2013-10-17 14:51:12
Σε συνέντευξή του σε τοπικό κανάλι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Χατζηλάμπρου, αναγνώρισε ότι οι επερχόμενες εκλογές (Ευρωεκλογές-Αυτοδιοικητικές) θα κινηθούν, σε πολιτικό επίπεδο, σε σχέση με τις μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Η είσοδος του μνημονίου στην πολιτική ζωή ανέτρεψε τα δεδομένα. Οι συντηρητικές απόψεις, οι προοδευτικές αντιλήψεις, οι σοσιαλιστικές και φιλελεύθερες θέσεις πάνω στις οποία στηρίχτηκαν οι εναλλαγές των κυβερνήσεων στην σταθεροποιημένη δημοκρατία μας, ξεχάστηκαν μονομιάς. Το επίπεδο αναφοράς έγινε το μνημόνιο.
Στις εκλογές του 2012, τα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) που συγκέντρωναν ποσοστό μαζί άνω του 80% (στις εκλογές μάλιστα του 1989 συγκέντρωσαν ποσοστό 90%!!) και τα οποία ήσαν υποστηρικτές του μνημονίου συγκέντρωσαν μαζί μόλις λίγο πάνω από το 40%. Τούτο, διότι πλέον παλαιές προκαταλήψεις εγκαταλείφθηκαν και ξεπεράστηκαν, ενώ ο Ελληνικός λαός εκλήθη, εν είδη δημοψηφίσματος, να επιλέξει αν θέλει ή όχι μνημόνιο.
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου προς τον κ. Χατζηλάμπρου για τον Επικεφαλή και τους Υποψήφιους του Τοπικού Συνδυασμού η απάντηση ήταν: «οπωσδήποτε πρέπει να έχουν «εχέγγυα αριστεροφροσύνης»». Εκτός από την έκπληξη και μια ανατριχίλα διαπέρασε το κορμί μου, διότι αμέσως μου ήρθαν μνήμες από το παρελθόν.
Γνωρίζω, ότι όταν κάνεις έναν αγώνα και καλείς όλους να συμπαρασταθούν, δεν ζητάς «πιστοποιητικά». Στην αντίσταση κατά των Γερμανών οι αντιστασιακές οργανώσεις δεν ζητούσαν «πιστοποιητικά». Θέλανε μόνο να έχεις την τόλμη και την ψυχή να πιάσεις όπλο. Όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου καλούσε τον Ελληνικό λαό σε «ανένδοτο» αγώνα για την Δημοκρατία, δεν ζητούσε «πιστοποιητικά». Ήθελε μόνο να μπορείς να αγωνισθείς και να αντέξεις την οργή του κράτους και του παρακράτους. Οι αντιστασιακές οργανώσεις επί χούντας δεν ζητούσαν «πιστοποιητικά». Αρκούσε να είχες το ψυχικό σθένος και την δύναμη να θυσιαστείς. (ενδεικτικά αναφέρω ότι επί πολλά χρόνια Πρόεδρος στο ΜΟΝΑΔΙΚΟ «Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων επί χούντας» ήταν αγωνιστής, διωχθείς για φιλοβασιλική δράση.)
Φυσικά εξαιρούνται οι περιπτώσεις των προβοκατόρων.
Οι περισσότεροι ψηφοφόροι του Ελληνικού λαού διάλεξαν να εμπιστευθούν τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτόν τον αντιμνημονιακό αγώνα. Βέλος του προγράμματός του ήταν η κατάργηση του μνημονίου. Τον εκτόξευσαν από ένα κόμμα-λέσχη του 3% (εκλογές του 2009) στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ποσοστό 27%. Είναι δυνατόν να πιστεύουν στο ΣΥΡΙΖΑ ότι ξαφνικά το 24% του Ελληνικού λαού έγιναν «αριστερόφρονες» μέσα σε 2 χρόνια; Με την ίδια λογική πρέπει και το 7% του λαού να έγινε ξαφνικά νεοφασίστες. (και η Χρυσή Αυγή είναι αντιμνημονιακή)
Αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να εκμεταλλευτεί την δυναμική, αξιοποιώντας ανθρώπους που βρέθηκαν μαζί του, ζητά «εχέγγυα αριστεροφροσύνης». Αν η περικεχαράκωση της κομματικής ηγεσίας είναι απαραίτητη, το άπλωμα του κόμματος είναι επιβεβλημένο. Μην ξεχνάμε την ρήση του αείμνηστου Γεωργίου Παπανδρέου: «Στην εκκλησία εισέρχονται όλοι, στο ιερό ολίγοι».
Τα συμπτώματα αυτής της πολιτικής είναι ορατά. Στο πρόσφατο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ από τα 150 μέλη της κεντρικής επιτροπής, με μεθοδευμένη διαδικασία, μόνο 3 προέρχονται από το κεντρογενή χώρο. Το σαμποτάρισμα της δυναμικής του Γιάννη Δημαρά, ως υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής στις προηγούμενες Περιφερειακές εκλογές (2010), με την κάθοδο δικού του υποψήφιου, δείχνουν την προσπάθεια απόκτησης ηγεμονικού και ΜΟΝΟ ρόλου του ΣΥΡΙΖΑ παραγκωνίζοντας άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Φτάνουμε και στο ευτράπελο του λεχθέντος περί «εχέγγυο αριστεροφροσύνης». Παλιά όταν υπήρχε το «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων» ήξερες την διαδικασία. Πήγαινες στην Ασφάλεια, «συνομιλούσες», και το έπαιρνες. Αργότερο όταν εμφανίστηκε το φρούτο του «πρασινοφρουρού», γραφόσουνα σε μία τοπική, κόλλαγες μερικές αφίσες και ήσουν εντάξει. Τώρα αν θέλει να αποκτήσεις «εχέγγυο αριστεροφροσύνης» πως γίνεται;; Το δίνει ο Τσίπρας, η Νομαρχιακή Επιτροπή, οι τοπικοί βουλευτές ή δίνεις εξετάσεις;;;
Η άμεση εκλογή αρχηγού κόμματος από τον λαό που πρώτος ξεκίνησε ο Γεώργιος Παπανδρέου, και προς τιμήν της ακολούθησε και η Νέα Δημοκρατία, έσπασε τα κομματικά κατεστημένα και αποστήματα. Το να ζητάς το ίδιο από ένα αριστερό κόμμα είναι ίσως μη εφικτό. Το να ζητάει όμως το κόμμα «εχέγγυα αριστεροφροσύνης», ένα νέου τύπου «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων» είναι τουλάχιστον αντιδημοκρατικό και επικίνδυνο, φέρνοντας στην μνήμη μας άλλες εποχές.
ΠΑΠΑΓΙΑΒΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
xespao
Η είσοδος του μνημονίου στην πολιτική ζωή ανέτρεψε τα δεδομένα. Οι συντηρητικές απόψεις, οι προοδευτικές αντιλήψεις, οι σοσιαλιστικές και φιλελεύθερες θέσεις πάνω στις οποία στηρίχτηκαν οι εναλλαγές των κυβερνήσεων στην σταθεροποιημένη δημοκρατία μας, ξεχάστηκαν μονομιάς. Το επίπεδο αναφοράς έγινε το μνημόνιο.
Στις εκλογές του 2012, τα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) που συγκέντρωναν ποσοστό μαζί άνω του 80% (στις εκλογές μάλιστα του 1989 συγκέντρωσαν ποσοστό 90%!!) και τα οποία ήσαν υποστηρικτές του μνημονίου συγκέντρωσαν μαζί μόλις λίγο πάνω από το 40%. Τούτο, διότι πλέον παλαιές προκαταλήψεις εγκαταλείφθηκαν και ξεπεράστηκαν, ενώ ο Ελληνικός λαός εκλήθη, εν είδη δημοψηφίσματος, να επιλέξει αν θέλει ή όχι μνημόνιο.
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου προς τον κ. Χατζηλάμπρου για τον Επικεφαλή και τους Υποψήφιους του Τοπικού Συνδυασμού η απάντηση ήταν: «οπωσδήποτε πρέπει να έχουν «εχέγγυα αριστεροφροσύνης»». Εκτός από την έκπληξη και μια ανατριχίλα διαπέρασε το κορμί μου, διότι αμέσως μου ήρθαν μνήμες από το παρελθόν.
Γνωρίζω, ότι όταν κάνεις έναν αγώνα και καλείς όλους να συμπαρασταθούν, δεν ζητάς «πιστοποιητικά». Στην αντίσταση κατά των Γερμανών οι αντιστασιακές οργανώσεις δεν ζητούσαν «πιστοποιητικά». Θέλανε μόνο να έχεις την τόλμη και την ψυχή να πιάσεις όπλο. Όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου καλούσε τον Ελληνικό λαό σε «ανένδοτο» αγώνα για την Δημοκρατία, δεν ζητούσε «πιστοποιητικά». Ήθελε μόνο να μπορείς να αγωνισθείς και να αντέξεις την οργή του κράτους και του παρακράτους. Οι αντιστασιακές οργανώσεις επί χούντας δεν ζητούσαν «πιστοποιητικά». Αρκούσε να είχες το ψυχικό σθένος και την δύναμη να θυσιαστείς. (ενδεικτικά αναφέρω ότι επί πολλά χρόνια Πρόεδρος στο ΜΟΝΑΔΙΚΟ «Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων επί χούντας» ήταν αγωνιστής, διωχθείς για φιλοβασιλική δράση.)
Φυσικά εξαιρούνται οι περιπτώσεις των προβοκατόρων.
Οι περισσότεροι ψηφοφόροι του Ελληνικού λαού διάλεξαν να εμπιστευθούν τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτόν τον αντιμνημονιακό αγώνα. Βέλος του προγράμματός του ήταν η κατάργηση του μνημονίου. Τον εκτόξευσαν από ένα κόμμα-λέσχη του 3% (εκλογές του 2009) στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ποσοστό 27%. Είναι δυνατόν να πιστεύουν στο ΣΥΡΙΖΑ ότι ξαφνικά το 24% του Ελληνικού λαού έγιναν «αριστερόφρονες» μέσα σε 2 χρόνια; Με την ίδια λογική πρέπει και το 7% του λαού να έγινε ξαφνικά νεοφασίστες. (και η Χρυσή Αυγή είναι αντιμνημονιακή)
Αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να εκμεταλλευτεί την δυναμική, αξιοποιώντας ανθρώπους που βρέθηκαν μαζί του, ζητά «εχέγγυα αριστεροφροσύνης». Αν η περικεχαράκωση της κομματικής ηγεσίας είναι απαραίτητη, το άπλωμα του κόμματος είναι επιβεβλημένο. Μην ξεχνάμε την ρήση του αείμνηστου Γεωργίου Παπανδρέου: «Στην εκκλησία εισέρχονται όλοι, στο ιερό ολίγοι».
Τα συμπτώματα αυτής της πολιτικής είναι ορατά. Στο πρόσφατο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ από τα 150 μέλη της κεντρικής επιτροπής, με μεθοδευμένη διαδικασία, μόνο 3 προέρχονται από το κεντρογενή χώρο. Το σαμποτάρισμα της δυναμικής του Γιάννη Δημαρά, ως υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής στις προηγούμενες Περιφερειακές εκλογές (2010), με την κάθοδο δικού του υποψήφιου, δείχνουν την προσπάθεια απόκτησης ηγεμονικού και ΜΟΝΟ ρόλου του ΣΥΡΙΖΑ παραγκωνίζοντας άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Φτάνουμε και στο ευτράπελο του λεχθέντος περί «εχέγγυο αριστεροφροσύνης». Παλιά όταν υπήρχε το «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων» ήξερες την διαδικασία. Πήγαινες στην Ασφάλεια, «συνομιλούσες», και το έπαιρνες. Αργότερο όταν εμφανίστηκε το φρούτο του «πρασινοφρουρού», γραφόσουνα σε μία τοπική, κόλλαγες μερικές αφίσες και ήσουν εντάξει. Τώρα αν θέλει να αποκτήσεις «εχέγγυο αριστεροφροσύνης» πως γίνεται;; Το δίνει ο Τσίπρας, η Νομαρχιακή Επιτροπή, οι τοπικοί βουλευτές ή δίνεις εξετάσεις;;;
Η άμεση εκλογή αρχηγού κόμματος από τον λαό που πρώτος ξεκίνησε ο Γεώργιος Παπανδρέου, και προς τιμήν της ακολούθησε και η Νέα Δημοκρατία, έσπασε τα κομματικά κατεστημένα και αποστήματα. Το να ζητάς το ίδιο από ένα αριστερό κόμμα είναι ίσως μη εφικτό. Το να ζητάει όμως το κόμμα «εχέγγυα αριστεροφροσύνης», ένα νέου τύπου «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων» είναι τουλάχιστον αντιδημοκρατικό και επικίνδυνο, φέρνοντας στην μνήμη μας άλλες εποχές.
ΠΑΠΑΓΙΑΒΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Τέλος εποχής» για το Υπουργείο Εργασίας στην Πειραιώς
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Υπερχρεωμένα ένα στα δυο νοικοκυριά
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
