2013-10-29 13:58:53
Άρθρο της
ΜΠΙΤΣΙΚΑ Ν. Ερασμίας
Ανθυπασπιστής Λ.Σ.
ΜΔΕ Εγκληματολογίας
Το νησί της Σάμου είναι ένα καταπράσινο νησί έκτασης 475 χλμ2 και 37.750 κατοίκων, με ιστορία που κινείται βαθιά μέσα στα όρια του χρόνου. Από την Ικαρία απέχει 10 μίλια, ενώ από τη Μικρασιατική ακτή χωρίζεται με δίαυλο πλάτους μόλις 1.300 μ. Το μέγιστο μήκος της νήσου από Δ. προς Α. είναι 26 μίλια και το μέγιστο πλάτος της από Β. προς Ν. είναι 11 μίλια... ενώ το μέγιστο υψόμετρο είναι 1.443 μ. (κορυφή του όρους Κερκετεύς). Η δε περίμετρος της ακτογραμμής της φθάνει τα 86 ναυτικά μίλια. Η Σάμος είναι γενέτειρα του μεγάλου μαθηματικού της αρχαιότητας Πυθαγόρα και του αστρονόμου και μαθηματικού Αρίσταρχου. Από όλα τα νησιά της Ελλάδας είναι εκείνο που βρίσκεται κοντινότερα στην Τουρκία, από την οποία τη χωρίζει το Στενό της Μυκάλης (ή ο επταστάδιος πορθμός, στην αρχαιότητα), που στο ύψος του του Ποσειδωνίου έχει πλάτος γύρω στα 750 μέτρα (ελληνικά χωρικά ύδατα). Η Σάμος συνδέεται ακτοπλοϊκώς με τον Πειραιά, την Θεσσαλονίκη και τα νησιά του Αιγαίου.
Η ιστορία της Σάμου
Η αρχαία Σάμος, η οποία βρισκότανς την θέση που είναι σήμερα το Πυθαγόρειο ήταν μία λαμπρή πόλη με εξαίρετο τεχνικό λιμάνι, το οποίο έφραζε ένας τεράστιος κυματοθραύστης με μήκος 370μ. και βάθος 35μ. μέσα στην θάλασσα. Ο αρχαίος κυματοθραύστης διατηρείται ολόκληρο μέχρι και σήμερα, όμως λόγω καθίζησης του εδάφους βρίσκεται βυθισμένος στον πυθμένα του όρμου του Πυθαγορείου. Η αρχαίο πόλη ήταν κτισμένη στην πλαγιά του σημερινού λόφου της Παναγίας της Σπηλιανής και περικλείονταν με τείχη μήμους 6,7 χλμ. με 31 πυργίσκους. Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Σαίοι τους οποίους αντικατάστησαν οι Πελασγοί. Ανασκαφές αποδεικνύουν την ύπαρξη οικισμού νεολιθικής εποχής γύρω στα 6000-2800 π.Χ. Οι πρώτοι άποικοι ήταν Ίωνες από την Επίδαυρο και την Αργολίδα. Η Σάμος έγινε ένα από τα 12 μέλη της Ιονικής Συμμαχίας ή του Κοινού των Ιώνων. Γύρω στο 650 π.Χ. ήταν ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά κέντρα στο Αιγαίο. Το νησί ήταν γνωστό από την αρχαιότητα για τα κρασιά του αλλά και τα κεραμεικά του, που τα εξήγαγε, ενώ εισήγαγε υφάσματα από το εσωτερικό της Μικράς Ασίας και γενικά ανέπτυσσε έντονο διαμετακομιστικό εμπόριο. Οι Σάμιοι άνοιξαν εμπορικές οδούς με την Αίγυπτο, την Κυρήνη, την Κόρινθο αλλά και με τη Μαύρη Θάλασσα. Το εμπόριο έφερε και τη ρήξη με την εμπορική αντίπαλο Μίλητο. Χάρη στη συμμαχία τους με την Αίγυπτο αλλά και το δικό τους σημαντικό στόλο, οι Σάμιοι αντιστάθηκαν επί πολύ στον περσικό επεκτατισμό. Το νησί άνθισε την εποχή του τύραννου Πολυκράτη γύρω στα 550 π.Χ. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο η Σάμος αναδείχθηκε «πολιών, πασέων πρώτη ελληνίδων και βαρβάρων». Ο Πολυκράτης κατάφερε να οργανώσει ισχυρό ναυτικό με το οποίο κυριάρχησε στο Αιγαίο και κατέλαβε μεγάλο μέρος της Μικράς Ασίας. Στα ναυπηγεία του νησιού κατασκευάστηκε και ο νέος τύπος πλοίου, διήρης με 50 κουπιά, η περίφημη Σάμαινα, στην οποία ενίσχυαν το πλωριό ποδόστημα με το έμβολο,που είχε τη μορφή κάπρου και ήταν ενα πανίσχυρο όπλο, ώστε να εμβολίζουν τα εχθρικά πλοία επιφέροντας μεγάλες ζημιές βυθίζοντάς τα. Η Σάμος κατά τη διάρκεια των αιώνων που ακολούθησαν την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας έχασε τον πληθυσμό της και για μία μεγάλη περίοδο παρέμεινε σχετικά έρημη. Κατά τη διάρκεια της εποχής τη "ερήμωσης" στη Σάμο λειτούργησαν ναυπηγεία του τουρκικού στόλου. Το νησί ξανακατοικήθηκε από τον 16ο αιώνα χάρη σε ένα οθωμανικό πρόγραμμα εποικισμού το οποίο έφερε κατοίκους από γειτονικά νησιά και από τη Μικρά Ασία. Τότε δημιουργήθηκαν σταδιακά οι περισσότεροι από τους σημερινούς οικισμούς. Κατά τον 18ο αιώνα, ένα εκτεταμένο δίκτυο χωριών απλωνόταν σε όλη την έκταση του νησιού. Πρωτεύουσα ήταν η Χώρα και το κυριότερο λιμάνι ήταν το Τηγάνι (σημερινό Πυθαγόρειο). Σταδιακά άρχισαν να αναπτύσσονται το Βαθύ και Καρλόβασι που έναν αιώνα αργότερα επρόκειτο να μετασχηματιστούν σε αστικά κέντρα. Η Σάμος κήρυξε την επανάσταση στις 20 Απριλίου 1821 με τον οπλαρχηγό Κωνσταντή Λαχανά. Στη συνέχεια τη διοίκηση της επανάστασης στο νησί ανέλαβε ο Λυκούργος Λογοθέτης. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 η Σάμος διατήρησε τοπική διοίκηση που έφερε την ονομασία Στρατοπολιτικόν Σύστημα Σάμου. Το νησί προστατεύτηκε επιτυχώς από τον ελληνικό στόλο μετά τις νίκες του στη Ναυμαχία της Σάμου και τη Ναυμαχία του Γέροντα. Αν και δεν καταλήφθηκε από τον τουρκικό στόλο δεν εντάχθηκε στο νεοσύστατο Βασίλειο της Ελλάδας αλλά αυτονομήθηκε με την ονομασία Ηγεμονία της Σάμου. Η Σάμος ενσωματώθηκε στην Ελλάδα το 1912. Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου πολέμου το νησί γνώρισε αρχικά Ιταλική κατοχή. Στο διάστημα αυτό αναπτύχθηκε ισχυρό κίνημα Εθνικής Αντίστασης. Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών η Σάμος έμεινε για δύο μήνες ελεύθερη και την εξουσία ανέλαβαν οι αντάρτες. Τον Νοέμβριο του 1943 οι Γερμανοί προχώρησαν σε σφοδρούς βομβαρδισμούς. Το νησί πέρασε κάτω από γερμανική διοίκηση μέχρι την απελευθέρωση της Ελλάδας. Από το το 1946 μέχρι το 1949 γνώρισε τα δεινά του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου. Μετά τον εμφύλιο η Σάμος άρχισε και πάλι να ανασυγκροτείται και να αναπτύσσεται. Στη δεκαετία του 1950 πολλοί Σαμιώτες μετανάστευσαν στην Αυστραλία και την Αμερική. Από τη δεκαετία του 1960 αρχίζει η τουριστική ανάπτυξη του νησιού που προχωρεί με αλματώδεις ρυθμούς μέxρι σήμερα. Το 1987 ιδρύθηκε στο Καρλόβασι το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Το όνομα Σάμος
Το όνομα Σάμος ετυμολογείται από την Σάμη της Κεφαλληνίας από την οποία λέγεται ότι προέρχονταν ο πρώτος οικιστής του νησιού ο Αγκαίος, ο οποίος είχε πάρει μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία ή από την Σάμον την κόρη του Αγκαίου. Ο ιστορικός μελετητής Bochort υποστηρίζει ότι το όνομα προέρχεται από το αρχαίο έθνος Σαίους το οποίο κατοικούσε το νησί. Οι μελετητές των ανατολικών γλωσσών αποδίδουν την ονομασία στην ιωνική διάλεκτο «σάμα» η οποία σημαίνει ύψος, εξαιτίας των υψηλών βουνών του νησιού. Το όνομα Σάμος πρωτοαναφέρεται στον ύμνο προς τον Απόλλωνα στίχο 41: «Και Σάμος υδρυλή Μυκάλης τα’απεινά κάρηνα». Στην αρχαιότητα ονομαζόταν κατά πολλούς και Παρθενία, από τον ποταμό Παρθένο στον οποίον σύμφωνα με την μυθολογία λουζόταν η θεά Ήρα. Επίσης, άλλες εκδοχές είναι Μελάμφυλλος, Δρυούσα, Δόρυσσα, Άνθεμις, Φυλλάς, Κυπαρισσία, Στεφάνη και Ιμβρασία.
Ευπαλίνειο Όρυγμα
Το Ευπαλίνειο Όρυγμα – που μαζί με το Ηραίο της Σάμου κηρύχθηκαν Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ το 1992- αποτελεί αποκορύφωμα της τεχνικής δημιουργίας της αρχαίας Σάμου και ένα από τα μεγαλύτερα έργα όλης της αρχαιότητας. Πρόκειται για το αρχαίο υδραγωγείο της πόλης, το οποίο βρίσκεται κατασκευάστηκε το 550 π.Χ από τον Ευαπλίνη, διάσημο αρχαίο υδραυλικό από τα Μέγαρα. Το έργο αποτελείται από μία σήραγγα μήκους 853μ. σε βάθος 80μ. κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Μεγάλοι σωλήνες από πηλό μετέφεραν νερό, ενώ κάτω από την σήραγγα υπήρχε και ένας υπόγειος διάδρομος. Η τυχαία ανακάλυψή του ήρθε στο φως το 1881.
ΜΑΡΤΙΟΣ 1913- ΜΑΡΤΙΟΣ 2013
100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΩΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
To 1832 o Σουλτάνος αναγνωρίζει το νησί ως Ηγεμονία φόρου υποτελή, με Έλληνα ηγεμόνα διοριζόμενο από την Υψηλή Πύλη και δική της βουλή. Οι ηγεμόνες που θα ακολουθήσουν ήταν πρόσωπα φιλικά προς τους Τουρκούς, κάτι που δυσαρεστούσε τους κατοίκους. Οι κάτοικοι το 1849 επαναστατούν με αποτέλεσμα την ύπαρξη τουρκικής δύναμης στο νησί. Από το 1851 και μετά τέθηκαν οι βάσεις μιας πιο ουσιαστικής αυτονομίας για την Σάμο, με την εφαρμογή του Αναλυτικού χάρτη του 1850. Άρχισε να παγιώνεται το διοικητικό σύστημα, οργανώθηκαν δικαστήρια, συμβολαιογραφεία, ληξιαρχεία, ιδρύθηκαν σχολεία, άρχισαν να γίνονται δημόσια έργα και να κατασκευάζονται δημόσια κτίρια. Στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αι. η Σάμος παρουσιάζει εξαιρετική οικονομική και πολιτιστική εξέλιξη. Την τελευταία δωδεκαετία της Ηγεμονίας, κυριαρχεί στην Σάμο η προσωπικότητα του Θεμιστοκλή Σοφούλη, ο οποίος σπούδασε αρχαιολογία, έκαμε τις πρώτες ουσιαστικά επιστημονικές ανασκαφές στο Ηραίον, αλλά εξελίχθηκε σε πολιτικό ηγέτη και στον πρωτέργατη της Σαμιακής Επανάστασης του 1912 και της ένωσης με την Ελλάδα. Ο Θεμιστοκλής Σοφούλης αγωνίζεται ως βουλευτής από το 1900 για την λήξη της τουρκικής κυριαρχίας στην ιδιαίτερη πατρίδα του Σάμο. Το 1912 ο Θεμιστοκλής Σοφούλης αποβιβάζεται στο νησί και με την βοήθεια του λαού διώχνει τις τουρκικές δυνάμεις και σχηματίζει προσωρινή επαναστατική κυβέρνηση την λεγόμενη «Ένωσιν της Σάμου μετά του Ελεύθερου Ελληνικού Βασιλείου». Η Σαμιακή βουλή καταργεί την 11η Νοεμβρίου 1912 κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων το καθεστώς της Ηγεμονίας και κηρύττει την Ένωση με το Ελληνικό Βασίλειο. Επίσημα αναγνωρίζεται η ένωση την 23η Μαρτίου το 1913. Από τότε το νησί ακολουθεί την τύχη του ελληνικού κράτους.
ΛΙΜΕΝΙΚΗ ΑΡΧΗ ΣΑΜΟΥ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ
Η Λιμενική Αρχή Σάμου εντάχθηκε στην τάξη των Λιμεναρχείων με το άρθρο 14 του Ν.Δ «Περί Διοικήσεως του Εμπορικού Ναυτικού» (27-5-1927, ΦΕΚ 104Α-1927). Πρώτος Λιμενάρχης Σάμου ήταν ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ Παναγιώτης (09.7.1919 έως 29.7.1920). Κατά την διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου όλες οι Λιμενικές Αρχές που βρίσκονταν στην μεθόριο στάθηκαν φρουροί της χώρας. Τόσο η Μυτιλήνη όσο και η Σάμος (Ανθυποπλοίαρχος Λ.Σ ΜΕΣΗΜΕΡΗΣ Σπ.) έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εκτέλεση των μεταφορών επιστράτευσης, στρατηγικής συγκέντρωσης, ανεφοδιασμού της χώρας στην μεγάλη κινητοποίηση του νησιωτικού λαού. Επιπλέον, έγιναν εστίες αντίστασης στον τομέα των πληροφοριών και της φυγάδευσης των πατριωτών που τολμούσαν να συνεχίσουν τον αγώνα εκτός Ελλάδας.
Σήμερα η Λιμενική Αρχή Σάμου, εκτός των λοιπών δραστηριοτήτων που έχει, όπως οποιαδήποτε άλλη λιμενική υπηρεσία, ασχολείται κυρίως με την προστασία των θαλάσσιων συνόρων και την διαχείριση μεταναστευτικών ροών. Μαζί με την Μυτιλήνη, τη Χίο, την Πάτμο και την Κω αποτελεί ΠΥΛΗ ΕΙΣΟΔΟΥ Παράνομων Μεταναστών (Local Coordination Center FRONTEX) και ασκεί τιτάνιο έργο σε αυτόν τον τομέα. Παρά την έλλειψη προσωπικού που αντιμετωπίζει δεν έχει παρά μόνο επιτυχίες στο ενεργητικό της υπερασπιζόμενη το συμφέρον του πολίτη και της χώρας. Η τεράστια ακτογραμμή, η μεγάλη ζώνη αρμοδιότητας που έχει, οι πέντε λιμενικοί σταθμοί και η θέση αναπνοής που έχει από την Τουρκία την κάνουν ευάλωτη και ταυτόχρονα απαιτητική Υπηρεσία. Τα στελέχη είναι πλέον δοκιμασμένα ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί σαν ομάδα να ανταπεξέλθουν σε οποιαδήποτε επιχείρηση διαταχθούν υπό την καθοδήγηση της Διοίκησής τους. Διαθέτουν θάρρος και τόλμη και επαγγελματισμό, αυτοπειθαρχία και κουράγιο στα δύσκολα από τον πιο νέο λιμενοφύλακα ως τον ανώτερο αξιωματικό.
Για τα Στελέχη της Λιμενικής Αρχής Σάμου ο εντοπισμός και η σύλληψη παράνομων μεταναστών είτε με τα χερσαία είτε με τα θαλάσσια μέσα είναι καθημερινή ρουτίνα. Η διαδικασία έχει ως εξής: Εντοπίζονται τα άτομα, συλλαμβάνονται και κατάσχονται τα μεταφορικά τους μέσα (αν υπάρχουν), μεταφέρονται στο Λιμεναρχείο και διενεργείται σωματικός έλεγχος και έλεγχος των αποσκευών τους. Λαμβάνονται τα απαραίτητα στοιχεία και σχηματίζεται δικογραφία. Κατά κανόνα μεταφέρονται στο Γενικό Νοσοκομείο Σάμου για Ιατρική εξέταση και επιστρέφουν στην Υπηρεσία για τη λήψη δακτυλικών - παλαμικών αποτυπωμάτων καθώς και φωτογραφιών. Η κράτησή τους είναι δυνατή για 48ώρες, κατόπιν, αφού τους παραδίδονται Υπηρεσιακά Σημειώματα από την Αστυνομική Διεύθυνση Σάμου, και εφόσον η εισαγγελική αρχή απέχει της ποινικής δίωξής τους, απελευθέρωνονται.
Στην θαλάσσια περιοχή της Σάμου δραστηριοποιούνται κατά καιρούς πολλά σκάφη του Λιμενικού Σώματος, περιπολικά αλλά και Π.Α.Θ από όμορες και μη λιμενικές αρχές. Παλαιότερα τα ΠΛΣ-111 και ΠΛΣ-116, σήμερα εκτελούν περιπολίες εκ περιτροπής το σκάφος της Σύρου (ΠΛΣ-137), το σκάφος της Χαλκίδας (ΠΛΣ-171), το σκάφος του Λ/Χ Βόλου, τα οποία και βοηθούν σημαντικά το έργο του Λιμενικού Σώματος στα σύνορα, ενώ παράλληλα τα πληρώματά τους αποκτούν πολύτιμη εμπειρία στα θέματα της παραμεθορίου.
Όσον αφορά στα χερσαία μέσα του Λιμεναρχείου Σάμου, γνωρίζουμε ότι αυτά καταπονούνται, καθώς πραγματοποιούν καθημερινά και καθ’όλη την διάρκεια του έτους μεγάλο αριθμό χιλιομέτρων: α) επί της χερσαίας ζώνης λιμένα μήκους τεσσάρων (04) χιλιομέτρων, από την οποία δέρχεται ο κύριος όγκος των οχημάτων της πόλης με τη διενέργεια τροχονομικών ελέγχων (αλκοτέστ/έλεγχος ταχύτητας-ραντάρ), β) για την αστυνόμευση αιγιαλού-παραλίας, για την εκτέλεση αλιευτικών ελέγχων, γ) για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης με περιπολίες σε δύσβατες περιοχές όπως και την μεταφορά συνδέσμων σε πλωτά μέσα της FRONTEX. Επίσης, καλύπτουν και τα περιστατικά της περιοχής Λ/Σ Καρλοβασίου, λόγω ανυπαρξίας εκεί υπηρεσιακού οχήματος.
Σε θέματα ασφάλειας, το Λιμεναρχείο της Σάμου έχει λάβει κατά καιρούς τα εύσημα στις επιχειρήσεις πάταξης της διακίνησης ναρκωτικών και πλαστών χαρτονομισμάτων, καθώς επιτελούν καθημερινά εντατικούς ελέγχους στον καταπόπλου πλοίων που προσεγγίζουν την Σάμο αλλά και σε άλλες αποστολές όπου αυτενεργούν.
Λιμενικός Σταθμός ΚΑΡΛΟΒΑΣΙΟΥ
Σε 32 χιλιόμετρα δυτικά της Σάμου βρίσκεται το Καρλόβασι. Παλιά λεγόταν Καρλοβάσια, γιατί ήταν τρεις διαφορετικές Κοινότητες, το Νέο με τον όρμο, το Μεσαίο και το Παλαιό Καρλόβασι με το λιμάνι, τα οποία ήταν ανεξάρτητα μεταξύ τους, χτισμένα στους γύρω απ την πεδιάδα λόφους. Κατά την δεκαετία του 1950 ενώθηκαν και με τον οικισμό του Μαραθοκάμπου, Σακουλέικα, αποτέλεσαν τον Δήμο Καρλοβάσου. Το Καρλόβασι είναι κωμόπολη του νομού Σάμου με πληθυσμό περίπου 6.700 κατοίκους. Στο Καρλόβασι βρίσκεται και η Σχολή Θετικών επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, που περιλαμβάνει τις σχολές: Μηχανικών Πληροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστημάτων, Μαθηματικών και Στατιστικής. Υποστηρίζεται ότι το όνομα προέρχεται απ’ τις τούρκικες λέξεις καρλή-οβασί που σημαίνει χιονισμένη πεδιάδα, πράγμα που απ’ άλλους αμφισβητείται, γιατί το χιόνι είναι σπανιότατο φαινόμενο στα πεδινά της Σάμου. Άλλοι υποστηρίζουν (Ζαφειρίου, Αρχείον Σάμου) ότι αρχικά ονομάστηκε Καριόβα, αποικία Ικαρίων δηλαδή και με το χρόνο εξελίχτηκε σε Καρλόβασι και ο Νικ. Δημητρίου, στη Λαογραφία της Σάμου, το θέλει κυριώνυμο, προερχόμενο απ’ το επώνυμο Καρλόβας, που είναι και το πιθανότερο. Άρχισε να κατοικείται απ’ τις αρχές του 1600, ίσως και νωρίτερα, με πρώτους τους απόγονους των Σαμίων που είχαν μεταναστεύσει στη Χίο κι ακολούθησαν Πελοποννήσιοι, Κρητικοί, Καριώτες, Ναξιώτες κ.ά. Όπως φανερώνει και το όνομά του πρώτο χτίστηκε το παλαιό Καρλόβασι, που είναι καλά κρυμμένο σε δυσπρόσιτη περιοχή κι ακολούθησαν τα υπόλοιπα, που κι αυτά κατέλαβαν διάφορους λόφους, μακριά απ’ την θάλασσα και τελευταία το λιμάνι, που η κατασκευή του άρχισε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1871 και τελευταίος ο Όρμος. Συνδέεται ακτοπλοϊκά με Ικαρία-Σάμο-Μυτιλήνη-Χίο-Πειραιά-Φούρνους-Λήμνο-Θεσσαλονίκη-Καβάλα και Σύρο. Σημειώνουμε, όμως ότι η Υπηρεσία αυτή δεν διαθέτει δυστυχώς επιχειρησιακά μέσα! Ως εκ τούτου ένας Λιμενικός σταθμός, που αντιμετωπίζει συχνά περιστατικά παράνομης εισόδου μεταναστών, δεν μπορεί να προσφέρει όσα θα ήθελε, παρά την επάρκειά του σε διάθεση και προσωπικό.
Λιμενικός Σταθμός ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΥ
Το Πυθαγόρειο είναι μια πανέμορφη παραλιακή κοσμοπολίτικη κωμόπολη της Σάμου, χτισμένη στην νοτιοανατολική πλευρά του νησιού. Βρίσκεται νότια της πόλης της Σάμου και σε απόσταση 12 χιλιόμετρα απ' αυτήν με περίπου 1.270 κατοίκους. Το όνομα του οικισμού μέχρι το 1955 ήταν Τηγάνι, οπότε μετονομάστηκε σε Πυθαγόρειο απ' τη Διεθνή Οργάνωση Πυθαγορείων, προς τιμήν του μεγάλου φιλόσοφου Πυθαγόρα που καταγόταν από τη Σάμο. Στη θέση του Πυθαγορείου στην αρχαιότητα βρισκόταν η αρχαία πόλη της Σάμου. Το λιμάνι του σημερινού οικισμού ταυτίζεται με το λιμάνι της αρχαίας πόλης, το οποίο ο Ηρόδοτος το περιγράφει ως ένα από τα θαυμαστά έργα του νησιού και θεωρείται το αρχαιότερο τεχνητό λιμάνι της Μεσογείου. Το Καρλόβασι συνδέεται ακτοπλοϊκά με Ικαρία-Σάμο-Μυτιλήνη-Χίο-Πειραιά-Φούρνους-Λήμνο-Θεσσαλονίκη και Σύρο. Αναφέρεται ότι πρόκειται για ένα Λιμενικό Σταθμό που αντιμετωπίζει, εκτός από την αλιεία και την είδοσο παράνομων μεταναστών, την αθρόα προσέλευση επαγγελματικών τουριστικών σκαφών από Τουρκία. Ιδιαίτερα από την άνοιξη έως και το φθινόπωρο, ο όγκος δουλειάς διπλασιάζεται λόγω των ελέγχων που εκτελεί, καθώς είναι πύλη εισόδου και εξόδου από την Χώρα και λόγω του μεγάλης ζώνης ευθύνης του.
Λιμενικός Σταθμός Εύδηλου Ικαρίας
Χτισμένος αμφιθεατρικά, ο Εύδηλος βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του νησιού, 40 χλμ βορειοδυτικά του Αγίου Κηρύκου. Ο Εύδηλος είναι χτισμένος στα παράλια, γεγονός που αποτέλεσε καινοτομία μετά το 1830 και το τέλος της πειρατείας στην Ικαρία. Ο Εύδηλος ήταν προσωρινά η πρωτεύουσα πριν τον Άγιο Κήρυκο και κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Τούρκικης κατοχής 1834-1912. Το όνομα του σημαίνει το ορατό και το ευδιάκριτο στον ανοιχτό ορίζοντα. Σήμερα είναι το δεύτερο λιμάνι και το κέντρο της Βόρειας, Κεντρικής και Δυτικής Ικαρίας. Μαζί με τους οικισμούς της Αρέθουσας, της Δάφνης, του Καραβοστάμου, του Μαγγανίτη, και του Φραντάτου αποτελούν το δήμο του Ευδήλου και αριθμούν περίπου τους 2.400 μόνιμους κατοίκους. Η γραφικότητα του μικρού λιμανιού και της αποβάθρας μαζί με τα παλιά αρχοντικά, τα στενά σοκάκια, καθώς και τα παραδοσιακά αλλά και νεόχτιστα σπίτια, αποτελούν ένα ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά χωριό το οποίο αποκαλύπτει την αισθητική των κατοίκων και την αγάπη τους για τη γη. Συνδέεται ακτοπλοϊκά με Μυτιλήνη-Πειριά-Θεσσαλονίκη-Σύρο, Λήμνο, Χίο και Φούρνους Κορσεών.
Λιμενικός Σταθμός Αγίου Κήρυκου Ικαρίας
Ο Άγιος Κήρυκος είναι η πρωτεύουσα και το μεγαλύτερο λιμάνι του νησιού της Ικαρίας, δεσπόζει στα νότια του νησιού με τα διώροφα καπετανόσπιτα και τα εντυπωσιακά νεοκλασικά, που σήμερα στεγάζουν τις διάφορες διοικητικές υπηρεσίες, μαρτυρούν την ιστορία της πόλης ενώ φιλόξενα χωριά με εκκλησίες με περίτεχνα καμπαναριά βρίσκονται διάσπαρτα στην περιοχή.Ο Αγιος Κήρυκος είναι πόλη σχετικά νέα και αριθμεί περί τους 1900 κατοίκους. Οι παλαιότερες συνοικίες βρίσκονται στα βόρεια (από το Σεβδαλί σοκάκι και επάνω) και προς τα δυτικά στη συνοικία Φλέβες και ανάγονται γύρω στο 1750. Ο χώρος όμως αυτός κατά την αρχαιότητα κατοικείτο όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα, αλλά σταδιακά εξαιτίας των πειρατικών επιδρομών, εγκαταλείφθηκε. Στον Αγιο Κήρυκο μπορεί κανείς να δει τον Αγιο Νικόλαο στην πλατεία με το ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1820/30, το γυμνάσιο (κτίριο νεοκλασικό) και την εκκλησία του Αγίου Κήρυκου - και τα δύο αυτά σχεδιασμένα από το Βέλγο αρχιτέκτονα Ντυμπρέ. Πυρήνας της πόλης είναι ένα μικρό ξωκλήσι αφιερωμένο στον Αγιο Κήρυκο και τη μητέρα του Ιουλίτα. Το ίδρυσαν ναυτικοί, οι οποίοι ταξίδευαν στην Αττάλεια της Μ. Ασίας, όπου τιμούσαν ιδιαίτερα αυτούς τους άγιους. Ο οικισμός σχηματίστηκε τον 16ο ή 17ο αι. Στο μόλο του λιμανιού δεσπόζει η Ικαριάδα, επιβλητικό γλυπτό από μέταλλο που υπενθυμίζει τη σχέση του νησιού με το μύθο του Ικάρου. Συνδέεται ακτοπλοϊκά με Καβάλα-Μυτιλήνη-Πειριά-Θεσσαλονίκη – Σύρο, Λήμνο και Χίο. Δεν υπάρχουν επιχειρησιακά μέσα στον Άγιο Κήρυκο και, εκτός των υπολοίπων θεμάτων που διαχειρίζονται όλες οι λιμενικές αρχές, ο κύριος όγκος δουλειάς των στελεχών αφορά τον Οίκο Ναύτου, που καλύπτει όλη την Ικαρία, αλλά και η αυξημένη επιβατική κίνηση στο λιμάνι κατά τους θερινούς μήνες.
Λιμενικός Σταθμός Φούρνων Κορσεών
Οι Φούρνοι Κορσεών είναι συστάδα νήσων, νησίδων και βραχονησίδων του ανατολικού Αιγαίου. Η Θέση τους είναι δυτικά-νοτιοδυτικά της Σάμου και ανατολικά της Ικαρίας .Κυριότερες αυτών είναι δυτικά: η Θύμαινα, το Θυμαινάκι (ή Θυμαινονήσι), τοΑλατονήσι (ή Αλαφονήσι ή Αλατσονήσι), κεντρικά: οι Φούρνοι, Κισηριά (ή Διαπόρι), νότια: το Στρογγυλό, το Πλατύ (ή Πλάκα), Μακρονήσι ή Μακρύ, και ανατολικά: Ανθρωποφάς (ή Ανθρώ), ο μικρός Ανθρωποφάς, η Κεδρό (ή Μικρή Ανθρωποφάς), η Αγριδιό (ή Πρασονήσι), ο Άγιος Μηνάς, ο μικρός Άγιος Μηνάς, και το Πλακάκι. Η Ιστορία των Φούρνων ξεκινάει από τα αρχαία χρόνια. Οι Φούρνοι προμήθευαν την αρχαία Μίλητο με μάρμαρο. Επίσης εικάζεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν Ίωνες. Είναι οι "Κορασιαί" ή "Κορσειαί" των αρχαίων. Εξ ου και Κορσοί όπως τις αποκαλούν μερικοί σήμερα. Είναι αποδεδειγμένο ότι κατά το Βυζαντινή Εποχή οι Φούρνοι Κορσεών παρέμεναν εγκαταλελειμμένα νησιά. Γι' αυτό και αποτέλεσαν συχνά λημέρι πειρατών. Κατά την Τουρκοκρατία οι Φούρνοι ελέγχονταν από την Ηγεμονία της Σάμου. Ως στρατηγικό σημείο οι Φούρνοι βοήθησαν πολλούς Έλληνες ναυμάχους το 1821 σε ναυμαχίες κάτι το οποίο είχε ως συνέπεια την σκληρή αντιμετώπιση των κατοίκων από τους Τούρκους. Σήμερα οι Φούρνοι έχουν περίπου 1.400μόνιμους κάτοικους, των οποίων κύρια ασχολία είναι η πλούσια αλιεία που σημειώνεται στη περιοχή (πέρασμα ψαριών).Διοικητικά οι Φούρνοι υπάγονται στο νομό Σάμου. Το σίγουρο είναι ότι δύσκολα υπηρετεί κανείς σε ένα τόσο απομακρυσμένο μέρος όπως οι Φούρνοι Κορσεών, λόγω της κοινωνικής απομόνωσης, της ιδιορυθμίας των κατοίκων και της έλλειψης βασικών ειδών πρώτης ανάγκης. Συνδέεται ακτοπλοϊκά με Σάμο-Ικαρία-Σύρο-Θεσσαλονίκη-Μυτιλήνη και Πειραιά.
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΜΙΚΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ «ΠΟΣΕΙΔΩΝ – ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΣΥΝΟΡΑ 2012» & ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΟΜΩΝΥΜΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ 2013
Στις 5 και 6 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών, υπό την αιγίδα του FRONTEX, συνάντηση όλων των εμπλεκομένων στην Μικτή Ευρωπαϊκή Επιχείρηση ‘’Ποσειδών – Θαλάσσια Σύνορα 2012’’, όπου έγινε συνολική αποτίμηση του απερχόμενου έτους και ο σχεδιασμός της επόμενης ομώνυμης Επιχείρησης 2013. Στην εν λόγω συνάντηση, συμμετείχαν εκπρόσωποι από τον Οργανισμό, από τα κ-μ που συμμετείχαν στην Επιχείρηση, εκπρόσωποι των Διευθύνσεων ΑΛΣ-ΕΛ.ΑΚΤ/ΔΙΠΘΑΣ και Αλλοδαπών ΕΛ.ΑΣ, της Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας, καθώς και εκπρόσωποι των Λιμενικών και Αστυνομικών Αρχών από το Ανατολικό Αιγαίο και τη Δυτική Ελλάδα. Τα αποτελέσματα της αξιολόγησης της τρέχουσας Επιχείρησης ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητικά ως προς το επίπεδο συνεργασίας με τον FRONTEX και τα συμμετέχοντα κ-μ καθώς και την επίτευξη των αντικειμενικών στόχων της Επιχείρησης. Παράλληλα:
- αναλύθηκαν σε στρατηγικό επίπεδο οι νέες τάσεις των μεταναστευτικών ρευμάτων
- επισημάνθηκε η σημασία των μεθόδων βελτίωσης της επίγνωσης της κατάστασης στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης για την έγκαιρη λήψη κατάλληλων και στοχευόμενων μέτρων.
- συζητήθηκε η συνεισφορά των κ-μ σε τεχνικά μέσα και εμπειρογνώμονες για τον έλεγχο των συνόρων της χώρας μας κατά το επόμενο έτος, σύμφωνα με τις διαμορφούμενες ανάγκες και συνθήκες και
- τονίσθηκε η σημασία της διαρκούς ανάπτυξης των δεξιοτήτων των στελεχών του ΛΣ-ΕΛ.ΑΚΤ, μέσω των προσφερόμενων από τον Οργανισμό εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
Τέλος, έγινε ιδιαίτερη μνεία στις επιτυχίες του Λιμενικού Σώματος στο τομέα της αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης αλλά και του διασυνοριακού εγκλήματος γενικότερα.
ΠΕΑΛΣ/ΛΙΜΕΝΙΚΗ ΡΟΤΑ
kranos
ΜΠΙΤΣΙΚΑ Ν. Ερασμίας
Ανθυπασπιστής Λ.Σ.
ΜΔΕ Εγκληματολογίας
Το νησί της Σάμου είναι ένα καταπράσινο νησί έκτασης 475 χλμ2 και 37.750 κατοίκων, με ιστορία που κινείται βαθιά μέσα στα όρια του χρόνου. Από την Ικαρία απέχει 10 μίλια, ενώ από τη Μικρασιατική ακτή χωρίζεται με δίαυλο πλάτους μόλις 1.300 μ. Το μέγιστο μήκος της νήσου από Δ. προς Α. είναι 26 μίλια και το μέγιστο πλάτος της από Β. προς Ν. είναι 11 μίλια... ενώ το μέγιστο υψόμετρο είναι 1.443 μ. (κορυφή του όρους Κερκετεύς). Η δε περίμετρος της ακτογραμμής της φθάνει τα 86 ναυτικά μίλια. Η Σάμος είναι γενέτειρα του μεγάλου μαθηματικού της αρχαιότητας Πυθαγόρα και του αστρονόμου και μαθηματικού Αρίσταρχου. Από όλα τα νησιά της Ελλάδας είναι εκείνο που βρίσκεται κοντινότερα στην Τουρκία, από την οποία τη χωρίζει το Στενό της Μυκάλης (ή ο επταστάδιος πορθμός, στην αρχαιότητα), που στο ύψος του του Ποσειδωνίου έχει πλάτος γύρω στα 750 μέτρα (ελληνικά χωρικά ύδατα). Η Σάμος συνδέεται ακτοπλοϊκώς με τον Πειραιά, την Θεσσαλονίκη και τα νησιά του Αιγαίου.
Η ιστορία της Σάμου
Η αρχαία Σάμος, η οποία βρισκότανς την θέση που είναι σήμερα το Πυθαγόρειο ήταν μία λαμπρή πόλη με εξαίρετο τεχνικό λιμάνι, το οποίο έφραζε ένας τεράστιος κυματοθραύστης με μήκος 370μ. και βάθος 35μ. μέσα στην θάλασσα. Ο αρχαίος κυματοθραύστης διατηρείται ολόκληρο μέχρι και σήμερα, όμως λόγω καθίζησης του εδάφους βρίσκεται βυθισμένος στον πυθμένα του όρμου του Πυθαγορείου. Η αρχαίο πόλη ήταν κτισμένη στην πλαγιά του σημερινού λόφου της Παναγίας της Σπηλιανής και περικλείονταν με τείχη μήμους 6,7 χλμ. με 31 πυργίσκους. Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Σαίοι τους οποίους αντικατάστησαν οι Πελασγοί. Ανασκαφές αποδεικνύουν την ύπαρξη οικισμού νεολιθικής εποχής γύρω στα 6000-2800 π.Χ. Οι πρώτοι άποικοι ήταν Ίωνες από την Επίδαυρο και την Αργολίδα. Η Σάμος έγινε ένα από τα 12 μέλη της Ιονικής Συμμαχίας ή του Κοινού των Ιώνων. Γύρω στο 650 π.Χ. ήταν ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά κέντρα στο Αιγαίο. Το νησί ήταν γνωστό από την αρχαιότητα για τα κρασιά του αλλά και τα κεραμεικά του, που τα εξήγαγε, ενώ εισήγαγε υφάσματα από το εσωτερικό της Μικράς Ασίας και γενικά ανέπτυσσε έντονο διαμετακομιστικό εμπόριο. Οι Σάμιοι άνοιξαν εμπορικές οδούς με την Αίγυπτο, την Κυρήνη, την Κόρινθο αλλά και με τη Μαύρη Θάλασσα. Το εμπόριο έφερε και τη ρήξη με την εμπορική αντίπαλο Μίλητο. Χάρη στη συμμαχία τους με την Αίγυπτο αλλά και το δικό τους σημαντικό στόλο, οι Σάμιοι αντιστάθηκαν επί πολύ στον περσικό επεκτατισμό. Το νησί άνθισε την εποχή του τύραννου Πολυκράτη γύρω στα 550 π.Χ. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο η Σάμος αναδείχθηκε «πολιών, πασέων πρώτη ελληνίδων και βαρβάρων». Ο Πολυκράτης κατάφερε να οργανώσει ισχυρό ναυτικό με το οποίο κυριάρχησε στο Αιγαίο και κατέλαβε μεγάλο μέρος της Μικράς Ασίας. Στα ναυπηγεία του νησιού κατασκευάστηκε και ο νέος τύπος πλοίου, διήρης με 50 κουπιά, η περίφημη Σάμαινα, στην οποία ενίσχυαν το πλωριό ποδόστημα με το έμβολο,που είχε τη μορφή κάπρου και ήταν ενα πανίσχυρο όπλο, ώστε να εμβολίζουν τα εχθρικά πλοία επιφέροντας μεγάλες ζημιές βυθίζοντάς τα. Η Σάμος κατά τη διάρκεια των αιώνων που ακολούθησαν την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας έχασε τον πληθυσμό της και για μία μεγάλη περίοδο παρέμεινε σχετικά έρημη. Κατά τη διάρκεια της εποχής τη "ερήμωσης" στη Σάμο λειτούργησαν ναυπηγεία του τουρκικού στόλου. Το νησί ξανακατοικήθηκε από τον 16ο αιώνα χάρη σε ένα οθωμανικό πρόγραμμα εποικισμού το οποίο έφερε κατοίκους από γειτονικά νησιά και από τη Μικρά Ασία. Τότε δημιουργήθηκαν σταδιακά οι περισσότεροι από τους σημερινούς οικισμούς. Κατά τον 18ο αιώνα, ένα εκτεταμένο δίκτυο χωριών απλωνόταν σε όλη την έκταση του νησιού. Πρωτεύουσα ήταν η Χώρα και το κυριότερο λιμάνι ήταν το Τηγάνι (σημερινό Πυθαγόρειο). Σταδιακά άρχισαν να αναπτύσσονται το Βαθύ και Καρλόβασι που έναν αιώνα αργότερα επρόκειτο να μετασχηματιστούν σε αστικά κέντρα. Η Σάμος κήρυξε την επανάσταση στις 20 Απριλίου 1821 με τον οπλαρχηγό Κωνσταντή Λαχανά. Στη συνέχεια τη διοίκηση της επανάστασης στο νησί ανέλαβε ο Λυκούργος Λογοθέτης. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 η Σάμος διατήρησε τοπική διοίκηση που έφερε την ονομασία Στρατοπολιτικόν Σύστημα Σάμου. Το νησί προστατεύτηκε επιτυχώς από τον ελληνικό στόλο μετά τις νίκες του στη Ναυμαχία της Σάμου και τη Ναυμαχία του Γέροντα. Αν και δεν καταλήφθηκε από τον τουρκικό στόλο δεν εντάχθηκε στο νεοσύστατο Βασίλειο της Ελλάδας αλλά αυτονομήθηκε με την ονομασία Ηγεμονία της Σάμου. Η Σάμος ενσωματώθηκε στην Ελλάδα το 1912. Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου πολέμου το νησί γνώρισε αρχικά Ιταλική κατοχή. Στο διάστημα αυτό αναπτύχθηκε ισχυρό κίνημα Εθνικής Αντίστασης. Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών η Σάμος έμεινε για δύο μήνες ελεύθερη και την εξουσία ανέλαβαν οι αντάρτες. Τον Νοέμβριο του 1943 οι Γερμανοί προχώρησαν σε σφοδρούς βομβαρδισμούς. Το νησί πέρασε κάτω από γερμανική διοίκηση μέχρι την απελευθέρωση της Ελλάδας. Από το το 1946 μέχρι το 1949 γνώρισε τα δεινά του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου. Μετά τον εμφύλιο η Σάμος άρχισε και πάλι να ανασυγκροτείται και να αναπτύσσεται. Στη δεκαετία του 1950 πολλοί Σαμιώτες μετανάστευσαν στην Αυστραλία και την Αμερική. Από τη δεκαετία του 1960 αρχίζει η τουριστική ανάπτυξη του νησιού που προχωρεί με αλματώδεις ρυθμούς μέxρι σήμερα. Το 1987 ιδρύθηκε στο Καρλόβασι το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Το όνομα Σάμος
Το όνομα Σάμος ετυμολογείται από την Σάμη της Κεφαλληνίας από την οποία λέγεται ότι προέρχονταν ο πρώτος οικιστής του νησιού ο Αγκαίος, ο οποίος είχε πάρει μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία ή από την Σάμον την κόρη του Αγκαίου. Ο ιστορικός μελετητής Bochort υποστηρίζει ότι το όνομα προέρχεται από το αρχαίο έθνος Σαίους το οποίο κατοικούσε το νησί. Οι μελετητές των ανατολικών γλωσσών αποδίδουν την ονομασία στην ιωνική διάλεκτο «σάμα» η οποία σημαίνει ύψος, εξαιτίας των υψηλών βουνών του νησιού. Το όνομα Σάμος πρωτοαναφέρεται στον ύμνο προς τον Απόλλωνα στίχο 41: «Και Σάμος υδρυλή Μυκάλης τα’απεινά κάρηνα». Στην αρχαιότητα ονομαζόταν κατά πολλούς και Παρθενία, από τον ποταμό Παρθένο στον οποίον σύμφωνα με την μυθολογία λουζόταν η θεά Ήρα. Επίσης, άλλες εκδοχές είναι Μελάμφυλλος, Δρυούσα, Δόρυσσα, Άνθεμις, Φυλλάς, Κυπαρισσία, Στεφάνη και Ιμβρασία.
Ευπαλίνειο Όρυγμα
Το Ευπαλίνειο Όρυγμα – που μαζί με το Ηραίο της Σάμου κηρύχθηκαν Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ το 1992- αποτελεί αποκορύφωμα της τεχνικής δημιουργίας της αρχαίας Σάμου και ένα από τα μεγαλύτερα έργα όλης της αρχαιότητας. Πρόκειται για το αρχαίο υδραγωγείο της πόλης, το οποίο βρίσκεται κατασκευάστηκε το 550 π.Χ από τον Ευαπλίνη, διάσημο αρχαίο υδραυλικό από τα Μέγαρα. Το έργο αποτελείται από μία σήραγγα μήκους 853μ. σε βάθος 80μ. κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Μεγάλοι σωλήνες από πηλό μετέφεραν νερό, ενώ κάτω από την σήραγγα υπήρχε και ένας υπόγειος διάδρομος. Η τυχαία ανακάλυψή του ήρθε στο φως το 1881.
ΜΑΡΤΙΟΣ 1913- ΜΑΡΤΙΟΣ 2013
100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΩΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
To 1832 o Σουλτάνος αναγνωρίζει το νησί ως Ηγεμονία φόρου υποτελή, με Έλληνα ηγεμόνα διοριζόμενο από την Υψηλή Πύλη και δική της βουλή. Οι ηγεμόνες που θα ακολουθήσουν ήταν πρόσωπα φιλικά προς τους Τουρκούς, κάτι που δυσαρεστούσε τους κατοίκους. Οι κάτοικοι το 1849 επαναστατούν με αποτέλεσμα την ύπαρξη τουρκικής δύναμης στο νησί. Από το 1851 και μετά τέθηκαν οι βάσεις μιας πιο ουσιαστικής αυτονομίας για την Σάμο, με την εφαρμογή του Αναλυτικού χάρτη του 1850. Άρχισε να παγιώνεται το διοικητικό σύστημα, οργανώθηκαν δικαστήρια, συμβολαιογραφεία, ληξιαρχεία, ιδρύθηκαν σχολεία, άρχισαν να γίνονται δημόσια έργα και να κατασκευάζονται δημόσια κτίρια. Στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αι. η Σάμος παρουσιάζει εξαιρετική οικονομική και πολιτιστική εξέλιξη. Την τελευταία δωδεκαετία της Ηγεμονίας, κυριαρχεί στην Σάμο η προσωπικότητα του Θεμιστοκλή Σοφούλη, ο οποίος σπούδασε αρχαιολογία, έκαμε τις πρώτες ουσιαστικά επιστημονικές ανασκαφές στο Ηραίον, αλλά εξελίχθηκε σε πολιτικό ηγέτη και στον πρωτέργατη της Σαμιακής Επανάστασης του 1912 και της ένωσης με την Ελλάδα. Ο Θεμιστοκλής Σοφούλης αγωνίζεται ως βουλευτής από το 1900 για την λήξη της τουρκικής κυριαρχίας στην ιδιαίτερη πατρίδα του Σάμο. Το 1912 ο Θεμιστοκλής Σοφούλης αποβιβάζεται στο νησί και με την βοήθεια του λαού διώχνει τις τουρκικές δυνάμεις και σχηματίζει προσωρινή επαναστατική κυβέρνηση την λεγόμενη «Ένωσιν της Σάμου μετά του Ελεύθερου Ελληνικού Βασιλείου». Η Σαμιακή βουλή καταργεί την 11η Νοεμβρίου 1912 κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων το καθεστώς της Ηγεμονίας και κηρύττει την Ένωση με το Ελληνικό Βασίλειο. Επίσημα αναγνωρίζεται η ένωση την 23η Μαρτίου το 1913. Από τότε το νησί ακολουθεί την τύχη του ελληνικού κράτους.
ΛΙΜΕΝΙΚΗ ΑΡΧΗ ΣΑΜΟΥ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ
Η Λιμενική Αρχή Σάμου εντάχθηκε στην τάξη των Λιμεναρχείων με το άρθρο 14 του Ν.Δ «Περί Διοικήσεως του Εμπορικού Ναυτικού» (27-5-1927, ΦΕΚ 104Α-1927). Πρώτος Λιμενάρχης Σάμου ήταν ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ Παναγιώτης (09.7.1919 έως 29.7.1920). Κατά την διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου όλες οι Λιμενικές Αρχές που βρίσκονταν στην μεθόριο στάθηκαν φρουροί της χώρας. Τόσο η Μυτιλήνη όσο και η Σάμος (Ανθυποπλοίαρχος Λ.Σ ΜΕΣΗΜΕΡΗΣ Σπ.) έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εκτέλεση των μεταφορών επιστράτευσης, στρατηγικής συγκέντρωσης, ανεφοδιασμού της χώρας στην μεγάλη κινητοποίηση του νησιωτικού λαού. Επιπλέον, έγιναν εστίες αντίστασης στον τομέα των πληροφοριών και της φυγάδευσης των πατριωτών που τολμούσαν να συνεχίσουν τον αγώνα εκτός Ελλάδας.
Σήμερα η Λιμενική Αρχή Σάμου, εκτός των λοιπών δραστηριοτήτων που έχει, όπως οποιαδήποτε άλλη λιμενική υπηρεσία, ασχολείται κυρίως με την προστασία των θαλάσσιων συνόρων και την διαχείριση μεταναστευτικών ροών. Μαζί με την Μυτιλήνη, τη Χίο, την Πάτμο και την Κω αποτελεί ΠΥΛΗ ΕΙΣΟΔΟΥ Παράνομων Μεταναστών (Local Coordination Center FRONTEX) και ασκεί τιτάνιο έργο σε αυτόν τον τομέα. Παρά την έλλειψη προσωπικού που αντιμετωπίζει δεν έχει παρά μόνο επιτυχίες στο ενεργητικό της υπερασπιζόμενη το συμφέρον του πολίτη και της χώρας. Η τεράστια ακτογραμμή, η μεγάλη ζώνη αρμοδιότητας που έχει, οι πέντε λιμενικοί σταθμοί και η θέση αναπνοής που έχει από την Τουρκία την κάνουν ευάλωτη και ταυτόχρονα απαιτητική Υπηρεσία. Τα στελέχη είναι πλέον δοκιμασμένα ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί σαν ομάδα να ανταπεξέλθουν σε οποιαδήποτε επιχείρηση διαταχθούν υπό την καθοδήγηση της Διοίκησής τους. Διαθέτουν θάρρος και τόλμη και επαγγελματισμό, αυτοπειθαρχία και κουράγιο στα δύσκολα από τον πιο νέο λιμενοφύλακα ως τον ανώτερο αξιωματικό.
Για τα Στελέχη της Λιμενικής Αρχής Σάμου ο εντοπισμός και η σύλληψη παράνομων μεταναστών είτε με τα χερσαία είτε με τα θαλάσσια μέσα είναι καθημερινή ρουτίνα. Η διαδικασία έχει ως εξής: Εντοπίζονται τα άτομα, συλλαμβάνονται και κατάσχονται τα μεταφορικά τους μέσα (αν υπάρχουν), μεταφέρονται στο Λιμεναρχείο και διενεργείται σωματικός έλεγχος και έλεγχος των αποσκευών τους. Λαμβάνονται τα απαραίτητα στοιχεία και σχηματίζεται δικογραφία. Κατά κανόνα μεταφέρονται στο Γενικό Νοσοκομείο Σάμου για Ιατρική εξέταση και επιστρέφουν στην Υπηρεσία για τη λήψη δακτυλικών - παλαμικών αποτυπωμάτων καθώς και φωτογραφιών. Η κράτησή τους είναι δυνατή για 48ώρες, κατόπιν, αφού τους παραδίδονται Υπηρεσιακά Σημειώματα από την Αστυνομική Διεύθυνση Σάμου, και εφόσον η εισαγγελική αρχή απέχει της ποινικής δίωξής τους, απελευθέρωνονται.
Στην θαλάσσια περιοχή της Σάμου δραστηριοποιούνται κατά καιρούς πολλά σκάφη του Λιμενικού Σώματος, περιπολικά αλλά και Π.Α.Θ από όμορες και μη λιμενικές αρχές. Παλαιότερα τα ΠΛΣ-111 και ΠΛΣ-116, σήμερα εκτελούν περιπολίες εκ περιτροπής το σκάφος της Σύρου (ΠΛΣ-137), το σκάφος της Χαλκίδας (ΠΛΣ-171), το σκάφος του Λ/Χ Βόλου, τα οποία και βοηθούν σημαντικά το έργο του Λιμενικού Σώματος στα σύνορα, ενώ παράλληλα τα πληρώματά τους αποκτούν πολύτιμη εμπειρία στα θέματα της παραμεθορίου.
Όσον αφορά στα χερσαία μέσα του Λιμεναρχείου Σάμου, γνωρίζουμε ότι αυτά καταπονούνται, καθώς πραγματοποιούν καθημερινά και καθ’όλη την διάρκεια του έτους μεγάλο αριθμό χιλιομέτρων: α) επί της χερσαίας ζώνης λιμένα μήκους τεσσάρων (04) χιλιομέτρων, από την οποία δέρχεται ο κύριος όγκος των οχημάτων της πόλης με τη διενέργεια τροχονομικών ελέγχων (αλκοτέστ/έλεγχος ταχύτητας-ραντάρ), β) για την αστυνόμευση αιγιαλού-παραλίας, για την εκτέλεση αλιευτικών ελέγχων, γ) για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης με περιπολίες σε δύσβατες περιοχές όπως και την μεταφορά συνδέσμων σε πλωτά μέσα της FRONTEX. Επίσης, καλύπτουν και τα περιστατικά της περιοχής Λ/Σ Καρλοβασίου, λόγω ανυπαρξίας εκεί υπηρεσιακού οχήματος.
Σε θέματα ασφάλειας, το Λιμεναρχείο της Σάμου έχει λάβει κατά καιρούς τα εύσημα στις επιχειρήσεις πάταξης της διακίνησης ναρκωτικών και πλαστών χαρτονομισμάτων, καθώς επιτελούν καθημερινά εντατικούς ελέγχους στον καταπόπλου πλοίων που προσεγγίζουν την Σάμο αλλά και σε άλλες αποστολές όπου αυτενεργούν.
Λιμενικός Σταθμός ΚΑΡΛΟΒΑΣΙΟΥ
Σε 32 χιλιόμετρα δυτικά της Σάμου βρίσκεται το Καρλόβασι. Παλιά λεγόταν Καρλοβάσια, γιατί ήταν τρεις διαφορετικές Κοινότητες, το Νέο με τον όρμο, το Μεσαίο και το Παλαιό Καρλόβασι με το λιμάνι, τα οποία ήταν ανεξάρτητα μεταξύ τους, χτισμένα στους γύρω απ την πεδιάδα λόφους. Κατά την δεκαετία του 1950 ενώθηκαν και με τον οικισμό του Μαραθοκάμπου, Σακουλέικα, αποτέλεσαν τον Δήμο Καρλοβάσου. Το Καρλόβασι είναι κωμόπολη του νομού Σάμου με πληθυσμό περίπου 6.700 κατοίκους. Στο Καρλόβασι βρίσκεται και η Σχολή Θετικών επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, που περιλαμβάνει τις σχολές: Μηχανικών Πληροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστημάτων, Μαθηματικών και Στατιστικής. Υποστηρίζεται ότι το όνομα προέρχεται απ’ τις τούρκικες λέξεις καρλή-οβασί που σημαίνει χιονισμένη πεδιάδα, πράγμα που απ’ άλλους αμφισβητείται, γιατί το χιόνι είναι σπανιότατο φαινόμενο στα πεδινά της Σάμου. Άλλοι υποστηρίζουν (Ζαφειρίου, Αρχείον Σάμου) ότι αρχικά ονομάστηκε Καριόβα, αποικία Ικαρίων δηλαδή και με το χρόνο εξελίχτηκε σε Καρλόβασι και ο Νικ. Δημητρίου, στη Λαογραφία της Σάμου, το θέλει κυριώνυμο, προερχόμενο απ’ το επώνυμο Καρλόβας, που είναι και το πιθανότερο. Άρχισε να κατοικείται απ’ τις αρχές του 1600, ίσως και νωρίτερα, με πρώτους τους απόγονους των Σαμίων που είχαν μεταναστεύσει στη Χίο κι ακολούθησαν Πελοποννήσιοι, Κρητικοί, Καριώτες, Ναξιώτες κ.ά. Όπως φανερώνει και το όνομά του πρώτο χτίστηκε το παλαιό Καρλόβασι, που είναι καλά κρυμμένο σε δυσπρόσιτη περιοχή κι ακολούθησαν τα υπόλοιπα, που κι αυτά κατέλαβαν διάφορους λόφους, μακριά απ’ την θάλασσα και τελευταία το λιμάνι, που η κατασκευή του άρχισε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1871 και τελευταίος ο Όρμος. Συνδέεται ακτοπλοϊκά με Ικαρία-Σάμο-Μυτιλήνη-Χίο-Πειραιά-Φούρνους-Λήμνο-Θεσσαλονίκη-Καβάλα και Σύρο. Σημειώνουμε, όμως ότι η Υπηρεσία αυτή δεν διαθέτει δυστυχώς επιχειρησιακά μέσα! Ως εκ τούτου ένας Λιμενικός σταθμός, που αντιμετωπίζει συχνά περιστατικά παράνομης εισόδου μεταναστών, δεν μπορεί να προσφέρει όσα θα ήθελε, παρά την επάρκειά του σε διάθεση και προσωπικό.
Λιμενικός Σταθμός ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΥ
Το Πυθαγόρειο είναι μια πανέμορφη παραλιακή κοσμοπολίτικη κωμόπολη της Σάμου, χτισμένη στην νοτιοανατολική πλευρά του νησιού. Βρίσκεται νότια της πόλης της Σάμου και σε απόσταση 12 χιλιόμετρα απ' αυτήν με περίπου 1.270 κατοίκους. Το όνομα του οικισμού μέχρι το 1955 ήταν Τηγάνι, οπότε μετονομάστηκε σε Πυθαγόρειο απ' τη Διεθνή Οργάνωση Πυθαγορείων, προς τιμήν του μεγάλου φιλόσοφου Πυθαγόρα που καταγόταν από τη Σάμο. Στη θέση του Πυθαγορείου στην αρχαιότητα βρισκόταν η αρχαία πόλη της Σάμου. Το λιμάνι του σημερινού οικισμού ταυτίζεται με το λιμάνι της αρχαίας πόλης, το οποίο ο Ηρόδοτος το περιγράφει ως ένα από τα θαυμαστά έργα του νησιού και θεωρείται το αρχαιότερο τεχνητό λιμάνι της Μεσογείου. Το Καρλόβασι συνδέεται ακτοπλοϊκά με Ικαρία-Σάμο-Μυτιλήνη-Χίο-Πειραιά-Φούρνους-Λήμνο-Θεσσαλονίκη και Σύρο. Αναφέρεται ότι πρόκειται για ένα Λιμενικό Σταθμό που αντιμετωπίζει, εκτός από την αλιεία και την είδοσο παράνομων μεταναστών, την αθρόα προσέλευση επαγγελματικών τουριστικών σκαφών από Τουρκία. Ιδιαίτερα από την άνοιξη έως και το φθινόπωρο, ο όγκος δουλειάς διπλασιάζεται λόγω των ελέγχων που εκτελεί, καθώς είναι πύλη εισόδου και εξόδου από την Χώρα και λόγω του μεγάλης ζώνης ευθύνης του.
Λιμενικός Σταθμός Εύδηλου Ικαρίας
Χτισμένος αμφιθεατρικά, ο Εύδηλος βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του νησιού, 40 χλμ βορειοδυτικά του Αγίου Κηρύκου. Ο Εύδηλος είναι χτισμένος στα παράλια, γεγονός που αποτέλεσε καινοτομία μετά το 1830 και το τέλος της πειρατείας στην Ικαρία. Ο Εύδηλος ήταν προσωρινά η πρωτεύουσα πριν τον Άγιο Κήρυκο και κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Τούρκικης κατοχής 1834-1912. Το όνομα του σημαίνει το ορατό και το ευδιάκριτο στον ανοιχτό ορίζοντα. Σήμερα είναι το δεύτερο λιμάνι και το κέντρο της Βόρειας, Κεντρικής και Δυτικής Ικαρίας. Μαζί με τους οικισμούς της Αρέθουσας, της Δάφνης, του Καραβοστάμου, του Μαγγανίτη, και του Φραντάτου αποτελούν το δήμο του Ευδήλου και αριθμούν περίπου τους 2.400 μόνιμους κατοίκους. Η γραφικότητα του μικρού λιμανιού και της αποβάθρας μαζί με τα παλιά αρχοντικά, τα στενά σοκάκια, καθώς και τα παραδοσιακά αλλά και νεόχτιστα σπίτια, αποτελούν ένα ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά χωριό το οποίο αποκαλύπτει την αισθητική των κατοίκων και την αγάπη τους για τη γη. Συνδέεται ακτοπλοϊκά με Μυτιλήνη-Πειριά-Θεσσαλονίκη-Σύρο, Λήμνο, Χίο και Φούρνους Κορσεών.
Λιμενικός Σταθμός Αγίου Κήρυκου Ικαρίας
Ο Άγιος Κήρυκος είναι η πρωτεύουσα και το μεγαλύτερο λιμάνι του νησιού της Ικαρίας, δεσπόζει στα νότια του νησιού με τα διώροφα καπετανόσπιτα και τα εντυπωσιακά νεοκλασικά, που σήμερα στεγάζουν τις διάφορες διοικητικές υπηρεσίες, μαρτυρούν την ιστορία της πόλης ενώ φιλόξενα χωριά με εκκλησίες με περίτεχνα καμπαναριά βρίσκονται διάσπαρτα στην περιοχή.Ο Αγιος Κήρυκος είναι πόλη σχετικά νέα και αριθμεί περί τους 1900 κατοίκους. Οι παλαιότερες συνοικίες βρίσκονται στα βόρεια (από το Σεβδαλί σοκάκι και επάνω) και προς τα δυτικά στη συνοικία Φλέβες και ανάγονται γύρω στο 1750. Ο χώρος όμως αυτός κατά την αρχαιότητα κατοικείτο όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα, αλλά σταδιακά εξαιτίας των πειρατικών επιδρομών, εγκαταλείφθηκε. Στον Αγιο Κήρυκο μπορεί κανείς να δει τον Αγιο Νικόλαο στην πλατεία με το ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1820/30, το γυμνάσιο (κτίριο νεοκλασικό) και την εκκλησία του Αγίου Κήρυκου - και τα δύο αυτά σχεδιασμένα από το Βέλγο αρχιτέκτονα Ντυμπρέ. Πυρήνας της πόλης είναι ένα μικρό ξωκλήσι αφιερωμένο στον Αγιο Κήρυκο και τη μητέρα του Ιουλίτα. Το ίδρυσαν ναυτικοί, οι οποίοι ταξίδευαν στην Αττάλεια της Μ. Ασίας, όπου τιμούσαν ιδιαίτερα αυτούς τους άγιους. Ο οικισμός σχηματίστηκε τον 16ο ή 17ο αι. Στο μόλο του λιμανιού δεσπόζει η Ικαριάδα, επιβλητικό γλυπτό από μέταλλο που υπενθυμίζει τη σχέση του νησιού με το μύθο του Ικάρου. Συνδέεται ακτοπλοϊκά με Καβάλα-Μυτιλήνη-Πειριά-Θεσσαλονίκη – Σύρο, Λήμνο και Χίο. Δεν υπάρχουν επιχειρησιακά μέσα στον Άγιο Κήρυκο και, εκτός των υπολοίπων θεμάτων που διαχειρίζονται όλες οι λιμενικές αρχές, ο κύριος όγκος δουλειάς των στελεχών αφορά τον Οίκο Ναύτου, που καλύπτει όλη την Ικαρία, αλλά και η αυξημένη επιβατική κίνηση στο λιμάνι κατά τους θερινούς μήνες.
Λιμενικός Σταθμός Φούρνων Κορσεών
Οι Φούρνοι Κορσεών είναι συστάδα νήσων, νησίδων και βραχονησίδων του ανατολικού Αιγαίου. Η Θέση τους είναι δυτικά-νοτιοδυτικά της Σάμου και ανατολικά της Ικαρίας .Κυριότερες αυτών είναι δυτικά: η Θύμαινα, το Θυμαινάκι (ή Θυμαινονήσι), τοΑλατονήσι (ή Αλαφονήσι ή Αλατσονήσι), κεντρικά: οι Φούρνοι, Κισηριά (ή Διαπόρι), νότια: το Στρογγυλό, το Πλατύ (ή Πλάκα), Μακρονήσι ή Μακρύ, και ανατολικά: Ανθρωποφάς (ή Ανθρώ), ο μικρός Ανθρωποφάς, η Κεδρό (ή Μικρή Ανθρωποφάς), η Αγριδιό (ή Πρασονήσι), ο Άγιος Μηνάς, ο μικρός Άγιος Μηνάς, και το Πλακάκι. Η Ιστορία των Φούρνων ξεκινάει από τα αρχαία χρόνια. Οι Φούρνοι προμήθευαν την αρχαία Μίλητο με μάρμαρο. Επίσης εικάζεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν Ίωνες. Είναι οι "Κορασιαί" ή "Κορσειαί" των αρχαίων. Εξ ου και Κορσοί όπως τις αποκαλούν μερικοί σήμερα. Είναι αποδεδειγμένο ότι κατά το Βυζαντινή Εποχή οι Φούρνοι Κορσεών παρέμεναν εγκαταλελειμμένα νησιά. Γι' αυτό και αποτέλεσαν συχνά λημέρι πειρατών. Κατά την Τουρκοκρατία οι Φούρνοι ελέγχονταν από την Ηγεμονία της Σάμου. Ως στρατηγικό σημείο οι Φούρνοι βοήθησαν πολλούς Έλληνες ναυμάχους το 1821 σε ναυμαχίες κάτι το οποίο είχε ως συνέπεια την σκληρή αντιμετώπιση των κατοίκων από τους Τούρκους. Σήμερα οι Φούρνοι έχουν περίπου 1.400μόνιμους κάτοικους, των οποίων κύρια ασχολία είναι η πλούσια αλιεία που σημειώνεται στη περιοχή (πέρασμα ψαριών).Διοικητικά οι Φούρνοι υπάγονται στο νομό Σάμου. Το σίγουρο είναι ότι δύσκολα υπηρετεί κανείς σε ένα τόσο απομακρυσμένο μέρος όπως οι Φούρνοι Κορσεών, λόγω της κοινωνικής απομόνωσης, της ιδιορυθμίας των κατοίκων και της έλλειψης βασικών ειδών πρώτης ανάγκης. Συνδέεται ακτοπλοϊκά με Σάμο-Ικαρία-Σύρο-Θεσσαλονίκη-Μυτιλήνη και Πειραιά.
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΜΙΚΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ «ΠΟΣΕΙΔΩΝ – ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΣΥΝΟΡΑ 2012» & ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΟΜΩΝΥΜΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ 2013
Στις 5 και 6 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών, υπό την αιγίδα του FRONTEX, συνάντηση όλων των εμπλεκομένων στην Μικτή Ευρωπαϊκή Επιχείρηση ‘’Ποσειδών – Θαλάσσια Σύνορα 2012’’, όπου έγινε συνολική αποτίμηση του απερχόμενου έτους και ο σχεδιασμός της επόμενης ομώνυμης Επιχείρησης 2013. Στην εν λόγω συνάντηση, συμμετείχαν εκπρόσωποι από τον Οργανισμό, από τα κ-μ που συμμετείχαν στην Επιχείρηση, εκπρόσωποι των Διευθύνσεων ΑΛΣ-ΕΛ.ΑΚΤ/ΔΙΠΘΑΣ και Αλλοδαπών ΕΛ.ΑΣ, της Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας, καθώς και εκπρόσωποι των Λιμενικών και Αστυνομικών Αρχών από το Ανατολικό Αιγαίο και τη Δυτική Ελλάδα. Τα αποτελέσματα της αξιολόγησης της τρέχουσας Επιχείρησης ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητικά ως προς το επίπεδο συνεργασίας με τον FRONTEX και τα συμμετέχοντα κ-μ καθώς και την επίτευξη των αντικειμενικών στόχων της Επιχείρησης. Παράλληλα:
- αναλύθηκαν σε στρατηγικό επίπεδο οι νέες τάσεις των μεταναστευτικών ρευμάτων
- επισημάνθηκε η σημασία των μεθόδων βελτίωσης της επίγνωσης της κατάστασης στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης για την έγκαιρη λήψη κατάλληλων και στοχευόμενων μέτρων.
- συζητήθηκε η συνεισφορά των κ-μ σε τεχνικά μέσα και εμπειρογνώμονες για τον έλεγχο των συνόρων της χώρας μας κατά το επόμενο έτος, σύμφωνα με τις διαμορφούμενες ανάγκες και συνθήκες και
- τονίσθηκε η σημασία της διαρκούς ανάπτυξης των δεξιοτήτων των στελεχών του ΛΣ-ΕΛ.ΑΚΤ, μέσω των προσφερόμενων από τον Οργανισμό εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
Τέλος, έγινε ιδιαίτερη μνεία στις επιτυχίες του Λιμενικού Σώματος στο τομέα της αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης αλλά και του διασυνοριακού εγκλήματος γενικότερα.
ΠΕΑΛΣ/ΛΙΜΕΝΙΚΗ ΡΟΤΑ
kranos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Ρεμπούση... έχει δίκιο!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
