2013-10-24 12:59:06
Τη μια μέρα οι κάτοικοι στο Αμάρι βλέπουν τα δέντρα στους ελαιώνες τους και την επομένη το πρωί σηκώνονται και αντικρίζουν τα χωράφια τους «γυμνά». Τα ελαιόδεντρα χιλιετιών πολλά γλυπτά και με ιστορία μινωικών εποχών, ιδιαίτερα εκείνα που βρίσκονται... δίπλα σε δρόμους, ξεριζώνονται ελεύθερα από τη φύτρα τους από χωματουργικά μηχανήματα και αφού κοπούν φορτώνονται σε μεγάλα φορτηγά και καταλήγουν στο εμπόριο ξυλείας, από όπου ωφελούνται υψηλά ποσά σε κέρδη Η υπόθεση έχει λάβει φέτος τεράστιες διαστάσεις και ως φαίνεται δρουν κάποιες φορές ανεξέλεγκτα κυκλώματα, που αφού εντοπίσουν ελαιώνες στην περιοχή ιδιοκτησίας ακόμη και Αμαριωτών που ζουν στην Αθήνα και αλλού, κάνουν επιδρομή αυθαίρετα και με πλήρη εξοπλισμό και αφανίζουν. Είναι χαρακτηριστική η αγωνία που εκφράζει ο κ. Σταύρος Πατεράκης από το χωριό Λαμπιώτες που ζει στο Ηράκλειο: «Δεν αποκλείεται, και αυτό το συζητάμε με τη γυναίκα μου, μια βραδιά να έλθουν να ξεριζώσουν τις ελιές μου και να μην πάρουμε χαμπάρι».
Στη θέση «Ροβίθη» περιοχής Μοναστηρακίου, ενδεχομένως και με την άδεια του ιδιοκτήτη, «γυμνώθηκε» μια έκταση περίπου είκοσι στρεμμάτων και τα πανάρχαια, ίσως σαράντα, ελαιόδεντρα έθρεψαν γενιές και γενιές. Η εκρίζωση πιθανόν να κρίθηκε σκόπιμη για να φυτευτούν άλλα δέντρα που θα δώσουν, έστω μετά από λίγα χρόνια, μεγαλύτερη παραγωγή από άλλες ποικιλίες…
Ο κ. Πατεράκης τάσσεται κατά της κοπής και αντικατάστασης των παλαιών ελαιώνων, γιατί πέρα από την ιστορία που κουβαλούν και μεταβιβάζουν από γενιά σε γενιά, κρύβουν και συναισθηματικούς δεσμούς αφού η γη που υπάρχουν είναι φορτωμένη και με σημαντικό μέρος της ζωής των ανθρώπων. Όταν ο ίδιος παλαιότερα, εξομολογείται στο MadeinCreta, επιχείρησε «να κόψει μια παλιά ελιά» δεν άντεξε στην κοπή και τον «πήραν τα κλάματα». Γι'αυτό και δεν προχώρησε…
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ;
Χωρίς κανένα φραγμό, οι έμποροι ξυλείας από τους νομούς Ηρακλείου και Ρεθύμνου που τα τελευταία χρόνια και περισσότερο φέτος αυξάνονται με τρομακτικούς ρυθμούς, έχουν συγκροτήσει οργανωμένα συνεργεία που ασχολούνται από την εκρίζωση των δέντρων, την κοπή των ξύλων και τη μεταφορά σε μάντρες από όπου τα προμηθεύονται όσοι επιλέγουν τη θέρμανση το χειμώνα με αυτή την καύσιμη ύλη…
Και ενώ όλα αυτά τα εκπληκτικά συμβαίνουν και μάλιστα με την ανοχή και των υπηρεσιών Δασών που… επιτρέπουν την εκρίζωση και κοπή των ελαιοδέντρων, κάποιοι άλλοι φορείς που ασχολούνται με την προστασία των μνημειακών ελαιόδεντρων (τρομάρα τους!), όπως για παράδειγμα ο Σύνδεσμος Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης, ή δεν γνωρίζουν την ύπαρξη του προβλήματος και τις εκρηκτικές διαστάσεις που έχει λάβει, ή το αφήνουν να περάσει… απαρατήρητο σαν να μη συνέβη τίποτα!
Τούτο δεν είχε συμβεί όμως και με τα ελαιόδεντρα της Σχολής Ασωμάτων που πριν δεκαετίες (δυστυχώς) με την έγκριση γεωπόνου που είχε, μάλιστα, εντρυφήσει στην ελαιοκαλλιέργεια και στα παραδοσιακά δέντρα, ξεριζώθηκαν; Κι όμως αυτός ο ελαιώνας, είχε εμπνεύσει τον μεγάλο Κρητικό λυράρη Κώστα Μουντάκη στη σύνθεση του τραγουδιού «Μυλωνάδες και μαζώχτρες».
Ουσιαστικά, ο επιστήμονας με τη σφραγίδα και την υπογραφή του, έστειλε στον καιάδα εκατοντάδες ζωές του φυτικού βασιλείου που κουβαλούσαν μια ιστορία χιλιετιών και έδωσαν τροφή και μνήμες σε αναρίθμητους καλλιεργητές και εργάτες του λαδιού…
ΜΕ ΤΡΙΑΞΟΝΙΚΑ
Ο κ. Άρης Κουτάκης, από τους υποστηρικτές διατήρησης των μνημειακών ελαιοδέντρων επισημαίνει: «Ζω και εγώ την αγωνία των συνεπαρχιωτών μου ότι θα σηκωθούν ένα πρωινό και δε θα βρουν τα ελαιόδεντρα στα χωράφια τους. Και μόνο σαν σκέψη με ταράζει! Θεωρώ, ότι κάποιος φορέας πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες και να πάρει μια ηρωική απόφαση να σταματήσουν επιτέλους να κόβονται τα πανάρχαια μνημειακά ελαιόδεντρα στο Αμάρι και σε όλη την Κρήτη…
»Το θέαμα το παρακολουθώ τώρα και έξι χρόνια κάθε μέρα και, αλήθεια σας λέω, μου δημιουργεί θλίψη και απογοήτευση. Σε καθημερινή, σχεδόν, βάση αποθανατίζω με την κάμερά μου τριαξονικά φορτηγά που έρχονται εδώ και φορτώνουν τόνους ξυλείας από τα ελαιόδεντρα της περιοχής με προορισμό το εμπόριο…
»Θεωρώ, ότι εάν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, σε πολύ λίγο χρόνο το ανάγλυφο της περιοχής του Αμαρίου θα έχει παντελώς αλλοιωθεί και τα πανάρχαια ελαιόδεντρα που για χιλιάδες χρόνια κοσμούσαν τον τόπο θα πάψουν να υφίστανται. Επιτέλους, κάποιος πρέπει να ενδιαφερθεί…»
Η ακτίνα που κάλυπτε η ρίζα του είναι μεγάλη, όπως δείχνει και η φωτογραφία
madeincreta.gr
Στη θέση «Ροβίθη» περιοχής Μοναστηρακίου, ενδεχομένως και με την άδεια του ιδιοκτήτη, «γυμνώθηκε» μια έκταση περίπου είκοσι στρεμμάτων και τα πανάρχαια, ίσως σαράντα, ελαιόδεντρα έθρεψαν γενιές και γενιές. Η εκρίζωση πιθανόν να κρίθηκε σκόπιμη για να φυτευτούν άλλα δέντρα που θα δώσουν, έστω μετά από λίγα χρόνια, μεγαλύτερη παραγωγή από άλλες ποικιλίες…
Ο κ. Πατεράκης τάσσεται κατά της κοπής και αντικατάστασης των παλαιών ελαιώνων, γιατί πέρα από την ιστορία που κουβαλούν και μεταβιβάζουν από γενιά σε γενιά, κρύβουν και συναισθηματικούς δεσμούς αφού η γη που υπάρχουν είναι φορτωμένη και με σημαντικό μέρος της ζωής των ανθρώπων. Όταν ο ίδιος παλαιότερα, εξομολογείται στο MadeinCreta, επιχείρησε «να κόψει μια παλιά ελιά» δεν άντεξε στην κοπή και τον «πήραν τα κλάματα». Γι'αυτό και δεν προχώρησε…
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ;
Χωρίς κανένα φραγμό, οι έμποροι ξυλείας από τους νομούς Ηρακλείου και Ρεθύμνου που τα τελευταία χρόνια και περισσότερο φέτος αυξάνονται με τρομακτικούς ρυθμούς, έχουν συγκροτήσει οργανωμένα συνεργεία που ασχολούνται από την εκρίζωση των δέντρων, την κοπή των ξύλων και τη μεταφορά σε μάντρες από όπου τα προμηθεύονται όσοι επιλέγουν τη θέρμανση το χειμώνα με αυτή την καύσιμη ύλη…
Και ενώ όλα αυτά τα εκπληκτικά συμβαίνουν και μάλιστα με την ανοχή και των υπηρεσιών Δασών που… επιτρέπουν την εκρίζωση και κοπή των ελαιοδέντρων, κάποιοι άλλοι φορείς που ασχολούνται με την προστασία των μνημειακών ελαιόδεντρων (τρομάρα τους!), όπως για παράδειγμα ο Σύνδεσμος Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης, ή δεν γνωρίζουν την ύπαρξη του προβλήματος και τις εκρηκτικές διαστάσεις που έχει λάβει, ή το αφήνουν να περάσει… απαρατήρητο σαν να μη συνέβη τίποτα!
Τούτο δεν είχε συμβεί όμως και με τα ελαιόδεντρα της Σχολής Ασωμάτων που πριν δεκαετίες (δυστυχώς) με την έγκριση γεωπόνου που είχε, μάλιστα, εντρυφήσει στην ελαιοκαλλιέργεια και στα παραδοσιακά δέντρα, ξεριζώθηκαν; Κι όμως αυτός ο ελαιώνας, είχε εμπνεύσει τον μεγάλο Κρητικό λυράρη Κώστα Μουντάκη στη σύνθεση του τραγουδιού «Μυλωνάδες και μαζώχτρες».
Ουσιαστικά, ο επιστήμονας με τη σφραγίδα και την υπογραφή του, έστειλε στον καιάδα εκατοντάδες ζωές του φυτικού βασιλείου που κουβαλούσαν μια ιστορία χιλιετιών και έδωσαν τροφή και μνήμες σε αναρίθμητους καλλιεργητές και εργάτες του λαδιού…
ΜΕ ΤΡΙΑΞΟΝΙΚΑ
Ο κ. Άρης Κουτάκης, από τους υποστηρικτές διατήρησης των μνημειακών ελαιοδέντρων επισημαίνει: «Ζω και εγώ την αγωνία των συνεπαρχιωτών μου ότι θα σηκωθούν ένα πρωινό και δε θα βρουν τα ελαιόδεντρα στα χωράφια τους. Και μόνο σαν σκέψη με ταράζει! Θεωρώ, ότι κάποιος φορέας πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες και να πάρει μια ηρωική απόφαση να σταματήσουν επιτέλους να κόβονται τα πανάρχαια μνημειακά ελαιόδεντρα στο Αμάρι και σε όλη την Κρήτη…
»Το θέαμα το παρακολουθώ τώρα και έξι χρόνια κάθε μέρα και, αλήθεια σας λέω, μου δημιουργεί θλίψη και απογοήτευση. Σε καθημερινή, σχεδόν, βάση αποθανατίζω με την κάμερά μου τριαξονικά φορτηγά που έρχονται εδώ και φορτώνουν τόνους ξυλείας από τα ελαιόδεντρα της περιοχής με προορισμό το εμπόριο…
»Θεωρώ, ότι εάν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, σε πολύ λίγο χρόνο το ανάγλυφο της περιοχής του Αμαρίου θα έχει παντελώς αλλοιωθεί και τα πανάρχαια ελαιόδεντρα που για χιλιάδες χρόνια κοσμούσαν τον τόπο θα πάψουν να υφίστανται. Επιτέλους, κάποιος πρέπει να ενδιαφερθεί…»
Η ακτίνα που κάλυπτε η ρίζα του είναι μεγάλη, όπως δείχνει και η φωτογραφία
madeincreta.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η αποκάλυψη του Λάκη Γαβαλά: «Ήμουν 9 χρόνια με γυναίκα. Ήθελα παιδί»!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
