ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Ελένη Ψυχούλη: «Δοκίμασα τα πάντα, από ναρκωτικά μέχρι σχέσεις, αλλά δεν κόλλησα σε τίποτα»

Η Ελένη Ψυχούλη είναι οδοστρωτήρας. Σκέφτεται, κινείται, μιλάει, διαβάζει, μαγειρεύει, κεντάει, λύνει σταυρόλεξα, περπατάει, χορεύει, καθαρίζει, δουλεύει σε ρυθμούς εξοντωτικούς για οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο και, παρ’ όλα αυτά, είναι αειθαλής και με σώμα και καρδιά μικρού κοριτσιού. Έχει ζήσει τη ζωή έντονα, από τα παριζιάνικα πάρτι της δεκαετίας του ’80, παρέα με την ιντελιγκέντσια της εποχής, μέχρι τις μυθικές ημέρες (και νύχτες) των δύο προηγούμενων δεκαετιών στην Αθήνα, όπου μεταξύ άλλων κατάφερε να φτιάξει το πρώτο (και υπερεπιτυχημένο) αληθινά νεοϋορκέζικο bar-restaurant της πόλης (το Bee στου Ψυρρή), να κάνει μια απογειωτική καριέρα στα ελληνικά media (με συνεργασίες με δεκάδες από αυτά, από το Nitro και το Esquire μέχρι το Symbol και το Βήμα Gourmet) και ύστερα να γίνει σταρ της τηλεόρασης μέσα από την εκπομπή της Σεφ στον Αέρα στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Τα τραπέζια που διοργανώνει συχνά-πυκνά στο σπίτι της είναι «μυθικά», με το μενού να ξεπερνάει σε ποιότητα αντίστοιχα αστεράτων εστιατορίων, έχει έναν υπέροχο γιο 18 ετών που τον λατρεύει, ταξιδεύει κυρίως σε αραβικές χώρες και μαγεύεται από τον πολιτισμό και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων, καταναλώνει ολόκληρες βιβλιοθήκες διαβάζοντας, έχει το site pirouni.gr και πριν από λίγες ημέρες άνοιξε ένα νέο εστιατόριο στο Βόλο (το Πιρουνάκι), για το οποίο είναι ενθουσιασμένη.

Γεννήθηκες και μεγάλωσες στο Βόλο. Πώς βρέθηκες στην Αθήνα;

Τυχαία. Ήμουν ανοιχτή και περίεργη. Ό,τι περνούσε από δίπλα μου, ακόμα και σουρεαλιστικό να ήταν, έλεγα «ναι». Όταν αποφάσισα να δουλέψω με τον Takis, ήμουν 19 χρόνων. Δεν ήξερα καν τι είναι η σύγχρονη τέχνη, ούτε ο Τakis ήξερε. Αυτό ήταν στα όρια της τρέλας. Όμως το έκανα για να δω πώς είναι.

Περίγραψέ μας την πρώτη φορά που συνάντησες τον Takis;

Τον συνάντησα πρώτη φορά, ενώ δεν είχα σκοπό να δουλέψω γι’ αυτόν. Ήταν σαν Βούδας με κατάθλιψη σε ένα υπέροχο κτίριο και έψαχνε έναν άνθρωπο να του οργανώνει τις δουλειές του στην Ελλάδα. Ζούσε τότε στο Παρίσι. Εγώ δεν είχα ιδέα από όλες αυτές τις δουλειές που ήθελε να του κάνω. Πίστευα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να με πάρει. Μου λέει: «Δεσποινίς, πώς σας λένε και τι ζώδιο είστε;». «Κριός» του απαντώ. «Κριός είναι ο Ιόλας και ο γιος μου. Σας προσλαμβάνω!». Εκεί δεν λες «όχι». Χωρίς να ξέρω τι πρόκειται να κάνω, πού μπλέκω, σε τι περιπέτεια. Αλλά ήταν μια περιπέτεια που έπρεπε να την ακολουθήσω. Το ίδιο κάνω μέχρι τώρα. Μονίμως μπλέκω σε περιπέτειες που δεν ξέρω τι είναι, αλλά τις ακολουθώ. Δεν μου βγήκε ποτέ σε κακό.

Τι θυμάσαι πιο έντονα από την περίοδο που έζησες στο Παρίσι;

Ήταν 80s, η πάρτι εποχή του πλανήτη. Η απόλυτη εποχή του εγωκεντρισμού και του στιλ. Τα 80s ήταν μια πορεία χέρι με χέρι με το θάνατο. Ήμασταν, όμως, πολύ νέοι για να στενοχωρηθούμε μ’ αυτό. Όταν είσαι νέος, είναι δύσκολο να συλλάβεις την έννοια του θανάτου. Είχαμε και λίγο την αίσθηση του αθάνατου. Έχει τύχει να πεθαίνει φίλος μας από Aids μέσα στο σπίτι και να τον αφήσουμε για να πάμε στο κλαμπ το βράδυ. Φράντζα, πολύ μακιγιάζ και πολλή εικόνα. Ζούσες για τη νύχτα.

Ήταν εύκολο να ισορροπήσεις ανάμεσα στην τρέλα των 80s και στην επαγγελματική καριέρα στη συνέχεια;

Θεωρώ ότι ζω από σύμπτωση. Όλοι της γενιάς μου, που ζήσαμε έντονα τα 80s, είμαστε survivors. Είχα όμως και έναν ενδόμυχο φόβο, είχα ένα άστρο που με προστάτευε. Δοκίμαζα τα πάντα, αλλά δεν κολλούσα σε τίποτα. Από ναρκωτικά μέχρι σχέσεις, ήμουν περισσότερο άνθρωπος της δοκιμής, παρά του εθισμού. Κι αυτό γιατί ήμουν πάρα πολύ περίεργη. Πίστευα ότι η κάθε μέρα θα μου φέρει κάτι καινούριο, που, για να το ζήσω, έπρεπε να είμαι καλά. Στοιχειωδώς καλά. Όχι ότι δεν έχω κάνει φοβερές βλακείες. Πάντα, όμως, είχα έναν τρόπο να τις μαζεύω στο τέλος, όταν άρχιζαν να γίνονται επικίνδυνες. Τελικά η περιπέτεια της ζωής ήταν πιο ενδιαφέρουσα από όλα τα κολλήματα. Πολλοί δεν ήταν τυχεροί. Ειδικά με το Aids, δεν ήταν θέμα αυτοπροστασίας. Ήταν καθαρά ρώσικη ρουλέτα. Όσοι το έπαθαν το έπαθαν.

Γιατί άφησες τη ζωή στο Παρίσι;

Είχε τελειώσει. Τα 80s είχαν τελειώσει, η Γαλλία ζούσε μια πρώτη ισχυρή οικονομική κρίση, το πάρτι εκεί είχε τελειώσει. Στην Ελλάδα, όμως, συνεχιζόταν. Ήρθα για διακοπές ένα καλοκαίρι και δεν έφυγα ποτέ. Άφησα όλα τα πράγματά μου στο Παρίσι και δεν ξαναγύρισα. Το κάνω αυτό. Όταν φύγω από κάπου, δεν με ενδιαφέρει τι μένει πίσω. Μόνο το καινούριο, αν είναι συναρπαστικό, με ρουφάει τόσο πολύ, που τα αφήνω όλα.

Πηγή: protothema