2013-10-27 12:00:32
Αββάς Alain Arbez, Dreuz (μτφ. Κριστιάν)
"Ευχαρίστως να σας ανοίξω αν υπόσχεστε ότι δεν θα μπείτε!"
Ο Ερντογάν ξαναέβαλε τον επίδεσμο πιέζοντας τους Ευρωπαίους να δεχτούν το αυτονόητο: η Τουρκία βρίσκεται στην Ευρώπη Κατά τη σύνοδο κορυφής της Κοπεγχάγης στο τέλος του 2003, οι Ευρωπαίοι ηγέτες υποχώρησαν ενώπιον της επιμονής της τουρκικής ισλαμικής κυβέρνησης να ξεκινήσουν τις συρταρωτές συζητήσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι Τούρκοι διατύπωσαν το άκρως βιαστικό αίτημα τους, με το επιχείρημα ότι θα είχαν πάρει το 1964 μια υπόσχεσή από την ΕΟΚ σε αυτή την κατεύθυνση, ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο μόνο για μια εταιρική σχέση με την ευρωπαϊκή κοινή αγορά.
Οι ειδικές οικονομικές συμφωνίες που επιτεύχθηκαν από αυτή τη συμφωνία λειτούργησαν καλά και λειτουργούν ακόμη και σήμερα. Αλλά η τότε προοπτική δεν συμπεριλάμβανε με κανένα τρόπο την πολιτική ένωση και περιοριζόταν σε αυτή τη μοναδική εμπορική συμφωνία.
Σήμερα, οι πρώην κατακτητές της Κωνσταντινούπολης δηλώνουν εκπληκτικά πρόθυμοι να συμμετάσχουν όσο το δυνατόν συντομότερα σε ένα χώρο του πολιτισμού του οποίου πολέμησαν έντονα τις αξίες και τα σύμβολα του για αιώνες.
Ας θυμηθούμε τις οθωμανικές εκστρατείες συνοδευόμενες με σφαγές στην Κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια.
Ας σκεφτούμε τις ατελείωτες περιόδους λεηλασιών και απαγωγών στη Μεσόγειο από Αλβανούς πειρατές που εμπλούτισαν την Κωνσταντινούπολη με τις λεηλασίες και απαγωγές τους, και ας μη ξεχάσουμε αυτές τις βάναυσες μεθόδους της μόνιμης απαγωγής νέων ανδρών και νέων γυναικών τραγικά παραδομένους στους Τούρκους προύχοντες ...
Παρά την καταχρηστική φήμη ανοχής που ορισμένοι της αποδίδουν, η Αυτοκρατορία της Υψηλής Πύλης εκρίζωσε σχεδόν ολοκληρωτικά τη Βυζαντινή, την Ανατολική και την Αρμενική χριστιανοσύνη. Μερικά εκκοσμικευμένα απελευθερωμένα μυαλά θα σας πουν με αδιαφορία ή άγνοια ότι τα γεγονότα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και ότι πρέπει να κοιτάξουμε προς το μέλλον.
Όμως, πέρα από το γεγονός ότι η Τουρκία είναι γεωγραφικά και πολιτισμικά το παν, εκτός από Δυτική, αυτό το σχέδιο της ολοκλήρωσης στο ευρωπαϊκό σύνολο παρουσιάζει αναπόφευκτα σοβαρές απειλές για την συνοχή και την ασφάλεια των Ευρωπαϊκών λαών: τα σύνορα της Ένωσης ωθούνται σε περιοχές μεγάλων συγκρούσεων, ανατρέπεται τελείως η θρησκευτική ισορροπία, τα πάντα προδικάζουν ότι η επιχείρηση θα είναι ιδιαίτερα προβληματική για τα κεκτημένα των δυτικών εθνών που ήδη βάλλονται σε πολλούς τομείς.
Σε αυτούς τους κινδύνους προσθέτονται αυτοί των ισχυρών δημογραφικών ανισοτήτων καθώς και οι διακινήσεις ανατολή-δύση μέσω ήδη ισχυρών δικτύων (ναρκωτικά, λαθρομετανάστευση, κ.λπ.).
Για τον εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης, ο εκβιασμός των υποστηρικτών της ένταξης της Τουρκίας βασίζεται σε δύο αβάσιμες παραδοχές: πρώτον, αρνούμενη να δεχθεί την Τουρκία, η Ευρώπη θα δείξει ότι είναι μια «χριστιανική λέσχη», και, δεύτερον, θα αναλάβει τον κίνδυνο να πολλαπλασιαστεί ο ισλαμισμός στην πόρτα της.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τη σημασία των ιουδαιο-χριστιανικών αξιών στην ιστορία της γηραιάς ηπείρου, και ποιος θα διαμαρτυρηθεί για τα προφανή πολιτισμικά οφέλη που δημιούργησαν; Αναμφίβολα, οι αναθεωρητές κοσμικοί, πάντα έτοιμοι να πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται!
Ας θυμίσουμε όμως ότι υπήρξαν, σε διάστημα 35 χρονών, πραγματικές μετακινήσεις αλλογενών μουσουλμανικών πληθυσμών εντός αυτής της Ευρωπαϊκής «χριστιανικής λέσχης» (μεταξύ 40 και 50 εκατ. ατόμων), μέσα στους οποίους δραστηριοποιούνται όλο και περισσότερο ορισμένες ισλαμικές ομάδες με ανησυχητικό προφίλ: αντίθετα δεν απομένουν πολλοί Χριστιανοί στην Τουρκία σήμερα! (0,05%). Δολοφονίες ιερέων διαπράττονται κάθε χρόνο, συμπεριλαμβανομένου του πρόσφατου αποκεφαλισμού του επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας, του Επισκόπου Padovese, υπό της βοής του πλήθους "Αλλάχ Ακμπάρ".
Μπορεί η Τουρκία να απαιτήσει για τον εαυτό της το άνοιγμα της εισόδου και την ανοχή που οφθαλμοφανώς πάντα και διαχρονικά αρνήθηκε να επιδείξει στους τρίτους;
Η άνοδος του τουρκικού ριζοσπαστικού Ισλάμ, οι αντιχριστιανικές επιθέσεις και η εμφάνιση του αντισημιτισμού δεν δείχνουν ότι θα αντιστραφεί η εξέλιξη!
Εν πάση περιπτώσει, η κοινή λογική υπαγορεύει να συνυπολογιστεί η άνοδος μιας πολιτικοθρησκευτικής ιδεολογίας εχθρικής προς τις ιδρυτικές αξίες της Δύσης πριν από την έναρξη αυτής της περιπέτειας.
Για τους αληθινούς δημοκράτες, θα είναι πιο αποτελεσματικό να προφυλαχθούμε από αυτούς τους κινδύνους σε εξέλιξη όταν οι κίνδυνοι αυτοί παραμένουν έξω από τα σύνορα της Ένωσης.
Να θυμίσουμε ότι ακόμα και σήμερα, η κυβέρνηση της Άγκυρας εξακολουθεί να μη θέλει να γνωρίζει τίποτα για τη γενοκτονία των Αρμενίων, και ότι δεν σκοπεύει να επαναπατρίσει τους παράνομους Τούρκους αποίκους της Βόρειας Κύπρου, ούτε να προσφέρει έναν πραγματικό χώρο πολιτιστικής έκφρασης στους Κούρδους και ελεύθερης λατρείας στους Χριστιανούς.
Η πιθανή ένταξη της Τουρκίας στον Ευρωπαϊκό χώρο θα ανοίξει τις πύλες σε 75 εκατομμύρια μουσουλμάνους αυτής της χώρας, στους οποίους θα προσθέτουν δυνητικά 120 εκατ. Τουρκόφωνοι των γειτονικών χωρών, σαν ένα παλιρροϊκό κύμα:
τότε αντίο Ευρώπη, αντίο κοσμικό κράτος, αντίο εβραϊκές και χριστιανικές κοινότητες, που εξακολουθούν να εκφράζονται σχετικά ελεύθερα στη γη των προγόνων τους ...
Επιτρέπεται η αναπαραγωγή με τα εξής: © Abbé Alain René Arbez για Dreuz.info .
InfoGnomon
"Ευχαρίστως να σας ανοίξω αν υπόσχεστε ότι δεν θα μπείτε!"
Ο Ερντογάν ξαναέβαλε τον επίδεσμο πιέζοντας τους Ευρωπαίους να δεχτούν το αυτονόητο: η Τουρκία βρίσκεται στην Ευρώπη Κατά τη σύνοδο κορυφής της Κοπεγχάγης στο τέλος του 2003, οι Ευρωπαίοι ηγέτες υποχώρησαν ενώπιον της επιμονής της τουρκικής ισλαμικής κυβέρνησης να ξεκινήσουν τις συρταρωτές συζητήσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι Τούρκοι διατύπωσαν το άκρως βιαστικό αίτημα τους, με το επιχείρημα ότι θα είχαν πάρει το 1964 μια υπόσχεσή από την ΕΟΚ σε αυτή την κατεύθυνση, ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο μόνο για μια εταιρική σχέση με την ευρωπαϊκή κοινή αγορά.
Οι ειδικές οικονομικές συμφωνίες που επιτεύχθηκαν από αυτή τη συμφωνία λειτούργησαν καλά και λειτουργούν ακόμη και σήμερα. Αλλά η τότε προοπτική δεν συμπεριλάμβανε με κανένα τρόπο την πολιτική ένωση και περιοριζόταν σε αυτή τη μοναδική εμπορική συμφωνία.
Σήμερα, οι πρώην κατακτητές της Κωνσταντινούπολης δηλώνουν εκπληκτικά πρόθυμοι να συμμετάσχουν όσο το δυνατόν συντομότερα σε ένα χώρο του πολιτισμού του οποίου πολέμησαν έντονα τις αξίες και τα σύμβολα του για αιώνες.
Ας θυμηθούμε τις οθωμανικές εκστρατείες συνοδευόμενες με σφαγές στην Κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια.
Ας σκεφτούμε τις ατελείωτες περιόδους λεηλασιών και απαγωγών στη Μεσόγειο από Αλβανούς πειρατές που εμπλούτισαν την Κωνσταντινούπολη με τις λεηλασίες και απαγωγές τους, και ας μη ξεχάσουμε αυτές τις βάναυσες μεθόδους της μόνιμης απαγωγής νέων ανδρών και νέων γυναικών τραγικά παραδομένους στους Τούρκους προύχοντες ...
Παρά την καταχρηστική φήμη ανοχής που ορισμένοι της αποδίδουν, η Αυτοκρατορία της Υψηλής Πύλης εκρίζωσε σχεδόν ολοκληρωτικά τη Βυζαντινή, την Ανατολική και την Αρμενική χριστιανοσύνη. Μερικά εκκοσμικευμένα απελευθερωμένα μυαλά θα σας πουν με αδιαφορία ή άγνοια ότι τα γεγονότα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και ότι πρέπει να κοιτάξουμε προς το μέλλον.
Όμως, πέρα από το γεγονός ότι η Τουρκία είναι γεωγραφικά και πολιτισμικά το παν, εκτός από Δυτική, αυτό το σχέδιο της ολοκλήρωσης στο ευρωπαϊκό σύνολο παρουσιάζει αναπόφευκτα σοβαρές απειλές για την συνοχή και την ασφάλεια των Ευρωπαϊκών λαών: τα σύνορα της Ένωσης ωθούνται σε περιοχές μεγάλων συγκρούσεων, ανατρέπεται τελείως η θρησκευτική ισορροπία, τα πάντα προδικάζουν ότι η επιχείρηση θα είναι ιδιαίτερα προβληματική για τα κεκτημένα των δυτικών εθνών που ήδη βάλλονται σε πολλούς τομείς.
Σε αυτούς τους κινδύνους προσθέτονται αυτοί των ισχυρών δημογραφικών ανισοτήτων καθώς και οι διακινήσεις ανατολή-δύση μέσω ήδη ισχυρών δικτύων (ναρκωτικά, λαθρομετανάστευση, κ.λπ.).
Για τον εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης, ο εκβιασμός των υποστηρικτών της ένταξης της Τουρκίας βασίζεται σε δύο αβάσιμες παραδοχές: πρώτον, αρνούμενη να δεχθεί την Τουρκία, η Ευρώπη θα δείξει ότι είναι μια «χριστιανική λέσχη», και, δεύτερον, θα αναλάβει τον κίνδυνο να πολλαπλασιαστεί ο ισλαμισμός στην πόρτα της.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τη σημασία των ιουδαιο-χριστιανικών αξιών στην ιστορία της γηραιάς ηπείρου, και ποιος θα διαμαρτυρηθεί για τα προφανή πολιτισμικά οφέλη που δημιούργησαν; Αναμφίβολα, οι αναθεωρητές κοσμικοί, πάντα έτοιμοι να πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται!
Ας θυμίσουμε όμως ότι υπήρξαν, σε διάστημα 35 χρονών, πραγματικές μετακινήσεις αλλογενών μουσουλμανικών πληθυσμών εντός αυτής της Ευρωπαϊκής «χριστιανικής λέσχης» (μεταξύ 40 και 50 εκατ. ατόμων), μέσα στους οποίους δραστηριοποιούνται όλο και περισσότερο ορισμένες ισλαμικές ομάδες με ανησυχητικό προφίλ: αντίθετα δεν απομένουν πολλοί Χριστιανοί στην Τουρκία σήμερα! (0,05%). Δολοφονίες ιερέων διαπράττονται κάθε χρόνο, συμπεριλαμβανομένου του πρόσφατου αποκεφαλισμού του επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας, του Επισκόπου Padovese, υπό της βοής του πλήθους "Αλλάχ Ακμπάρ".
Μπορεί η Τουρκία να απαιτήσει για τον εαυτό της το άνοιγμα της εισόδου και την ανοχή που οφθαλμοφανώς πάντα και διαχρονικά αρνήθηκε να επιδείξει στους τρίτους;
Η άνοδος του τουρκικού ριζοσπαστικού Ισλάμ, οι αντιχριστιανικές επιθέσεις και η εμφάνιση του αντισημιτισμού δεν δείχνουν ότι θα αντιστραφεί η εξέλιξη!
Εν πάση περιπτώσει, η κοινή λογική υπαγορεύει να συνυπολογιστεί η άνοδος μιας πολιτικοθρησκευτικής ιδεολογίας εχθρικής προς τις ιδρυτικές αξίες της Δύσης πριν από την έναρξη αυτής της περιπέτειας.
Για τους αληθινούς δημοκράτες, θα είναι πιο αποτελεσματικό να προφυλαχθούμε από αυτούς τους κινδύνους σε εξέλιξη όταν οι κίνδυνοι αυτοί παραμένουν έξω από τα σύνορα της Ένωσης.
Να θυμίσουμε ότι ακόμα και σήμερα, η κυβέρνηση της Άγκυρας εξακολουθεί να μη θέλει να γνωρίζει τίποτα για τη γενοκτονία των Αρμενίων, και ότι δεν σκοπεύει να επαναπατρίσει τους παράνομους Τούρκους αποίκους της Βόρειας Κύπρου, ούτε να προσφέρει έναν πραγματικό χώρο πολιτιστικής έκφρασης στους Κούρδους και ελεύθερης λατρείας στους Χριστιανούς.
Η πιθανή ένταξη της Τουρκίας στον Ευρωπαϊκό χώρο θα ανοίξει τις πύλες σε 75 εκατομμύρια μουσουλμάνους αυτής της χώρας, στους οποίους θα προσθέτουν δυνητικά 120 εκατ. Τουρκόφωνοι των γειτονικών χωρών, σαν ένα παλιρροϊκό κύμα:
τότε αντίο Ευρώπη, αντίο κοσμικό κράτος, αντίο εβραϊκές και χριστιανικές κοινότητες, που εξακολουθούν να εκφράζονται σχετικά ελεύθερα στη γη των προγόνων τους ...
Επιτρέπεται η αναπαραγωγή με τα εξής: © Abbé Alain René Arbez για Dreuz.info .
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μέρκελ-Λαγκάρντ βάζουν σε καραντίνα τον Σαμαρά
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θα επανέλθει ο ΠΑΟΚ για τον Πιάτι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
