2013-10-28 09:00:09
Γεωργία Ντούσια
Αλλάζει ο κοινωνικοοικονομικός χάρτης της Λατινικής Αμερικής
Η Συμμαχία του Ειρηνικού (Σ.Ε) δημιουργήθηκε από νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής (Κολομβία, Περού, Μεξικό, Χιλή) για την ενίσχυση των εμπορικών ανταλλαγών και στήριξη των εξαγωγών, έχοντας ως στόχο την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων και ατόμων (Λίμα, 6/6/2012).
Ο πρόεδρος της Κολομβίας Μ. Σάντος, συνδετικός κρίκος του εγχειρήματος, μιλά εξαρχής για διαδικασία ολοκλήρωσης και μάλιστα την πιο σημαντική που έχει γίνει ποτέ στη Λατινική Αμερική, αμφισβητώντας έτσι τη σημασία των μπολιβαριανών θεσμών ολοκλήρωσης (ALBA, Mercosur, UNASUR, Banco Del Sur).1 To υπό την αιγίδα των ΗΠΑ νεοφιλελεύθερο κλαμπ της Λ
. Αμερικής βρήκε αστραπιαία και ενθουσιώδη σχεδόν υποδοχή από τις επιχειρηματικές και μιντιακές ελίτ. Σε λιγότερο από ένα χρόνο η Σ.E έχει επιδείξει ...θαυμαστή κινητικότητα (7 σύνοδοι), αλλά και αποτελέσματα: στην τελευταία σύνοδο (20-24/5/2013, Κάλι Κολομβίας) διευρύνθηκε με την ένταξη της Κόστα Ρίκα και τη συμμετοχή ως παρατηρητών 7 νέων χωρών (Ουρουγουάη, Γουατεμάλα, Παναμάς, Ισπανία, Καναδάς, Αυστραλία και Ιαπωνία).
Συμφωνίες Ελεύθερου Εμπορίου
Οι υποστηρικτές της Συμμαχίας δίνουν έμφαση στο πραγματικό γεγονός ότι αυτή αντιπροσωπεύει το 35% του ΑΕΠ της Λατινικής Αμερικής και το 55% των εξαγωγών της περιοχής στον υπόλοιπο κόσμο, ενώ το 2012 οι χώρες που συμμετέχουν σε αυτήν πέτυχαν υψηλότερους ρυθμούς μεγέθυνσης από τις υπόλοιπες της περιοχής.
Αυτή, όμως, είναι η μισή αλήθεια. Το πιο σημαντικό που αναδεικνύει και τους πραγματικούς στόχους της Σ.Ε βρίσκεται στην υπόλοιπη μισή. Εξάγουν, πράγματι, περισσότερο από τη Mercosur (538 χιλ. εκατ. έναντι 438 χιλ. εκατ.), αλλά οι εξαγωγές τους περιορίζονται σε ακατέργαστα ορυκτά και υδρογονάνθρακες. Επιπλέον, μόνο το 2% των εξαγωγών είναι «ενδοσυμμαχικό», ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στη Mercosur είναι 13%. Στη Σ.Ε δεν υπάρχουν ουσιαστικά «ενδοσυμμαχικές» εμπορικές συμφωνίες, αλλά η κάθε μία χώρα συνάπτει συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου (TLC) με τις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα –μεταξύ άλλων- ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο της κάθε μιας με τις ΗΠΑ. Προφανώς, η Σ.Ε δεν συνιστά διαδικασία ολοκλήρωσης της περιοχής.
Ανομολόγητοι στόχοι
Την αμηχανία και αβεβαιότητα που προκάλεσε στη Λατινική Αμερική και Καραϊβική η σοβαρή ασθένεια και στη συνέχεια ο θάνατος του Ούγο Τσάβες (3/13), εκμεταλλεύτηκαν οι ΗΠΑ για να νεκραναστήσουν τα αποτυχημένα παλιά τους σχέδια για δημιουργία ζώνης ελεύθερου εμπορίου στη Λατινική Αμερική.
Το 1991, με πρωτοβουλία και στήριξη των ΗΠΑ δημιουργήθηκε η ALCA, Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου που αφορούσε κυρίως μεταποιημένα προϊόντα και τρόφιμα. Στην ALCA συμμετείχαν οι χώρες της Λ.Α και Καραϊβικής πλην Κούβας , αλλά και χώρες από τις υπόλοιπες ηπείρους (συνολικά 34). Η πολιτική και κοινωνική αριστερά της Λ.Α, τα συνδικάτα, κατήγγειλαν και αγωνίστηκαν ενάντια στη νεοαποικιακού χαρακτήρα συμφωνία που είχε ολέθριες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις στους λαούς της περιοχής: περιθωριοποίηση της αγροτικής παραγωγής, αποβιομηχάνιση, ιδιωτικοποίηση παιδείας, υγείας, φτώχεια. Οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις των επόμενων χρόνων έδωσαν τη χαριστική βολή στην ALCA με τη δημιουργία της ALBA.
Με τη Σ.Ε επανέρχεται στη Λατινική Αμερική η ALCA, εμπλουτισμένη με νέους στόχους που είναι πρωτίστως πολιτικοί. Οι ΗΠΑ, με στρατηγικό στόχο την επαναχάραξη του κοινωνικοπολιτικού χάρτη της περιοχής και εδραίωση της ηγεμονίας τους, επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση των κεντροαριστερών κυβερνήσεων και σε πρώτη φάση το φρενάρισμα της διαδικασίας περιφερειακής ολοκλήρωσης που σηματοδοτείται από τους μπολιβαριανούς θεσμούς. Σ’ αυτό το σχέδιο εντάσσεται η επιχειρούμενη απομόνωση της Βενεζουέλας, αλλά και της Βραζιλίας και της Αργεντινής (μέλη της Μercosur).
Αμφισημίες κεντροαριστερών κυβερνήσεων
Η Δεξιά έχει περάσει στην αντεπίθεση και τοποθετείται καθαρά. Ενδεικτικό παράδειγμα οι δηλώσεις του Α. Νeves, υποψήφιου της δεξιάς στις επόμενες προεδρικές εκλογές στη Βραζιλία: «Η Mercosur είναι παρωχημένος θεσμός και πρέπει να μετασχηματιστεί σε ζώνη ελεύθερου εμπορίου που θα επιτρέπει σε κάθε κράτος-μέλος να συνάπτει εμπορικές συμφωνίες με άλλες χώρες». Σαν... φωτεινό παράδειγμα φέρνει το δυναμισμό της Σ.Ε και τον αντιπαραθέτει με την υπαρκτή στασιμότητα της Mercosur.
Η αριστερά κατήγγειλε πειστικά ότι η δημιουργία της ΣΕ εγγράφεται στη πολιτική εδραίωσης της ηγεμονίας των ΗΠΑ στην περιοχή, θέτοντας εμπόδια στην ανάδυση μπλοκ που δεν τα ελέγχει. Όμως, δεν αναφέρονται και κυρίως δεν εξηγούν τις αιτίες που η Mercosur και η Banco del Sur είναι σε κρίση. Ούτε αναφέρουν τους ουσιαστικούς λόγους της χρόνιας κρίσης των εμπορικών σχέσεων μεταξύ Βραζιλίας και Αργεντινής, αλλά και την προσχώρηση της Ουρουγουάης στη Σ.Ε. Μήπως η αποσιώπηση οφείλεται στο ότι μια τέτοια συζήτηση θα άνοιγε και το ζήτημα των πολιτικών που ασκούν οι προοδευτικές κυβερνήσεις της περιοχής και τη μέχρι σήμερα αδυναμία τους να συγκρουστούν ιδεολογικά και πολιτικά με τις επιχειρηματικές ελίτ, στη Βραζιλία και την Ουρουγουάη κυρίως, αλλά και στη Βολιβία και το Εκουαδόρ;
Οι εξελίξεις ίσως να θέσουν και άλλα ερωτήματα, αλλά και να δώσουν απαντήσεις.
Γεωργία Ντούσια
(1) ALBA (1994): Πολιτική, κοινωνική και οικονομική συνεργασία για την προώθηση αντινεοφιλελεύθερης ολοκλήρωσης της περιοχής, με βασικές αρχές την αλληλεγγύη, συμπληρωματικότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Εμπνευστής και πρωτεργάτης ο Ο. Τσάβες.
Mercosur (Κοινή Αγορά του Νότου, 1991): Ζώνη ελεύθερης κυκλοφορίας αγαθών και υπηρεσιών με κοινή δασμολογική πολιτική στις εμπορικές σχέσεις με τρίτες χώρες, συντονισμό σε μακροοικονομικό και κλαδικό επίπεδο, εναρμόνιση των σχετικών νομοθεσιών.
http://epohi.gr/portal/diethni/15074-sym-ma-xia-tou-ei-ri-ni-koy-o-doy-reios-ip-pos-ton-i-pa
Αλλάζει ο κοινωνικοοικονομικός χάρτης της Λατινικής Αμερικής
Η Συμμαχία του Ειρηνικού (Σ.Ε) δημιουργήθηκε από νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής (Κολομβία, Περού, Μεξικό, Χιλή) για την ενίσχυση των εμπορικών ανταλλαγών και στήριξη των εξαγωγών, έχοντας ως στόχο την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων και ατόμων (Λίμα, 6/6/2012).
Ο πρόεδρος της Κολομβίας Μ. Σάντος, συνδετικός κρίκος του εγχειρήματος, μιλά εξαρχής για διαδικασία ολοκλήρωσης και μάλιστα την πιο σημαντική που έχει γίνει ποτέ στη Λατινική Αμερική, αμφισβητώντας έτσι τη σημασία των μπολιβαριανών θεσμών ολοκλήρωσης (ALBA, Mercosur, UNASUR, Banco Del Sur).1 To υπό την αιγίδα των ΗΠΑ νεοφιλελεύθερο κλαμπ της Λ
Συμφωνίες Ελεύθερου Εμπορίου
Οι υποστηρικτές της Συμμαχίας δίνουν έμφαση στο πραγματικό γεγονός ότι αυτή αντιπροσωπεύει το 35% του ΑΕΠ της Λατινικής Αμερικής και το 55% των εξαγωγών της περιοχής στον υπόλοιπο κόσμο, ενώ το 2012 οι χώρες που συμμετέχουν σε αυτήν πέτυχαν υψηλότερους ρυθμούς μεγέθυνσης από τις υπόλοιπες της περιοχής.
Αυτή, όμως, είναι η μισή αλήθεια. Το πιο σημαντικό που αναδεικνύει και τους πραγματικούς στόχους της Σ.Ε βρίσκεται στην υπόλοιπη μισή. Εξάγουν, πράγματι, περισσότερο από τη Mercosur (538 χιλ. εκατ. έναντι 438 χιλ. εκατ.), αλλά οι εξαγωγές τους περιορίζονται σε ακατέργαστα ορυκτά και υδρογονάνθρακες. Επιπλέον, μόνο το 2% των εξαγωγών είναι «ενδοσυμμαχικό», ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στη Mercosur είναι 13%. Στη Σ.Ε δεν υπάρχουν ουσιαστικά «ενδοσυμμαχικές» εμπορικές συμφωνίες, αλλά η κάθε μία χώρα συνάπτει συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου (TLC) με τις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα –μεταξύ άλλων- ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο της κάθε μιας με τις ΗΠΑ. Προφανώς, η Σ.Ε δεν συνιστά διαδικασία ολοκλήρωσης της περιοχής.
Ανομολόγητοι στόχοι
Την αμηχανία και αβεβαιότητα που προκάλεσε στη Λατινική Αμερική και Καραϊβική η σοβαρή ασθένεια και στη συνέχεια ο θάνατος του Ούγο Τσάβες (3/13), εκμεταλλεύτηκαν οι ΗΠΑ για να νεκραναστήσουν τα αποτυχημένα παλιά τους σχέδια για δημιουργία ζώνης ελεύθερου εμπορίου στη Λατινική Αμερική.
Το 1991, με πρωτοβουλία και στήριξη των ΗΠΑ δημιουργήθηκε η ALCA, Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου που αφορούσε κυρίως μεταποιημένα προϊόντα και τρόφιμα. Στην ALCA συμμετείχαν οι χώρες της Λ.Α και Καραϊβικής πλην Κούβας , αλλά και χώρες από τις υπόλοιπες ηπείρους (συνολικά 34). Η πολιτική και κοινωνική αριστερά της Λ.Α, τα συνδικάτα, κατήγγειλαν και αγωνίστηκαν ενάντια στη νεοαποικιακού χαρακτήρα συμφωνία που είχε ολέθριες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις στους λαούς της περιοχής: περιθωριοποίηση της αγροτικής παραγωγής, αποβιομηχάνιση, ιδιωτικοποίηση παιδείας, υγείας, φτώχεια. Οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις των επόμενων χρόνων έδωσαν τη χαριστική βολή στην ALCA με τη δημιουργία της ALBA.
Με τη Σ.Ε επανέρχεται στη Λατινική Αμερική η ALCA, εμπλουτισμένη με νέους στόχους που είναι πρωτίστως πολιτικοί. Οι ΗΠΑ, με στρατηγικό στόχο την επαναχάραξη του κοινωνικοπολιτικού χάρτη της περιοχής και εδραίωση της ηγεμονίας τους, επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση των κεντροαριστερών κυβερνήσεων και σε πρώτη φάση το φρενάρισμα της διαδικασίας περιφερειακής ολοκλήρωσης που σηματοδοτείται από τους μπολιβαριανούς θεσμούς. Σ’ αυτό το σχέδιο εντάσσεται η επιχειρούμενη απομόνωση της Βενεζουέλας, αλλά και της Βραζιλίας και της Αργεντινής (μέλη της Μercosur).
Αμφισημίες κεντροαριστερών κυβερνήσεων
Η Δεξιά έχει περάσει στην αντεπίθεση και τοποθετείται καθαρά. Ενδεικτικό παράδειγμα οι δηλώσεις του Α. Νeves, υποψήφιου της δεξιάς στις επόμενες προεδρικές εκλογές στη Βραζιλία: «Η Mercosur είναι παρωχημένος θεσμός και πρέπει να μετασχηματιστεί σε ζώνη ελεύθερου εμπορίου που θα επιτρέπει σε κάθε κράτος-μέλος να συνάπτει εμπορικές συμφωνίες με άλλες χώρες». Σαν... φωτεινό παράδειγμα φέρνει το δυναμισμό της Σ.Ε και τον αντιπαραθέτει με την υπαρκτή στασιμότητα της Mercosur.
Η αριστερά κατήγγειλε πειστικά ότι η δημιουργία της ΣΕ εγγράφεται στη πολιτική εδραίωσης της ηγεμονίας των ΗΠΑ στην περιοχή, θέτοντας εμπόδια στην ανάδυση μπλοκ που δεν τα ελέγχει. Όμως, δεν αναφέρονται και κυρίως δεν εξηγούν τις αιτίες που η Mercosur και η Banco del Sur είναι σε κρίση. Ούτε αναφέρουν τους ουσιαστικούς λόγους της χρόνιας κρίσης των εμπορικών σχέσεων μεταξύ Βραζιλίας και Αργεντινής, αλλά και την προσχώρηση της Ουρουγουάης στη Σ.Ε. Μήπως η αποσιώπηση οφείλεται στο ότι μια τέτοια συζήτηση θα άνοιγε και το ζήτημα των πολιτικών που ασκούν οι προοδευτικές κυβερνήσεις της περιοχής και τη μέχρι σήμερα αδυναμία τους να συγκρουστούν ιδεολογικά και πολιτικά με τις επιχειρηματικές ελίτ, στη Βραζιλία και την Ουρουγουάη κυρίως, αλλά και στη Βολιβία και το Εκουαδόρ;
Οι εξελίξεις ίσως να θέσουν και άλλα ερωτήματα, αλλά και να δώσουν απαντήσεις.
Γεωργία Ντούσια
(1) ALBA (1994): Πολιτική, κοινωνική και οικονομική συνεργασία για την προώθηση αντινεοφιλελεύθερης ολοκλήρωσης της περιοχής, με βασικές αρχές την αλληλεγγύη, συμπληρωματικότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Εμπνευστής και πρωτεργάτης ο Ο. Τσάβες.
Mercosur (Κοινή Αγορά του Νότου, 1991): Ζώνη ελεύθερης κυκλοφορίας αγαθών και υπηρεσιών με κοινή δασμολογική πολιτική στις εμπορικές σχέσεις με τρίτες χώρες, συντονισμό σε μακροοικονομικό και κλαδικό επίπεδο, εναρμόνιση των σχετικών νομοθεσιών.
http://epohi.gr/portal/diethni/15074-sym-ma-xia-tou-ei-ri-ni-koy-o-doy-reios-ip-pos-ton-i-pa
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι μοναχοί και οι λεοπαρδάλεις του χιονιού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ