2013-10-18 00:27:05
Άγιο Όρος, των Νίκου Μαγγίνα και Αντώνη Τριανταφύλλου για το Amen.gr
Σε μια αναφορά της οποίας το νόημα δεν μπορεί να παρερμηνευθεί ούτε στο ελάχιστο προχώρησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος που το απόγευμα της Πέμπτης επισκέφθηκε το κονάκι της Κανονικής Αδελφότητας της Μονής Εσφιγμένου στις Καρυές.
Δείχνοντας με το χέρι προς την κατεύθυνση του χώρου, όπου συνεχίζουν να παραμένουν -παρά την πληθώρα καταδικαστικών δικαστικών αποφάσεων- οι καταληψίες της αντικανονικής και σχισματικής «παρασυναγωγής» ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας τους κάλεσε να αποχωρήσουν, λέγοντας χαρακτηριστικά: «άρατε πύλας. Εξέλθετε και απέλθετε και καλή μετάνοια για τη σωτηρία της ψυχής σας».
Λίγη ώρα νωρίτερα την ώρα της υποδοχής του στην είσοδο του κονακίου ο Οικουμενικός Πατριάρχης έδωσε ως συμβολικό δώρο στον Καθηγούμενο Βαρθολομαίο το επιστήθιο σταυρό του.
Κατά την δοξολογία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης απευθυνόμενος στον πρόσφατα εκλεγέντα νέο Ηγούμενο εξέφρασε την μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια της Μητέρας Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης για την ενότητα και την ομοψυχία που επέδειξαν τα μέλη της Αδελφότητος της Μονής Εσφιγμένου με την ομόφωνη εκλογή του νέου καθηγούμενου, υπογραμμίζοντας ότι «δώσατε πολλά μηνύματα με αυτή την πράξη σας
. Ότι είστε μικρά αλλά δυναμική αδελφότης».
Δεν παρέλειψε, δε, να αναφερθεί και στον μεγάλο απόντα της συνάντησης, στον μακαριστό Γέροντα Ηγούμενο Χρυσόστομο Κατσουλιέρη, τον οποίο χαρακτήρισε μεγάλο παρόντα.
«Αυτή τη στιγμή θα έλεγε κάποιος ότι έχουμε ένα μεγάλο απόντα εδώ και αυτός είναι ο μακαριστός πατέρας σας και ηγούμενός σας, αλλά θα το διορθώσω αυτό και θα πω ότι είναι ο μεγάλος παρών, ο οποίος από τον ουρανό καμαρώνει τα εκγονά του και ευλογεί την ομοψυχία σας. Καλωσορίσει τον Πατριάρχη στα ίδια και προσεύχεται για την εξέλιξη του θέματος, το οποίο, όπως είπε, και η οσιολογιότης σου, αργά ή γρήγορα θα έχει αισία έκβαση. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά διότι ο Θεός μας είναι πρωτίστως της Αγάπης, αλλά είναι και Θεός της Δικαιοσύνης και το άδικον ουκ ευλογείται».
Νωρίτερα, ο νέος καθηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος υποδεχόμενος τον Οικουμενικό Πατριάρχη αναφέρθηκε στον μεγάλο αγώνα που ξεκίνησε ο μακαριστός Ηγούμενος Χρυσόστομος Κατσουλιέρης για την επιστροφή του κτιριακού συγκροτήματος της μονής στην κανονική Αδελφότητα και στο πλήθος καταδικαστικών -για την πλευρά των καταληψιών- δικαστικών αποφάσεων.
Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα τραγικά γεγονότα του περασμένου Ιουλίου, όταν οι καταληψίες σχισματικοί έφθασαν στο σημείο να ρίξουν εμπρηστικούς μηχανισμούς κατά των αστυνομικών που επιχείρησαν να σπάσουν την πόρτα και να τους απομακρύνουν σε εκτέλεση σχετικής δικαστικής απόφασης.
Μετά τη δοξολογία ο Οικουμενικός Πατριάρχης τέλεσε τρισάγιο στον τάφο του αειμνήστου Ηγουμένου Χρυσόστομου Κατσουλιέρη, στην σκιά της «μαύρης κηλίδας» που ξεχωρίζει στο βάθος, δηλαδή το κτίριο που γειτνιάζει με το κτίριο όπου διαμένει η κανονική Αδελφότητα.
Ακολουθεί η ομιλία του Ηγουμένου Βαρθολομαίου Εσφιγμενίτη προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη
Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα!
ὅλοι Σᾶς περιμέναμε στό ταπεινό Κονάκι τῆς Ἐσφιγμένου, ἀλλά κανείς δέν ἐφαντάζετο πῶς θα ἐξελίσσοντο ἐντέλει τά πράγματα. Ὑπελογίζαμε μέ τόν Γέροντα τίς ἡμέρες πού θά εἴχαμε τήν ὑψηλή τιμή τῆς ἐδῶ παρουσίας Σας καί προσπαθούσαμε νά καλύψουμε τίς ποικίλες ἐπείγουσες ἀνάγκες ἐντός καί ἐκτός Ἁγίου Ὄρους, ὥστε νά εἴμαστε ὅλοι μαζί ἐδῶ σήμερα. Ἤδη ἀπό καιρό ὁ Γέροντας ἀδημονοῦσε καί ὀργάνωνε τά πάντα γιά τήν ὑποδοχή, ὅπως καί τίς προηγούμενες φορές.
Ὁ Ἅγιος Θεός ἔδωσε ἄλλη τροπή καί τό ἀποτέλεσμα εἶναι, στή θέση τοῦ Γέροντα και εἰς διαδοχήν του νά Σᾶς προσφωνεῖ ἕνας μέχρι πρό τινος ὑποτακτικός του, ἐν θαυμασμῷ ἀλλά και ἀμηχανίᾳ. Θαυμάζουμε γιά πολλά τίς τελευταῖες ἡμέρες Παναγιώτατε. Θαυμάζουμε γιά τήν μακαριότητα και διαύγεια και ἡσυχία ἐν τῇ ὁποίᾳ ἐκοιμήθη ὁ Γέροντας, γιά τήν ἐπιρροή πού ἤσκησε στήν ἀδελφότητα ἡ κοίμησή του, γιά τήν συγκυρία κατά τήν ὁποία συνέβη, γιά τήν ἔνταση τῆς ἀγάπης και τοῦ αἰσθήματος ἑνότητος πού μᾶς πλημμυρίζουν ἀπό τῆς κοιμήσεώς του, γιά τήν σύμπτωση τῆς ἡμέρας τῆς ἐκλογῆς νέου Καθηγουμένου μέ τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ μαθητοῦ τῆς ἀγάπης, τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, γιά τήν ποικιλοτρόπως ἐκφραζομένη ἀγάπη τοῦ κόσμου ἔναντι τῆς ἀδελφότητος, ἀλλά κυρίως γιά τήν σύμπτωση ὅλων αὐτῶν μέ τήν ἔλευση τῆς Παναγιότητός Σας λίγες μόλις ἡμέρες μετά.
Δεχθεῖτε τήν διαβεβαίωση ὅτι στό πρόσωπό Σας, δέν ὑποδεχόμεθα μόνο τόν Πατριάρχη τοῦ γένους, τόν διάδοχο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ πέμπτου τοῦ ἀνακαινιστοῦ τῆς Μονῆς μας καί τοῦ Ἀνθίμου τοῦ ἕκτου τοῦ Ἐσφιγμενίτου. Ὑποδεχόμεθα σε ἕνα ἄλλο - ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ να ποῦμε - πιό προσωπικό, ἐπίπεδο, τόν Πατέρα τόν δυνάμενο να κομίσει τήν ἀναγκαία παρηγορία για τήν στέρηση τοῦΓέροντός μας.
Ἡ ἀδελφότητα τῆς Μονῆς μας Παναγιώτατε αἰσθάνεται παροῦσα τήν ἁγία μορφή τοῦ Γέροντος Χρυσοστόμου τοῦ ἀνθρώπου πού ἀγάπησε ὅσο λίγοι ἀκόμα καί τόν ἐχθρό του, τοῦ μοναχοῦ πού ἀπεχθάνθηκε κατά τρόπο ἀνεπανάληπτο τήν κατάκριση, πού δέν ἀπήντησε ποτέ στίς λοιδωρίες, πού εἶχε πάντα ἕναν καλό λόγο γιά τούς πάντες καί τά πάντα, τόν ἀριστοκράτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τόν ταπεινό διακονητή τῆς Ἐκκλησίας. Καί εἶναι ἡ παρουσία του πού μᾶς ὁδηγεῖ καί μᾶς δείχνει τήν πορεία.
Τό ἔργο μας, ὅπως εἴπατε και Σεῖς χθές ἐνώπιον τῆς Διπλῆς Συνάξεως, δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄλλο ἀπό τό νά συνεχίσουμε τόν ἀγώνα του μέ πίστη καί ἀφοσίωση στό σπουδαῖο τιμαλφές τῆς ἱστορίας καί τῆς Ἐκκλησίας πού λέγεται Ἅγιον Ὄρος. Τό «γένοιτο» πού εἶπε ὁ Γέροντας πρός τήν Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί τήν Ἱερά Κοινότητα, ὅταν τοῦ ἀνέθεσαν τόν σταυρό τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου ἰσχύει γιά τήν ἀδελφότητά του πολλαπλασίως, ἤ μᾶλλον, ἔχει μετεξελιχθῇ ριζικῶς· κατ’ ἀκρίβειαν, πλέον δέν πρόκειται μόνον περί συγκαταβάσεως, ἐκκλησιαστικοῦ καθήκοντος ἤ μιᾶς λογικῆς ἀκολουθίας, ἀλλά σ’ ὅλα αὐτά προσετέθη πλέον καί κυριαρχεῖ ἡ αἴσθηση τοῦ ὑπερτάτου χρέους ἀπέναντι στόν θυσιασθέντα : τό «γένοιτο» στήν φάση ἐκείνη ἀφοροῦσε ὅλους μας, τήν τότε συνοδεία μας· ἀπό τότε πού ὁ πρῶτος τῆς ἀδελφότητος ἔδωσε τήν ἴδια τή ζωή του – θυσιάστηκε, μᾶς τό παρέδωσε αὐτό τό «γένοιτο» ὡς παρακαταθήκη, ὡς σκυτάλη καί ὡς ἐντολή. Δέν εἶναι λοιπόν συμπτωματικό ὅτι ἡ ἀδελφότητα αἰσθάνεται ὅσο ποτέ ἐνισχυμένη καί προσηλωμένη στό ἔργο της, εἰς διάψευσιν τῶν προβλεπόντων διάλυση με τον θάνατό του.
Παναγιώτατε, ὅταν ἀναλάβατε τά ἠνία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου προέβητε σέ μία σημαντική κίνηση. Τείνατε χεῖρα συνεννοήσεως καί καταλλαγῆς πρός τούς ἀνθρώπους πού κατεῖχαν τήν Μονή μας καί ἦσαν ἐγκλωβισμένοι στά ἀδιέξοδα τοῦ περιθωρίου πού εἶχαν ἐπιλέξει. Δι’ Ὑμῶν ἡ Ἐκκλησία ἀπό τό ὕψος τοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως τούς προσέφερε ἀγαπητικῶς τό ἔρεισμα γιά νά σταθοῦν. Ἐκεῖνοι τό ἀπέκρουσαν ὑπεροπτικά ἐμμένοντας στό περιθώριο.
Ἡ κίνησή Σας ἐκείνη ἔδωσε τό ἀφετηριακό στίγμα τῆς πορείας και ἀπετέλεσε για μᾶς, ἀπό τότε πού ἀναλάβαμε τήν Μονή, γνώμονα καί πυξίδα. Ὁ ἴδιος ὁΓέροντας και ὅλοι μας, δημοσίως τούς καλέσαμε κατ’ ἐπανάληψη νά προσέλθουν καί νά βροῦμε τούς τρόπους γιά νά πορευθοῦν μέσα στό Ἅγιο Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀντέδρασαν ἀκόμη χειρότερα. Δέν κατάφεραν οὔτε τότε νά ἐξέλθουν ἀπό τό περιθώριο. Θά ἤθελα σήμερα νά πῶ τό ἑξῆς: δέν συναισθάνονται τί ἀπώλεσαν και στις δύο περιπτώσεις. Καί δέν ξέρουν τί χάνουν παραμένοντας οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν στό αὐτοσχέδιο ὀχυρό τους τῆς κατακρίσεως, τοῦ ψεύδους καί τῆς μισαλλοδοξίας.
Καθ’ ὅσον μᾶς ἀφορᾶ, ἡ ἀγαπητική διάθεση ἐξακολουθεῖ να μᾶς διακατέχει στο ἀκέραιο. Ὅπως ὅμως ἡ Ἐκκλησία και Ἡ Ἱερά Κοινότης ἔτσι και μεῖς εἰδικώτερα, αἰσθανόμεθα την ὑποχρέωση να προχωρήσουμε. Πορευόμαστε σταθερά μέ γνώμονες τήν ἀγάπη ἀλλά καί τήν ἀποφασιστικότητα στήν ἐπιτέλεση τοῦ σκοποῦ μας, μέ προσήλωση στήν Ἐκκλησία, στήν Κανονικότητα καί στό ἱερό καθεστώς τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους.
Πρίν ἀναλάβουμε Παναγιώτατε τήν Μονή Ἐσφιγμένου, μία σκέψη ἀπασχολοῦσε ὅσους εἶχαν ἀγωνισθεῖ γιά τήν ἐπίλυση τούτου τοῦ γορδίου δεσμοῦ. Μή τυχόν καί αὐτοί πού θά ἀναλάβουν ἐπαναπαυθοῦν ἁπλῶς στην μοναστηριακή περιωπή και στα ἐξ αὐτῆς προνόμια και τιμές καί φεισθοῦν προσπαθειῶν καί δαπανῶν γιά τήν πρόοδο τῆς ὑποθέσεως.
Ἡ ἐξέλιξη, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά πῶ, ὑπῆρξε ἀκριβῶς ἡ ἀντίθετη. Ἡ ἀδελφότητα πού ἤδη εἶχε διεκπεραιώσει δίς τήν ἀνακαίνιση τοῦ Κελλίου τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἀγωνίστηκε με πολλή προσευχή και σχεδόν ἀπεγνωσμένα και κατάφερε στό τέλος νά ἀνεγείρει ἐκ βάθρων τό παρόν νέο κτήριο Ἀντιπροσωπείου ἐπί ἐσφιγμενιτικοῦ ἐδάφους, δαπάνησε δέ σημαντικά ἐκ τοῦ ὑστερήματός της ἀκόμη καί γιά μελέτη ἀποκαταστάσεως τοῦ διπλανοῦκατειλημμένου κτηρίου. Ἀλλά καί ἀπέναντι στήν κατάληψη προχώρησε συστηματικά καί ὑπομονητικά σέ ὅλες τίς νόμιμες ἐνέργειες, ὥστε σήμερα νά ἔχει καταστεῖ ἀπολύτως διαυγής ἡ κατάσταση καί νά ἔχουν καλυφθεῖ ὅλα τά κενά. Καί φυσικά συνεχίζουμε στά ἑπόμενα βήματα. Ἐξ ἄλλου χάριτι Θεοῦ ἡ ἀδελφότητα ἀριθμεῖ σήμερα ὑπερδιπλασίους τῆς ἀρχικῆς δυνάμεώς της καί τοῦτο παρά τήν ὑπερβολική στενότητα τοῦ χώρου μας.
Καί ἔτσι ἔχουμε σήμερα μία κατάσταση ἡ ὁποία σέ τίποτε δέν θυμίζει τό 2002 ὅταν ἐλαμβάνοντο οἱ πρῶτες ἀποφάσεις, ἤ τό 2005 ὅταν ἀναλαμβάναμε τήν Μονή.
Τό ἀπορίας ἄξιον εἶναι ὅτι μετά ταῦτα ἄρχισαν νά ἀκούγονται φωνές περί δῆθεν ὑπερδραστηριότητός μας. Περίσκεψη δείχνει νά προκαλεῖ σέ κάποιους τό γεγονός ὅτι συσσωρεύονται δικαστικές ἀποφάσεις εἰς βάρος τῶν καταληψιῶν καί ὅτι ἤδη ἐμφανίζονται διεκδικήσεις μας κατά τῆς ἀδρανούσης Πολιτείας ἀλλά καί ἀναζήτηση εὐθυνῶν γιά τήν σωρεία παραβάσεων καθήκοντος πού ἀντιμετωπίζουμε. Περίσκεψη ἕως ἀγωνίας, μή τυχόν καί πετύχουμε τόν σκοπό μας.
Εἶναι πράγματι ἐντυπωσιακό τό πότε προέκυψαν οἱπερίεργες αὐτές προσεγγίσεις. Προέκυψαν, ἀσυγκράτητα πλέον, ὅταν ἐντός τοῦ θέρους ἐπιχειρήθηκε ἐκτέλεση δικαστικῆς ἀποφάσεως πρός ἐκκένωση τοῦ κατειλημμένου τμήματος τοῦ Ἀντιπροσωπείου. Δηλαδή τότε πού φάνηκε ὅτι ἐδῶ ἡ ἀδελφότητα πετυχαίνει ἀπό στιγμή σέ στιγμή ἕνα μέρος τοῦ σκοποῦ στόν ὁποῖο τάχθηκε.
Κατ’ ἐκείνη τήν στιγμή λοιπόν δύο εἶναι οἱ πλευρές πού ἔχασαν την ψυχραιμία τους: ἀπό τήν μία οἱ καταληψίες πού ἔφθασαν νά πετοῦν ἐκρηκτικά στούς λειτουργούς τοῦ κράτους καί ἀπό τήν ἄλλη οἱ λοιποί ἀγωνιοῦντες πού ἐπιστράτευσαν παραχρῆμα συγκεκριμένη μερίδα τοῦ τύπου και συγκεκριμένες γραφίδες, γιά νά ποῦν τά ἑξῆς ἀντιφατικά: ὅτι δέν πρέπει να γίνει ἡ ἐκτέλεση καί ὅτι ἡ ἀδελφότητά μας ἀπέτυχε.
Παναγιώτατε, δέν πτοούμεθα. Και ἄς μη φοβούμαστε να ποῦμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους: ἔχουμε ἀπέναντί μας ἕνα πλέγμα συγκλινουσῶν σκοπιμοτήτων, ἐν τέλει ἕνα παρακράτος, πού δέν θέλει τήν ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ Σας καί σκοποῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους και σκοποῦ μας. Πού ἐνοχλεῖται ἐκ τοῦ ὅτι ὁδηγοῦμε τό καράβι στόν προορισμό του. Πού στενοχω-ρεῖται ὅτι ἡ Μονή μας πέρασε ἀπό τά χέρια σχισματικῶν σε μία κανονική κατάσταση, ὅτι λειτουργεῖ εὐρύθμως καί, κυρίως, ὅτι ὑπάρχει και ἐκφέρει ἄποψη στην Ἱερά Κοινότητα. - Δεν μᾶς πειράζει.
Σήμερα θά εἴχαμε τό κατειλημμένο κτήριο, ἄν ἡ δημόσια δύναμη ἀφηνόταν να κάνει τό ἔργο της. Κι’ ἔτσι πιθανότατα χάνεται μία μοναδική εὐκαιρία νά ἀποκατασταθεῖ τό κτήριο αὐτό καί νά μᾶς φιλοξενήσει. Νἆναι εὐλογημένο. Ἄς εἶναι κι αὐτό ἕνα ἀκόμη θύμα. Εἴμαστε ὅμως βέβαιοι: τό δίκαιο τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τῆς Μητρός Ἐκκλησίας και τό δίκαιο τοῦ Κράτους τελικά θά ἐπικρατήσουν. Ἀγωνιζόμαστε γι’ αὐτό νηφάλια καί χωρίς καμία παρέκκλιση ἀπό τήν κανονικότητα καί τήν νομιμότητα. Εἴχαμε και ἔχουμε ὑπομονή.
Και ἔχουμε πάντοτε ἐνώπιόν μας τό φωτεινό Σας παράδειγμα, τοῦΠοιμένος πού με ἐφόδιο τήν ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας και τήν βαρειά κληρονομία τῆς πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας δίνει ἀνυποχώρητα τὴν μάχη γιὰ τήν προάσπιση τῶν δικαίων τοῦ ΟἰκουμενικοῦΠατριαρχείου, πού μεταφέρει ἀνά τήν οἰκουμένη, διατυπωμένο προσφυῶς τό μήνυμα τῆς προστασίας τῆς θείας δημιουργίας.
Θά ἤθελα κλείνοντας, νὰ γνωρίζετε ὅτι πολλή εἶναι ἡ δύναμη καί τό κουράγιο πού παίρνουμε ἀπό τήν ἐπίσκεψή Σας. Προσωπικῶς ὁ ὁμιλῶν καί σύμπασα ἡ ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγένου αἰσθανόμαστε μεγάλη εὐγνωμοσύνη για τήν πολλάκις ἐκφρασθεῖσα στήριξη καί τίς εὐλογίες Σας. Ὁ ἐμπνευσμένος λόγος Σας χθές περί τοῦ θέματος ἐνώπιον τῆς Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως καί τά καλά Σας λόγια για τον Γέροντα, τόν διάδοχό του και την ἀδελφότητα ἀποτελοῦν για μᾶς πολύτιμο μετάλλιο τιμῆς καί ὅσα καί νά ποῦμε εἰς εὐχαριστίαν θά εἶναι λίγα.
Ἔρρωσθε Παναγιώτατε. Πολλά τά ἔτη Σας.
Περισσότερες φωτογραφίες: http://www.amen.gr/article15604
Σε μια αναφορά της οποίας το νόημα δεν μπορεί να παρερμηνευθεί ούτε στο ελάχιστο προχώρησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος που το απόγευμα της Πέμπτης επισκέφθηκε το κονάκι της Κανονικής Αδελφότητας της Μονής Εσφιγμένου στις Καρυές.
Δείχνοντας με το χέρι προς την κατεύθυνση του χώρου, όπου συνεχίζουν να παραμένουν -παρά την πληθώρα καταδικαστικών δικαστικών αποφάσεων- οι καταληψίες της αντικανονικής και σχισματικής «παρασυναγωγής» ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας τους κάλεσε να αποχωρήσουν, λέγοντας χαρακτηριστικά: «άρατε πύλας. Εξέλθετε και απέλθετε και καλή μετάνοια για τη σωτηρία της ψυχής σας».
Λίγη ώρα νωρίτερα την ώρα της υποδοχής του στην είσοδο του κονακίου ο Οικουμενικός Πατριάρχης έδωσε ως συμβολικό δώρο στον Καθηγούμενο Βαρθολομαίο το επιστήθιο σταυρό του.
Κατά την δοξολογία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης απευθυνόμενος στον πρόσφατα εκλεγέντα νέο Ηγούμενο εξέφρασε την μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια της Μητέρας Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης για την ενότητα και την ομοψυχία που επέδειξαν τα μέλη της Αδελφότητος της Μονής Εσφιγμένου με την ομόφωνη εκλογή του νέου καθηγούμενου, υπογραμμίζοντας ότι «δώσατε πολλά μηνύματα με αυτή την πράξη σας
Δεν παρέλειψε, δε, να αναφερθεί και στον μεγάλο απόντα της συνάντησης, στον μακαριστό Γέροντα Ηγούμενο Χρυσόστομο Κατσουλιέρη, τον οποίο χαρακτήρισε μεγάλο παρόντα.
«Αυτή τη στιγμή θα έλεγε κάποιος ότι έχουμε ένα μεγάλο απόντα εδώ και αυτός είναι ο μακαριστός πατέρας σας και ηγούμενός σας, αλλά θα το διορθώσω αυτό και θα πω ότι είναι ο μεγάλος παρών, ο οποίος από τον ουρανό καμαρώνει τα εκγονά του και ευλογεί την ομοψυχία σας. Καλωσορίσει τον Πατριάρχη στα ίδια και προσεύχεται για την εξέλιξη του θέματος, το οποίο, όπως είπε, και η οσιολογιότης σου, αργά ή γρήγορα θα έχει αισία έκβαση. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά διότι ο Θεός μας είναι πρωτίστως της Αγάπης, αλλά είναι και Θεός της Δικαιοσύνης και το άδικον ουκ ευλογείται».
Νωρίτερα, ο νέος καθηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος υποδεχόμενος τον Οικουμενικό Πατριάρχη αναφέρθηκε στον μεγάλο αγώνα που ξεκίνησε ο μακαριστός Ηγούμενος Χρυσόστομος Κατσουλιέρης για την επιστροφή του κτιριακού συγκροτήματος της μονής στην κανονική Αδελφότητα και στο πλήθος καταδικαστικών -για την πλευρά των καταληψιών- δικαστικών αποφάσεων.
Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα τραγικά γεγονότα του περασμένου Ιουλίου, όταν οι καταληψίες σχισματικοί έφθασαν στο σημείο να ρίξουν εμπρηστικούς μηχανισμούς κατά των αστυνομικών που επιχείρησαν να σπάσουν την πόρτα και να τους απομακρύνουν σε εκτέλεση σχετικής δικαστικής απόφασης.
Μετά τη δοξολογία ο Οικουμενικός Πατριάρχης τέλεσε τρισάγιο στον τάφο του αειμνήστου Ηγουμένου Χρυσόστομου Κατσουλιέρη, στην σκιά της «μαύρης κηλίδας» που ξεχωρίζει στο βάθος, δηλαδή το κτίριο που γειτνιάζει με το κτίριο όπου διαμένει η κανονική Αδελφότητα.
Ακολουθεί η ομιλία του Ηγουμένου Βαρθολομαίου Εσφιγμενίτη προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη
Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα!
ὅλοι Σᾶς περιμέναμε στό ταπεινό Κονάκι τῆς Ἐσφιγμένου, ἀλλά κανείς δέν ἐφαντάζετο πῶς θα ἐξελίσσοντο ἐντέλει τά πράγματα. Ὑπελογίζαμε μέ τόν Γέροντα τίς ἡμέρες πού θά εἴχαμε τήν ὑψηλή τιμή τῆς ἐδῶ παρουσίας Σας καί προσπαθούσαμε νά καλύψουμε τίς ποικίλες ἐπείγουσες ἀνάγκες ἐντός καί ἐκτός Ἁγίου Ὄρους, ὥστε νά εἴμαστε ὅλοι μαζί ἐδῶ σήμερα. Ἤδη ἀπό καιρό ὁ Γέροντας ἀδημονοῦσε καί ὀργάνωνε τά πάντα γιά τήν ὑποδοχή, ὅπως καί τίς προηγούμενες φορές.
Ὁ Ἅγιος Θεός ἔδωσε ἄλλη τροπή καί τό ἀποτέλεσμα εἶναι, στή θέση τοῦ Γέροντα και εἰς διαδοχήν του νά Σᾶς προσφωνεῖ ἕνας μέχρι πρό τινος ὑποτακτικός του, ἐν θαυμασμῷ ἀλλά και ἀμηχανίᾳ. Θαυμάζουμε γιά πολλά τίς τελευταῖες ἡμέρες Παναγιώτατε. Θαυμάζουμε γιά τήν μακαριότητα και διαύγεια και ἡσυχία ἐν τῇ ὁποίᾳ ἐκοιμήθη ὁ Γέροντας, γιά τήν ἐπιρροή πού ἤσκησε στήν ἀδελφότητα ἡ κοίμησή του, γιά τήν συγκυρία κατά τήν ὁποία συνέβη, γιά τήν ἔνταση τῆς ἀγάπης και τοῦ αἰσθήματος ἑνότητος πού μᾶς πλημμυρίζουν ἀπό τῆς κοιμήσεώς του, γιά τήν σύμπτωση τῆς ἡμέρας τῆς ἐκλογῆς νέου Καθηγουμένου μέ τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ μαθητοῦ τῆς ἀγάπης, τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, γιά τήν ποικιλοτρόπως ἐκφραζομένη ἀγάπη τοῦ κόσμου ἔναντι τῆς ἀδελφότητος, ἀλλά κυρίως γιά τήν σύμπτωση ὅλων αὐτῶν μέ τήν ἔλευση τῆς Παναγιότητός Σας λίγες μόλις ἡμέρες μετά.
Δεχθεῖτε τήν διαβεβαίωση ὅτι στό πρόσωπό Σας, δέν ὑποδεχόμεθα μόνο τόν Πατριάρχη τοῦ γένους, τόν διάδοχο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ πέμπτου τοῦ ἀνακαινιστοῦ τῆς Μονῆς μας καί τοῦ Ἀνθίμου τοῦ ἕκτου τοῦ Ἐσφιγμενίτου. Ὑποδεχόμεθα σε ἕνα ἄλλο - ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ να ποῦμε - πιό προσωπικό, ἐπίπεδο, τόν Πατέρα τόν δυνάμενο να κομίσει τήν ἀναγκαία παρηγορία για τήν στέρηση τοῦΓέροντός μας.
Ἡ ἀδελφότητα τῆς Μονῆς μας Παναγιώτατε αἰσθάνεται παροῦσα τήν ἁγία μορφή τοῦ Γέροντος Χρυσοστόμου τοῦ ἀνθρώπου πού ἀγάπησε ὅσο λίγοι ἀκόμα καί τόν ἐχθρό του, τοῦ μοναχοῦ πού ἀπεχθάνθηκε κατά τρόπο ἀνεπανάληπτο τήν κατάκριση, πού δέν ἀπήντησε ποτέ στίς λοιδωρίες, πού εἶχε πάντα ἕναν καλό λόγο γιά τούς πάντες καί τά πάντα, τόν ἀριστοκράτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τόν ταπεινό διακονητή τῆς Ἐκκλησίας. Καί εἶναι ἡ παρουσία του πού μᾶς ὁδηγεῖ καί μᾶς δείχνει τήν πορεία.
Τό ἔργο μας, ὅπως εἴπατε και Σεῖς χθές ἐνώπιον τῆς Διπλῆς Συνάξεως, δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄλλο ἀπό τό νά συνεχίσουμε τόν ἀγώνα του μέ πίστη καί ἀφοσίωση στό σπουδαῖο τιμαλφές τῆς ἱστορίας καί τῆς Ἐκκλησίας πού λέγεται Ἅγιον Ὄρος. Τό «γένοιτο» πού εἶπε ὁ Γέροντας πρός τήν Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί τήν Ἱερά Κοινότητα, ὅταν τοῦ ἀνέθεσαν τόν σταυρό τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου ἰσχύει γιά τήν ἀδελφότητά του πολλαπλασίως, ἤ μᾶλλον, ἔχει μετεξελιχθῇ ριζικῶς· κατ’ ἀκρίβειαν, πλέον δέν πρόκειται μόνον περί συγκαταβάσεως, ἐκκλησιαστικοῦ καθήκοντος ἤ μιᾶς λογικῆς ἀκολουθίας, ἀλλά σ’ ὅλα αὐτά προσετέθη πλέον καί κυριαρχεῖ ἡ αἴσθηση τοῦ ὑπερτάτου χρέους ἀπέναντι στόν θυσιασθέντα : τό «γένοιτο» στήν φάση ἐκείνη ἀφοροῦσε ὅλους μας, τήν τότε συνοδεία μας· ἀπό τότε πού ὁ πρῶτος τῆς ἀδελφότητος ἔδωσε τήν ἴδια τή ζωή του – θυσιάστηκε, μᾶς τό παρέδωσε αὐτό τό «γένοιτο» ὡς παρακαταθήκη, ὡς σκυτάλη καί ὡς ἐντολή. Δέν εἶναι λοιπόν συμπτωματικό ὅτι ἡ ἀδελφότητα αἰσθάνεται ὅσο ποτέ ἐνισχυμένη καί προσηλωμένη στό ἔργο της, εἰς διάψευσιν τῶν προβλεπόντων διάλυση με τον θάνατό του.
Παναγιώτατε, ὅταν ἀναλάβατε τά ἠνία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου προέβητε σέ μία σημαντική κίνηση. Τείνατε χεῖρα συνεννοήσεως καί καταλλαγῆς πρός τούς ἀνθρώπους πού κατεῖχαν τήν Μονή μας καί ἦσαν ἐγκλωβισμένοι στά ἀδιέξοδα τοῦ περιθωρίου πού εἶχαν ἐπιλέξει. Δι’ Ὑμῶν ἡ Ἐκκλησία ἀπό τό ὕψος τοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως τούς προσέφερε ἀγαπητικῶς τό ἔρεισμα γιά νά σταθοῦν. Ἐκεῖνοι τό ἀπέκρουσαν ὑπεροπτικά ἐμμένοντας στό περιθώριο.
Ἡ κίνησή Σας ἐκείνη ἔδωσε τό ἀφετηριακό στίγμα τῆς πορείας και ἀπετέλεσε για μᾶς, ἀπό τότε πού ἀναλάβαμε τήν Μονή, γνώμονα καί πυξίδα. Ὁ ἴδιος ὁΓέροντας και ὅλοι μας, δημοσίως τούς καλέσαμε κατ’ ἐπανάληψη νά προσέλθουν καί νά βροῦμε τούς τρόπους γιά νά πορευθοῦν μέσα στό Ἅγιο Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀντέδρασαν ἀκόμη χειρότερα. Δέν κατάφεραν οὔτε τότε νά ἐξέλθουν ἀπό τό περιθώριο. Θά ἤθελα σήμερα νά πῶ τό ἑξῆς: δέν συναισθάνονται τί ἀπώλεσαν και στις δύο περιπτώσεις. Καί δέν ξέρουν τί χάνουν παραμένοντας οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν στό αὐτοσχέδιο ὀχυρό τους τῆς κατακρίσεως, τοῦ ψεύδους καί τῆς μισαλλοδοξίας.
Καθ’ ὅσον μᾶς ἀφορᾶ, ἡ ἀγαπητική διάθεση ἐξακολουθεῖ να μᾶς διακατέχει στο ἀκέραιο. Ὅπως ὅμως ἡ Ἐκκλησία και Ἡ Ἱερά Κοινότης ἔτσι και μεῖς εἰδικώτερα, αἰσθανόμεθα την ὑποχρέωση να προχωρήσουμε. Πορευόμαστε σταθερά μέ γνώμονες τήν ἀγάπη ἀλλά καί τήν ἀποφασιστικότητα στήν ἐπιτέλεση τοῦ σκοποῦ μας, μέ προσήλωση στήν Ἐκκλησία, στήν Κανονικότητα καί στό ἱερό καθεστώς τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους.
Πρίν ἀναλάβουμε Παναγιώτατε τήν Μονή Ἐσφιγμένου, μία σκέψη ἀπασχολοῦσε ὅσους εἶχαν ἀγωνισθεῖ γιά τήν ἐπίλυση τούτου τοῦ γορδίου δεσμοῦ. Μή τυχόν καί αὐτοί πού θά ἀναλάβουν ἐπαναπαυθοῦν ἁπλῶς στην μοναστηριακή περιωπή και στα ἐξ αὐτῆς προνόμια και τιμές καί φεισθοῦν προσπαθειῶν καί δαπανῶν γιά τήν πρόοδο τῆς ὑποθέσεως.
Ἡ ἐξέλιξη, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά πῶ, ὑπῆρξε ἀκριβῶς ἡ ἀντίθετη. Ἡ ἀδελφότητα πού ἤδη εἶχε διεκπεραιώσει δίς τήν ἀνακαίνιση τοῦ Κελλίου τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἀγωνίστηκε με πολλή προσευχή και σχεδόν ἀπεγνωσμένα και κατάφερε στό τέλος νά ἀνεγείρει ἐκ βάθρων τό παρόν νέο κτήριο Ἀντιπροσωπείου ἐπί ἐσφιγμενιτικοῦ ἐδάφους, δαπάνησε δέ σημαντικά ἐκ τοῦ ὑστερήματός της ἀκόμη καί γιά μελέτη ἀποκαταστάσεως τοῦ διπλανοῦκατειλημμένου κτηρίου. Ἀλλά καί ἀπέναντι στήν κατάληψη προχώρησε συστηματικά καί ὑπομονητικά σέ ὅλες τίς νόμιμες ἐνέργειες, ὥστε σήμερα νά ἔχει καταστεῖ ἀπολύτως διαυγής ἡ κατάσταση καί νά ἔχουν καλυφθεῖ ὅλα τά κενά. Καί φυσικά συνεχίζουμε στά ἑπόμενα βήματα. Ἐξ ἄλλου χάριτι Θεοῦ ἡ ἀδελφότητα ἀριθμεῖ σήμερα ὑπερδιπλασίους τῆς ἀρχικῆς δυνάμεώς της καί τοῦτο παρά τήν ὑπερβολική στενότητα τοῦ χώρου μας.
Καί ἔτσι ἔχουμε σήμερα μία κατάσταση ἡ ὁποία σέ τίποτε δέν θυμίζει τό 2002 ὅταν ἐλαμβάνοντο οἱ πρῶτες ἀποφάσεις, ἤ τό 2005 ὅταν ἀναλαμβάναμε τήν Μονή.
Τό ἀπορίας ἄξιον εἶναι ὅτι μετά ταῦτα ἄρχισαν νά ἀκούγονται φωνές περί δῆθεν ὑπερδραστηριότητός μας. Περίσκεψη δείχνει νά προκαλεῖ σέ κάποιους τό γεγονός ὅτι συσσωρεύονται δικαστικές ἀποφάσεις εἰς βάρος τῶν καταληψιῶν καί ὅτι ἤδη ἐμφανίζονται διεκδικήσεις μας κατά τῆς ἀδρανούσης Πολιτείας ἀλλά καί ἀναζήτηση εὐθυνῶν γιά τήν σωρεία παραβάσεων καθήκοντος πού ἀντιμετωπίζουμε. Περίσκεψη ἕως ἀγωνίας, μή τυχόν καί πετύχουμε τόν σκοπό μας.
Εἶναι πράγματι ἐντυπωσιακό τό πότε προέκυψαν οἱπερίεργες αὐτές προσεγγίσεις. Προέκυψαν, ἀσυγκράτητα πλέον, ὅταν ἐντός τοῦ θέρους ἐπιχειρήθηκε ἐκτέλεση δικαστικῆς ἀποφάσεως πρός ἐκκένωση τοῦ κατειλημμένου τμήματος τοῦ Ἀντιπροσωπείου. Δηλαδή τότε πού φάνηκε ὅτι ἐδῶ ἡ ἀδελφότητα πετυχαίνει ἀπό στιγμή σέ στιγμή ἕνα μέρος τοῦ σκοποῦ στόν ὁποῖο τάχθηκε.
Κατ’ ἐκείνη τήν στιγμή λοιπόν δύο εἶναι οἱ πλευρές πού ἔχασαν την ψυχραιμία τους: ἀπό τήν μία οἱ καταληψίες πού ἔφθασαν νά πετοῦν ἐκρηκτικά στούς λειτουργούς τοῦ κράτους καί ἀπό τήν ἄλλη οἱ λοιποί ἀγωνιοῦντες πού ἐπιστράτευσαν παραχρῆμα συγκεκριμένη μερίδα τοῦ τύπου και συγκεκριμένες γραφίδες, γιά νά ποῦν τά ἑξῆς ἀντιφατικά: ὅτι δέν πρέπει να γίνει ἡ ἐκτέλεση καί ὅτι ἡ ἀδελφότητά μας ἀπέτυχε.
Παναγιώτατε, δέν πτοούμεθα. Και ἄς μη φοβούμαστε να ποῦμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους: ἔχουμε ἀπέναντί μας ἕνα πλέγμα συγκλινουσῶν σκοπιμοτήτων, ἐν τέλει ἕνα παρακράτος, πού δέν θέλει τήν ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ Σας καί σκοποῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους και σκοποῦ μας. Πού ἐνοχλεῖται ἐκ τοῦ ὅτι ὁδηγοῦμε τό καράβι στόν προορισμό του. Πού στενοχω-ρεῖται ὅτι ἡ Μονή μας πέρασε ἀπό τά χέρια σχισματικῶν σε μία κανονική κατάσταση, ὅτι λειτουργεῖ εὐρύθμως καί, κυρίως, ὅτι ὑπάρχει και ἐκφέρει ἄποψη στην Ἱερά Κοινότητα. - Δεν μᾶς πειράζει.
Σήμερα θά εἴχαμε τό κατειλημμένο κτήριο, ἄν ἡ δημόσια δύναμη ἀφηνόταν να κάνει τό ἔργο της. Κι’ ἔτσι πιθανότατα χάνεται μία μοναδική εὐκαιρία νά ἀποκατασταθεῖ τό κτήριο αὐτό καί νά μᾶς φιλοξενήσει. Νἆναι εὐλογημένο. Ἄς εἶναι κι αὐτό ἕνα ἀκόμη θύμα. Εἴμαστε ὅμως βέβαιοι: τό δίκαιο τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τῆς Μητρός Ἐκκλησίας και τό δίκαιο τοῦ Κράτους τελικά θά ἐπικρατήσουν. Ἀγωνιζόμαστε γι’ αὐτό νηφάλια καί χωρίς καμία παρέκκλιση ἀπό τήν κανονικότητα καί τήν νομιμότητα. Εἴχαμε και ἔχουμε ὑπομονή.
Και ἔχουμε πάντοτε ἐνώπιόν μας τό φωτεινό Σας παράδειγμα, τοῦΠοιμένος πού με ἐφόδιο τήν ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας και τήν βαρειά κληρονομία τῆς πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας δίνει ἀνυποχώρητα τὴν μάχη γιὰ τήν προάσπιση τῶν δικαίων τοῦ ΟἰκουμενικοῦΠατριαρχείου, πού μεταφέρει ἀνά τήν οἰκουμένη, διατυπωμένο προσφυῶς τό μήνυμα τῆς προστασίας τῆς θείας δημιουργίας.
Θά ἤθελα κλείνοντας, νὰ γνωρίζετε ὅτι πολλή εἶναι ἡ δύναμη καί τό κουράγιο πού παίρνουμε ἀπό τήν ἐπίσκεψή Σας. Προσωπικῶς ὁ ὁμιλῶν καί σύμπασα ἡ ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγένου αἰσθανόμαστε μεγάλη εὐγνωμοσύνη για τήν πολλάκις ἐκφρασθεῖσα στήριξη καί τίς εὐλογίες Σας. Ὁ ἐμπνευσμένος λόγος Σας χθές περί τοῦ θέματος ἐνώπιον τῆς Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως καί τά καλά Σας λόγια για τον Γέροντα, τόν διάδοχό του και την ἀδελφότητα ἀποτελοῦν για μᾶς πολύτιμο μετάλλιο τιμῆς καί ὅσα καί νά ποῦμε εἰς εὐχαριστίαν θά εἶναι λίγα.
Ἔρρωσθε Παναγιώτατε. Πολλά τά ἔτη Σας.
Περισσότερες φωτογραφίες: http://www.amen.gr/article15604
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Επιχειρείται τροποποίηση νόμου στις αποζημιώσεις Ασπις και CV
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
