2013-10-17 21:48:06
Μακάρι να μπορούσα να αφυπνίσω την κοινωνία, όπως και να την δυναμώσω με ένα γράμμα σαν και αυτό αλλά φοβάμαι πως το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο άψυχο και ως συνήθως τόσο βουβό.
Μετά από τρεις μέρες κλεισμένος στο σπίτι και μετά από πλήρη άγνοια για το τι επικρατεί έξω από την πόρτα μου, αποφάσισα να ντυθώ και να πάω να απολαύσω την ζωή, καθώς στα 29 μου κάποιος-κάποιοι φρόντισαν, «μασονικά» να μου την περιορίσουν μέσα σε 4 έρημους τοίχους.
Κάθισα μέτρησα κάποια κέρματα, τα έβαλα στην τσέπη και κατευθύνθηκα στο κοντινό σουπερ μάρκετ της γειτονιάς μου, ώστε να ψωνίσω μισό κοτόπουλο και λίγο κιμά για τις επόμενες μέρες. Ένιωθα τόσο όμορφα με την μυρωδιά της βροχής αλλά και με τον ήλιο που πηγαινοερχόταν στα μάτια μου, εκεί λοιπόν αποφάσισα ότι θέλω - και θα τα καταφέρω(!!!), θα ενεργοποιήσω το μυαλό αλλά και την ψυχή μου, δίχως κανένα ενδοιασμό και καμία έννοια.
Φρόντισα να μοιράσω καλημέρες όπως άλλωστε μου άρεσε από μικρός, θυμήθηκα να χαμογελάσω στους αστέγους και να τους δώσω λίγη από την ζωντάνια μου, δεν ξέχασα να ευχαριστήσω αλλά και να θυμώσω με τον θεό για όσα υπάρχουν καλώς ή κακώς στην κοινωνία. Πίστεψα και πάλι σε αυτό που έλεγε ο πατέρας μου, «τα προβλήματα είναι για τους ζωντανούς και τους ανθρώπους, μην σκύψεις μικρέ μου το κεφάλι σου και μην ναυαγήσεις, φρόντισε να τα καταφέρεις».
Τι ωραία μέρα, αναφώνησα, αλλά όπως θα σας εξηγήσω στην συνέχεια βιάστηκα να βγάλω συμπεράσματα, ο χαζός.
Δεν άργησα πολύ στο σούπερ μάρκετ καθώς γνώριζα πως τα λεφτά μου είναι μετρημένα και οι επιλογές μου περιορισμένες, ξεκίνησα να κατευθύνομαι προς το ταμείο και ξαφνικά βλέπω μια νεαρή υπάλληλο (κοντά στην ηλικία μου) να πλησιάζει ένα γεροντάκο και να του λέει μαζί με άλλους τρεις….
-Την σοκολάτα που βάλατε στο μπουφάν σας, βάλτε την στο καλάθι, παππού Πόσο πάγωσα, πόσο μελαγχόλησα και πόσο μετάνιωσα που βγήκα από το σπίτι μου;
Βλέπετε ο παππούς στο ταμείο, είχε πάνω του μόλις 5e και το πιο πιθανόν η σοκολάτα να μην ήταν για τον ίδιο, αλλά ενδεχομένως για κάποιο εγγόνι του, που δικαίως σαν παππούς θέλησε να γευτεί το χαμόγελο του πιτσιρικά, μέσα από μια έκπληξη που θα του έκανε..
Είμαι σίγουρος πως σκεφτήκατε, αφού δεν έχει λεφτά γιατί να χαρεί το αγαθό της αγάπης στα τελευταία χρόνια της ζωή του;
Αυτό όμως είναι το νόημα, γιατί αυτός ο παππούς να μην έχει λεφτά και γιατί να πρέπει να εκπορνεύσει την αξιοπρέπεια του;
Έφυγα θυμωμένος και με τόσες απορίες μέσα μου.
Μην κρυβόμαστε πίσω από αυτές τις εικόνες, εμείς ήμαστε οι υπεύθυνοι, εμείς επιλέξαμε την κατάντια που μας δέρνει, όταν τόσα χρόνια ο χλευασμός ήταν το όπλο μας και πυροβολούσαμε ανελέητα προς πάσα κατεύθυνση.
Σαν λαός θυμάμαι μια ζωή να καυχιόμαστε και να διατηρούμε το κλίμα, «τι να μας πούνε οι Βούλγαροι και γενικά οι ξένοι, με τόσα νησιά και με τέτοια ζωάρα Ευρωπαϊκή που κάνουμε..»
Κακά τα ψέματα, ήρθε ή στιγμή να πέσουν οι μάσκες. Σήμερα ήταν ο παππούς αύριο θα είναι ο πατέρας σου, το κράτος είναι εδώ και ετοιμάζει να κατασχέσει ακόμα και το ίδιο σου το σπίτι. Αυτούς επέλεξες, αυτοί αξίζουν να μας κυβερνούν.
Αναρωτήσου πότε ήταν η τελευταία φορά που έδειξες πραγματική αλληλεγγύη σε συνάνθρωπο σου, φοβάμαι πως δεν θυμάσαι, αλλά σίγουρα δεν ξέχασες να φορτίσεις το αγαπημένο σου iphone..
Υ.Γ. Βλέπω τις δημοσκοπήσεις, τελικά συνεχίζουμε να ήμαστε τόσο φτηνοί σαν λαός και τόσο μαστουρωμένοι από τις προηγούμενες δεκαετίες. Δεν χανόμαστε, θα τα πούμε σε λίγο καιρό που τα ξένα κράτη θα μας μοιράζουν ένα κομμάτι ψωμί και που οι αυτοκτονίες θα είναι και αυτές ένας αριθμός μέσα στην ζωή μας.
«…όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, ήμαστε κιόλας νεκροί.
Τάσος Λειβαδίτης.»
Αναγνώστης
Tromaktiko
Μετά από τρεις μέρες κλεισμένος στο σπίτι και μετά από πλήρη άγνοια για το τι επικρατεί έξω από την πόρτα μου, αποφάσισα να ντυθώ και να πάω να απολαύσω την ζωή, καθώς στα 29 μου κάποιος-κάποιοι φρόντισαν, «μασονικά» να μου την περιορίσουν μέσα σε 4 έρημους τοίχους.
Κάθισα μέτρησα κάποια κέρματα, τα έβαλα στην τσέπη και κατευθύνθηκα στο κοντινό σουπερ μάρκετ της γειτονιάς μου, ώστε να ψωνίσω μισό κοτόπουλο και λίγο κιμά για τις επόμενες μέρες. Ένιωθα τόσο όμορφα με την μυρωδιά της βροχής αλλά και με τον ήλιο που πηγαινοερχόταν στα μάτια μου, εκεί λοιπόν αποφάσισα ότι θέλω - και θα τα καταφέρω(!!!), θα ενεργοποιήσω το μυαλό αλλά και την ψυχή μου, δίχως κανένα ενδοιασμό και καμία έννοια.
Φρόντισα να μοιράσω καλημέρες όπως άλλωστε μου άρεσε από μικρός, θυμήθηκα να χαμογελάσω στους αστέγους και να τους δώσω λίγη από την ζωντάνια μου, δεν ξέχασα να ευχαριστήσω αλλά και να θυμώσω με τον θεό για όσα υπάρχουν καλώς ή κακώς στην κοινωνία. Πίστεψα και πάλι σε αυτό που έλεγε ο πατέρας μου, «τα προβλήματα είναι για τους ζωντανούς και τους ανθρώπους, μην σκύψεις μικρέ μου το κεφάλι σου και μην ναυαγήσεις, φρόντισε να τα καταφέρεις».
Τι ωραία μέρα, αναφώνησα, αλλά όπως θα σας εξηγήσω στην συνέχεια βιάστηκα να βγάλω συμπεράσματα, ο χαζός.
Δεν άργησα πολύ στο σούπερ μάρκετ καθώς γνώριζα πως τα λεφτά μου είναι μετρημένα και οι επιλογές μου περιορισμένες, ξεκίνησα να κατευθύνομαι προς το ταμείο και ξαφνικά βλέπω μια νεαρή υπάλληλο (κοντά στην ηλικία μου) να πλησιάζει ένα γεροντάκο και να του λέει μαζί με άλλους τρεις….
-Την σοκολάτα που βάλατε στο μπουφάν σας, βάλτε την στο καλάθι, παππού Πόσο πάγωσα, πόσο μελαγχόλησα και πόσο μετάνιωσα που βγήκα από το σπίτι μου;
Βλέπετε ο παππούς στο ταμείο, είχε πάνω του μόλις 5e και το πιο πιθανόν η σοκολάτα να μην ήταν για τον ίδιο, αλλά ενδεχομένως για κάποιο εγγόνι του, που δικαίως σαν παππούς θέλησε να γευτεί το χαμόγελο του πιτσιρικά, μέσα από μια έκπληξη που θα του έκανε..
Είμαι σίγουρος πως σκεφτήκατε, αφού δεν έχει λεφτά γιατί να χαρεί το αγαθό της αγάπης στα τελευταία χρόνια της ζωή του;
Αυτό όμως είναι το νόημα, γιατί αυτός ο παππούς να μην έχει λεφτά και γιατί να πρέπει να εκπορνεύσει την αξιοπρέπεια του;
Έφυγα θυμωμένος και με τόσες απορίες μέσα μου.
Μην κρυβόμαστε πίσω από αυτές τις εικόνες, εμείς ήμαστε οι υπεύθυνοι, εμείς επιλέξαμε την κατάντια που μας δέρνει, όταν τόσα χρόνια ο χλευασμός ήταν το όπλο μας και πυροβολούσαμε ανελέητα προς πάσα κατεύθυνση.
Σαν λαός θυμάμαι μια ζωή να καυχιόμαστε και να διατηρούμε το κλίμα, «τι να μας πούνε οι Βούλγαροι και γενικά οι ξένοι, με τόσα νησιά και με τέτοια ζωάρα Ευρωπαϊκή που κάνουμε..»
Κακά τα ψέματα, ήρθε ή στιγμή να πέσουν οι μάσκες. Σήμερα ήταν ο παππούς αύριο θα είναι ο πατέρας σου, το κράτος είναι εδώ και ετοιμάζει να κατασχέσει ακόμα και το ίδιο σου το σπίτι. Αυτούς επέλεξες, αυτοί αξίζουν να μας κυβερνούν.
Αναρωτήσου πότε ήταν η τελευταία φορά που έδειξες πραγματική αλληλεγγύη σε συνάνθρωπο σου, φοβάμαι πως δεν θυμάσαι, αλλά σίγουρα δεν ξέχασες να φορτίσεις το αγαπημένο σου iphone..
Υ.Γ. Βλέπω τις δημοσκοπήσεις, τελικά συνεχίζουμε να ήμαστε τόσο φτηνοί σαν λαός και τόσο μαστουρωμένοι από τις προηγούμενες δεκαετίες. Δεν χανόμαστε, θα τα πούμε σε λίγο καιρό που τα ξένα κράτη θα μας μοιράζουν ένα κομμάτι ψωμί και που οι αυτοκτονίες θα είναι και αυτές ένας αριθμός μέσα στην ζωή μας.
«…όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, ήμαστε κιόλας νεκροί.
Τάσος Λειβαδίτης.»
Αναγνώστης
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τις επόμενες ημέρες το jailbreak από τον iH8sn0w?
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
