 2012, και η χρεοκοπία των τοπικών κυβερνήσεων έχουν ήδη δείξει την αδυναμία των ομοσπονδιακών κρατών.
Το μπλοκάρισμα για δύο εβδομάδες, ή περισσότερο, της λειτουργίας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ δεν οφείλεται σε φυσική καταστροφή, αλλά σε πολιτικό παιγνίδι. Θα αρκούσε μια συμφωνία μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών για να τελειώσει. Αλλά προς το παρόν, μόνο λίγες ειδικές υπηρεσίες εξαιρέθηκαν, όπως οι στρατιωτικοί εφημέριοι.
Η μόνη πραγματική εξαίρεση στο μπλοκάρισμα ήταν η άδεια δανειοδότησης για έξι εβδομάδες. Η συγκεκριμένη εξαίρεση αυτή που απαιτούταν από την Wall Street η οποία όμως δεν αντέδρασε στο κλείσιμο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αλλά ήταν τρομοκρατημένη με την ιδέα μιας αδυναμίας της Ουάσιγκτον να καλύψει τα ληξιπρόθεσμα χρέη της.
Πριν από την κατάρρευση της, η Σοβιετική Ένωση προσπάθησε να σωθεί κάνοντας οικονομίες.
Από τη μια μέρα στην άλλη, η Μόσχα σταμάτησε τις οικονομικές υποστήριξεις που έδινε στους συμμάχους της. Πρώτα, εκείνες προς τον Τρίτο Κόσμυ και έπειτα εκείνες προς τις χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Ως εκ τούτου, οι σύμμαχοί της δεν είχαν άλλη επιλογή για επιβίωση τους παρά να περάσουν στο αντίπαλο στρατόπεδο, ήτοι της Ουάσιγκτον. Η λιποταξία τους, που συμβολίζεται με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, επιτάχυνε ακόμη περισσότερο την αποσύνθεση της Σοβιετικής Ένωσης.
Είναι προφανώς για να αποφευχθεί αυτό το σοκ, τη στιγμή μάλιστα που η Ρωσία θριαμβεύει ειρηνικά στη Μέση Ανατολή, που η κυβέρνηση Ομπάμα περίμενε τόσο πολύ για να αναστείλει τη βοήθεια της προς την Αίγυπτο.
Βεβαίως, σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ, η βοήθεια αυτή κατέστη παράνομη μετά από το στρατιωτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε τη δικτατορία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Αλλά τίποτα δεν υποχρέωνε τον Λευκό Οίκο για να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Και έτσι, η αποφυγή, για τρεις μήνες, να μιλήσει για «πραξικόπημα» ήταν αρκετή για τη συνέχιση της πρόσδεσης της Αιγύπτου στο αυτοκρατορικό στρατόπεδο.
Ωστόσο, ενώ τίποτα δεν έχει αλλάξει στο Κάιρο, η Ουάσιγκτον έκοψε τη τροφοδοσία.
Το στοίχημα του Πρόεδρου Ομπάμα ήταν να μειώσει τον προϋπολογισμό των Ηνωμένων Πολιτειών με αναλογικό και προοδευτικό τρόπο, έτσι ώστε η χώρα του να αποφύγει την κατάρρευση, να εγκαταλείψει τις υπερβολικές αξιώσεις της και να γίνει ένα κράτος όπως όλα τα άλλα.
Η μείωση κατά του 20% του μεγέθους των στρατών τους ήταν μια καλή αρχή.
Ωστόσο, το μπλοκάρισμα του προϋπολογισμού και η αναστολή της βοήθειας προς την Αίγυπτο δείχνουν ότι το σενάριο αυτό δεν είναι δυνατό.
Η τρομερή δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών δεν μπορεί να μειωθεί χωρίς κραδασμούς, με κίνδυνο να σπάσουν.
Thierry Meyssan
Πηγή Al-Watan (Συρία)
Global Research
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σε τριετές business plan προχωρά η Εκκλησία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
