2013-10-22 12:41:08
Γράφει ο Γιώργος Δρακούλης*
Μια κοινωνία με κρίση. Μια Κυβέρνηση σε κρίση εξαιτίας της κυβερνητικής «παραλυσίας» που την διακατέχει. Αν έπρεπε να δώσω ένα τίτλο... στην κοινωνικοπολιτική κατάσταση που βιώνουμε, σίγουρα θα ήταν μια χώρα υπό διάλυση.
Μετά από μια φρενήρη κούρσα μνημονίων και μεσοπρόθεσμων τα τελευταία τρία χρόνια που λεηλάτησαν άγρια των κρατικό προϋπολογισμό και άλλαξαν άρδην την ζωή της ελληνικής κοινωνίας, το δημόσιο χρέος σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, αντί να μειώνεται αυξάνεται δραματικά, αφήνοντας την χώρα μας «πνιγμένη» μέχρι το λαιμό στα χρέη. Και όμως μέχρι και σήμερα συνεχίζεται η ίδια αδιέξοδη και καταστροφική πολιτική. Ο ελληνικός λαός βιώνει στην καθημερινότητά του την πολιτική αβουλία και αναλγησία. Ανέχεια, εκρηκτικά ποσοστά ανεργίας ιδίως στους νέους, περικοπές, μειώσεις, έλλειψη κοινωνικής πολιτικής, έλλειψη κράτους πρόνοιας, σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά, καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων και κοινωνική εξαθλίωση είναι μια συνοπτική περιγραφή της ζοφερής πραγματικότητας για την χώρα μας.
Το υπάρχον πολιτικό σκηνικό μοιάζει με κουκλοθέατρο από αδέξιες μαριονέτες, που κινούνται άρρυθμα σε μια κακόγουστη φαρσοκωμωδία. Υπάρχουν φορές που πραγματικά αναρωτιέμαι, όπως είχε πει και ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής «τελικά, ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;». Άραγε μας κυβερνάνε η προπαγάνδα, τα κατευθυνόμενα μέσα και τα λοιπά κέντρα εξουσίας; Mας κυβερνάνε οι οικονομικοί «μεγαλοκαρχαρίες»; Μας κυβερνάνε οι δανειστές με τα μνημόνια και τις απαιτήσεις τους; Ποιος κυβερνάει τελικά; Προσωπικά, ένα θεωρώ σίγουρο ότι δεν μας κυβερνάνε αυτοί που είναι επιφορτισμένοι να μας κυβερνούν, δηλαδή η ελληνική Κυβέρνηση. Ελπίδα, ανάκαμψη και ανάπτυξη δεν φαίνονται πουθενά στον ορίζοντα της ελληνικής κοινωνίας. Μιζέρια, αγανάκτηση, απόγνωση, απαισιοδοξία, κατήφεια και προβληματισμός σκεπάζουν την χώρα μας. Οι ιδεολογίες χρεοκόπησαν στην συνείδηση της κοινής γνώμης. Οι εμπνευστές και οραματιστές πολιτικοί πιο πιθανό μου φαίνεται να βρίσκονται στις «Νήσους των Μακάρων»…παρά να είναι μέσα σε αυτούς που κυβερνούν σήμερα την χώρα μας όσο και αν αυτοί θέλουν να παρουσιάζονται δημιουργοί μιας «καλύτερης» Ελλάδας…(!)
«Ζητείται ελπίς», όπως θα έλεγε και ο Αντώνης Σαμαράκης. Κάποιος θα μπορούσε να πει μα που θα βρούμε την χαμένη μας ελπίδα; Δεν χρειάζεται να ψάξουμε να την βρούμε, αφού μπορούμε εμείς να την «γεννήσουμε» και πάλι στον τόπο μας. Οι Έλληνες για να σταθούν ξανά στα πόδια τους πρέπει να σηκώσουν το κεφάλι και να κοιτάξουν τον ουρανό, όχι να περπατούν σκυφτοί και να κοιτούν κάτω έχοντας τον «ζυγό» των μνημονίων πάνω τους. Είμαστε ένας λαός που «διψάμε για ουρανό», «διψάμε» για την σπίθα της ελπίδας που θα ανάψει την «φωτιά» της αλλαγής. Η αλλαγή είναι η λέξη-κλειδί για την «πόρτα» της ανάπτυξης στην χώρα μας! Μπορούμε να τα καταφέρουμε…η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι μέσα από τις στάχτες της ξαναγεννιέται. Οι Έλληνες όταν αγωνίζονται ενωμένοι για το όραμα μιας ουσιαστικά καλύτερης Ελλάδας καταφέρνουν τα ακατόρθωτα. Η ελπίδα είναι «ριζωμένη» μέσα μας και κανείς δεν μπορεί να μας την πάρει… «ανθίζει» όμως στους δρόμους του αγώνα και μόνο έτσι θα μπορέσει να γίνει ένα νέο αύριο στην Ελλάδα μας!
Με εκτίμηση,
*Γιώργος Δρακούλης
Πρόεδρος Χριστιανοδημοκρατικής Νεολαίας
Tromaktiko
Μια κοινωνία με κρίση. Μια Κυβέρνηση σε κρίση εξαιτίας της κυβερνητικής «παραλυσίας» που την διακατέχει. Αν έπρεπε να δώσω ένα τίτλο... στην κοινωνικοπολιτική κατάσταση που βιώνουμε, σίγουρα θα ήταν μια χώρα υπό διάλυση.
Μετά από μια φρενήρη κούρσα μνημονίων και μεσοπρόθεσμων τα τελευταία τρία χρόνια που λεηλάτησαν άγρια των κρατικό προϋπολογισμό και άλλαξαν άρδην την ζωή της ελληνικής κοινωνίας, το δημόσιο χρέος σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, αντί να μειώνεται αυξάνεται δραματικά, αφήνοντας την χώρα μας «πνιγμένη» μέχρι το λαιμό στα χρέη. Και όμως μέχρι και σήμερα συνεχίζεται η ίδια αδιέξοδη και καταστροφική πολιτική. Ο ελληνικός λαός βιώνει στην καθημερινότητά του την πολιτική αβουλία και αναλγησία. Ανέχεια, εκρηκτικά ποσοστά ανεργίας ιδίως στους νέους, περικοπές, μειώσεις, έλλειψη κοινωνικής πολιτικής, έλλειψη κράτους πρόνοιας, σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά, καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων και κοινωνική εξαθλίωση είναι μια συνοπτική περιγραφή της ζοφερής πραγματικότητας για την χώρα μας.
Το υπάρχον πολιτικό σκηνικό μοιάζει με κουκλοθέατρο από αδέξιες μαριονέτες, που κινούνται άρρυθμα σε μια κακόγουστη φαρσοκωμωδία. Υπάρχουν φορές που πραγματικά αναρωτιέμαι, όπως είχε πει και ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής «τελικά, ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;». Άραγε μας κυβερνάνε η προπαγάνδα, τα κατευθυνόμενα μέσα και τα λοιπά κέντρα εξουσίας; Mας κυβερνάνε οι οικονομικοί «μεγαλοκαρχαρίες»; Μας κυβερνάνε οι δανειστές με τα μνημόνια και τις απαιτήσεις τους; Ποιος κυβερνάει τελικά; Προσωπικά, ένα θεωρώ σίγουρο ότι δεν μας κυβερνάνε αυτοί που είναι επιφορτισμένοι να μας κυβερνούν, δηλαδή η ελληνική Κυβέρνηση. Ελπίδα, ανάκαμψη και ανάπτυξη δεν φαίνονται πουθενά στον ορίζοντα της ελληνικής κοινωνίας. Μιζέρια, αγανάκτηση, απόγνωση, απαισιοδοξία, κατήφεια και προβληματισμός σκεπάζουν την χώρα μας. Οι ιδεολογίες χρεοκόπησαν στην συνείδηση της κοινής γνώμης. Οι εμπνευστές και οραματιστές πολιτικοί πιο πιθανό μου φαίνεται να βρίσκονται στις «Νήσους των Μακάρων»…παρά να είναι μέσα σε αυτούς που κυβερνούν σήμερα την χώρα μας όσο και αν αυτοί θέλουν να παρουσιάζονται δημιουργοί μιας «καλύτερης» Ελλάδας…(!)
«Ζητείται ελπίς», όπως θα έλεγε και ο Αντώνης Σαμαράκης. Κάποιος θα μπορούσε να πει μα που θα βρούμε την χαμένη μας ελπίδα; Δεν χρειάζεται να ψάξουμε να την βρούμε, αφού μπορούμε εμείς να την «γεννήσουμε» και πάλι στον τόπο μας. Οι Έλληνες για να σταθούν ξανά στα πόδια τους πρέπει να σηκώσουν το κεφάλι και να κοιτάξουν τον ουρανό, όχι να περπατούν σκυφτοί και να κοιτούν κάτω έχοντας τον «ζυγό» των μνημονίων πάνω τους. Είμαστε ένας λαός που «διψάμε για ουρανό», «διψάμε» για την σπίθα της ελπίδας που θα ανάψει την «φωτιά» της αλλαγής. Η αλλαγή είναι η λέξη-κλειδί για την «πόρτα» της ανάπτυξης στην χώρα μας! Μπορούμε να τα καταφέρουμε…η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι μέσα από τις στάχτες της ξαναγεννιέται. Οι Έλληνες όταν αγωνίζονται ενωμένοι για το όραμα μιας ουσιαστικά καλύτερης Ελλάδας καταφέρνουν τα ακατόρθωτα. Η ελπίδα είναι «ριζωμένη» μέσα μας και κανείς δεν μπορεί να μας την πάρει… «ανθίζει» όμως στους δρόμους του αγώνα και μόνο έτσι θα μπορέσει να γίνει ένα νέο αύριο στην Ελλάδα μας!
Με εκτίμηση,
*Γιώργος Δρακούλης
Πρόεδρος Χριστιανοδημοκρατικής Νεολαίας
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Σαφάρι" για την καταγραφή των τσιγγάνων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
