2013-10-19 18:23:07
Του Ταξχου ε.α. Αντωνίου Τζαμπάζη,
[email protected]
Είναι καιρός να παραδεχτούμε ΟΛΟΙ μας και ΚΥΡΙΩΣ το πολιτικό σύστημα, ότι ΔΕΝ «ανήκομεν εις την Δύσιν» όπως βαρύγδουπα και αυτάρεσκα δήλωνε και μάλιστα με τον πιο επίσημο τρόπο, ενώπιον των Αντιπροσώπων του Έθνους το 1975, ο «εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραμανλής, ανεξάρτητα με τις μετέπειτα στρογγυλεύσεις και σκόπιμες «παρερμηνείες» της δήλωσης, από διάφορους Ηρακλειδείς.
Χρόνια αργότερα, το 1993, το Πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και ο Ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου πιστεύοντας βαθιά μέσα τους ότι μια αυτόνομη Εθνική Πορεία, χωρίς φανερούς προστάτες, είναι αυτή που συνάδει με τα Εθνικά μας Συμφέροντα, συνέλαβαν την Ιδέα του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου(ΔΕΑΧ) Ελλάδας-Κύπρου και προσπάθησαν να την μετουσιώσουν σε πράξη σε αγαστή συνεργασία με τον τότε Πρόεδρο της Κύπρου Γλαύκο Κληρίδη, στέλνοντας για πρώτη φορά ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη, να πετάξουν πάνω από την Ν. Κύπρο και να περάσουν παγκόσμια το μήνυμα, ότι ο Ελληνισμός απλώνεται από τον Έβρο μέχρι την Ν. Κρήτη, τη Ν. Μεγίστη και φτάνει μέχρι τη Ν. Κύπρο.
Για πρώτη φορά είχαμε σύζευξη ΓΕΕΘΑ και ΓΕΕΦ, κοινά επιχειρησιακά σχέδια Άμυνας και δοκιμασία τους στην πράξη, με τη διεξαγωγή της Διακλαδικής Άσκησης «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ-ΤΟΞΟΤΗΣ».
Τη σκυτάλη παρέλαβε ένας εμπνευσμένος Πατριώτης, Στρατιώτης και ΕΛΛΗΝΑΣ, ο Αντιστράτηγος Δημήτριος Δήμου, ο οποίος σαν Α/ΓΕΕΦ ανύψωσε σε κορυφαίο επίπεδο αυτή τη σύζευξη, το ηθικό και την μαχητική ικανότητα της Εθνικής Φρουράς στη Ν. Κύπρο και προετοίμασε το έδαφος για την υποδοχή του κορυφαίου Ρωσικού Α/Α Συστήματος S-300, προκειμένου να προσδώσει την απόλυτη αντιαεροπορική και όχι μόνο προστασία και στην ουσία προσκολλώντας το Νησί στον κορμό της ΜΗΤΕΡΑΣ Ελλάδας, για πρώτη ίσως και τελευταία φορά. Η κατάληξη αυτής της εθνικής προσπάθειας, ο περίεργος θάνατος του Αείμνηστου Αντιστράτηγου και το S-300 να σαπίζει αναξιοποίητο κάπου στη Ν. Κρήτη.
Ο διάδοχός του στην ηγεσία της Εθνικής Φρουράς, Αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης, ισάξιος καθ’ όλα με τον προκάτοχό του, βίωσε για τελευταία φορά την υλοποίηση του ΔΕΑΧ και τη διεξαγωγή της Διακλαδικής Άσκησης «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ-ΤΟΞΟΤΗΣ», με τη συμμετοχή Α/Φ της Πολεμικής Αεροπορίας, πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού και ανδρών των Ειδικών Δυνάμεων του Στρατού Ξηράς. Αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος ελλαδίτης αξιωματικός στην Ν. Κύπρο και έχασε τη ζωή του σε περίεργο αεροπορικό ατύχημα τον Ιούλιο του 2002 μαζί με άλλους 4 συναδέλφους του, κατά τη διάρκεια πτήσης με ελικόπτερο Bell.
Το 2011 το ΔΕΑΧ αφαιρείται από τη Βίβλο της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας(ΠΕΑ) της Ελλάδας, τα αίτια άγνωστα, οι δράστες γνωστοί, τα συμπεράσματα προφανή.
Οι τελευταίες προσπάθειες του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου και του Αείμνηστου Προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου να υψώσουν ανάστημα και φωνή και «…να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα…», βύθισαν τον Ελληνισμό στο πένθος, με δύο ακόμη περίεργους θανάτους, με τη μεγάλη και διπλή ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ τους και την παραδειγματική σύληση του τάφου και κλοπή της σωρού του δεύτερου, από «αγνώστους».
Λοιπόν ΔΕΝ «ανήκομεν εις την Δύσιν», ΔΕΝ ενσωματωθήκαμε ποτέ στον κορμό της, πιστέψαμε σ’ αυτήν γιατί υποτίθεται ότι μας εξέφραζαν τα ίδια ιδανικά της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ασφάλειας, της πίστης στον άνθρωπο, της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας και διαψευστήκαμε, εναποθέσαμε σ’ αυτήν τις ελπίδες μας για ανάπτυξη και ευημερία και απογοητευτήκαμε. Η ΔΥΣΗ ΑΥΤΗ ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ή ΕΥΤΥΧΩΣ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕ και μοιραία μας συμπαρέσυρε στη χρεοκοπία, ΠΑΝΤΑ με τη συναίνεση και τη συμμετοχή του πολιτικού μας συστήματος, ξεκινώντας με το αλόγιστο εξοπλιστικό πρόγραμμα των ΕΔ μετά την «στημένη» κρίση των Ιμίων το 1996 και τερματίζοντας με την «προετοιμασία» και διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004(C4I κλπ).
Η χρεοκοπία είναι οικονομική, πολιτισμική, πολιτιστική, θεσμική, πολιτική, ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ.
Όχι μόνο φτάσαμε στον πάτο αλλά και τον ξύσαμε. Απαιτείται ΑΜΕΣΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΝΑΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ, πριν μας προλάβουν άλλη μια φορά οι καταιγιστικές εξελίξεις, που όπως φαίνεται δρομολογούνται στην περιοχή μας και ευρύτερα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, με κύριο μοχλό τη Μεγάλη και Ορθόδοξη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, του οποίου η ΣΟΒΑΡΗ και ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ παρέμβαση στα γεγονότα της Συρίας έπεισε και τον πλέον κακόπιστο για την αποφασιστικότητα και τη δύναμή της και σηματοδότησε την απαρχή της διασφάλισης των μεγάλων στρατηγικών συμφερόντων της Ρωσίας που διακυβεύονται στην ευρύτερη περιοχή, μέρος των οποίων ήταν και παραμένει η Ελλάδα λόγω της σπουδαίας γεωστρατηγικής της θέσης, Στενά Βοσπόρου-Αιγαίο(Ν.Λήμνος, Ν.Σκύρος, Ν.Σύρος, Ν.Κρήτη)-Δωδεκάνησα-Ν.Κύπρος-Αν.Μεσόγειος.
Η σπουδαία αυτή γεωστρατηγική θέση, ως αντικείμενο σοβαρής και ΜΥΣΤΙΚΗΣ διαπραγμάτευσης με τη Μεγάλη και Ορθόδοξη Ρωσία, δεν χωρά άλλη αναβολή, αποτελεί κατά την ταπεινή μου γνώμη ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ για την ΕΠΙΒΙΩΣΗ μας, με την ευκαιρία και της «απεμπλοκής» μας από τα Μνημόνια, απαιτεί ΕΝΑΝ ΕΘΝΙΚΟ ΗΓΕΤΗ και μπορεί να στηριχθεί στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και αλληλοκατανόηση και σ’ ένα ΚΛΕΙΣΤΟ πλαίσιο αμοιβαίων παραχωρήσεων όσον αφορά στους τομείς της αμυντικής, οικονομικής, ενεργειακής, τουριστικής και ναυτιλιακής συνεργασίας και σε περίπτωση ευόδωσης ακόμη και Κυβερνητικής Συνεργασίας(Υφυπουργός αρμόδιος για θέματα Μεγάλης Ρωσίας στην Ελληνική Κυβέρνηση και αντίστοιχος κατ’ αναλογία στη Ρωσική).
Αυτόν τον ΕΘΝΙΚΟ ΗΓΕΤΗ, πρόθυμο αυτή τη φορά να θυσιασθεί για τα ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ και να μην υπακούσει σε «προειδοποιήσεις» και «απειλές» για δολοφονία και άλλα σενάρια επιστημονικής φαντασίας, πρέπει να τον επιλέξει και επιβάλλει ΑΜΕΣΑ ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ και ο τρόπος είναι ένας και μόνο, ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ, αρκεί βέβαια να μη μας προλάβει ένας ακόμη περίεργος θάνατος.
kranos
[email protected]
Είναι καιρός να παραδεχτούμε ΟΛΟΙ μας και ΚΥΡΙΩΣ το πολιτικό σύστημα, ότι ΔΕΝ «ανήκομεν εις την Δύσιν» όπως βαρύγδουπα και αυτάρεσκα δήλωνε και μάλιστα με τον πιο επίσημο τρόπο, ενώπιον των Αντιπροσώπων του Έθνους το 1975, ο «εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραμανλής, ανεξάρτητα με τις μετέπειτα στρογγυλεύσεις και σκόπιμες «παρερμηνείες» της δήλωσης, από διάφορους Ηρακλειδείς.
Χρόνια αργότερα, το 1993, το Πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και ο Ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου πιστεύοντας βαθιά μέσα τους ότι μια αυτόνομη Εθνική Πορεία, χωρίς φανερούς προστάτες, είναι αυτή που συνάδει με τα Εθνικά μας Συμφέροντα, συνέλαβαν την Ιδέα του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου(ΔΕΑΧ) Ελλάδας-Κύπρου και προσπάθησαν να την μετουσιώσουν σε πράξη σε αγαστή συνεργασία με τον τότε Πρόεδρο της Κύπρου Γλαύκο Κληρίδη, στέλνοντας για πρώτη φορά ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη, να πετάξουν πάνω από την Ν. Κύπρο και να περάσουν παγκόσμια το μήνυμα, ότι ο Ελληνισμός απλώνεται από τον Έβρο μέχρι την Ν. Κρήτη, τη Ν. Μεγίστη και φτάνει μέχρι τη Ν. Κύπρο.
Για πρώτη φορά είχαμε σύζευξη ΓΕΕΘΑ και ΓΕΕΦ, κοινά επιχειρησιακά σχέδια Άμυνας και δοκιμασία τους στην πράξη, με τη διεξαγωγή της Διακλαδικής Άσκησης «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ-ΤΟΞΟΤΗΣ».
Τη σκυτάλη παρέλαβε ένας εμπνευσμένος Πατριώτης, Στρατιώτης και ΕΛΛΗΝΑΣ, ο Αντιστράτηγος Δημήτριος Δήμου, ο οποίος σαν Α/ΓΕΕΦ ανύψωσε σε κορυφαίο επίπεδο αυτή τη σύζευξη, το ηθικό και την μαχητική ικανότητα της Εθνικής Φρουράς στη Ν. Κύπρο και προετοίμασε το έδαφος για την υποδοχή του κορυφαίου Ρωσικού Α/Α Συστήματος S-300, προκειμένου να προσδώσει την απόλυτη αντιαεροπορική και όχι μόνο προστασία και στην ουσία προσκολλώντας το Νησί στον κορμό της ΜΗΤΕΡΑΣ Ελλάδας, για πρώτη ίσως και τελευταία φορά. Η κατάληξη αυτής της εθνικής προσπάθειας, ο περίεργος θάνατος του Αείμνηστου Αντιστράτηγου και το S-300 να σαπίζει αναξιοποίητο κάπου στη Ν. Κρήτη.
Ο διάδοχός του στην ηγεσία της Εθνικής Φρουράς, Αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης, ισάξιος καθ’ όλα με τον προκάτοχό του, βίωσε για τελευταία φορά την υλοποίηση του ΔΕΑΧ και τη διεξαγωγή της Διακλαδικής Άσκησης «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ-ΤΟΞΟΤΗΣ», με τη συμμετοχή Α/Φ της Πολεμικής Αεροπορίας, πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού και ανδρών των Ειδικών Δυνάμεων του Στρατού Ξηράς. Αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος ελλαδίτης αξιωματικός στην Ν. Κύπρο και έχασε τη ζωή του σε περίεργο αεροπορικό ατύχημα τον Ιούλιο του 2002 μαζί με άλλους 4 συναδέλφους του, κατά τη διάρκεια πτήσης με ελικόπτερο Bell.
Το 2011 το ΔΕΑΧ αφαιρείται από τη Βίβλο της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας(ΠΕΑ) της Ελλάδας, τα αίτια άγνωστα, οι δράστες γνωστοί, τα συμπεράσματα προφανή.
Οι τελευταίες προσπάθειες του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου και του Αείμνηστου Προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου να υψώσουν ανάστημα και φωνή και «…να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα…», βύθισαν τον Ελληνισμό στο πένθος, με δύο ακόμη περίεργους θανάτους, με τη μεγάλη και διπλή ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ τους και την παραδειγματική σύληση του τάφου και κλοπή της σωρού του δεύτερου, από «αγνώστους».
Λοιπόν ΔΕΝ «ανήκομεν εις την Δύσιν», ΔΕΝ ενσωματωθήκαμε ποτέ στον κορμό της, πιστέψαμε σ’ αυτήν γιατί υποτίθεται ότι μας εξέφραζαν τα ίδια ιδανικά της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ασφάλειας, της πίστης στον άνθρωπο, της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας και διαψευστήκαμε, εναποθέσαμε σ’ αυτήν τις ελπίδες μας για ανάπτυξη και ευημερία και απογοητευτήκαμε. Η ΔΥΣΗ ΑΥΤΗ ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ή ΕΥΤΥΧΩΣ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕ και μοιραία μας συμπαρέσυρε στη χρεοκοπία, ΠΑΝΤΑ με τη συναίνεση και τη συμμετοχή του πολιτικού μας συστήματος, ξεκινώντας με το αλόγιστο εξοπλιστικό πρόγραμμα των ΕΔ μετά την «στημένη» κρίση των Ιμίων το 1996 και τερματίζοντας με την «προετοιμασία» και διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004(C4I κλπ).
Η χρεοκοπία είναι οικονομική, πολιτισμική, πολιτιστική, θεσμική, πολιτική, ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ.
Όχι μόνο φτάσαμε στον πάτο αλλά και τον ξύσαμε. Απαιτείται ΑΜΕΣΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΝΑΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ, πριν μας προλάβουν άλλη μια φορά οι καταιγιστικές εξελίξεις, που όπως φαίνεται δρομολογούνται στην περιοχή μας και ευρύτερα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, με κύριο μοχλό τη Μεγάλη και Ορθόδοξη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, του οποίου η ΣΟΒΑΡΗ και ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ παρέμβαση στα γεγονότα της Συρίας έπεισε και τον πλέον κακόπιστο για την αποφασιστικότητα και τη δύναμή της και σηματοδότησε την απαρχή της διασφάλισης των μεγάλων στρατηγικών συμφερόντων της Ρωσίας που διακυβεύονται στην ευρύτερη περιοχή, μέρος των οποίων ήταν και παραμένει η Ελλάδα λόγω της σπουδαίας γεωστρατηγικής της θέσης, Στενά Βοσπόρου-Αιγαίο(Ν.Λήμνος, Ν.Σκύρος, Ν.Σύρος, Ν.Κρήτη)-Δωδεκάνησα-Ν.Κύπρος-Αν.Μεσόγειος.
Η σπουδαία αυτή γεωστρατηγική θέση, ως αντικείμενο σοβαρής και ΜΥΣΤΙΚΗΣ διαπραγμάτευσης με τη Μεγάλη και Ορθόδοξη Ρωσία, δεν χωρά άλλη αναβολή, αποτελεί κατά την ταπεινή μου γνώμη ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ για την ΕΠΙΒΙΩΣΗ μας, με την ευκαιρία και της «απεμπλοκής» μας από τα Μνημόνια, απαιτεί ΕΝΑΝ ΕΘΝΙΚΟ ΗΓΕΤΗ και μπορεί να στηριχθεί στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και αλληλοκατανόηση και σ’ ένα ΚΛΕΙΣΤΟ πλαίσιο αμοιβαίων παραχωρήσεων όσον αφορά στους τομείς της αμυντικής, οικονομικής, ενεργειακής, τουριστικής και ναυτιλιακής συνεργασίας και σε περίπτωση ευόδωσης ακόμη και Κυβερνητικής Συνεργασίας(Υφυπουργός αρμόδιος για θέματα Μεγάλης Ρωσίας στην Ελληνική Κυβέρνηση και αντίστοιχος κατ’ αναλογία στη Ρωσική).
Αυτόν τον ΕΘΝΙΚΟ ΗΓΕΤΗ, πρόθυμο αυτή τη φορά να θυσιασθεί για τα ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ και να μην υπακούσει σε «προειδοποιήσεις» και «απειλές» για δολοφονία και άλλα σενάρια επιστημονικής φαντασίας, πρέπει να τον επιλέξει και επιβάλλει ΑΜΕΣΑ ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ και ο τρόπος είναι ένας και μόνο, ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ, αρκεί βέβαια να μη μας προλάβει ένας ακόμη περίεργος θάνατος.
kranos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΔΝΤ: Δεν πιέζουμε εμείς για νέα μέτρα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΝΑΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ, ΤΩΡΑ Ή ΠΟΤΕ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
